คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 The Chosen
ตอนที่ 11 The Chosen
(ตั้ม's)
"อะไรนะครับ" ผมว่าหูผมคงไม่ได้ยินอะไรเพี้ยนไปใช่ไหม ผู้บังคับบัญชาตรงหน้าถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะพูดให้ผมทำตัวตามสบาย
"ยังจำภัทรลูกลุงได้ใช่ใหม" คุณลุงถามก่อนผมจะพยักหน้าช้า ก็จะจำไม่ได้ได้ไง ยัยนางแบบตัวแสบที่ขับรถชนผม แต่จะว่าฝ่ายนั้นฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก ผมขับพรวดพราดออกไปเหมือนกัน
"งั้นคงรู้นะ ว่าตอนนี้ยัยภัทรเป็นอะไร ลุงจะได้เข้าเรื่องเลย"
"พอจะทราบครับ" คุณลุงพยักหน้าเบาๆ ผมรอฟังว่าคุณลุงเรียกผมมาพูดเรื่องอะไร ปรกติผมเป็นทหารติดตามให้คุณลุงบางครั้ง แต่ครั้งนี้ดูหน้าลุงกังวล ผิดกับลุคผู้นำกองทัพที่ผมเคยเห็นเลย
"ภัทรจะไปเป็นทหาร ระหว่าง 6 เดือนนี้ ช่วยดูน้องแทนลุงหน่อยได้ไหม" ผมคงยังทำหน้างงต่อไปคุณลุงเลยเล่าวีรกรรมเก่งกล้าของยัยตัวแสบให้ผมฟัง อยากจะหัวเราะแต่ก็หัวเราะไม่ออกเมื่อมองสีหน้าเครียดๆ ที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
"ตั้มรู้จักลุงดี ลุงไม่ใช้อำนาจในทางที่ผิดเพื่อช่วยลูกลุงแน่ๆ แต่แค่อยากให้ช่วยดูภัทรมันหน่อย" เรื่องนั้นไม่บอกผมก็รู้ คนตรงเป็นไม้บรรทัดแบบนายพลประภพ ผมพอจะเดาได้ว่าคุณลุงคงเป็นห่วงในเรื่องอะไร คงเป็นการใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายเป็นร้อยอย่างไม่ต้องสงสัย
"ผมเข้าใจครับว่าคุณลุงกังวลเรื่องอะไร ผมคอยดูแลให้นะครับ"
"อือ ดี ตั้มรับปาก ลุงค่อยสบายใจ เพราะยัยภัทรดูไม่รู้เรื่องเลยว่าตัวเองต้องไปเจอกับอะไรบ้าง เห้อ ดีเหมือนกัน ลุงก็คงไม่บอก ปล่อยให้ไปเจอเอง ลุงไว้ใจตั้มคนเดียว ก็เห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆ แล้วเนอะ คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เด็กมันเป็นยังไง โตมันก็เป็นอย่างนั้น คราวนี้หวังว่าจะได้โตจริงๆ ซักที" ลุงส่ายหน้าพูดยิ้มๆ ออกมา ทำให้ผมอดนึกภาพเด็กไม่รู้จักโตได้ ผมออกมาจากห้องท่านนายพล ก่อนจะเดินไปทานข้าว
"ตั้ม" เสียงผู้หญิงคุ้นหูเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงของเดียวของผม
"ว่าไงเจน เพื่อนทิ้งหรอ นั่งกินข้าวคนเดียว" ผมเดินไปยิ้มให้ เจนแกล้งทำหน้าเศร้าๆ พยักหน้าส่งมาให้ ผมเลยนั่งลงไปกินข้าวข้างๆ เจนเป็นทหารหญิงที่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า สวยที่สุดตั้งแต่เคยมีมา บุคลิกที่แสนจะคุณหนูคงไม่มีใครติดว่าจะมารับราชการทหาร เจนเป็นหน่วยทหารแพทย์ ที่ผมสนิทด้วยเพราะทำงานด้วยกันบ่อย จนหลายคนคิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลย
"ท่านเรียกไปทำไรหรอ" เจนชวนผมคุยขึ้นมา ผมเองก็ว่าจะบอกเจนอยู่เหมือนกัน น่าจะช่วยคอยดูแลยัยนั้นได้
"ลูกคุณลุงจะมาเป็นทหารฝึก" ผมตอบ เจนยิ่งทำหน้างง ผมว่าใครฟังก็งง ตอนนี้คิ้วเจนจะขมวดติดกันแล้ว
"คุณภัทร ที่เป็นนางแบบไฮโซดังๆ อ่ะนะ" ผมพยักหน้าแทนเพราะเคี้ยวข้าวอยู่ แต่เจนทานเสร็จแล้วเลยซักผมต่อ "แล้วเค้าจะมาฝึกทหารชาย หรือหญิงอ่ะ แล้วเค้าจะฝึกได้หรอ" เจนยังคงพูดไปเรื่อยๆ ซึ่งส่วนมากเป็นคำถามที่ผมเองก็ตอบไม่ได้
"มีอะไรให้ช่วยก็บอกละกันนะ" ผมพยักหน้ายิ้มขอบคุณให้เจน ก่อนจะแยกกัน
ตอนนั้นบอกเลยตามตรงผมไม่คิดจริงๆว่า ไอ้คำว่าไม่รู้ของคุณลุง จะหมายถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยขนาดนี้ คนที่นอนซบไหล่ผมดูหลับตาพริ้ม ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับสิ่งที่กำลังรออยู่ตรงหน้า ที่หูมีเพลงฟังสบายอารมณ์ ดูจากทั้งกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบเบ้อเริ้ม กระเป๋าเล็กกระเป๋าน้อย โทรศัพท์ที่ต้องถูกยึดเอาไว้ ผมว่าเจ้าตัวยังไม่รู้ และไอ้คนที่เธอบอกว่าพ่อส่งมาดูแลเธอ เธอก็คงยังไม่รู้อีกว่านั้นหมายถึงผม ไม่น่าละยังคงหน้าระรื่นหลับสบายอยู่ขนาดนี้ ไหนจะกิริยาต่างๆ ที่ดูไม่รู้จักระวังตัว รอบตัวคงมีคนคอยประคบประหงมจนชิน ทั้งการเดิน การแต่งตัว จะก้าวขาแต่ละที หรือนึกอยากจะถอดเสื้อสยายผมก็ทำ โดยไม่มองสายตาคนรอบข้าง ภาพทุกอย่างดูสโลว์โมชั่นเหมือนหลุดออกมาจากในละคร การนั่งอมยิ้มชมวิว ผมสีน้ำตาลอ่อนปลิ้วสลวย ที่อยู่ดีๆ ก็ยกมือรวบโชว์ต้นคอและเนินอกขาวๆ จนผมยังเผลอแอบมองไม่รู้ตัว เห้ออออ ส่งผมไปรบยังดีซะกว่า ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนข้างๆ ผมนี้จะเคยเป็นผู้ชายมาก่อน
รถเลี้ยวเข้ามาในค่ายเรียบร้อย จริงๆ เรื่องวันนี้เป็นอีกเรื่องที่ผมขออนุญาตคุณลุงไว้ โดยผมให้คุณภัทรตามมาทีหลัง ผมไม่ต้องการให้คนรู้เรื่องเธอมากนัก และง่ายกับตัวผมเพื่อจัดการการรายงานตัวของพลทหารใหม่บางส่วน เพราะต้องการคัดเลือกคน และเพื่อจะได้ดูลู่ทาง จัดกอง การเลือกห้องนอน ห้องน้ำ โดยเลือกคนจากประวัติการศึกษา ท่าทางรูปร่างบุคลิคที่จัดอยู่ในทหารชั้นดี ผมรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันจำเป็น เพราะคงอันตรายต่อตัวคุณภัทรเองแน่ หากต้องอยู่รวมกับผู้ชายบางประเภท เมื่อได้เห็นสิ่งทีเกิดขึ้นวันนี้นั้นยิ่งทำให้มั่นใจว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นไม่ผิด
จริงๆ การฝึกพลทหารใหม่ก็ไม่ใช่หน้าที่ผมเลย แต่เพราะคุณลุงขอ ปรกติคุณลุงไม่เคยขอร้องให้ใครทำอะไรผมรู้จักท่านดี แต่ครั้งนี้ท่านคงเป็นห่วงจริงๆ ซึ่งผมมองแล้วมันก็น่าห่วงอยู่หรอก ผมต้องเหนื่อยขึ้นกว่าเดิมเท่าไหนคนข้างๆ ผมยังหลับซบไหล่ผมไม่รู้เรื่องต่อไป ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะปลุกคนข้างๆให้ตื่นมาเผชิญโลกใหม่ที่เธอกำลังจะต้องไปพบเจอ
"ตื่นๆๆ ถึงแล้ว" ผมพูดเสียงดังให้ได้ยินกันทั่วรถ โดยเน้นที่เจ้าของผมหอมๆ ที่รบกวนจิตใจผมข้างๆ เป็นพิเศษ
.........................................................................
อันนี้ลงแถมให้เป็นกึ่งๆตอนพิเศษจากผู้หมวดสุดหล่อละกันคะ ^^
ความคิดเห็น