คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : Chapter 25 : แฟมิลี่หมู
Chapter 25 : แฟมิลี่หมู
และแล้วเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ประธานเปิดงานในปีนี้คือหัวหน้าหอพักทั้งสิบสามหอที่หลายๆคนหวาดกลัวกัน แต่วันนี้เขากลับมาในแนวน่ารักๆ กับชุดแฟนซีสีฟ้าอ่อนแซมขาว ซึ่งน้องๆชั้นปีที่หนึ่งไม่คุ้นชินกับมันเท่าไหร่นัก บางคนถึงกับยิ้มไม่หุบ บางคนก็หัวเราะกับแนวหวานของรุ่นพี่สุดโหด แต่สำหรับนักศึกษาชั้นปีอื่นๆ นั้นคุ้นเคยกับแนวใสๆของรุ่นพี่พวกนี้เป็นอย่างดี และมีวันนี้แค่วันเดียวเท่านั้นที่หัวหน้าหอสุดโหดจะกลายร่างเป็นหนุ่มหวานแสนน่ารักของเหล่ารุ่นน้อง
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาจนเกินไปเมื่อกล่าวเปิดงานเสร็จประธานก็ทำการจับฉลากหอพักที่จะได้ทำการแสดงเป็นหอแรกขึ้นมาทันที และหอผู้โชคดีนั้นคือหอสาม เสียงโห่ร้องปรบมือดังก้องขึ้นทั่วบริเวณเพื่อต้อนรับเหล่านักแสดงที่เดินเรียงแถวกันขึ้นเวที รวมไปถึงเด็กหอสิบสามชั้นสี่ที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่บริเวณด้านหลังของงานซึ่งมีพนักงานหนุ่มๆคอยเดินบริการอาหารและเครื่องดื่มในปาร์ตี้ค็อกเทลซึ่งเป็นรูปแบบของงานในปีนี้
การแสดงของหอสามสิ้นสุดลงไปแต่ดูเหมือนเหล่าหอสิบสามชั้นสี่จะไม่ได้สนใจกับมันเท่าไหร่นัก ต่างคนต่างยืนคุยกันเรื่องชุดของตัวเองที่เลือกสรรกันมา อีทึกนั้นอยู่ในชุดเมดน่ารักตามที่ตัวเองเห็นแล้วถูกใจในหนังสือการ์ตูน มันเป็นชุดเมดสีแดงสดกับผ้ากันเปื้อนสีขาวมีโบว์เล็กๆสีแดงประดับตรงหน้าอกสามอันเรียงกันลงมา และถุงน่องลายตารางสีขาวกับรองเท้าคัชชูสีแดงส้นสูงหนึ่งนิ้ว ผมที่ยาวระต้นคอถูกจับมัดแกละสองข้างดูน่ารักน่าชังจนทำเอาหนุ่มๆเหลียวมองกันเป็นแถบๆ ทำให้คังอินที่มาในชุดแวมไพร์สีดำสุดเท่ต้องตามประกบติดไม่ยอมห่าง เพราะกลัวว่านางฟ้าของตนจะโดนใครแย่งไปเสียก่อน
ฮีชอลที่วันนี้แปลงโฉมเป็นสาวสุดเปรี้ยวในชุดเดรสสีดำโชว์ขาขาวๆตัดกับสีชุด วิกผมสีปอร์นทองที่สวมอยู่กับดวงตาคู่สมส่งให้ใบหน้าสวยหวานแลดูยั่วยวน รองเท้าส้นสูงสีแดงมันวาวที่สวมใส่อยู่ทำให้ร่างบอบบางนั้นดูสง่างามยิ่งนัก และคู่ควงอย่างซีวอนที่บัดนี้กลายเป็นท่านเจ้าคุณในชุดราชปะแตน โจงกระเบนสีน้ำเงินเข้มกับผมที่ถูกหวีจนเรียบ เติมหนวดเข้าไปเล็กน้อยเพื่อความเหมาะสมและสมจริงยิ่งขึ้น โดยช่างแต่งฝีมือดีระดับห้าดาวที่ถูกจ้างมาเป็นการพิเศษ
คู่ที่ดูยิ่งใหญ่อลังการตัดหน้าคู่ของฮีชอลกับซีวอนคงหนีไม่พ้นเยซองและเรียวอุกที่มาในชุดโรมิโอกับจูเลียต เรียวอุกนั้นอยู่ในชุดราตรีฟู่ฟองสีครีมนวลสวย วิกผมสีน้ำตาลอ่อนถูกสวมไว้ประดับตกแต่งด้วยมงกุฎอันเล็กแลดูน่ารัก เยซองมาในชุดสีเดียวกัน กับรองเท้าบูทสีดำยาวถึงใต้เข่า ทั้งคู่เพิ่มสีสันด้วยหน้ากากขนนกสีทองดูหรูหรา ทำให้คู่นี่เป็นที่จับตามองเป็นอย่างมาก
ต่อด้วยคู่สุดฮาอย่างฮันคยองและฮยอกแจที่มาแนวแปลกกว่าเพื่อน ฮยอกแจนั้นอยู่ในชุดอาหมวยจีนสีน้ำเงินสว่าง กระโปรงยาวถึงตาตุ่มผ่าสูงถึงขาอ่อน กับถุงมือสีน้ำเงินยาวถึงศอกเข้าชุดกัน และรองเท้าส้นสูงที่ทำให้คนใส่ดูสง่ายิ่งขึ้น ส่วนฮันคยองอยู่ในชุดผีจีนตามที่ได้แลกเปลี่ยนข้อเสนอกับฮยอกแจไว้ หน้าหล่อๆ ถูกทาจนขาวโผลน เสริมความน่ากลัวด้วยการแต่งตาให้เป็นสีแดง แผ่นกระดาษ สีแดงที่มีภาษาจีนเขียนไว้ถูกแปะอยู่ที่หน้าผาก แต่เพราะความหล่อเหล่าที่มีอยู่เป็นทุนเลยทำให้คนมองว่าฮันคยองแต่งแล้วดูน่ารักมากกว่าตลก
และคู่ที่ทำตัวติดกันตลอดเวลาอย่างดงแฮและคิบอมมาในชุดเซเลอร์มูนกับหน้ากากทักซิโด้ วิกผมสีเหลืองทองยาวมัดแกละสองข้างเสริมให้ดงแฮดูน่ารักน่าชังกว่าเดิม ชุดกะลาสีกระโปรงสีน้ำเงินสั้นจู๋ ถุงมือยาวสีขาว และรองเท้าบูทยาวสีชมพูแสบตา ทำเอาดงแฮยืนอายหน้าแดงอยู่พักใหญ่กับชุดที่ตนเป็นคนเลือกเอง งานนี้หน้ากากทักซิโด้คิบอมเลยต้องประกบไว้ไม่ห่าง ดวงตาตี่เล็กที่มีเสน่ห์นั้นถูกปิดบังด้วยหน้ากากแว่นสีขาว กับด้วยหมวกสีดำและดอกกุหลาบสีแดงที่คิบอมถืออยู่ทำเอาหนุ่มสวยทั้งหลายหลงเสน่ห์ไปตามๆกัน
พ่อหนุ่มท่วมอารมณ์ดีอย่างชินดงงานนี้ควงคู่มากับรูมเมทตัวเล็กน่ารักแทมินในชุดโฉมงามกับเจ้าชายอสูร แต่แทนที่ชินดงจะเป็นคนใส่ชุดเจ้าชายอสูรงานนี้แทมินกลับรับหน้าที่นั้นเอง โดยชินดงนั้นอยู่ในชุดเจ้าหญิงสีเหลืองสว่าง ดูน่ารักแปลกตากันไปอีกแบบ
และคู่สุดท้ายอย่างซองมินกับคยูฮยอนมาในชุดบันนี่เกิร์ลกับนักรบเกาหลี แต่ที่สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนๆคงจะเป็นเสื้อคลุมตัวใหญ่ที่ซองมินใส่อยู่ ปกปิดชุดกระโปรงสีชมพูน่ารักไปเสียหมด จะเหลือให้เห็นเพียงแค่หูกระต่ายสีชมพูที่ใส่ไว้บนหัวกับรองเท้าสีชมพูเท่านั้น
และด้วยความสงสัยที่มีอยู่ล้นอกเลยผลักดันให้แทมินถามในคำถามที่เพื่อนๆเองก็อยากรู้เช่นกัน
“ทำไมซองมินต้องใส่เสื้อคลุมไว้ด้วยล่ะครับ แบบนี้ก็ไม่เห็นชุดสวยๆน่ะสิ”
“ก็...มันโป๊” ตอบกลับเสียงเบา ดวงตากลมโตเหล่มองคนที่จัดการหาชุดและเสื้อคลุมตัวโคล่งนี้มาให้ใส่ซึ่งยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่
“ถอดมันออกเถอะ จะได้โชว์ชุดสวยๆเหมือนคนอื่นไง ใส่แบบนี้ไม่เห็นเข้ากันเลย” อีทึกเสนอ และก็ดูเหมือนหลายคนจะเห็นด้วย เพราะทุกคนก็อยากเห็นชุดที่ซองมินใส่อยู่เช่นกัน อยากรู้ว่าซองมินแต่งเป็นกระต่ายแล้วจะน่ารักขนาดไหนเชียว แต่คนที่คิ้วผูกโบว์ไปเรียบร้อยก็คงหนีไม่พ้นคยูฮยอนที่จ้องซองมินไม่ยอมวางตา
“ซองมินใส่ต้องน่ารักอยู่แล้ว ถอดเสื้อคลุมออกเถอะ” เรียวอุกช่วยสนับสนุนอีกแรง ใส่ชุดสวยทั้งทีมันก็ต้องโชว์สิ กล้าใส่แต่ไม่กล้าโชว์มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร
“จะดีเหรอ” ซองมินบอกเสียงเบาเช่นเดิม หันไปสบตากับคยูฮยอนที่ส่ายหน้าเสียยกใหญ่และมองมาอย่างกับจะกินเขาเข้าไปทั้งตัวถ้าเกิดเขาถอดเสื้อคลุมออก แต่ความจริงเขาก็ไม่ได้อยากถอดมันนักหรอก เพราะไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่ามันจะดูดีอย่างที่เพื่อนๆพูดกันจริงๆ
“ถอดเลยๆ” คังอินเริ่มเป็นต้นเสียง จากนั้นเพื่อนๆก็พากันพูดตาม ซองมินเลยได้แต่ยิ้มแห้งๆ จะถอดก็ไม่กล้าแต่เพื่อนเชียร์กันขนาดนี้แล้วเขาควรจะทำยังไงดี
“ถอดไม่ได้!” คยูฮยอนโผงออกมาเสียงดังทำเอาเพื่อนๆที่กำลังส่งเสียงเชียร์เงียบกริบหันไปมองต้นเสียงกันเป็นตาเดียว เขาไม่มีทางยอมให้ซองมินถอดเสื้อคลุมออกเด็ดขาด
“ทำไมล่ะ” ซีวอนถาม
“หวงหรือไง” เสริมด้วยเยซอง
“ไม่ได้หวง เอ่อ...ก็แค่ไม่อยากให้ทุกคนเสียสายตาไง ขาใหญ่ๆอย่างซองมินน่ะ เห็นแล้วอย่างกินขาหมู” คำตอบของคยูฮยอนทำเอาเพื่อนๆระเบิดเสียงหัวเราะกันออกมาทั้งวง แต่คนที่ขำไม่ออกคงหนีไม่พ้นซองมินที่ยืนทำหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนตอบอย่างคยูฮยอนนั้นหัวเราะได้แปบเดียวก็ต้องหน้าเสียเมื่อเห็นรูมเมทส่งสายตาอาฆาตมาให้ สงสัยเขาคงจะพูดแรงไปมากเลยล่ะ
“อย่างซองมินน่ะ เป็นแค่ลูกหมู แต่ชินดงน่ะเป็นพ่อหมู” คังอินแกล้งแซวเพื่อนต่อแล้วทั้งกลุ่มก็พากันหัวเราะไม่หยุด
“ว่าแต่คนอื่นไม่ดูตัวเลยนะ นายก็เป็นแฟมิลี่หมูเหมือนกันนั่นแหละคังอิน” ฮีชอลทนไม่ได้ที่เห็นคังอินว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยต้องว่าตอกกลับไปเสียหน่อย ซึ่งสร้างความครึกครื้นได้อย่างต่อเนื่องจริงๆ
ระหว่างที่เพื่อนๆกำลังสนุกสนานกับเรื่องหมูๆอยู่นั้น ซองมินได้แต่นึกด่าก่นคยูฮยอนในใจ พร้อมส่งสายตาเคืองกับค้อนวงใหญ่ไปให้ที่บังอาจมาว่าเขาขาใหญ่เหมือนขาหมู อยากจะรู้จริงๆว่าถ้าหากเขาถอดเสื้อคลุมนี่ออกจริงๆ เพื่อนๆยังหัวเราะกันอยู่อีกไหม
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเมื่อคิดได้ซองมินก็ลงมือทำทันที เสื้อคลุมตัวใหญ่ค่อยๆถูกถอดออกอย่างช้าๆ ดวงตาของคยูฮยอนเบิกกว้างตามการกระทำของรูมเมทเพราะไม่คิดว่าซองมินจะกล้าถอดมันออกจริงๆ
ซองมินโยนเสื้อคลุมใส่คยูฮยอนและมันก็คลุมหัวรูมเมทปากไม่ดีเสียพอดิบพอดี เสียงหัวเราะของเพื่อนเงียบกริบ เมื่อผิวขาวๆออกมาอวดสายตาให้ได้เห็นกัน ชุดบันนี่กระโปรงสายเดี่ยวอวดหุ่นอวบอึ๋มที่มองดูแล้วน่าขย้ำจนอยากจะลิ้มลองลองดูสักครั้งในชีวิต
เพื่อนๆร่วมก๊วนหอสิบสามชั้นสี่มองซองมินตาไม่กระพริบด้วยความอึ้งในความน่ารักและเซ็กซี่ ที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน
“ขาว” ซีวอนมองซองมินตั้งแต่หัวจรดเท้า สองตาเบิกกว้าง ดูแล้วเหมือนท่านเจ้าคุณหัวงูไม่มีผิด
“เนียน” ฮันคยองดึงยันติดหน้าผากออกแล้วอ้าปากเหวอ หน้าหล่อๆเลยดูตลกขึ้นมาทันที
“สวย” คังอินทำสายตากรุ่มกริ่มมองซองมินตาไม่กระพริบเช่นกัน
“เนอะ” คิบอมพูดแล้วหันไปหาเยซองซึ่งพยักหน้าพลางส่งเสียงหงึมหงำในลำคอ
“อื้ม”
“เฮ้ยๆ มองอยู่ได้ หยุดๆ” คยูฮยอนที่ทนยืนดูเฉยๆไม่ได้เพราะอารมณ์หึงหวงที่มันพุ่งปี๊ดจุกอยู่ที่หน้าอกเลยรีบเอาเสื้อคลุมที่ซองมินโยนมาไปสวมให้เจ้าตัวไว้อย่างเดิม แต่สุดท้ายกลับโดนสะบัดออกอย่างไม่ใยดี
“ฉันไม่ใส่แล้ว ไม่ต้องไม่ยุ่งกับฉันเลย!” ซองมินว่าอย่างงอนๆ คว้าแขนเรียวอุกแล้วพากันเดินจากไป คยูฮยอนเลยได้แต่ยืนถือเสื้อคลุมค้างไว้อย่างนั้น สงสัยคราวนี้ซองมินคงโกรธเขาจริงจัง แล้วแบบนี้ทหารกล้าจะพิทักษ์ปกป้องกระต่ายยั่วสวาทให้รอดพ้นจากเหล่าสัตว์ร้ายได้ตลอดรอดฝั่งหรือนี่
“เจ๋งว่ะคยูฮยอน”
“วันนี้ซองมินน่ารักสุดๆเลย”
“มิน่าล่ะถึงได้หวงหนักหนา”
เสียงแซวเสียงหัวเราะของเพื่อนๆดังไล่หลังมา แต่คยูฮยอนก็ทำอะไรไม่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว ผิดที่เขาเองที่ดันคิดจะแกล้งเลยเลือกชุดนี้มา สุดท้ายเป็นตัวเขาเองที่ต้องมากลุ้มใจ ไม่รู้ว่างานนี้จะมีใครติดใจซองมินกันสักกี่คน แต่ที่แน่ๆคือเขาไม่ยอมให้คนพวกนั้นเข้ามาจีบซองมินแน่
หนีออกมาจากคยูฮยอนได้ซองมินก็พาเรียวอุกมายืนอยู่หน้าเวที ตามด้วยอีทึก ฮีชอล ดงเฮ ฮยอกแจและแทมินที่เดินตามมา ส่วนคนที่เหลือนั้นยังคงยืนรวมกลุ่มกันอยู่ที่เดิม
และการแสดงต่อไปที่ถูกจับฉลากขึ้นมาได้คือหอเจ็ด เหล่าหนุ่มหล่อทั้งสิบเอ็ดเดินขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือโจควอนกับพรรคพวกคนที่เคยมีคดีกับเหล่าหอสิบสามชั้นสี่ไว้นั่นที่ผับเอง ดีกรีความฮอตฮิตของเด็กหอนี้มีไม่ใช่น้อย เสียงปรบมือเสียงกรี๊ดดังไม่หยุดหย่อนเมื่อหนุ่มงามทั้งสิบเอ็ดก้าวขึ้นเวทีและยืนประจำที่เพื่อเตรียมตัวทำการแสดง
เสียงเพลงที่กำลังฮิตติดลมบนอย่างเพลง I`ll Be Back ของวงบอยแบนด์ชื่อดัง 2PM ดังขึ้น ยิ่งเรียกเสียงกรี๊ดจากบรรดาผู้ชมได้เป็นอย่างดี หนุ่มหล่อทั้งสิบเอ็ดเริ่มขยับยักย้ายร่างกายไปตามจังหวะและท่วงทำนองที่ได้ซุ่มซ้อมกันมา บวกกับหุ่นที่สมเป็นชายกระชากใจใครหลายๆคนยิ่งเพิ่มความร้อนแรงของการแสดงนี้เป็นเท่าตัว
“เท่อ่ะ” ดงแฮที่ยืนดูอยู่หน้าเวทีพูดออกมาอย่างเลื่อนลอย สายตาจ้องมองอยู่บนเวทีอย่างกับตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความลุ่มหลง ซึ่งไม่ต่างกับฮยอกแจที่ยืนมองตาค้างอยู่ข้างๆกัน
“คนนั้นชื่อนิชคุณใช่มั้ย หล่อจังเลย คนอะไรไม่รู้ดูดีมีชาติตระกูล ผิวก็ข๊าวขาว” บัดนี้สายตาของดงแฮจับจ้องอยู่ที่นิชคุณแค่เพียงผู้เดียว หนุ่มไทยที่มีใบหน้าหล่อน่ารักกับดวงตาที่มีเสน่ห์ ถึงขนาดทำดงแฮเข้าขั้นไปเพ้อไปเลย
“นิชคุณของนายน่ะแค่จิ๊บๆ สู้แทคยอนของฉันก็ไม่ได้ หล่อ เท่ ดูดี ไอดอลของฉัน” ฮยอกแจเองก็ออกอาการเพ้อไม่ต่างกัน ถ้าใครมาได้ยินคงไม่เชื่อแน่ว่าฮยอกแจไม่ได้ชอบผู้ชายอย่างที่เคยบอกไว้
“แต่ฉันว่าฮันคยองกับซีวอนดูเท่ไม่แพ้แทคยอนเลยนะ” ดงแฮได้ยินฮยอกแจพูดแบบนี้เลยหันมาแซว
“โอ้ย! สองคนนั้นไม่ได้ครึ่ง แทคยอนดูดีกว่า” พอได้ยินชื่อรูมเมทกับพ่อบุญทุ่มของตัวเองฮยอกแจกลับทำท่าไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตามองแต่แทคยอนที่กำลังวาดลวดลายอยู่บนเวที
ดงแฮเห็นท่าทางของฮยอกแจแล้วก็อมยิ้มออกมา ปากบอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายแต่ท่าทางแบบนี้มันไม่ใช่เลยสักนิด
และเมื่อหันกลับไปที่เวทีเป็นจังหวะที่เพลง I`ll Be Back จบลงพอดี แต่การแสดงนั้นยังไม่จบเพียงเท่านี้ เสียงเพลง Hoot ของ Girls' Generation ดังขึ้นต่อทันที หนุ่มสุดเท่บนเวทีบัดนี้กลายร่างเป็นสาวน้อยร่างกำยำ เมื่อชุดสีดำที่ใส่อยู่ถูกกระชากออกเหลือเพียงชุดกระโปรงหรือกางเกงขาสั้นสีสันแสบตา กับบูทยาวไม่มีส้นที่ถูกสวมไว้ตั้งแต่แรก สร้างความฮือฮาให้กับผู้ชมเป็นอย่างมาก
ดงแฮกับฮยอกแจยืนตาค้าง เกิดอาการช๊อคกับภาพที่ได้เห็น เมื่อหนุ่มหล่อที่เพิ่งจะออกปากชมแปลงร่างกลายเป็นสาวถึกให้ได้หัวเราะกัน นิชคุณของดงเฮนั้นอยู่ในชุดสีขาว ส่วนแทคยอนของฮยอกอยู่ในชุดสีน้ำเงิน กำลังเต้นท่ายักย้ายส่ายสะโพกกันจนลืมภาพพจน์ความเป็นผู้ชายที่ควรจะรักษาเอาไว้
“หมดกันนิชคุณของฉัน” ดงแฮพร่ำเพ้อออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา ยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาแล้วแอบแยกนิ้วออกเพื่อแอบดูการกระทำที่ไม่น่าให้อภัยของผู้ชายที่ตัวปลื้มหนักหนา
“แทคยอนของฉันด้วย” ฮยอกแจเองก็อยู่ในอาการไม่ต่างกัน
ด้านฮีชอลกับอีทึกพอเห็นหอเจ็ดขึ้นแสดงก็เอาแต่วิจารณ์นู้นนี่ได้ไม่หยุดหย่อน โดยเฉพาะฮีชอลที่เจาะจงไปที่โจควอนเป็นพิเศษเนื่องจากคดีติดตัวที่เคยมีเรื่องมีราวกันมา
“ดูดีตายล่ะ ดูเต้นเข้า อย่างกับไส้เดือนโดนขี้เถ้า” ฮีชอลจีบปากจีบคอว่าอย่างหมั่นไส้ โดยมีอีทึกคอยสนับสนุนอยู่ข้างๆ
เสียงกรี๊ดกร๊าดจากเหล่าผู้ชมดังขึ้นไม่หยุดหย่อนและเหมือนจะดังยิ่งกว่าเดิมเมื่อหนุ่มๆบนเวทียักย้ายส่ายสะโพกกันแบบไม่ห่วงความปลอดภัยของเอวและกระดูก โดยเฉพาะโจควอนที่เต้นอยู่ด้านหน้าและเป็นตัวหลักซึ่งเรียกเสียงกรี๊ดได้มากที่สุด เพราะไม่ว่าจะรุ่นพี่รุ่นน้องก็พากันส่งเสียงเรียกชื่อเขาทั้งนั้น
“เสียงกรี๊ดดังจริง หน้าม้าชัดๆ” ฮีชอลบ่นขมุบขมิบอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อหันหลังไปเห็นเด็กหอเจ็ดซึ่งกำลังเชียร์หอตัวเองอย่างออกนอกหน้า คอยดูนะถ้าหอเขาขึ้นแสดงเมื่อไรจะกรี๊ดให้โอเว่อร์ยิ่งกว่านี้เป็นพันเท่า
และแล้วเวลาที่แสนจะน่าเบื่อสำหรับฮีชอลก็ผ่านพ้นไปเมื่อการแสดงของหอเจ็ดจบลง เสียงปรบมือดังกระหึ่มจนฮีชอลยืนปั้นหน้าบึ้งกอดอกรอเวลาที่อริทั้งหลายจะเดินลงเวทีกันเสียที เพราะหลังจากที่การแสดงจบก็ยังมีการสัมภาษณ์นู้นนี้จนกินเวลาไปกว่าห้านาที
“เอาล่ะครับ เรามาดูการแสดงชุดต่อไปกันเลยดีกว่า” พิธีกรประจำงานประกาศและล้วงมือเข้าไปหยิบฉลากขึ้นมาหนึ่งใบ
“และการแสดงชุดต่อไปเป็นของหอ....หอ....สิบสามคร๊าบบบบ!!!”
“เฮ้ย! หอสิบสาม!!” ชินดงที่ยืนอยู่ด้านหลังของงานกับเพื่อนๆร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินชื่อหอตัวเอง ตายล่ะหว่า! เขายังไม่พร้อมเลย
“การแสดงของหอเราจะเป็นไงวะเนี่ย อยากรู้จริงๆ”
“เห็นชื่อเพลงแล้วนึกสภาพไม่ออก” เพื่อนๆในกลุ่มพอรู้ว่าการแสดงต่อไปเป็นของหอตัวเองก็หันไปคุยกันใหญ่ระหว่างรอนักแสดงขึ้นเวที
ชินดงยืนกลุ้มใจอยู่ไม่นานก็รีบวิ่งไปหน้าเวทีคว้าข้อมือของฮยอกแจเพื่อให้ขึ้นเวทีไปด้วยกัน ในเมื่อลงชื่อไปแล้วเขาก็ต้องรับผิดชอบ และฮยอกแจก็มีชื่ออยู่ด้วยกันถึงแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ แต่ฮยอกแจก็คือเพื่อนร่วมกันอายคนเดียวของเขา
“ชินดงจะไปไหน” ฮยอกแจขืนแรงชินดงเอาไว้ เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ อยู่ๆจะมาลากเขาไปไหนก็ไม่รู้
“ก็มันถึงการแสดงของหอเราแล้ว”
“แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ” ฮยอกแจทำหน้างงเข้าไปใหญ่ การแสดงของหอก็ส่วนหารแสดงของหอ แล้วชินดงจะมาลากเข้าไปไหน
“ก็นายเป็นนักแสดง” พูดไปชินดงก็พยายามออกแรงดึงฮยอกแจให้ไปด้วยกัน แต่คนตัวเล็กก็แรงเยอะเสียเหลือเกิน ขืนแรงไว้ไม่ยอมไปท่าเดียว
“ฉันเป็นนักแสดงที่ไหน มั่วแล้ว” รีบปฏิเสธเป็นพัลวัน เขาไม่ได้ไปลงชื่อจะเป็นนักแสดงได้ไงกัน
“เป็นสิ ก็ฉันลงชื่อนายไปด้วย รีบไปเร็วได้เวลาแล้ว” ชินดงออกแรงดึงมากขึ้น แต่ฮยอกแจก็ยังขืนแรงไว้แถมยังคว้าดงแฮไว้เป็นที่ยึดอีกด้วย
“ฉันไม่ไป!! นายลงชื่อฉันไปทำไม ฉันไม่เต้น!!” ฮยอกแจโวยวายยกใหญ่จนคนรอบข้างเริ่มหันมามอง ดงแฮก็ได้แต่ยืนนิ่งมองสองเพื่อนร่วมกลุ่มกำลังฉุดกระชากลากถูกันโดยที่มือของฮยอกแจเกาะแขนเขาไว้อยู่
เหล่าหอสิบสามชั้นสี่ที่ยืนอยู่หน้าเวทีหันมามองชินดงกับฮยอกแจด้วยความสนใจ โดยเฉพาะฮีชอลที่เริ่มขมวดคิ้วมุ่นเมื่อรู้ว่าชินดงกับฮยอกแจเป็นนักแสดงของหอแต่ไม่ยอมขึ้นเวทีกันเสียที แล้วแบบนี้หอเขาไม่ต้องอายหอเจ็ดแย่หรือไง
“ยังไงนายก็ต้องขึ้นเวที” ชินดงรวบรวมกำลังทั้งหมดออกแรงดึงฮยอกแจจนเดินตามเขามาได้สำเร็จจากนั้นก็ไม่รอช้าลากดาวเต้นของหอขึ้นเวทีทันที
ฮยอกแจที่ถลาไปตามแรงดึงของชินดงด้วยความตกใจ มือที่จับดงแฮอยู่เลยดึงเพื่อนมาด้วยเสียเลย ดงแฮเองก็เซไปตามแรงของฮยอกแจด้วยความที่ตั้งหลักไม่ทันขณะที่เดินผ่านเรียวอุกเลยถือโอกาสคว้าข้อมือเรียวอุกไว้ด้วยเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังถูกลากไปร่วมแบกรับความอายบนเวที
“เฮ้ย! อะไรเนี่ย!” เรียวอุกร้องอย่างตกใจพยายามสะบัดข้อมือแต่ดงแฮก็จับไว้แน่นมากจนต้องเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ มืออีกข้างหนึ่งของเรียวอุกเลยคว้าเอาแขนของซองมินให้เดินตามกันมาด้วยอีกคน
“อีทึกช่วยด้วย” ซองมินที่อยู่ๆโดนลากไปด้วยโดยไม่รู้ อิโหน่อิเหน่ เอื้อมไปจับแขนอีทึกขณะที่กำลังโดนลากผ่านทำให้นางฟ้าผู้บอบบางเดินตามมาอย่างง่ายดาย
และในขณะเดียวกันอีทึกก็ถือโอกาสพาฮีชอลขึ้นมาด้วยกันเสียเลย เพราะรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วว่ากำลังโดนเพื่อนลากขึ้นเวทีเพื่อไปทำการแสดงด้วยกัน และงานนี้ก็ดูเหมือนฮีชอลจะแต่งตัวเข้ากับเพลงมากที่สุด ถ้าขาดเพื่อนคนนี้ไปคงไม่ได้การเสียแล้ว
“อีทึกจะพาฉันไปไหน” ถึงจะเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองขึ้นมาลางๆแต่ฮีชอลก็ต้องถามพอเป็นพิธี แต่สุดท้ายแล้วก็ไร้เสียงตอบคำถามจากอีทึก จนกระทั่งทุกคนขึ้นมายืนอยู่บนเวที
สมาชิกที่ลงชื่อทำการแสดงของหอสิบสามที่มีเพียงสองคนแต่บัดนี้กลับกลายเป็นเจ็ดคนสร้างความพอใจให้กับรุ่นพี่เป็นอย่างมาก รุ่นพี่ของหอสิบสามจึงปรบมือส่งเสียงเชียร์กันยกใหญ่ในขณะที่เสียงเพลง Poker Face ดังขึ้น นักแสดงบนเวทีได้แต่ยืนอ้ำอึ้งกันอยู่ เพราะไม่เคยมีการเตรียมตัวหรือซ้อมกันมาก่อน
และด้วยสปิริตอันแรงกล้าของฮีชอลที่กลัวว่าจะแพ้หอเจ็ด เขาจึงเดินไปหยิบไมค์จากพิธีกรมาถือไว้เสียงเอง
“เอาว่ะ! สู้ตาย!” ชินดงบอกกับตัวเองก่อนจะเริ่มขยับร่างกายตามเสียงเพลง ท่าไหนที่พอจะจำได้ในในเอ็มวีก็เอามาเต้น ใส่ท่านั้นท่านี้เพิ่มเข้าไป จนไฟนักเต้นในตัวมันเริ่มตื่นชินดงก็เริ่มออกลวดลายอย่างเมามัน
ฮีชอลที่คว้าไมค์มาถือไว้ปากก็ร้องไปส่วนร่างกายก็ขยับยึกยักตามจังหวะ เพราะเพลงนี้เขาเองค่อนข้างชอบเป็นการส่วนตัวและเคยดูพวกเอ็มวีหรือการแสดงสดของเธอคนนี้ดูอยู่บ่อยๆ แถมชุดวันนี้ก็เซ็กซี่เข้ากับเพลงนี้ซะด้วยสิ อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนี้
เพลงเล่นไปเรื่อยๆจนเกือบจะเข้าท่อนฮุก ฮีชอลกับชินดงยังคงทำการแสดงอย่างเต็มที่แต่เพื่อนๆที่เหลือกลับเอาแต่ยืนเฉย บ้างก็ยกมือขึ้นเกาหัวเกาแก้มด้วยความเขินอาย ชินดงที่เห็นเพื่อนๆไม่ยอมเต้นกันเสียทีเลยเต้นไปเขยิบเข้าไปใกล้ฮยอกแจดาวเต้นของหอที่ดันมาอายไม่ดูสถานการณ์ความย่ำแย่ของหอเอาเสียเลย
“เต้นดิเต้น” ชินดงใช้ศอกกระทุ้งฮยอกแจที่เอายืนนิ่ง แต่ท่าทางของดาวเต้นหอสิบสามก็ยังคงเหมือนเดิม ชินดงเลยได้แต่ยิ้มแหยๆให้คนดู พลางสะกิดฮยอกแจที่ดูเหมือนจะรำคาญเขาเต็มทีต่อไป เผื่อฮยอกแจจะเกิดฮึดอยากเต้นขึ้นมาบ้าง
เหล่ารุ่นพี่ที่ยืนดูการแสดงอยู่ด้านล่างมองขึ้นมาบนเวทีอย่างไม่ชอบใจนัก สายตาของหัวหน้าหอนั้นน่ากลัวที่สุดในเวลานี้เพราะลูกหอกำลังทำให้ขายหน้า เขายืนกอดอกนิ่งก่อนจะยกมือทำท่าปาดคอพร้อมกับขมุบขมิบปากให้สัญญาณว่าถ้าไม่เต้น ตาย!
คนที่เอาแต่ยืนอายเห็นสัญญาณอันตรายจากหัวหน้าหอก็พากันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จะเต้นก็อาย จะไม่เต้นก็อายแถมจะโดนรุ่นพี่เล่นงานเอาอีกต่างหาก เวลานี้พวกเขาคงต้องเลือกแล้วสินะว่าจะอายหรือตายเพราะรุ่นพี่
-----------------------------------
kr...Talk
สวัสดีจ้าแฟนฟิคทุก ไรเตอร์คัมแบ็คกลับมาอีกรอบแล้วในรอบเดือน
ความจริงตั้งใจจะอัพนานแหละ แต่แบบไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่
วันๆนั่งเครียดแต่เรื่องบัตรพีดี ไรเตอร์ไม่มีเงินกันก็เลยเอาแต่รอบัตรฟรี
ทำไงดีอยากไปดู มีใครเป็นอย่างไรเตอร์ไหม???
เอาแล้วงัยตอนนี้โจคยูของเราเริ่มหวงลีมินจนออกนอกหน้าซะแล้ว
ผู้ชายคนนี้เริ่มตามอารมณืไม่ทันซะแล้วนะ
สำหรับชุดคิมฮีที่เพื่อนอยากเห็น ก็เหมือนในคอนSS3แหละจ้า
ส่วนฮยอกแจก็เหมือนตอนไปรายการ Intimate note Super Juniorแหละจ้า
ที่ใส่ชุดกี่เพ้าสีน้ำเงิน สำหรับคนอื่นก็อาศัยจินตนการกันหน่อยนะ
วันนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวหลังคอนพีดีจะมาอัพให้ใหม่จ้า
ความคิดเห็น