Fic 1827

ลำดับตอนที่ #17 : 15# ฉันอยากให้นายเป็นจูเลียตของฉันมากเลยนะ :-)

Mode :: Sawada Tsunayoshi

วันต่อมา

เมืื่อคืนผมยอมเคียวยะไปได้ยังไงนะ... น่าอายมากเลยครับ -///-

"จะไปกันได้รึยังสึนะ? = ="

"อ๊ะ ครับๆ" วันนี้ห้องของผมมีการจับฉลากตัวละครที่แสดงในงานโรงเรียนแหละครับ อ๊ะ...แสดงเรื่องอะไรน๊า....

อ้อ! โรมิโอกับจูเลียตครับ!  แสดงกับห้องของเคียวยะด้วยนะ!

"เคียวยะ~ เราแสดงเป็นอะไรอ่า.."

"ไม่รู้ ไปลุ้นเองเถอะ = ="

'เอ๋~ อยากรู้อ่าา อยากรู้ๆๆๆๆ' จากนั้นผมก็บ่นในใจไปจนถึงโรงเรียน

โรงเรียน

"เคียวยะครับ เดี๋ยวตอนเที่ยงผมไปหานะ จะบอกด้วยว่าผมได้เป็นอะไร"

"อืม.." ตื่นเต้นๆ ขอให้ได้บทที่ไม่เด่นๆเถอะ >/\< ~

ระหว่างที่ผมกำลังเดินเข้าห้องเรียน ก็เจอกับโกคุเดระคุงและยามาโมโตะ กำลังเดินจับมือกันเข้าห้องเรียนล่ะ >///<

"โกคุเดระ! ยามาโมโตะ!" ผมเรียกสองคนนั้นเอาไว้ ...แต่ขัดจังหวะพวกเขารึเปล่านะ? ผมรู้สึกว่าสองคนนี้เขาคบกันอยู่ล่ะ >///<

พ่อเนียนกับสาว(?)ซึนเดเระสินะ! (ออกทะเลทำไม!? กลับมาได้แล้วทูน่าน้อย! //ลากสึนะกับเข้าฟิค :: ไรเตอร์)

"รุ่นที่สิบ!/สึนะ!" โกคุเดระคุงตะโกนแล้วสะบัดมือของยามาโมโตะออกจากมือบางของตัวเอง แล้ววิ่งมาหาผม จากนั้นก็เอาหัว...

...หัวนั่นแหละครับ ฟังไม่ผิดหรอก มาโขกกับพื้นอย่างแรง เป็นอะไรน่ะโกคุคุง!

"ขอโทษครับๆๆๆๆๆ ที่ผมไม่ได้ไปรับไปส่งท่านก็เพราะโดนเจ้าบ้าเบสบอลมันกักตัวไว้น่ะครับ!!"

"เอ่อ... พอเถอะโกคุเดระคุง"

"ขอภัยอย่างสูงครับรุ่นที่สิบ!" โกคุเดระคุงพูดพร้อมกับลุกขืนขึ้่น

"ไม่เป็นไร... เรื่องสึนะปล่อยฉันจัดการเอง.." อยู่ๆ เสียงเรียบๆ เย็นๆ ก็ดังขึ้นข้างหลังผมพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยเข้ามา

ร่างสูงโปร่งของเคียวยะเดินเข้ามาพร้่อมกับหน้า...ตายสไตล์เขาั่นแหละครับ = =

"อะ... ฮิบาริ!! นายจะจัดการยังไงน่ะห๊าาา!!" โกคุเดระคุงตะโกนใส่หน้าคุณฮิบาริตามแบบของเขาเหมือนกันแหละครับ

จากนั้นผมก็โดนเคียวยะลากไปในห้องเรียน ก่อนหน้านั้น เขาพูดภาษาอิตาลีมั้ง.. ว่า...

"Secondo i miei colpi :)" (ประมาณว่าตามแบบของฉันน่ะสิ ไรเงี้ยค่ะ =0= เอาไปแปลในอากู๋มันจะเป็นตามภาพของฉันน๊า~ :: ไรเตอร์)

Mode :: Hibari Kyoya

หึ...เจ้าสัตว์กินพืชนั่น.. ถ้าเป็นไปได้อยากขย้ำด้วยซ้ำ แต่สึนะไม่ชอบการต่อสู้ เลยปล่อยไปหรอก = =

"เอ่อ...เคียวยะ คนมองเยอะแล้วนะ ผมอายนะครับ.." เสียงหวานดังขึ่้นพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ คงไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาสินะ หึหึ..

"โทษที ตอนกลางวันน่ะ อย่าลืมมาหาฉันด้วยล่ะ..."

"ครับ"

"แล้วตรงนั้น จะสุมหัวกันอีกนานมั้ย?" ผมเดินไปหากลุ่มผู้ชายที่กำลังสุมหัวอยู่หลังห้อง

"ว๊่ากกก!! ขอโทษครับคุณฮิบาริ!!"

"-_-" เมื่อผมพูดจบ พวกนั้นก็เผ่นไปเลย ไม่ทันขย้ำอีกแล้ว เสียดายชะมัด

"ฮะๆ สึนะคุงก็ เป็นอะไรมากมั้ยจ๊ะ?" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลังผม เมื่อผมหันไปตามเสียงก็พบกับเด็กผู้หญิงผมสีคาราเมลกำลังช่วยพยุง
สึนะออกจากพื้น รู้สึจะชื่อ.. ซาซางาวะ เคียวโกะ น้องสาวของ ซาซางาวะ เรียวเฮล่ะมั้ง - -

"เป็นไงบ้างสึนะ?" ผมรีบเข้าไปพยุงสึนะทันทีที่นึกชื่อผู่้หญิงคนนั้นออก

"ขอบใจนะเคียวโกะจัง ^^ ไม่เป็นไรครับเคียวยะ ^^" ดีแล้ว พวกที่วิ่งไปเมื่อกี้คงชนล้มสินะ ล้มอีกแล้ว ให้ตาย...

"อืม../อืมจ้า" ผมกับเด็กผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกัน บังเอิญน่ะนะ..

"งั้นสึนะ...ตอนกลางวันอย่าลืมมากหาฉันนะ "

"ครับ!"

กลางวัน

Mode :: Sawada Tsunayoshi

ผมเดินไปหาเคียวยะที่ห้องกรรมการคุมกฎพลางทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายเต็มที - - ก็ดันจับได้บทอะไรไม่ได้ ดันได้บท... โฮกกก T[]T

"มาแล้วครับเคียวยะ T^T"

"อ...อืม เข้ามานี่ก่อนสิ" ผมพูดพลางเปิดประตูเข้าไปในห้องกรรมการคุมกฎ เห็นเคียวยะนั่งทำหน้าเครียดที่โต๊ะ เนกไทผูกไม่เรียบร้อย เหงื่อก็ออก แอร์ก็เย็น
ดีนะ เคียวยะเป็นอะไรหว่า...

"เคียวยะเป็นอะไรเหรอครับ ทำหน้าเครียดเชียว"

"นายด้วยแหละ ฉันกำลังเครียดเรื่องบทละครน่ะ..."

"เอ๋... บทอะไรเหรอครับ" ผมรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ขอให้เป็นเคียวยะเถ๊อออ!!

"ร...โรมิโอ ฉันกำลังเครียดว่าใครได้จูเลียตน่ะสิ.."

O[]O!!

O[]O!!!

O[]O!!!!

เยสสสสสสส!! เคียวยะได้โรมิโอแหละ เย้ๆ!!~

"ผ...ผมเองครับ ผมได้ จ...จูเลียต..." ผมพูดพลางเดินไปหาเคียวยะ แล้วต่อว่า "ที่จริง ผมก็กำลังเครียดเรื่องโรมิโอเหมือนกันแหละครับ ดีจังที่เป็น
เคียวยะ ^^"

จบแล้วผมก็ยิ้มหวานไปให้ ดูเหมือนเคียวยะจะดีใจนิดๆ ด้วยแหละ

"ก็เหมือนกันนั่นแหละ ฉันอยากให้่นายเป็นจูเลียตของฉันมากเลยนะ.. :)"

"ค..ครับ เคียวยะ ผูกเนกไทดีๆสิครับ คุณเป็นหัวหน้ากรรมการคุมกฎนะ" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปรูดเนกไทของเคียวยะขึ้น

"เหมือนสามีภรรยาเลยค่า >[]< :: ไรเตอร์) แล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุมของเคียวยะมาพาดไว้บนไหล่ของเคียวยะเหมือนเดิม

"ขอบใจ..สึนะ.. :)"

"ไม่เป็นไรครับ ^^"

__________________________________________________________________________

ขอโทษที่หายไปนานนะค๊าา คือว่า ไรเตอร์ยุ๊งยุ่งนน่ะค่า วันอังคารก็สอบปลายภาคแล้ว งานก็เยอะ
บวกกับตอนที่แล้วไม่มีคนเม้นด้วย~ เลยไม่ได้อัพ ขอโทษนะค๊า ยังไงก็อย่าพึ่งเลิกติดตามกันนะคะ
สำหรับคนที่ใกล้จะสอบแล้วก็ขอให้สู้ๆ เกรดดีๆนะค๊าา ~ อาดิอู~
___________________________________________________________________________