ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] Yubin x Taeyeon : Summer Lover...part1
Shot Fiction : Summer Lover
Characters : Yubin x Taeyeon
1
เคยได้ยินมั้ย ที่เค้าพูดกันว่า ‘คนมาทะเลมีเหตุผลอยู่สองอย่าง... ไม่หนีร้อน ก็หนีรัก’ คงเป็นเช่นเดียวกับหญิงสาวคนนี้ที่เดินทางข้ามเกาะมาเที่ยวที่นี่เพียงลำพัง แต่เหตุผลของเธอคงจะเป็นข้อหลังมากกว่า.... คือ หนีรัก
หญิงสาวตัวเล็กเดินรัดไปตามชายหาดเพื่อจะหาที่พักดีๆ สักที่ ที่จะทำให้เธอลืมเรื่องราวก่อนจะมาที่นี่ได้ เป็นเพราะว่าเธอเพิ่งโดนหักอกมา… จู่ๆ ก็โดนแฟนที่คบกันมา 3 เดือนบอกเลิกในวันก่อนปิดภาคเรียน ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ฉันคบกับเธอเล่นๆ เธอดันคิดจริงจังไปเอง’
“หึ…..” ร่างบางหัวเราะในลำคอให้กับความโง่ของตัวเอง ทุ่มเทความรักให้เค้ามาตลอด แต่พอมาโดนคำพูดแบบนี้ ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย….
“กลับไปฉันจะลืมเธอให้ได้ ทิฟฟานี่” หญิงสาวพูดกับตัวเองอย่างตั้งใจ มาทะเลครั้งนี้ เธอจะทิ้งเรื่องเศร้าๆ ลงทะเลไปให้หมด พอกลับไปเมื่อไหร่…. คิม แทยอน คนเดิมจะกลับมา !
ถึงจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ….. แต่ทำไมตอนนี้ น้ำตามันไหลออกมาอีกแล้วหล่ะ T^T
“อ๊ะ !” ร่างบางที่กำลังยกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเองออก ก็ต้องตกใจขึ้นมาทันที ที่จู่ๆ ก็มีคนฉุดข้อมือเธอไว้
“มาที่นี่คนเดียวหรอจ๊ะ ?” ชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวดำคล้ำดูคล้ายกับคนในพื้นที่ที่เป็นคนฉุดข้อมือเธอพูดขึ้น
“น….นาย เป็นใคร !” คิมแทยอนถามกลับอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปเห็นชายหนุ่มที่รูปร่างผิวพรรณคล้ายๆ กันอีกสองคนยืนแสยะยิ้มอยู่ข้างๆ
“พวกพี่ก็เป็นคนแถวนี้แหล่ะจ่ะ พอดีเห็นน้องเดินหาที่พักมานานแล้ว ยังไม่เจอหล่ะสิ ถ้างั้นก็ไปพักกับพวกเราก่อนก็ได้นะ” ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะกึ่งลากึ่งจูงเธอให้เดินตามไป
“ปล่อยฉัน ! ฉ….ฉันหาของฉันเองได้ !!” ร่างบางร้องพรางดิ้นพร่าน มันจะมีอะไรซวยไปกว่านี้มั้ย โดนบอกเลิกจนต้องหนีมาที่นี่ ยังจะมาโดนไอบ้าที่ไหนไม่รู้มาฉุดกระชากลากถูแบบนี้…..ใครก็ได้ช่วย คิมแทยอน ที !! ToT
“เห้ย ! หยุดนะโว้ย!!” เสียงทุ้มต่ำราวกับผู้ชายที่ดังเข้ามาทำให้ทั้งหมดหันไปมอง คิมแทยอนที่อยากจะขอบคุณสวรรค์เหลือเกินที่ส่งเทพบุตรมาช่วยแบบนี้ เธอหันไปพร้อมกับน้ำตาแห่งความดีใจ….. แต่เอ๊ะ ! นี่เธอควรเรียกเค้าว่าเทพบุตร หรือนางฟ้าดี นี่มันผู้หญิงนี่ !
หญิงสาวผิวสีแทนที่ยืนกอดอก สีหน้าเบื่อหน่ายกับชายหนุ่ม 3 คนที่หาเรื่องมาให้เธอต้องหงุดหงิดได้ไม่เว้นแต่ละวัน
“ล…. ลูกพี่ !” ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นร้องเสียงสั่นทันทีที่เห็นเจ้าของเสียงนั่น
“ปล่อยมือนั่นเลย ไอพวกบ้า !” สาวเจ้าของเสียงทุ้มต่ำสั่งขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาตบหัวชายหนุ่มคนละที ส่งผลให้เจ้าพวกนั้นรีบปล่อยแขนเล็กโดยอัตโนมัติ
“ทะลึ่งใหญ่แล้วนะพวกแก รีบไปทำงานเลยไป มัวแต่อู้อยู่นั่น !” เธอพูดขึ้นอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มทั้งสามคนรีบวิ่งหนีไปอย่างหน้าตาตื่น เสียงทุ้มตะโกนตามหลังไปอีก "แล้วอย่าให้รู้ว่าไปทำลุ่มล่ามที่ไหนอีกนะ !!"
“ข…ขอบ…..” คิมแทยอนที่อยากจะเอ่ยคำขอบคุณเหลือเกินที่เค้าคนนี้มาช่วยเธอออกจากฝูงหมาป่า แต่ก็ต้องชะงักทันทีที่เสียงใหญ่นั่นสวนขึ้นมา
“แล้วจะไปได้ยัง ! เป็นผู้หญิงภาษาอะไร ถึงมายืนอ่อยผู้ชายอย่างนี้หน่ะ !”
“ห…ห๊า….!!” ร่างบางหน้าเหวอไปทันที นี่เธอควรจะขอบคุณเค้าต่อไปดีมั้ยเนี่ย “ฉันไม่ได้อ่อยพวกนั้นนะ !”
“……”
“ฉันเดินของฉันอยู่เฉยๆ ! แต่พวกบ้านั่นมาลวนลามฉันเองนี่ !!” เธอเสียงดังกับคนตรงหน้าที่ยืนหน้าตายไร้ความรู้สึก
“……”
“บ้าที่สุด ! ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้นะ อกหักมายังไม่พอ ! ยังจะต้องมาเจอคนบ้าๆ อย่างพวกเธออีก จะบ้าตาย!!”
“…..จะเงียบได้ยัง ยัยเตี้ย…..” เค้ากล่าวเสียงเย็นเฉียบจนแทยอนที่กำลังโมโหแว๊ดๆ ต้องเงียบในทันที….….ลืมตัวไปหน่อยหน่ะ แต่เห้ย…..ยัยนี่มันกำลังด่าว่าเธอเตี้ยนี่ !
“ยัยบ้า ! เธอด่าฉันเตี้ยหรอ” แล้วคิมแทยอนก็โวยวายขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วฉันพูดผิดตรงไหนห๊ะ !” สาวผิวสีแทนเลิกคิวสูงอย่างกวนอารมณ์ เพิ่มความโมโหให้กับคนอย่างคิมแทยอนเป็นอย่างดี
“หยุดว่าฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยดำ !!”
“หึ….ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดนี้นักหรอกนะ อย่าหวังเลย” มือยาวยกขึ้นมาโบกปัดอย่างไม่สนใจ
“ย….ยัยดำ!!!”
“เธอนี่มันน่ารำคาญชะมัด ฉันไม่แปลกใจเลยที่คนอย่างเธอจะโดนเค้าทิ้งหน่ะ” คนผิวสีแทนพูดก่อนจะส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ โดยที่ไม่ได้สนใจสาวตัวเล็กตรงหน้าเลยว่ารู้สึกยังไงกับคำพูดที่เค้าพูดออกมา
“……” คิมแทยอนก้มหน้านิ่ง น้ำตาไหลออกมาทันทีกับคำพูดเหล่านั้น นั่นสินะ…. อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเป็นแบบนี้ ถึงได้โดนเค้าบอกเลิกได้อย่างง่ายดายอย่างนี้…..
“เห้….ฉันล้อเล่นหน่ะ ร…ร้องไห้ทำไม” คนผิวสีแทนตกใจทันทีที่เห็นคนตรงหน้าร้องไห้ออกมา
“ฮึ่ก….ฮึ่ก………”
“โอ้ย ยัยบ้า! ฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” มือยาวยกขึ้นมาจับไหล่เล็กที่สั่นเครือ ไม่น่าปากไม่ดีเลย….. = =
“……..” คนตัวเล็กปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง “ช่างเถอะ มันคงเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆ ฉันไปก่อนล่ะ….”
พูดจบคนตัวเล็กก็เดินก้มหน้าจากไปทันที…..
.
.
.
.
.
“จะหนีมาหาวิวดีๆ แท้ๆ แต่ทำไมไม่เป็นอย่างที่คิดนะ !” คิมแทยอนบ่นอุบอิบอย่างเซ็งอารมณ์ เพราะว่ามองไปรอบๆ ที่นี่มีแต่คู่รักมาสวีทกันทั้งนั้น มองไปทางนู้นคนก็กำลังจูบกัน มองไปทางนี้ก็กอดรักฟัดเหวี่ยงกันซะขนาดนี้ พอหนีลงน้ำ เจ้าพวกหนุ่มสาวก็กอดรัดกับอย่างกับปลาหมึก
ตกลงทะเลนี่มันมีที่ให้คนอกหักอย่างคิมแทยอนอยู่บ้างมั้ยเนี่ย !
คนตัวเล็กหนีออกจากสภาพแวดล้อมอันชวนอาเจียนของคนรักกันมาไกลจนถึงบริเวณโขดหิน ที่นี่เงียบอย่างที่หวัง ไม่มีใครอยู่สักคน ได้เวลาให้คิมแทยอนคนนี้ได้ปลดปล่อยอารมณ์บ้างแล้ว ^o^
ร่างบางว่ายน้ำเล่นระบายอารมณ์ต่างๆ จนหนำใจ ก่อนจะมาเกาะพักเหนื่อยที่โขดหินบริเวณนั้น คนตัวเล็กที่กำลังจะขึ้นจากน้ำ ก็ต้องตกใจทันทีที่ชุดทูพีทค้องคอของเธอหลุดหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้…..
“เฮ้ย ! ส….เสื้อ!!”
เอาไงดีหล่ะคิมแทยอน…. ทำไมชีวิตถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างงี้นะ ขอกลั้นหายใจให้มันจมน้ำตายตรงนี้ไปเลยดีมั้ยเนี่ย…
พรึ่บ!
จู่ๆ เสื้อคลุมตัวยาวก็ลอยมาจากท้องฟ้าตกลงมาที่หัวของเธอพอดี.... นี่สวรรค์ส่งมันลงมาใช่มั้ย !
“ยัยเตี้ย ใส่เสื้อซะสิ มัวแต่บ้ามองท้องฟ้าอยู่นั่น !” เสียงทุ้มต่ำปลุกให้แทยอนตื่นจากภวังค์ความคิด ที่กำลังคิดว่ารอดจากงานนี้จะกลับไปสวดขอบคุณพระเจ้าสักหน่อย…. ร่างบางหันมามองที่ต้นเสียงก่อนจะพบกับใครบางคน ที่เธอไม่อยากจะพบสักเท่าไหร่เลย…..
“ย….ยัยดำ !” คนตัวเล็กตาโตทันทีที่เห็นคนผิวสีแทนกำลังนั่งยองๆ ทำหน้ากวนอารมณ์อยู่บนโขดหิน
“ก็ฉันหน่ะสิ ช่วยเรียกผู้มีพระคุณให้มันดีๆ หน่อย ฉันชื่อ คิมยูบิน จำไว้ด้วย” คนที่ชื่อคิมยูบินพูดก่อนจะลุกขึ้นยืน “ใส่เสื้อได้ละ หุ่นเธอมันไม่ได้น่ามองเท่าไหร่หรอกนะ”
“ยัยบ้า ! นี่ของเธอใช่มั้ย งั้นเอามันคืนไป !” แทยอนพูดขึ้นก่อนจะโยนเสื้อกลับโดยที่ไม่ได้ดูสภาพตัวเองเลยสักนิด นี่เค้ามาช่วยก็โชคดีเท่าไหร่แล้ว….
“ไม่เอาใช่มั้ย ? อยากตายอืดเป็นศพโป๊ๆ นักหรอไง แต่ก็ตามใจเธอ ศพเธอนี่ ไม่ใช่ฉัน” คิมยูบินพูดก่อนจะหันหลังเดินหนีไป
เวลาผ่านไป…
“หนะ…หนาวชะมัด…..หงึ่กๆๆ….” คนตัวเล็กกอดตัวเองสั่นหงึ่กหงั่ก ถึงจะให้ตายยังไง ก็ไม่มีทางรับความช่วยเหลือจากคนบ้าๆ อย่างงั้นแน่ !
“เลิกบ้าสักทีเถอะ อยากตายจริงๆ นักหรือไง !” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับเสื้อคลุมตัวใหญ่ที่ถูกสวมลงบนร่างเล็ก คิมแทยอนที่ตัวซีดเพราะแช่น้ำมานานหันไปมองอย่างตกใจ
“ธ…เธอ….”
ใบหน้าคมของคนที่เข้ามาช่วยเหลือดูเคร่งขรึมไร้ความกวนอารมณ์อย่างก่อนหน้านี้ มือยาวจับแขนเธอสวมเข้าเสื้ออย่างรีบร้อน เหมือนกับกลัวว่าใครจะมาเห็นเรือนร่างนี้ เค้าดึงเธอขึ้นจากน้ำแล้วลากเดินไป
“จ….จะพาฉันไป หนะ…ไหน….หงึ่ก…” คิมแทยอนยังคงสั่นไม่เลิก พอขึ้นมาจากน้ำก็เจอลมแรงๆ พัดเข้าให้ ใครจะไปทนไหวได้ไง….
คนผิวสีแทนไม่พูดอะไรหันกลับมามองด้วยใบหน้าเคร่งขรึมดังเดิม ก่อนจะปล่อยข้อมือแล้วยกขึ้นโอบที่ไหล่เล็กทันที ร่างเล็กที่เหมือนกับว่ากำลังอยู่ในอ้อมกอดก็เกิดใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีอย่างประหลาด....
....ตึกตึก..ตึกตึก..ตึกตึก….
แกร้ง….
“ดื่มซะ” เสียงทุ้มพูดขึ้นพร้อมกับเสียงแก้วโกโก้ร้อนที่วางลงบนโต๊ะกระจก คนตัวเล็กที่ตอนนี้อยู่ในเสื้อยืดตัวใหญ่ของเจ้าของบ้านนั่งจ้องหน้าอีกคนอย่างไม่ลดละ ทำให้คนหน้าคมต้องจ้องกลับอย่างไม่พอใจ
“มองอะไรนักหนา ดื่มๆ เข้าไปสิ” คิมยูบินพูดขึ้นพร้อมยัดแก้วใส่มือเล็กทันที ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ และมองไปทางอื่นอย่างเซ็งๆ “ปัญหาเยอะชะมัดนะเธอเนี่ย”
“ขอบใจนะ…..” เสียงใสพูดขึ้นก่อนจะดื่มโกโก้ร้อนในมืออย่างซึ้งน้ำใจ “ทำไมถึงช่วยฉันหล่ะ...”
“เอ่อ….. ก็... ฉันไม่อยากเจอศพคนตายใกล้ๆ บ้านฉันหน่ะสิ !” เสียงทุ้มพูดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะหันไปบ่นนู่นบ่นนี่ที่ดูไม่เห็นจะเกี่ยวกับบทสนทนาเอาซะเลย “ทำไมฟ้ามืดเร็วนักนะ…..”
“บ้านเธอสวยจัง อยู่ที่นี่คนเดียวหรอ ?” คนตัวเล็กที่เดินเล่นรอบๆ บ้านหันมาถาม
“อืม” เจ้าของบ้านตอบสั้นๆ ระหว่างการจัดเตรียมอาหารมื้อเย็น
“ดีจัง….”
แทยอนพูดเบาๆ ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มขึ้นมา คนผิวสีแทนที่เงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงก่อนจะหยุดมองใบหน้าน่ารักของคนที่กำลังยิ้มอยู่ แต่ก็ต้องหลบสายตาทันทีเมื่อคนตัวเล็กมองกลับมา….
บนโต๊ะอาหาร
“ตอนแรกฉันคิดว่าเธอเป็นชาวประมงซะอีก” เสียงใสที่พูดขึ้นมาเทำเอาคนที่กำลังดื่มน้ำอยู่แทบจะสำลักน้ำออกมา
“แค่ก.... จะบ้าหรอ ! ฉันนี่นะชาวประมง เธอใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย !”
“ก็เธอดำนี่หน่า แล้วดูพวกลูกน้องเธอแต่ละคนสิ เป็นใคร ใครก็คิดแบบฉัน”
“เออ เรื่องนั้นฉันไม่เถียงหรอกนะ แต่จะบอกให้ว่าฉันไม่ใช่ชาวประมงแน่ๆ” คนผิวสีแทนมองค้อนเล็กน้อย ก่อนจะหันไปจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ
“นี่…..ฉันยังไม่ได้บอกชื่อฉันกับเธอเลย” คนตัวเล็กมองหน้าคนตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา
“ฉันก็ไม่ได้อยากรู้หนิ”
“ฉัน คิมแทยอน นะ” เจ้าของชื่อแนะนำตัวก่อนจะยื่นมือออกมา
“อะไรของเธอ…” คนผิวสีแทนเลิกคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ ทำให้คนตัวเล็กดึงมือเธอขึ้นมาจับตอบทันทีก่อนจะยิ้มหวานออกมา
“ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ^^ ”
“…….”
.
.
.
.
.
“ขอบคุณที่เดินมาส่ง” คนตัวเล็กหยุดอยู่หน้าประตูห้องพักก่อนจะหันมาพูดกับคนตัวสูงกว่า คิมยูบินพยักหน้าเล็กน้อย
“อืม”
“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ บ๊ายบาย” ร่างบางโบกมือลาก่อนจะเปิดประตูห้องเพื่อจะเข้าไป แต่ก็โดนรั้งไว้ด้วยเสียงทุ้มของคนด้านหลัง…
“ด… เดี๋ยว” คนผิวสีแทนที่ห้ามไว้ทำให้คนตัวเล็กหันมามองอีกครั้ง
“มีอะไรรึป่าว ?”
“เธอจะอยู่ที่นี้อาทิตย์นึงใช่มั้ย เธอคงเหงาน่าดู…. ใช่รึป่าว?” แทยอนพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อตอบคำถาม ก่อนจะที่ยูบินจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“แล้วเธอก็เพิ่งอกหักมาด้วย…..” ยูบินพูดขึ้นพรางยกนิ้วเรียวขึ้นมาเกาคิ้วอย่างประหม่า “ถ้างั้นระหว่างหกวันที่เหลือ ที่เธอกำลังทำใจอยู่……”
“……”
“เรามาคบกันดีมั้ย ?”
TO BE CON…
.......................
.......................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น