คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ปาร์ตี้ฟูลมูน เมื่อความซวยมาเยือน (3)
ปล.าเลิฟีนไม่ลที่ dek-d นะะ หาอ่านไ้ที่รีอะไร้
วรรสิห์ื่นาารหลับใหลเมื่อรู้สึถึอเหลวที่ทำให้นอนไม่สบายัว
ใรแล้วะ? ิ้วยวามหุหิแล้วลืมาึ้น้าาย้าน้ายมีสาวลูรึ่นอนเบิาโพล่้ออยู่
ายหนุ่มร้อเฮ้ย! เมื่อเห็นบาแผลรร์บนลำออสาวลูรึ่ นีู่นอนับศพมานานแ่ไหนแล้ว?
แ่ิ็ให้สยอ นบนัวลุัน!
วรรสิห์ับแนอสาวสวยที่พาบนร่าแร่ออแล้วรีบเผ่นลาเีย
ทั้ที่มีเลือสีแเปรอะเ็มัว มือหนาว้าสมาร์โฟนบนโ๊ะ้าหัวเียึ้นมาสไล์หน้าอแล้วโทรหานสนิท
อีมือสอเสยเ้าไปในเรือนผมหนาทึ้ไปมา
“ไอ้ยุทธรีบมาที่ห้อ่วน”
สั่่อนที่นสนิทะไ้ล่าวทัทายหรือเอ่ยแวเหมือนทุรั้
หลัาวาสาย
ายหนุ่ม็หยิบผ้าห่มที่อยู่บนพื้นึ้นมาลุมร่าศพ ่อนะเินไปล้าเนื้อล้าัวในห้อน้ำ
สมอรุ่นิว่าใรทำเรื่อเลวร้ายแบบนี้…้อใ่อวัสาวอีนที่หายไปแน่
เมื่อล้าัวเสร็็ไ้ยินเสียเาะประูห้อ
มือหนาว้าผ้านหนูมาพันรอบเอวสอบแล้วสาวเท้าไปที่ประู
เพราะิว่านสนิทมาถึแล้ว
ยาภาหนีโัโเออาห้อหนุ่มให่หื่นามไ้็หยิบสมาร์โฟนในระเป๋าถือออมาโทรหาเพื่อนสนิท
เสียสัาัอยู่นานในวามรู้สึอหิสาว
“ทำอะไรอยู่วะ
รับสิ!”
เสียสัาัไป
แล้วเ้าสู่ระบบฝา้อวาม
หิสาวสบถหยาบ
นิ้วเรียวเลื่อนหาื่อิาแล้วโทรออ าหาาเห็นลูน้อนสนิทอไอ้อ้วนหื่นามวิ่วาามมาพร้อมะโนบอให้หยุ
หยุให้โ่สิ! สาวสวยิในใ เปิประูบันไหนีไฟ
ไปโผล่ที่ั้น่ำว่า
“นัรีแหายหัวไปไหนฮะ
รู้ไหมันับฟ้าเป็นห่วแทบาย”
“า่วยัน้วย”
เสียรอนรนอเพื่อนสาวนสนิททำให้ิาผุลุาเีย
“นัรีเิอะไรึ้น แอยู่ที่ไหน…”
หาาอยาภาเห็นลูน้อนสนิทอไอ้อ้วนหื่นามใล้เ้ามาในระยะสามร้อยเมร
็ยมือเาะประูห้อที่ปิสนิทที่เรียันเป็นับ พร้อมับบอสถานที่ับเพื่อนสาวนสนิทแ่สมาร์โฟนราาหลายหมื่นลับแบหม่อนที่ะพูบประโย
แบหมโทรอวาม่วยเหลือไม่ไ้แล้วนอาไว้เวี้ยหัวหมา
เอ๊ย!
หัวน
ประูเป็นสิบที่ถูเาะ
มีห้อห้อหนึ่เปิออ สาวสวยที่ำลั้าวไป้าหน้าย้อนลับมาพบ… ายร่าสูว่าร้อนแปบสิบเนิเมร ใบหน้ารรึ้มไป้วยหนวเรา นุ่ผ้าเ็ัวผืนเียวโว์แผอับิ์แพ็เป็นลูลอนเ็ี่
้วยวามีใสาวสวยระโเ้าหาหนุ่มหน้าหนว
โอบแนเรียวรอบอหนา าเรียวสอ้าเี่ยวเอวสอบไร้ไมันส่วนเินในทันที
วรรสิห์ร้อเฮ้ย! ้าวถอยหลัเ้าไปในห้อสอสาม้าวว่าะั้หลัไ้
สอแนยึ้นประอร่าบาโยอัโนมัิ ยัไม่ทันั้ัวริมฝีปาอิ่ม็้มหน้าลมาประบปาูบเา
วาสีำัเบิว้า
สสัยไม่เยเอผู้หิรุแฮะ! เอ๊ะหรือว่าเป็นเย์
วรรสิห์ใที่ถูสาวสวยแปลหน้าู่โมูบแบบไม่ให้ทันไ้ั้ัว
ที่เปิประูให้เพราะิว่าเป็นนสนิทมา
“่วยัน้วย”
หิสาวระิบอแบบร้อนรนแล้วบอให้เาปิประูห้อ
ลิ่นละมุหึ่เลยแมุ่! “หนีผัวหรือแมามาล่ะ”
“ัน…” ยาภายัไม่ทันไ้อธิบาย็ไ้ยินเสียนที่ไล่ามนมาให้แยย้ายัน้นหา
เลยอ้อนวอนอให้หนุ่มหน้าหนว่วย “่วยัน้วย ันลัว”
สีหน้าหวาลัวอสาวสวยทำให้วรรสิห์ัสินใระเร่าบาไปปิประูแล้วรึร่าบาับประูห้อ
วสอู่สบันนิ่นานุเวลาั่วนิรันร์
ริมฝีปาหยัลึยยิ้ม
(ร้าย) ่อนใบหน้ามเ้มที่รรึ้มไป้วยหนวเราะโน้มลไปใล้
ลมหายใอุ่นร้อนเป่ารใบหน้าเรียวสวยนำพาวามรู้สึวาบหวิวแปลๆ ให้แล่นพล่านในเส้นเลือ
“ุเป็นใร…ใรสุ่มา แล้วนที่ามุมาเป็นพวไหน”
“ะ…่วยปล่อยันลไ้ไหมะ” สาวสวยที่ถูร่าแร่ำยำรึับประูห้อ าลอยวอนอ
“ไม่! นว่าุะอบำถามผม”
มือน้อยยุ้มบ่าว้านเล็บิลไปในเนื้ออย่าแร ีพรรอเ้นุบๆ
หัวใเ้นโลแร ม่านายาย้วยวามลัวเมื่อิว่านอาะหนีเสือมาปะระเ้
“ัน…”
สามารถสั่ื้อหนัสือ E-Book อธีร์วรา ไ้ที่ link นี้เลย่ะ
ความคิดเห็น