ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน ๑ : จุดเริ่มต้น
วันอัารที่ ๕ ราม พ.ศ.๒๕๕๔
เวลา ๑๓:๔๒ น.
"ไอ้แ้วโว้ย เอ็ื่นไ้แล้วนะ...เฮ้อ เอ็ะอยให้้ามาปลุอย่าเียวใ่ไหม"
ายหนุ่มร่าสูผิวีมายืนบ่นอย่าๆหน่ายๆอยู่ที่ปลายเียนอนไม้ไผ่อ
ห้อนอนในเรือนแพหลัหย่อมๆ เา...และเพื่อนอัวเอทั้สอน ริน และ แ้ว
ไ้มาอาศัยที่และพัผ่อนหลับินันเพราะว่าเรื่อราวที่นนั้นไ้ทำมันเป็นาร่วย
อย่าีเหลือเินเลยเป็นผลพลอยไ้ไปโยปริยาย
เานนี้ื่อว่าเน...หนุ่มหล่อร่าสูเ้าอวามสูถึ ๑๘๖ เนิเมร และ
ที่เาเ้ามาที่รุเทพเมือศรีทิพย์แห่นี้เพราะวามประส์อบุพารีอย่าบิา
อนเอที่อยาะให้เาไ้ิบไ้ีาารเ้ามาเรียนโรเรียนนายร้อย แล้ว
เพราะเรื่อนี้ ็เลยทำให้เพื่อนสนิทอนอี ๒ นไ้ิสอยห้อยามเ้ามาใน
บาอแห่นี้้วย
ในะที่เนนั้นยั่วนอยู่ับารอยยืนปลุเพื่อน ริน็ร้อเพลออมา
อย่าีอย่าับว่าะเปิฟลอร์้อนรับแเหรื่ออย่านั้นเทียว
"บุันมี แ่ไม่ถึ ฟ้าึ ไม่เวทนา
อยเฝ้าแ่อยทุรา วันทราไม่ลอยเลื่อนมาใล้เรา
แหนอยแ่อยหาย เสียาย วันทร์ไม่บรรเทา
ลอยลับไม่เหลือแม้เา รู้หรือเปล่า ว่าเรานี้ ้ำอฤี
เธอเป็น อฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็นั่ทาสเทวี
แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ ระทม อยู่เรื่อยไป
รอ ันรอ ้วยใวิวอน อบัอร เมารัฝาใ
เพียยิ้มสันิ ฤทัยันพอเรื่อยไป
้วยธุลีเมาอเธอ
เธอเป็น อฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็นั่ทาสเทวี
แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ ระทม อยู่เรื่อยไป
รอ ันรอ ้วยใวิวอน อบัอรเมารัฝาใ
เพียยิ้มสันิ ฤทัยันพอเรื่อยไป
้วยธุลีเมาอเธอ"
(เพล ทาสเทวี : รินทร์ นันทนาร)
เนไ้ยินเสียร้อเพลอรินัออมาาริมเรือนแพ็เลยเินออมาหา
พร้อมเอ่ยว่า
"ไอ้ริน...เอ็หยุร้อเพล่อนสิเว้ย ้าำลัพยายามปลุไอ้แ้วมันอยู่นะ
เอ็ับ้า็อยู่้วยันับมันมาั้นาน็น่าะรู้นิสัยมันอยู่แล้วนี่นา เฮ้อ...."
"โธ่!! เอ็อย่าเพิ่รบวน้าสิวะไอ้เน ้าำลัร่าเริอยู่เลยนะเว้ย ฮะๆๆ
เอ็มาหา้าสิ!! บรรยาาศำลัีสำหรับเอ็เลยนะ"
เนไม่สามารถปิเสธำออเพื่อนไ้ เลยยอมละทิ้วามพยายามที่ะ
ปลุแ้วเสียแล้วเินออมายืนอยู่้าๆรินที่ริมรั้วอเรือนแพทันใ านั้นทั้สอ
ยืนมออย่าสบายปล่อยเวลาให้ไหลไปามสายน้ำที่ยัพยุเรือนแพเอาไว้....
เวลา ๑๓:๔๒ น.
"ไอ้แ้วโว้ย เอ็ื่นไ้แล้วนะ...เฮ้อ เอ็ะอยให้้ามาปลุอย่าเียวใ่ไหม"
ายหนุ่มร่าสูผิวีมายืนบ่นอย่าๆหน่ายๆอยู่ที่ปลายเียนอนไม้ไผ่อ
ห้อนอนในเรือนแพหลัหย่อมๆ เา...และเพื่อนอัวเอทั้สอน ริน และ แ้ว
ไ้มาอาศัยที่และพัผ่อนหลับินันเพราะว่าเรื่อราวที่นนั้นไ้ทำมันเป็นาร่วย
อย่าีเหลือเินเลยเป็นผลพลอยไ้ไปโยปริยาย
เานนี้ื่อว่าเน...หนุ่มหล่อร่าสูเ้าอวามสูถึ ๑๘๖ เนิเมร และ
ที่เาเ้ามาที่รุเทพเมือศรีทิพย์แห่นี้เพราะวามประส์อบุพารีอย่าบิา
อนเอที่อยาะให้เาไ้ิบไ้ีาารเ้ามาเรียนโรเรียนนายร้อย แล้ว
เพราะเรื่อนี้ ็เลยทำให้เพื่อนสนิทอนอี ๒ นไ้ิสอยห้อยามเ้ามาใน
บาอแห่นี้้วย
ในะที่เนนั้นยั่วนอยู่ับารอยยืนปลุเพื่อน ริน็ร้อเพลออมา
อย่าีอย่าับว่าะเปิฟลอร์้อนรับแเหรื่ออย่านั้นเทียว
"บุันมี แ่ไม่ถึ ฟ้าึ ไม่เวทนา
อยเฝ้าแ่อยทุรา วันทราไม่ลอยเลื่อนมาใล้เรา
แหนอยแ่อยหาย เสียาย วันทร์ไม่บรรเทา
ลอยลับไม่เหลือแม้เา รู้หรือเปล่า ว่าเรานี้ ้ำอฤี
เธอเป็น อฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็นั่ทาสเทวี
แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ ระทม อยู่เรื่อยไป
รอ ันรอ ้วยใวิวอน อบัอร เมารัฝาใ
เพียยิ้มสันิ ฤทัยันพอเรื่อยไป
้วยธุลีเมาอเธอ
เธอเป็น อฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็นั่ทาสเทวี
แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ ระทม อยู่เรื่อยไป
รอ ันรอ ้วยใวิวอน อบัอรเมารัฝาใ
เพียยิ้มสันิ ฤทัยันพอเรื่อยไป
้วยธุลีเมาอเธอ"
(เพล ทาสเทวี : รินทร์ นันทนาร)
เนไ้ยินเสียร้อเพลอรินัออมาาริมเรือนแพ็เลยเินออมาหา
พร้อมเอ่ยว่า
"ไอ้ริน...เอ็หยุร้อเพล่อนสิเว้ย ้าำลัพยายามปลุไอ้แ้วมันอยู่นะ
เอ็ับ้า็อยู่้วยันับมันมาั้นาน็น่าะรู้นิสัยมันอยู่แล้วนี่นา เฮ้อ...."
"โธ่!! เอ็อย่าเพิ่รบวน้าสิวะไอ้เน ้าำลัร่าเริอยู่เลยนะเว้ย ฮะๆๆ
เอ็มาหา้าสิ!! บรรยาาศำลัีสำหรับเอ็เลยนะ"
เนไม่สามารถปิเสธำออเพื่อนไ้ เลยยอมละทิ้วามพยายามที่ะ
ปลุแ้วเสียแล้วเินออมายืนอยู่้าๆรินที่ริมรั้วอเรือนแพทันใ านั้นทั้สอ
ยืนมออย่าสบายปล่อยเวลาให้ไหลไปามสายน้ำที่ยัพยุเรือนแพเอาไว้....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น