คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่ 32 Do You Dare?
ตอนที่ 32 Do You Dare?
"อีกนิดเดียว สู้ๆ" เสียงเอ็มที่กำลังกดหัวเข่าให้ฉันซิทอัพพูดขึ้นพร้อมส่งแรงเชียร์
"อีกสามครั้งสุดท้ายแล้ว เย้" พอเสียงเอ็มพูดฉันได้แต่แผ่ตัวลงนอนด้วยความเหนื่อย วันนี้เป็นเช้าที่ต้องทดสอบสรรมถภาพ ตั้งแต่เช้ามาฉันต้องวิ่งให้เร็วและเหนื่อยกว่าทุกวัน
"แหม เอ็มเราบอกแล้วว่าเราทำได้ ทำหน้าลุ้นอยู่นั้นแหละ เราต้องเข้าคลาสเทรนนิ่งตลอดอยู่แล้วนะ" ฉันพูดพร้อมเอื้อมไปคว้ามือเอ็มที่ยื่นมาพร้อมลุกขึ้นยืน โอ้ย แต่ก็เหนื่อยใช่เล่นแหะ
"คร้าบบบบ รู้แล้ว แต่แค่เอ็มเป็นห่วงนิ" เอ็มหันมาพูดยิ้ม โดยมียัยอั้มกรี๊ดกร๊าดแซวอยู่ข้างๆ ฉันได้แต่ยิ้มรับหันมองหาสิ่งที่ต้องทำต่อไป นั้นทำให้ฉันเห็นสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมา ก่อนที่จะมองเมินไปทางอื่น เมื่อเห็นฉันกำลังจะเดินไปหา เขาก็เดินไปคุยกับจ่าแทน มันเกิดอะไรขึ้น เขาเป็นอะไรนะ เขาไม่ยอมคุยกับฉันเลยตั้งแต่เมื่อคืน ทุกครั้งพอจะเข้าไปคุยก็เดินหนี และบอสก็จะเดินมาแทรกแทนทุกครั้ง ครั้งนี้ก่อนเช่นเดียวกัน
"ไหวป่ะเนี่ย อันต่อไปโหดนะคุณ ต้องโหนให้คางพ้นบาร์นั้นด้วยนะ ถึงจะผ่าน" ฉันหันไปมองตามสิ่งที่บอสพูดด้วยความรำคาญ มันคือสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด ไอ้แท่งเหล็กนั้นมันทำให้ฉันเจ็บมือ และเสียวแผลใต้รักแร้ที่ผ่าหน้าอกมา แม้จะไม่เจ็บแล้ว แต่มันก็หวั่นๆ ใจอยู่ดี
"เออหน่า ไม่ผ่านแล้วจะยังไง แล้วเจ้านายแกเขาเป็นอะไรห่ะ" ฉันถามในสิ่งที่อยากจะรู้ที่สุด
"ก็ปรกติดีนิ" เสียงพูดมาแบบไม่ต้องคิดแบบนี้ก็คงเตรียมมาตอบอยู่แล้วสินะ
"ฉันซื้อแบล็คให้สองขวดเลย" ฉันยื่นข้อเสนอที่ทำให้คนหน้าต้องตาวาว ฉันเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ทหารกับเหล้ามักจะมาคู่กันเสมอ และมันก็เวิร์คจริงแหะ
"เอ่ออออ คือ..." เสียงอ้ำๆ อึ้งๆ ทำให้ฉันเริ่มหมดความอดทน
"ฉันให้สามขวดเลย" คำขาดสุดท้ายมาพร้อมรอยยิ้มบนหน้าของคู่สนทนา
"ก็เดาไม่เห็นยาก ผมเห็นนะว่าคุณทำอะไรเมื่อคืน หมวดเขาให้ผมรายงานทุกอย่าง" คำพูดที่ทำฉันงง เรื่องเมื่อคืนก็ต้องเรื่องเอ็มแน่ๆ ก็เขาเห็นเองอยู่แล้วนิ ต้องรายงานอะไรอีก
"รายงานอะไรของแก ก็เมื่อวานนี้เขาก็เห็นเองอยู่แล้วนิ" ฉันตอบด้วยความงงๆ
"เห็นอะไรหรอ" หน้าบอสก็เริ่มมีเครื่องหมายเควสชั่นมาร์คเบาๆ
"ก็เห็นเอ็มกอดฉันมั้ง หรือไม่ใช่เรื่องนี้ ก็ว่าอยู่แล้วจะมีเรื่องอะไรอีก แกไปฟ้องอะไรมั่ว โดนแน่คอยดู" ฉันพูดเตรียมเอาเรื่อง
"อ้าว ก็เรื่องที่ไอ้เอ็มหะ....หอมคุณไง" บอสพูดเสียงดัง ดีที่ฉันเอามือปิดปากมันทัน ทำให้สามคำหลังได้ยินกันแค่สองคน
"นี่เบาๆ หน่อยสิ อย่าบอกนะว่าแกเห็นแล้วเอาไปบอก" ฉันเอ็ดบอสเบาๆ
"ก็มันหน้าที่ หมวดเขาสั่งผมมา ผมก็ต้องรายงานไปตามที่เห็น อย่าลืมนะ สามขวดคุณพูดแล้วด้วย ว่าแต่ไช่ย่อยนะครับเนี่ย มีกอดส่งท้ายด้วยแหะ อดเห็นเลย" บอสยังพูดกวนๆ ลอยหน้าลอยตา
"นี่พอเลย ไม่รู้เรื่องแล้วเอาไปพูด ฉันไม่รู้เรื่องสักหน่อย" โอ้ย ตาย คนมันหลับนิ
"ผมเห็นแล้วว่าคุณหลับยาม แต่หมวดเขาคงไม่มาโกรธคุณเพราะเรื่องวินัยทหารหรอกมั้ง วิธีการลงโทษโดยการไม่คุยด้วย ผมว่ามันแปลกๆ ไปหน่อยนะ ฮ่าๆ" เสียงบอสยังคงพูดแซวขำๆ ต่อไป แต่ฉันคงไม่คำด้วยหรอกนะ หาเหาใส่หัวให้ฉันจริงๆ พอจะหันไปโวยก็ได้ยินเสียงหมวดตะโกนเรียกบอสมันดังขึ้นซะก่อน
"เห้ย คุณ ไปๆ ตาคุณแล้ว ผมไปรอสั่งซ่อมคุณฝั่งนั้นนะ" บอสพูดกวนๆ และเดินไปอีกฝั่งคือพวกที่ไม่ผ่านเกณฑ์ ไอ้นี่ แม่ง พูดเป็นลางจริงๆ หมวดนี่ก็อีกคน เรียกฉันเองก็ไม่ได้หรือไง ต้องเรียกผ่านคนอื่น
"เห้อ" ฉันได้แต่ถอนหายใจชูมือจับราวและพยายามยกตัวขึ้น ขาลอยขึ้นมาเหนือพื้นนิดเดียว ก็.... ตกลงมา คงไม่ต้องถามถึงคางหรอกนะ หัวยังไม่ถึงขอบบาร์ก็หล่นลงมาแล้ว
"หึ" เสียงแค่นี้เองที่หลุดมาจากไอ้ผู้หมวดนั้น
ฉันพยายามอีกรอบแต่ผลก็ไม่ต่างกัน หมอนั้นมองมาด้วยสายตาที่ฉันประเมินไม่ออกว่าคืออะไร ก่อนจะหันหนีแล้วเดินไปเลย
"นี่ นาย" แต่อีกฝ่ายยังคงเดินไปไม่สนใจเสียงเรียกของฉัน ฉันจึงได้แต่เดินกระทืบเท้ามาหาบอสด้วยความหงุดหงิด
"คนสวยมาแล้ว แต่ท่าเดินเทรนใหม่ของนางแบบหรอกครับ ดุดันเชียว เดินแบบนี้แคทวอล์คพังพอดี ฮ่าๆ" ฉันอยากบีบคอบอสมันจริงๆ ฉันไม่โดนทำโทษอะไรมากมายหรอก แต่ก็เหนื่อยอยู่ดี ถึงบอสจะแกล้งสั่งลงโทษ แต่ฉันก็เห็นว่าบอสพยายามอลุ่มอล่วยให้ วิทพื้นก็ให้ฉันเอาเข่าลงได้ข้างหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำเอาหมดแรงเหมือนกันแหะ
"ภัทรกินเยอะๆ นะ ไหนบอกเก่งไง ทำไมโดนซ่อมซะล่ะ" เอ็มพูดยิ้มๆ พร้อมคอยตักโน้นตักนี่ให้ฉันเรื่อยๆ เมื่อถึงเวลากินข้าวกลางวัน
"เอ็ม มึงมาออกเดทกะคุณภัทรเขาหรอว่ะ" เสียงดำพูดแซวกับท่าทีของเอ็ม
"ป่าว กลัวเขากินไม่ทันพวกมึงไง เลยต้องช่วยตัก" เอ็มตอบด้วยน้ำเสียงเขินๆ เรียกเสียงแซวจากคนทั้งโต๊ะ ฉันก้มลงมากินข้าวในจานตัวเองต่อ และพอนึกขึ้นได้ก็มองไปที่คนๆ เดียวที่อยู่ในหัวฉันตอนนี้ สายตาเย็นชาที่มองผ่านไปเหมือนฉันเป็นเพียงธาตุอากาศ มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก
"ภัทรเป็นอะไรป่าว" เสียงเอ็มถามขึ้นมาอย่างเป็นห่วง
"เปล่า ภัทรกินไม่ค่อยลง เอ็มไม่ต้องตักให้แล้วนะ เดี๋ยวกินไม่หมด" ฉันพูดและยิ้มนิดๆ ให้เอ็ม
"ได้ๆ งั้นเดี๋ยวพักต้องกินนมนะ เดี๋ยวเอ็มซื้อให้" เอ็มพูดพร้อมยิ้มกว้าง มันทำให้ฉันปฏิเสธไม่ลงได้แต่พยักหน้าตอบ
"โต๊ะนี้ก็ให้มันน้อยๆ หน่อยนะ มดขึ้นหมดแล้ว" เสียงกวนๆ ของบอสดังขึ้น ทำเอาเสียงแซวเบาลงนิดนึงก่อนที่ป้องจะพูดต่อ
"ผมก็ว่างั้นอ่ะพี่ ผัดพริกแกงวันนี้ผมว่ามันหวานๆ ไงบอกไม่ถูกเนอะ" คำพูดของป้องเรียกเสียงแซวบนโต๊ะได้อีกครั้งพอหันไปมองหน้าก็เห็นว่าหน้าขาวๆ ของเอ็มกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆ นั้นทำให้ฉันยิ้มออก
"เป็นอะไร เขินหรอ" ฉันพูดขำๆ กับท่าทางของเอ็ม ที่ไม่มีเสียงตอบรับให้ฉัน แต่หันไปด่าพวกป้องแทน
"แล้วไม่ต้องมาถามนะ หมวดเป็นอะไร" บอสหันมาพูดเบาๆ ในระหว่างที่เอ็มหันไปเถียงกับคนอื่น
ฉันหันไปมองหน้าบอสที่กำลังยิ้ม แต่ไม่ใช่ยิ้มที่ตั้งใจจะกวน เหมือนคำเตือนมากกว่า นั้นทำให้ฉันหันไปมองหาบุคคลที่ไม่ได้ยืนอยู่ในห้องนี้แล้ว
"มา เอ็มล้างให้นะ" แล้วเอ็มก็แย่งจานในมือไปเลย ฉันได้แต่ถอนหายใจ ถ้าเอ็มมีความสุขที่จะทำ ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ใช่ไหมอ่ะ แล้วฉันล่ะจะทำยังไงดี จะบอกเอ็มยังไงว่าฉันอึดอัด โดยที่ไม่ทำให้เอ็มเสียใจ
ตลอดวันความเหนื่อยจากการฝึกไม่ได้ทำให้ฉันคิดเรื่องคนๆ หนึ่งน้อยลง ทุกครั้งที่ฉันหันไปมอง ก็เจอแต่ใบหน้าที่ว่างเปล่า เสียงที่พูดที่ได้ยินออกมา มีเพียงคำสั่งที่สั่งทหารใหม่ทั้งกอง ไม่มีแม้แต่ชายตามมามองว่าฉันมีตัวตนอยู่ตรงนี้มันทำให้ฉันอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ เหลือเกิน
"เป็นอะไรรึเปล่าวันนี้สีหน้าภัทรไม่ดีเลย แต่วันนี้ก็ฝึกหนักเลยเนอะ ยืนกลางแดดตลอดเลย โอเครึเปล่า" เสียงเอ็มเรียกสติให้ฉันกลับมา
"อ่อ ไม่มีอะไรเอ็ม วันนี้เหนื่อยจริงอ่ะ แล้วเอ็มรีบไปอาบน้ำหรอ" ฉันรีบไปพูดกับเอ็ม ก็ผู้ชายมีเวลาอาบน้ำอึดใจเดียวเอง อั้มมันเล่าให้ฉันฟัง มันบอกมันเสียดายไม่มีเวลามองอะไร อะไรของใครเลย
"อ้าว ก็ภัทรนั่งอยู่นี่อ่ะ เอ็มไม่กล้าถอด" คำพูดของเอ็มทำให้ฉันเริ่มหันไปมองรอบๆ ที่ทุกคนเริ่มถอดเสื้อถอดกางเกงกันแล้ว
"หรือภัทรจะให้เอ็มถอดเลย ดูสิพูดแค่นี้ แก้มแดงเชียว เขินหรอครับ" เอ็มพูดขำๆ แล้วเอานิ้วมาเขี่ยแก้มฉันเบาๆ ฉันเลยคว้าหมอนมาตีคนเจ้าของคำพูดและก็เจ้าของมือที่รู้สึกจะเริ่มถึงเนื้อถึงตัวฉันบ่อยขึ้น แล้วก็ได้แต่ก้มหน้าลงเขินๆ กับสิ่งรอบตัว แต่อีกความรู้สึกคือโกรธว่า คนที่ต้องพาฉันไปอาบน้ำเขาอยู่ไหน เมื่อเช้าก็ที่หนึ่งแล้วนะ
"มาคุณ ผมพาไปแทน หมวดไม่ว่าง" บอสพูดเสียงเซ็งๆ แต่หน้ายังกวนฉันเหมือนเดิม คำพูดที่ได้ยินทำฉันหงุดหงิดและเดินฉับๆ ออกมาเลย เขาจะไม่ว่างได้ไง เมื่อกี้ฉันยังเห็นยืนอยู่แถวนี้อยู่เลย นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว จะมีธุระอะไรสำคัญกว่าฉันหรอ
"นี่ๆ จะรีบไปไหนคุณ งอนใครมาป่าว แต่ไม่หรอกมั้งแฟนคุณเพิ่งจะโชว์ซีนหวานจนหน้าแดงเลยนิ" คำพูดของบอสทำเอาฉันต้องหยุดเดิน เหมือนฟางเชือกสุดท้ายที่กำลังจะขาดลง
"ฉันกับเอ็มไม่ได้เป็นอะไรกัน คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี อยากปากแตกอีกใช่ไหมห่ะ" ฉันหันไปแว้ดใส่ แต่เสียงที่ได้กลับมาเป็นเสียงหัวเราะ
"เอ๊ะ นี่" ฉันแว้ดใส่จน บอสต้องพยายามกลั้นหัวเราะ
"ไม่เล่นแล้วก็ได้ ผมว่าผมช่วยคุณได้ แต่คุณต้องเล่ามาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับหมวด" เสียงบอสกลับมาจริงจัง ใบหน้ากวนยังอยู่ แต่แววตาเหมือนมีประกายบ้างอย่าง
"เล่าอะไร" ฉันถามไปตรงๆ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่อง...คืนนั้นนะ
"หมวดเขาหลุดพูดเรื่องคุณบอกจะรออะไรนี่แหละ แต่ผมได้ยินไม่ถนัด เอาไง จะให้ช่วยไหม ถือเป็นบริการเสริม" บอสพูดอย่างเป็นต่อ
"ถ้าฉันเล่าแน่ใจว่าจะช่วยได้" ฉันถามย่ำ เผื่อความในใจ
"ไม่ลองก็ไม่รู้" บอสตอบเรียบๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็คงต้องลองดู เป็นไงเป็นกัน ดีกว่าอึดอัดแบบนี้ ฉันลากบอสเข้ามาในห้องพักหมวดที่เป็นห้องประจำของฉันไปแล้ว ข้าวของมากมายฉันอยู่ในห้องนี้ ฉันล็อคประตูดึงบอสลงมานั่งและค่อยๆ เล่าเรื่องคืนนั้นที่เกิดขึ้นให้บอสฟัง พูดและก็เขินๆ แหะ
"ไม่น่าละ แหมมม ผมว่าแล้วมีคุณเข้ามาต้องทำผู้ชายในกองหัวปั่นแน่ๆ ฮ่าๆ" บอสพูดขึ้นทำเอาฉันต้องตีแขนมันไปแรงๆ หนึ่งที
"โอ้ย เขินก็ไม่ต้องรุนแรงก็ได้ ซี๊ด โอ้ย อย่าๆ" ฉันเริ่มหยิกเอวแทนเมื่อบอสยังแซวไม่หยุด
"โอเคๆ ยอมแล้วๆ ผมมีวิธี" บอสพูดขึ้นด้วยสีหน้าเหมือนกำลังคิดเรื่องสนุกออก มันทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจแปลกๆ
"วิธีอะไร" ฉันถามกลัวความคิดประหลาดของไอ้นี่มันจริงๆ
"ผมรับประกันผล ถ้าไม่สำเร็จผมไม่เอาสักขวดเลย ว่าแต่คุณ...กล้าป่ะล่ะ" บอสพูดด้วยเสียงมั่นใจ ลองเอาเหล้ามาเดิมพันขนาดนี้ แสดงว่ามันต้องเวิร์ค
ฉันได้แต่สูดหายใจเข้าลึกๆ เป็นไงเป็นกัน ฉันเอียงหูไปเตรียมฟังวิธีการ ก่อนที่บอสจะกระซิบลงมาทำเอาฉันขนลุกซู่กับสิ่งที่บอสค่อยๆ พูดจนจบ
"เห้ย! เอาจริงหรอ" ฉันพูดพร้อมเอามือปิดปาก ไม่ไหวมั้ง คิดได้นะ
"ไม่มีเวลาแล้วไปเตรียมตัว ดูสิหมวดจะยังทนเก็กหน้าโหดได้อยู่ไหม" บอสไม่พูดเปล่าแต่กดโทรศัพท์แล้ว ทำให้ฉันต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไม่มีทางเลือก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนะ คิดถูกไหมเนี่ย ไปเชื่อไอ้บอสมัน เห้อออออ
..................................................................................................
ความคิดเห็น