ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บันทึกรักพลทหาร Private Supermodel and the Love Commander

    ลำดับตอนที่ #68 : ตอนที่ 66 C'Mon, Listen!

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 98
      0
      3 พ.ค. 57

    ตอนที่ 66 C'Mon, Listen!

     

    "จะบ้าหรอ!" เสียงแหกปากของพี่ชายฉันดังออกมาจนต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู

     

    "พูดเบาๆ ก็ได้วิว ภัทรแอบคุยในห้องน้ำ" ฉันค่อยๆ กระซิบเสียงตัวเองลงไปในโทรศัพท์ ขืนหมวดได้ยินความแตกกันพอดี

     

    "ทำไมต้องแอบ แล้วอยู่ดีๆ จะให้ขนบรรดาเตาปฏิกรณ์อะไรไปให้ในค่ายเนี่ยนะ จะเล่นอะไร" เสียงบ่นฉอดๆ ดังมาเป็นชุด หายใจเข้าลึกๆ นะภัทร พูดดีๆ กับพี่เขา อย่าวีน อย่าเหวี่ยงเดี๋ยวอด คือไอ้เตาปฏิกรณ์ที่พี่ชายฉันพูดถึงให้ฟังดูเว่อร์ จริงๆ มันก็คือตู้อบขนมเค้กของฉันนี่แหละ

     

    "น้าๆ ภัทรขอร้อง แล้วสัญญาจะไม่ขออะไรเลย..." ตลอดไปหรอ ไม่ได้ๆ นานไป

     

    "...1 อาทิตย์เลย โอเคป่ะ" ฉันถามเสียงใส พยายามให้ดูน่ารักที่สุด

     

    "เพ้อเจ้อ แค่นี้นะ มีงานต้องทำ" วิวเตรียมจะวางสาย โดยไม่ฟังคำต่อรองของฉันเลย

     

    "ไม่ได้นะๆ ภัทรขอร้อง พลีสสสส" ฉันลากเสียงยาวขอความเห็นใจ

     

    "มันสำคัญมากเลยหรอ ลองบอกเหตุผลวิวมาก่อน แล้วจะลองคิดดูอีกที" พี่ชายและทนายคนเก่งตัดสินยื่นขอเสนอ หลังจากรับคำอุทธรณ์ของฉัน

     

    "คือ..." แต่ของแบบนี้มันใช่จะยอมบอกสารภาพกันได้ง่ายๆ นะ เขินอ่ะ

     

    "ไม่บอก...งั้นก็แค่นี้นะ" วิวตัดบทหลังจากฟังฉันตะกุกตะกักจนเขาคงหมดความอดทน

     

    "เออๆ บอกแล้ว ใจเย็นดิ ทำใจแปปนึง" ฉันถอนหายใจ และค่อยๆ เริ่มอธิบาย

     

    "คือมะรืนนี้..." ฉันกำลังจะท้าวความ แต่วิวก็พูดแทรกขึ้นมา

     

    "วันเกิดพี่ตั้ม" ก็รู้แล้วถามไมว่ะ!

     

    "อ้าว รู้อยู่แล้วนิ ก็ตามนั้น ภัทรจะได้ไม่ต้องพูดมาก" ฉันรีบกล่าวสรุปปิดการเจรจา

     

    "ไม่ได้ถามว่าวันอะไร ถามถึงเหตุผลทีต้องให้ต่างหาก" แต่ทว่ามันคงไม่ง่ายเหมือนทุกครั้งแหะ

     

    "จะตอบไม่ตอบ" คำขาดสุดท้าย โว้ย ตอบก็ตอบ

     

    "ก็ภัทรอยากทำให้หมอนั้นอ่ะ วิวจำได้ไหมตอนเด็กๆ ภัทรชวนไปเล่นก็โดนเขาแกล้งจับลากไปเตะบอล ต่อยมวย น่วมไปหมด พอโตมา บอกทำเป็นแล้ว ก็ยังไม่เชื่ออีก ภัทรเลยต้องพิสูจน์ไง" ฉันพยายามอธิบายถึงสาเหตุอย่างข้างๆ คูๆ เอ้ย ตรงไปตรงมา

     

    "แค่นั้น?" วิวทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ ทำไม่ ฉันมีพิรุธอะไรหรือไง

     

    "เอาน่า อย่าถามเซ้าซี้สิ ก็อะไรประมาณนั้นแหละ ไหนบอกให้เปิดใจถ้าคิดว่าเจอคนที่ใช่ไง จะช่วยไม่ช่วย" ฉันเริ่ม (แสดงเป็น) หมดความอดทน

     

    "ก็แค่เนี่ย แอบชอบพี่เขาแล้วอ่ะสิ ล่ะพี่ตั้มเขารู้ยังว่าเราแอบคิดอะไรด้วย" วิวถามขำๆ กึ่งจะล้อก็ไม่เชิง แต่พูดแบบนี้แสดงว่ายอมเอามาให้แล้วใช่ไหม... งั้นก็หมดหน้าที่ของวิวล่ะ

     

    "พอเลย เยอะไปแล้ว แค่นี้นะ อย่าลืม เอามาให้ครบทั้งวัตถุดิบ และอุปกรณ์ บ๊ายยย" ฉันพูดจบก็รีบกดวางสาย ก่อนจะถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก พี่คนนี้มันชักจะรู้ดีเกินไปแล้วแหะ

     

    ฉันรีบแกล้งกดชักโครกและเปิดประตูออกจากห้องน้ำหลังจากอาบแต่งตัว รวมถึงทำ 'ธุระส่วนตัวเสร็จ' ไปชาติกว่าแล้ว

     

    "ว้าย" ก็เปิดมาเจอหมวดยืนจังก้า ท้าวเอวมองด้วยสีหน้าเอาเรื่องอยู่

     

    "เห้อ ตกใจหมด นึกว่าตัวอะไรมายืนทำตัวดำอยู่ตรงนี้" ฉันพยายามแซวกลบเกลื่อน เดินแทรกไปข้างๆ ก็ได้

     

    "ไม่ตลก" หมวดพูดเสียงนิ่งๆ พร้อมก้าวเท้ามาขว้างฉันไว้

     

    "อะไรอีกล่ะ ถอยไปเลย" ฉันเชิดหน้าพูดบ้าง

     

    "เข้าไปทำอะไรนานขนาดนี้ เสียงอาบน้ำเสร็จไปตั้งนานแล้ว กระซิบกระซาบคุยอะไรกับใคร"

     

    "บ้า หูดฟาดไปแล้ว เลอะเลื่อนแล้วนะเนี่ย" ฉันเก็กเสียงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

     

    "คราวหน้าถ้าอาบนานขนาดนี้อีก จะให้ไปอาบห้องรวมแน่" หมวดพูดแล้วทำหน้าจริงจัง จนฉันเบ้ปากด้วยความหมั้นไส้

     

    "แบล่ จ้างให้ก็ไม่เชื่อ นายไม่ยอมให้ฉันอาบรวมกับคนอื่นหรอก ฉันรู้หน่า" ฉันแลบลิ้น แล้วลอยหน้าลอยตาพูดด้วยความมั่นใจ

     

    "หึหึ เข้าใจผิดอะไรรึเปล่า บอกให้อาบห้องรวม ไม่ใช่อาบรวม แล้วผมเนี่ย จะยืนเฝ้าเอง นับจำนวนขันเองเลย" หมวดหัวเราะในลำคอ พร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มมองไล่ลงไปที่หน้าอก เอ้ย ตัวฉัน

     

    "ไอ้บ้า ทุเรศ รีบไปอาบน้ำเลยไป" ฉันฟาดผ้าขนหนูเข้าให้ และดันคนร่างสูงที่ขวางทางออก

     

    เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ในขณะที่ฉันเตรียมเอาของใช้ส่วนตัวไปเก็บ ว่าแต่...ของ...ซวยแล้ว!!!

     

    "....นี่อะไร" หมวดออกมาจากห้องน้ำพร้อม 'ของ' ที่ฉันกำลังหา โอ้ย โง่ไปลืมไว้ได้ไง มัวแต่คุยจนลืม มันคือเจอหล่อลื่นและแท่งอะไรบางอย่างหน้าตาเหมือน...จู๋ปลอม!

     

    "ว้าย นายอย่าจับนะ เอามานี่" ฉันรีบวิ่งไปคว้าสิ่งที่อยู่ในมือหมอนั้นอย่างรวดเร็ว

     

    "ผมถามว่าอะไร" แต่ก็ช้ากว่าอยู่ดี หมอยังถามคำถามเดิมซ้ำอีกครั้ง

     

    "เอ่อ....คือ..." งานงอก ฉันจะอธิบายยังไง บอกว่ามันคือแท่งที่ฉันไว้สอดเข้าไปใน...ว้าย ไม่ได้ๆ

     

    "อย่าบอกนะ ที่เข้าไปนานสองนาน คุณ...." หมวดทำตาโต ชี้นิ้วมาที่หน้าฉันพร้อมมองต่ำลงไปที่...น้องสาว

     

    "เห้ย อะไร ไม่ใช่นะ อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่...แค่ โอ้ย ไม่ใช่อย่างที่นายคิดก็แล้วกัน" ฉันรีบโบกไม้โบกมือ อย่าแม้แต่จะคิดเชียว

     

    "ไม่ต้องอายหรอก มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ผมเข้าใจ คุณมาอยู่แบบนี้มันก็คงต้องมีบ้าง คุณคง...เอ่อ...เหงา" หมวดรีบวางแท่งนั้นลงอย่างรวดเร็ว หน้าดำๆ เริ่มแดง เอามือเกาหัวเหมือนทำอะไรไม่ถูก แล้วรีบปิดประตูเข้าห้องน้ำไป ในขณะที่ฉันยังยืนเอ๋ออยู่

     

    ………………………………………………….
     

    เดี๋ยวมาต่อนะคะ อิอิ ให้ทายว่าอะไร.....


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×