คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Death Screen SS.4:3 ,บทสรุป
ผู้ที่ถูกกิน:ฮิมาวาริ โคกิ
กล่าวกันว่าทุกสิ่งทุกอย่าง มีเริ่มย่อมมีจบ
และแน่นอนว่าในเกมนี้ก็เช่นเดียวกัน เกมแห่งความตายและคำลวงได้ดำเนินมาใกล้ถึงตอนจบ อย่างรวดเร็วกว่าที่คาดคิดไว้...แต่ถึงกระนั้นก็ยังต้องมีผู้ที่เป็นเหยื่อสังเวยของหมาป่าที่หิวกระหายอีกหนึ่งราย
ร่างของชายหนุ่มเรือนผมสีแดงเพลิงนั่งอยู่ในหอพักก่อนจะเหลือบมองนาฬิกา
เวลา 5 ทุ่ม 46 นาที
ดึกมากแล้วเธอคิดว่าเขาควรจะนอน แต่ทว่าในเวลานี้กลับมีความรู้สึกร้อนวูบแต่ในขณะเดียวกันก็เสียวสันหลังวาบราวกับเป็นสัญชาตญาณลางบอกเหตุ ว่าความตายกำลังเรียกหาในไม่ช้านี้..
ความเงียบงันรอบกายกลับถูกแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกชวนผวา และสิ่งที่เขากลัวอยู่นั้นก็โจมตีโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
เชือกหนาถูกรัดไว้ที่คอของโคกิรัดจนแน่นชนิดที่ไม่สามารถดิ้นให้หลุดได้ รัดแน่นสุดแรงจนใบหน้าของเขาซีดตาเหลือกขึ้นบนเพราะขาดอากาศหายใจ และในชั่ววินาทีที่เธอจะสิ้นลมหายใจนั้น หมาป่าก็กระซิบลงข้างหูของเขา เพื่อบอกว่าตัวเองเป็นใคร....จนกระทั่งโคกิหมดลมหายใจแน่นิ่งไปในที่สุด..
ผู้ที่ถูกแขวนคอ:เร็นท์ ไนท์ฮาร์ด
“Game over”
ดาร์กเนสเอ่ยลอยๆขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเริงร่า ดวงตาสีนิลมองผลโหวตแล้วฉีกยิ้มอย่างมีความสุข เพราะอีกไม่นานทุกอย่างก็จบแล้ว จบเกมอย่างเร็วกว่าที่คิดไว้มากทีเดียว หมาป่าตัวสุดท้าย..ถูกพิพากษาให้แขวนคอ
“ถึงจะน่าเสียดายที่จบเร็วไปนิดแต่ก็เอาเถอะ~”
ร่างสูงยันตัวให้ลุกขึ้น เพื่อไปจัดการปิดเกมให้เรียบร้อย
ความมืดมิดในยามค่ำคืนนี้ช่างเป็นบรรยากาศอันที่เลิศเสียจริงสำหรับการจบเกมในครั้งนี้ ร่างของชายหนุ่มนัยน์ตาสองสีที่เพิ่งสังหารกระต่ายที่น่าสงสารไปเมื่อครู่ต้องชะงักกึกเมื่อเห็นร่างของผู้คุมเกมดาร์กเนสที่เดินเข้ามาและส่งยิ้มอันแปลกประหลาดให้เขา เป็นตัวบ่งบอกถึงความพ่ายแพ้ในเกมได้อย่างดี
และในเกมนี้บทลงโทษของผู้แพ้..มีเพียงความตายเท่านั้น!!
“ผมเตรียมเวทีพิเศษในการแขวนคอครั้งสุดท้ายให้แล้วครับ”
ไม่ทันที่เร็นท์ ไนท์ฮาร์ดจะได้เอ่ยอะไรออกมาก็โดนพุ่งเข้าประชิดตัวและนำที่ช็อตไฟฟ้าช็อตใส่จนสลบไป รอยยิ้มปีศาจถูกประดับบนใบหน้าของดาร์กเนส ก่อนจะนำร่างของหมาป่าตัวสุดท้ายไปยังลานพิพากษา
สายลมยามราตรีกระทบผิวกายจนชวนสะดุ้ง เร็นท์ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ข้างริมสระน้ำของตัวโรงแรมในสภาพที่โดนมัดอยู่ และปากก็โดนเทปกาวปิดไว้ ก่อนที่เขาจะหันไปเห็นดาร์กเนส ผู้คุมเกมที่กำลังจะสังหารเขา
“สถานที่นี้เป็นที่ที่ดีนะครับ ถ้าสระน้ำถูกย้อมเป็นสีแดงของเลือกสักหน่อยคงจะสวยงามไม่น้อยทีเดียว”
สิ้นคำกระสุนปืนนัดแรกถูกเจาะเข้าขาซ้ายของเร็นท์ทันที
แม้อยากจะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหากแต่ก็ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
ดาร์กเนสหัวเราะอย่างสนุกสนานราวกับเด็กที่กำลังเล่นกับของเล่นที่เพิ่งได้มาใหม่ ถ้าไม่ติดอยู่ตรงที่ว่าไอ้ของเล่นนั้นมันมีชีวิตและลมหายใจละก็นะ
มือหนาเอื้อมไปหยิบใบมีดสะท้อนแสงคมกริบก่อนจะนำมันมาปาดเส้นเอ็นข้อเท้าที่ขาขวา ด้วยความคมของมีดส่งผลให้เลือดไหลออกมาไม่แพ้แผลจากกระสุนที่ขาซ้าย
จะไม่เป็นอย่างนั้นได้ไง เพราะมีดที่ดาร์กเนสใช้คือมีดผ่าตัด!
หลังจากจัดการขาทั้งสองข้างเสร็จสิ่งที่ดาร์กเนสสนใจเป็นอันดับต่อมาคือมือทั้งสองข้าง
“มือของหมาป่าที่ดีแต่ทำร้ายผู้อื่นน่ะควรทำให้มันสะอาดนะครับ ก่อนอื่นเล็บที่สกปรกขนาดนี้ถอดทิ้งไปดีกว่า”
คีมที่วางอยู่ไม่ห่างกันนั้นถูกนำมาใช้ในการถอดเล็บทีล่ะนิ้วทีล่ะนิ้ว นิ้วโป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย จนครบ 10 นิ้ว หยาดหยดสีแดงสดไหลออกจากนิ้วที่ไร้เล็บเพราะถูกถอดออกจนหมด น้ำตาของหมาป่าไหลออกอย่าห้ามไม่ได้เพราะความเจ็บปวดแม้อยากจะกรีดร้องแต่เพราะโดนปิดปากอยู่เลยไม่มีเสียงออกมา จะมีก็มีเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเท่านั้น
“เอ..ดูดีขึ้นเยอะเลยนะครับ ต่อไปก็…ดวงตาของคุณก็แล้วกัน”
เร็นท์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ แม้จะพยายามดินหนีแต่ไม่เป็นผลแน่ละขาซ้ายโดนยิง ขาขวาโดนปาดเอ็นข้อเท้า มือทั้งสองข้างโดนถอดเล็บจะเอาปัญญาที่ไหนไปดิ้น
มีดผ่าตัดค่อยๆบรรจงกรีดเข้าไปในตาซ้ายของเร็นท์ก่อนจะควักมันออกมาช้าๆของเหลวสีแดงฉานไหลออกจากเบ้าตาราวกับน้ำตาที่รินไหล หากแต่ใบหน้าของดาร์กเนสคลี่ยิ้มเริงร่าอย่างสนุกสนานกับความตายตรงหน้าของตน
“เอ…น่าจะพอแล้วมั้ง..งั้นต่อไปก็ตายได้แล้วล่ะน้า~”
หลังจากเล่นสนุกจนสาแก่ใจ ดาร์กเนสก็พยุงร่างของเร็นท์ขึ้นและโยนร่างอีกฝ่ายลงน้ำ น้ำในสระที่ใสสะอาดค่อยๆถูกย้อมไปด้วยสีแดงสดดูน่าพิศวง ร่างที่โดนโยนลงไปไม่มีแม้โอกาสขัดขืนได้แต่มองผืนน้ำเบื้องบนและค่อยๆจมลงไปจนสิ้นลมหายใจในที่สุด การพิพากษาที่เหมาะสมสำหรับหมาป่าขี้โกหก...
ช่างน่าเสียดายที่กระต่ายผู้โดนสังเวยไม่ได้มาเห็นจุดจบของหมาป่าตนนี้
“เกมจบแล้วล่ะ…งั้นต่อไปจะเรียกผู้ร่วมเกมมารวมกันนะครับ...”
บทสรุป:ผู้ชนะในเกม SS.4 กระต่ายชนะ
ผู้รอดชีวิตจากเกมนี้ต่างมารวมตัวกันที่ห้องโถงรวม ดาร์กเนสที่รออยู่แล้วโปรยยิ้มให้ทุกคนก่อนจะโค้งคำนับตามมารยาท และประกาศผลของเกม
“ยินดีด้วยครับกระต่ายทุกท่าน ท่านสามารถชนะหมาป่าได้ทุกตัวและเป็นผู้ชนะที่รอดชีวิตจากเกมนี้ ยินดีด้วยครับ”
หลังจากประกาศผล เหล่าผู้รอดชีวิตต่างมีความดีใจและโล่งใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า ดาร์กเนสมองภาพเหล่านั้นชั่วครู่แล้วจึงประกาศเรื่องสำคัญต่อ
“สำหรับผู้ชนะทางเราจะให้เงินรางวัลคนละ 10 ล้าน ทางเรามีรถรับส่งรออยู่แล้วหลังจากรับรางวัลแล้วไปรอรถได้ที่น่าโรงแรมเลยนะครับ แล้วก็ถ้าสนใจจะร่วมเกมอีกเชิญได้ทุกเมื่อ....”
………………………………
เมื่อส่งผู้ร่วมเกมครบทุกคนดาร์กเนสยังคงเดินกลับมาที่ห้องโถงรวมและเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมากดเบอร์โทรของไนท์ผู้คุมเกมแด็กนรกใน SS.2
“สวัสดีครับ~คุณไนท์ทางนี้เกมเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ”
[เห…ดาร์กเนสโอนี่จังนี่ทำได้ดีเกินคาดเลยแฮะ เอาเถอะทางเบื้องบนตอนนี้ก็เพิ่งเลือกผู้คุมเกมคนต่อไปเสร็จน่ะ]
“งั้นเหรอครับ แล้วรุ่นพี่มารุ รุ่นพี่โรสล่ะครับ?”
“มารุโอเน่จังเองก็เพิ่งจัดการอีกสนามเสร็จ ส่วนโรสโอเน่จังก็ไปทำงานกำจัดพวกมดปลวกน่ะ ยังไงซะก็รีบกลับมารายงานผลแล้วกันนะ]
“รับทราบครับ”
รอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์หายไปบนใบหน้าชั่วครู่เมื่อดาร์กเนสจ้องมองวิดีโอที่ถ่ายไว้ก่อนเริ่มเกม บรรยากาศอันอบอุ่นที่ลวงหลอก รอยยิ้มที่ไม่มีวันเป็นของจริงจากวันวานเหล่านั้น
“Happy ending มั้ยล่ะครับทุกคน...?”
See you to the next game
ความคิดเห็น