ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บันทึกรักพลทหาร Private Supermodel and the Love Commander

    ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 35 Hide & Seek (You're Not the Boss of Me)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 188
      0
      1 ก.พ. 57


    ตอนที่ 35 Hide & Seek (you're not the Boss of me)

     

    "มากวาดตรงนี้ด้วยยังไม่สะอาดเลย" เสียงบอสดังขึ้นมา ตรงนั้นฉันก็กวาดไปหลายรอบแล้วนะ

     

    "ก็มาเดินย่ำไปย่ำมาแล้วมันจะสะอาดได้ไงห่ะ" ฉันตะโกนกลับ เหนื่อยก็เหนื่อยตอนเช้าวันนี้ต้องวิ่งรอบกรมแล้วยังต้องมาทำความสะอาดอีก แถมกวาดยังไงมันก็ไม่สะอาดสักที สงสัยเพราะไม้กวาดมันบานหมดแล้วแน่เลย

     

    "กล้าพูดนะ กวาดสูงขนาดนั้นมันก็ปลิวหมดอ่ะดิ" เสียงบอสยังคงบ่นก้นด่าฉันต่อไป ฉันเบื่อมันจริงๆ ทำไมฉันต้องมาฟังคำสั่งมันด้วยนะ โอ้ย

     

    "นี่ทำไมไม่ไปดูคนอื่นบ้าง มาจับผิดอะไรฉันคนเดียวเนี่ย" ฉันพูดเซ็งๆ

     

    "ขืนไม่มาดูนะ คุณก็อู้ เดี๋ยวก็ให้ไอ้เอ็มมันมาทำแทน" ดูมันพูดเข้า ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ

     

    "ฉันไม่เคยใช้ให้ใครมาทำเลยนะ เอ็มเขามาช่วยเอง" ฉันพูดความจริง แม้จะเคยบ่นอึดอัดแต่ตอนนี้โครตคิดถึงเอ็มเลยอ่ะ แงงงงงง

     

    "เอ้า สะอาดยัง ฉันจะได้ไปอาบน้ำ" ฉันพูดหลังโดนไปกวาดมุมห้องตามที่บอสบอก

     

    "ถ้าคิดว่าสะอาดลองลงไปนั่งตรงนั้นให้ผมดูดิ" บอสพูดขึ้นหลังจากชะโงกมาดูผลงานฉัน

     

    "จะบ้าหรอ ใครจะไปนั่งสกปรกจะตาย" ฉันตอบโดยไม่ต้องคิด ทำให้บอสมันส่ายหน้า เอาไม้กวาดในมือฉันไปกวาดเอง เออ ทำเองตั้งแต่แรกก็จบ

     

    "ผมกวาดเองเหนื่อยน้อยกว่าบ่นคุณเอง เป็นผู้หญิงภาษาอะไร งานบ้านงานเรือนทำให้มันเป็นหน่อย สงสัยบ้านหมวดรกตายพอดี มีเมียทำอะไรไม่เป็น โอ้ย" ไม่ต้องรอให้มันพูดจบ ฉันก็เดินไปบิดหูมันแล้ว

     

    "นี่พูดอะไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานะ อีกอย่างบ้านเขาหลังออกจะใหญ่โต เขามีแม่บ้านคอยดูแลย่ะ" พูดไม่คิดใครเขาจะมาทำเอง

     

    "เห้ย นี่ไปบ้านกันมาแล้วหรอ แล้วเมื่อวานทำเป็นขัดขืน ฮ่าๆ เห้ย คุณนั้นไม้กวาดนะ อย่าๆ" ไอ้นี่คิดไปไกลมาก ฉันต้องแย่งไม่กวาดมาไล่ตีไล่ความคิดเพี้ยนนี่ออกไปก่อน

     

    "ให้มากวาดห้องมาวิ่งเล่นอะไรกัน" เสียงดุจากคนที่คุณก็รู้ว่าใครดังขึ้นทำให้ฉันกับบอสต้องหยุดวิ่ง

     

    "เออไช่ บอสนิ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ดูดิ ที่กวาดไว้ปลิวหมดเลย แย่มาก อ่ะ เอาไปทำต่อเองเลย ฉันไปอาบน้ำนะ" ฉันพูดตัดบทเพื่อรีบเตรียมชิ่งออกมา ฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าเขาจริงๆ ตั้งแต่ตอนตื่นมา ฉันค่อยหลบหน้าตาผู้หมวดนี่ตลอดเลย บอสมันตะโกนโวยวายแต่ฉันไม่สนอ่ะ วิ่งออกมาแล้ว

     

    ฉันวิ่งเข้าห้องที่เมื่อคืนทำเรื่องงามหน้าเอาไว้ ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำปิดประตู อาบน้ำไปพลางคิดหาทางรอดที่แสนจะริบหรี่ ฉันจะหลบไปได้อีกนานแค่ไหนนะ แต่เจอหน้าแล้วจะให้ทำไงอ่ะ ไม่ไหวหรอกนะ ทำตัวไม่ถูกอ่ะ

     

    พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จฉันค่อยเอาหูแนบประตูว่าไม่มีเสียงใครอยู่ด้านนอกก่อนจะค่อยๆ ยืนหน้าออกมาดูเห็นว่าไม่มีใครจึงเดินออกมา

     

    "หลบผมอยู่หรอ" โหย เสียงหลอนเข้ามาถึงในสมองเลย หลอนแหะ ตาคนนี้

     

    "ก็ใช่นะสิ เห้ย" ไม่ใช่ความคิด ตัวจริงเลย แอบอยู่หลังประตูอ่ะ ฉันรีบเตรียมเผ่น ถ้าไม่ถูกคว้าเอาไว้ซะก่อน

     

    "เป็นอะไรอยู่ดีๆ หลบผมทำไม พอผมเดินมาก็เตรียมหนีอย่างเดียว" คนถามถามเสียงนิ่งๆ โกรธรึเปล่าอ่ะ ฉันไม่กล้าหันไปมอง

     

    "เปล่า ฉันจะหลบนายทำไม เดี๋ยวต้องรีบไปกินข้าว ฉันกลัวคนอื่นเขารอ" ฉันรีบหาข้ออ้างขึ้นมา

     

    "งั้นหันมามองหน้าผมดีๆ คุยกับผู้บังคับบัญชาน่ะ หันหลังคุยแบบนี้ได้ไง" เสียงคำสั่งดังขึ้นทำให้ฉันต้องค่อยๆ หันไปมอง

     

    ตึก ตึก ตึก ตึก

     

    ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังจนหนวกหู ยิ่งพอมองหน้าเขายิ่งหวั่นไหว ไหนจะริมฝีปากที่เมื่อวาน...อร้าย หยุดคิดก่อน

     

    "คุณมองหน้าผมแล้วจะหน้าแดงทำไม" คนพูดถามด้วยรอยยิ้มมุมปาก ยิ่งทำฉันไปไม่เป็น

     

    "ปะ...เปล่าซะหน่อย พอเลยปล่อยได้แล้ว ใครจะหน้าด้านหน้าทนเหมือนนาย นายคงเมา ไม่เหมือนฉันนิ ปล่อยได้แล้ว" อยู่แบบนี้ยิ่งคิดเรื่องเมื่อวาน สถานที่เดิม คนเดิม อย่าทรมานฉันนักเลย

     

    "รู้ได้ไงผมเมา" คำถามดังขึ้นผมมือที่จับแขนฉันไว้สองข้างไม่ให้ดิ้น

     

    "ก็มัน...ขม" ฉันได้แต่ก้มหน้าลงด้วยความอาย ฉันรู้ว่าพื้นมันไม่น่ามองนักหรอก แต่มันเป็นทางเดียวที่หลบสายตาคนๆ นี้ได้

     

    "ผมดื่มมา แต่ผมไม่ได้เมา ผมรู้ว่าผมทำอะไร คุณเป็นคนบอกให้ผมจูบคุณเอง แล้วจะมาคอยหลบหน้าผมทำไม" คำพูดตรงๆ ที่ทำให้ฉันอยากแทรกแผ่นดินหนี ฆ่ากันเลยดีกว่า พูดแบบนี้

     

    "ฉัน...ฉันกลัวนายโกรธฉัน ฉันไม่อยากให้เราทะเลาะกัน" ฉันพูดเสียงอ่อยๆ

     

    "โกรธแน่ ท่าทางจะมีแต่เรื่องต้องสอนอีกเยอะ ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง" คำพูดทะเล้นที่ทำให้ฉันต้องหันไปมอง และพยายามดิ้นหนีจากตัวอันตรายนี้อีกครั้ง

     

    "ก็นั้นมันจูบแรกของฉันนะ ใครจะไปเก่งเหมือนนาย เชี่ยวขนาดนี้ ท่าทางจะผ่านมาเยอะสินะ ตอนแรกฉันก็สงสัยนะ ทำไมนายเป็นเพื่อนกับคนเจ้าชู้ๆ แบบคุณอิฐได้ เจ้าชู้พอกันนี่เอง เชอะ" ฉันพูดพร้อมดิ้นไม่หยุด จนอีกฝ่ายต้องรวบตัวไว้

     

    "นี่คุณคิดอะไร ผมหมายถึงเรื่องทำความสะอาด แล้วก็เรื่องฝึกที่เมื่อวานคุณทำไมได้" คำพูดของเขาทำเอาตัวเองรู้สึกหน้าชาไปหมด ฉันมัวแต่คิดอะไร

     

    "แต่ผมก็เต็มใจสอนนะ ว่าแต่...คุณบอกว่าอะไรนะ ผมเก่งหรอ" ใบหน้ายิ้มๆ ที่จ้องมาที่ฉัน ทำเอาอยากแกล้งตายไปก่อนได้ไหม ฉันเผลอพูดอะไรออกไป โอ้ย ใครก็ได้มาช่วยฉันทีสิ บอส แกหายไปไหนนนนน

     

    "ฮ่าๆ โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วๆ ดูทำหน้าเข้า ไปรีบกินข้าว กินเยอะๆ นะ จะได้มีแรง เดี๋ยวผมจะสอนคุณ...ทุกเรื่องเลย" สามคำหลังถูกกระซิบข้างหูทำเอาฉันขนลุกซู่ จนทำให้ต้องขืนตัวออกและต่อยเข้าที่ท้องของคนพูดเต็มๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกมา อยู่ใกล้ๆ หมอนี่แล้วมีแต่เสียกับเสีย

     

    "โอ้ย เขินแรงจังนะ หึหึ" เสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ดูท่าฉันจะต่อยไม่แรงพอนะ ก็เสียงหัวเราะแบบที่ฉันเกลียดมันดังกลบเสี่ยงโอดโอยที่ฉันอยากได้ยินน่ะสิ
     


    ..........................................................................................................


    นั่งหารูปประกอบของ 2 หนุ่ม น้องบอส กะ ผู้หมวด ความหล่อแซ่บพอได้เนอะ อิอิ



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×