คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : new mom :: I n t r o
N E W M O M [Intro]
“แม่เลี้ยง!!!!”
แจจุงอ้าปากค้างดวงตากลมโตที่โตอยู่แล้วยิ่งโตเข้าไปใหญ่
“คุณได้ยินไม่ผิดหรอกคุณคิม”
ชายหนุ่มร่างสูงนั่งพิงบนเก้าอี้หรูประจำแหน่งช่วงขายาวถูกพาดไขว้กัน
“แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับแล้วอีกอย่างมีที่ไหนกันให้ผู้ชายไปเป็นแม่เลี้ยง”
ร่างบางยังคงยืนกรานแสดงเหตุผลดูท่าว่าร่างสูงตรงหน้าคงจะทำงานหนักจนเลอะเลือนซะแล้วมั้ง แต่รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้าหล่อนนั้นบ่งบอกว่าเจ้าของไม่ได้รู้สึกอะไรเลยซักนิด ดวงตาคมหรี่ลงจนแทบเป็นเส้นตรงก่อนเจ้าตัวจะลุกจากตำแหน่งเดิมเดินอ้อมมาด้านหลังของชายหนุ่มร่างบาง
แจจุงหดคอหลบเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รินรดบริเวณหลังคอ ชายหนุ่มคนดังกล่าวกำลังก้มลงมาคลอเคลียข้างหลังคอของเขา
“มีที่นี่แหละคุณคิม….ถ้าคุณยอมเป็นแม่เลี้ยงให้ลูกผมคุณจะอยู่สุขสบายแล้วก็ไม่ต้องทำงานหนักแบบนี้ผม
ยินดีดูแลคุณ”
ชายหนุ่มกล่าว นิ้วแกร่งนั้นม้วนปลายผมร่างบางเล่นเบาๆก่อนจะจับมันทัดหูเพื่อเปิดใบหน้าสวยให้เห็นชัดเจนมากขึ้น
“แต่……..” แจจุงครุ่นคิด ไม่ทันไรใบหน้าสวยนั้นก็แดงซ่าน
“อย่าลืมสิคุณคิม….แม่ของคุณน่ะกำลังต้องการความช่วยเหลือ”
ชายหนุ่มก้มลงกระซิบ ก่อนจะผละออกมาจากร่างบางแค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าเขินม้วนมากแค่ไหน
“ผมให้เวลาคุณคิดสามวันพอไหม?”
ชายหนุ่มกลับมานั่งที่พร้อมกับยิ้มหวาน เมื่อเห็นใบหน้าสวยนั้นครุ่นคิดอย่างหนัก เขาไม่ได้ต้องการจะใช้เงินซื้อร่างบางนี้จริงๆเขาแค่ถูกใจในใบหน้าและนิสัยของคนสวยเท่านั้น
“ผมไม่ได้ขายตัว” แจจุงพ่นลมหายใจเบาๆเขาหนักใจเรื่องนี้จริงๆ
“อย่าคิดว่าเป็นแบบนั้นซิ….ถือว่าคุณไปช่วยงานผมส่วนเรื่องเงินทองถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆ
ตกลงไหม”
แจจุงกัดปากอย่างใช้ความคิด ตอนนี้แม่ของแจจุงกำลังเข้าโรงพยาบาลและต้องใช้เงินมากลำพังแค่แจจุงคนเดียวคงหาเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลไม่ได้แน่ๆ
“คิดดีๆนะคุณคิม….”
ร่างสูงพูดทิ้งท้ายเมื่อเห็นคนสวยปิดประตูลงเบาๆ ใบหน้าหล่ออมยิ้มเล็กน้อยไม่ว่ายังไงเขาต้องเลือกคนๆนี้ไปเป็นแม่เลี้ยงของลูกชายเขาให้ได้
“ทำไงดีๆ”
หลังจากออกมาจากห้องของท่านประทานร่างบางก็ยังไม่ขยับไปไหนขาเรียวยังคงหยุดที่เดิมยืนพิงประตูอย่างใช้ความคิด
ประตูบานสวยถูกเปิดเข้ามาจนทำให้คนที่กำลังยกกาแฟขึ้นจิบต้องชะงักเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนเปิดเข้ามา
“ขอโทษครับท่านประทาน…ผม…เอ่อ….ตกลงครับ”
แจจุงหายใจหอบเล็กน้อย
“นี่ยังไม่สามนาทีเลยนะ”
ยุนโฮยกยิ้ม แจจุงยิ้มเขินปากบางพองแก้มก่อนจะเป่าลมเบาๆเขาก้มหัวลงเป็นการขอโทษและขอตัวออกจากห้องนั้น นี่เขาเสียมรรยาทกับท่านประทานมากไปแล้ว
“เดี๋ยว!!....ผมยังไม่ว่าอะไรซักหน่อยเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกันผมจะพาคุณกลับโซล”
“พะ….พรุ่งนี้!!!!” คนสวยทำตาโต
“ครับ….พรุ่งนี้” ยุนโฮยกยิ้ม
...................................................................................
อินโทรเบาๆ ^O^
อย่าลืมนะ ช่วยคอมเม้นหน่อยนะ ตอนต่อไปจะได้ตามมา
ความคิดเห็น