`LAMBY ; free reborn.

ลำดับตอนที่ #151 : Reborn CH 288 [Thai]

หน้า1
Target 288 : คุ้มครอง

---วันนี้เป็นเช้าวันหยุด ที่บ้านซาวาดะ---

สึนะ : อ๋า ในที่สุด โรงเรียนก็หยุด ไม่ต้องไปเรียน
สึนะ - มีแต่เรื่องไอ้พิธีสืบทอดนั่น กับนักเรียนแลกเปลี่ยน
สึนะ - เล่นเอาวิ่งวุ่นทั้งอาทิตย์เล้ยยยย
สึนะ - แต่ยังไงก็เถ้อะ ฉันจะใช้วันหยุดที่มีอย่างคุ้มค่า
สึนะ - ด้วยการหนีพิธีบ้าๆนั่นล่ะ
นานะ : โอ้ ซือคุง ช่วงนี้ตื่นเช้าจังนะจ้ะ
สึนะ - ก็นะ ช่วงงนี้มีแต่เรื่องทำให้ไม่หลับไม่นอนเลย
สึนะ - ก็นะ...เมื่อวานนี้...
สึนะ : อี๋.....


หน้า 2
สึนะ : มันอาร้ายยยย=[ ]=
อาเดลไฮด์ : ขอโทษที่มารบกวนแต่เช้านะ ซาวาดะสึนะโยชิคุง (*ไดได : เรียก คุง ม้าๆงี้ได้ไง-*- >> จากมุมใดสักมุมของโลก)
นานะ : ไม่เป็นไรหรอกจะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงอกเกรงใจกันหรอกจ้ะ
อาโอบะ : ถ้าอย่างนั้น ผมคงต้องขอเติมอาหารรสเลิศของคุณนายล่ะครับ (โห...)
นานะ : ต้ายยย แม่เขินนะจ้ะ ต้องการอะไรแม่จะช่วยหมดเลยจ่ะ
สึนะ : มัน เป็น หยัง??? เกิด อะ ไร ขึ้น????


หน้า 3
อาเดลไฮด์ : นี่คือคำตอบของเราที่เราจะปกป้องนายในฐานะ ชิม่อนแฟมมิลี่
แต่ละคนของเราจะผลัดเปลี่ยนเวรมาดูแลนายที่บ้าน
สึนะ : ที่บ้านนี่??? จะมาอยู่อาศัยอีกคนเรอะ???
นานะ : แม่ปลื้มลูกมากเลยจ่ะ เป็นเพื่อนกับนักเรียนแลกเปลี่ยนได้
สึนะ : แม่จ๋า เข้าใจผิดแล้ววว
อาเดลไฮด์ : พวกเราชิม่อนแฟมิลี่ ก็อยากให้พิธีสืบทอดนี้สำเร็จล เราจะให้ความร่วมมือกันกะบพวกเธอเท่าที่จะทำได้เพื่อพิธีสืบทอดละกันนะ
สึนะ : อย่าซีเรียสเลยนะท่าน
นานะ : พิธีสืบทอด ? เป็นงานโรงเรียนหรืออะไรหรอจ้ะ


หน้า 4
คนที่ตัวใหญ่ๆ แต่หารู้ชื่อไม่ : เราจะเริ่มกันตั้งแต่วันนี้เน่อ
สึนะ : เอ่อ เอ็นมะคุง ตาของนายเป็นไงบ้างล่ะ
เอ็นมะ : เฮ้
แรมโบ้ : คุณแรมโบ้ ชอบงานนี้มากเยย
คนตัวใหญ่ๆ : อืม ขอบใจ
แรมโบ้ : นายต้องฟังคำสั่งชั้ลนะ โอเค มะ
อาเดลไฮด์ : เราที่เหลือจะไปกันแล้ว วันนี้คนที่จะดูและนายคือ เด็ก ห้อง 3-A คนที่อยู่ชมรมมวย "อาโอบะโคโย"
อาโอบะ : เรามาทำให้พิธีนี้สำเร็จกันเถอะ ซาวาดะคุง
สึนะ - นายพุ้ยข้าวเต็มไปหมดเลยอ่ะ


หน้า 5
เบียงกี้ : สงสัยฉันต้องกระตือรือร้นหน่อยละ จนกว่าจะถึงพิธีสืบทอด
ฟูตะ : ว้าว
รีบอร์น (คิด)-ไม่เคยคิดเลยว่า พวกชิม่อนแฟมิลี่ จะเก่งขนาด
ชั้นไม่แน่ใจว่าเราจะไว้ใจพวกนั้นได้เต็ม ร้อยรึเปล่า แต่มันก็ดีที่เราจะได้รู้จักพวกนั้นทีละคน
ทุกคน : ขอโทษทีนะ
นานะ : จ๊า มาได้ทุกเมื่อเลยนะจ้ะ
แรมโบ้ : คุณแรมโบ้อยากเล่นต่อ
พี่เบิ้ม(อุ้ยต้ายเล่นชื่อพ่อเจ๊นก) : ได้สิ ถ้าแม่ของนายไม่ว่า ฉันจะอยู่ด้วยตามที่นายต้องการเลยล่ะ
นานะ : ได้สิจ๊ะ
สึนะ (คิด) - อา แล้วฉันจะหนีไปได้ไงเนี่ย-0- (อยากหนีๆๆๆๆๆ)
เอ็นมะ ในห้วงคิด : ทำไม ไม่หนีไปซะล่ะ
สึนะ (คิด) - เอ็นมะคุง คงจะให้คำแนะนำในการหนีจากพิธีสืบทอดให้เราได้นะ
สึนะ : เอ่อ เอ็นมะคุงทำไมนายไม่อยู่กะเราต่อล่ะ


หน้า 6
เอ็นมะ : ชั้นหรอ จะดีเหรอ
สึนะ : แน่นอน นัทสึก็อยู่ด้วยนะ
เอ็นมะ : อื้ม
คุณพี่ : เห้ย อาโอบะ โคโย อยู่หนายย
สึนะ : เหวอ คุณพี่เคยวโกะ มีไรเหรอครับ
คุณพี่ : ไอ้นั่นมันบอกว่า "คนอย่างนายไม่มีทางปกป้องซาวาดะได้หรอก" นั่นมันการท้าทายชัดๆ
แต่ ฉันหามันไม่เจอ ไอ้แมวขี้ขลาดนั่นมันลอดผ่านขานายรึเปล่า


หน้า 7
หนุ่มแว่น : เฮ้ย เรียกใครแมวขี้ขลาด ฟะ ไม่มีเหตุผลที่ อาโอบะ โคโย ต้องหนีเฟ้ย
คุณพี่ : เจอแล้ว อาโอบะ ชั้นจะปกป้องซาวาดะเองเฟ้ย
หนุ่มแว่น : เหอะ ไอ้โง่ งั้นเรา มาแข่งกันดีกว่า ว่าใครจะปกป้องได้ดีกว่ากัน
คุณพี่ : นี่คือเหตุผลที่ชั้นมาไงล่ะ
สึนะ : อะไรน๊า ทำไมต้องมาแข่งเป็น บอร์ดี้ การ์ด ช้านด้วย
โกคุเดระ : หวัดดีครับ รุ่นที่สิบ
สึนะ : โกคุเดระคุง
โกคุเดระ : ผมจะปล่อยให้สองคนนั้นดูแลท่านไปนะครับ ส่วนผมจะคอยตรวจการแถวนี้แหละ
สึนะ (คิด) : เขาทำยังกะว่านีเป็นการปกป้องแบบธรรมดางั้นแหละ


หน้า 8
หนุ่มแว่น : เอิ่ม
คุณพี่ :เอ่อ
หนุ่มแว่น : เราก็เริ่มปกป้องแล้วอ่ะนะ แต่
คุณพี่ : ถ้าไม่มีคนมาโจมตีมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะนี่
หนุ่มแว่น : ไม่เห็นมีอะไรเลย ไม่เอาแล้วเฟ้ย
สึนะ : เอ๋
คุณพี่ : งั้นเรามาสู้กันด้วยหมัดดีกว่า
เคียวโกะ : พี่คะ
สึนะ : เคียว เคียวโกะจัง
เคียวโกะ : ชั้นได้ยินพี่บอกว่าหมัด พี่ไม่ได้กำลังสู้กะใครใช่มั๊ย
คุณพี่ : พี่ไม่ได้สู้กะใคร จ้ะ
สึนะ :เขาสัญญาว่าจะไม่สู้นี่เนาะ


หน้า 9
นานะ : ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ เคียวโกะจัง ทั้งคู่เป็นเด็กดีนะ
หนุ่มแว่น : แน่นอนครับคุณแม่ เรากำลังหาวิธีเอาชนะกันโดยไม่ใช้กำลังครับ
นานะ : พวกเธอทั้งสอง อยู่ปีสามแล้วนี่ ทำไมไม่ลองทำการแข่งขันเรียนล่ะจ๊ะ
หนุ่มแว่น : จุดจบของชีวิต
คุณพี่ : เรียนเรอะ
สึนะ : เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย
สึนะ (คิด) : โดยเฉพาะ หมอนั่นที่ดูเหมือนจะฉลาด (คุณแว่น)
คุณพี่ : ชั้นไม่เป็นไรหรอก อาโอบะ หน้านายดูซีดๆ นะ
หนุ่มแว่น : จะบ้าเหรอ นายแหละ เหงื่อแตกเป็นน้ำพุ
รีบอร์น (คิด) : หืม ชั้นอยากดูความสามารถของอาโอบะ โคโย ฉันให้ข้อสอบดีกว่า


หน้า 10
คุณพี่ : อย่างที่บอก ฉันจะชนะนายให้ดู
สึนะ (คิด) : ไม่เห็นมันจะปกป้องตรงไหนเล้ย
เคียวโกะ : โชคดีนะคะพี่ชาย
คุณพี่ : ให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ สุดขั้วววว
นานะ : อาโอบะคุง พักบ้างก็ได้นะจ๊ะ
หนุ่มแว่น : ตอนสุดท้าย ผมต้องชนะให้ได้ครับ
รีบอร์น : คนที่ทำแบบทดสอบบนจานกระเบื้องนี้เสร็จก่อนคือผู้ชนะ คำถามพวกนี้ ง่าย คอดๆ เลยนะ
รีบอร์น : ระวัง เตรียมมตัว ไป


หน้า 11
คุณพี่ : งั้นเหรอ ถ้ามัน คอดง่ายล่ะก็
หนุ่มแว่น : สุดท้าย ชั้นจะแก้คำตอบแบบรวดเร็วเร้ย
คุณพี่ หนุ่มแว่น (คิด) : ไม่เห็นเข้าใจเลยเฟ้ย
เคียวโกะ : พี่คะ
สึนะ : เข้าใจมะน่ะ
นานะ : ไม่หรอกสึนะ มันก็เหมือนกับหมากรุกนั่นแหละ พวกเขากำลังอยู่ในห้วงแห่งความคิด
หนุ่มแว่น (คิด) : เข้าใจผิดแล้วครับ แม่
คุณพี่ (คิด) : เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำไง
รีบอร์น : เอาล่ะ เราจะปล่อย ให้ทั้งคู่ทำกันแต่เราจะกลับมาในหนึ่งชั่วโมง


หน้า 12
รีบอร์น : เจอกันล่ะ ถ้าโกงปรับแพ้แน่
ยังไงก็ตามถ้าจานกระเบื้องนั่นแตกฉันจะถือว่าเป็นความผิดของฉันที่ไม่ทำให้แข็งแรงกว่านี้
การสอบจะเป็นอันถูกยกเลิก เจอกัน
คุณพี่ :เขาบอกว่าอะไรนะ
หนุ่มแว่น :ถ้าเราทำลายไอ้นี่ได้เราจะได้ออกจากไอ้บ้านี่
คุณพี่ : งั้นเรามาทำให้มันพังกันเหอะ
หนุ่มแว่น : ฉันเกลียดการเรียน
คุณพี่ : แว๊ก ทำไมไม่แตก
หนุ่มแว่น : ชั้นต่อยเต็มแรงแล้วนะ
คุณพี่ : เกิดอะไรขึ้น
หนุ่มแว่น :กะโลกใบนี้


หน้า 13
คุณพี่ : ว๊ากๆๆ เอาไปกินซะ
หนุ่มแว่น : ว๊าก
สึนะ : เกิดอะไรขึ้น
รีบอร์น :พวกนั้นกำลังเครียดน่ะฉันดูอยู่ไม่ต้องกังวล
รีบอร์น (คิด) : จานนั้นทำจากสุดยอด เซรามิกทำลายได้ก็คอดเจ๋งแล้ว
สึนะ : หมอนั่นดูอะไรอยู่นิ
สึนะ : หนุกมะเอ็นมะคุง
เอ็นมะ : อื้ม
หนุ่มแว่น :ไม่มีประโยชน์ ไม่ร้าวด้วยซ้ำ


หน้า 14
คุณพี่ : เป็นไปไม่ได้ที่จะทำคนเดียว
หนุ่มแว่น : ต้องมีอีกคนถือ อีกคนต่อย
คุณพี่ : ถ้าชั้นต่อยนายตายแน่ ต่อยมาเลย
หนุ่มแว่น : นายพูดไร นายดิต่อยด้วยหมัดอ่อนๆของนายอ่ะ
คุณพี่ : ไรนะ งั้นเรามาผลัดกันต่อยทีละคน
หนุ่มแว่น : ดีนี่ ลองดูไหมล่ะ
คุณพี่ : นายทำไม่ได้หรอกเฟ้ย
สึนะ : รีบอร์น ครบ หนึ่งซั่วโมงแล้วนะ แต่เสียงนั่นยังไม่หยุดเลย
รีบอร์น : ไม่เวิร์คแฮะสงสัยคงยากเกินไป


หน้า 15
คูมมมมมม

สึนะ : ระเบิดเหรอ คุณพี่
คุณพี่ : นายก็ไม่เลวนะ
หนุ่มแว่น : นายก็เจ๋งเหมือนกันนิ
สึนะ : หา ทำไรกันเนี่ย
รีบอร์น : จานกระเบื้องแตกแปลว่าการสอบเป็ฯอันถูกยกเลิก


หน้า 16
คุณพี่ หนุ่มแว่น : สุดยอด
คุณพี่ : อย่ามาโดนตัวฉัน เดี๋ยวฉันติดความโง่พอดี
หนุ่มแว่น : นายแหละจะทำให้ฉันติดเชื้องี่เง่า
สึนะ : ห้องฉันยับเลย พวกนายทำไรกันแน่เนี่ย
รีบอร์น (คิด) : หมัด สุดขั้วของเรียวเฮนั้นเจ๋งมาก แต่ หมัดของโคโยก็แรงสุดๆ เช่นกันสงสัยว่าชิม่อนจะไม่อ่อนซะแล้ว


หน้า 17
สนามบิน
รุ่นที่เก้า : เอาเรามาถึงกันแล้ว ฉันรอที่จะพบเธอไม่ไหวแล้วสึนะโยชิคุง
เหล่าผู้พิทักษ์ รุ่นเก้า : ท่านก็พูดอย่างนี้อยู่เรื่อย


Thank Theme : "NIGHT'KNIGHT"
เครดิต : http://reborntfc.freeforums.org/reborn-ch-288-t8065.html