คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : Chapter 40 แต่งงาน...............120%
40
ผ่านวันแห่งความรักไปได้สักพักแล้วครับชีวิตผมกับปอมกลับมาสู่โหมดเดิม รักกันเหมือนเดิมไงครับ แต่ในฐานะคนกำลังจะแต่งงานกันเท่านั้นแหละ เพิ่มความหวานเข้ามาในชีวิตมากยิ่งขึ้นก็เท่านั้นแหละครับ วันนี้เป็นวันที่ผมกับปอมต้องเข้ามากินข้าวเช้าที่บ้านเพราะแม่ปอมมีข่าวดีจะบอกกับเราสองคน ก็คงไม่พ้นเรื่องแต่งงานที่กำลังจะมาถึงหรอกครับ อ๊ะ ๆ อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมยังไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้ป๊ากับม๊าของผมท่านรู้นะครับ ท่านรู้เรื่องของเราแล้วเพราะพ่อแม่ของปอมและป๊าม๊าของผมท่านคุยกันไปเรียบร้อยแล้วไม่ต้องรอให้ผมไปพูดเองหรอกครับ ท่านจัดการเสร็จสัพเลยสบายใจหายห่วง
“อ๋อง ถึงแล้วเหอะไม่ลงหรือไง จะนั่งอยู่บนรถว่างั้น”
“เปล่าสักหน่อย ลงแล้วเนี่ย..” ผมลงรถเดินตามปอมเข้าบ้าน พ่อกับแม่ของปอมนั่งรอที่ห้องอาหารแล้ว ป๊ากับม๊าของผมก็มานะ ท่านบอกว่าจะมาฝากท้องที่บ้านนี้บ่อย ๆ เพราะว่าที่บ้านปอมทำอาหารอร่อยถูกปากท่านครับ แต่ผมว่าความจริงป๊ากับม๊าผมงกมากกว่าฮ่า ๆ อย่าไปบอกท่านนะครับว่าผมแอบนินทาเบา ๆ นะ
ผมเข้ามานั่งข้าง ๆ กับปอมที่ท่านเหลือที่นั่งเอาไว้ให้..
“เอาละเด็ก ๆ มาแล้วก็ลงมือทานข้าวกันได้เลย ลีลากันจริง ๆ พวกแม่นั่งรอกันจนหิวใส้จะขาดแล้วละ”
“โห่ แม่อะ อ๋องช้าเหอะแต่งตัวหล่ออยู่นั่นแหละ”
“ปอม อย่าโมเมเหอะ ตัวเองโคตรช้าเองแล้วมาโทษอ๋อง”
“เอาละ ๆ กินข้าวกันได้แล้วจะได้ออกไปนั่งคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราว”
“ครับผม” ผมกับปอมพูดออกมาพร้อมกัน ระหว่างกินข้าวปอมก็ขยันเอาใจผมตลอดตักนั่นตักนี่มาให้ตลอดจนเหล่าพ่อแม่อดที่จะกระแอมไม่ได้
“อิจฉาผมหรอม๊า ป๊าไม่เอาใจม๊ามั่งอะดูดิขอบตาร้อนแล้วฮ่า ๆ ..”
“ตาอ๋อง ร้ายนักนะเดี๋ยวม๊าก็ไม่ให้แต่งซะเลยงานนะ”
“โอ๋ ๆ ม๊าอะอ๋องขอโทษนะคร๊าบอ๋องผิดไปแล้ว”
“ฮ่า ๆ ..” โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยหัวเราะบ้างเป็นบางที อาจจะไม่ใช้มารยาทที่ดีในการทานอาหารเท่าไรแต่มันคือความสุขของครอบครัวเรานี่ครับเราคุยกันแบบครอบครัวไม่ได้ไปออกงานสังคมที่ไหน มารยาทก็ไม่ต้องจัดเต็มก็ได้ครับ
กินข้าวเสร็จทุกคนก็พากันมานั่งที่ห้องรับแขก พ่อปอมหน้าตาเป็นทางการมากเลยครับ ไม่มีอะไรหรอกท่านชอบเก๊กขรึมนะ และแล้วแม่ของปอมก็เป็นคนเปิดประเด็นเสียเอง
“วันนี้แม่มีข่าวดีจะมาบอกลูก ๆ ทั้งสองคนนะจ๊ะ เรื่องฤกษ์แต่งงานนะ แม่ไปหามาให้แล้วนะ เดือนหน้าวันที่ 14 ตกลงมั้ยจ๊ะ...”
“โห่แม่ รวดเร็วทันใจผมมากเลยชอบ ๆ ..”
“น้อย ๆ หน่อยตาปอม อ๋องเขาเห็นด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ๋องว่าไงลูก มันเร็วไปหรือเปล่า แม่แล้วแต่อ๋องเลยนะ.” แม่ปอมเอ่ยว่าปอมก่อนจะหะนมาถามความเห็นผม อ่าจะว่ายังไงดีละครับไอ้เร็วก็เร็วอยู่หรอกแต่ก็ดีนะ สรุปแล้วผมเห็นด้วยก็แล้วกันหึหึ
“ตกลงครับแม่ ฤกษ์ได้แบบนั้นผมก็ยินดีครับ”
“ดีมากจ้ะ เพราะฉะนั้นขั้นตอนต่อไป วันนี้ปอมพาอ๋องไปลองชุดเลยนะแม่โทรจองร้านเอาไว้ให้แล้ว”
“แม่ครับ เตรียมไว้ขนาดนี้แล้วจะมาถามผมสองคนทำไมครับเนี่ย”
“ก็บอกให้รับรู้เท่านั้นแหละ ไม่ดีหรือไงยะ”
“ดีครับดี”
“อืม เพราะฉะนั้นตามที่แม่บอกนะจ๊ะ เข้าใจตรงกันนะ แม่ว่าได้เวลาแล้วแหละ ออกไปได้แล้วร้านเปิดแล้ว ส่วนพวกพ่อ ๆ แม่ ๆ เราจะคุยเรื่องอื่น ๆ กันเชิญแขกและตัดชุดกันอีก ออกไปได้แล้วเธอทั้งคู่ เพราะแม่แจ้งเรื่องหมดแล้ว”
“ครับผม...”
ปอมขับรถออกมาไปร้านที่แม่บอก ร้านประจำของของแม่ผมเองครับร้านนี้ไม่ใช่เวดดิ้งอย่างเดียวเป็นร้านตัดชุดราตรีออกงานด้วย ถึงเป็นร้านประจำของแม่ผมไงครับ
ไม่นานเราก็มาถึงร้านกันพี่ ๆ พนักงานต้อนรับเราสองคนเป็นอย่างดี เรานั่งเลือกแบบชุดในหนังสือแนะนำชุดที่ออกแบบใหม่ของทางร้าน ผมชอบนะชอบเกือบทุกชุดเลย ผมกำลังจะเลือกชุดของผมแต่ก็ถูกปอมขัดขึ้นมาซะก่อน
“อ๋อง เอางี้ดีกว่านะ เดี๋ยวปอมเลือกให้อ๋องแล้วอ๋องก็เลือกให้ปอม ตกลงปะ”
“อ้าว ไมงั้นอะ”
“เอาเถอะน่าตามนี้นะ”
“ก็ได้ ๆ เอาแต่ใจจัง”
“เดี๋ยวเถอะ ได้ยินนะ”
“รู้แล้วครับ อิอิ”
ผมนั่งเลือกชุดให้ปอมก่อนจะบอกให้พนักงานไปหยิบชุดที่ว่ามาให้ ปอมก็ให้พนักงานไปหยิบชุดที่เลือกมาให้ผมด้วยเหมือนกัน เราสองคนต่างก็เข้าไปลองชุดในห้องลองชุดของร้าน เข้าห้องลองเดียวกันจะไม่มีอะไรใช่มั้ยเนี่ย
“อ๋อง เดี๋ยวใส่ให้มาแลกกัน” ปอมว่าพรางทำท่าทางหื่นใส่ผมอะ ไม่รอดแน่ ๆ เลยผมว่า
“ไม่เอาอะ ใส่ใครใส่มันดิเร็วดี”
“ไม่เอา เร็ว ๆ อย่าดื้อดิ”
“เออ ๆ ก็ได้” และผมก็ต้องยอมปอมในที่สุดเคยขัดได้ที่ไหนละ เจ้าชายสุดเอาแต่ใจคนนี้เนี่ย
“ปอมปลดกระดุมเสื้อให้ผมช้า ๆ ก่อนจะดึงเสื้อจากไม้แขวนมาใส่ให้ผม มันเป็นสูททักสิโด้สีขาวครับสวยมากเลย ชายเสื้อสูทถูกปล่อยยาวแหลมลงไปทางด้านหลัง ปอมเลือกชุดได้เพอเฟคมาก ๆ เลยครับถูกใจผมเป็นที่สุด ปอมค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อผมจากด้านล่างขึ้นมาทีละเม็ดจนมาถึงเม็ดบนสุดก็ไม่ยอมติดให้ผมสักที ยืนจ้องอยู่นั่นแหละจนผมเริ่มไม่ไว้ใจแล้ว
“เอ๊แต่งตัวให้ขนาดนี้จะมีรางวัลให้บ้างมั้ยน้า..” ปอมพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ไม่”
“ไม่เอาอะขอรางวัลนะอ๋องนะ”
“ไม่ให้ อ๋องไม่ได้ขอให้ทำให้สักหน่อย แล้วอีกอย่างนี่ห้องลองนะปอมไม่ใช่บ้านของเรา”
“ไม่เอา..”
“ไม่เอาเหมือนกัน”
“อ๋อง”
“เออ ๆ ก็ได้จะทำอะไรก็ทำดิชักช้าอยู่ได้” ปอมก้มลงมาจูบผมช้า ๆ ก่อนจะขยับริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากผมอย่างเบา ๆ ก่อนจะจูบลงมาอย่างดุดันและรวดเร็วลิ้นร้อนถูกสอดเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นเล็กของผมอย่างเอาแต่ใจ
“อื้ม...” ปอมสูบพลังผมอยู่นานจนกว่าจะพอใจแล้วค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งและไม่วายกดจูบย้ำอีกสองสามครั้ง ผมยืนเขินหน้าแดงเลยครับ
“อ๋อง จะแต่งตัวให้ปอมได้ยัง” ปอมถามเมื่อเห็นผมยืนเขินหน้าแดงอยู่สักพักแล้ว
“แต่งแล้ว ๆ ก็ใครละทำให้ช้านะ”
“หึหึ” ปอมหัวเราะออกมาแค่นั้นก่อนจะยืนนิ่ง ๆ เป็นหุ่นให้ผมแต่งตัวให้ เมื่อแต่งเสร็จเรียบร้อยเราก็ออกไปดูกระจก ชุดเราสองคนเข้ากันมากเลยครับ ไม่เปลี่ยนใจแล้ว ชุดแรกที่ลองเลย พี่ ๆ พนักงานพาเราเข้าไปถ่ายเวดดิ้งในสตูดิโอก่อน และตอนเย็นจะไปถ่ายที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งในบรยากาศพระอาทิตย์ตกดินยามเย็น ถ่ายเวดดิ้งในสตูดิโอเสร็จเราก็ออกมานั่งเลือกแบบการ์ดเชิญ เลือกของชำร่วยและอะไรต่าง ๆ จนครบแล้วก็นัดแนะกับทางร้านเป็นอันเสร็จงานในช่วงเช้าครับ เราออกมาจากร้านก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ เพื่อหาอะไรกินกันก่อนเลยหิวมาก ๆ เลย เพิ่งรู้ว่าการเลือกของนี้ก็ใช้พลังงานเยอะเหมือนกันนะ หรือว่าผมเสียพลังงานตอนเปลี่ยนชุดกันนะ ก็ไม่รู้สินะ
40%
สี่โมงเย็นผมกับปอมขับรถมาจอดรอที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่ให้บรรยากาศร่มรื่นสุด ๆ ยิ่งบรรยากาศยามเย็นตอนพระอาทิตย์ตกดินยิ่งสวยงามมากเลยละครับ คงไม่ต้องเดาแล้วว่าเราจะมาถ่ายภาพเวดดิ้งในบรรยากาศพระอาทิตย์ตกดินแสนโรแมนติกส์ ใครที่กำลังจะแต่งงานก็อย่าลืมาถ่ายที่นี่ให้ได้เลยนะครับ แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าที่ไหนนะ ลองตามหากันเอาเองนะครับ นั่งรอได้ไม่นานพี่ช่างภาพประจำร้านที่จะมาถ่ายภาพให้เราสองคนก็มาถึงเตรียมเซ็ตกล้องเซ็ตฉากอยู่ตรงที่ที่เราจะไปถ่ายกันครับ ผมกับอ๋องไม่รอช้ารีบลงจากรถเดินไปหาพี่ช่างภาพเลยครับ ไม่อยากนั่งอยู่เฉย ๆ ระหว่างรอก็ขอเข้าไปดูวิธีการทำงานของพี่เขาดีกว่าครับ เอาไว้เป็นความรู้เพื่อในอนาคตอยากซื้อกล้องมาถ่ายเองบ้างจะได้มีความรู้เรื่องกล้องติดตัวเอาไว้บ้างไงครับ
“ปอมนั่งรอตรงนี้นะ” อ๋องคงล้าละมั้งครับเลยขอผมนั่งที่เก้าอี้ที่พี่ช่างภาพวางเอาไว้ไม่ไกลจากจุดที่กำลังทำงานมากนัก
“อืม งั้นนั่งคนเดียวได้ใช่มั้ยอ๋อง”
“อื้ม ปอมไปดูพี่เขาเถอะ”
“โอเค มีอะไรหรือจะเอาอะไรก็เรียกนะรู้มั้ย”
“อืม ไปเถอะ เดี๋ยวพี่เขาก็เสร็จพอดี ไม่ได้ถามพี่เขาหรอกรีบไปเลย ๆ”
ผมเดินมาทางที่พี่ช่างภาพทำงานอยู่ก่อนจะเอ่ยทักทายก่อนเล็กน้อยพี่เขาก็ทักทายกลับพร้อมกับรอยยิ้มสวยงาม
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ” ผมถามเป้นมารยาทไว้ก่อนครับ
“ไม่มีหรอกครับเชิญตามสบายเลยครับคุณปอม”
“ไม่ต้องเรียงคงเรียกคุณหรอกครับ คนกันเองเรียกผมว่าปอมเรียกแฟนผมว่าอ๋องก็ได้ครับง่าย ๆ สบาย ๆ จะได้ไม่เกร็งไงครับ”
“โอเคครับปอม”
“ถ้าพี่ไม่มีอะไรให้ผมช่วยผมจะถามพี่แทนก็แล้วกันนะครับ” ผมว่าจบพี่เขาก็พยักหน้ารับอย่างใจดี ผมชวนพี่เขาคุยไปเรื่อย ๆ ทั้งเรื่องกล้องลามไปถึงเรื่องงานต่าง ๆ พี่เขาก็เต็มใจที่จะเอ่ยบอกและให้คำแนะนำต่าง ๆ ได้ความรู้เยอะเลยแหละครับ กว่าพี่เขาจะเซ็ตเสร็จ กว่าจะคุยกันเสร็จก็ได้เวลาพอดีครับ ผมกับอ๋องรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะรีบมาถ่ายรูปด้วยกันครับ บรรยากาศโรแมนติกส์สุด ๆ ใครไม่มาด้วยตัวเองจะไม่รู้เลยละครับว่ามันสุดยอดขนาดไหน
เราถ่ายภาพกันหลายมุมหลายเซ็ตเลยละครับ งานนี้ได้ดูภาพกันจนตาแฉะแน่นอนครับ ถ่ายได้ไม่นานแสงเริ่มจะหมดไปพร้อมกับพระอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ลับขอบฟ้าไปเรื่อย ๆ แล้ว เราก็ถ่ายกันเสร็จพอดีครับ ผมกับอ๋องเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาเป็นชุดเดิม ผมขับรถตามพี่ช่างภาพกลับมาที่ร้านเวดดิ้งเพื่อคุยเรื่องคอนเสปงานต่อ ผมนั่งคุยเรื่องคอนเสปเพื่อให้พี่เขาตัดต่อวิดีโอให้กว่าจะเสร็จก็เกือบจะสองชั่วโมงแหละครับ กว่าเราจะเรียบเรียงอะไรครบ คอนเสปงานจะออกแนวหวาน ๆ สบาย ๆ สไตล์ชายหาดริมทะเลแหละครับ เพราะงานผมเป็นงานเล็ก ๆ ไม่ใหญ่มากเชิญแต่คนรู้จักจริง ๆ เท่านั้นแหละครับ ที่สำคัญจัดที่ชายหาดตามคอนเสปเลยครับ เราจะไปจัดที่นั่นกันหมดเลยตอนเช้าเลี้ยงพระง่าย ๆ ที่บ้านพักตากอากายทะเลของพ่อผมพอตอนเย็น ๆ หน่อยก็จัดงานแต่งและงานเลี้ยงที่ชายหาดครับ บรรยากาศออกแนวรักโรแมนติกส์สไตล์ชาวเลเลยครับ ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่อะไร อ๋องเขาอยากได้แบบนี้นะครับ ตามใจสุดที่รักผมหน่อย จัดให้ซะเลย
วันนี้กว่าจะทำทุกอย่างเสร็จ กว่าจะกลับมาถึงคอนโดก็ปาไปสี่ทุ่มแล้ว เพลียครับบอกเลย กลับถึงห้องผมรีบไล่อ๋องเข้าไปอาบน้ำเลยครับ เพราะผมจะได้อาบต่อแล้วนอน และอีกอย่างพรุ่งนี้อ๋องมีเรียนเช้าด้วย ผมก็ต้องเข้าไปดูงานที่ร้านอีก เยอะจริง ๆ เลยงาน อ๋องอาบเสร็จผมก็เดินเข้าไปอาบต่อ อาบอย่างรวดเร็ว เดินออกมาแต่งตัวก็เห็นอ๋องนอนหลับรออยู่แล้ว สงสัยจะเหนื่อยมากจริง ๆ ตั้งแต่เช้ายันดึกเลยนี่ครับ ไม่ค่อยได้พักเท่าไรเลย ทำไงได้ละครับ แม่ช่างจะได้ฤกษ์มารวดเร็วทันใจเหลือเกิน นี่ดีนะครับจัดงานที่ชายหาด ไม่ต้องไปจองโรงแรมอะไรให้ยุ่งยากมากมายไปอีก
ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินไปปิดไฟกลางห้องเหลือไว้แค่ไฟหัวเตียงเอาไว้ส่องทางเดินกลับมาที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง ผมค่อย ๆ สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับอ๋องก่อนจะคว้าร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดอย่างเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างบางที่กำลังหลับสนิทรู้สึกตัวแต่ก็ไม่ทันแล้วละครับ
“อื้อ ปอมเสร็จแล้วหรอ”
“อื้ม นอนเถอะ ไม่ต้องฝืนหรอก ง่วงก็นอนพรุ่งนี้มีเรียนเช้าอีก”
“อื้อ กู๊ดไนท์คิสก่อนดิปอม” อ๋องว่าออกมาอย่างอ้อน ๆ จะอ้อนไปถึงไหนกัน แล้วดูขอมาสิไม่กลัวตัวเองไม่ปลอดภัยบ้างเลยหรือไง แต่คืนนี้ผมไม่ทำอะไรอ๋องหรอก รับรองได้จริง ๆ นะ แต่ผมก็ตามใจคนขอแหละครับ น่ารักขนาดนี้ใครจะไม่ตามใจไหวละครับว่ามั้ย
ผมค่อย ๆ กดริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบาไม่วายกดย้ำซ้ำ ๆ ที่ริมฝีปากแสนหวานนั่นอีกสองสามครั้งให้ชื่นใจก่อนนอน
“good night ครับที่รักของปอม ฝันดีนะครับ”
“อื้อ ฝันดีเช่นกันนะปอมที่รักของอ๋องแอ๋ง จุ๊บ” อ๋องว่าออกมาทั้ง ๆ ที่ตายังหลับอยู่ก่อนจะจุ๊บปากผมกลับคืนบอกฝันดีเหมือนกัน และก็หลับลงไปในทันทีเลยครับ คนอะไรขยันหาความน่ารักมาได้ไม่หยุดไม่หย่อนจะทำให้ผมหลงไปถึงไหนก็ไม่รู้
ผ่านไปเร็วเหลือเกินครับวันเวลา อีกแค่วันเดียวก็จะถึงวันสำคัญของผมกับอ๋องแล้ว พรุ่งนี้ผมกับอ๋องจะได้แต่งงานกันแล้วนะครับ ดีใจ ปลื้มใจจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยครับมันตื้นตันไปหมด อย่างที่เขาว่าเมื่อเราได้ทำอะไรที่ทำให้ชีวิตเรามีความสุขกับคนที่เรารักแล้วนั้นมันช่างดีมากจริง ๆ ครับความสุขมันล้นไปหมด จนไม่มีที่จะเก็บแล้วครับ วันนี้ผมต้องเตรียมของให้พร้อมก่อนจะเดินทางไปที่บ้านพักตากอากาศที่ทะเล ก่อนจะออกจากบ้านผมโทรนัดคนจัดงานในส่วนต่าง ๆ ที่ได้โทรนัดเอาไว้ตั้งแต่เริ่มเตรียมงานแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เราออกเดินทางจากบ้านไปที่บ้านพักตากอากาศที่จัดงานกันเลยครับ กว่าจะมาถึงก็เกือบเย็นแล้ว ทุกอย่างถูกจัดเตรียมสำหรับงานวันพรุ่งนี้ใกล้จะเสร็จแล้ว ทุกคนต่างทำงานกันอย่างขมักเขม้นทั้งในส่วนของที่จัดงานตอนเช้าพรุ่งนี้และตอนเย็นของพรุ่งนี้ เราจัดเตรียมเอาไว้เลยครับจะเหลือก็แค่ส่วนของดอกไม้สนเท่านั้นที่เหลือเอาไว้ทำวันพรุ่งนี้
ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว และก็มาถึงมื้อเย็นแม่ผมกับแม่ของอ๋องท่านใจดีครับ ทำอาหารเย็นเลี้ยงทุกคนที่จ้างมาจัดงานวันนี้ด้วยละครับ คึกครื้นกันตั้งแต่วันนี้เลยทีเดียว หลายคนก็เข้ามาแสดงความยินดีล่วงหน้ากับผมและอ๋อง ผมยินดีและดีใจมาก ๆ เลยแหละครับ
“ปอม”
“หืม”
“ไปเดินเล่นกันมั้ย”
“เอาดิ แม่ครับผมพาอ๋องไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะครับ” ผมตอบผมก่อนจะเอ่ยบอกคุณแม่ไปด้วยท่านจะได้รู้ว่าไปไหนและจะได้ไม่เป็นห่วงครับ
“จ้า อย่าพาไปกันไหลนักนะลูกมืดค่ำแล้ว”
“ครับแม่”
ผมกับอ๋องเดินลัดเลาะตามชายหาดมาเรื่อย ๆ ก่อนจะมานั่งลงที่หาดทรายขาวสะอาดมองออกไปที่ท้องทะเลที่แสนจะกว้างใหญ่ไกลสุดลูกตาเรานั่งคู่กันอยู่ที่ชายหาดคุยเรื่องราวระหว่างเรากันไปมา ยิ้มบ้างหัวเราะบ้างกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนการได้พูดถึงวันที่ผ่านมาก่อนแต่งงานนี่เป็นอะไรที่ดีเหมือนกันนะครับ เหมือนได้มาลำลึกความหลัง ได้มาตอกย้ำว่าเรานั้นรักกันมากแค่ไหนและพร้อมแค่ไหนที่จะเป็นครอบครัวเดียวกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันรักกันไปจนตลอดชีวิตของเราสองคน
“ปอม”
“หืม”
“อ๋องรักปอมนะ”
“รักอ๋องเหมือนกันครับ”
“ปอม”
“ว่าไง เรียกบ่อยจังวันนี้”
“ก็อยากเรียกอะ ไม่ได้หรอ”
“ได้สิครับ ว่าไงมีอะไรหรอ”
“ไม่คิดเลยเนอะว่าเราจะมีวันนี้ ไม่ใช่สิ วันพรุ่งนี้ต่างหากที่มันไม่น่าเชื่อเลย”
“ฮะ ๆ เชื่อเถอะ เพราะมันกำลังจะเกิดขึ้นจริง”
“อื้ม” อ๋องว่าก่อนจะเอนหัวมาอิงซบไหล่ของผม ผมยกมือขึ้นไปจับปอบผมทัดหูให้อ๋องก่อนจะลูบหัวอ๋องไปมาอย่างเบามือและเอ็นดู จุ๊บ ผมจูบลงไปที่ขมับของร่างบางข้าง ๆ ผม
“อ๋องครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป ขอให้เราเข้าใจกันนะ คุยกันด้วยเหตุผลนะครับ ไม่ว่ายังไงเราก็จะรักกันตลอดไป นะครับ”
“อื้ม” อ๋องตอบรับเบา ๆ ด้วยความเขิน ผมค่อย ๆ ผละอ๋องออกจากไหล่ผมเบา ๆ พร้อมกับจับให้อ๋องนั่งหันหน้ามาทางผมเราสบตากันอยู่อย่างนั้นก่อนที่ผมจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงไปจูบที่หน้าผากร่างบางช้า ๆ ผมจูบไล่ตั้งแต่หน้าผาก ลงไปที่ปลายจมูก เคลื่อนไล้ไปจูบที่แก้มเนียนทั้งสองข้าง ก่อนจะมาจบลงที่ริมฝีปากบางสีแดงอ่อน ๆ ผมค่อย ๆ ขบเม้มริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบาอยู่อย่างนั้นอ๋องตอบรับจูบของผมอย่างนุ่มนวลเช่นกัน ลิ้นร้อนถูกส่งออกมาดุนดันแซะอยู่บนเส้นริมฝีปากบาง จนกระทั่งริมฝีปากบางเผยอออกน้อย ๆ เพื่ออนุญาตให้ลิ้นร้อนได้เข้าไปสำรวจภายในได้อย่างสบาย ๆ ลิ้นเรียวค่อย ๆ ตอบสนองเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นร้อนอย่างคุ้นเคย จูบที่ลึกซึ้งเกินคำบรรยายในบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจร่างสองร่างนั่งกอดแนบชิดกันจนยากจะหาช่องว่างระหว่างกันได้เลย เราจูบกันนานแค่ไหนก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าเราแทบไม่มีความรู้สึกที่ว่า อยากจะแยกหรือถอนจูบออกจากกันเลย แต่ก็ต้องทำเพราะเราไม่ได้แค่จะจูบกันวันนี้สักหน่อย แต่ผมจะบอกว่าจูบวันนี้เป็นจูบที่ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่าจูบเย้ยจันทร์ ถ้าใช่ ผมก็คงอยากจะพาอ๋องมาจูบเย้ยจันทร์บ่อย ๆ ซะแล้วละครับ เพราะมันช่างเป็นจูบที่แสนหวานจับใจมากเลยครับ
จุ๊บ ผมไม่วายก้มลงไปจูบริมฝีปากบางอย่างแกล้ง ๆ อีก ก็ดูอ๋องสิครับนั่งเขินอายหน้าแดงอยู่ตรงหน้า ไม่ยั่วก็เหมือนยั่วแหละครับ ใครจะไปอดใจไหวกันละครับจริงมั้ย
“ปอมบ้า หื่นที่สุดเลย พอได้แล้ว”
“จุ๊บ อ๊ะ ปอมไม่อยู่ด้วยแล้วไปดีกว่า” อ๋องว่าก่อนจะลุกเดินหนีไป มีหรอผมจะปล่อยให้เดินไปคนเดียว ตามสิครับ หึหึ
90%
วันนี้แล้วครับ วันนี้มาถึงแล้ว วันนี้ที่ผมรอคอยมาตลอดตื่นเต้นชะมัดเลยครับ ผมนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวกับปอมตอนเช้ามืด ตอนนี้ประมาณตีห้าได้แล้ว เรานั่งแต่งตัวตั้งแต่ตีสี่ตอนนี้ก็ใกล้จะเสร็จแล้วแหละครับ ตีห้าครึ่งผมกับปอมแต่งตัวเสร็จก็ลงไปช่วยดูงานจัดงานด้านล่างในส่วนที่ยังไม่เรียบร้อยดีเพราะแปดโมงพระจะมาถึงแล้วครับ งานผมเป็นงานง่าย ๆ ตอนเช้าทำบุญเลี้ยงพระต่อมาก็ทำพิธีแต่งแบบชาวพุทธครับแต่ไม่มีแห่ขันหมากนะครับ หลายคนอาจจะมองว่ามันไม่ครบแต่ผมไม่คิดแบบนั้นหรอกครับ ผมถือว่าปอมขอผมกับพ่อแม่ไปแล้วเราเลยจัดการอะไรกันแบบง่าย ๆ ยังไงละครับ อีกอย่างผมไม่ใช่คู่ชายหญิงเสียด้วย หึหึ
ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้วผมกับปอมเข้ามาเตรียมตัวด้านในห้องก่อนจะออกมาเมื่อใกล้เวลาพระมาถึง ผมนั่งคู่กับปอมอยู่ด้านหน้าข้าง ๆ มีพ่อแม่ปอมแล้วก็ป๊าม๊าของผม และตามด้วยญาติ ๆ ที่สนิทกันที่เชิญมา พิธีในตอนเช้านี้ก็ยังไม่ค่อยมากันเยอะมากเท่าไรส่วนใหญ่เขาคงจะมาในงานเลี้ยงช่วงเย็นนั่นแหละครับ
เลี้ยงพระรับศิลรับพรเสร็จก็ตามมาด้วยพิธีส่งสินสอดและสวมแหวน แหวนที่ปอมให้ผมเป็นแหวนเพชรไม่หรูหรามากมายดูเรียบ ๆ ดูหน้าค้นหาดีครับ ผมชอบ อะไรที่ปอมให้ผมผมชอบทั้งหมดนั่นแหละครับ
กว่าจะเสร็จพิธีก็เกือบ ๆ จะเที่ยงเลยครับ ปอมบอกให้ผมมาเตรียมตัวเพื่อแต่งตัวมาในงานช่วงเย็น ส่วนปอมก็ออกไปดูความเรียบร้อยของผู้จัดงานที่ชายหาดก่อน ผมจะไปด้วยก็ไม่ให้ไป แต่ผมเข้าใจนะว่าปอมไม่อยากให้ผมเหนื่อย แต่ผมก็ไม่อยากให้ปอมเหนื่อยเหมือนกันแหละน่า แต่ตามใจเค้าหน่อยครับ คิคิ
“เฮ้ย เจ้าสาวของงาน”
“เจ้าสาวห่าอะไรละเดี๋ยวเหอะไอ้เก่ง”
“ฮ่า ๆ หรือไม่จริงละวะ”
“หยุดพูดเลยมึง” ผมว่าไอ้เก่งอย่างไม่จริงจัง
“ยินดีด้วยนะครับพี่อ๋อง เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว บอยอยากเป็นบ้างจัง”
“น่าน เด็กมึงอยากแต่งงานวะไอ้เก่ง จัดต่อกูเลยดิ”
“ฮ่า ๆ แน่นอน แต่รอก่อนนะ สินสอดพี่ยังไม่พอเลยบอย”
“โอเคเลยพี่เก่ง บอยรอได้ แค่ได้ยินแบบนี้ก็ชื่นใจละ”
“ฮ่า ๆ ไอ้เก่งมันเจ้าชู้นะบอย ระวังเอาไว้พี่เตือนไว้ก่อนเลย”
“จริงอะหรอพี่อ๋อง”
“ไอ้อ๋อง ๆ หาเรื่องให้กูละหยุดพดเลยมึง”
“จริงหรอพี่เก่ง”
“โถ่บอย ...”
“พี่เก่ง”
“ครับ ๆ เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตั้งแต่คบกับบอยนี่ไม่มีเลยนะนิสัยแบบนั้นนะ”
“แล้วไปครับ”
“อะไรอะบอย ง่ายมากเลย พูดแค่นี้เชื่อมันละ”
“พอเลยไอ้อ๋อง ไอ้เจ้าสาวบ้า บอยเราออกไปกันเถอะปล่อยมันอยู่คนเดียวไปเลย”
“ฮ่า ๆ เออ ๆ กูจะแต่งตัวละ”
สนุกดีครับได้แกล้งไอ้เก่งมัน ว่าแต่เมื่อไรปอมจะมาละเนี่ยช่างแต่งหน้ามาได้สักพักแล้วนะเนี่ย
“อ๋อง รอนานมั้ย”
“นานมาก พี่ช่างแต่งหน้ามาแล้ว”
“อื้ม งั้นแต่งเลยก็ได้” ผมกับปอมนั่งให้พี่ ๆ เขาละเลงหน้ากันอีกแล้ว เมื่อเช้ายังเบา ๆ ตอนนี้ต้องลงหนักกว่าเมื่อเช้าอีก เพราะเป็นงานกลางคืน เอาเถอะครับเพื่อผมสองคนจะได้หล่อที่สุดในงาน เพราะเป็นงานของเราสองคนนี่ครับ จะให้ใครเด่นกว่าเราสองคนได้ยังไงกันละ
ห้าโมงเย็นผมกับปอมเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเดินมาที่หน้างานที่เป็นซุ้มประตูเพื่อยืนต้อนรับแขกที่จะมางานแต่งของเราสองคน บรรยากาศงานอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้กระทบกับกลิ่นธรรมชาติของหาดทรายที่สะอาดสูดเข้าไปแล้วชุ่มปอดยิ่งนัก ด้านหน้าเป็นซุ้มประตูดอกไม้ ข้าง ๆ มีโต๊ะวางของชำร่วยอยู่เพื่อแจกกับแขกที่มางาน ด้านในงานมีเวทีที่ถูกจัดขึ้นมาเป็นเวทีเล็ก ๆ ไม่ใหญ่มาและไม่สูงมากให้เข้ากับบรรยากาศของงาน และเต็มไปด้วยโต๊ะนั่งทานอาหาร อาหารเราจะเป็นแบบอาหารจานหลักจัดเลี้ยงเป็นโต๊ะและชุดอาหารว่างและของหวานและเครื่องดื่มต่าง ๆ จะเป็นบุพเฟ่ให้เดินตักกินได้รอบ ๆ งาน หน้าเวทีจะมีฟลอเต้นรำเล็ก ๆ เอาไว้ให้คนที่มาได้เต้นรำร่วมฉลองความยินดีกับเราสองคน ตอนนี้แขกต่างก็ทยอยเข้ามาในงานกันบ้างแล้วครับ ผมกับปอมยืนต้อนรับอยู่ที่หน้างาน
“อ้าว สวัสดีเจ้าสาว”
“เก่ง” ผมกัดฟันเรียกไอ้เก่งครับ ดูมันพูดกับผมสิ อายนะครับ..
“ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะสองคนเลย”
“อืม.”
“มีความสุขมาก ๆ นะครับพี่ปอมพี่อ๋อง” บอยกับไอ้เก่งอวยพรให้เราสองคนก่อนจะเดินเข้าไปหาที่นั่งในงาน แขกที่เข้ามาต่างก็อวยพรให้เราสองคนอย่างถ้วนหน้า ผมกับปอมมีความสุขมากยิ้มจนแก้มปริเลยครับ
เมื่อแน่ใจว่าแขกมากันครับแล้วเราก็เข้ามาในงาน เพราะอีกไม่กี่นาทีแล้วเราจะต้องขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกบนเวที
“ตื่นเต้นมั้ยอ๋อง”
“ตื่นเต้นดิปอม อ๋องไม่เคยขึ้นเวทีต่อหน้าคนเยอะ ๆ แบบนี้นะ แล้วนี่ยิ่งเป็นงานแต่งของเราด้วย”
“งานแต่งของเราทำไมอะ.”
“ก็..ก็ แบบว่า เขินอะ กลัวพูดไม่ออก”
“อ่อ อย่างนี้นี่เอง”
“แล้วปอมไม่ตื่นเต้นหรอ”
“ตื่นเต้นดิ แต่ปอมควบคุมมันได้”
“จริงอะ ควบคุมยังไงอะ สอนอ๋องบ้างดิอย่าขี้โกงคนเดียวนะ”
“แน่ใจว่าจะให้สอนนะ” ปอมย้อนถามผมด้วยสีหน้าหื่น ๆ จริง ๆ นะผมไม่ได้ใส่ร้ายปอมเลยนะ
“ไม่เอาแล้วไม่อยากรู้แล้ว”
“ไม่ทันแล้วละ เพราะตอนนี้ปอมอยากสอน อ๋องจะได้ไม่ตื่นเวทีไง”
“หรอ แต่..”
“ไม่มีแต่ มานั่งข้าง ๆ ปอมนี่มา”
ผมเดินช้า ๆ เข้าไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ ปอม ก่อนที่ปอมจะ
“อ๊ะ..ปอม..” ปอมจับตัวผมยกขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองก่อนจะโอบรอบเอวผมเอาไว้หลวม ๆ
“ปอม เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นนะ”
“ไม่หรอกน่า นี่หลังเวทีนะอ๋อง แล้วคนเขามาเห็นไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่งานแต่งเรานะ จะสวีทกันบ้างก็ไม่แปลกนี่”
“อื้ม..”
“พร้อมยัง ปอมจะสอนแล้วนะ”
“อื้อ”
ทันทีที่ผมเอ่ยตอบไปเท่านั้นแหละ ริมฝีปากเรียวก้มลงมาประกบริมฝีปากผมทันทีเลยครับ ปอมค่อย ๆ ขบเม้มริมฝีปากของผมเบา ๆ ก่อนจะดูดดุนอยู่อย่างนั้น รสชาติความหวานกลมกล่อมจากรสจูบที่ปอมมอบให้นั้นช่างชวนปมเคลิ้มสุด ๆ ลิ้นร้อนดุนดันอยู่ที่กลีบปากของผมอยู่อย่างนั้นจนผมค่อย ๆ เผยอริมฝีปากออกให้ลิ้นร้อนได้เข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นของผมอย่างเอาแต่ใจความหวานถูกปรับเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนตั้งแต่เมื่อไรไม่อาจรู้ได้รู้แค่ว่าตอนนี้เราเร่าร้อนมากและแทบจะรวมร่างเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่า
“อะแฮ่ม...คุณปอมครับพร้อมหรือยังฮะมัวแต่รังแกเจ้าอ๋องอยู่ได้”
“โห่พ่ออะ ให้ผมต่ออีกนิดก็ไม่ได้ขัดจังหวะจริง ๆ เลย”
“ฮ่า ๆ แขกเขารออยู่ หงุดหงิดไปได้คืนนี้ยังมีเวลาอีกเยอะน่า อย่าใจร้อนสิแกอะฮะ”
“โอเคครับพ่อ แค่เมื่อกี้สอนอ๋องไม่ให้ตื่นเวทีเฉย ๆ เองครับ”
“เออ วิธีแกนี่น่าสนวะ”
“พ่ออะ..” ผมเอ่ยออกมาอย่างอาย ๆ พ่อของปอม ท่านเดินออกไปด้านหน้าเทีแล้วพ่อแม่ป๊าม๊า ผมกับปอมเดินตามขึ้นมาทีหลัง เรากล่าวขอบคุณแขกทั้งหลายด้วยความปลื้มปริติยินดี เสียงจากแขกแสดงความยินดีกับผมสองคนดังไปทั่ว และก็ได้เวลาที่ผมกับปอมจะลงไปเต้นเปิดฟลอแล้วละครับ
เพลงทำนองช้า ๆ เริ่มบรรเลงขึ้นมา ปอมเดินมาโค้งตรงหน้าผมก่อนจะยื่นมือมาขอมือผมเพื่อไปเต้นรำกัน ผมส่งมือไปให้ปอมช้า ๆ ก่อนเราจะเดินไปเต้นรำเปิดฟลอเป็นคู่แรกหนึ่งเพลงจากนั้นคนอื่น ๆ ก็เดินเข้ามาร่วมเต้นรำกับเราสองคนไปด้วย ระหว่างเต้นปอมก็คลอเคลียผมอยู่ไม่ห่างซอกคอเลย โคตรจะจี้เลย อายคนอื่น ๆ ด้วย แต่ก็นะไม่เห็นมีใครล้อเลย มีแต่คนเข้ามายินดีด้วย ผมก็เลยยอม ๆ ปอมไปนะครับ มีความสุขดีด้วย ประมาณว่าผมก็ชอบแบบนี้ด้วยแหละครับ งานทุกอย่างดำเนินไปจนมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว คือส่งเราทั้งคู่เข้าเรือนหอ โคตรจะตื่นเต้นเลยครับ
ตอนนี้แขกทั้งหลายมายืนอยู่ที่หน้าซุ้มประตูเพื่อรอส่งเราเข้าเรือนหอ ผมกับปอมค่อย ๆ เดินผ่านผู้คนมากมายเพื่อมุ่งหน้าสู่ที่บ้านแล้วเข้าเรือนหอสำรองของเรา เพราะของจริงนะ อยู่ที่บ้านหลังที่ปอมซื้อให้นั่นแหละครับ
เราเดินผ่านแขกมาทั้งหมดแล้ว ตอนนี้ก็ขึ้นมาจนถึงหน้าห้องนอนแล้วครับ เหลือพ่อแม่ปอม ป๊าม๊าของผม ท่านมาส่งเราสองคนเข้าหอตามประเพณี
“ปอม ดูแลอ๋องดีดีนะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะลูก อ๋องก็เหมือนกัน ดูแลกันดีดีนะทำแต่สิ่งดีดีนะลูก” แม่ของปอมพูดออกมาก่อนใคร
“อ๋อง ม๊ารักอ๋องนะ รักกันนาน ๆ นะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะอย่าทำร้ายกันเข้าใจมั้ยลูก” ม๊าผมมาซึ้งเลยสงสัยดีใจที่ได้ลูกเขย อิอิ
“ปอม แกดูแลอ๋องดีดีละอย่ารุนแรงนักเพลา ๆ มั่งเรื่องนั้นนะ”
“พ่ออะ อ๋องอายหมดแล้วพูดตรงไปฮ่า ๆ”
“อ๋อง ปอม ป๊าไม่มีอะไรจะพูดมากหรอก รักกันมาก ๆ นะ”
“ครับผม ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ” ผมกับปอมเอ่ยขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ทั้งของผมและของปอมพร้อมกัน ก่อนเราจะเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง
และแล้วงานก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ ไม่รู้สิบอกไม่ถูกอะไม่คิดว่าจะมีวันนี้ด้วยซ้ำ มันปลื้ม ดีใจไปหมด แบบว่ายังไงละผมดีใจที่ได้เกิดมาเจอกับปอมและรักปอม ผมดีใจจริง ๆ ครับ
ครบแล้ว อิอิ ดีใจมั้ยคะ อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้เค้าด้วยน้า ^^
เท่านี้ก่อนน้า ตอนนี้มี 120% นะคะ ยาวหน่อยน้า คิคิ ^^
อัพให้ก่อน 40% นะค้า อิอิ ฟิน ๆ เบา ๆ หรือเปล่าเอ่ย คิคิ
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้เค้าด้วยน้า ^^
ความคิดเห็น