คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 21 ริษยา 100%%%
ตอนที่ 21 ริษยา
“กูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ร่างสูงที่คุ้นเคยบัดนี้กำลังจากจอนจองกุกไปจนลับตา ร่างบางตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากหมาที่โดนเจ้าของทอดทิ้ง
“จองกุก ฉันไม่ตั้งใจ ซอกจินเขาให้ฉันพามา”
จองโฮซอกเดินเข้ามาปลอบเพื่อนที่กำลังยืนนิ่งทั้งน้ำตา แต่ทว่าในใจกลับมีความสุขที่สุด
“ฉันไม่โทษใครหรอก ฉันผิดเองที่โกหกพี่จิน ขอบใจมาก”
เจ้าตัวเล็กพูดพลางด้วยแววตานิ่งเฉย มีเพียงน้ำใสที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย มือเรียวเล็กเลื่อนไปแกะฝ่ามือของจองโฮซอกที่ลูบไหล่บางของตัวเองออก ก่อนจะกระชับเสื้อไร้ซึ่งกระดุมเข้าหาตัวและก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไร้ชีวิตจิตใจ
“จองกุก กูขอโทษ!!”
ปาร์คจีมินที่คิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุทั้งหมดวิ่งตามคนที่กำลังเสียใจออกไปด้วยสภาพเปลือยท่อนบน ลำแขนยาวสวมกอดร่างเล็กจากด้านหลัง ก่อนที่จะสบใบหน้าของเขาลงตรงหลัง เขารู้ดีว่าความผิดครั้งนี้ อาจทำให้จอนจองกุกเกลียดเขาไปแล้ว
“ช่างแม่งเหอะ”
คำพูดเสียงเรียบ แต่กลับยิ่งทำให้ปาร์คจีมินรู้สึกผิด ตอนแรกเขาคิดเพียงว่า ถ้าจอนจองกุกกับคิมซอกจินเลิกกันมันจะทำให้จองกุกรักเขาได้บ้าง แต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่เลย เมื่อได้เห็นน้ำตาของใบหน้าสวยนั้น ปาร์คจีมินคิดผิดอย่างมหันต์
จองกุกอา กูไม่น่าทำแบบนี้เลย กูเคยบอกว่าจะปกป้องมึง แต่ตอนนี้กูกลับทำร้ายมึงสะเอง
ต่อ……
อพาร์ทเมนต์หรูใจกลางเมือง
“ยุนกิครับ ตื่นนได้แล้ววว”
คิมแทฮยองที่จัดการเสือร้ายให้กลายเป็นแมวเชื่อง กำลังนอนมองคนรักที่หลับไปเพราะความเพลียจากเกมรักที่ดำเนินมาข้ามคืน นิ้วเรียวยาวสัมผัสลงบนใบหน้าขาวอมชมพูตรงหน้ากลายจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ ที่แฟนของเขาน่ารักกว่าใคร
“อะไรของมึงเนี่ยย กูขอนอนอีกสักแป๊ป”
คนขี้เซาปัดมือของคนก่อกวนออก ก่อนจะซุกใบหน้าของตัวเองลงบนหมอนสีขาวนุ่มต่อ
“เฮ้อ นอนเก่งจริงๆนะ”
คิมแทฮยองถอนหายใจออกมาเล็กน้อย พร้อมกับเดินไปเปิดตู้เย็นดูว่าพอมีอะไรจะทำให้ที่รักทานตอนตื่นได้บ้าง
“ไข่ไก่ ผักโขม ว้า!!!กูนี่มันแย่จริงๆ อยู่ห้องยังไงเนี่ยย”
คนตัวสูงบนอุบอิบก่อนจะจัดการนำวัตถุดิบที่มีอยู่มาทำความสะอาด และสวมวิญญานเชฟกระทะเหล็กทำอาหารทันที
เวลาผ่านไปสักพัก อาหารที่หน้าตาดูประหลาดๆก็โชยกลิ่นหอมไปเตะจมูกคนที่กำลังนอนอยู่ทันที
“วี มึงทำอะไรกูหิววอีกแล้วว”
มินยุนกิรีบสลัดผ้าห่มออกจากตัว ก่อนจะสะดุ้งตัวราวกับสปริงขึ้นมาเดินตามกลิ่นหอมที่ลอยเข้ามา
“กาก้าของวีนี่ สงสัยจะต้องปลุกด้วยอาหารถึงจะตื่นสินะ”
พ่อครัวจำเป็นเอ่ยทักทายพร้อมกับวางอาหารตรงหน้าเรียงราย พร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออก
“ว่ากูเป็นคนเห็นแก่กินหรือไง อย่าลืมนะว่ากูงอนมึงอยู่”
“คร้าบบบ รู้แล้วว่างอนอยู่ ก็ง้ออยู่นี่ไง”
คิมแทฮยองรีบวิ่งมายังด้านที่มินยุนกินั่งอยู่ก่อนจะสวมกอดคนรักหลอมๆ จนไข่เจียวผักโขมดูเหมือนจะจืดชืดไปเลย
“ไอ้วี อาหารตรงหน้านี่กินได้ใช่ไหม”
“ได้สิ รับรองอร่อยชัวร์ อ้ามมมมมม”
คนทำไม่พูดเปล่า พลางตักอาหารสุดฝีมือป้อนกับคนข้างๆ ร่างบางหลับตาพริ้ม ก่อนจะอ้าปากรับเพื่อลิ้มรสเมนูหน้าตาประหลาดๆของแฟน
“หืมมม อร่อยแหะ มึงมีฝีมือนะเนี่ย”
“แน่นอน เพราะวีวี่เป็นผัวกาก้าไง”
“อ้าวเกี่ยวไรกับกูเนี่ย”
มินยุนกิถามด้วยความสงสัย ทำอะไรอร่อยไม่อร่อย มึงเอากูไปเป็นส่วนผสมหรือไง
“เพราะอะไรก็ตามที่ก้าต้องการ วีวี่จะทำให้ทุกอย่างและทำมันให้ดีที่สุด”.
“แหวะ!! เลี่ยนนะมึงง”
ร่างบางแอบเขินกับคำพูดของคนร่างสูง ก็จะบิดหูของคิมแทฮยองอย่างหมั่นไส้ เพราะกับคว้าช้อนมาตักกินเอง
“ป้อนเค้ามั้งดิ”
“อะไร มึงก็ทำของมึงกินเองดิ”
“ไม่อ้าวววววววววววววววว”
มินยุนกิพยายามยกจานอาหารวิ่งหนีคนที่กำลังจะแย้งกิน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ยอมง่ายๆ
“อย่าเข้ามานะเว้ยยย ไข่เจียวนี่ของกู”
“เค้าหิววงะ กาก้าป้อนหน่อยนะ คำนึงๆๆๆ โอ้ยยจะเป็นลมแล้วเนี่ยย”
อาการสำออยของคนรักทำให้ร่างบางอดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะตักไข่เจียวคำโพนๆยัดใส่ปากคนกำลังหิวคำนึง
“งื้ออ อร่อยแหะ”
คิมแทฮยองกระโดดโลดเต้นไปมาอย่างกับเด็กน้อย เมื่อได้กินอาหารที่ร่างบางป้อน
รายการทีวีต่างๆนานาถูกรีรันแล้วรีรันอีก ในขณะที่เจ้าของห้องทั้งสองกำลังแลกจุมพิศแสนหวานให้กันและกัน คิมแทฮยองที่ดูเหมือนคนกลัวแฟน แต่สำหรับเวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้วนั้น เขาอยู่เหนือกว่ามินยุนกิเสมอ
“อื้ออ….พอแล้วน่า เพิ่งอิ่มข้าว”
คนร่างบางผลักไหล่กว้างตรงหน้าออก ก่อนจะเบี่ยงองศาของใบหน้าสวยไปอีกทาง ทำให้คนที่กำลังจะล่อลูกแกะให้ตกเป็นเหนื่ออีกครั้งถึงกับอารมณ์ข้าง
แทฮยอง
“อิ่มท้อง แล้วเกี่ยวกับปากตรงไหนละหื้มม”
คิมแทฮยองเลิกคิ้วถามอีกคน พลางจะคว้ามินยุนกิเข้ามาจูบอีกครั้ง แต่ทว่าคนสวยดันรู้ทันจึงหลบไปอีกทางสะก่อน
“มึงนี่ มันหื่นไม่รู้จบจริงๆนะ”
“ก็เมียสวย ใครจะอดใจไหว”
ป๊าบบบบ!!!!!!
ยังไม่ทันสิ้นเสียง ฝ่ามือเรียวก็ฟาดลงยังแผ่นหลังใหญ่ของคนบ้ากามทันที จนทำให้คิมแทฮยองถึงกับมุ่ยหน้าไป
“โอ้ยยยย เจ็บ!!!!”
แผนการสำออยเริ่มต้นขึ้นอย่างชำนาญราวกับใช้มาบ่อย คนถูกตีนอนทรุดลงกับพื้น พร้อมกับดิ้นไปมาเรียวกับจะขาดอากาศหายใจ ซึ่งอีกฝ่ายได้เพียงแต่ส่ายหน้าอย่างรู้ทันแผนของแฟนตัวเอง
“ไม่ต้องมาสำออยเลยมึง”
“เจ็บจริงๆนะคนใจร้าย กระซิกๆ”
“มึงนี่เป็นแบบนี้ตลอด จนทุกวันนี้กูลืมไปเลยว่ามีผัวหรือมีลูกกันแน่”
มินยุนกิพูดพลางทำท่าจะลุกขึ้นออกไปที่อื่น แต่มือหนาของคิมแทฮยองจัดการกั้นทางเอาไว้เสีย ก่อนจะใช้ความว่องไวของตัวเองกระชากคนตัวเล็กล้มนอนแผ่ลงบนเตียงใหญ่อีกครั้ง
“เสร็จโจรละ!!!”
“อย่านะเว้ยยไอ้วี ถ้ามึงทำกูจะไม่มาหามึงอีก”
ถึงแม้ว่าตอนนี้คนด้านล่างจะขู่อะไร คิมแทฮยองก็ไม่กลัวอีกแล้ว เพราะสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้มันดีกว่าอะไรทั้งสิ้น
เมียจ๋า!!! ผัวขอนะครับบบบบ
ตัดเข้าฉากที่ไม่เหมาะสมคะ ฝากเมล์ไว้นะคะ จะจัดส่งให้คะ ส่วนคนที่ได้รับแล้วช่วยบอกไรท์หน้าฟิคด้วยนะคะขอบคุณค่า
“พอได้แล้วน่า นายไม่ไหวแล้วนะ”
แก้วใสที่บรรจุของเหลวสีอำพันธ์กระดกเข้าใส่ปากของคนที่โง่งมอย่างคิมซอกจิน ใช่สิคนโง่อย่างเขาเหล้าคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่จะทำให้เขาลืมเรื่องราววันนี้ไปได้
จอนจองกุก เจ้าเด็กนั่นที่ได้หัวใจไป สุดท้ายมันกลับหักหลังความรักของผม
แต่ในขณะที่แก้วใหม่จะถูกดื่มอีกครั้ง ก็มีมือบางของใครบางคนเอ่ยห้ามไว้สะก่อน และดึงมันไปดื่มสะเอง ใบหน้าหวานพูดพลางคลี่ยิ้มบางๆก่อนจะหย่อยตัวลงนั่งใกล้ๆกับชายหนุ่ม
“จองโฮซอก..”
“ยังโชคดีนะที่นายยังมีสติ”
จองโฮซอก คนที่เคยพยายามจะทำร้ายความรักของซอกจินกับเจ้าหมาน้อย แต่บัดนี้ต่อให้คนๆนี้ไม่ทำอะไร สุดท้ายจอนจองกุกก็ทรยศเขาเองอยู่ดี
ถ้าการถูกนอกใจนั้นเจ็บปวด แต่สำหรับคิมซอกจินแล้ว การโกหกนั้นเจ็บยิ่งกว่า
เพราะเขาเป็นคนฟรีอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้เขาคงรับได้ถ้าจองกุกไปมีอะไรกับคนอื่น แต่นี่ซอกจิน ถูกโกหก ซึ่งเป็นสิ่งเขาเองเกลียดที่สุด ความไว้ใจในตัวเจ้าเด็กนั่นมันหายไปหมดสิ้น
“มีอะไร”
“ฉลองแบบไม่รอฉันได้ไงกัน”
“ฉลอง?”
คิมซอกจินเอ่ยทวนคำพูดของจองโฮซอกอีกครั้ง เวลานี้มันใช่เวลาที่จะสังสรรค์อย่างนั้นหรือ
“อิสระของนาย จากคนเลวอย่างนั้น”
ซ่า!!!!!!
หลังจากที่พูดไม่ทันขาดคำ ของเหลวที่เคยอยู่ในแก้วของคิมซอกจินก็ถูกสาดไปกระทบกับใบหน้าของคนพูดไม่ถูกใจเต็มๆ
“มึงไม่สิทธิ์มาว่าจอนจองกุกแบบนั้น เพราะคำว่าเลวกูพูดได้คนเดียว”
“หึหึ! ไม่เห็นต้องโกรธขนาดเลยนิ ฉันก็แค่แหย่เล่น”
จองโฮซอกคว้าผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาจัดการกับใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างถูกใจที่ได้พูดสะกิดความรู้สึกของอีกคน
“ขอแบบนี้ที่นึงครับ”
ร่างบางที่นั่งเงียบสักพักเพื่อดูอาการหัวเสียของคิมซอกจิน พร้อมกับเรียกบริกรหนุ่มตรงหน้าเพื่อสั่งเครื่องดื่มมาจิบเล่นเป็นเพื่อนคนร่างสูง
“ไปไกลๆ วันนี้กูอยากอยู่คนเดียว”
“แหมใจเย็นสิ ฉันก็แค่อยากนั่งกินเป็นเพื่อนนายแค่นั้น”
จองโฮซอกพูดพลางเลื่อนมือเล็กไปลูบสัมผัสบริเวณต้นขาแน่นของคิมซอกจินไปมา ราวกับกระตุ้นความรู้สึกของอีกฝ่าย
“นายเป็นถึงเสี่ยน้อยที่ใครๆนับถือ ทำไมถึงต้องมาเมาให้กับคนแบบนั้นด้วยละ”
“แดกๆแล้วก็หุบปากไปสะ”
คิมซอกจินปัดมือเล็กที่กำลังล้ำเส้นเข้าไปใกล้จุดสำคัญของตัวเองออก ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วหมดรวดเดียว
“นายจะเจ็บอยู่ฝั่งเดียวแบบนี้นะหรอ”
“มึงต้องการอะไรกันแน่”
คิมซอกจินเอ่ยถามคนตรงหน้าพร้อมกับจ้องมองดวงตาคู่หวานเยิ้มที่กำลังเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้มาเรื่อยๆ
จุ๊บ!!
“แบบนี้ไง ที่ฉันต้องการ”
จองโฮยากกระชากคอเสื้อของคนร่างสูงเข้ามา ก่อนจะประทับริมฝีปากอุ่นของตัวเองฝากลงปากหนาของอีกคนเบาๆ ร่างกายแข็งแรงกำยำตรงหน้ากำลังสูบฉีดเลือดอย่างพลุ่นพล่านบวกกับสีหน้าที่แดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“นายก็ต้องการ ฉันรู้”
หลังจากนี้ก็คงต้องดูแล้วว่าคิมซอกจินจะหวั่นไหวแค่ไหน ถ้าเกิดมันเป็นจริงซอกจินจะต้องเดียวตามโฮซอกมาแน่นอน
ปัง!!!!
ในด้านหลังของผับตอนนี้ร่างบางของจองโฮซอกถูกคิมซอกจินผลักจนชิดกับผนังอย่างรุนแรง ก่อนที่คนร่างสูงจะประทับรอบจูบอันหนักหน่วงและเร่าร้อน ชายคอเสื้อถูกมือหนากระชากออกจนเผยให้เห็นลำคอขาวระหง ก่อนที่คิมซอกจินจะจัดกันซุกไซร้มันอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากเล็กได้เผยออ้าออกมาเพราะความร้อนรุ่ม เวลาอีกไม่นานคิมซอกจินกับเขาจะได้กลายเป็นคนรักกันอย่างที่รอมานานสักที
แกร่กกก!!!
กลายเป็นกระดุมเสื้อที่ปกปิดหน้าอกเนียนของจองโฮซอกถูกกระชากตาม ยอดทับทิมสีสดใสกำลังล่อล่อใจคนที่กำลังขาดสติอย่างคิมซอกจิน เขารู้ดีทำแบบนี้จอนจองกุกต้องเจ็บปวด อย่างไรเสียละ ในเมื่อตอนนี้เขาก็เจ็บปวดในสิ่งที่เจ้าเด็กนั่นทำเหมือนกัน มันก็สาสมกันแล้ว
“อ๊ะ!!..”
เสียงเล็กครางออกมาเมื่อลิ้นอุ่นของอีกคนสัมผัสกับบริเวณปลายยอดหน้าอกของตัวเอง ใบหน้าสีแดงก่ำแสดงออกถึงความสุขอย่างหฤหรรษ์
ผลั๊วะ!!!!!!
ผลั๊วะ!!!
แต่ในขณะนั้นเองกลับมีใครอีกคนรั้งคิมซอกจินออกไปและจัดการซัดหมัดหนักใส่คนเมาหลายต่อหลายครั้ง จนคิมซอกจินสงบไป
“คิมนัมจุนน!!!”
จองโฮซอกที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเอ่ยร้องเสียงหลง เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุดคืนนี้
เพี๊ยะ!!!!
“สารเลว”-
มือใหญ่ของคิมนัมจุนจัดการฟาดลงบนใบหน้าเล็กของคนรักที่คิดนอกใจ ตอนนี้สิ่งที่เขาแคลงใจมาตลอด มันปรากฏชัดเจนแล้ว
เพี๊ยะ!!!
“มึงอยากตายนักใช่ไหมหะ ถึงนอกใจกู”
##########################################################################
ครบแล้วค่า!!!!!!
จากใจเลยรู้สึกชอบ จินโฮปแหะ มันเร้าร้อนดี !!!! แหะๆๆ เสียดายที่นัมจุนเข้ามาขัดสะก่อน ไม่ งั้นอาจเห็น อะไรดีดีหลังผับแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ไปแล้วคะวันนี้
ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับการติดตามและทุกๆกำลังใจ อยากได้เอ็นซีวีก้า ขอกันมาได้นะคะ
รักรีดเดอร์คะ ติดตามข่าวสารและทวงฟิคได้ที่ @btob2mh_fan หรือ #secretloveBTS
ความคิดเห็น