คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11 หวาน.............100%
11
“วันนี้วันหยุดครับ....ผมว่าจะชวนปอมออกไปดูหนังกันไม่รู้จะไปหรือเปล่า.....ผมอยากดูแปซิฟิก ริม นะครับ..ไม่รู้จะอยากดูเหมือนผมมั้ย.....
“ปอมมมมมมมม......” ผมวิ่งอ้อนลากเสียงยาวไปกอดเอวปอมอย่างอ้อน ๆ ....
“อ้อนแต่เช้าแบบนี้จะเอาอะไรหืม.....”
“งะ..รู้ทันตลอด ๆ เลยอะ.....” ผมทำหน้าน่ารักใส่ซะเลย...ดูสิว่าจะทนได้มั้ย ก็ผมเล่นอ้อนตั้งแต่ยังไม่ได้ขอเลยนี่ครับหึหึ เป็นไงละ..ผมแผนสูงใช้ได้มั้ย..
“ว่าไงหืม..จะขออะไรปอม....”
“คือว่า...วันนี้ไหน ๆ ก็ว่างแล้ว...อ๋องอยากดูแปซิฟิก ริม จัง.....ไม่รู้ว่าคนแถวนี้จะใจดีพาไปมั้ยน้า....” ผมทำหน้ามองเพดานกรอกตาไปมาอย่างน่ารัก....ผมคิดว่าน่ารักนะฮ่า ๆ .....
“อยากดูว่างั้น.....”
“อืม...แล้วปอมอยากดูปะละ....”
“ไม่อะ.....อ๋องดูคนเดียวได้ปะละ...”
“ชิส์ ไม่ดูหรอก..ใครจะบ้าไปนั่งดูหนังคนเดียว...ไม่อยากพาไปไม่ไปก็ได้....”
“หึหึ...ไม่เอาน่า อย่างอนดิ..ปอมพูดเล่นหรอก...อยากดูเหมือนกัน..บ่าย ๆ ค่อยไป....”
“จริงนะ.....ฟอดดดด....รักปอมที่สุด........แฟนอ๋องน่าร๊ากน่ารัก....” ผมจัดครบสูตรเลยทั้งหอมทั้งบีบแก้มนุ่ม ๆ ของปอมทั้งสองข้าง.....
“แต่ตอนนี้ไปกินข้าวก่อน....”
“เอออ๋อง..อยากกลับไปหาพ่อกับแม่บ้างหรือเปล่า ไหน ๆ ก็ว่างแล้ว ไปเยี่ยมท่านบ้างสิ ท่านคงคิดถึง....”
“อืม..เอางั้นก็ได้...งั้นกลับไปกินข้าวที่บ้านอ๋องแล้วค่อยไปดูหนังเนอะ...”
“เอางั้นก็ได้.....”
ผมเดินมานั่งกินข้าวกับปอมก่อนจะโทรไปบอกแม่ว่าจะไปกินข้าวกลางวันที่บ้าน......ม๊าผมโคตรดีใจใหญ่เลยที่ผมจะกลับบ้านไปหา....คึคึ ก็คนน่ารักนี่ครับ แม่ก็ต้องเรียกร้องเป็นธรรมดา..
ตอนนี้ผมกับปอมได้แต่นั่งดูทีวีรอเวลาไปบ้านแม่ครับ....อยากจะไปเร็ว ๆ เหมือนกันแต่แม่ผมยังไม่ให้ไปบอกว่าอยากจะทำอาหารเซอร์ไพร้ผม.....เหอะ ๆ ดีใจเว่อมาก ๆ แม่ผม....
เอ๊ะ ๆ ผมว่านั่ง ๆ ไปชักจะเริ่มแปลก ๆ ผมว่าผมนั่งนิ่ง ๆ แล้วนะ...แต่ดันมีมือปลาหมึกนี่สิ....
“อ๊ะ..ปอมอย่ากวนอ๋องดิ......อ๊าๆๆ..ไม่เอาอย่าจี้เอว....”
“หึหึ....แกล้งนิดเดียวเอง....” ดูครับ..ความสุขของปอมคือการได้แกล้งผมเลยแหละ....
“ปอม...อ๊ะ ฮ่า ๆ ..อย่าจะ..จี้ดิ..ฮ่า ๆ ....พอแล้ว...ไม่เอา...ฮ่า ๆ ....” ผมดิ้นพล่านเลยครับเหนื่อยแล้วนะเนี่ย...
“แฮก ๆ ปอม อย่าให้เอาคืนได้นะ.....”
“หรอ...คิดว่าทำได้หรอ....” ปอมว่าก่อนจะตีหน้ามึนมานั่งชิดผมอีกรอบ..เหมือนจะหยุดแล้วนะครับ..แต่....
“อ๊ะ...ฮ่า ๆ ปอม........ไม่อาววว...ฮ่า ๆ .........อ๊ะ...” เล่นไปเล่นมาปอมขึ้นมานอนคร่อมผมเฉยเลย...เอาแล้วสิครับสถานการณ์เริ่มไม่ปลอดภัยแล้วละครับ....
ปอมค่อย ๆ เคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ .....ริมฝีปากนุ่มสัมผัสริมฝีปากของผมแผ่วเบาก่อนจะขบเม้มหยอกล้อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีเบื่อ.ผมค่อย ๆ เผยอปากออกน้อย ๆ เพื่อเปิดทางให้ปอมได้ส่งลิ้นร้อนเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผม...ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเมามันไม่มีใครยอมใคร...
“อื้อ......” ผมส่งเสียงในลำคออย่างวาบหวาม.....มือปอมเริ่มไม่อยู่สุขลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผม...
“อื้อ...แฮก ๆ ....” เราผละออกจากกันช้า ๆ ...
“ปอม...พอก่อน..จะไปหาแม่นะ....”
“อื้อ...เกือบไปแล้วมั้ยละ..ยั่วกันตลอดเลย....”
“บ้า ใครไปยั่วฮะ...”
“ไม่รู้.....”
“อ้าว ซะงั้น......เสื้อยับหมดเลย..ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่า”
“ฮ่า ๆ ไป ๆ เปลี่ยนพร้อมกัน”
“อืม...หวังว่าจะไม่มีรอบสองนะปอม....เปลืองเสื้อ.....”
“ก็ทำแบบไม่ใส่เสื้อดิ.....”
“ทะลึ่ง....” ผมว่าปอมอาย ๆ ก่อนจะเดินนำเข้าห้องนอนมาเปลี่ยนเสื้อผ้า....เปลี่ยนเสร็จก็ได้เวลาพอดีแหละครับ..ไม่รู้ละได้ไม่ได้ก็ต้องได้เพราะกลัวใจปอมเหลือเกิน เดี๋ยวอาหารที่แม่ผมทำไว้จะเป็นหมัน อิอิ......
ปอมขับรถมาจอดที่หน้าห้างก่อนเราจะลงไปซื้อแบรนรังนกไปฝากพ่อกับแม่ครับ....
“เอาอันใหญ่สุดเลยปอม..เราไม่ได้มาบ่อย ๆ นะ...”
“อ้าว ก็มาบ่อย ๆ ก็ได้นี่.....”
“ปอมก็รู้ว่าอ๋องเรียนหนักแล้วอะ...เอาอันใหญ่ไปเลย....” ผมว่าหน้ายุ่ง ๆ ครับ..หาเรื่องงอนอีกแล้ว..ก็ปอมไม่ยอมตามใจอะ....
“อะ ๆ ตามใจครับตามใจ.....” ปอมบอกผมก่อนจะสั่งกับพนักงานให้แพ็คให้ใหม่....ระหว่างรอเราก็เดินดูของกันไปเรื่อย ๆ ..ไม่นานกระเช้าแบรนรังนกแท้ก็มาอยู่ในมือปอม....เหอะ ๆ เรื่องอะไรจะให้อยู่ในมือผมละมันหนักนะนั่น....
ไม่นานเราก็มาถึงที่บ้านแล้ว...แม่ผมโคตรจะเว่อร์อีกแล้ว..ออกมารับผมถึงหน้าประตูบ้านเลยแอบรู้สึกผิดแฮะ..เหมือนไม่ค่อยได้กลับบ้านปล่อยให้แม่คิดถึงตั้งนาน....
“อ๋อง มาให้ม๊ากอดหน่อยเร็ว....”
“อืม..ชื่นใจจังเลยม๊า.....ฟอด ฟอด...” ผมเดินไปสวมกอดม๊าก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างคิดถึง...
“แล้วป๊าละครับม๊า....”
“อยู่ในบ้านนะ...เข้ามา ๆ ปอมเข้ามาสิลูก.คิดซะว่านี่เป็นบ้านปอมเองนะ...”
“ครับขอบคุณครับคุณน้า...”
“น้าอะไรกันละ เรียกแม่สิลูก..เพื่อนอ๋องก็เหมือนลูกแม่ทุกคนนั่นแหละ...”
“ครับแม่...ขอบคุณครับ...”
“กลับมาได้แล้วหรอเจ้าตัวดี....”
“ครับป๊า...อ๋องดีใจนะเนี่ยที่วันนี้ป๊าอยู่บ้านนะ....”
“เดี๋ยวเถอะเจ้าอ๋อง......”
“สวัสดีครับ....”
“อ่า ปอม เจ้าอ๋องมันดื้อมากมั้ย...ถ้าดื้อนี่จัดการได้เลยนะ..พ่อไม่ว่า....”
“ครับ.....”
“ป๊า ม๊า อ๋องกับปอมซื้อมาฝาก....”
“อืม...น่ารักจริง ๆ เลยลูกใครเนี่ย.....”
“เอ่อ เดี๋ยวผมกับปอมมานะม๊า ขอขึ้นไปบนห้องหน่อยไม่ได้มานานคิดถึง...” ผมก็ว่าไปงั้นละครับ..แต่จริง ๆ แล้วมีเรื่องจะคุยกับปอมมากกว่า....
“มีอะไรอ๋องไม่นั่งคุยกับพ่อแม่ละ...”
“ปอม อ๋องมีเรื่องจะบอก..อ๋องรู้ว่าปอมอยากคุยเรื่องเรากับพ่อแม่...แต่อ๋องขอ..อย่าเพิ่งได้มั้ย....”
“ทำไมละ...อ๋องกลัวอะไร...”
“ไม่รู้สิ..บอกไม่ถูก......”
“อืม..ปอมเข้าใจเอาไว้ก่อนก็ได้.....” ปอมทำท่าจะเดินออกไปแล้วครับ...อาการแบบนี้น้อยใจผมแน่ ๆ ....
ฟึบ.... “ปอม..มันไม่ใช่แบบนั้นนะ..ไม่ใช่อ๋องไม่แคร์ไม่ใช่อ๋องไม่อยากให้แม่กับพ่อรู้..แต่ว่า..ขอเวลาดูท่านก่อนได้มั้ย..อ๋องไม่แน่ใจว่าท่านจะรับเรื่องแบบนี้ได้มากน้อยแค่ไหนปอมเข้าใจอ๋องนะ....” ผมเข้าไปสวมกอดปอมพร้อมกับบอกความรู้สึกที่คิดตอนนี้ทั้งหมด กลัวปอมน้อยใจนี่ครับ....
ปอมหันมาสวมกอดผมกลับก่อนจะบอกให้ผมเบาใจลงไปได้เยอะเหมือนกัน...
“อืม ปอมเข้าใจนะ...”
“อืม..อ๋องยังไม่อยากให้เรามีปัญหากันตอนนี้....นะ.....”
“ครับ ๆ ปอมเข้าใจ...พร้อมเมื่อไรเรามาบอกท่านพร้อมกันนะ....”
“อืม..รักปอมที่สุด....”
“รักอ๋องที่สุดเหมือนกันครับ....”
50%
“ผมกับปอมเดินลงมาด้านล่างเมื่อคุยกันรู้เรื่องแล้วลงมาถึงม๊าผมก็ให้เข้าไปกินข้าวที่ห้องอาหารทันทีเพราะป๊าผมนั่งรออยู่แล้ว....
“ดูสิ ๆ อาหารโปรดของอ๋องทั้งนั้นเลยนะลูก...แต่ไม่รู้ว่าปอมจะชอบกินเหมือนอ๋องหรือเปล่า...”
“ครับ ผมกินอะไรก็ได้หมดแหละครับผมเป็นคนกินง่ายครับ..อ๋องชอบอะไรผมก็ชอบอันนั้นแหละครับ....เนอะอ๋องเนอะ”
เอาแล้วครับปอมพูดอะไรออกมาเนี่ย ดูม๊ากับป๊าผมมองมาดิ....
“เอ่อ ทานข้าวกันเถอะม๊า.....”
“อืม.......” บรรยากาศเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้วครับ เราทั้งสี่นั่งทานข้าวกันไปพูดคุยเรื่องสารทุกข์สุกดิบกันไปด้วย....ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของผมแต่ผมไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นได้เลยครับ.ก็ป๊ากับม๊าผมเอาแต่ถามปอม ไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่ผมจะพูดบ้างเลย...
“ปอม ถ้าเจ้าอ๋องดื้อมาก ๆ ก็จัดการได้เลยนะพ่อกับแม่อนุญาต.....”
“ป๊าอ่า..ทำไมพูดงี้อ่า อ๋องหรือปอมกันแน่ที่เป็นลูกป๊ากับม๊าเนี่ย.....” ผมว่าออกมาอย่างเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่จริงจังเท่าไรหรอกครับ....เหอะ ๆ ...
“ถ้างั้นวันนี้ผมกับอ๋องลากลับก่อนนะครับ เอาไว้วันหลังจะมาเยี่ยมพ่อกับแม่ใหม่นะครับ...”
“จ๊ะ ขับรถดีดีนะปอม...เราก็อย่าดื้อกับปอมมากนะอ๋อง...”
“ฮะม๊า....ไปก่อนนะป๊าม๊า....แล้วจะมาหาใหม่....”
“จ๊ะ....”
ปอมขับรถมุ่งหน้าไปที่ห้างดังใจกลางเมืองเพื่อดูหนังกันนั่นเอง....แฮปปี้สุด ๆ ละ จะได้ดูหนังกับคนรักกิกิ.....
ผมกับปอมเดินไปเรื่อย ๆ ดูของตามร้านที่เดินผ่านบ้างพอเป็นพิธี แต่ก็ยังไม่ได้ดูอย่างจริงจังหรอกครับ...เพราะตอนนี้ต้องไปจองตั๋วหนังก่อนเป็นสิ่งแรก
ผมเดินควงแขนปอมไปเข้าคิวซื้อตั๋วหนัง แต่เดี๋ยวนะครับผมว่าผู้รู้สึกได้นะว่าเหมือนมีสายตาหลาย ๆ คู่มองมาทางผมกับปอมนะ.....หรือผมคิดไปเองหว่า
“ปอม ๆ .....” ผมเขย่าแขนปอมพร้อมกับกระซิบเรียวเบา ๆ ...
“หืม ว่าไง...”
“อ๋องว่าเหมือนมีคนมองเราอยู่เลยอะ....”
“หึหึ....”
“อะไรอะปอม ปอมรู้สึกเหมือนอ๋องมั้ยอะ..หัวเราะทำไม...” ผมว่าออกมาอย่างง้องแง้ง..
“ก็รู้สึกเหมือนกัน สักพักแล้ว....แล้วอ๋องอยากรู้มั้ยว่าทำไมพวกเขาถึงมองเรากันนะ...”
“ทำไมอะ อ๋องจะไปรู้ได้ไงละ...”
“หึหึ....ก็อ๋องควงแขนปอมตลอดเวลาแบบนี้ไงถึงมีคนมอง...”
“อะไรควงไม่ได้หรอก็คนรักกันอะ....” อ๋องพูดออกมาเสียงไม่ดังมากแต่ก็พอจะให้คนรอบ ๆ ได้ยินเช่นกัน....
“ไม่ใช่ไม่ได้..แต่หมายถึงว่าเขามองเพราะเรื่องนี้เฉย ๆ .....ถ้าไม่อยากให้เขามองก็ไม่ต้องทำ.แต่ปอมก็อยาก
ให้ทำแบบนี้นั่นแหละ..คนอื่นจะมองช่างปะไร.....” ผมยิ้มเลย ยิ้มเลย.ไอ้อ๋องยิ้มหวานกับคำพูดปอมเลย......ฮิฮิ มีความสุข...
“ปอม ......” ผมสะกิดเรียกปอมอีกครั้ง.....
“ว่าไง....”
“อ๋องไม่ชอบให้มีคนมามองแบบนี้เลยอะ...” ผมพูดไปแบบนั้นแหละครับ..แต่จริง ๆ แล้วผมไม่ชอบให้ผู้หญิงคนนั้นมองปอมมากกว่าจ้องอยู่ได้ ก็รู้อยู่ว่าคนเขามีแฟนแล้ว....
“งั้นเดี๋ยวปอมมานะ..ต่อคิวรออยู่นี่นะ..แปปเดียว.....”
“อืม.....” ปอมเดินออกไปจากแถวก่อนจะเดินตรงไปทางผู้หญิงคนนั้นก่อนจะพูดอะไรบางอย่าง.บางอย่างที่อ๋องคนนี้อยากรู้มากครับ....ไม่นานปอมก็เดินกลับมาเหมือนเดิม....ผมรีบควงแขนเลยแหละ....
“ปอม ไปคุยอะไรกับเขามาอะ.....” ผมถามทันที ก็อยากรู้นี่.....
“ก็ไม่ได้คุยอะไรมาก..แค่บอกว่าแฟนผมไม่ชอบที่คุณมองพวกเราอยู่ตลอดเวลาแบบนั้น....”
“จริงอะ.....มันเอ่อ..ตรงไปหรือเปล่า....”
“ไม่หรอก..แต่อ๋องรู้มั้ยว่าเค้าตอบปอมว่าไง”
“ว่าไงอะ....”
“เค้าบอกว่า เค้าแค่สงสัยเท่านั้นว่าเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่า..เพราะเขาเห็นเพื่อนของเขาในโรงเรียนจิ้นเราสองคนกันอยู่....บอกตรง ๆ ตอนนั้นเงิบเลยวะอ๋อง...”
“จิ้นคืออะไรอะ....”
“จินตนาการไง..จินตนาการว่าเราสองคนรักกัน..เวลาที่พวกนั้นเห็นผู้ชายคู่ไหนที่สนิทกันมาก ๆ แม้ว่าจะเป็นเพื่อนกันพวกเขาก็จะจิ้นเลย...”
“เอ่อ แบบนี้เองหรอ....”
“อืม....ถ้างั้น...พวกนั้นก็รู้แล้วว่าเราสองคนเป็นแฟนกันจริง ๆ ...เดี๋ยว ๆ นะ..แล้วเขาเคยเห็นพวกเราที่ไหนอะถึงได้เอาไปจิ้นกันเนี่ย...”
“ไม่รู้ดิ....”
“ปอมอะ รู้ก็บอกดิ ไม่ต้องมาทำหน้ามึนเลยนะ....”
“คิวถัดไปค่ะ...” ยังไม่ทันที่ปอมจะได้ตอบผมเลยพนักงานเรียกไปซื้อตั๋วซะละ..อย่าคิดว่าอ๋องคนนี้อยากรู้อะไรแล้วจะไม่ได้รู้นะ..หึหึ....ซื้อเสร็จค่อยถามก็ได้วะ....
“เอาแถวไหนอ๋อง....” ปอมหันมาถามผมครับ..
“เอาบนสุด นะนะนะ....”
“อืม......” เมื่อได้ตั๋วมาแล้วเราก็ลงไปเดินเล่นกันเพื่อรอเวลาหนังฉาย....แต่ผมก็ยังไม่ลืมนะครับ...
“ปอม ตกลงยังไง...เค้ารู้ได้ยังไง....”
“เอ่อ...คือปอม..แอบเล่น IG อะ..แล้วปอมชอบแอบถ่ายรูปอ๋องแล้วอัพลง....”
“ฮะ..แล้วทำไมไม่บอก มีรูปเอ๋อ ๆ น้ำลายไหลยืดบ้างหรือเปล่านะ...”
“ไม่หรอก..น่ารักทั้งนั้น...”
“อืม ๆ ..ก็แค่นี้อะ....”
“แล้ว......”
“อะไรอีกหืม...”
“เปล่า ๆ ......”
เราเดินลงมาจนถึงร้านรองเท้ายี่ห้อที่เราชอบใส่....เซลล์ด้วย...ตาโตเลยสิครับ...
“ปอม เดี๋ยวดิ..เข้าร้านรองเท้าก่อน...”
“อืม ๆ ..ได้ดิ....”
“ปอม...คู่นี้สวยมั้ย..โอเคมั้ย.......”
“อืม..โอเค..เหมาะกับอ๋องดี...”
“ปอม....” ผมเรียกปอมพรางทำตาปริบ ๆ .....
“หึหึ อ้อนว่างั้น....อยากได้ว่างั้น....”
“ใช่.....” ผมตอบอย่างไม่ลังเลเลยครับ เพราะปอมชอบคนตรง ๆ ..เป็นไงละผมโคตรจะตรงเลย...
“อืม....ถ้าให้แล้วจะได้อะไรเป็นรางวัลละ...”
“ไม่รู้...”
“ไม่รู้งั้นก็ไม่ต้องเอา....”
“ก็ได้ ๆ ...ปอมอยากได้อะไรละ....”
“อะไรที่อ๋องก็รู้ดีอะ....” ผมหน้าขึ้นสีเลยครับ..อะไรวะ..ขอแค่นี้ต้องมาทำหื่นใส่....ยอมก็ได้วะ..เพราะอยากได้มากนะเนี่ย..รักมากด้วย คึคึ.....
“ก็ได้....” ปอมถือรองเท้าผมไปคิดเงินให้ที่เค้าท์เตอร์.ทันที....เราเดินได้อีกไม่นานก็ถึงเวลาเข้าไปดูหนังแล้ว....
ผมเข้ามานั่งดูหนังกับปอม..เหมือนที่สวีทเลยแฮะ..เพราะไม่มีใครนั่งข้าง ๆ เราเลย...มีแต่แถวข้างล่างลงไปเท่านั้น.....
“ปอมทำไมไม่มีคนนั่นแถวนี้เลยอะ....”
“ไม่รู้ดิ..ดูไปเถอะน่า....”
“อืม ๆ ก็อยากรู้อะ..ไม่บอกไม่อยากรู้ก็ได้...” ตามนิสัยของผมครับอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้แต่เพราะหนังจะ
ฉายหรอกผมเลยยังไม่ถาม...เอาไว้หนังจบค่อยถามก็ได้เนอะ...
ผมนั่งดูหนังไปลุ้นไป ไอ้ตัวไคจูอะไรเนี่ยมันอัปลักษณ์โคตร ๆ เลยครับ ทั้งตัวใหญ่ทั้งน่ากลัว...ขนลุก..แต่หนังสนุกโคตร ๆ ....ลุ้นได้อีก....
ฟึบ..เอ๊ะ..ผมว่า..ปอมเริ่มแล้วละครับ..ทำตัวเป็นไอ้ไคจูไปได้...ฮ่า ๆ .....
ปอมรวบเอวผมเข้าไปกอดแน่น...
“ปอม..อย่าแน่นมากดิ หายใจไม่ออก....” ผมบอกปอมเบา ๆ ...ปอมไม่ตอบผมครับ นอกจากจะไม่ตอบผมแล้วยังก้มหน้ามาซุกไซร้แถว ๆ ซอกคอผมอีก..ว่าแล้วเชียงว ไม่มีคนแบบนี้เรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นอะ.....
“อ๊ะปอม อ๋องจะดูหนัง....”
“ฮืม..ก็ดูไปดิ...ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย....”
“แล้ว....”
“ชู่วว....อย่าเสียงดังสิ..เดี๋ยวคนอื่นเขาก็ด่าเอาหรอก....”
“อืม..ก็ได้...ชิส์..มีแต่ได้กับได้ตลอด ๆ ...” ผมตอบก่อนจะบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังนัก....
คือ ปอมมันจะไม่ดูแล้วครับหนัง...ไซร้ผมอยู่นั่นละ..ชาติที่แล้วเกิดเป็นแมวหรือไงชอบกวนตลอด ๆ ....ที่ผมนั่งดูหนังเงียบ ๆ เนี่ย ไม่ได้แปลว่าชินนะครับ..สยิวมาก แต่ก็ต้องทนไงครับ เดี๋ยวดูหนังไม่รู้เรื่อง แล้วอีกอย่างเดี๋ยวคนอื่นเห็นแล้วจะซวยเอาครับ....
“ปอม...เพี๊ยะ.....อย่ากัดดิ....” ผมตีปอมไปเบา ๆ เมื่อปอมกัดมาที่หัวใหล่....
“อืม.....”
เอาเถอะครับ ตั้งแต่หนังได้กลาง ๆ เรื่องจนหนังจบ ปอมมันไม่เคยดูหนังเลย...ไม่รู้ทำห่าอะไร..ก็อย่างที่รู้ ๆ กันนั่นแหละครับว่ามันทำอะไรผมจะอ่อนใจจริง ๆ ...หาเรื่องลวนลามได้ตลอดเวลา
“ปอมเมื่อกี้ในโรงหนังคือรางวัลที่ซื้อรองเท้าให้ใช่ปะ...”
“ไม่..คนละเรื่องแล้วอ๋อง..อย่ามาโมเม..เดี๋ยวจะโดน...”
“รู้หรอกน่า..ก็พูดไปเผื่อฟลุ๊ค....”
“ฝันอยู่หรือไง...”
“ปอมแมร่งหื่นวะ....”
“ก็เป็นกับอ๋องคนเดียวนั่นแหละ...”
ครบ 100% แล้ว..อิอิ หวานมาก ๆ .....อ่านแล้วอย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าบ้างน้า อิอิ
อัพให้แล้ว อิอิ หวานพอมั้ยอะ...ไรเตอร์ว่าหวานแล้ว แต่ถ้าไม่ยังไงบอกกันได้น้า....
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้เค้าบ้างน้า....ขอกำลังใจในการอัพ
ความคิดเห็น