เพทุบายกามเทพ (สนพ.ทัช)

ลำดับตอนที่ #35 : เป็นไปตามหมากเกม (1)

11. เป็นไปตามหมากเกม (1)

            “การแต่งงานครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นพี่ที่ได้ทำตามเงื่อนไขของพินัยกรรม สามารถรักษาชวัลกรไว้ให้เป็นปึกแผ่นตลอดไป ส่วนน้องภาเรื่องชื่อเสียงก็จะไม่ด่างพร้อย คุณลุง คุณป้าทั้งสองก็จะได้สบายใจ ไม่โดนผู้คนซุบซิบนินทาเอาได้” ภสุวัฒน์พยายามเน้นย้ำถึงผู้มีพระคุณของเธอให้มากๆเข้าไว้ เพราะเป็นจุดอ่อนสำคัญ ที่ทำให้หญิงสาวต้องคิดหนัก

            “แล้วถ้าเป็นเพียงแต่ในนาม มันจะใช้ระยะเวลายาวนานเท่าไหร่”

            “สองปี ทั้งนี้ทะเบียนสมรสจะต้องคงสถานะไว้สองปี คุณพ่อของพี่รอบคอบมาก เพราะท่านกลัวว่าพี่จะไปจ้างผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาจดทะเบียนด้วย แล้วนำทะเบียนสมรสมาแสดงกับทนายความ และหย่าร้างทันทีเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย”        

            หญิงสาวได้ฟังก็รู้สึกสับสนหนักยิ่งขึ้นกว่าเดิม จากเรื่องค้างอ้างแรมเสื่อมเสียชื่อเสียงของเธอ จนมาถึงเรื่องพินัยกรรมพิสดารของเขาอีก

            “แล้วถ้าภา...เซย์โนล่ะคะ”

            “พี่หวังว่าน้องภาจะไม่ปฏิเสธ และจะเซย์เยสกับพี่” เขาจ้องใส่นัยน์ตาที่มีแววดื้อนั้นด้วยแววตาที่แน่วแน่ คราวนี้เธอต่อสายตาไม่หลบ

             ปริวิภาเคยคิดว่าถ้าแต่งงานเรื่องความรักจะต้องมาเป็นอับดับหนึ่ง ใครคนนั้นจะต้องรักเธอ และเธอก็รักเขา จะอยู่ด้วยกันด้วยความรักความเข้าใจ แล้วจะช่วยกันสร้างครอบครัวเล็กๆ น่ารักให้มีความสุขด้วยกันเหมือนตอนจบของนวนิยายรักที่เธอชอบอ่าน

            “เราทำเป็นสัญญาธุรกิจกันเลยก็ได้ เราจะแต่งงานแต่เพียงในนามเป็นระยะเวลาสองปี" ภสุวัฒน์พยายามเน้นย้ำทำทุกวิถีทาง เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

            “แล้วภาจะเชื่อได้อย่างไรว่า มันจะเป็นการแต่งงานแต่เพียงในนาม มันจะไม่...ไม่มีอะไรระหว่างเราอีก” คุณหมอคนสวยเริ่มลังเล

            “แล้วอะไร? มันคืออะไรล่ะคะ” คนยื่นข้อเสนอเล่นลิ้น ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

            “พี่วัฒน์รู้ แต่ทำเป็นแกล้ง” เธอร้องอย่างขัดใจ

            “พี่สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย ว่าพี่จะไม่ล่วงล้ำกล้ำเกินให้ถึงที่สุด ถ้าน้องภาไม่เต็มใจ ทั้งนี้พี่จะตามใจน้องภาทุกอย่าง มันขึ้นอยู่กับน้องภาทั้งสิ้น” ภสุวัฒน์พูดด้วยเสียงหนักแน่นน่าเชื่อถือ ทั้งนี้หญิงสาวก็ตกหล่นประโยคสำคัญไป เพราะอ่อนประสบการณ์

            “แล้วอีกสองปีข้างหน้าเราก็ต้องหย่ากัน ก็ต้องเป็นขี้ปากของชาวบ้านอยู่ดี”

            “พี่ขอยืนยันว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับน้องภา ว่าจะแปรสถานะแต่เพียงในนามให้เป็นถาวรไหม เพราะพี่ ไม่ขัดข้องออกจะยินดีเสียด้วยซ้ำ” นัยน์ตาสีสนิมเป็นประกายวาวโรจน์ที่มีความหมาย จนคนที่เริ่มลังเลต้องหลบ

            “มันจะเป็นการแต่งงานแต่งเพียงในนามเป็นระยะเวลาสองปี ทุกอย่างจะแปรเปลี่ยนไปยังไงขึ้นอยู่กับภา” ปริวิภาทวนข้อตกลง และทำท่าคิดหนัก

            “ถูกต้องค่ะ” คนยื่นข้อเสนอยืนยัน

            “ถ้าอย่างนั้น ภาขอเพิ่มอีกหนึ่งข้อค่ะ ถ้าพี่วัฒน์ยอม ภาก็ตกลงที่จะแต่งงานด้วย” ปริวิภาไม่เลิกพยศ ยังอยากจะลองดีกับเขาอีกสักตั้ง เขาเลิกคิ้วเข้มเป็นเชิงถาม “ภาขอส่วนแบ่งในกองมรดกของพี่วัฒน์ หนึ่งร้อยล้านบาท”

              สาวจอมเฮี้ยวยิ้มหวานท้าทายวัดใจกันไปเลย ถ้าเขากล้าให้ เธอก็กล้าที่จะแต่งงานด้วย
                                                                                                                         
              ภสุวัฒน์นั่งนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่หงายหน้าหัวเราะอย่างขบขัน ทำเอาสาวจอมพยศงง
                                                                                                                              
              นี่ล่ะนะปริวิภา ถ้าอะไรง่ายๆ ก็ไม่ใช่เธอสิ นี่เขาต้องมานั่งอธิบายปากเปียกปากแฉะ หว่านล้อมอยู่เป็นนานสองนานแล้ว เขาหยุดหัวเราะยังไม่พูดอะไร แต่เอื้อมมือเปิดลิ้นชักด้านหน้ารถ หยิบสมุดเช็คออกมาเซ็นด้วยลายมือหวัดๆแล้วยื่นให้เธอ

                ปริวิภาก็รับมาทั้งที่ยัง...งงๆ พอเห็นถึงได้รู้ว่าเป็นเช็ค มีลายเซ็นเรียบร้อย

                “รับรองไม่เด้ง น้องภาไปกรอกตัวเลขเอาเอง แต่ก็อย่ากรอกจนพี่ถึงกับต้องหมดเนื้อหมดตัวก็แล้วกัน” เขาพูดยิ้มๆ นึกในใจว่าต่อให้หมดตัว เขาก็ทุ่ม สำหรับผู้หญิงคนนี้ที่จะเป็นของเขาไปตลอดชีวิต ส่วนจอมพยศสาวคาดไม่ถึงว่า เขาจะยอมได้ถึงขนาดนี้
          

       คืนนั้นปริวิภานอนไม่หลับ คิดหนักว่าด้วยสถานการณ์เช่นนี้ควรจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อเรื่องก็ลุกลามไปจนถึงขั้นนี้แล้ว เพื่อความสบายใจของคุณลุงคุณป้า อีกทั้งเรื่องที่เธอไปเรียกร้องท้าทายเขา เขาก็ยินยอมทุกอย่าง แถมยังให้เธอมากรอกตัวเลขเองเสียอีก

                 “แหม! น่าหมั่นไส้ ทำเป็นอวดร่ำอวดรวยดีนัก เดี๋ยวก็ใส่ตัวเลขให้ล้มละลายเสียเลยนี่” เธอพึมพำอยู่คนเดียวในห้อง ก่อนที่จะยกเช็คขึ้นดู กองมรดกของชวัลกรคงจะมหาศาล มิเช่นนั้นภสุวัฒน์คงไม่รีบวิ่งแจ้นหาเจ้าสาวมาแต่งงานด้วยอย่างนี้หรอก เขาจะต้องนำทะเบียนสมรสไปแสดงกับทนายความภายในสองเดือนนี้

                  ก็ดีงานนี้เธอสามารถรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูลไม่ให้ด่างพร้อย คุณลุงคุณป้าก็จะสบายใจไปได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่อีกสองปีข้างหน้าค่อยมาว่ากันใหม่ แล้วที่เขาบอกว่าจะแต่งแต่เพียงในนามมันจะเป็นไปได้หรือ ในเมื่อทุกวันนี้เขาคอยจ้องจะงาบเธออยู่ตลอดเวลาเมื่อมีโอกาส แต่ในเมื่อเขาก็สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายแล้วว่า ถ้าเธอไม่ยินยอมความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างกันก็จะไม่เกิดขึ้น ซึ่งเธอก็ไม่มีวันที่จะอนุญาตหรือยินยอมเขาอยู่แล้ว

                แต่ปริวิภาลืมไปเสียสนิทว่า...ใจของเธอไม่เคยยินยอมไปกับการกระทำของเขา แต่ร่างกายของเธอเล่าไม่เคยร่วมมือกับใจเลยสักครั้ง กลับทรยศเผลอลืมตัวไปกับเขายามที่ถูกจู่โจมแบบถึงเนื้อถึงตัวทุกที

                 “แต่งก็...แต่ง” แล้วก็ตัดสินใจได้ในที่สุด โดยไม่ยอมรับความจริงว่า ที่มาของคำตอบมาจากส่วนลึกของหัวใจ สัตวแพทย์สาวสรุปอย่างง่ายๆ และให้เหตุผลอย่างอ้อมๆว่า... มันมาจากความต้องการที่จะรักษาชื่อเสียงของคุณลุงคุณป้าผู้มีพระคุณ และวงศ์ตระกูลเท่านั้น                                                                   

           “ตายแล้ว” เสียงร้องตกใจของชมัยพรกลางโต๊ะอาหารเช้า ทำให้สมาชิกบ้านไร่นภศุภ์ที่กำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ด้วยหันมามองเป็นตาเดียว นางมีหนังสือพิมพ์ฉบับท้องถิ่นอยู่ในมือ

           “มีข่าวอะไรคะคุณแม่” ปริมาถาม ชมัยพรไม่ตอบ แต่กลับอ่านข่าวคอลัมน์สังคมซุบซิบให้ฟัง...
                                                                                                                                    

                 ‘...อีกไม่นานคงจะมีข่าวดีแห่งปีประจำจังหวัด ทองกำลังจะเป็นแผ่น เดียวกัน ระหว่างตระกูลนภศุภ์กับตระกูลชวัลกร สัตวแพทย์สาวสวยปริวิภา นภศุภ์ กับ ภสุวัฒน์ ชวัลกร คงจะร่อนการ์ดงานแต่งในเร็วๆวันนี้ งานนี้เห็นจะต้องขอบคุณ พายุฤดูร้อนเมื่อหลายวันก่อน ที่ทำให้ทั้งคู่ได้ติดพายุรักอยู่ด้วยกันสองต่อสองทั้งคืน’

                หน้าสวยของสัตวแพทย์สาวซีดขาวเป็นสีกระดาษ เมื่อฟังอาสะใภ้อ่านจนจบ

          “นี่พวกนักข่าวรู้ได้อย่างไรคะ” ปริมาข้องใจ ความเงียบเข้าปกคลุมโต๊ะอาหารเช้า

       “ใครนะเป็นคนให้ข่าว อย่างนี้ต้องฟ้องเสียให้เข็ด” ชมัยพรเข่นเขี้ยว

       “อย่าเลยค่ะ แค่นี้ก็วุ่นพออยู่แล้ว” ฤทัยปรามอย่างเยือกเย็น นึกดีใจที่สามีไม่ได้อยู่ร่วมโต๊ะรับประทานอาหารเช้านี้ ไม่เช่นนั้นคงจะเครียดมากกว่านี้ ก่อนที่หันมาถามหลานสาวด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

          “ภาจ๋า...ลูก เช้านี้ไปส่งป้าที่มูลนิธิฯ ก่อนไปทำงานได้ไหม”

       “ได้ค่ะคุณป้า รอภาแป๊บเดียว ภาขอไปหยิบกระเป๋าก่อนค่ะ”
 

To be continue…
 

*********************

ฮา! ฮ่า! ฮ่า! พี่วัฒน์พี่แกเล่นชักมหาสมุทรทั้งห้ามาซะขนาดนี้

งานนี้น้องภาท่าจะไปไม่รอดเสียแล้ว 55555

ต้องติดตามต่อนะคะใน เป็นไปตามหมากเกม (2)

ยังไงก็ขอกำลังใจกันด้วยนะค้าาาาาา
จำปีขอบคุณค่า