คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : วันนี้หวังจูบ วันหน้าหวังฟัน! (1)
“เอาน่าถ้าเิอะไรึ้นผมรับผิอบเอ”
่าน่าอุ่นใอะไรอย่านี้! บัวบูาโรธั
ำมือแน่นไม่ให้เผลอหน้าหล่อๆ วนประสาทอนาย้าอมเผ็าร
สะบัหน้าพรืไปอี้าน ไม่มอหน้า มอ้าทาที่รถแล่นผ่าน เมินเาแบบที่พยายามทำมาลอทั้วัน
บัวบูาไม่สามารถันหรือเมินเาไ้เหมือนเมื่อลาวัน
เพราะเาะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นน่ะสิ! สีหราับรถพาสาวไปทะเล มีแนวป่าสนูร่มรื่น เมื่อทอสายาออไป
็ะเห็นทิวทัศน์อันาม ผู้นไม่พลุ่พล่านบรรยาาศโยรอบหาเรียไ้ว่าเียบสบเหมาะสำหรับารมาเที่ยวพัผ่อน
เสียเรื่อยน์ับล
นับหันไปมอใบหน้าเรียวสวยที่ึเรียเหมือนใล้ระเบิ
“ไม่อบหรือ”
“ันะเรียรถให้ไปส่โรแรม”
บอ้วยน้ำเสียเย็นา มือเรียวปลเ็มันิรภัยเปิประูรถฝั่ผู้โยสาร้าวาเรียวลไปยืนบนพื้น
ยัไม่ทันปิประูร่าสูให่อนายหัวหนุ่ม็มายืนใล้ๆ
“ถ้าื้อะูบให้ปาเ่อเลย” สีหรายแนึ้นวาทาบบนัวรถ
ัเธอไว้ แล้ว้มลมอ สอหนุ่มสาว่ามอเหมือนวัใัน
หัวใวน้อยเ้นโลแรนแทบหายใไม่ออะสายาับอใบหน้าหล่อเหลามเ้มที่้มลมาใล้…ใล้นรับรู้ถึลมหายใ ใล้นใสั่น
สายาเร่าร้อนับ้อริมฝีปาอิ่ม
่อนที่ริมฝีปาระ้าะประบเธอ มือน้อย็ยึ้นยันหน้าอ
“อย่า” วันนี้หวัูบ
วันหน้าหวัฟันแน่! บอเลยไม่่ายเฟ้ย!!
สีหรายยิ้มล่ะมือาัวถัรถลไปุมมือน้อย
สอประสานนิ้วเรียวไว้แน่น “ป่ะ ไปเินเล่นัน”
บัวบูาเินามารับูอหนุ่มัวโเหมือนู่รั
เินทอน่อสบายๆ เลียบายหา เินผ่านสวนสาธาระทีู่ร่มรื่นเหมาะเป็นที่นั่พัผ่อนยามเย็น
เ็ๆ วิ่เล่นโยมีผู้ปรอับาูอยู่ใล้ๆ
สีหราี้วนใหู้ประิมารรมพานาเล่าวามเป็นมาอรูปปั้นแล้วพาไปไหว้รมหลวุมพรเรอุมศัิ์เพื่อวามเป็นสิริมล
บรรยาาศีๆ
ลมเย็นๆ ทำให้อารม์อสาววิศวะเย็นล
“เบียร์หน่อยไหม” นายหัวหนุ่มหยิบระป๋อเบียร์เย็นๆ
ที่เินไปื้อมาให้
“่ะ” หิสาวอบรับหยิบระป๋อเบียร์เย็นๆ
ามือหนาแล้วเินเล่นริมหาทรายาวสะอามอเลียวลื่นม้วนึ้นมาัายหาระลอแล้วระลอเล่า
บัวบูายืนปล่อยาย
ใ ะมอวิวทิวทัศน์ยามพระอาทิย์ลาลับอบฟ้า ุเส้นอบฟ้า
“สวยเนอะ”
“อื้ม”
สอหนุ่มสาวยืนมอพระอาทิย์เียบๆ
ู่ๆ มือหนา็ว้า้นอระห สีหรารริมฝีปาลบนหน้าผานูนเนียน
เปลือาบานมันปิล ริมฝีปาระ้าเลื่อนลมาที่มูโ่รั้น พวแ้มนุ่ม ใบหู
รามบอบบา่อนะเลื่อนึ้นปิปาที่ำลัอ้าประท้ว
สอลิ้นเ้าไปโรมรันับลิ้นน้อยสีมพู
บัวบูารู้สึหัวหมุน
หน้ามืเหมือนะเป็นลมเมื่อหนุ่มหล่อร้ายูบ สำรว้วยลิ้นร้อนร้าย
ยั่วยวนวนใสั่น้วยประสบาม เอ๊ย! ประสบาร์ที่มาว่า
่อนที่เธอะาใายเพราะูบสูบวิา
เา็ผละริมฝีปาออ
“ผมอบุนะ”
อบเธอ! “เพราะ?”
ถ้าเทียบับผู้หิที่ผ่านเ้ามาในีวิเาเธอะ้อูธรรมาที่สุ
ริมฝีปาหยัลึยยิ้ม
“อแปล หายา!”
อบเพราะูเป็นอแปล
หายา! นี่ะหลอ่าว่าเป็นสัว์พันธุ์สวนว่าั้นเหอะ!
“ล้อเล่น อบเพราะุูเป็นธรรมาิี” ไม่เสแสร้มารยา แอ๊บอ่อนแอเหมือนผู้หิทั่วๆ
ไป “ไม่เอาแ่รอให้ผู้ายมาปป้อ” ทำให้นอย่าเา้อเ่ึ้น
ีึ้นเพื่อปป้อนที่รั
“ุรุเร็วนันลัว”
ลัวแบบมาเร็ว เลมเร็ว ไปเร็วน่ะสิ!
เายมือลูบไล้แ้มนวลเบาๆ
เหมือนปลอบประโลม “ไม่้อลัว ผมสัาว่าะไม่ทำอะไรทีุ่ไม่อบ” ้าๆ
อย่าทำให้เธอลัว เาเือนัวเอในใ “ถ้าผมรุเร็วเินไปุบอผมไ้”
บัวบูาผละห่าาสีหราเพื่อให้ิไ้อย่ามีเหุมีผล
“ันิว่ามันไม่ใ่วามิที่ีู่้า
นาย้า ลู้าไม่วรมีวามสัมพันธ์แบบู้สาวัน”
“ทำไมะไม่ีล่ะ ในเมื่อเราอบันออ”
ใ่อบ…อบมา…! หิสาวมีสีหน้ายุ่ยาใ“มันะทำให้านยุ่เหยิ
วุ่นวาย”
“อะไรๆ ระหว่าเรามัน็ยุ่เหยิอยู่แล้ว ถ้าให้ผมัสินใอนนี้ผมับุแล้วรัุนเียสั่นหรือนว่าุะยอมรับวามรู้สึระหว่าเรา”
“ุะบัับันหรือ” ิ้วเรียวสวยเลิึ้นอย่าท้าทาย
ท้าทายให้ำราบ! “ถ้าุื้อ็อาะ…”
สามารถสั่ื้อหนัสือ E-Book อธีร์วรา ไ้ที่ link นี้เลย่ะ
ความคิดเห็น