Fic 1827

ลำดับตอนที่ #14 : #12 น...นายมาที่นี่ได้ยังไง!!"

#12 'น...นายมาที่นี่ได้ยังไง!?'

 

 

Mode :: Sawada Tsunayoshi

 

ผมกินข้าวเงียบๆ พลางนึกถึงเรื่องเมื่อ 30 นาทีก่อน...

 

30 นาทีก่อน

 

ผมกำลังเดินกลลับบ้านไปทำอาหาร เพราะอาหารที่เตรียมไว้มันเสียหมด พออเดินไปถึง ผมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้านของผม

 

เขามีร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำเงิน และทำทรงเหมือนสับปะรด (คงรู้แล้วเนอะว่าใคร =[]=~ :: ไรเตอร์) ใส่เสื้อของโรงเรียนโกคุโย เมื่อเห็นดังนั้น ผมก็ยืนนิ่งไป ขอบตาร้อนผ่าวเหมือนกับจะร้องไห้

 

มือข้างหนึ่งยกขึ้นและสั่นเทา ผมชี้เขาคนนั้น  และค่อยๆเปล่งเสียงออกจากคอที่แห้งผากว่า

 

"ม...มุคุโร่ โรคุโด... มุคุโร่..." เขาหันมาตามเสียงเรียกของผมแล้วยิ้มให้

 

"ไงครับ ซาวาดะ สึนะโยชิ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ คึหึหึ ^^" ผมที่อึ้งอยู่นั้น เมื่อได้ยินเขาพูด น้ำตาที่ไม่เคยไหลตั้งแต่ปีก่อน (ไม่นับตอนอยู่กับฮิบารินะ =A=;; :: ไรเตอร์) กลับไหลทะลักออกมา

ราวกับเขื่อนแตก

 

"อ๋าๆ ร้องให้ทำไมครับสึนะโยชิ!?" เขาเดินมากอดผมราวกลับจะปลอบ แต่ผมปฏิเสธออ้อมกอดนั้น แล้วตะคอกใส่เขาว่า

 

"น...นาายมาที่นี่ได้ยังไง!!? ยังจะกลับมาอีกงั้นเหรอ!!"

 

"คึหึหึ ยังไงผมก็ต้องกลับมาหาคุณอยู่แล้วล่ะครับ..." มุคุโร่พูดพลางสวมกอดผมอีกครั้ง...

 

 คนที่พยายามลบออกไปจากหัวใจตลอด1ปี...

 

เจ็บปวดที่สุด...

 

"ปล่อยฉัน!!!" ผมตะโกนใส่หน้ามุคุโร่ก่อนจะผลักออกแล้ววิ่งเข้าบ้านไป ปล่อยให้มุคุโร่ยืนอยู่ด้านนอกคนเดียว...

 

Mode :: Normal (บรรยายธรรมดา)

 

กลับมาปัจจุบัน 

 

"สึนะ... นายเป็นอะไรไป..? มีอะไรบอกฉันได้นะรู้มั้ย..." เสียงของร่างสูงดังอยู่ใกล้หูของร่างบาง ทำให้ร่างบางหลุดออกจากภวังค์...

 

"ม...ไม่มีอะไรหรอกครับ! ผม....ผมแค่คิดถึงแม่แค่นั้นแหละครับ ^^..." ร่าางบางตอบและยิ้มฝืนๆไปให้ร่างสูง

 

"แน่ใจนะ? ไม่โกหก?" ร่างสูงเป็นห่วงร่างบางมาก เพราะตั้งแต่ร่างบางกลับมาเมื่อ30นาทีที่แล้ว เขาก็นั่งเหม่อตลอด ข้าวก็ไม่ลดซักนิด...

 

"แน่ใจครับ!  ^^ กินกันต่อเถอะครับ~" เมื่อร่างบางพูดจบ ก็ลงมือกินข้าวต่ออย่างรวดเร็ว

 

Mode :: Hibari Kyoya 

...

 

...

 

...

 

หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ เราก็ต่างคนต่างเงียบ ไม่พูดกันเลย สึนะก็เอาแต่นั่งเงียบอย่างเดียว แต่งานผมก็เกือบเสร็จแล้ว คงไม่ต้องค้างแล้วล่ะ..

 

"สึนะ เดี๋ยวฉันทำกองนี้เสร็จแล้วเรากลับบ้านกัน..."

 

"ครับ ^^ " ฉันไม่อยากให้นายฝืนยิ้มเลยสึนะ ฉันรู้ว่านายไม่ได้คิดถึงแม่ แต่นายกำลังเจ็บปวดกับอะไรซักอย่างสินะ...

 

~นามิโมริของเราน่าอยู่ ไม่ใหญ่ไม่เล็กกลางๆแหละดี~ (?)

 

*ติ๊ด* (รับ)

 

"ฮัลโหล. 

 

"เคียวย๊า~ เดี๋ยวฉันไปหาน๊า นายอยู่ที่ไหนเหรอออ!~?" 

 

"โรงเรียน ไม่ต้องมาจะดีที่สุด - -*"

 

*ติ๊ด* (ตัดสาย)

 

"ใครเหรอครับคุณฮิบาริ?" เสียงหวานถามผม

 

"ม้าพยศน่ะ มันบอกว่าจะมาหา ไม่รู้จะมาทำไม - -*" 

 

"เอ๋... คุณดีโน่เหรอครับ?"

 

"อืม.." 

 

____________________________________________________________________

ทักทายจ้า!!! ขอโทษที่มาอัพช้านะ! อย่างที่บอกไป อาทิตย์ที่แล้วเข้าค่าย แล้ววันพรุ่งนี้ไรเตอร์-

ก็ต้องสอบ O-net อีก ยุ่งสุดๆ อ้อ~ ตอนนี้ไรเตอร์กำลังแปลโดจิน The Change อยู่นะ..

ถ้าแปลเสร็จเมื่อไหร่ก้จะเอามาให้อ่านกันแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าใจกันมั้ย 

ปอลิง. 5927 นะเออ~~

_______________________________________________________~