คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทสิบสอง - 1
เหมินลู่เอินบริาโมไฟบาส่วนให้แ่รอบรัวอเ็ยาไร้ในนามอหย่หยวนหลแห่วนอวิ๋นินอ๋ออยู่เป็นประำทุปี เนื่อาสมบัิอวนอ๋อทั้หมเป็นอนา หย่หยวนหลึยให้นาเป็นนัสินใว่าะบริาทานหรือไม่ รวมถึะทำระทำในนามอนา็ไ้เ่นัน
แน่นอนว่านาเป็นภรรยาที่แสนีอหย่หยวนหล อันที่ริื่อเสียีามอบสามีนับเป็นผลพลอยไ้อเหมินลู่เอินเ่นเียวัน สุท้ายนาเลยเลือบริาทานในนามอหย่หยวนหลเป็นหลั และในนามอนเออีเล็น้อยเท่านั้น
หย่หยวนหลมิไ้บริาทานามหน้าที่หรือเพื่อสร้าื่อเสียแ่นเอ เาทำเพราะ้อาระทำ ูาแววาอเาในแ่ละปี็เห็นไ้ัว่าเป็นผลพวมาาปมในวัยเยาว์ หลัให้ำเนิหย่หยวนหลไ้เพียสามั่วยาม อีฮอเฮาระูลหวั็าไปอย่ารวเร็ว เพราะแบบนั้นหย่หยวนหล้อเิมโึ้นมาท่ามลาวามโเี่ยว มิ่าาเ็น้อยยานไร้วามอบอุ่น
ีหน่อยว่าเทศาลหยวนเียวรานี้ัึ้นลาฤูร้อน นาับหย่หยวนหลึไม่้อเห็นภาพผู้นมามายทุ์ทรมานาวามหนาวเย็น แม้นอยาบริาทานอยู่เป็นประำ ทว่าปัหาหลัมาาระบบารปรอ รวมถึารทำศึสรามมาเินไป นแทบะไม่ว่าเว้นเลย้วย้ำ หานาับหย่หยวนหลเอาแ่ทำทานพยายามลบหน้าินปัหารนี้ แล้วเมื่อไหร่ราสำนัะไ้แ้ไและสมวรทำหน้าที่อนเอเสียที? นาหย่หยวนหลเียนีาอยู่หลายบับ ทว่าหย่านสือฮ่อเ้็ยัเลือารทำสรามยาย้นแนมา่อนอยู่ี
เหมินลู่เอินพลิระาษัลายมืออนเอที่แห้แล้วส่อับแสเทียนนวลลออ ่อให้ฝึฝนมาเพียใ็เทียบับหย่หยวนหลไม่ไ้เลยสันิเียว หรือว่าเป็นเพราะวันนี้ห้ออัษระว้าให่เินไป ไร้เาอหย่หยวนหลที่้อเ้าวัหลวไปร่วมประุมเี่ยวับานเทศาลหยวนเียวอย่า่วยมิไ้
ะว่าไปแล้ว อ์ายห้าับอ์ายห็แทบะไม่มาเหยียบวนอวิ๋นินอ๋ออีเลน บาทีพวเาอารู้สึผิเล็น้อยที่หย่หยวนหล้อลำบามาทีเียวเพื่อปิปาไม่ให้พูถึเรื่ออ์ายหลายเป็นสุนั
เมื่อิถึเรื่อนี้ เหมินลู่เอินรู้สึสั่นสะท้านอย่า่วยไม่ไ้ ทำเอาแผ่นระาษัลายมืร่วหล่นบนผืนพรมหนานุ่ม แ่ยามหยิบึ้นมา็พลันนึถึสีหน้าอหย่านสือฮ่อเ้เมื่อหลายวัน่อน ่ามีรอยยับมิ่าาแผ่นระาษาวสันิ
โอรสสวรร์ยัโรธอ์ายรออยู่มาทีเียว ะที่อีฝ่ายเอ็ทราบี แ่็ยัล้าไปมาหาสู่หลี่เหมยฮวาอย่าเปิเผย เรียไ้ว่าไม่เห็นเาหัวอฝ่าบาทสันิเียว เหล่าุนนาไ้แ่หวัว่าเทศาลหยวนเียวที่ะถึอาพอทำให้พระทัยอฮ่อเ้เบาบาล
“พระายา ่าัเย็บเหมาส่อาภร์มาแล้วเพะ” หลินฮุ่ยล่าวเสียราบเรียบ พลาเินเ้ามาในห้ออัษรอย่าเียบเียบ พร้อมับถาที่ถือเอาไว้ บนนั้นมีอาภร์ที่ัเย็บอย่าประีวาอยู่ สีสันอมันมิ่าาอท้อบานสะพรั่ามนหวนนึถึฤูใบไม้ผลิ
เหมินลู่เอินปรายามอมันเพียราเียว็รับรู้ถึวามพอใ นาโบมือไปมาให้หลินฮุ่ยนำมันไปเ็บให้เรียบร้อย ะวาระาษัลายมือลบนโ๊ะแล้วทับ้วยหินอ่อนทรเหลี่ยมอีที
“้าอยาลอสวมวันานเลยทีเียว นำมันไปเ็บไว้ให้ี็แล้วัน”
“เพะ”
“ว่าแ่อาภร์อท่านแม่เอ็เรียบร้อยีหรือไม่?” นาถามเสียเยา พลาลอบสัเสีหน้าอิ่มเอมอหลินฮุ่ย
“เรียบร้อยแล้วเพะ ่าัเย็บเหมาำลันำมันไปให้ฮูหยินให่เพะ พระายา้อารอะไรอีหรือไม่เพะ?”
เหมินลู่เอินส่ายหน้าเล็น้อย แล้วเอนัวพิับเ้าอี้เาวาอย่าเียร้านอย่าถึที่สุ “เ้าออไป่อนเถอะ ้าอยานอนพัสัหน่อย”
“เ่นนั้นหม่อมันะนำผ้านวมมาลุมายพระายาให้นะเพะ”
“อือ” เหมินลู่เอินราอบเบา ๆ เปลือา่อย ๆ ปิลอย่าเื่อ้า ะปลายเล็บเรียวยาวิลาลบนอาภร์อนเอ
หาเป็นนปริทั่วไป ยามหลับาล็เห็นเพียวามมื ทว่านาลับมอเห็นนเอในวัยเยาว์หรือไม่็ภาพฝันอันเลือนราน่าหวาหวั่น ทำให้ารนอนหลับอเหมินลู่เอินลายเป็นเรื่อยาพอสมวร
หลินฮุ่ยหายไปไม่นาน็ลับมาพร้อมผ้านวมนาม หาัหวะฝีเท้าเร่รีบผิแปลไป็ทำให้เหมินลู่เอินลืมาึ้นอย่ารวเร็ว ไม่เพียเท่านั้นอวี้ยัยืนประบ้านหลัหลินฮุ่ยอยู่ไม่ห่าายเสีย้วย
“พระายา…”
เหมินลู่เอินเหยียแผ่นหลัร พลาทัเส้นผมปรวหน้าับหลัใบหู “มีอะไร”
“ุหนูหลี่มาที่วนเพะ”
หลี่เหมยฮวา เ้า่ามา้าว่าที่้าิไว้มาทีเียว…เียวละ
สวัสี่ะ อนนี้อีบุ๊ำลัลราานะะ ื้ออนนี้ะุ้มมาเลย่ะ!
หนัสือพระายาลู่เอินเล่ม 1 ำนวน 200 นแร ราา 350 บาทยัพอทันอยู่นะะสำหรับท่านที่สนใ สามามารถทั inbox เพมาเลย่ะ! ❤️❤️❤️
https://www.facebook.com/profile.php? id=100054864044223
หาทัเพไม่ไ้สามารถแอไลน์มาไ้่ะ pu.ta.wan.2244
ความคิดเห็น