คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : เคลียร์เรื่อง : Fic Reborn Love Expected รักครั้งนี้ขอจัดหนัก Normal/Yaoi [หญิงข้าววันเดอเรอร์]
ประทับตรารับงานที่นี่
วิจารณ์ให้ คุโร่
วิจารณ์โดย หญิงข้าววันเดอเรอร์
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ‘สวัสดี’ ท่านเจ้าบองบทความที่ให้เกียรติข้ามาวิจารณ์นิยายของท่านนะ
ข้าชื่อ ‘หญิงข้าววันเดอเรอร์’ วันนี้มีภารกิจต้องมาทำให้เสร็จสมประสงค์ของสำนักวันเดอเรอร์นั่นคือมาวิจารณ์นิยายของท่าน
หวังว่าคำวิจารณ์ของข้าจะทำให้เจ้าไม่ผิดหวังเพราะความตั้งใจไม่ถูกทำตามนั้น… เจ้าไม่ได้เลือกข้าตั้งแต่แรก
เก็บคำวิจารณ์ของข้าไปพิจารณาดูว่าเจ้าสมควรให้คะแนนตัวเองเท่าไร ข้าก็แค่ผ่านมาและผ่านไปเท่านั้น
ปล.ข้าอาจจะเข้าใจอะไรผิดไปเพราะข้าเพียงแค่อ่านบทแรกๆ สำหรับการวิจารณ์เท่านั้น การที่นิยายจะสนุกหรือไม่สนุก เขาวัดกันที่บทหนึ่ง บทสอง หรือแม้แต่กระทั่งถ้าไม่ชอบแล้วปิดหน้าแรกไปเลยก็มี!
เรื่องแรกที่วิจารณ์คือ…
ชื่อเรื่อง : ในความคิดของข้า ข้าคิดว่าเป็นชื่อที่ดูดีแล้ว เผอิญว่าข้าไม่ถนัดเรื่องฟิค แบบตามตรงจากใจเลยน่ะนะ
ปล.ข้าคิดว่านิยายของทุกชื่อ ทุกเรื่อง ล้วนมีความน่าสนใจอยู่ในชื่อเรื่องน่ะ
พล็อตเรื่อง : ในความคิดข้าคือมันก็เป็นพล็อตทั่วๆ ไป ที่ข้าอ่านแล้วรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีแรงกระตุ้นให้อยากตามต่อ คงเป็นเพราะข้าไม่เคยอ่านฟิคด้วยล่ะมั้งเลยคิดแบบนี้ แต่ฟิคมันก็เหมือนนิยายทั่วๆ ไปที่ต้องมีพล็อตนั่นล่ะนะ
ปัญหาสำคัญของพล็อตเจ้าก็คือมันยังไม่แน่นพอ อ่านๆ ไปข้ารู้สึกได้ทันทีว่าหลายตอนที่ได้อ่านเหมือนจะไม่ใช่นิยายเรื่องเดียวกัน นางเอกไปนู่นมานี่ได้ยังไงไม่รู้ ทั้งๆ ที่ข้าอ่านแล้วก็ไม่ค่อยจะเห็นเหตุผลที่เพียงพอ ราวกับเจ้าไม่วางพล็อตมาก่อน มันทำให้เนื้อเรื่องช่างดูบางเบาหลายๆ ข้าอ่านไปแล้วเดาเรื่องได้ อีกทั้งปมปริศนาก็ไม่ค่อยจะมีเสียด้วยเลยทำให้ไม่ค่อยน่าติดตาม
แต่บทนำของเจ้า ข้ายอมรับว่าเจ้าทิ้งความน่าสนใจวะ เอ… นางเอกจะหนีไปอยู่ไหนน๊า อะไรประมาณนี้
และข้าก็คิดด้วยว่าเจ้าวางเรื่องมาได้ค่อนข้างน่าสนใจ อย่างเช่น การเปลี่ยนที่อยู่ใหม่ของนางเอก แต่เป็นเพราะอย่างที่บอกไปว่าเจ้าไม่ค่อยวางปูมหลังของตัวละครให้พอดี หรือว่าหากเจ้ามีแผนว่าจะเพิ่มลงไปในตอนอื่นๆ ก็แนะนำว่าน่าจะใส่มาตั้งแต่ต้นๆ ดีกว่า เพราะเท่าที่อ่านดูมันน้อยเกินไป
สำนวนภาษา : ในความคิดข้าคือข้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องภาษาอะไรมากมายนัก แต่ส่วนตัวข้าจะให้ผ่านต่อเมื่อนิยายของท่านมีการใช้ภาษาที่อ่านแล้วเข้าใจ ไม่ว่าท่านจะเขียนมาในรูปแบบไหน ขอแค่ให้มีเนื้อ อ่านแล้วเข้าใจ ใช้คำคงที่ ใช้คำถูก ไม่จำเป็นต้องสละสลวย ขอแค่บรรยายแล้วข้าอ่านแล้วอินก็เป็นใช้ได้
นิยายของเจ้ามีการใช้ภาษาที่ไม่ดีเท่าไร เจ้าใช้คำผิดบริบทเยอะ เขียนผิดก็เยอะเหมือนกัน เมื่อข้าลองๆ อ่านแล้วก็พบว่าส่วนใหญ่มักไม่ลื่นไหลเท่าไร จึงทำให้ข้ารู้สึกว่าไม่ค่อยอยากอ่านต่อแล้ว
เจ้าใช้คำบรรยายได้แปลกๆ อยู่น่ะ ใช้คำซ้ำในประโยค อย่างเช่นคำว่า ‘เด็กสาว’ ‘เด็กสาวร่างบาง’ เจ้าใช้มันบ่อยมาก จนข้าคิดว่าน่าจะทุกบทบรรยายเกี่ยวกับแม่นางคนนี้เลยกระมัง มันทำให้ข้าเบื่อมากๆ แนะนำว่าให้เจ้าอ่านทวนๆ ดูสักครั้งสองครั้งแล้วแก้ดู หรือไม่ก็อาจจะมาหลังไมค์ปรึกษาข้าก็ได้เช่นกัน
แถมเจ้ายังช้ำว่า ‘ชั้น’ อีกต่างหาก ที่ถูกคือเจ้าต้องใช้ ‘ฉัน’ เจ้าเคยเห็นหนังสือนิยายที่ไหนมีคำว่า ‘ชั้น’ ไหมล่ะ
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง : ในความคิดของข้านั้นคือการจะมาวิจารณ์นิยายให้ใครสักเรื่อง ข้าจะเน้นเรื่องการดำเนินเรื่องมากที่สุดนะ นั่นก็คือไม่เร็วเกินไป ไม่ช้าเกินไป มีเหตุผลพอและน่าติดตาม
นิยายของเจ้ามีการดำเนินเรื่องชวนงง เจ้าตัดฉากได้อย่างไม่จบ ไม่ค่อยมีเหตุผล ข้าอ่านไปแต่ละตอน ทั้งๆ ที่เจ้าเขียนมาเยอะแต่ข้าก็รู้สึกว่ายังสัมผัสอะไรไม่ค่อยได้เท่าไร ข้าจะชอบมาก ถ้านิยายมีการสร้างสัมพันธ์ตัวละครไปทีละนิดๆ แม้จะเชื่องช้า แต่ก็ทำให้ประทับใจและเห็นอีกด้านของตัวละครเด่นๆ ที่มีบทเยอะ
ปล.อ่านมาถึงตอนที่สี่ ข้ายังไม่รู้เลยว่าใครคือพระเอก!!!
คำผิด : ในความคิดของข้าคือนิยายควรมีคำผิดให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือ… ผิดได้แบบที่ผู้อ่านรู้ว่าอาจจะรีบจนพิมพ์ผิด อะไรก็ได้ ขอแค่ผิดแบบที่ผู้อ่านเข้าใจว่าท่านไม่ได้เขียนอย่างลวกๆ แต่ที่ผิดกันก็เพราะความรีบหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่อย่าให้ผู้อ่านคิดว่าท่านเขียนนิยายอย่างไม่ตั้งใจเป็นพอ
นิยายของเจ้ามีคำผิดเยอะมาก!!! เอาเป็นว่าตอนเจ้ารีไรท์ ให้เจ้าอ่านแล้วแก้เลยเป็นพอ
ตัวละคร : ในความคิดของข้าคือตัวละครควรมีความน่าสนใจ มีปูมหลังครบ มีเหตุมีผล ไม่ใช่สักแต่ว่าเอาคาแรกเตอร์ตัวละครแบบนิยายเรื่องอื่นๆ มายำรวมกัน (หรือที่เรียกว่าคาแรกเตอร์ตลาดจนผู้อ่านเดาเนื้อเรื่องได้จากตัวละคร) สรุปก็คือถ้าท่านทำให้ผู้อ่าน (เช่นข้า) ประทับใจในตัวละครของท่าน ก็ถือว่าข้าขอให้ผ่านอย่างไม่มีเงื่อนไข
นิยายของเจ้า ข้าบอกตามตรงว่าไม่รู้สึกประทับใจตัวละครใดเลย คาแรกเตอร์ทุกคนเบามากเพราะมันไม่มีเหตุผล ขนาดข้าอ่านแบบเป็นการใช้ตัวละครบรรยายแล้ว ข้ายังไม่สามารถเข้าถึงตัวละครของเจ้าได้เลยด้วยซ้ำ ตัวละครทุกตัวมันไร้มิติไปหน่อย จนประมาณได้ว่าข้าอ่านกี่ครั้งก็ไม่ประทับใจ เหมือนมันไม่มีตัวตนจริงๆ แบบสมจริงสมจังมาก เจ้าเคยเป็นไหมล่ะ ตอนที่อ่านนิยายแล้วอินจัด ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวละครในนิยายไม่มีจริง ก็ยังรู้สึกถึงความสมจริง นี่ไงล่ะที่เขาเรียกว่าตัวละครมีมิติ
หากท่านอ่านคำวิจารณ์ของข้าจบแล้ว สิ่งเดียวที่ข้าอยากบอกท่านคือท่านไม่มีความจำเป็นเลยสักนิดที่จะต้องเปลี่ยนอะไรในนิยายของท่านตามที่ข้าวิจารณ์ เพราะมันเป็นนิยายของท่าน โปรดจงมองข้าไว้เป็นเพียงแค่ผู้อ่านคนหนึ่งที่ท่านไม่จำเป็นต้องสนใจในคำพูดของข้า แต่ถ้าท่านยังกังขาว่าจะแก้ตามที่ข้าบอกหรือไม่ ก็ขอแนะนำว่าให้ท่านจัดการประชาพิจารณ์ โดยการให้ผู้อ่านหลายๆ ท่านมาแวะเวียนอ่านนิยายของท่านและวิจารณ์หรือคอมเมนต์ให้ หากหลายคนมีความเห็นตรงกันกับข้ามันก็แล้วแต่ท่านอีกนั่นล่ะว่าจะแก้หรือไม่แก้ (ตกลงว่าข้าจะบอกอะไรท่านเนี่ย) จงยึดหลักเดียวในการเขียนนิยายว่า ‘อย่าได้เอาคนอื่นมาเป็นศูนย์กลางของนิยายท่าน แต่ท่านต่างหากที่ต้องไปยืน ณ ตำแหน่งนั้นด้วยตัวเองและคนเดียว’
ความคิดใครความคิดมัน ข้ามิอาจยุ่งเกี่ยวและบอกให้เขาเปลี่ยนความคิดนั่นเสีย
ความคิดเห็น