คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Hunters killed the vampire love:22
หลังจากเหตุการณ์ที่ ทราฟาลก้า ลอว์
บุกมาคอนโดเขามันก็ผ่านมา 2 เดือนแล้ว คิลเลอร์ยังคงอาศัยอยู่กับมาน่า
เขาได้ลิ้มลองเลือดของหล่อนดูแล้ว ปรากฏว่ามันฝืดแถมเวลากัดก็ได้กลิ่นแปลกๆอีก
สรุปเขากินมันไม่ได้
ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่กับหล่อนทั่งๆที่มาน่าเป็นคนรักของเขา
แต่นั้นก็ไม่เลวร้ายเท่าเวลาเจอทราฟาลก้า
ลอว์ ที่เจอทีก็เขม็นใส่ แบบเห็นเขาเป็นศัตรูหรือไง
“ถ้าอึดอัดนัก
ก็ไม่บอกให้เพื่อนคุณเลิกกับเขาเลยละ”
มาน่าที่เพิ่งกลับมาเดินมาหาคิลเลอร์ที่นั่งกุมขมับอยู่
“จะทำงั่นได้ไง 2
คนนั้นเค้ารักกันมาก่อนเราอีก เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวนะเธอเข้าผับแต่หัววันเลยเหรอ”
มาน่ามองหน้าคิลเลอร์อย่างเหวอๆ
คนอะไรจะจมูกดีปานนั้น เธอกินเหล้าแค่ไม่กี่แก้วเองนะ
แถมน้ำหอมที่ใช่ก็กลบกลิ่นหมด
“มะ....มันเรื่องของฉัน
คุณไม่ต้องมายุ่ง”
มาน่าเดินกระแทกเท้าเข้าห้องน้ำไป
ปล่อยให้คนตัวสูงนั่งอยู่คนเดียว ทำไม ทำไมถึงรู้สึกว่าเมื่อก่อนมันหวานกว่านี้ซิ
มันสงบกว่านี้ด้วยซ้ำ
“อ...โอ้ย”
หัวสมองที่อยู่ดีไม่ว่าดีก็เกิดอาการปวดเสียดอย่างรุนแรงภาพต่างๆในหัวภาพที่ควรมีมาน่าใบหน้าของเธอกำลังถูกเปลี่ยนไป
อยู่ๆก็มีใบหน้าของคนๆหนึ่งซึ่งมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม มาแทนที่ใบหน้าของมาน่า เขารู้จัก...เขารู้จักคนๆนี้
“เพน....”
“ว้ายยยยย! คิลเลอร์ ทำไมมานอนอยู่ตรงนั้น”
“มาน่าผม...ผม
ปะ..ปวดหัว...”
“โอ้ยย! เจ้าบ้าซาจิ แกะให้มันดีๆหน่อยซิ”
คนตัวเล็กที่บ่นใส่คนผมสีน้ำตาล
ที่แกะแผ่นบางอย่างออกจากผิวหนังที่เคยเนียนไม่มีรอยขีดข่วนแต่ตอนนี้กลับมีแต่
แผลเป็นที่ระบุว่าเกิดจากของร้อนๆลวกเอา
จนเป็นแถมสีผิวคนละเฉดสีเป็นลายด่างดวงเต็มแขน
“นี้ฉันก็ทำเบาสุดฝีมือแล้วนะ”
คนผมน้ำตาลอดบ่นกลับไม่ได้ถึงใบหน้านั้นจะยิ้ม
เขาก็รู้ว่าใบหน้านั้นกำลังร้องให้อยู่ จนอดเลื่อนมือไปกุมมือนั้น
กุมมือเพนกวินไม่ได้
“ทะ....ทำอะไรของนายซา-”
“ช่วยลืมเจ้านั้นได้ไม”
“เอ๋!?”
คนตัวเล็กที่งงตั่งแต่โดนกุมมือแล้วยิ่งตอนนี้งงเข้าไปอีก
“หึหึ..นี้ขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีกหรอ
ฉันนะชอบ ไม่ซิ...ฉันรักนายต่างหาก”
ซาจิเลิกกุมมือเพนกวิน
แล้วลุกขึ้นมานั่งขอบเตียง เอามือวาง ประสานระหว่างตัวของคนตัวเล็กแล้ว
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้ซะจนได้ยินลมหายใจ...
“ซาจิ”
“ฉันรักนายมาตั่งแต่มหาลัยแล้วนะ!
นายให้โอกาสฉันหน่อยได้ไม ฉันนะรัก-”
“ซาจิ!”
“.......”
ภายในห้องเงียบกริมไม่มีแม้แต่เสียงหายใจ
เพนกวินทิ้งระยะห่างระหว่างใบหน้า
“ขอโทษนะซาจิ
แต่ฉันคิดกับนายแค่เพื่อน”
เสียงของเพนกวินแผ่วลง
พรางหลบสายตาของซาจิ ซาจิที่เห็นอย่างนั้นก็หรี่ตาลงแล้วเดินออกจาห้องไป
แต่ก่อนออกจากห้อง เขาหันมายิ้มกว้างพร้อมพูดว่า
“เปลี่ยนใจเมื่อไรก็บอกนะฉันรออยู่
เดี๋ยวตอนเย็นจะมาเยี่ยมอีก”
พอพูดจบไม่วายหันมาส่งจูบให้
จนคนที่ฟังหน้าเห่อแดงแป๊ดแบบไม่รู้ตัว เขาได้คว้าหมอน
อาวุธที่ใกล้ตัวที่สุดปาเข้าไปหาซาจิ แต่เจ้าตัวดันหลบทันซะนี่
แล้วสุดท้ายก็หนีรอดไปได้
“จะ...เจ้าบ้าซาจิ”
เพนกวินอดยิ้มไม่ได้กับนิสัยปรับอารมณ์เร็วของซาจิ
เห็นกี่ทีก็อดยิ้มให้ไม่ได้ เขายอมรับซาจิเป็นเหมือนคนรู้ใจของเขาคนหนึ่ง
มันก็ไม่ได้แย่เท่าไรที่ตอบแบบนั้นไป ดีกว่าให้ความหวังลมๆแล้งๆ
ในแบบที่เขาเคยเจอ...
..................................................................................................................
เปลี่ยนคู่ซะ
หนูซาจิเอาใจเจ๋ไปเลยยยยยยยยย
ความคิดเห็น