คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : SF :: 16 น้ำ [Part] I am your boy
I’am your boy
Note ::จัด 16 น้ำให้แล้วนะ ใครคิดถึงก็มาอ่านโลด ช่วงนี้สอบนะจ๊ะอย่าพึ่งทวงฟิคนะ555555 ขอเวลาแป๊บ อ่านหนังสือบ้างไรบ้างนี่ไม่ได้ว่างนะแต่อยากให้อ่านอ่ะเขียนเสร็จเลยลงเลย ส่วน A N A C O N D A มันเป็นตอนพิเศษอีกพาร์ทของ 16 น้ำนะคะ อดใจรออีกนิด (ขอบอกมินโฮอย่างแซ่บ) 555555+ ไปอ่านเหอะ!!!
เช้าวันอาทิตย์ร่างเล็กยังนอนคุดคู้อยู่ในอ้อมกอดพ่อหนุ่ม 16 น้ำ แรงเขาเยอะเหลือเกินทำให้ผิวแทมินเป็นรอยทั้งรอยฟันและอีกสารพัด แต่เขาก็น่ารักเหลือเกินชเวมินโฮมักจะถามร่างบางเสมอตอนที่ร่วมรักกัน มันคงไม่ดีแน่ๆหากทำแล้วเขาสนุกอยู่คนเดียว และเมื่อคืนพอวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึงจากที่เคยทำอะไรคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวและคอยฟังเรื่องคู่รักต่างวัยอย่างเพื่อนซี้คิมคิบอมและผู้จัดการคิมจงฮยอนแล้ว คนเคยโสดอย่างแทมินก็อิจฉาลึกๆแต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้วแทมินมีชเวมินโฮอยู่ด้วยกันทุกวัน มินโฮบังคับให้แทมินมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดของเขาอันที่จริงแทมินพึ่งย้ายเข้ามาจริงจังเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และก็เป็นดังคาดที่คู่รักต่างวัยคู่นี้จะรักกันหวานหยด มินโฮที่อายุน้อยกว่าแทมินถึงหกปีฟังแทมินเสมอยกเว้นเพียงเรื่องเดียวที่ไม่ว่าแทมินจะพูดยังไงก็ไม่เข้าหูสักที อย่างเช่นขอให้เขางดเซ็กส์เพราะอีกวันแทมินจะมีพรีเซนต์ใหญ่ เขาก็รับคำอือออ สุดท้ายเขาก็ฟัดแทมินจนลืมทุกครั้งไปนั่นทำให้ร่างเล็กไปถึงที่ทำงานในสภาพมึนๆคิมคิบอมน่ะรู้ดีเลยพอเจอหน้ากันก็แซวไม่หยุดจนหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก
“อือ”
พ่อตัวโตครางเบาๆและซุกใบหน้าลงกับต้นคอด้านหลังซึ่งแทมินเองก็จั๊กจี๋อยู่ไม่น้อย ผู้ชายคนนี้ละที่ทำให้ไม่รู้สึกแก่อยู่ตลอดเวลาเขาบ้าพลังและชอบเอาชนะยิ่งเรื่องบนเตียงละก็อย่าให้บอกเลยแทมินจะตายเอาให้ได้ตอนที่เขาโถมตัวเข้าใส่ แต่นั่นก็เป็นสวรรค์ที่ดีไม่น้อยสำหรับการร่วมรัก พ่อหนุ่ม 16 น้ำมักทำให้แทมินเกือบจะร้องไห้ตอนที่ได้กอดกันลูกเล่นเขาแพรวพราวและเอาแต่ใจอยู่ไม่น้อย
“มินโฮตื่นได้แล้ว”
แทมินพลิกตัวหันไปหาเขาและใบหน้าก็อยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือกั้น นอกจากรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดกันมากกว่านั้นร่างกายภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่นี้ต่างคนต่างเปลือยปล่าวกันทั้งคู่ แทมินไม่ชินเสียทีไม่ว่ากับอะไรก็ตาม มินโฮยังเด็กอยู่สำหรับแทมินเพราะฉะนั้นแล้วเขามักจะเก็บซ่อนความปรารถนาเอาไว้ไม่มิดถ้าบอกว่าถอดก็คือถอดเขาจะถอดเสื้อผ้าและพร้อมร่วมเตียงเดียวนั้นเลยและที่น่าอายไปกว่าตอนที่แทมินกับมินโฮกำลังเล้าโลมได้อารมณ์กันทั้งคู่ อยู่ๆเขาก็จับมือแทมินให้สัมผัสตัวตนของเขา และก็ร้องขอคนที่แก่กว่าให้ใช้ปากกับส่วนนั้นบ้าง เพราะผู้ชายคนนี้คือชเวมินโฮแทมินถึงยอมแบบไม่อิดออดและเขาก็ชอบเหลือเกินทั้งแซวทั้งชมจนแทมินเขินไปหมด
“5นาทีครับ”
แทมินว่ามินโฮชักจะติดนิสัยแบบนี้ไปใหญ่แล้ว เห็นว่าเขาไม่ดุไม่บังคับผู้ชายคนนี้ก็ได้ใจลวนลามเขาใหญ่ คนที่ขอเวลาอีก5นาทีครั้งแรกแทมินเข้าใจว่าเขาจะนอนต่อแต่ปล่าวเลยเขาดึงเอวแทมินเข้าแนบชิดกับร่างกายของเขาแล้วก็จูบแทมิน มือไม้ก็ปัดป่ายอยู่ใต้ผืนผ้าห่ม
“มินโฮไม่เอานะ”
แทมินว่าอย่างอ่อนใจและคิดว่าเขาคงหยุดไม่ได้แล้ว มินโฮรุกอย่างเอาแต่ใจปลุกปั่นร่างกายของแทมินจนมันตามมือไปเสียหมด แทมินได้แต่ครางเบาๆยิ่งเมื่อเขาขยับกายบดเบียดเข้าไปด้านในของเก่าที่เขาฉีดพ่นไว้เมื่อคืนไหลล้นออกมาจนเปียกเหนอะไปหมด
“มินโฮ”
“อา….พี่ครับ…โอ้ย…พี่แกล้งผมหรือปล่าวเนี่ย”
“กะ…แกล้งบ้าอะไรละ”
“เจ็บหรอครับรัดผมแน่นซะขนาดนี้”
“อะ…ไอ้บ้า!”
บ่ายแก่ๆของวันอาทิตย์แทนที่จะได้ออกไปทำกิจกรรมนอกบ้าน ชีวิตของแทมินกลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงมีพ่อหนุ่ม 16 น้ำคอยเดินตามต้อยๆนั่งก็กอด เวลาไปไหนก็ตามไม่ห่างแทนที่จะน่ารำคาญไม่เลยแทมินไม่รู้สึกแบบนั้นสักนิด มินโฮสามารถทำให้แทมินตื่นเต้นได้ตลอดเวลา
อย่างตอนนี้ตอนที่ทำอาหารมื้อแรกจริงๆมันควรจะเป็นอาหารเช้าแต่เพราะมินโฮเอาแต่ใจและแทมินก็ยอมจนได้ เวลามันถึงล่วงเลยมาเกือบบ่ายสอง แทมินกำลังวุ่นอยู่กับแกงในหม้อที่ร่างสูงบ่นอยากกินแกงกิมจิมาตั้งแต่เมื่อวาน พอยกมาเสริพบนโต๊ะโดยมีร่างสูงคอยช่วยเกาะแกะอยู่ไม่ห่างแล้วท้ายที่สุดเก้าอี้ชั้นพิเศษของแทมินก็คือตักของมินโฮ
“นี่กินข้าวให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย”
แทมินดุอย่างไม่จริงจังนัก ใช่ว่าดุไปแล้วมินโฮจะฟังกัน พ่อหนุ่ม16น้ำนิสัยยิ่งกว่าเด็กป.1กินข้าวคำหอมแก้มแทมินคำ ไม่มีโอกาสไหนที่มินโฮไม่เคยแตะต้องแทมินเลยด้วยซ้ำ
“ก็กินข้าวกับพี่แล้วมันชื่นใจนี่ครับ”
ว่าแล้วก็อ้อนเข้าอีกฟอดพอรู้ว่าแทมินเริ่มจะหงุดหงิดมินโฮก็จะเปลี่ยนเรื่องแต่ก็ยังไม่ทิ้งนิสัยชอบลวนลามเหมือนเดิม ทุกวันนี้แทมินไม่เคยถามมินโฮเลยว่าชายหนุ่มทิ้งอาชีพที่หารายได้มากมายขนาดนั้นความจริงแล้วที่มีเงินอยู่ทุกวันนี้เป็นรายได้จากที่ไหน แต่สิ่งที่แทมินรู้อีกอย่างนั่นก็คือชายหนุ่มจะตื่นตอนเช้าในวันปกติเพื่อไปเรียนหนังสือส่วนเวลาว่างก็ขลุกอยู่ด้วยกันทั้งวัน มินโฮไม่เคยให้แทมินลำบากเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ว่าจะเป็นภายในบ้านหรือเรื่องส่วนตัวเขาพร้อมที่จะออกให้ทุกบาททุกสตางค์แม้แทมินไม่เคยร้องขอเลยก็ตาม อันที่จริงแทมินก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นภรรยาและรอคอยสามีกลับมาถึงบ้านโดยตอนที่เขาไม่อยู่นั้นแทมินก็คอยทำกับข้าวเช็คความเรียบร้อยของชุดนักศึกษาหยิบจับงานบ้านอีกนิดหน่อย ถ้ามินโฮอยู่ด้วยกันละก็เขาไม่เคยให้แทมินต้องลำบาก หน้าที่นอกจากเรื่องบนเตียงก็แค่ทำกับข้าวฝีมือของแทมินก็เท่านั้น
“มินโฮ”
สายตาจริงจังของแทมินทำให้คนเด็กกว่ายอมหยุดเล่นและนั่งนิ่งๆรอฟังแทมินเป็นอย่างดี เขาค่อยๆพลิกตัวคนที่นั่งพิงอกให้หันหน้ามาหากันตรงๆ
“อะไรครับ”
“ศุกร์นี้ฉันไม่อยู่นะ”
“พี่จะไปไหนครับ”
“ไปดูงานต่างจังหวัดน่ะ อยู่ได้ใช่ไหม?”
มินโฮรู้อยู่แล้วพอมาแบบนี้ต้องมีเรื่องอย่างนั้นเข้ามาตลอดเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แทมินต้องไปดูงานต่างจังหวัด แต่ระยะหลังนี้ออฟฟิศของแทมินดูจะไปบ่อยเหลือเกินไหนจะตารางงานล่วงหน้าที่เขาแอบเช็คจากสมุดไดอารี่วันสิ้นปีอีกละแทนที่จะได้นอนกอดกันที่คอนโดหรือไปเที่ยวตามประสาคู่รัก กลับมีอะไรแบบนี้เข้ามาทุกทีเลย
“เป็นอะไรไปอีกละ”
มินโฮนั่งเงียบจนแทมินเอะใจ สุดท้ายแล้วคนแก่กว่ากว่าก็อ่อนใจซุกหน้าลงกับบ่าแน่นๆและจูบชายหนุ่มตรงขมับเบาๆ
“รู้มาก่อนที่ไหนเล่า”
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ”
เขาโอบเอวแทมินและลูบหลังเบาๆ ยอมรับเลยว่าน้อยใจอยู่ไม่น้อยกับแฟนรุ่นพี่ที่รักงานมากกว่าเขา แทมินไม่ค่อยเห็นมินโฮในลุคหมาหงอยนักเพราะงั้นแล้วถ้าจะอ้อนให้พ่อหนุ่ม16น้ำกลับมากระปรี้กระเปร่าเหมือนเดิมนั่นก็คือต้องรู้จุด
แทมินผละออกมาจ้องตาและออดอ้อนมินโฮด้วยดวงตากลมๆและปากอิ่มน่ารัก และคนที่มีอายุมากกว่าก็จุ๊บปากร่างสูงเบาๆ
“งั้นให้ฟัดก่อนไปเลยอ่ะ”
“แน่อยู่แล้วครับ”
มินโฮตอบแบบไม่คิด ไปตั้งสามวันขอกำไรเยอะหน่อยแล้วกัน เขาดึงเอวบางขยับเข้ามาใกล้กันอีก และเสน่ห์ที่แทมินแผ่ออกมาจนมินโฮยอมสยบแทบเท้าทุกครั้งไปมันมาอีกแล้ว ฝ่ามือหนาบีบคลึงอยู่ที่บั้นท้ายกลมๆสื่อความต้องการอย่างปิดไม่มิด
“ทะลึ่งจังเลย”
แทมินบอกแต่ก็ยอมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เพื่อให้มินโฮจูบได้ถนัด “อื้ออ…พอได้แล้วจะจูบจนตายเลยหรือไง” เจ้าของริมฝีปากอิ่มแดงฉ่ำว่า มินโฮก็ได้แต่ยิ้มนอกจากร่างกายของแทมินปากนี่ละที่เขาชอบมากที่สุดมันนิ่ม มันหอม มันหวาน และมันก็น่ากัด “ก็พี่บอกให้ผมฟัดเต็มที่แล้วนี่ครับ”
“ไม่ใช่ตอนนี้สักหน่อย อย่ามาหื่นนะ”
แทมินหยิกต้นแขนมินโฮจนอีกคนร้องโอย และร่างสูงก็เอาคืนหนักซะด้วย เขาปลดกางเกงขาสั้นของแทมินลงเดี๋ยวนั้นและเกือบจะจัดการแทมินตรงนั้นเลยถ้าโทรศัพท์ไม่เข้ามาซะก่อน
“รับโทรศัพท์ก่อน…มินโฮ”
“อืม….”
“อ๊า!...ปล่อยก่อน…มินโฮ..ฟังกันบ้างสิ!”
คราวนี้แทมินดีดดิ้นจนลงจากตักมินโฮได้และก็รีบสวมกางเกงตัวเองให้เข้าที่เหมือนเดิมแต่ก็ยังไม่วายมองค้อนร่างสูงที่ส่งสายตากรุ้มกริ่มให้กัน ทั้งที่อีกมือหนึ่งก็ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแต่อีกมือหนึ่งชี้หน้าร่างสูงและคาดโทษไว้เป็นนัยๆ
“รับช้าจัง มัวทำอะไรอยู่ห๊ะ?! ออกกำลังกายพึ่งเสร็จหรือไง”
น้ำเสียงโทนแสบแก้วหูแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโทรมา
“มีอะไรรึปล่าว?”
“ปล่าว เบื่อๆน่ะ นี่ออกมาเจอกันหน่อยได้มั้ย?” คีย์เสียงอ่อนลงไปนิดหน่อยมาแนวนี้ก็รู้เลยต้องงอนกับผู้จัดการคิมมาอีกแน่ๆ ร่างบางเหล่มองมินโฮที่นั่งกอดอกมองตามมาตั้งแต่แรก
“อืม…มินโฮไปด้วยได้มั้ย?”
“มาเลย”
“งั้นเจอกัน”
“ที่เดิมนะ”
“โอเค”
แทมินวางสายและเดินตรงเข้ามาหาพ่อหนุ่ม16น้ำ เขากางแขนออกแล้วรับเอาแทมินเข้าไปกอด
“ไปข้างนอกกัน”
“ไปไหนครับ”
“คิบอมชวนไปดื่มน่ะ ไปด้วยกันสิ”
“ผมไม่ปฏิเสธอยู่แล้วคนสวย ไหนมาจูบก่อนไปหน่อย”
“หื้อ…อีกแล้วเดี๋ยวก็ไม่พ้นเตียงจนได้”
แทมินพูดถูก พอมินโฮอุ้มแทมินมินเข้ามาในห้องด้วยกันแทนที่จะพาไปหยุดหน้าตู้เสื้อผ้าบิ้วอินขนาดสามล็อค มินโฮกลับที่จะปล่อยแทมินลงบนเตียงและเวลานั้นเขาก็ตรงเข้าฟัดร่างเล็กอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มินโฮ”
แทมินอ่อนใจเมื่อเขาแกล้งงับยอดอกนูนเบาๆ ด้วยความที่มินโฮขี้แกล้งเขาเป็นฝ่ายพลิกตัวแทมินขึ้นมาให้นั่งทับหน้าท้องแข็งๆของเขาแทน พอร่างเล็กทำท่าจะลุกหนีชายหนุ่มก็ประคองเอวเล็กไว้ด้วยมือทั้งสองข้างกักไม่ให้แทมินหายไปไหนอีก สะโพกกลมที่เคลื่อนไหวอยู่แถวหน้าท้องน้อยและรู้เลยว่ามินโฮน้อยของมินโฮเริ่มแผลงฤทธิ์อีกแล้วและชายหนุ่มก็เริ่มซิทอัพเรียกเหงื่อโดยมีแทมินนั่งทับพุงแข็งๆอยู่
“มินโฮจะออกไปข้างนอกกันนะ หยุดบ้างก็ได้”
“เหอะน่า เดี๋ยวพี่ก็ไม่อยู่แล้วผมจะฟัดใครครับ”
“ฟัดหมอนข้างไปสิ หรือไม่ก็ใช้มือไปก่อน”
แทมินตอบด้วยน้ำเสียงทะเล้น และจังหวะนั้นเองมินโฮก็ลุกขึ้นมาจากเตียงจูบปากแทมินเสร็จก็กลับไปนอนแผ่เหมือนเดิม
“เดี๋ยวผมหาเด็กมาเมื่อไหร่พี่จะหนาวนะครับ”
“ก็ลองสิ ฉันจะทำให้มินโฮน้อยสูญพันธ์ไปเลย”
มินโฮก็แค่แกล้งเล่นไปงั้นพอแทมินเหวี่ยงแล้วมันน่ารักดี และไม่ให้รอนานเขาก็ลุกขึ้นไปใหม่จูบปากคนที่นั่งยิ้มทะเล้นอยู่บนหน้าท้อง แทมินเองก็หัวเราะไปด้วยตอนที่มินโฮลุกขึ้นมาและก็แกล้งเอนตัวไปข้างหลังเพื่อให้มินโฮจูบยากยิ่งขึ้น
“ไปช้าโดนคิบอมเหวี่ยงแน่ๆ”
คราวนี้แทมินยอมให้มินโฮจูบแต่โดยดี และเขาก็บดคลึงริมฝีปากเล็กๆเสียจนยู่ไปตามรูปปาก
“ก็เดี๋ยวค่อยหาข้ออ้างทีหลังไงครับ”
“เด็กนิสัยไม่ดี!”
แทมินตบป้าบเข้าที่หน้าท้องแข็งๆจนพ่อหนุ่มหน้านิ่วร้องโอยเกินจริง“มือหนักชะมัดเมียผมเนี่ย”
“บ้า!”
“บ้าที่ไหนกันครับ ได้กันมาตั้งกี่รอบเลยคำว่าแฟนไปแล้วครับ”
แทมินหน้าแดงแล้วก็เขินอีกแล้ว ร่างเล็กเบียดตัวเองลงไปกอดคนตัวโตสะโพกกลมๆก็ตั้งใจแกล้งขยับเน้นๆเข้าไปที่กล่องดวงใจของมินโฮ
“อย่าซนสิครับ”
ปากว่าแต่ดวงตาคมหลับพริ้มเคลิ้มไปกับลูกยั่วเล็กๆที่แฟนผู้ใหญ่งัดขึ้นมาแกล้งกัน เขาว่าจะปล่อยแทมินไปแต่งตัวดีๆส่วนตัวเองก็กะไปจัดการธุระเงียบๆในห้องน้ำเห็นทีแทมินคงไม่ใช่แบบนั้นซะแล้ว แทมินที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองยังจงใจบดเบียดสะโพกกลมกลึงไปตามความยาวท่อนเนื้อของมินโฮ พอมันดันเข้าที่ก้นแทมินก็ทำท่าไร้เดียงสาเสียจนน่าจับมาฟาดเสียให้เข็ด แทมินนั่งทำหน้าน่ากระทำลิ้นแดงก็แกล้งเลียริมฝีปากอย่างคนจงใจจะยั่ว
“มินโฮทำไมมันแข็งจังเลยอ่ะ”
ว่าพลางลูบๆคลำๆมินโฮน้อยจนชเวมินโฮตัวจริงอึดอัดอกจะแตกตาย ปากก็ว่าไม่อยากทำ ว่าเขาทะลึ่งแต่ความจริงคนที่ทะลึ่งกว่าคือลีแทมินต่างหาก
“อา…อย่าจับครับ”
“งื้อ…น่ารักกว่ามินโฮตั้งเยอะ”
“แทมินครับ…อึก…เอามือออก”
“อย่าขยับครับไม่งั้นพี่ได้ยกเลิกนัดแน่ๆ”
จริงอย่างที่แทมินว่า ด้วยร่างกายที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่แบบนี้ มินโฮน้อยที่คายพิษออกมาก่อนหน้านี้ทำท่าจะฮึกเหิมฮึดสู้อีกรอบแต่แทมินไม่ไหวแล้วเพราะฉะนั้นเลยได้แต่นั่งเฉยๆไม่กล้าแกล้งไม่กล้าแตะต้องมินโฮอีก
“อาบน้ำอีกมั้ยครับ?”
“อาบสิ”
แทมินตอบ และก็ต้องรีบเบรกมินโฮเอาไว้เลยเมื่อชายหนุ่มทำท่าจะยกแทมินให้ลงไปนั่งดีๆบนพื้นเตียง
“อุ้มไปอย่างนี้แหละ”
ว่าแล้วก็เขินจนต้องซุกหน้าลงกับอกของมินโฮ แทมินเกาะคอมินโฮเหมือนเด็กๆผิวขาวๆตัดกันทำให้แทมินเกิดมาสมกับเป็นรับโดยแท้จริง ผิวก็นุ่มนิ่มน่ากอดไปซะหมด แทมินตัวเล็กกว่ามินโฮมากอยู่ถ้ายืนเทียบกันจริงๆชีวิตของหนุ่มออฟฟิศจะไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่ๆหากเขาไม่เปิดใจให้พ่อหนุ่ม16น้ำเข้ามา
และก็เป็นอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิดตอนสองทุ่มที่นัดกับคิบอมเอาไว้ แทมินหน้ามุ่ยตอนถอดหมวกกันน็อคออกมาเขาส่งให้มินโฮและก็เดินกระเผกๆไปตรงประตูทางเข้า มินโฮตามคว้าไว้แทบไม่ทันไหนจะเพื่อนฝูงที่ยังคงทำงานอยู่ที่นี่พากันทักทายและมินโฮก็มัวแต่ทักคนอื่นไม่ได้สนใจร่างบางที่เดินนำเข้าไปนั่งก่อนแล้ว
“สักหน่อยมั้ย”
คีย์ส่งเตกีล่าอย่างแรงให้แทมิน ร่างเล็กส่ายหัวตอนกินก็อร่อยอยู่หรอกพอตอนสร่างเมานี่สิน่าปวดหัวชะมัด
“พ่อหนุ่ม16น้ำของนายไม่มาด้วยหรอ”
“มาสิ นั่นไง!”
ช่วงหัวค่ำคลับแห่งนี้ยังไม่ค่อยครึกครื้นยังคงความโรแมนติกไว้บางๆถ้าคนที่มากับแฟนคงจะหวานกันน่าดูแต่ถ้ามาแค่คนเดียวแบบคีย์ละก็….รู้สึกเปลี่ยวอยู่ไม่น้อยเลย
“ช่วยรู้หน่อยได้มั้ยว่ามีฉันอีกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้”
สองคู่รักต่างวัยนั่งเกยกันคีย์เห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าชเวมินโฮดูฮอตสุดในนี้เลยแต่ตอนนี้พ่อหนุ่ม16น้ำวางมือแล้วแต่ก็ยังมีสาวแวะมาชนแก้วเป็นระยะ
“แล้วทำไมถึงมาดื่มละพี่จงฮยอนรู้รึปล่าว”
“รู้”
“อ้าวแล้วเขายอมให้นายออกมาได้ไง ไม่ใช่ว่าทะเลาะกันหรอ”
“บอกเมื่อไหร่ว่าทะเลาะ เขาน่ะเจ้ามือเลย”
“เอ๋?”
ไม่ต้องเดากันให้นาน ก็แค่แผนเล็กๆน้อยหลอกล่อให้คู่รักออกมาเจอโลกภายนอกบ้าง ตั้งแต่มีแฟนเด็กแทมินก็เปลี่ยนไปจากที่เมื่อก่อนเคยบ่นว่าเหงาเวลาว่างก็เหลือเฟือและคู่รักต่างวัยก็ฮอตไปทั่วทั้งออฟฟิศไหนจะเรื่องชเวมินโฮเด็กหนุ่มที่ขยันทำคะแนนมาเอาใจกันตั้งแต่บริษัทยังไม่เลิกไหนจะเทียวไปรับไปส่งไม่ให้แทมินลำบากเลยสักนิดล่าสุดพ่อหนุ่ม16น้ำก็เซอร์ไพร์สแทมินด้วยกุหลาบแดงช่อโตตอนบ่ายของวันอังคารและคีย์เองนั่นแหละที่วันนั้นพูดตอกหน้าผู้จัดการชางและแม่เลขาจองฮีที่บังเอิญผ่านมาเห็นความโรแมนติกของแทมินเข้า
“ขำหน้ายายจองฮีชะมัดตอนที่เห็นนายได้ดอกกุหลาบน่ะ”
แทมินนึกย้อนไปถึงเมื่อวันอังคาร ตอนเช้าจำได้ว่างอนมินโฮเพราะเด็กหนุ่มเอาแต่ใจจนแทมินเกือบมาทำงานไม่ไหวและตอนบ่ายวันเดียวกันเขาก็ส่งดอกไม้ช่อโตมาขอโทษถึงในออฟฟิศ มันทำให้แทมินหายงอนได้ในพริบตาและก็หน้าแดงเขินเองตอนที่นึกไปถึงตอนเย็นว่าเผลอชดเชยเขาไปด้วยวิธีไหน
“ช่างเหอะน่าคีย์”
แทมินไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้วแม้กระทั่งผู้จัดการชางที่คงอดีตแฟนเก่า เพราะมือข้างที่ว่างอยู่นี้ถูกชเวมินโฮกุมไว้ทั้งสองข้าง
“ช่างได้ไงห๊ะ…เป็นฉันไม่ช่างนะ มินโฮเด็กกว่าแถมยังเร้าใจกว่าเนอะมินโฮเนอะ”
นาทีนั้นหันไปหาเสียงสนับสนุนจากชเวมินโฮที่ทำได้เพียงยิ้มรับอย่างเดียว แทมินรู้อยู่แล้วว่าคีย์เป็นแบบนี้ก็แค่ชอบแกล้งชอบยั่วให้คนที่มาด้วยกันหึงก็เท่านั้น
“เร้าใจมากไหมครับ?”
คีย์ทำตาโตแล้วก็หุบยิ้มเมื่อผู้จัดการคิมเดินมานั่งข้างๆกัน สายตาดุๆที่จ้องตอบมาทำให้คีย์รู้สึกร้อนๆหนาวๆและยังส่งสายตาค้อนให้แทมินโทษฐานที่ไม่ส่งเสียงเลยว่าคิมจงฮยอนเดินตรงมาทางนี้
“ก็ไม่มากเท่าพี่หรอกน่า”
คีย์ออดอ้อนจงฮยอนเหมือนลูกแมว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยทะเลาะกันมากเหมือนเมื่อก่อนแล้วเพราะคิมจงฮยอนคนนี้เซอร์ไพร์สคีย์ด้วยการขอแต่งงานและขอวันหยุดพักร้อนล่วงหน้าเพื่อไปฮันนีมูนความรักของคีย์หวานชื่นและโรยด้วยกลีบกุหลาบเลยทีเดียว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเพื่อนรักถึงได้มีสีหน้าหวานชื่นไม่หงุดหงิดแปรปรวนเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งดึกก็ยิ่งครึกครื้นคีย์แสดงออกอย่างชัดเจนเลยตอนที่ผู้จัดการคิมขอตัวไปเข้าห้องน้ำและแม่สาวชุดแดงอยู่ๆก็ปรี่เข้ามาหาเขาเห็นแบบนั้นคิบอมที่ทนไม่ไหวแต่แรกลุกขึ้นและเดินตามผู้จัดการคิมไป
“นี่อย่าดื่มเยอะนะมินโฮ”
แทมินว่าเมื่อพ่อตัวโตข้างๆหน้าเริ่มแดงนิดๆ ชายหนุ่มส่งยิ้มและก้มลงมาป้อนจูบให้กันบ่อยครั้งที่สองหนุ่มสวีทกันในที่สาธารณะชนมันไม่จำเป็นต้องอายอะไรเลยกับคลับหรูและผู้คนก็มากมายอย่างนี้ มีเสียงเพลงมีแสงไฟและฟลอเต้นรำ
“จำได้มั้ยครับว่าครั้งแรกเราจูบกันตรงนั้น”
มินโฮว่าและชี้ไปที่เค้าเตอร์หน้าบาร์ความทรงจำที่ได้เจอกับแทมินครั้งแรกค่อนข้างน่าประทับใจ ร่างบางระหงษ์แต่เป็นนางฟ้าราตรีกำลังซัดน้ำเมาเข้าไปหลายแก้วและชายหนุ่มตั้งท่ารออยู่แล้ว เขาถูกชะตากับแทมินพอได้เข้าไปคุยและได้จูบกันโดยบังเอิญหัวใจก็เต้นรุนแรงและก็รู้ด้วยเซนส์ว่าตัวเองตกหลุมรักผู้ใหญ่คนนี้ขึ้นมาแล้ว พอพูดถึงตรงนี้แทมินกลับหน้าซับสีเลือดขึ้นมาดื้อๆ
“อืม…จำได้แล้วก็มีเด็กกวนประสาทเข้ามาหา แล้วอยู่ๆหมอนั่นก็อวดสรรพคุณเรื่องบนเตียงใหญ่เลย”
“อาฮะ…แล้วไงต่อครับ”
“ก็ไม่แล้วไงอ่ะ รู้แต่ว่าหมอนั่นเก่งอย่างที่อวดจริงๆด้วย”
จังหวะนั้นมินโฮอยากจูบปากแดงของแทมินให้ช้ำไปเลยแต่ร่างบางกลับเบรกไว้ด้วยฝ่ามือนิ่มๆ
“ผมจะอดไม่ไหวแล้วนะครับ”
ดวงตาคมมองกลับมาอย่างสื่อความหมาย จนร่างบางยู่ปากใส่หื่นไม่เลือกเวลาจริงๆเลยชเวมินโฮ
“ทำทุกวันไม่เบื่อหรือไง”
“ใครเบื่อพี่ก็บ้าเต็มทนแล้ว”จริงอย่างที่มินโฮว่างั้นผู้จัดการชางยองโดคงบ้าเต็มทนแล้วละ
“ไม่ใช่ว่าหลงหรอกหรอ?”
“ครับ…ทั้งรักแล้วก็หลง อยากจะจับพี่ขังไว้ให้ห้องแล้วก็จัดการซะ ไม่อยากให้พี่ออกไปไหนเลย”
แทมินหน้าแดงอีกแล้ว และเกือบทรงตัวไม่อยู่จนมินโฮต้องกอดเอวเอาไว้แน่นตอนที่ถูกจูบ ต่างคนต่างจูบตอบไม่มีใครยอมใครและพ่อหนุ่ม16น้ำก็ทะลึ่งแกล้งลงน้ำหนักมือตรงบั้นท้ายนิ่มไปพร้อมๆกัน แทมินไม่รู้หรอกว่าจะมีใครมองมาหรือสนใจเขาทั้งคู่ไหมรู้แต่ว่าปลายลิ้นมินโฮช่างสร้างความเพลิดเพลินจนต้องเป็นฝ่ายรุกจูบเขาบ้างซึ่งแทมินไม่เคยชนะเลยนอกจากจะถูกจูบที่ปากแล้วตามลำคอก็ถูกเขาไซ้มาหมดซ้ำยังฝากรอยรักสีสดเอาไว้ด้วย
“ถ้าขอพี่คีย์กลับเลยนี่จะเสียมรรยาทไหมครับ”
“นายได้โดนด่าหูชาไปห้าวันติดแน่ๆ”
“งั้นก็ไม่เป็นไรเหลือเวลาฟัดพี่อีกตั้งหลายวัน”
“เพลาๆหน่อยนะ นายคงไม่อยากให้ฉันเดินกระเผลกไปทำงานใช่ไหมละ”
ไม่รู้ว่าที่พูดอยู่นี้จะเข้าหูมินโฮบ้างหรือปล่าว ไปทำงานด้วยสภาพอึนๆก็ไปมาแล้วกระเผลกอีกสักหน่อยก็ไม่น่าจะมีปัญหา
“ไม่ต้องห่วงครับถ้าแบบนั้นผมอุ้มพี่ไปรับไปส่งทุกวันยังไหว”
“ในหัวจะมีแต่เรื่องบนเตียงอย่างเดียวใช่ไหม”
“ห้องน้ำระเบียงห้องครัวหรือที่ไหนๆผมก็คิดครับ ให้ตายสิพี่ไม่รู้ตัวเองเลยหรอว่าน่ากินขนาดไหน”
พ่อหนุ่ม16น้ำเลียปากและลูบเรียวขาขาวๆภายใต้กางเกงยีนส์รัดรูปเบาๆ
“หื่นชะมัด”
“กับพี่คนเดียวแหละน่า”
และก็ต้องยอมเขาเลย ไม่ใช่ว่าแทมินจะปฏิเสธอีกอย่างแทมินสู้แรงมินโฮไม่ได้พอจะมีอะไรกันทีไรชายหนุ่มจะเริ่มอย่างเอาแต่ใจแม้ว่ามันจะสุขจนกรีดร้องไม่เป็นภาษาก็ตาม มันจะเจ็บในตอนแรกแต่พอได้สบตากันและคำพูดหวานกรอกอยู่ข้างๆหูแทมินจะรู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงขึ้นลอยอยู่บนอวกาศดวงตากลมโตมองเห็นแต่ชเวมินโฮและดวงดาวระยิบระยับไปหมดแต่พอใกล้ถึงเส้นชัยเมื่อนั้นจะระลึกได้ว่ากำลังถูกมินโฮโอบกอดอยู่บนเตียงนุ่ม แทมินจะได้ยินเสียงของมินโฮซึ่งมันก็เซ็กซี่พอๆกับหน้าขาแน่นๆยามเมื่อเขาเกร็งตัวกระแทกกระทั้น กล้ามหน้าท้องแข็งก็อัดเข้าจนกระทบกับสะโพกนิ่ม แทมินร้องเรียกเขาบอกให้เขากระแทกแรงๆอย่างไม่รู้ตัวและก็เป็นไปตามนั้นเมื่อมินโฮกระแทกอย่างเอาเป็นเอาตายสุดท้ายแสงสว่างวาบเกิดขึ้นแทมินปลดปล่อยความอุ่นร้อนจนเปรอะเปื้อนเท่ากันทั้งคู่มินโฮก็ปล่อยตามมาติดๆ
จากนั้นก็…..ขึ้นสวรรค์ทั้งคู่
มินโฮนั่งมองแฟนผู้ใหญ่พับผ้าอยู่เงียบๆ พรุ่งนี้แล้วที่ต้องเดินทางเพราะฉะนั้นแทมินถึงต้องการพลังงานในการพักผ่อนและมินโฮสัญญาแล้วว่าจะไม่ทำอะไรร่างเล็กเด็ดขาดจะปล่อยให้นอนสบายๆรุ่งเช้าจะได้ไม่งอแงอีก
“เสร็จสักที”
แทมินดันกระเป๋าเดินทางเข้าไปหลบข้างๆตู้และปีนขึ้นเตียงมาหามินโฮ แทมินจูบปากร่างสูงเบาๆและล้มตัวลงนอนบ้างไม่นานทั้งห้องก็เงียบแสงไฟสีส้มจางๆก็มืดสนิทได้ยินเพียงเสียงแอร์คอนดิชันเบาๆเท่านั้น มินโฮสอดแขนเข้ามากอดร่างเล็กเอาไว้หลวมๆนานแล้วที่ไม่ได้นอนกอดกันแบบนี้พอมีอะไรกันหลายๆรอบก็เหนื่อยจนหลับทุกทีไม่อยากจะคิดเลยว่าแฟนผู้ใหญ่เอาแรงจากไหนขยันตื่นเช้าไปทำงานทุกวัน บรรยากาศที่ดูเงียบผิดปกติทำให้แทมินมินเอะใจปกติแล้วถ้าไม่ทำอะไรกันมินโฮก็ต้องแกล้งก่อนนอนบ้างละแต่นี่เงียบผิดปกติจริงๆ
“หลับหรอ?”
“ครับ?”
เจ้าของอ้อมกอดไม่ได้หลับอย่างที่คิด แทมินเลื่อนมือไปกุมมือมินโฮไว้หลวมๆทั้งเอ็นดูและรักแฟนเด็กคนนี้เหลือเกิน ไม่นานแทมินก็พลิกตัวมาหากันอ้อนเบาๆโดยการยืดตัวขึ้นจูบคางเบาๆ
“อย่าลืมโกนหนวดนะ”
แทมินรู้ว่ามินโฮค่อนข้างมีปัญหากับการโกนหนวดพ่อหนุ่ม16น้ำมักจะทะเลาะกับใบมีดอยู่เป็นประจำบ่อยครั้งที่ตัวเองโกนพลาดจนได้แผลมาและหน้าที่โกนหนวดนั้นก็เป็นของแทมินมาตลอด แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเวลาทำอย่างนี้ให้เลยใบหน้าหล่อๆก็เลยเข้มมากไป อันที่จริงลุคนี้มินโฮก็ดูเท่จนแบดไปเลย
“อาฮะ”
“นี่มินโฮ…งอนหรอ?”
“ปล่าวครับ”
มินโฮเริ่มจะทำตัวเป็นเด็กๆอีกแล้ว ถามคำตอบคำแบบนี้แทมินใจไม่ดีเลยรู้อยู่แล้วว่ามินโฮไม่อยากให้ไปแต่คำพูดของเขาก็ดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลยแทมินไปทำงานต่างหาก
“แค่สามวันเองเดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“ครับ”
“จะถามคำตอบคำอีกนานไหม”
“ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี ถ้าบอกพี่ว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องไปนอนกับผมที่คอนโดสุดท้ายคำตอบก็เหมือนเดิมเป๊ะ พี่ก็จะต้องบอกว่าไม่ได้หรอกมันเป็นงานฉันจะต้องไป อะไรทำนองนี้”
พ่อหนุ่ม16น้ำถอนหายใจยาวเหยียด “งั้นก็ฟังกันบ้างสิ มันงานจริงๆนี่ คิดว่าฉันอยากจะทิ้งนายหรือไง เป็นห่วงจะตายอยู่แล้วรู้ไหม แล้วจะกินข้าวยังไงเนี่ยต้องกินตรงเวลานะโดยเฉพาะข้าวเช้าน่ะเดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่องนะ”
“ผมไม่รับปาก”
แทมินฟาดแขนมินโฮแรงๆเพื่อให้คนขี้งอนหยุดกวนประสาทเสียที ที่บอกน่ะเพราะเป็นห่วงทั้งนั้นเลย มินโฮทานข้าวไม่ตรงเวลาไม่รู้ว่าก่อนมาเจอแทมินมินโฮใช้ชีวิตยังไง ตอนย้ายมาอยู่ด้วยกันแรกๆตู้เย็นหลังใหญ่ที่เคยอัดแน่นไปด้วยเบียร์และอาหารขยะขนมขบเคี้ยวต่างๆถูกแทนที่เข้าไปด้วยอาหารสดจำพวกเนื้อสัตว์และผักจะมีบ้างที่มินโฮซื้อขนมหรือเบียร์มาตุนเอาไว้ แทมินไม่ได้ห้ามหากเขาจะเลือกกินอะไรแต่อาหารมื้อหลักสำคัญที่สุดเพราะฉะนั้นแล้วจึงได้เคี่ยวเข็ญให้มินโฮกินอาหารให้ตรงเวลาอยู่ทุกวันๆ
“ฉันจะโทรมาเช็คทุกวันตกลงไหม”
“อาฮะ”
“ถ้ารับปากว่าจะทำตามจะเซ็กส์โฟนแถมให้ด้วย”
ว่าแล้วแทมินก็เขินเอง มินโฮนิสัยเหมือนเด็กจริงๆนั่นแหละเขาหูผึ่งและหอมแก้มแทมินไปฟอดใหญ่ มันน่าเขินชะมัดตอนที่เปิดกล้องคุยกันเหมือนทุกครั้งที่อยู่ห่างกันเวลาที่เห็นมินโฮเปลือยทั้งที่ก็เห็นอยู่บ่อยๆแต่คนแก่กว่าก็หน้าซับสีเลือดทุกทีเลย และมินโฮก็ชอบอ้อนให้แทมินทำนู่นทำนี่ให้ดูซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคู่รักที่อยู่ไกลกัน
“ได้เลยครับผม!”
“ทีอย่างนี้หูผึ่งเชียวนะ”
“มันแน่อยู่แล้วคอยดูเถอะกลับมาจะคิดบัญชีให้หนักข้อหา….” มินโฮเงียบและก็กระซิบข้างๆหูแทมินพออยู่กันสองคนและห้องก็เงียบมากๆแทมินจึงเขินอย่างไม่ต้องสงสัย
“ทำให้ผมเมื่อยมือ”
หลังจากสัมมนาแสนน่าเบื่อจบลงร่างเล็กก็ตั้งใจเดินสำรวจให้ทั่วบริเวณโรงแรม เกาะเชจูช่างสวยงามจนร่างบางต้องถ่ายรูปไปอวดใครอีกคนติดๆกัน แทมินเดินทางมาพร้อมกับทีมมาร์เก็ตติ้งของแผนกรวมๆแล้วก็ทั้งหมดห้าชีวิตซึ่งหนึ่งในนั้นก็คงหนีไม่พ้นผู้จัดการชางแทมินไม่ได้บอกมินโฮเพราะเห็นว่าคงไม่สำคัญอะไรแล้วหลังจากส่งรูปภาพไปติดๆกันพร้อมกับข้อความน่ารักๆร่างบางก็ต้องเผยรอยยิ้มออกมาเมื่ออีกคนโทรมาด้วยความรวดเร็ว
“ตื่นได้แล้วมาดูอะไรนี่สิ”
หลังจากที่มินโฮขับรถมาส่งที่สนามบินตั้งแต่เช้าแทมินเดาว่าเมื่อกลับถึงคอนโดพ่อหนุ่มตัวรีบซุกตัวใต้ผ้าห่มทันทีเลย
“ครับผม”
“สวยใช่มั้ยละ?”
วิวภูเขาและแสงแดดที่เห็นได้แต่ไกล จากจุดที่ยืนอยู่นี้แทมินว่ามันสวยมากๆเลย ถ้าได้มายืนกอดกับคนที่ตัวเองรักตรงนี้และยืนมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันคงจะโรแมนติกน่าดู
“ตกลงไปเที่ยวหรือประชุมครับ”
“ทั้งสองอย่างเลย”
“อาฮะ…คราวหน้าพี่ต้องไปกับผม”
พ่อหนุ่ม16น้ำตอบกลับมาแบบนั้น ร่างสูงยังติดจะงอนกันเล็กน้อย
“10โมงแล้วนะทานข้าวหรือยัง?”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
แทมินอมยิ้ม เมื่อเช้านอกจากต้องรีบตื่นยังต้องเตรียมอาหารให้มินโฮด้วยอย่างน้อยก็ไม่ต้องทนกินบะหมี่ในมื้อเช้าแทมินทั้งบอกทั้งเขียนโน๊ตแปะไว้ ที่ทำทั้งหมดนี้ก็เพราะเป็นห่วงทั้งนั้นเลย กลัวว่ามินโฮจะไม่สบายปวดท้องขึ้นมาซะก่อนแล้วยิ่งตอนที่แทมินไม่อยู่คนบางคนที่คิดว่าตัวเองอึดเป็นไอรอนแมนมักจะเพิกเฉยต่ออาการเจ็บปวดทั้งหลายเหล่านี้จนแทมินต้องย้ำเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ดีมาก”
แทมินนั่งฟังพ่อตัวโตบ่นงุ้งงิ้งคนเดียวเสียงสบถอย่างที่ได้ยินเป็นประจำในทุกๆเช้าทำให้อดหัวเราะไม่ได้เสียงชายหนุ่มทะเลาะกับเครื่องทำน้ำอุ่นซึ่งปกติแล้วแทมินจะวอร์มน้ำให้อุ่นพอดีเพื่อมินโฮตื่นขึ้นมาแล้วจะได้อาบได้เลยแต่วันนี้เพราะเขารีบไปหน่อยและสุดที่รักก็ไม่อยู่เหมือนทุกวันร่างสูงเลยต้องทำเองหมด
“เมื่อไหร่จะกลับมาครับ”
เสียงเข้มพูดทั้งที่ในปากยังคาบแปรงสีฟันไว้อยู่เลย
“วันแรกเองนะมินโฮ อดทนหน่อยสิเดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“โอ้ย!”
เสียงร้องของมินโฮทำให้แทมินหน้าตื่น นี่พ่อหนุ่ม16น้ำทำอะไรกันหรือจะโดนอะไรเข้า
“มินโฮเป็นอะไรน่ะ?!”
“อา…แสบชะมัด”
“นี่ชเวมินโฮที่ถามน่ะได้ยินมั้ย?”
คนที่เป็นห่วงมากอย่างแทมินตะโกนใส่โทรศัพท์จนอีกคนที่กำลังร้องโอดโอยต้องรีบอธิบายให้ฟังทันที
“มีดโกนบาดครับ”
“โธ่ถ้ามันยากนักก็รอฉันเถอะโอเคมั้ย”
“ผมก็ว่างั้นแหละ”
เพราะเป็นห่วงมากๆแทมินจึงสั่งให้มินโฮถ่ายรูปบาดแผลมาให้ดูทั้งขำและเป็นห่วงพร้อมกัน ข้างแก้มของเขามีเลือดซิบอยู่นิดหน่อยแต่พ่อตัวโตร้องอย่างกับมันบาดไปซะครึ่งหน้าปกติแล้วเวลาโกนหนวดนี่เขาไม่ได้ลงโฟมก่อนหรอทำไมถึงโกนตอนหน้าแห้งแบบนั้นละ
พอวางโทรศัพท์จากพ่อหนุ่ม16น้ำเสร็จคนมีอายุก็ยิ้มแก้มปริอยู่คนเดียว อันที่จริงก็เสียดายที่ไม่ได้พาคนรักมาด้วยกันที่นี่ทั้งโรแมนติดแล้วบรรยากาศก็น่าพักผ่อนมากๆแต่ยังไงก็สัญญากับเด็กหนุ่มไว้แล้วว่าต้องมีทริปพักร้อนที่ไปกันแค่สองคนแน่ๆ
ส่วนชเวมินโฮวันทั้งวันก็น่าเบื่อไม่มีอะไรทำนอกจากเดินไปเดินมาในห้องพักสุดหรูห้องกว้างนี้มันกว้างเกินไปซะด้วยซ้ำเลยทำให้คิดถึงร่างเล็กมากกว่าปกติ หนังแอ็คชันที่เคยเปิดดูตอนไม่มีอะไรทำก็ไม่น่าสนุกเหมือนเมื่อก่อนทุกอย่างมันน่าเบื่อไปหมด
“โอ้ย!!!!!”
เขาตะโกนลั่น จะบ้าจริงๆแล้วสิเนี่ยแทมินไม่อยู่แค่วันเดียวยังเบื่อได้ขนาดนี้แล้ว พอจับโทรศัพท์ขึ้นมาทำท่าจะโทรหาสุดที่รักอีกครั้งก็พึ่งนึกได้ว่าพึ่งวางไปไม่กี่ชั่วโมงนี่เองสุดท้ายแล้วก็ต้องหาอะไรทำแก้เบื่อด้วยเวลาว่างนั้นมีมากเกินไปเหลือเกิน สปอร์ตคลับก็เป็นอีกที่หนึ่งที่ชเวมินโฮเลือกจะไป
“ไงครับคุณชาย”
รอยยิ้มของคิมซูโฮเพื่อนรักตลอดกาลเอ่ยทักมาแต่ไกลพอได้เห็นใบหน้าหล่อเซ็งๆของมินโฮก็รู้ได้เลยว่าทำไมวันนี้ถึงออกมาเจอกันได้ แต่เดี๋ยวนี้ติดแฟนมินโฮก็เลยไม่ค่อยออกมาเจอกัน
“ดีใจที่แกออกมาได้”
“เพื่อคุณชายมินโฮทั้งทีต่อให้ยุ่งแกก็บังคับฉันออกมาจนได้ล่ะน่า”
“อาฮะ”
“ว่าแต่บอกพ่อกับแม่หรือยังวะว่าพาสาวมาอยู่ด้วยน่ะ”
“เรื่องพี่แทมินอ่ะนะ สาวที่ไหนวะเป็นผู้ชายต่างหาก” ใช่เป็นผู้ชายแถมยังสวยและก็น่ารักมากๆด้วย
“อือ..ฉันรู้ว่าแกเป็นแบบนี้มานาน แล้วไม่กลับไปทำงานที่นั่นแล้วคุณจินถามหาแกด้วยวะพอขาดแกลูกค้าประจำก็หายไปเยอะเลย”
“แฟนฉันหวงวะ แล้วก็ว่าจะเลิกแล้ว”
เพื่อนสนิทที่เห็นกันมานานทำตาโต อานุภาพของความรักทำให้ชีวิตของคุณชายมินโฮพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือสาวๆและหนุ่มๆที่คลับต่างหลงสเหน่ห์มินโฮกันทั้งนั้น ฉายา16น้ำดังเป็นพลุแตกอึดยิ่งกว่าพระเอกเอวีเสียอีกเพราะแบบนี้จึงมีใครมากมายที่พร้อมจะจ่ายเงินจำนวนมากมายให้ชเวมินโฮแลกกับการที่ได้ขึ้นเตียงกับเขา ชีวิตชเวมินโฮอิสระจะตายอยากทำอะไรก็ได้ทำนอกจากแหวกแนวจากการใช้ชีวิตเป็นทายาทตระกูลชเวธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หมื่นล้านเรื่องนี้มินโฮไม่เคยบอกใครแม้กระทั่งลีแทมินเอง เขาเบื่อที่จะใช้ชีวิตในบ้านใหญ่ๆที่มีพ่อแม่เอาแต่ทำงานเพราะฉะนั้นแล้วทางที่เขาจะเลือกชีวิตตัวเองได้นั่นก็คือแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว
“ไม่อยากกลับบ้านหรอวะ?”
“ไม่อ่ะ”
ทุกวันนี้ชีวิตของมินโฮก็อยู่ดีกินดีไม่เดือดไม่ร้อนเรื่องอะไรเลย ซ้ำยังมีคนรักข้างกายอยู่ด้วยกันทุกวัน ใช้ชีวิตร่วมกันและยัง….เมคเลิฟกันเป็นประจำนั่นแหละสิ่งที่เขาต้องการ ไม่ต้องการอะไรที่มากกว่านี้เลยแค่คนๆเดียวที่เข้าใจกันก็พอ
“แล้วที่ออกมาแบบนี้อย่าบอกว่าทะเลาะกัน”
“อ้าว!” มินโฮชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง ไอ้นี่…เขากับแทมินน่ะหรอจะทะเลาะกันก็มีแค่หึงหวงกันตามประสา แต่มินโฮก็ทำให้แทมินมั่นใจในทุกๆวันว่าเขามีแค่คนๆนี้คนเดียวเท่านั้น
“ไม่ได้เลิกโว้ยแต่แฟนฉันไม่อยู่ เลยไม่มีอะไรทำวะ”
“อ่อเข้าใจแล้ว ว่างๆก็พาแฟนแกมาด้วยแล้วกัน พามาแนะนำบ้าง”
เห็นสายตากรุ้มกริ่มของเพื่อนรักยิ่งทำให้มินโฮหงุดหงิด ให้ตายจริงๆไม่ชอบเลยใครก็ตามที่มาลวนลามด้วยสายตากับแฟนผู้ใหญ่ของเขาคนนี้ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อรักเขาคงถีบตกสระน้ำไปแล้ว
“ทำตาซะดุเลย ฉันก็แกล้งเล่นนี่หว่า”
“เออ!”
พอได้ทำกิจกรรมกลางแจ้งชายหนุ่มที่บ้าพลังเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนอกจากจะว่ายน้ำเขาก็ตรงไปเล่นเวท ต่อยมวยและทำทุกอย่างที่เมื่อก่อนเคยทำออกกำลังกายให้พลังงานหมดซะจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านและเวลาจะได้ผ่านไปเร็วๆ
ร่างเล็กที่หน้ามุ่ยอยู่ไม่น้อยนั่งเฝ้าโทรศัพท์ไม่ห่างเลย เขากดโทรศัพท์ไปหาใครอีกคนตั้งหลายครั้งแล้วยังไม่มีวี่แววจะรับโทรศัพท์เลยปกติเวลาสองทุ่มครึ่งแบบนี้มินโฮยังไม่หลับง่ายๆนี่ แต่ถ้าจะออกเที่ยวกลางคืนก็น่าจะโทรมาบอกกันบ้าง
“ว่าไงเพื่อนรัก”
“คีย์”
“น้ำเสียงไม่ดีเลย เป็นอะไรรึปล่าวแทมิน ฮัลโหลได้ยินมั้ย!?”
อีกฟากที่กำลังรอฟังอย่างตั้งใจก็เร่งเร้าให้เพื่อรักพูดออกมาเสียที เพราะประชุมครั้งนี้คีย์ไม่ได้มาด้วยกันจึงทำได้แค่เป็นห่วงอยู่ไกลๆ
“มินโฮไม่รับโทรศัพท์อ่ะ”
“โอ้ยแม่คุณ ฉันก็คิดว่าเรื่องอะไร ไม่ว่างรึปล่าว”
“นี่จะไม่ว่างได้ยังไง ฉันก็บอกเขาแล้วนะว่าตอนเย็นจะโทรหานี่ก็สองทุ่มครึ่งแล้วด้วยไม่รับโทรศัพท์แบบนี้เด็กนั่นมีคนอื่นแน่เลย”
“บ้าไปใหญ่แล้ว เดี๋ยวๆลีแทมิน นี่นายไม่ได้เมาใช่มั้ย ตอบมาเลยดื่มรึปล่าวน่ะ?”
“ก็…..นิดหน่อย สังสรรค์กันเล็กน้อยน่ะ”
“ลองโทรอีกรอบรึยัง?”
“หลายรอบแล้วคีย์ ยังไม่รับเลยนี่ตกลงจะเลิกกับฉันใช่มั้ย ใช่สิฉันมันมีอายุ ไม่ได้เด้งเหมือนสาวทรงโตนี่”
“ลีแทมินตั้งสติหน่อยได้มั้ย!”
“โฮวววววว!!!~คิมคิบอม”
สุดท้ายแล้วคนที่อยู่ที่เชจูก็ร้องไห้โฮออกมา คีย์เองก็ไม่รู้จะปลอบยังไงแล้วถ้าไม่เมาแทมินไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่ๆ แล้วอยู่ๆก็ร้องไห้ต่อว่ามินโฮให้ฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่าคีย์ก็ต้องอือออฟังไปแล้วก็มีบ้างที่ต้องออกความเห็นแต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เผลอปากเข้าข้างมินโฮแทมินก็จะวีนขึ้นมาทันที
“เอาใหม่นะที่รัก พอนายวางสายจากฉันก็ลองโทรหาพ่อหนุ่ม16น้ำดูแล้วถ้าทีนี้เขารับนะนายก็ถามเขาไปเลยว่าสาวสะบึมอกตูมๆกับนายที่เอ่อ….สวยกว่าน่ารักกว่าแน่นกว่า เขาจะเลือกใคร”
“แล้วถ้าหมอนั่นยังไม่รับโทรศัพท์อีกละ”
“นี่ลีแทมินนายควรจะเข้าใจเขาบ้างนะ ช่วงเวลาที่สุดที่รักนายไม่รับโทรศัพท์น่ะเขาอาจจะยุ่งอยู่อย่างเช่นเขาอาจจะกำลังกินข้าวไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ หรือเขากำลังอาบน้ำ นี่ลีแทมินคงไม่มีใครเขาเอาโทรศัพท์เข้าห้องน้ำด้วยตอนกำลังทำธุระอยู่นะ”
“อาฮะ”
ระหว่างนั้นก็มีข้อความเตือนเข้ามาหลายฉบับ คนที่แกล้งทำเฉยแอบใจเต้นเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าพ่อหนุ่ม16น้ำนั่นเองส่งมาติดๆกัน
“คีย์!!!!”
“โอ้ย!หูฉันจะแตกนะ เป็นบ้าอะไรเนี่ยอยู่ๆก็ตะโกนใส่โทรศัพท์”
“ขะ…เขาส่งข้อความกลับมา เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ รักนะคิบอม”
ยังไม่ทันจะตอบอะไรกลับเพื่อนรักที่เปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกินเมื่อกี้ยังฟูมฟายอย่างโน้นอย่างนี้อยู่เลย พอรู้ว่าทางฝั่งนู้นตามมาง้อเท่านั้นละเสียงสดใจขึ้นมาทันทีเลย
“ครับผม”
“ชเวมินโฮทำไมไม่รับโทรศัพท์!”
“พี่โกรธหรอครับโทษทีผม…..”
“นี่จะเลิกกันใช่มั้ย!ตอบมาเลย ฮึก…ฉันโทรหานายเป็นสิบสายนายก็ไม่รับเลย ตกลงจะเอายังไงกันแน่”
ชเวมินโฮยังไม่ทันตั้งตัวแฟนผู้ใหญ่ก็ต่อว่าไม่ยั้ง เขางงอยู่ครู่หนึ่งก็พอจับใจความได้ว่าลีแทมินเข้าใจผิดเรื่องที่เขาไม่รับโทรศัพท์และคิดเองเออเองว่าเขาจะมีคนอื่น บ้าจริง!
“เดี๋ยวครับเดี๋ยว!พี่ควรฟังผมก่อนนะให้ตายสินี่พี่เมาหรือปล่าวเนี่ย”
“ไม่รู้แหละถ้านายไม่อธิบายให้ฉันฟังก็ไม่ต้องมาคุยกันแล้ว”
“โอเคครับคนสวย ฟังผมให้ดีอย่างแรกขอโทษที่ไม่รับโทรศัพท์ของพี่ อย่างที่สองมือถือผมแบตหมดครับหลังจากที่ออกไปที่สปอร์ตคลับผมก็เล่นกีฬาชนิดเผาผลาญพลังงานแบบสุดๆจะได้ฆ่าเวลาเพื่อรอพี่ไงครับ อย่างที่สามพอผมชาร์จแบตทั้งข้อความและก็เบอร์พี่ก็รุมกระหน่ำผมและผมก็รีบโทรหาอย่างสุดชีวิตทันทีครับ”
“เห??? ไม่มีคนอื่นหรอกหรอ”
“โอ้ยพี่ครับ เมื่อไหร่จะเชื่อกันเนี่ย ถ้าผมอยู่ข้างๆนะพี่เสร็จผมแล้วครับ”
สุดท้ายแล้วผู้ใหญ่ขี้โวยวายก็เงียบเสียง และสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดก็เปลี่ยนเป็นโหมดวีดีโอคอลทันที
“ให้ตายสิ พี่ร้องไห้ด้วยหรอครับ?”
มินโฮทั้งตกใจ เมื่อเห็นหน้าแดงตาแดงๆของคนรัก แค่เขาไม่รับโทรศัพท์แทมินก็เป็นขนาดนี้แล้วชายหนุ่มสัญญากับตัวเองเลยต่อไปนี้เขาจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว
“คนบ้า!”
“ครับด่ามาเลยถ้าทำให้พี่สบายใจขึ้นแต่สัญญานะว่าจะไม่ร้องแล้ว”
แทมินยิ้มและใช้อีกมือหนึ่งปาดน้ำตา คราวนี้มองเห็นแผลของมินโฮที่ข้างแก้มและก็จริงอย่างที่ว่าที่ชายหนุ่มไปสปอร์ตคลับมาเพราะร่างสูงยังไม่เปลี่ยนชุดกีฬาออกเลย
มินโฮทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางห้อง และตั้งต้นคุยกับสุดที่รัก แทมินหน้าแดงเขาเดาว่าร่างเล็กต้องดื่มมาแน่ๆ
“ทีหลังต้องรับโทรศัพท์ฉันด้วย”
“ครับผม”
“ห้ามให้ถือสายรอนานเกิน10วิ ไม่ได้สิ 5 วิก็พอ”
“ครับ”
“อ่า…แล้วก็….” แทมินทำเสียงน่ารักและกลิ้งตัวไปมาบนเตียง “ร้อนจังเลยมินโฮ~” คนสวยถูกแอลกอฮอล์เล่นงานเสื้อผ้าที่กำลังสวมใส่อยู่ถกขึ้นมาจนเห็นพุงขาวๆและรอยรักที่ยังชัดเจนอยู่ติดอยู่ที่ใต้ราวนมและตอนนั้นมินโฮก็เริ่มเคลิ้มไปกับสเต็ปการยั่วยวนอย่างไม่รู้ตัวของแฟนผู้ใหญ่ซะแล้ว
“งื้อ…มินโฮ…อ่า~”
เสียงหวานออดอ้อน สายตากลมก็ช้อนมองมาในโทรศัพท์ นี่ถ้าอยู่ด้วยกันร่างเล็กไม่รอดเงื้อมือของเขาแน่ๆ
“มินโฮ~”
แทมินยังครางชื่อมินโฮเรื่อยๆรู้ได้เลยแบบนี้ละจงใจยั่วกันแล้วแท้ๆ ชายหนุ่มไม่สนอะไรทั้งสิ้นแล้ว เขาถอดเสื้อบอลไนกี้ทิ้งและบางสิ่งบางอย่างที่มันอยู่ใต้กางเกงบอลสีดำเบอร์99ก็เริ่มจะเกิดปฏิกิริยาขึ้นแล้วด้วย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“แทมินครับ…ผมจะไม่ไหวแล้ว”
พ่อหนุ่ม 16 น้ำที่พึ่งปลดปล่อยไปเมื่อกี้เริ่มมีอาการกลับมาอีกแล้ว “งื้อมินโฮก็ช่วยตัวเองต่อไปก่อนสิ ไม่ไหวแล้วปวดหัวอ่า” อีกคนค่อยๆหาข้ออ้างจะชิ่ง มายั่วให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ไม่ดีแน่ๆกลับมาต้องฟาดซะให้เข็ด “พี่จะใจร้ายกับผมไปหน่อยแล้ว” แทมินยิ้มหวานจูบหน้าจอโทรศัพท์แล้วบอกกู้ดไนท์ทั้งที่อีกคนยังไม่ได้ปลดปล่อยเลยด้วยซ้ำ
“เอาไว้กลับไปจะให้ฟาดหนักๆเลยแล้วกัน ใช้ปากให้ด้วยก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วกู้ดไนท์นะเบบี๋”
“แทมิน”
“……………”
“แทมิน!!!!!”
มินโฮแทบหัวเสียตอนที่ทุกอย่างดับไปดื้อๆสัญญาณขาดหายและแทมินก็จงใจปล่อยให้เขาค้างอยู่แบบนั้น และมินโฮก็ต้องใช้มือช่วยตัวเองไปตามระเบียบแม้มันจะไม่ได้อารมณ์เท่าของจริงแต่อย่างน้อยก็แก้ขัดไปก่อนอีกแค่สองวันเองจะฟัดให้ลางานเพิ่มอีกสามวันไปเลย
……………………………………………………………………
ความคิดเห็น