ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Bad Guy ยังไง...มึงก็ต้องรักกู [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 Yuki and Thiankhai

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 265
      0
      10 มี.ค. 57





     …Chapter 1…


    Thiankhai : ยูกิไม่ได้แอ๋มเทียนไขหรอก แบร่ๆๆ :P 
     

    …Thiankhai…

                “ทำเกินไปแล้วนะแสงไฟ เทียนไขยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนายมาตบเทียนไขได้ยังไงกัน”เคนพูดขึ้น ผมก็ยังนิ่งเหมือนเดิน แม่กลับมารับหนูเถอะนะ

                “มันปัดมือแฟนกู”พี่แสงไฟพูด ผมค่อยๆเงยหน้ามองหน้าพี่แสงไฟ พี่แสงไฟมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เกลียดชัง ทำไมเทียนไขทำอะไรผิดหรอ ผมลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีออกมา โดยที่ไม่รู้ว่าทางไหนเป็นทางไหน วิ่งมาจนเจอทะเลสาบหลังโรงเรียน ผมทรุดตัวลงนั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวออกมากดโทรหาแม่ แต่ว่าแม่เปลี่ยนเบอร์

                “กลับมาหาเทียนเถอะ เทียนไม่ต้องการอะไรเลย”ผมพูดออกมาแล้วกอดเข่าร้องไห้

                “เทียนไขหาตั้งนาน”เคนวิ่งมาแล้วนั่งลงข้างๆผม “อย่าร้องเลยนะ เด็กน้อย”ผมเงยหน้าเคน เคนยิ้มให้ผมแล้วลูบหัวผม เคนหยิบผ้าเช็ดมาเช็ดหน้าให้ผม

                “ขอบคุณครับเคน”ผมพูดแล้วยิ้มให้เคน

                “ไปเรียนกันเถอะนะ”เคนพูดแล้วจับมือผมให้ลุกขึ้นแล้วเราก็เดินมาที่ห้องเรียน ถึงเวลาเรียนผมก็นั่งเรียนเงียบๆแล้วพยายามฟังให้เข้าใจที่สุด ผมไม่เก่งอิ้งเหมือนเคนหรอกนะ ผมเรียนรัฐบาลมาตั้งแต่เด็กนี่นะ

                “กินข้าวกันดีกว่า เอวาไปซื้อดิ”ฮาร์ทพูดขึ้น เอวามองฮาร์ทอย่างขัดใจนิดๆ “วันนี้เวณมึงอย่ามาทำหน้าแบบนี้นะ”ฮาร์ทบอก

                “เออๆ แดกไรกันครับเพื่อน”เอวาพูดแล้วยิ้มแบบอาฆาต

                “พี่เอาข้าวปั้นไส้แซลมอนนะน้องแล้วก็นม”ฮาร์ทพูด

                “เอาขนมปังหมูยองกับน้ำ”เคนบอก

                “แล้วเทียนไขจะทานอะไรครับ”เอวามานั่งตรงหน้าผม

                “เทียนไขไปช่วยเอวาถือไหม”ผมถาม เอวาจะถือคนเดียวได้หรอ ตั้งเยอะแน่ะ

                “ผมถือได้ เทียนไขอย่าไปเลย โรงอาหารน่ะมีพวกของแสงไฟเต็มเลย”เอวาพูด “จะทานอะไรครับ”

                “เอาขนมปังก็พอแล้วครับ”ผมบอกเอวาที่พยักหน้าแล้วเดินออกไป ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นไลน์ เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องไลน์มาเต็มเลยอะ ผมอยากกลับไปเรียนที่เดิมจัง

                ครืน!!

                ผมกดรับโทรศัพท์ทันที “ฮัลโหล”

                (เห้ยแสบน้อย ย้ายมากทม.แล้วไง)เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

                “ใช่แล้ว ตะเองเลี้ยงหนังเค้าเลยนะ”ผมพูดแล้วยิ้มออกมา

                (ว้า แย่แหละ ช่วงนี้กระเป๋าเค้าแห้งๆ)

                “ชิ! เรางอนยูกิแล้ว”ผมพูดแล้วทำหน้ามุ๋ยทันที

                (ฮ่าๆๆ วันไหนดีครับที่รัก)ยูกิหัวเราะออกมา

                “โป้งแล้วแกล้งเค้าหรอ”ผมมุ๋ยหน้าหนักเข้าไปอีก

                (โอ๋ๆๆ ล้อเล่นนะคนดี)ยูกิพูด

                (ไอ้กิวันนี้ซ้อมดนตรีนะสัส!)เสียงดังมาตามสายโทรศัพท์

                “เค้าอยากไปดูตัวเองซ้อม”ผมบอกตามปลายสาย

                (วันนี้หรอ ตัวเองอย่ามาเลยนะ)ยูกิบอก

                “ตัวเองมีคนอื่นใช้ไหมถึงไม่ยอมให้เค้าไปด้วย”ผมถามปลายสายแล้วใส่อารมณ์ไปเต็มที่

                (ป่าวนะครับ กิไม่ได้มีใครเลย กิรักเทียนไขคนเดียว งั้นเดี๋ยวกิไปรับเทียนไขที่โรงเรียนแล้วกันนะ เค้าเป็นห่วงตัวเองนินาเลยไม่อยากจะให้มาสักเท่าไร)ยูกิพูดยาวผมก็อมยิ้มกับความเป็นห่วงของยูกิ

                “งั้นตัวเองมารับเค้าที่หน้าโรงเรียนXXXตอนบ่ายสามนะ เค้าจะรอตัวเองนะ”ผมบอกปลายสาย

                (ครับๆ ตัวเองอย่าดื้อนะ รู้ไหม)ยูกิพูดแล้วตัดสายไปทันที ผมเก็บโทรศัพท์แล้วเอวาก็เดินเข้ามาพอดี

                “คุยกับใครอะ ยิ้มแก้มจะปริอยู่แล้ว”เอวาถามขึ้นพร้อมกับส่งขนมปังให้ผม

                “ขอบคุณนะ เราคุยกับแฟนนะ”ผมพูดแล้วยิ้มให้เอวา

                “มีแฟนแล้วหรอเนี่ย กะจะจีบสักหน่อย”เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับคนเมื่อเช้าที่เดินเข้ามา ผมรีบหลบหน้าเค้าทันที เคนกับเพื่อนๆมายืนบังผมไว้  “กูไม่ทำอะไรเด็กนี่หรอก”

                “มึงไม่ทำ แต่เมียมึงทำไงไอ้เรย์”เคนพูดอย่างโมโห

                “เค้าก็ทะเลาะตามภาษาพี่น้องกัน มึงจะไปยุ่งอะไร”เรย์พูดแล้วยิ้มอย่างน่ากลัว

                “เคนเรากลัวเค้า”ผมบอกเคนแล้วจับชายเสื้อเคนแน่น

     

                3.00 P.M.

                ผมเดินมาข้างหน้าโรงเรียนโดยมีเคนกับเพื่อนๆเดินมาส่ง ผมเห็นคนตัวสูงหน้าตาดียืมพิงรั้วโรงเรียนอยู่ผมวิ่งเข้าไปหาเขาคนนั้นทันที

                “ยูกิ จ๊ะเอ๋!”ผมวิ่งไปโผล่ตรงหน้าเขา ยูกิยิ้มแล้วลูบหัวผมเบาๆ

                “ตัวเอง ม.ห้าแล้วนะ เอากระเป๋ามาเค้าถือให้”ยูกิพูดแล้วแย่งกระเป๋าของผมไปถือ แล้วใช้มืออีกข้างขยี้หัวผม “ตัวเตี้ยลงปะเนี่ย”ผมมุ๋ยหน้ากับประโยคหลังทันที

                “ใครจะไปเหมือนตัวเอง สูงอย่างกับเปรต”ผมว่าคนตรงหน้า “อย่างเค้าอะมาตรฐานชายไทยเหอะ “

                “ตรงไหนเนี่ยร้อยหกห้าจะถึงหรือป่าวก็ไม่รู้”ยูกิพูดต่อ

                “หุบปากไปเลย”ผมว่าคนตรงหน้า แล้วหันไปหาเพื่อนๆที่ทำหน้างงที่ผมสองคนยืนทะเลาะกันไม่หยุด “ตัวเองนี่เพื่อนเขาชื่อ ฮาร์ท เคน แล้วก็ เอวา”ผมแนะนำยูกิให้เพื่อนๆรู้จัก “ทั้งสามคนนี่แฟนเราชื่อยูกิ เรียกกิก็ได้”ผมบอกแล้วยิ้ม

                “ยินดีที่รู้จักครับ/ฮะ”ทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน

                “ตัวแสบไปเถอะ เดี๋ยววันนี้จะเลิกเย็น”ยูกิพูด ผมก็พยักหน้า

                “เราไปก่อนนะครับ”ผมพูดแล้วจับมือกับยูกิเดินออกมาจากโรงเรียน ยูกอพาผมมาที่บิ๊กไบร์ของตัวเองแล้วให้ผมขึ้นไปนั่งก่อนแล้วใส่ผมให้ผม แล้วยูกิก็ขึ้นมานั่งคร่อมแล้วขับพาผมมาที่ห้องซ้อมสุดหรู “ตัวเองทำไมเช่าห้องซ้อมแพงจัง”ผมถามออกไปทันที

                “เพื่อนเราเป็นลูกของเจ้าของห้องนะ”ยูกิพูดแล้วจับมือผมเดิมเข้าไปข้างในห้องซ้อมทุกคนหันมามองผมกับยูกิ

                “ว้าวๆๆ พาแฟนมาด้วยเว้ย”เพื่อนของยูกิล้อขึ้น ยูกิไม่ได้สนใจอะไรมาก พาผมมานั่งที่โซฟาแล้วเดินไปซ้อมกับเพื่อน “ชื่ออะไรครับ ผมชื่อเก่งนะครับ”นักร้องนำพูดแล้วยิ้มให้ผม สายตากะหล่อนสุดๆเลย “มือกลองชื่อดั้มครับ เบสชื่อดราฟ กีตาร์ไม่ต้องแนะนำนะครับ”ทำไมเพื่อนของยูกิกระหล่อนจังเลย

     

    …Saengfai…

                ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียนแล้วนั่งฟังเพื่อนพูดถึงกิจกรรมช่วงเข้าค่ายที่โรงเรียนจะจัดไป แล้วพอเพื่อนพูดเสร็จผมก็เก็บของใส่กระเป๋านักเรียนทันที

                “แสงไฟ”ผมหันไปหาคนที่เรียกแล้วปากผมก็แตะเข้ากับเขาทันที จุ๊บ! เรย์จุ๊บปากผมแล้วยิ้ม “วันนี้ไปดูหนังกันไหมที่รัก”เรย์จับคางผมหมุนไปมา

                “ไม่อะ ไฟไม่อยากไป”ผมบอกแล้วลุกขึ้นยืน “วันหลังนะเรย์ วันนี้ไฟรู้สึกปวดหัว”ผมพูดแล้วเดินออกมาจากห้องเรียน ผมเดินมาที่รถแล้วขับรถกลับบ้านทันที พอกลับมาถึงบ้านผมก็เห็นพ่อนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

                “แสงไฟมานี่สิ”ผมเดินเข้าไปหาพ่อแล้วนั่งลงข้างๆท่าน “พรุ่งนี้พ่อต้องไปดูงานที่ต่างประเทศกับรัฐ พ่ออยากจะฝากให้แสงไฟพาน้องไปโรงเรียนด้วยจะได้ไหม”พ่อถามผมหรี่ตามองผม

                “ไม่ ผมเกลียดเด็กนั้น”ผมพูดแล้วลุกขึ้น

                “คลานตามกันออกมาแท้ๆ ทำไมไม่รักกันละแสงไฟ”พ่อพูด ผมสะบัดหน้าหนี้แล้วเดินขึ้นชั้นบนทันที ผมเดินเข้าไปในห้องของเทียนไขแล้วมองรูปของเทียนไขแล้วหยิบมันขึ้นมาดู แล้วปารูปนั้นลงบนพื้นจนแตกกระจายแล้วรื้อห้องของเทียนไขรกไปหมด แล้วพออาละวาดจนพอใจผมก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของตัวเองแล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูพบว่าเรย์โทรเข้ามาหาผม ผมกดโทรกลับไปหาเรย์ทันที

                “เรย์ออกมาหาแสงไฟทีสิ”ผมบอกปลายสายทันที

                (ครับ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน)เรย์พูดแล้ววางสายไป ผมนอนแล้วหลับตานึกอะไรไปเลื่อยเปื่อย

     

                ครึ่งชั่วโมงต่อมา

                ก็อกๆๆ

                “เข้ามาได้”ผมบอกคนที่เคาะประตู เรย์เดินเข้ามาหาผม แล้วนั่งลวที่เตียงของผม ผมคลองคอเรย์ลงมาแล้วจูบปากอย่างรวดเร็ว เรย์สอดลิ้นเข้ามาในปากของผมที่เผยออกลิ้นของผมกับเรย์เกี่ยวพันกันไปมา

    <<ขอNCที่เพจนร้าคร้า>>

     

    …Thiankhai…

                ผมเดินเข้ามาข้างในบ้านโดยที่มียูกิเดินเข้ามาส่งข้างในบ้าน...

                “เทียนไขบ้านพ่อเทียนไขรวยจังครับ เราเหมือนหมาวัดเลยแหะ”ยูกิพูดขึ้น

                “อย่ามาเวอร์เลย ยูกิน่ะลูกชายท่านทูตแห่งญี่ปุ่น”ผมพูดแล้วบีบจมูกของยูกิเบาๆ

                “เทียนไขกลับมาแล้วหรอลูก”พ่อเดินออกมาแล้วถามขึ้น ยูกิลาลานรีบไหว้พ่อผมทันที

                “สวัสดีครับ”ยูกิพูด ผมขำกับกิริยาของคนข้างๆ

                “ไหว้พระเถอะพ่อหนุ่ม”พ่อผมพูดแล้วยิ้ม ผมยกมือไหว้พ่อของตนเอง

                “ตัวเองเขากลับแล้วนะ เดี๋ยวเค้าโทรหา”ยูกิพูด ผมพยักหน้าแล้วยกมือบายๆคนตัวสูง “ผมขอตัวกลับละครับ”ยูกิไหว์พ่อผมแล้วเดินออกไปที่รถบิ๊กไบร์ของตน ผมมองจนลับตาแล้วหันมาหาผม

                “เค้าคือใครหรอ”พ่อถามผม

                “แฟนเทียนไขเองครับ”ผมตอบแล้วยิ้มให้พ่อ

                “คบกันนานหรือยัง”พ่อถามต่อ

                “สี่ปีแล้วครับ”ผมตอบ ผมกับยูกิเราคบกันตั้งแต่ม.สองแล้ว แต่พอม.สี่ยูกิก็มาสอบติดที่โรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแถวกรุงเทพแล้วย้ายมาอย่ที่กทม.กับครอบครัว พ่อของยูกิเป็นท่านทูต ยูกิเป็นคนไม่ค่อยเวอร์และไม่เคยละเลยผมเลยสักครั้งทำให้เราคบกันมาจนถึงปัจจุบันนี่นะ “ไปพักเถอะลูก แล้วทานอะไรมาหรือยังละ”พ่อถาม ผมก็ยิ้มให้ท่าน

                “ทานแล้วครับ เมื่อกี้ยูกิเลี้ยงต้มเลือดหมูเทียนไข อร่อยมาเลย”ผมพูดแล้วยิ้มให้ท่าน “ผมขึ้นห้องแล้วนะครับ”ผมบอกท่านแล้วเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง พอเดินเข้ามาในห้องของตัวเองผมก็นิ่งทันที่เลย ทำไมห้องรกอย่างนี่ ผมมองที่รูปของตัวเองที่แตกกระจายอยู่บนพื้น ผมค่อยๆเก็บห้องของตัวเอง จนสะอาดเหมือนเดิมแล้วนอนลงบนเตียงหยิบรูปของแม่กับผมที่เก็บไว้ในกระเป๋าตังขึ้นมาดู แม่เทียนเหนื่อยจัง ถ้าเทียนไม่มีกิ เทียนจะทำยังไงกันนะ ผมเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้วเมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนแล้วปิดไฟในห้องเหลือไว้แค่ไฟหัวเตียง รอยูกิโทรกลับมาหา

                ครืน!!!!

                ผมหยิบโทรศัพท์มากดรับ...

                (ฮัลโหล เค้าถึงบ้านแล้วนะ)เสียงถามสายดังขึ้น

                “อือ...ตัวเองร้องเพลงให้เค้าฟังหน่อยสิ”ผมพูดแล้วอ้อนคนปลายสายทันที แล้วเสียงปลายสายก็ดังขึ้นพร้อมกัยเสียงร้องที่คุ้นเคยกับเสียงกีตาร์โปร่งเพราะๆ ที่ผมฟังทุกครั้งที่ผมไม่สบายใจหรือทุกครั้งที่ผมอยากฟัง คนๆนี้จะร้องเพลงและเล่นดนตรีให่ผมฟังเสมอ

                (รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน
    ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไหร่
    เมื่อไหร่ที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว
    หรือจะเป็นในตอนที่คุณต้องนอนเสียใจ
    หรือว่าตอนที่เราต้องไกล
    มันทำผมได้รู้ว่าคิดถึงแต่คุณ

    และในตอนนี้ ในเวลานี้
    ล่วงเลยมานานเป็นปี
    ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก

     

    ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
    ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
    นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
    ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว

    คืนวันที่เราเคยมีแต่ความเหงาใจ
    เมื่อมีคุณเข้ามาชิดใกล้
    ก็อบอุ่นใจดังไฟที่ร้อนตอนเหน็บหนาว

    และในตอนนี้ในเวลานี้
    ล่วงเลยมานานเป็นปี
    ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก

    ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
    ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
    นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
    ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว

    ลืมเรื่องราวที่ได้เคยบอบช้ำ
    ทิ้งมันแล้วโยนมันไปไกล
    แล้วในวันพรุ่งนี้ก็จะมีแค่เพียงเรา
    ไม่มีใครต้องเหงา และไม่มีใครต้องเศร้า
    สองเราเดินเคียงกันไป

    ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
    ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
    นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
    ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว

    ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
    ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
    นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
    ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว)เสียงเพลงจบลง (ใครทำอะไรให้ตัวแสบไม่สบายใจเราไม่รู้หรอกนะแต่เราอยากให้ตัวเองรู้ว่าเค้าเป็นห่วงตัวเสมอนะ)ยูกิพูดขึ้นแล้วเราก็คุยจนผมเผลอหลับไป

     

                เช้าวันต่อมาผมเดินลงมาข้างล่างแล้วเดินไปที่ห้องอาหารแล้วเห็นพี่แสงไฟ คุณพ่อแล้วก็...เรย์ คนที่ผมกลัวที่สุดกำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่ ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับพี่แสงไฟและเรย์ผมเห็นที่คอของพี่แสงไฟมีรอยแดงเป็นจ่ำๆด้วย เหมือนในการ์ตูนวายที่เพื่อนผมชอบเอามาอ่านแล้วก็ชอบบอกว่าผมเหมือนเคะในการ์ตูนเรื่องนั้นเรื่องนี่ แล้วชอบจับผมกับกิไปจิ้นกันเลื่อยเปลื่อยทั้งๆที่ผมก็กิยังไม่เคยจูบกับเลยด้วยซ้ำ มาที่สุดก็แค่หมอแก้มเท่านั้นเอง....

                “รีบๆกินกูรีบ”พี่แสงไฟพูด แล้วแม่บ้านก็ยกข้าวต้มกุ้งมาให้ผม แต่...

                “เทียนไขแพ้กุ้งนะครับ คุณแม่เอาเอาไปเก็บเถอะ”ตอนเด็กผมเคยเกือบตายเพราะกุ้งมาแล้ว เนื่องจากตอนนั้นแม่ไม่รู้ว่าผมพ้กุ้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดถึง

                “งั้นผมไปละ”พี่แสงไฟลุกขึ้นแล้วเรย์ก็ลุกขึ้นยืน

                “สวัสดีครับคุณลุง”เรย์ไหว้คุณพ่อแล้วเดินออกไปกับพี่แสงไฟ

                “เทียนไขวันนี้...”

                “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวกิจะมารับเทียนไปทานข้าวเข้าแล้วก็จะไปส่งที่โรงเรียนด้วย”ผมบอกพ่อ “งั้นเทียนไปแล้วนะครับ สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้พ่อแล้วเดินออกมาข้างนอก ก็เห็นกิจอดรถรออยู่แล้ว ผมเดินเข้าไปหาแล้วกิก็ใส่หใวกให้ผม ผมมองพี่แสงไฟกับเรย์ที่ยืนจูบกันอยู่หน้าบ้าน ผมหน้าแดงแปร๊ดเลย

                “พี่เทียนหรอ ดูแรดๆจัง”กิพูดแล้วอุ้มผนั่งบนบิ๊กไบร์คันเก่าแล้วขี่ออกมากจากบ้านผมทันที เรย์พาผมมาทานโจ๊กข้างทางเพราะผมบอกว่ายังไม่ได้ทานข้าวเช้า “กิพึ่งสังเกตนะเนี่ย ตอนเทียนใส่ชุดโรงเรียนนานาชาติแล้วเหมอนคอสเพลย์การ์ตูนญี่ปุ่นเลย”กิพูดผมก็ยิ้มภูมิใจ

                “แน่นอนก็เขาน่ารักนิ คริๆ”ผมพูดแล้วยิ้ม แล้วตักกโจ๊กใส่ปากของตัวเอง

     

     

    มาลงตอนที่1แล้วนร้าคร้า

    อ่านแล้วก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆนร้าคร้า มีอะไรผิดพลาดก็สามารถตอชมกันได้นร้าคร้า

    ไปแล้วนร้าคร้า จุ๊บๆๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×