คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [SF] คำสาป (01)
Heart of the Lucifer
MINHOTAEMIN
[01]
rate 18+,drama,ช-ญ
Note :: เรื่องนี้ ชายหญิงนะเออ เรท18ด้วยจ๊ะ เนื้อเรื่องไม่เรทเลยเเต่ฉากที่ถูกตัดเเน่นอนว่า 18+ หากมีตอนเเบบนั้นเราจะขึ้นว่า
#ฟิคJust2minseries นั่นหมายความว่าสามารถขอได้เลย (ไม่งงนะ) อ้อ อย่าลืมติดเเท็กให้ด้วยนะจ๊ะ เผื่อมีอะไรพิเศษจะเเจ้ง(นะจ๊ะ)
“โอ ลูซีเฟอร์เอ๋ย โอรสแห่งรุ่งอรุณ เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วซิ เจ้าถูกตัดลงมายังพื้นดินอย่างไรหนอ เจ้าผู้กระทำให้บรรดาประชาชาติตกต่ำน่ะ”
พระธรรมอิสยาห์ 14:12
กาลเวลาเลื่อนลับ และดับสูญ…….
ความสว่างจางหายจากฟากฟ้า……
ความมืดมิดของราตรีมาเยือน……
เตือนทุกสรรพสิ่งให้นึกถึง……..
“อ๊า…..มินโฮ….อ๊ะ….”
“อึก…อา…..”
“เจ้าจะมอบวิญญาณให้ข้าหรือไม่”
เมื่อชายหนุ่มได้ปลดปล่อยเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวบนเตียงถึงกับสลบเหมือดด้วยบทรักอันร้อนแรง มินโฮมองหญิงสาวที่ยอมเสียบริสุทธ์ให้กับเขาเพียงเพื่อจะหวังรักแท้โง่ๆเป็นการตอบแทน หญิงสาวเหล่านี้ต้องสังเวยคนแล้วคนเล่า จนกว่าจะล้างคำสาบของเขาได้หมด คำสาบ….ที่เขาต้องทนทรมานนับพันปี
“องค์ชายขอรับได้เวลาแล้วขอรับ”
มินโฮไม่ตอบกลับเดินผ่านร่างของคนรับใช้ผ่านประตูไม้บานใหญ่ ก่อนจะโผบินออกสู่ภายนอก ความมืดของรัตติกาล
เสียงเปียโนบรรเลงเพลง River Flows In Youคุณหนูตระกูลลีเป็นผู้บรรเลง เนื่องในวันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิด 8 ขวบของเธอ เสียงแห่งความสุขครอบครัวและคนรับใช้ต่างพากันร้องเพลง Happy Birth Day ให้คุณหนูลี พร้อมกับที่คุณนายลียกเค้กแสนหอมหวาน ด้านบนประดับด้วยสตอว์เบอรี่พร้อมด้วยครีมที่ตกแต่งหน้าเค้กอย่างสวยงาม
“แทมินเป่าเทียนสิลูก” คุณลี เดินมากอดลูกสาวอันเป็นที่รักก่อนจะลูบผมด้วยความเอ็นดู
“วันเกิดปีนี้ลูกสาวแม่โตขึ้นอีกปีแล้วนะ แม่รักหนูนะลูก” คุณนายลีจูบลงบนกลุ่มผมนุ่มของลูกสาวเด็กน้อยในชุดกระโปรงสีชมพู เป็นที่รักของคุณพ่อและคุณแม่ คุณหนูอันเป็นที่รักเเวดล้อมด้วยชื่อเสียงและเงินทองอีกทั้งบริวารเหล่าคนรับใช้ ที่ไม่ว่าคุณหนูอยากได้อะไรภายในไม่กี่นาทีของเหล่านั้นจะมาวางไว้ตรงหน้าทันที
“แทมินขอให้….ครอบครัวของเรามีความสุขคะ” คุณหนูลียิ้มจนตาหยีนั่นยิ่งเพิ่มความน่าเอ็นดู เหล่าคนรับใช้ต่างพากันปลื้มใจไปกับคุณหนูของเธอ แต่แล้วเวลาแห่งความสุขก็ต้องจบลง
“ฆ่ามันให้หมด!!อย่าให้หนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”
“มินจี…พาแทมินหนีไป…เร็วๆเข้าก่อนที่พวกมันจะหายายหนูเจอเร็ว!!!!!…..”
ผู้เป็นพ่อรีบผลักผู้เป็นแม่และลูกสาวให้หลบหนีขึ้นรถ แต่รถหรูทุกคันไม่มีคันไหนใช้ได้เลยผู้เป็นแม่รีบพาลูกสาวหนีขึ้นมาบนบ้าน ข้างหลังมีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังตามมา
“แทมิน!!! หนีไปลูกเร็วเข้า!!!!”
“คุณแม่!!!ฮือๆๆๆคุณแม่!!!!!”คุณนายลีผลักลูกสาวให้เข้าไปในตู้เสื้อผ้า
“เงียบไว้นะลูก หนูจะต้องปลอดภัยในนี้….แม่รักหนูนะลูก”คุณนายลีจูบลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย
สิ่งเดียวที่แทมินมองเห็นและรับรู้คือชายชุดคลุมสีดำกระชากผมของแม่ชายผู้นั้นกัดที่คอแม่แล้วผู้เป็นแม่ก็ล้มลงไปทันที คุณหนูลีเอามืออุดปากตัวเองแน่น เด็กหญิงตัวน้อยกำลังเผชิญอยู่กับปีศาจดวงตากลมโตเบิกโพลงน้ำตาไหลจากดวงตาคู่สวย
“ตามหาเด็กนั่นให้เจอ”
“ครับนายท่าน”
ค่ำคืนที่แสนโหดร้ายกำลังดำเนินไปอย่างเชื่องช้า คฤหาสน์หรูกำลังจะถูกเผาไหม้เป็นจุน ภายในกองเพลิงโหมกระหน่ำกลับมีร่างสูงของชายฉกรรจ์ หากแต่ชายผู้นั้น มีปีก มีเขา ชายผู้นั้นโหดร้ายเขาฆ่าทุกคนอย่างไม่ปราณีเสียงกรีดร้องท่ามกลางกองเพลิงโหมกระหน่ำและชายผู้นั้นกำลังเดินเยื้องย่างมายังตู้ใบใหญ่ที่เด็กหญิงหลบซ่อนอยู่ ประตูตู้ถูกกระชากออก พร้อมด้วยเสียงกรีดร้องดังลั่น
“กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
………………………………………………………………………….
“ไม่นะ!!!!ช่วยด้วยยยยยยยยย”
หญิงสาวตื่นขึ้นมาอาการตกใจจนหัวใจด้านซ้ายเต้นแทบทะลุออกจากอก เหงื่อเกาะพราวทั่วใบหน้าหวาน ลีแทมินในวัย18ปี เธอฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว เด็กสาวคนนั้น เด็กสาวที่ถูกทำร้ายจากสัตว์ประหลาด เธอมักจะฝันแบบนี้บ่อยๆแต่ก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ ในฝันมันน่ากลัวเหลือเกิน
“มายืนทำอะไรตรงนี้ลีแทมิน!”
เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้เด็กสาวที่กำลังยืนเหม่อหันไปทันที
“คุณคีย์”
หญิงสาวผู้มาใหม่จ้องหน้าแทมิน สีหน้าของเทอช่างเย็นชาเหลือเกิน
“อย่าคิดว่าเป็นคนโปรดของคุณมินโฮแล้วจะทำอะไรตามใจเดินไปไหนมาไหนทั่วปราสาทได้นะ”
น้ำเสียงและสีหน้าของคีย์หรือ คิบอม บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไม่พอใจเด็กสาวตรงหน้านี้
“คะ…แทมินขอโทษคะ”
หญิงสาวโค้งคำนับก่อนจะก้มหัวเดินจากไป โดยมีสายตาของคีบอมมองจิกตามมาแทมินมองไปรอบๆปราสาท ที่นี่ใหญ่โตและกว้างขวางสะอาดสะอ้าน รอบๆปราสาทจะมีดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมตลอดเวลาแทมินอยู่ที่นี่มาตั้งแต่จำความได้ คุณคีย์และคุณมินโฮเป็นผู้มีพระคุณกับแทมิน เลี้ยงดูและให้ได้เรียนหนังสือ
แทมินเดินเข้ามาในสวนแทมินโปรดสวนนี้ที่สุด มีทั้งบ่อปลาและดอกไม้หลากสี แทมินมักใช้เวลาอยู่ในสวนนี้นานเป็นวันๆ แต่หลังสวนนี้ไปจะเป็นป่ากว้างที่นี่คุณมินโฮสั่งห้ามไม่ให้แทมินไปที่นั่นเหตุผลเดียวคืออาจจะหลงป่า
“คุณปลาแทมินมาแล้วรอนานมั้ย”แทมินยิ้มร่าก่อนจะนั่งลงที่ขอบสระน้ำ หญิงสาวค่อยๆเทอาหารปลาใส่มือแล้วโปรยลงในสระ ปลาทั้งหลายต่างกระโดดแข่งกันเพื่อกินอาหาร ปลาในสระที่นี่คุ้นเคยกับหญิงสาวจนหญิงสาวสามารถเอื้อมมือลงไปจับได้สบาย
“คุณปลา…แทมินลงไปเล่นด้วยได้มั้ย” หญิงสาวไม่รอช้าก่อนจะค่อยๆถอดชุดกระโปรงวางพาดไว้บนก้อนหินก้อนใหญ่ หญิงสาวค่อยๆก้าวขาลงไปในน้ำ น้ำใสแจ๋วจนมองเห็นฝ่าเท้าที่ย่ำลงไป เมื่อสองขาแตะน้ำหญิงสาวก็ยิ้มกว้างทันทีน้ำเย็นชื่นใจ กับฝูงปลาที่ว่ายมาข้างๆก่อนจะคลอเคลียใกล้ๆผิวหญิงสาว แทมินไม่รอช้าก่อนจะว่ายออกไป แทมินกำลังว่ายน้ำแข่งกับฝูงปลา หญิงสาวร่าเริงซะจนไม่รู้ว่ามีใครบางคนมองอยู่ ชายผู้นั้นก็อดยิ้มไม่ได้ไปกับความน่ารักของหญิงสาว
“อ๊ะ!....”
ร่างหญิงสาวที่กำลังว่ายน้ำอยู่ จมหายไปกับสายน้ำที่ไหลเอื่อย ก่อนจะโผล่ขึ้นมาอีกแล้วจมลงไป ราวกับมีใครคอยดึงเอาไว้ ชายหนุ่มที่มองอยู่รีบกระโดดน้ำลงไปช่วยหญิงสาวทันที
แทมิน!!!”
ชายหนุ่มตะโกนไปทั่วผืนน้ำซึ่งขณะนั้นเงียบกริบ ชายหนุ่มดำน้ำลงไปค้นหาหญิงสาวก่อนจะเจอปีศาจที่กักตัวหญิงสาวไว้มันเหมือนกับสาหร่ายแต่มีใบหน้าที่น่ากลัว ปีศาจตนนั้นกำลังใช้ผมที่เหมือนมือรัดคอหญิงสาว ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงว่ายเข้าไปใกล้ปีศาจตนนั้นเมื่อเห็นว่าใครที่กำลังเข้ามาขัดขวางมันถึงกับรีบปล่อยตัวแทมินก่อนจะรีบหนีไป ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่ตนเองพึ่งช่วยขึ้นมาจากน้ำ
“แทมิน…ได้ยินฉันมั้ย…แทมิน” ชายหนุ่มประคองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะผายปอดเพื่อช่วยชีวิต แทมินสำลักน้ำออกมาดวงตาของหญิงสาวค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นใครแทมินถึงกับโผกอดเอาไว้แน่น
“คุณมินโฮ!”
มินโฮโอบกอดตอบหญิงสาวไว้แน่นเช่นกันก่อนจะลูบหัวปลอบโยน มินโฮช้อนตัวหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดก่อนจะอุ้มเดินผ่านมายังตึกหลังใหญ่ตรงไปยังห้องหญิงสาวก่อนจะวางร่างเล็กไว้ที่เตียงอย่างแผ่วเบา มินโฮดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยปล่าวของหญิงสาวเอาไว้
“ก่อเรื่องให้คุณมินโฮลำบากอีกแล้วหรอลี แทมิน!”
เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังส่งผลให้แทมินหันไปอย่างรวดเร็ว แทมินมือไม้สั่นใบหน้าหวานซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเหตุการณ์ปีศาจเมื่อครู่เทอจำได้ติดตา ใบหน้าที่น่ากลัวผมสยายยาวไปทั่วท้องน้ำ
“อะไรกันคีย์..ไม่เห็นหรอว่าแทมินกำลังกลัว” มินโฮหันไปส่งสายตาดุ ทำให้คีย์รีบก้มหน้าลงโดยเร็ว มินโฮหันไปทางหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะลูบใบหน้าแผ่วเบา
“มันเป็นแค่อุบัติเหตุเธอไม่ต้องกลัวนะ”
รอยยิ้มอ่อนโยนถูกส่งออกมาจากใบหน้าร่างสูง แทมินทำได้เพียงยิ้มตอบทั้งๆที่ในใจสาวน้อยคนนี้กลัวสุดขีด เหมือนมินโฮจะรู้ปฏิกิริยาของร่างบางตรงหน้า มินโฮโอบหญิงสาวตรงหน้าไว้ก่อนจะกดจูบที่หน้าผากแผ่วเบา
ร่างสูงค่อยๆดันตัวหญิงสาวตรงหน้าลงกับเตียงมือหนานั้นลูบผมร่างบางเบาๆ
“เธอควรจะพักผ่อนนะแทมิน….”
มินโฮเดินออกมาจากห้องของแทมินก่อนจะตรงไปที่ห้องของตนโดยมีคิบอมเดินตามมาติดๆ
“ใครปล่อยให้มันเข้ามา!!!!!”
มินโฮตวาดเสียงดัง ต่อหน้าบริวารของเขาทั้งคีบอมและคนอื่นๆต่างหวาดกลัวในอำนาจของเจ้านายใหญ่ทั้งนั้น
“นายท่านขอรับ…พวกเรา…”
“หุบปาก!!!!....พวกมันชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวันแล้วเห็นทีฉันจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาด”
ในห้องโถงแห่งนี้ ต่างเงียบกริบไม่มีใครสามารถเอ่ยปากพูดอะไรออกมาได้นายใหญ่ของเขากำลังโกรธ
พวกปีศาจพวกนั้นบุกรุก วังศิลาแลงแห่งนี้ ต่อไปชเวมินโฮจะต้องวางกำลังไว้อย่างเข้มแข็งและเข้มงวด
“พลาดงั้นหรอ!!!!!”
“นายท่าน…โปรดยกโทษ…ข้าได้ตัวเด็กนั้นมาแล้ว แต่ท่านชายมาขวาง ขอรับ” ชายหนุ่มมองหน้าสมุนของตนเองแววตาโกรธเกี้ยว บริวารที่นั่งอยู่โดยรอบต่างพากันก้มหน้า “เจ้ารู้หรือไม่…ว่าพลาดแล้วจะได้อะไรเป็นรางวัล”
เสียงที่แสนเย็นชาแต่แฝงไปด้วยอำนาจทำให้ผีพรายตนนั้นถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ไม่นะ…นายท่าน…ได้โปรดให้โอกาส…นายท่าน…ข้าไม่อยากทรมาน” แม้ผีพรายตนนั้นจะอ้อนวอนเพียงใด ชายผู้นี้ก็หาใจอ่อนไม่ ชายผู้นี้ฆ่าปีศาจตรงหน้าด้วยความโหดเหี้ยม ดูดวิญญาณให้สิ้นซากพวกนี้จะไม่มีวันได้เกิด อีกต่อไป
“มินโฮมันต้องวางกำลังเป็นเท่าตัวแน่ๆคราวนี้ประมาทไม่ได้แล้ว”
ท่ามกลางเสียงฟ้าที่กรีดร้องกลับมีเสียงปีศาจที่ดังผสานออกมาด้วยความทรมานมากกว่านั้นเป็นร้อยเท่า
แทมินนั่งอยู่บนเตียงแววตาเศร้าหมองเสียงฟ้าคำรามและเสียงฝนตกยิ่งเพิ่มความหวาดกลัวให้กับสาวน้อยยิ่งนัก ภายใต้ท้องฟ้ามืดมิดกลับมีร่างของใครบางคนกำลังบินโผทยานขึ้นสู่ท้องฟ้ากว้างยามราตรีเช่นนี้ มันเป็นการเริ่มต้นของสรรพสิ่งหลายๆชีวิต มันเป็นค่ำคืนแห่งการล่าและค่ำคืนแห่งการปลดปล่อย
“นายท่าน….ท่านไม่ควรเก็บมนุษย์นางนั้นไว้นะคะ….ท่านควรจะฆ่านางซะ”
คีย์มองมินโฮที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รูปทรงประหลาด ชายหนุ่มไม่ส่งสีหน้าใดๆสายตาเย็นชาถูกส่งมายังคิบอม
“ทำไมรึคีย์ทำไมเจ้าถึงอยากให้เราฆ่าแทมิน”
“ถ้าไม่ฆ่านาง นางจะเป็นคนฆ่าท่านนะนายท่าน”
มินโฮยืนขึ้นร่างกายเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย ปีกใหญ่โตโผล่ออกมาจากด้านหลัง แววตาของมินโฮเปลี่ยนไปมินโฮโฉบลงมาหาคีบอม ก่อนจะใช้กรงเล็บอันแหลมคมจับใบหน้าสวยให้หันมา
“ร่างกายของข้าเป็นแบบนี้…ยังไม่เรียกว่าตายอีกรึ….ข้าต้องทนมาเป็นพันๆปี…อยู่ในสภาพแบบนี้ข้าเหมือนกับตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”
น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยพลังอำนาจส่งผลให้คีย์ไม่กล้าถามหรือตอบคำถามใดๆทำได้เพียงมองตาม พญาซาตาน ที่โผบินหายลับเข้าไปในความมืดของรัตติกาลเพียงเท่านั้น
“ท่านมินโฮ…แล้วท่านจะเสียใจที่ไม่เชื่อเรา”คีย์เองก็กางปีกออกก่อนจะโผบินตามนายท่านของเธอไป
เช้านี้อากาศดีแทมินตื่นแต่เช้าเพราะ เสียงปลุกของนกน้อยที่ดังอยู่ข้างหน้าต่าง
“แทมิน….เป็นยังไงบ้าง” เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังทำให้เด็กสาวที่กำลังวุ่นอยู่กับการพรวนดินแปลงกุหลาบหันไปทันที “คุณมินโฮ…แทมินไม่เป็นไรแล้วค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างให้ชายหนุ่ม
“คุณมินโฮต้องไปทำงานใช่มั้ยคะ เดี๋ยวแทมินถือของให้ค่ะ” แทมินรีบล้างมือก่อนจะถือเสื้อสูทตัวใหญ่ของคุณมินโฮ
“วันนี้จินกิจะมาสอนเปียโนให้เธออย่าซนเข้าใจมั้ย” มินโฮมองหน้าแทมินก่อนจะยิ้ม
“คุณมินโฮแทมินโตแล้วนะ..ไม่ใช่เด็กๆแล้วค่ะ”
หญิงสาวยิ้มเขินๆก็ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็ยังมองว่าเธอเป็นเพียง เด็กหญิงลีแทมิน มินโฮเดินตรงมาที่รถก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่ง แทมินรีบส่งเสื้อสูทตัวใหญ่ให้กับมินโฮ ไม่นานนักรถยุโรปคันหรูก็แล่นออกไป
แทมินเดินกลับไปที่แปลงดอกกุหลาบอีกครั้ง “เมื่อคืนฝนตกหนักตอนเช้าแดดออกกุหลาบของแทมินเริ่มออกดอกแล้ว” หญิงสาวมองดอกกุหลาบแต่ละดอกด้วยความรักก่อนจะก้มลงไปจับใกล้ๆ เธอพูดคุยเหมือนกับมันมีชีวิต
“มาอยูที่นี่เองลีแทมิน มัวมาเล่นซนอะไรที่นี่”
หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับดอกกุหลาบต้องหยุดชะงักก่อนจะหันมาทางต้นเสียง
“คุณคีย์มีอะไรให้แทมินรับใช้คะ” คีย์มองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาเอือมระอา
“ได้เวลาแล้ว อีกเดี๋ยวจินกิก็จะมาเธอควรจะไปแต่งตัวพร้อมเรียนได้แล้วไม่ใช่มาเที่ยวเล่นไร้สาระอยู่ที่นี่”
แทมินมองคีย์แววตาสดใสเริ่มเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
“แต่….”
“ไม่มีแต่!ไปได้แล้ว”
คีย์ดุคนตัวเล็กตรงหน้าทำให้แทมินรีบเดินออกจากบริเวณนั้น
“ดอกกุหลาบงั้นหรอ”
คีย์มองไปที่ดอกกุหลาบที่กำลังบานออกดอกแข่งกัน นานแค่ไหนแล้วที่นี่ไม่เคยมีดอกไม้ชนิดไหนที่จะเบ่งบานโดยไม่ได้อยู่ด้วยเวทมนตร์ยกเว้นกุหลาบแปลงนี้
“พี่อนยู” แทมินยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปกอดผู้มาใหม่ ชายหนุ่มตรงหน้าก็กอดตอบหญิงสาวเช่นกัน
“ไม่ได้มาตั้งหลายวันเพลงใหม่ที่พี่ต่อให้เป็นยังไงบ้าง”
“แทมินซ้อมไปได้แค่หน่อยเดียวค่ะแต่ว่าแทมินก็เล่นได้นะวันนี้แทมินจะเล่นให้พี่อนยูฟัง”
แทมินยิ้มร่าเริงก่อนจะจูงมือชายหนุ่มให้เดินตามตนเองไปที่ห้องดนตรี ที่อยู่ด้านบนของปราสาท อนยูนึกอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็นเด็กคนนี้มีทักษะดนตรีที่ยอดเยี่ยม สอนแค่เพียงนิดเดียวแทมินก็เข้าใจและเล่นได้ดี
อนยู หรือ ลีจินกิ ครูสอนดนตรีให้กับลีแทมิน นั่งมองลูกศิษย์ที่กำลังบรรเลงเพลงด้วยท่วงทำนองที่ไพเราะ รอยยิ้มของเด็กสาวและใบหน้าหวานนั้นใครได้มองก็ต่างหลงใหลในเสน่ห์นี้ทั้งสิ้น
“พี่อนยูแทมินเล่นจบแล้ว” เด็กสาวหันมามองชายหนุ่มตรงหน้าที่เอาแต่นั่งยิ้ม
“อ๊ะ!...เพราะมากเก่งมากแทมิน”
ชายหนุ่มปรบมือก่อนจะมองเด็กสาวตรงหน้า แทมินเดินเข้ามาหาชายหนุ่มก่อนจะนั่งลงบนตักเหมือนอย่างเคย แทมินคุ้นเคยกับอนยูมาตั้งแต่เด็กจึงไม่แปลกที่แทมินจะรักอนยูเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง
“พี่อนยู…แทมินอยากออกไปข้างนอกบ้างจังเลย”
เด็กสาวทำท่าออดอ้อนก่อนจะซบลงไปกับบ่าชายหนุ่ม
“คุณมินโฮให้แทมินอยู่ในปราสาทนี่ก็ดีแล้ว…ข้างนอกอันตรายรู้มั้ย” อนยูลูบหัวแทมินอย่างอ่อนโยน
“แต่ว่า…แทมินอยู่ที่นี่ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย แทมินแค่อยากรู้ว่าข้างนอกมีอะไรบ้าง”
“เอาไว้เดี๋ยวพี่จะคุยกับคุณมินโฮให้นะ” เด็กสาวแววตาเป็นประกายทันทีก่อนจะจูบลงบนแก้มทั้งสองข้างของอนยู
“ขอบคุณคะพี่อนยู”
“เธอจะไปไหนไม่ได้แทมิน!คุณมินโฮไม่อนุญาติ!”
เสียงคิบอมที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้แทมินและอนยูหันไปทันที แทมินที่กำลังร่าเริงกลับเงียบสนิท
“คีย์…พี่ว่าคีย์ควรจะพาแทมินออกไปข้างนอกบ้างนะ”คีย์วางแก้วกาแฟไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินเข้ามาใกล้คนทั้งสอง
“พี่อนยูก็รู้ว่าคุณมินโฮไม่อนุญาติ…เธอก็เหมือนกันแทมินวันๆหาแต่เรื่องปวดหัวให้คุณมินโฮ” แทมินหน้าหงอยก่อนจะกอดอนยูไว้แน่น “คีย์…แทมินโตแล้วนะควรจะได้ออกไปข้างนอกบ้างอีกอย่างออกไปกับพี่ พี่ดูแลแทมินได้” คีย์ไม่ค่อยพอใจในคำตอบของอนยูนัก
เมื่อหมดชั่วโมงเรียนแทมินก็ได้แต่เดินคอตกหน้าจ๋อยตรงไปที่ริมสระน้ำทันที ความหวังที่จะได้ออกไปข้างนอกเป็นอันต้องหายไป แทมินนั่งลงที่ขอบสระน้ำเหล่าฝูงปลาต่างว่ายเวียนมาหาหญิงสาวราวกับรับรู้ได้ถึงเรื่องทุกข์ใจที่หญิงสาวเผชิญอยู่
แทมินเทอาหารปลาใส่มือเหมือนอย่างเคยก่อนจะโปรยลงไปในสระปลามากมายต่างพากันมากินอาหารที่เด็กสาวโปรยไว้ให้ แทมินเอื้อมมือไปลูบหัวปลาคราฟตัวโปรด ปลาตัวนี้แตกต่างจากทุกตัว ลำตัวเป็นสีทองสะท้อนแสงรอบตัวมีรอยจุดสีแดง ปลาตัวนี้จะเด่นกว่าตัวไหนๆ
“เป็นปลานี่ก็ดีจัง..แทมินอยากเป็นปลาบ้างจะได้ว่ายไปไหนมาไหนอย่างอิสระ”
ท้องฟ้าที่สว่างสดใสกลับเริ่มมืดครึ้ม
“ฝนจะตกแล้ว…แทมินต้องไปแล้วนะคุณปลาไว้พรุ่งนี้แทมินจะมาเล่นด้วยนะ”
หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนจะเดินผ่านสวนดอกไม้ตรงไปยังปราสาทหลังใหญ่ หญิงสาวยังไม่ทันเดินผ่านสวนดอกไม้ฝนเม็ดใหญ่ก็ตกลงมาซะก่อน หญิงสาวรีบเข้าไปหลบในซุ้มม้านั่งฝนตกลงมาจนเหมือนกับพายุใหญ่ๆบริเวณโดยรอบกลายเป็นรูปจางๆมองไม่เห็นแม้กระทั่งปราสาทหลังใหญ่ แทมินกอดตัวเองกลมทั้งหนาวและกลัวโดยเฉพาะเวลาฟ้าฟาดเป็นสายลงมา หญิงสาวผวาทุกครั้ง
“แทมิน…………แทมิน…….”
เสียงเรียกหญิงสาวดังขึ้นมันเหมือนมาจากที่ไกลๆเสียงนั้นฟังดูมีอำนาจเหมือนกับต้องการให้แทมินเดินตามไป
“คะ…คุณ…มินโฮ..ใช่มั้ยคะ?”
หญิงสาวมองไปทางต้นเสียงกลับพบกับบุรุษที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน แต่มันก็เป็นภาพจางๆ จนแทมินต้องตะโกนถามซ้ำแต่ร่างของชายคนนั้นกลับเดินห่างออกไป
“คุณมินโฮ…รอแทมินด้วยคะ”
หญิงสาวรีบวิ่งตามชายหนุ่มโดยไม่รู้เลยว่าทิศทางที่กำลังเดินผ่านไปจะเป็นที่ไหน หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มจนกระทั่งถึงที่ๆมินโฮสั่งนักหนาว่าห้ามมา เขตป่าอาถรรพ์
“คุณมินโฮ…ทะ…แทมินว่า…ที่นี่มัน…..”
หญิงสาวมองชายหนุ่มที่เดินหายเข้าไปในป่า ฝนที่ตกหนักเมื่อครู่เริ่มซาเม็ดลงเป็นเพียงฝนปรอยเม็ดเท่านั้น รอบๆตัวหญิงสาวมีแต่ไปหมอก มองเห็นต้นไม้ตรงหน้าเป็นสีดำทะมึน
“แทมิน…..แทมิน…..เข้ามาสิ….เรารอเจ้าอยู่…..แทมิน…..”
เสียงเรียกชื่อหญิงสาวยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หญิงสาวพยายามเพ่งมองไปยังต้นเสียงพร้อมกับขาเรียวพาตนเองเดินเข้าไปในป่าอย่างห้ามไม่ได้ ภายในป่าแห่งนี้บรรยากาศเงียบสงบมีเพียงเสียงของหมาป่าที่ถูกส่งมาแต่ไกล ค้างคาวจำนวนมากบินวนอยู่เหนือหัวจนหญิงสาวเกิดอาการกลัว ดวงตาสวยเริ่มมีน้ำตาคลออกมาหน่อยๆ ไม่ว่าเสียงอะไรที่เกิดขึ้น หญิงสาวทั้งกลัวทั้งหวาดผวา
แทมินได้สติพยายามจะหาทางออกจากป่า หญิงสาววิ่งอย่างไม่รู้ทิศทาง ต้นไม้มีหนามแหลมเกี่ยวชุดกระโปรงหญิงสาวจนล้มลงแทมินถึงกับร้องไห้โฮออกมา เท้าทั้งสองข้างเจ็บปวดจนชา แทมินพยายามพยุงตัวลุกขึ้นแต่มันก็ยากเต็มทน มือบางเอื้อมมือไปดึงกระโปรงออก จนพลาดถูกต้นหนามบาดมือ เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทางยาว กลิ่นคาวเลือดของหญิงสาวคละคลุ้งไปทั่วมันกำลังดึงดูดเหล่าปีศาจที่อยู่บริเวณโดยรอบป่าให้เข้ามาหาหญิงสาว
“อย่าเข้ามานะ!!!!!”
ท่ามกลางหมอกและควันกลับปรากฏร่างปีศาจ ดวงตาสีอัมพันนั้นแทมินจำได้ติดตา แทมินเคยเห็นดวงตานี้ในฝันทุกๆคืนและตอนนี้เจ้าของดวงตากำลังปรากฏต่อหน้าแทมิน ร่างกายใหญ่โตปีกสีดำสนิท เขี้ยวยาวโค้งออกมาจากปาก ดวงตาดุแฝงไปด้วยความโหดร้าย ปีศาจตนนั้นกำลังเดินมาหาแทมินอย่างช้าๆ
“ข้าตามหาเจ้ามานาน…ลีแทมิน…ในที่สุดก็เจอ”
เสียงปีศาจตัวนั้นพูด บรรยากาศโดยรอบอึมครึม ไม่มีแม้กระทั่งเสียงนกร้อง แทมินหวาดกลัวที่สุด ดวงตาสวยเบิกกว้าง
“อย่าเข้ามานะ แทมินกลัวแล้ว!!!!!”
“นายท่าน…รีบจัดการกับนาง…ก่อนที่องค์ชายจะมา….”
อสูรแก่ที่ยืนข้างๆกระซิบบอกนายใหญ่ หน้าตาของอสูรตนนี้น่ากลัว มันดูเหมือนคนแคระแก่ๆเล็บมือแหลมคม ดวงตาอีกข้างปิดสนิทใบหน้ามีแต่ริ้วรอยจากการถูกทำร้าย
“นางคนนี้ขอข้าเป็นคนฆ่าเถอะนายท่าน”
ปีศาจตนที่สอง ใบหน้าถูกปกคลุมไปด้วยขนยาว ดูเหมือนหมีตัวใหญ่ ที่น่ากลัว ปีศาจตนนี้เดินเข้ามาจับใบหน้าหญิงสาวก่อนจะบีบแรงๆแทมินทำได้เพียงสะบัดหน้าไปมาเท่านั้น
“เอามือสกปรกของแกออกไปซะ!!!!”
เหมือนเสียงประกาศิตที่ดังขึ้นทำให้ปีศาจตนนั้นรีบปล่อยมือออก ก่อนจะรีบเดินไปหลบหลังนายใหญ่
“เด็กคนนี้เป็นของข้า….”
ดวงตาคมตะหวัดมองเหล่าปีศาจที่อยู่โดยรอบ ทำให้ต่างคนต่างเงียบเสียงไม่มีใครกล้าเอ่ยคำพูดใดๆออกมาทั้งสิ้น
“อย่าเข้ามานะ!!!!”
เด็กสาวพยายามลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งหนีแต่ต้นหนามที่เกี่ยวเสื้อผ้าเอาไว้ทำให้แทมินไปไหนไม่ได้ ปีศาจที่ขึ้นชื่อว่านายใหญ่เดินมากระชากตัวหญิงสาวให้หลุดพ้นจากต้นหนามที่เกาะเกี่ยวชุดกระโปรงปีศาจตนนั้นอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดปีกใหญ่โตกางออกก่อนจะเตรียมโผบิน
“อย่านะ!!!ช่วยด้วย!!!!”
หญิงสาวหวีดร้องสุดเสียง
“นั่นอะไร!!!!!!”
ซาตานหนุ่มที่อุ้มร่างหญิงสาวถึงกับปล่อยแทมินให้หลุดมือเมือพบว่าตนเองถูกลอบทำร้าย แทมินพยายามลุกขึ้นก่อนจะถอยออกมาห่างๆข้างหน้าของแทมินคือแมวตัวสีขาวที่กำลังจะสู้กับซาตาน
“แค่แมวกระจอก…จัดการมัน!!!!!”
ซาตานหนุ่มสั่งบริวารก่อนที่ปีศาจที่เหลือจะดาหน้าเข้ามา พวกมันถูกแมวตัวนี้ข่วนดวงตาจนต้องล่าถอยออกไป
“ตายซะเถอะ!!!!!”
ด้วยแรงกรงเล็บที่แหลมคนของซาตานหนุ่มทำให้แมวสีขาวตัวนั้น ถึงกับนอนแน่นิ่ง สติของลีแทมิน พร่าเลือนเต็มทนหญิงสาวเริ่มจะไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก แทมินลืมตามองไปข้างหน้าเห็นเพียงปีศาจตนเดิมที่เดินเข้ามาหา ก่อนที่แทมินจะมองเห็นใครอีกคน
“คุณมินโฮ….”
สติของหญิงสาวดับวูบไร้การตอบสนอง
Tbc......................................................................................................................
ความคิดเห็น