คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Chapter 26 : Lady Hee Hee
Chapter 26 : Lady Hee Hee
นักศึกษาที่อยู่หอสิบสามที่เห็นการแสดงหอตัวเองท่าไม่ค่อยดีเลยปรบมือเชียร์กันยกใหญ่ หออื่นเลยปรบมือตาม เหมือนเป็นกำลังใจและแรงกดดันไปในตัว เพราะถ้าทุกคนเชียร์กันขนาดนี้แต่ยังมัวอายกันอยู่ จบงานนี้ไปหอสิบสามคงโดนมองด้วยสายตาดูถูกไปหลายเดือนเป็นแน่
เพราะเสียงเชียร์จึงทำให้มีกำลังใจ ฮยอกแจเริ่มออกท่าทางเบาๆ ตามฮีชอลกับชินดงที่เต้นกันแบบไม่คิดชีวิตอยู่ด้านหน้า และพอเห็นฮยอกแจเต้นคนอื่นๆก็เริ่มเต้นตาม แต่มันก็ยังไม่ถูกใจคนดูอยู่ดี
เต้นเยาะๆแหยะๆกันไปจนถึงครึ่งเพลงเสียงเชียร์ก็เริ่มหดหาย คนดูเกิดอาการเบื่อหน่าย แถมยังมีอริอย่างพวกหอเจ็ดที่เพิ่งจะกวาดเสียงกรี๊ดได้ถล่มทลายมาหมาดๆ มายืนกดดันอยู่หน้าเวที และเพราะการแสดงที่แสนจะห่วยแตกของหอสิบสามทำให้พวกหอเจ็ดยืนกอดอกมองอย่างเซ็งๆ บ้างก็ส่ายหัวทำหน้าบึ้ง แต่ที่ร้ายที่สุดโจควอนที่ยกมือขึ้นมาทำท่ากากบาทกับชานชองที่ยกนิ้วโป้งขึ้นมาแล้วคว่ำลงพร้อมกับส่ายหน้าบอกว่าการแสดงนี่มันแย่ที่สุด
เหล่านักแสดงขี้อายเห็นแบบนี้ก็เริ่มเกิดอาการฮึดขึ้นมาบ้าง แต่มันก็แค่เล็กน้อยเท่านั้นจริงๆ จะเว้นก็แต่ฮีชอลกับชินดงที่ใส่สปิริตเต็มที่แบบไม่มียั้งซึ่งถูกใจคนดูไปตามๆกัน ส่วนคนที่เหลือถึงจะออกแรงมากกว่าเดิมแต่ก็ยังดูไม่มีชีวิตชีวาอยู่ดี งานนี้เจ้าแม่กาก้าอย่างฮีชอลเลยต้องหันไปส่งสายตาอำมหิตให้เสียหน่อย พวกขี้อายไม่ดูสถานการณ์เลยต้องรีบเพิ่มพลังให้มันเต็มที่กับชีวิต ไม่งั้นนอกจากศพไม่สวยเพราะฝีมือรุ่นพี่แล้วมันอาจจะเน่าเร็วขึ้นเพราะฮีชอลก็เป็นได้
เขินอายกันได้ไม่นานเพลงแรกก็จบลงด้วยเวลาอันรวดเร็ว ไฟบนเวทีดับลงเพื่อเป็นช่วงจังหวะในการขึ้นเพลงต่อไป ฮีชอลที่อยู่ด้านหน้าจึงเดินมารวมกับเพื่อนๆ เพื่อนัดแนะเรื่องการแสดงให้มันดูกว่าที่เป็นเมื่อสักครู่นี้
“ฮยอกแจ ชินดง และฉันจะเต้นอยู่ด้านหน้า ส่วนที่เหลือยืนแถวหลังสลับฟันปลาและเต้นตามนะ ทุกคนประจำที่” พูดรวดเดียวจบเพราะเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัด ฮีชอลเดินนำหน้าไปด้านหน้าเวทีพร้อมกับชินดง จะเว้นก็แต่ฮยอกแจที่จะค้านแต่ก็ไม่ทันการเลยต้องเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนอีทึก ซองมิน ดงแฮและเรียวอุกก็จัดแถวตามที่ฮีชอลบอกโดยยืนสลับระหว่างช่องของแถวด้านหน้า รอจังหวะที่เพลง Single Ladies ขึ้นสามนักเต้นแถวก็ออกลวดลายทันที ฮยอกแจที่อิดออดในตอนแรกเม้มริมฝีปากแน่นข่มความเขินอายไม่ให้มันออกมาเพ่นพ่านอีก เพื่อหอตอนนี้เขาคงมัวแต่อายไม่ได้แล้ว
เพลงสุดท้ายนี้คือเพลงแก้ตัว ท่าทางเหนียมอายไม่มีให้เห็นอีกแล้วตอนนี้ ทุกคนแสดงสปิริตออกมากันเต็มที่ ชินดงผู้ที่ทำด้วยความสมัครใจเพียงผู้เดียวดูเหมือนจะเต้นดีที่สุด คงเพราะแอบซุ่มซ้อมมาอยู่บ้าง ใช้เวลาปรับตัวกันไม่นานทุกคนก็สามารถเต้นตามกันได้อย่างพร้อมเพรียงและสวยงามเหมือนกับเคยมีการซ้อมรวมกันมาก่อน
เพราะจังหวะมันๆของเพลง เลยช่วยปลุกพลังความบ้าในตัวของแต่ละคนให้เผยออกมาทีละนิด ท่าทางที่ดูแข็งทื่อบัดนี้กลับพลิ้วไหว บวกกับเสียงกรี๊ดของคนดูที่ดังกระหึ่มขึ้นมาเมื่อนักแสดงเต้นได้ถูกอกถูกใจ ท่าทางยั่วยวนต่างๆเลยถูกงัดออกมาใช้กันไม่มียั้ง โยกซ้ายทีขวาที เด้งหน้าเด้งหลังบ้างตามโอกาส เล่นหูเล่นตาให้พอเรียกเสียงฮือฮาจากคนดูที่จ้องกันตาค้างแล้วตอนนี้
กระโปรงสั้นของฮีชอล อีทึก ดงแฮ และซองมิน ยิ่งอ้าขากว้างก็ยิ่งสร้างความหวาดเสียวให้คนดูว่ามันจะมีของดีโผล่ออกมาให้เห็นกันหรือเปล่า แต่นางยั่วทั้งหลายก็ทำเพียงแค่หลอกให้อยากแล้วจากไป ส่วนฮยอกแจถึงแม้กระโปรงมันจะยาวแต่ผ่าสูงเสียเหลือเกินเวลาก้าวขาหรือเต้นท่านั้นท่านี้ทำเอาหัวใจคนดูจะวายไปตามๆกัน สำหรับเจ้าหญิงสองนางนั้นถึงชุดจะมิดชิดแต่ลูกเล่นนั้นแพรวพราวจากสีหน้าและแววตา หากใครได้เผลอมาสบตาแล้วล่ะก็ ต้องตกลงเสน่ห์เป็นแน่ แต่คนที่เรียกเสียงหัวเราะเล็กๆได้จากแทมินคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากชินดง เพราะแทมินเองก็ไม่เคยเห็นรูมเมทของตัวเองทำอะไรแบบนี้มาก่อนถึงจะรู้ดีว่าชินดงเป็นคนขี้เล่นก็ตาม
ระเบิดเสียงฮือฮาจนจบเพลงคนดูต่างร้องบ่นว่าเสียดายที่นักแสดงผู้แสนยั่วยวนต้องอำลาเวทีกันเสียแล้ว แม้แต่พิธีกรบนเวทีสัมภาษณ์หลังจบการแสดงยังมือไม้สั่นไม่หาย และเมื่อได้เวลาเดินลงจากเวทีสายตากรุ้มกริ่มนั้นมีให้เห็นตลอดทางที่ทุกคนเดินกลับมาหาเพื่อนๆที่ยังคงยืนอึ้งอยู่ด้านหลังงานที่เดิม บางคนก็เหลียวหลังมองคนคอแทบเคล็ดเลยก็ว่าได้
คิบอมนั้นอยู่ในอาการตกตะลึงตั้งแต่เห็นเด็กบ๊องของตนโดนลากขึ้นเวทีจนกระทั่งลงจากเวที ท่าทางยั่วยวนที่ดงแฮแสดงออกมานั้นยังคงติดตาตรึงใจอยู่ ณ เวลานี้ ภายในสมองที่ปั่นป่วนกำลังประมวลความคิดอกุศลออกมาเป็นฉากๆเหมือนภาพยนตร์ที่คิมคิบอมผู้จะลงมือเป็นผู้กำกับเอง อยากจะกำกับอยู่บนเตียงซะด้วยสิ หากนางเอกของเรื่องยินยอมล่ะก็นะ
คังอินเองก็จินตนาการภาพอีทึกที่สุดแสนจะยั่วยวนไม่ต่างจากคิบอมนัก นึกแล้วก็ขำออกมาอยู่คนเดียว สงสัยคืนนี้ต้องมอมเหล้าเสียแล้ว นางฟ้าสุดสวยจะได้ตกเป็นของแวมไพร์คังอินเสียที
“คิดอะไรกันอยู่วะ หรือว่าจะคิดเหมือนเรา” เยซองเห็นสีหน้าของคังอินกับคิบอมที่แสดงความหื่นออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยพึมพำขึ้นมากับตัวเอง คงคิดไม่ผิดแน่ เพราะเขาเองก็ชักจะทนไม่ไหวกับสีหน้าของเรียวอุกที่มันเชื้อเชิญเขาเสียเหลือเกิน
“ฮยอกแจก็ดี ฮีชอลก็เซ็กซี่ เลือกใครดีว่ะฮัน” ซีวอนเอ่ยออกมาเหมือนคนเพ้อพร้อมกับหันไปขอความเห็นจากเพื่อนรัก
“เอาฉันแทนมั้ยล่ะ มีครบนะเว้ย ไม่ว่าจะเซ็กซี่อย่างฮีชอล” พูดจบฮันคยองก็ไม่ลืมโพสท่าเซ็กซี่ให้เพื่อนดูเป็นขวัญตา ทำปากเผยอกับดวงตาเยิ้มๆหวานฉ่ำ
“หรือจะน่ารักแบบฮยอกแจ” แล้วฮันคยองแอ๊บท่าน่ารัก อมลมแก้มป่องพร้อมยกนิ้วขึ้นมาจุ๊ที่ปาก แถมยังดัดเสียงให้ฟังดูน่ารักอีกต่างหาก
“หรือว่าจะเอาแบบบึกบึน เอาไงเลือกมาเลย” เปลี่ยนโหมดทันทีพร้อมทำท่าหาเรื่องซีวอนด้วยความหมั่นไส้ ดูท่าคุณชายสุดหล่อจะมีทางเลือกเยอะเสียเหลือเกิน
“พอเถอะไอ้ฮัน จะอ้วก!” ซีวอนผลักอกฮันคยองให้ถอยหลังไป ทำท่าจะอ้วกเหมือนคนท้องสองสามเดือน ไอ้เพื่อนคนนี้มันก็ทำไปได้ ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่ามันน่าดูหรือเปล่า
เห็นท่าทางซีวอน ฮันคยองก็หัวเราะชอบใจใหญ่ อยากทำตัวเป็นพวกเลือกได้ดีนัก ต้องเจออย่างเขานี่จะได้หมดทางเลือกกันไปเลย
“เลือกใครดีคยูฮยอนช่วยคิดหน่อย” เมื่อปรึกษาเพื่อนรักไม่ได้ผลซีวอนจึงหันไปถามคยูฮยอนแทน
“จะเอาใครก็เอาเรื่องของนาย แค่อย่ามายุ่งกับซองมินก็พอ ฉันไม่ยกซองมินให้ใครแน่ๆ” คยูฮยอนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ สายตาจ้องมองตรงไปด้านหน้าอย่างมั่นคง จากการแสดงเมื่อสักครู่นี้ทำให้เขาได้ประจักษ์แล้วว่า ต่อไปนี้ต้องหวงซองมินเพิ่มขึ้นอีกร้อยเท่าพันเท่า เพราะไม่งั้นคืนนี้กระต่ายยั่วสวาทคงเสียความบริสุทธิ์ให้สัตว์ร้ายทั้งหลายในงานนี้เป็นแน่
จังหวะเดียวกันเหล่านักแสดงก็เดินกลับมาถึงจุดที่เพื่อนๆรวมตัวกันอยู่พอดี และประโยคอันมุ่งมั่นของคยูฮยอนเมื่อสักครู่มันก็ดังพอที่จะทำให้ทุกคนได้ยินกันเต็มสองหู และคนที่อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อยแล้วคงหนีไม่พ้นซองมิน เพิ่งหายอายจากการกระทำของตนเองมาหยกๆ แต่กลับต้องมาเขินเพราะคำพูดของรูมเมทอีกรอบ แบบนี้มันเหมือนคำสารภาพรักเลยหรือเปล่านะ
“นั่นไง! ฉันว่าแล้ว นายชอบซองมินจริงๆด้วยคยูฮยอน” อีทึกดีดนิ้วดังเปาะ! เมื่อข้อสงสัยถูกไขให้กระจ่างเสียที เขาว่าแล้วว่าคู่นี้ต้องมีซัมติงกันจริงๆ แต่ดันปากแข็งกันไม่เข้าเรื่อง
“เดี๋ยวก่อนสิฉัน...”
“ไม่ต้องมาเถียง” ไม่รอให้คยูฮยอนพูดให้จบประโยคอีทึกก็ชี้หน้าคาดโทษทันที วันนี้แหละเขาจะเค้นเอาความจริงจากผู้ร้ายปากแข็งให้สารภาพออกมาให้จงได้
อีทึกกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อคยูฮยอนเงียบกริบ เดินวนรอบตัวผู้ร้ายปากแข็งเหมือนอย่างในหนังไม่มีผิด
“ฉันดูออกนะคยูฮยอน ยอมรับมาซะเถอะ ฉันคอยจับตาดูมานานแล้วนะ ตั้งแต่ตอนเล่นเกมคิงที่ฉันสั่งให้นายสองคนเป็นแฟนกัน คยูฮยอน...นายเล่นมันได้สมบทบาทเกินไปหรือเปล่ากับแค่การแกล้งเป็นแฟน ความจริงตอนฉันไม่อยู่นายไม่ต้องทำก็ได้ แต่ฉันเห็นนะว่านายยังทำตามที่ฉันสั่ง แบบนี้เขาเรียกว่าทำออกมาจากใจหรือเปล่า ว่าไงล่ะ มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย” อีทึกร่ายข้อหาออกมายาวเยียดพร้อมรอยยิ้มของผู้ชนะ เหมือนตำรวจที่ต้อนผู้ร้ายจนจนมุมและต้องยอมรับสารภาพออกมาในไม่ช้า
คยูฮยอนยังคงเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมา ซองมินเลยได้แต่ยืนลุ้นจนตัวเกร็ง นึกภาพในอนาคตไม่ออก ถ้าคยูฮยอนยอมรับเขาทำตัวยังไง แล้วถ้าคยูฮยอนปฏิเสธนึกแล้วมันก็รู้สึกห่อเหี่ยวใจยังไงชอบกล
“นายพูดมาขนาดนี้ถ้ายังแก้ตัวอีกซองมินก็เสียหายนะรู้มั้ย” เรียวอุกช่วยเป็นกำลังเสริมอีกแรง เพราะเขาเองก็แอบเชียร์คู่นี้อยู่เหมือนกัน
“พูดอย่างกับได้กันแล้วอย่างนั้นแหละ” ประโยคของเรียวอุกมันฟังดูทะเม็งๆ พิกล คังอินเลยอดจะถามต่อไม่ได้
“บ้าเหรอ!!” คนถูกกล่าวหาทั้งสองเลยพร้อมใจกันประสานเสียงเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเองทันที
“ล้อเล่นเองน่า แซวเล่นเฉยๆ” คังอินหัวเราะเบาๆกับท่าทางของคนทั้งสองที่รีบร้อนตัวตอบออกมา
ซองมินที่ทนสถานการณ์กดดันไม่ไหวเลยเลือกที่จะเดินหนีออกไปเสียเลย ขืนยืนอยู่ต่อต้องโดนล้ออีกแน่ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงเขินจนทำอะไรไม่ถูก ที่สำคัญเขาจะมองหน้าคยูฮยอนติดไหมก็ไม่รู้ เลี่ยงออกมาจากพื้นที่คงเข้าท่าที่สุดแล้ว
ระหว่างทางที่ซองมินเดินออกไปจากกลุ่มพวกผู้ชายต่างมองกันจนเหลียวหลัง แถมบางคนยังทำท่าจะเดินตามไปเสียด้วยซ้ำ ซีวอนเห็นแบบนี้เลยอดแซวให้คยูฮยอนเกิดอาการหึงเล่นไม่ได้
“ซองมินของเราเสน่ห์แรงเหมือนกันนะเนี่ย นอกจากคยูฮยอนแล้วยังมีคนอื่นสนใจอีกเพียบ ดูพวกนั้นดิ มองกันตาค้างเลย”
“รวมทั้งนายด้วยใช่มั้ย” ฮันคยองช่วยเสริมบทเข้าขากับซีวอนได้เป็นอย่างดี ซึ่งเพื่อนรักก็หันมายักคิ้วให้แล้วยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์
“ก็ของเขาดีจริง”
“แบบนี้น่าเสียดายนะ ถ้านายไม่เอาฉันเอานะคยูฮยอน”
“อวบๆแบบนี้น่าขย้ำที่สุด ดูสายตาไอ้พวกนั้นสิ มันต้องคิดแบบนั้นแน่ๆ”
ซองมินเดินออกไปไม่เท่าไหร่เสียงแซวจากเพื่อนๆก็ดังไม่หยุดหย่อน คยูฮยอนนึกภาพตามคำพูดของเพื่อนแล้วก็ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคิดไม่ตก ใจหนึ่งก็อยากตามไปดูซองมินเผื่อจะมีใครคิดมิดีมิร้ายแล้วตามไปทำอันตรายเข้า อีกใจก็อยากไปให้พ้นเพื่อนๆที่ชักเริ่มสนุกล้อกันไม่หยุดหย่อนแล้วตอนนี้
ตัดสินใจได้คยูฮยอนจึงเดินเลี่ยงออกมาจากเหล่าเพื่อนๆ ขืนอยู่นานกว่านี้อารมณ์โมโหเขาอาจจะปะทุออกมาก็ได้
“จะรีบออกไปตามซองมินเหรอจ๊ะ” และก็ยังไม่วายมีเสียงแซวดังไล่หลังมาตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของเพื่อนๆ คงจะถูกใจล่ะสินะ วันนี้ได้แกล้งเขากับซองมินน่ะ
คยูฮยอนเดินเลี่ยงออกมาจากงาน ยิ่งไกลมากเท่าไหร่ยิ่งดีจะได้ไม่ต้องได้ยินคำล้อคำแซวพวกนั้นอีก และก็ไม่รู้ว่าเขากับซองมินจะต้องโดนล้อแบบนี้ไปอีกกี่วัน ปากหนอปากไม่น่าพลั้งออกไปเลยจริงๆ
ถึงแม้จะเดินหนีออกมาแล้วแต่สมองกลับเอาแต่นึกถึงคำพูดส่อความหมายของรูมเมทตัวสูงไม่หยุดหย่อน ซองมินเดินเอื่อยเฉื่อยออกมาจากบริเวณงานหวังจะเดินกลับขึ้นไปสงบจิตสงบใจบนห้อง แต่ยิ่งบรรยากาศรอบตัวเงียบเท่าไหร่ความคิดฟุ้งซ่านกลับทำพาเอาใบหน้านิ่งๆของคยูฮยอนลอยวนไปเวียนมาอยู่ในหัวตลอดเวลา
“คยูฮยอนคงแค่พูดเล่นนั่นแหละ” พึมพำกับตัวเองก่อนจะขำออกมาเบาๆ ผู้หญิงในมหาวิทยาลัยมีเป็นร้อยเป็นพัน ขาวๆสวยๆก็เยอะ แล้วคยูฮยอนจะมาคิดอะไรแบบนี้กับเขาได้ยังไง จำไว้ลีซองมิน นายเป็นแค่รูมเมท คยูฮยอนคงหวงในฐานะและที่สำคัญตอนนายเป็นแฟนกับซันนี่ จำไว้ๆ
มัวแต่พร่ำบอกตัวเองอยู่ในใจว่าไม่ให้คิดฟุ้งซ่านจนไม่รู้เลยว่าตัวเองเดินเลยเขตของหอพักออกมาจนเกือบจะถึงประตูทางออกของหอเสียแล้ว
“จะไปไหนน่ะหนู”
“เฮ้ย!”
ซองมินร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆก็มีไฟมาส่องที่หน้า ก่อนแสงสว่างนั้นจะเปลี่ยนไปส่องสว่างที่ใบหน้าของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแทน
“ลุงยามนี่เอง” ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อมองเห็นชัดแล้วว่าคนที่โผล่มาทักทายนั้นเป็นใคร ลุงแกก็นะเรียกเฉยๆไม่ได้หรือไงกัน ทำไมต้องเอาไฟฉายมาส่องหน้าแบบนี้ด้วย ทำเอาเขาตกอกตกใจหมด
“เป็นสาวเป็นนางมาเดินทำไมแถวหอชาย หอหญิงอยู่ฝั่งนู้นนะหนู” ลุงยามไล่มองซองมินตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเอ่ยออกมา แล้วดูแต่งตัวเข้าเดี๋ยวก็ได้โดนพวกผู้ชายจับไปทำมิดีมิร้ายเข้า
“ห๊ะ! ผมเป็นผู้ชายครับลุง” ซองมินชี้ที่หน้าตัวเองตอบกลับไปอย่างงงๆ ลุงแกมองยังไงว่าเขาเป็นผู้หญิง ถึงการแต่งตัวเขามันจะใช่ก็เถอะ แล้วลุงเขาไม่รู้หรือไงว่าคืนนี้ที่หอมีปาร์ตี้แฟนซี สงสัยต้องเมาแน่ๆ กลิ่นเหล้าลอยให้คลุ้งเลย
“อย่ามาโกหกคนแก่เลยหนู กลับหอไปได้แล้ว” คนเมาโบกมือไล่พลางชี้บอกทางด้วยความหวังดี เห็นอยู่ชัดๆว่าเป็นผู้หญิงยังจะมาปฏิเสธอีก เด็กสมัยนี้ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ สงสัยคงอยากมาจับนักศึกษาชายที่หอไปทำสามีแหงๆ
“ไม่ใช่นะครับลุง ผมเป็นผู้ชายจริงๆ” งานนี้ซองมินเถียงขาดใจ ถึงจะรู้ว่าเถียงกับคนเมายังไงก็ไม่สำเร็จก็เถอะ
“จะกลับหอดีๆหรืออยากให้เรื่องถึงอธิการบดีล่ะแม่หนู” ลุงยามเอาคนใหญ่คนโตมาขู่สีหน้าเคร่งเครียด
ซองมินทำหน้าเหนื่อยใจสุดขีดพลางยืนกอดอกอย่างไม่รู้จะสรรหาข้อแก้ตัวอะไรมาพูดให้คนเมาเชื่อ
“ยังไม่ยอมกลับง่ายๆใช่มั้ย” คนเมาทำหน้าโหดพลางทำท่าจะยกกระบองขึ้นมาหากนักศึกษาสาวคนนี้ไม่ยอมกลับไปจริงๆ
“ผมเปิดให้ดูเลยเอามั้ยครับจะได้เชื่อว่าผมเป็นผู้ชาย” เพราะไม่รู้จะทำยังไงซองมินเลยทำท่าจะเปิดกระโปรงให้ดูซะเลยจะได้เชื่อเขาสักที
“บัดสีบัดเถลิง! เด็กสมัยนี้ไม่รู้จักยางอายเลยหรือไง” ได้ฟังแบบนี้ลุงยามก็ทำท่าโมโหใหญ่กับความกล้าของวัยรุ่นสมัยใหม่ เป็นสาวเป็นนางจะมาเปิดกระโปรงให้คนแก่อย่างเขาดู ลุงรับไม่ได้!
คยูฮยอนที่ตั้งใจจะเดินกลับหอได้ยินเสียงคนเถียงกันดังออกมาทางประตูทางเข้าหอจึงเลียบๆเคียงๆ เข้าไปดู เพราะเสียงดังแว่วมานั้นคลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นรูมเมทจอมพูดมากหรือแม่กระต่ายยั่วสวาทของเขานั่นเอง
เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็เป็นซองมินดังที่คาดไว้ซึ่งยืนเถียงกับลุงยามที่เหมือนสติจะไม่สมประกอบอยู่ ณ ขณะนี้ และดูเหมือนเหตุการณ์จะยิ่งไปกันใหญ่เมื่อรูมเมทเขาทำท่าจะเปิดประโปรงที่แสนจะสั้นจุ๊ดจู๋ให้คุณลุงยามดูอีกต่างหาก
คนที่โดนลุงยามโวยวายใส่โทษฐานทำตัวไม่สมเป็นกุลสตรีหันรีหันขวางหาตัวช่วยเพราะเถียงคนเมาไม่ทัน จนดวงตากลมใสหันมาเจอรูมเมทตัวสูงที่ยืนไม่ห่างนัก ซองมินจะรีบส่งเสียงเรียกหันที
“คยูฮยอน นายมาช่วยฉันหน่อยสิ!”
คยูฮยอนส่ายหน้าเบาๆอย่างระอาใจ นี่ยืนเถียงกับคนเมาเป็นยกสองยกแล้วยังจะให้เขาเข้าไปช่วยเถียงอีกหรือนี่ แต่สุดท้ายคนโดนเรียกก็ยอมเดินเข้าไปหาแต่โดยดี
“อธิบายให้ลุงยามฟังหน่อยสิว่าฉันเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง” ซองมินขอร้องหน้าตึง เพราะยังโกรธลุงยามที่มาหาว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ถึงแม้ตอนนี้สภาพเขาจะเหมือนผู้หญิงมากก็เถอะ
“พูดไปก็เท่านั้นลุงแกเมา กลับหอเถอะ” พูดจบคยูฮยอนก็รั้งข้อมือซองมินให้เดินออกมาจากบริเวณนั้นทันที ขืนมัวแต่เถียงกับลุงแกถึงเช้าเรื่องก็คงไม่จบ
ระหว่างที่เดินหนีออกมาเสียงของลุงยามก็ดังไล่หลังมาติดๆ ตามประสาคนเมาที่ชอบโวยวายไปเรื่อยเปื่อย แล้วจ้างมาคุมหอแบบนี้มันจะดีเหรอเนี่ย
บริเวณจัดงานปาร์ตี้ขณะนี้กำลังครึกครื้นเป็นอย่างมาก การแสดงของทุกหอจบลงอย่างสวยงาม เวลานี้จึงเป็นเวลาที่ทุกคนจะได้ปลดปล่อยการเต้นให้มันสุดเหวี่ยง โดยมีวงดนตรีของมหาวิทยาลัยที่มาสร้างความสนุกสนานในครั้งนี้ เพลงดังหลายสิบเพลงถูกหยิบยกขึ้นมาเล่นในจังหวะร็อกให้เหล่าเด็กหอเต้นจนลืมเหนื่อย
ดาวยั่วสวาทที่เพิ่งวาดลวดลายกันบนเวทีแม้ตอนนี้อยู่ด้านล่างเวทีก็ออกท่าทางได้ไม่น้อยหน้าเมื่อๆไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ฮีชอลเมามันอย่างมากกับการสะบัดหัวแรงให้มันสุดเหวี่ยง ฮยอกแจเต้นโยกย้ายไปตามสเตปของตัวเองดูเร่าร้อนจนใครหลายคนเห็นแล้วต้องขอเข้ามาร่วมวงด้วย
“เฮ้ย! ฮยอกแจของฉัน” ซีวอนที่เห็นฮยอกแจเริ่มมีหนุ่มๆเข้ามาห้อมล้อมร้องออกมาเสียงหลงพลางจะเข้าไปขวางคนพวกนั้นเอาไว้
“ไปดูฮีชอลของแกนู้นไป” แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าไปหาก็โดนเพื่อนรักอย่างฮันคยองผลักไสไล่ส่งให้ไปหารูมเมทขี้โวยวายเสียแล้ว
ไม่รอให้ซีวอนได้หันกลับมาเถียงฮันคยองก็ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดตามที่เคยสัญญาไว้แล้วว่าจะปกป้องดูแลฮยอกแจ แหวงฝูงผู้ชายทั้งหลายเข้าไปเต้นคู่กับฮยอกแจแทน และคอยกันคนนั้นคนนี้ที่คอยจะหาจังหวะจะเข้าใกล้ฮยอกแจออกให้พ้นทาง
ซีวอนพ่นลมออกมาอย่างขัดใจที่โดนเพื่อนรักเพื่อนแค้นแย่งคนในดวงใจไม่ต่อหน้าต่อตา ก่อนจะเบนสายตาไปยังฮีชอลที่โดนผู้ชายห้อมล้อมเยอะไม่แพ้กัน หรืออาจจะมากกว่าฮยอกแจเสียด้วยซ้ำ
เพราะห่วงสวัสดิภาพความบริสุทธิ์ของรูมเมทผู้แสนยั่วยวนซีวอนเลยแหวกฝูงชนเข้าไปหาฮีชอลอย่างที่ฮันคยองทำ พลางทำหน้าโหด ส่งสายตาอาฆาตใส่พวกผู้ชายที่คิดจะจับนู้นดมนี่ฮีชอลของเขา ถึงแม้จะทะเลาะกันอยู่ทุกวันก็เถอะ แต่วันนี้เขาหวง
อีกสามคู่ที่เหลือนั้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เยซองกับคังอินทำหน้าที่เป็นเกาะกำบังให้รูมเมทตัวเองเป็นอย่างดี ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่มีทางได้เข้าใกล้ เช่นเดียวกับชินดงที่ประกบติดแทมินไม่ห่าง เพราะความสดใสน่ารักทำให้แทมินค่อนข้างส่องประกายในงานแบบนี้ ถึงแม้เจ้าตัวจะอยู่ในชุดเจ้าชายอสูรก็ตาม งานนี้เราเลยได้เห็นโฉมงามปกป้องเจ้าชายอสูรแทน
ผ่านไปเกือบชั่วโมงการแสดงดนตรีที่แสนเมามันก็จบลง รายการต่อไปคือการประกาศผลรางวัลที่ทุกคนรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ รางวัลเล็กเริ่มทยอยประกาศ เสียงเฮดังออกมาเป็นระยะเมื่อคนของหอตัวเองคว้ารางวัลนั้นไปครอง แต่รางวัลที่ทุกคนรอคอยนั้นเป็นรางวัลใหญ่สุดท้ายต่างหาก
“เอาล่ะครับ เวลาที่ทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว” เสียงพิธีกรเจ้าเก่าเจ้าเดิมดังขึ้นสร้างความตื่นเต้นให้ทุกคนเป็นอย่างมาก เพราะรางวัลที่เหลือต่อไปนี้เป็นรางวัลใหญ่ที่ไม่ว่าใครก็อยากได้ทั้งนั้น
“ของรางวัลในปีนี้มูลค่ากว่าหนึ่งล้านวอน สำหรับผู้ที่ชนะรางวัลขวัญใจมหาชนที่เราได้รวบรวมผลโหวตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รางวัลคือทริปไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ภายในประเทศตามใจคุณสี่วันสามคืนสองที่นั่ง ใครจะได้ไปกันหนอ เรามาลุ้นกันเลย” สิ้นเสียงพิธีกรทุกคนต่างตั้งใจรอฟัง
ซองสีขาวที่มีผลการโหวตอยู่ด้านในถูกเปิดออกช้าๆ และเมื่อรายชื่อผู้ชนะปรากฎสู่สายตา พิธีกรประจำงานก็ทำหน้าตาตื่นเต้นยกใหญ่ จนคนข้างล่างต้องลุ้นตามไปด้วย
“ผู้ที่ได้รับรางวัลนี้ได้แก่...ได้แก่...ลีแทมินหอสิบสามคร๊าบบบ!!”
“ห๊ะ! ฉันเหรอ” แทมินทำหน้าเหวอพลางยกนิ้วชี้หน้าตัวเอง
“ขึ้นไปรับรางวัลเร็วๆ” ชินดงปรบมือดีใจเสียยกใหญ่พลางดันหลังรูมเมทตัวเล็กให้เดินขึ้นไปบนเวที
ตลอดทางที่เดินขึ้นไปรับรางวัลสายตาทุกคู่จับจ้องอยู่ที่เด็กหนุ่มนามลีแทมินไม่วางตา ถึงแม้ชุดที่ใส่จะขัดกับใบหน้าสดใสน่ารักนั่น แต่ทุกเสียงโหวตลงคะแนนให้แล้วว่าเขาคือคนที่มหาชนเลือก เสียงปรบมือเสียงโห่ร้องแสดงความดีใจดังกึกก้อง แทมินยิ้มรับอายๆก่อนจะยื่นมือไปรับแผ่นป้ายรางวัลจากหัวหน้าหอที่ให้เกียรติเป็นผู้มอบรางวัลในครั้งนี้
กล่าวอะไรอีกเล็กน้อยก่อนจะเดินลงเวที แทมินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางโบกมือให้กับเพื่อนๆอย่างดีใจ
“ยังไม่หมดนะครับยังไม่หมด เนื่องจากแสดงของแต่ละหอในปีนี้มันดึงดูดใจเสียเหลือเกิน เราจึงได้เรียนสายตรงถึงอธิการบดี และเราจะมีรางวัลการแสดงยอดเยี่ยมของค่ำคืนนี้ด้วย” สิ้นคำพิธีกรเสียงโห่ร้องก็ดังกึกก้อง เพราะปีนี้เป็นปีแรกที่มีรางวัลนี้ ทุกปีแค่ส่งแสดงเพื่อความสนุกสนานไม่ได้มีรางวัลล่อตาล่อใจแบบนี้ ถือว่าเป็นค่ำคืนสุดเซอร์ไพร์ของเหล่าเด็กหอจริงๆ
“รางวัลก็คือทริปไปเที่ยวที่ไหนตามใจคุณเช่นเดียวกับรางวัลขวัญใจมหาชน แต่รางวัลนี้เราทุ้มให้ถึงสิบที่นั่งเลยทีเดียว” เสียงโห่ร้องกระหึ่มขึ้นอีกรอบ ได้รู้ของรางวัลแบบนี้ไม่ว่าหอก็อยากได้ทั้งนั้น
“ตอนนี้ผลก็มาอยู่ในมือของผมเรียบร้อยแล้ว และหอที่ได้รางวัลนี้ไปครองก็คือหอ...หอ...”
พากันลุ้นกันตัวเกร็งเมื่อพิธีกรไม่ยอมประกาศผลให้มันหายโล่งอกกันเสียที ทุกหอที่ขึ้นแสดงก็หวังเป็นอย่างมากว่าหอที่ชนะจะเป็นหอของตน เพราะอุตส่าห์ซุ่มซ้อมกันมาหลายต่อหลายวัน การได้ไปเที่ยวพักผ่อนมันเป็นอะไรที่คุ้มค่าจริงๆ
“หอ...หอสิบสามคร๊าบบบ!!”
“หอเราหนิหอเรา” เรียวอุกร้องออกมาอย่างดีใจในขณะที่เพื่อนๆกำลังอยู่ในอาการอึ้ง ซ้อมก็ไม่เคยได้ซ้อม มันฟลุคชนะได้ยังไงล่ะเนี่ย
นักแสดงหอสิบสามเดินเรียงรายกันขึ้นเวที ริมฝีปากเผยยิ้มกว้างตลอดเวลาเพราะมันหุบไม่ลง ฮีชอลที่เป็นตัวแทนรับรางวัลแอบส่งสายตาจิกกัดพลางแอบหัวเราะอย่างสะใจเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของโจควอน อยากทำตัวเด่นเกินหน้าเกินตาดีนัก เป็นไงล่ะ งานนี้เขาชนะเห็นๆ
“ช่วยพูดอะไรกับผู้ชมหน่อยครับ” พิธีกรยื่นไมค์ให้ฮีชอลพลางส่งยิ้มหวานให้
“ขอบคุณมากเลยนะครับที่ให้กำลังใจพวกเรา พวกเราคงไม่ได้รางวัลนี้ถ้าไม่ได้เสียงเชียร์จากทุกๆคน ยังไงก็ขอขอบคุณอีกครั้งครับ” พูดจบก็ส่งไมค์คืนให้พิธีกรพลางทำท่าส่งจูบทำเอาหนุ่มๆหัวใจละลายไปตามๆกัน
พิธีกรรับไมค์คืนมาด้วยอาการที่คล้ายคนเหม่อลอยเพราะจูบของฮีชอลที่ส่งไปทั่วบริเวณงาน จากนั้นเหล่านักแสดงก็พากันเดินลงเวทีอย่างสง่างาม สายตาทุกคู่จ้องมองมายังพวกเขาเช่นเดียวกับที่เดินลงเวทีตอนแสดงเสร็จเมื่อตอนหัวค่ำ
“สวยแล้วยั่วใหญ่” ซีวอนมองแล้วอดไม่ได้ต้องแขวะเสียหน่อย แต่โชคดีที่ฮีชอลไม่ได้อยู่ในระยะการได้ยิน ไม่งั้นคงได้เกิดการปะทะคารมกันเป็นแน่
“สวยแล้วหว่านเสน่ห์ใหญ่” ฮันคยองก็เป็นไปกับเขาอีกคน สายตาเอาแต่จ้องฮยอกแจที่แจกยิ้มให้คนนั้นคนนี้ไปทั่ว
“โอ๊ย! หึงๆๆ” เยซองกับคังอินแทบจะดิ้นตายเมื่อเห็นสายตากับรอยยิ้มของคนที่ตัวเองรักมอบให้ใครก็ไม่รู้ตลอดทางที่เดินผ่าน
ถึงจะไม่แสดงคำพูดออกมาแต่สายตาของคิบอมนั้นบ่งบอกให้รู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังไม่พอใจในการกระทำของรูมเมทขี้อ้อน กลับห้องไปล่ะต้องโดนลงโทษเสียหน่อย โทษฐานส่งสายตาหวานใส่คนอื่นไปทั่ว
เสียงหัวเราะคิกคักดังออกมาจากคู่หูรูมเมทตัวเล็กใหญ่ที่เห็นอาการหึงของเพื่อนๆแสดงออกมาอย่างชัดเจน ชินดงกับแทมินหันมามองหน้ากันเมื่อความคิดของทั้งคู่ตรงกัน
พวกเขาก็แค่คิดว่าจบงานนี้ไปคงเห็นคู่รักเพิ่มขึ้นอีกหลายคู่เป็นแน่
--------------------------------------------
kr...Talk
กราบสวัสดีมิตรรักแฟนฟิคทุกคนจ้า
ต้อนรับเช้าวันใหม่ด้วยฟิคตอนใหม่จ้า
เลดี้ฮีๆของเราออกลวดลายอีกแล้วจ้า
แถมคุณคยูของเราก็เริ่มเปิดเผยความในมาทีละนิดๆซะแล้ว
แบบนี้ไม่นานเกินรอ ได้ซั่มกันแน่(เฮ้ยๆไม่ใช่ๆ)
แล้วไอ้รางวัลไปเที่ยวที่ไหนก็ได้เนี่ยน่าสนใจจริงๆ
อยากให้มีจริงๆที่มอบ้าง จะรีบไปประกวดเลย
ช่วงนี้หลายคนก็เปิดเทอมแล้ว พวกไรเตอร์เองก็ใกล้เหมือนกัน
ก็ขอให้เพื่อนๆตั้งใจเรียน และดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
อย่าลืมเก็บเงินเพื่อนอัลบั้ม5ของเอสเจด้วยนะ ก๊ากก
ตอนหน้าเจอกันจ้า จะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดนะ
ความคิดเห็น