นิทาน เทพบุตรผู้ตามหาดาวตก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  นานมาแล้วเทพบุตรผู้งดงามที่สุดในสรวงสวรรค์ ได้ออกตาม

หานางฟ้ายอดรักซึ่งกลายเป็นดาวหางตกลงมายังโลกมนุษย์ เขา

เฝ้าค้นหาเศษซากที่หลงเหลือจากดาวหางดวงนั้นตามกองก้อนกรวด

ก้อนหินธรรมดา มีอยู่หลายคราวที่เขาเผลอเข้าใจผิดคิดว่าก้อนหิน

ธรรมดาที่หยิบขึ้นมาดูก็คือดาวตกดวงนั้น แต่มันไม่กระพริบแสงตอบ

รับเขาอย่างหญิงสาวที่ยิ้มแย้มให้ชายที่รัก เขาจึงโยนพวกก้อนหินที่

หยิบขึ้นมาพินิศเหล่านั้นทิ้งไปแล้วออกค้นหาดาวตกดวงนั้นต่อ และ

ความงดงามกับความออนโยนของเทพบุตรองค์นั้นก็ได้ทำให้แม่มด 

นางหนึ่งเกิดความหลงรัก หลังจากที่นางแอบคอยเฝ้าดูสะกดรอย

ตามเทพบุตรมานาน วันหนึ่งแม่มดก็ได้เข้าไปถามเทพบุตรดูว่า

กำลังหาสิ่งใด จนนางทราบความจริงเรื่องดาวตกซึ่งเป็น

นางฟ้ายอดรักของเทพบุตร ทำให้แม่มดแอบจำแลงกายเป็น

สะเก็ตดาวตกกระพริบแสงนอนรอให้เทพบุตรมาเก็บบนพื้นไป 

หลังจากนั้นเทพบุตรก็ได้นำดาวตกร่างจำแลงของแม่มดตีปีกขาว

คลายปีกหงษ์พาบินขึ้นไปบนสวรรค์ แม่มดในร่างจำแลงหินดาวตก

รู้สึกมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเทพบุตรตลอดเวลา แต่พอ

นานวันเข้านางเห็นว่าเทพบุตรเข้าใจผิดคอยลูบคลำพร่ำเพ้อคิดว่า

ร่างจำแลงของตนคือนางฟ้ายอดรักที่ตามหา แม่มดที่เริ่มรู้สึก

สำนึกผิดผสมกับความรักที่มีต่อเทพบุตร นางจึงตัดสินใจ

คืนร่างแม่มดตามเดิมและบอกความจริงให้เทพบุตรฟังทั้งหมดแล้ว

ร่ำไห้จำแลงร่างกลับเป็นก้อนสเก็ตดาวอีกครั้ง ฝ่ายเทพบุตรค่อยๆ

ก้มลงไปเก็บสะเก็ตดาวนั้นขึ้นมาอย่างถนุนถนอมแล้วกล่าวว่า

นี่คือดาวตกที่ข้าเฝ้าตามหามานาน