คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : P O S E ❥ 1 | Gin Tonic & Whisky
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
Gin Tonic & Whisky
HUNBIN TALK:
@ Hunbin’s room (หอพักคิมอะคาเดมี)
กล้าดียังไงมาประกาศว่าจะจีบผม หึ… ถ้าผมไม่ได้แก้แค้นก็อย่ามาเรียกผมว่าคิมฮันบิน!
“ไอ้ห่านนนนนนน!”
“เฮียบีไอครับ!”
“ไอ้เวรไบ!”
“ฮือออออออออออออ UT&* %*&^(*&(*Y” ผมแหกปากร้องพลางยกมือขึ้นขยำผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ไอ้พวกเพื่อนบ้า ไอ้เพื่อนเวร ไอ้น้องเฮงซวยด้วย! แม่งไม่มีใครแม่งเรียกชื่อกูเลยจริงๆ บินเสียใจครับ บินเจ็บปวดดดดด TTOTT
“มะ...มันเป็นอะไรวะ?”
“เรียกแค่นี้สติแตกเลยหรอ -__-“
“เฮียฮันบินเป็นบ้าไปแล้ว ผมกลัว TOT”
เพี๊ยะ!
ผมหันไปตบหัว 'จองชานอู' ทันทีที่ได้ยินไอ้ประโยคปัญญาอ่อนจากมัน “กวนตีนแล้วมึง เออ กูจะเป็นบ้าแล้วเนี่ย มึงรีบไปซื้อช็อกโก้โคนมาสังเวยกูซะ ก่อนที่กูจะงับหัวมึง” ผมทำท่าแยกเขี้ยวขู่ ชานอูส่ายหน้ารัวก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที
จองชานอู เด็กแผนกมัธยมปลายปีสองที่ใครๆ ก็พร้อมใจกันเรียกว่า ‘ทาสฮันบิน’ อันที่จริงมันไม่ได้เป็นทาสอะไรผมหรอกครับ มันก็แค่เป็นเด็กในทีมของผมก็เท่านั้นแหละ ทุกคนในคิมอะคาเดมีจะมีทีมเป็นของตัวเองอยู่แล้ว (แต่ก็มีคนที่ไม่ได้เข้าทีมเหมือนกันนะ) ทีมผมมีทั้งหมดห้าคน และเพราะมันเด็กสุด ผมก็เลยชอบใช้มันบ่อยๆ เท่านั้นเอง
“ไปใช้น้องมันอีกล่ะ” จุนฮเวบ่น ผมหันไปหามันทันทีก่อนจะเอ่ยเสียงประชดประชัน
“โถ พ่อกูจุนฮเว คุณคนดีครับ มึงอยากไปซื้อแทนมันมั้ยล่ะ?”
“ถ้าใช้ไอ้จุนฮเวไปซื้อ เฮียไม่ได้แดกไอติมหรอกเชื่อผมดิ” ‘คิมดงฮยอก’ สมาชิกคนที่ห้าของทีมที่เพิ่งเดินเข้ามาตอบผมด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามผม พลางปรายตาหันไปมองจุนฮเวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งคนถูกมองก็ทำเพียงแค่ยักคิ้วตอบกลับกวนๆ เท่านั้น
คิมดงฮยอก หมอนี่อายุน้อยกว่าผมแต่มันดันจีเนียสถึงขนาดที่ว่าเรียนแผนกมหาวิทยาลัยปีหนึ่งได้ แต่ถึงมันจะเรียนแผนกมหาลัยแล้ว มันก็ยังเคารพและเรียกผมกับไอ้จีวอนว่าเฮียอยู่ดี ส่วนจุนฮเว พวกมันอายุเท่ากันก็เลยคุยกันสบายๆ เป็นปกติ (จุนฮเวอายุน้อยกว่าผม แต่สอบพาสชั้นมาเรียนกับพวกผม)
“แล้วตกลงมึงเป็นอะไรเนี่ย ตั้งแต่กลับห้องมาก็เอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา” ไอ้จีวอนเดินมานั่งข้างๆ ผม ดงฮยอกกับจุนฮเวหันมามองที่ผมเช่นเดียวกัน
“ช็อกที่โดนเด็กใหม่ประกาศว่าจะจีบหรือไง?” จุนฮเวถามน้ำเสียงกวนประสาท ผมเตรียมจะหันไปโบกมันสักทีสองทีถ้าไม่ติดที่ว่าดงฮยอกเอ่ยขัดด้วยน้ำเสียงงุนงงซะก่อน
“เด็กใหม่? เด็กใหม่ไหนวะ?”
“อยู่แผนกมหาลัยปีสาม เพิ่งเข้ามาวันนี้ ไอ้ไบมันกะจะไปต้อนรับน้องใหม่ แต่ดันเจอสอยด้วยการโดนประกาศว่าจะจีบ” จุนฮเวตอบแทนผม แต่เดี๋ยวนะ มึงพูดแต่เรื่องที่จำเป็นได้มั้ย -___-^
“เด็กใหม่แผนกมหาลัยปีสามหรอ?” ดงฮยอกทวนคำก่อนจะยกมือขึ้นลูบคาง แล้วอยู่ดีๆ ก็ดีดนิ้วดังเป๊าะท่ามกลางความงุนงงของพวกผม “หมายถึงพี่จินฮวานป่ะวะ?”
“มึงรู้จักหรอ?” จีวอนถาม ดงฮยอกพยักหน้าก่อนจะตอบ “จำกันไม่ได้หรอ ก็พี่จินฮวานน่ะ…”
“ช็อกโก้โคนได้แล้วค้าบบบบบบ”
“ไอ้เวรชานอู!”
“ผมทำอะไรผิด (‘ ‘;;; )”
@ Kang Club
~ I’m not afraid to take a stand. Everybody come take my hand. We’ll walk this road together, through the storm. Whatever weather, cold or warm. Just let you know that, you’re not alone. Holla if you feel that you’ve been down the same road. ~♬
(Song : Not Afraid – Eminem)
เสียงบีสท์หนักๆ กับเพลงโปรดทำให้ผมโยกหัวตามได้ไม่ยากเย็นนัก ผมยกแก้วจินโทนิคในมือขึ้นดื่ม รสชาติหวานๆ ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น อา…นี่สิสวรรค์ของผม
“ไม่ไปเต้นกับเพื่อนหรอฮันบิน?” เสียงทุ้มๆ ที่ดังขึ้นเหนือหัวเรียกให้ผมหันไปมอง ‘อีซึงฮุน’ บาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดฮอตประจำคลับแห่งนี้ เฮียซึงฮุนเป็นเพื่อนสนิทของ ‘คังซึงยูน’ พี่ชายต่างมารดาของผม เจ้าของ ‘คังคลับ’ แห่งนี้ยังไงล่ะครับ
ผมมาที่คลับนี่จนเรียกได้ว่าเกือบเป็นเจ้าของที่นี่ไปอีกคนแล้ว เฮียซึงฮุนเข้ามาทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ตั้งแต่เฮียซึงยูนเริ่มเปิดคลับใหม่ๆ เขาเป็นคนสุภาพ ใจดี และผมก็เคารพเขาพอสมควรเลยล่ะ
“ไม่เอาอ่ะเฮีย ผมขอนั่งดื่มหล่อๆ ตรงนี้ดีกว่า” ผมตอบ เฮียซึงฮุนยิ้มก่อนจะยื่นมือมาขยี้หัวผมเบาๆ อย่างเอ็นดู “เออๆ หล่อแล้วครับ”
“ว่าแต่เฮียยูนไปไหนครับ วันนี้ผมยังไม่เห็นหัวเลย” ผมถาม คนถูกถามหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบ “ก็ไปหาแฟนมันนั่นแหละ วันนี้ก็เลยไม่มีคนร้องเพลง สาวๆ หายไปหมดเลยเนี่ย” เฮียซึงฮุนบ่นอุบก่อนจะหันไปรับออเดอร์ ผมหัวเราะให้กับท่าทางงอนๆ ของเขาและหันไปมองรอบๆ ร้าน
จริงด้วยสิ วันนี้สาวๆ ที่ชอบมานั่งฟังเสียงนุ่มๆ กับเสียงกีตาร์หวานๆ ของเฮียซึงยูนหายกันไปหมด ไอ้เฮียตัวดีก็ไมได้ห่วงคลับเลย เอาแต่ติดแฟน ถ้าร้านเจ๊งนะผมจะสมน้ำหน้ามันคนแรกเลย
“เฮ้ยไอ้ห่าน! วันนี้ไม่ค่อยมีสาวเลย เซ็งว่ะ” จีวอนที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย ไม่สวมเสื้อ เผยกล้ามเป็นมัดๆ กับกางเกงยีนเอวต่ำและเข็มขัดที่หลุดลุ่ยบ่นอุบทันทีที่เดินมาหาผมที่นั่งอยู่บริเวณบาร์ ผมหันไปหยิบแก้วเตกีล่าของโปรดมันส่งให้ก่อนจะตอบ “เฮียยูนไม่อยู่ ไม่มีคนร้องเพลง สาวๆ ไม่มาหรอก”
“ชิบหาย กูว่าละ” จีวอนโวยวาย ผมหัวเราะให้กับท่าทางหัวเสียของมัน
“เฮ้ยๆ ๆ ดูนั่น!” เสียงโวยวายของดงฮยอกเรียกความสนใจของผมให้หันไปตามนิ้วของมัน ดงฮยอกชี้ไปที่หน้าประตู และผมก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าอยู่ดีๆ สาวๆ มากมายก็กรูกันเข้ามาในคลับ เฮ้ย! มาจากไหนกันเยอะแยะวะ
“โหยยย มาจากไหนกันเนี่ย?” เฮียซึงฮุนครางช็อกๆ พลางอ้าปากค้างอย่างตกใจ
“นี่มันเยอะกว่าวันปกติที่เฮียยูนอยู่ซะอีก” ผมพึมพำ ก่อนจะหันไปมองไอ้จีวอน จุนฮเวและดงฮยอกที่ยังคงยืนอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“แจ่มชิบหาย แต่ละคน”
“กูว่าเด็กแผนกมหาลัยชัวร์ แต่ละคนโคตรสะบึ้ม”
“อื้อหือ ฟาร์มโคนม สวรรค์ของผมเลย -.,-“
เพื่อนกูแต่ละคน -____-^
พรึบ!
อยู่ดีๆ ไฟบนเวทีก็สว่างวาบขึ้นท่ามกลางความมืดมิดภายในคลับ ผมเพ่งสายตายมองร่างเล็กบนเวทีที่อยู่ในเสื้อกล้ามสีดำสนิทตัดกับผิวขาวๆ กางเกงยีนขาดๆ สีเดนิมที่ทำให้เห็นขาเรียวเล็ก กับขาอ่อนขาวๆ นั่น ร้องเท้าผ้าใบสีแดงสดและหมวกแก็ปสีดำ เขานั่งลงบนเก้าอี้กลางเวทีก่อนจะเริ่มร้องเพลงด้วยเสียงหวานๆ ที่ทำให้ทุกคนในคลับตกอยู่ในภวังค์ทันที
~ She came from nowhere and she stole my soul. Her love was criminal. I finally found what I was looking for. Now I can't let it go. We make up to break up. You got me spinning like a yo yo yo. But I know that you know that girl you will always be mine ~♬
(Song : There Goes My Baby - Enrique Iglesias)
แม้ว่าผมจะยืนอยู่ฝั่งของบาร์ซึ่งห่างจากเวทีพอสมควร แต่ผมก็ยังเห็นได้ชัดว่าเจ้าของเสียงหวานๆ กับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนแวววาว กำลังใช้ดวงตาคู่สวยของเขามองมาที่ผม และแน่นอนว่าผมจำดวงตาคู่นั่นได้อย่างดีเลยล่ะ!
“เฮ้ย นั่นมัน คิมจินฮวาน!” จีวอนเอ่ยอึ้งๆ พลางยกนิ้วขึ้นชี้คนที่อยู่บนเวที จุนฮเวขมวดคิ้วมุ่น ในขณะที่ดงฮยอกยังคงมองค้างและเคลิ้มกับเสียงเพราะๆ นั่น
“ไอ้ห่าน! ทำไมคิมจินฮวานมาอยู่ที่นี่วะ?”
“กูจะรู้มั้ย” ผมตอบไอ้จีวอนก่อนจะหันไปหาเฮียซึงฮุน “เฮียรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”
“เดี๋ยวนะ” เฮียซึงฮุนยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองก่อนจะอุทานออกมา “เออจริงสิ!”
“ว่าไงครับ?”
“ขอโทษทีฮันบิน เฮียลืมไปว่าไอ้ซึงยูนมันบอกว่ารับเด็กใหม่เข้ามาทำงาน เห็นมันบอกว่าเป็นเด็กจากคิมอะคาเดมีนี่นา อืม อยู่เอกโวคอลมั้ง นายรู้จักใช่มั้ย?”
“เหอะ ผมไม่รู้จักครับ” ผมแค่นหัวเราะก่อนจะส่ายหน้าปฎิเสธ
“ทำไมเป็นเด็กขี้โกหกจังเลยครับคิมฮันบิน”
“เฮ้ย!” เสียงที่ดังมาจากข้างหลังทำเอาผมสะดุ้งพลางร้องเสียงหลง ไม่รู้ว่าเขาร้องเพลงเสร็จแล้วเดินลงจากเวทีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ต่อหน้าผมพร้อมกับโค้งศีรษะให้กับเฮียซึงฮุน
ชิบหาย! มาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?!
แล้วไอ้พวกเพื่อนเวรทำไมไม่บอกกู!
ผมมองหาเพื่อนก่อนจะพบว่าทั้งสามคนตอนนี้กำลังเริงร่าอยู่กับบรรดาสาวๆ ไม่ได้สนใจผมที่นั่งอยู่ตรงนี้เลยสักนิด รักกูมากเพื่อน ขอบคุณ -___-
“ผมชื่อคิมจินฮวานครับ อยู่คิมอะคาเดมี แผนกมหาวิทยาลัยปีสาม เอกโวคอล” เสียงใสเอ่ยแนะนำตัวก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้ทรงสูงข้างๆ ผม “แน่นอนว่า ผมรู้จักกับฮันบินครับ ^^”
“อ๋อ ฉันชื่ออีซึงฮุน เรียกเฮียซึงฮุนก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับจินฮวาน” เฮียซึงฮุนว่า จินฮวานยิ้มหวานให้เฮียซึงฮุนก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ “เฮียซึงฮุน ผมดื่ม…ได้มั้ยครับ?”
“ได้สิครับ ตอบแทนที่เรียกสาวๆ มาเข้าร้านซะเยอะเลย ฮอตไม่เบานะเราเนี่ย” เฮียซึงฮุนตอบยิ้มๆ ขณะเอื้อมมือไปขยี้หัวคนตัวเล็กเบาๆ จินฮวานย่นคอลงนิดหน่อยพลางหัวเราะคิกคัก
หือออ อ่อยชิบหาย! หมันไส้โว้ย!
“ว่าแต่ เราจะทำโทษเด็กนิสัยไม่ดียังไงดีนะ” ในขณะที่เฮียซึงฮุนกำลังหันไปเตรียมเครื่องดื่ม คนตัวเล็กก็หมุนเก้าอี้หันมาเผชิญหน้ากับผมก่อนจะเอ่ยเสียงใส
“ใคร? อะไรคือเด็กนิสัยไม่ดี?” ผมขมวดคิ้วมุ่น จินฮวานหัวเราะคิกคักก่อนจะยื่นมือมาบีบจมูกผมเบาๆ
“ก็เราไง เด็กนิสัยไม่ดี เมื่อกี้บอกไม่รู้จักพี่ไงครับ”
“ทำไมผมต้องรู้จักพี่ด้วยวะ! แล้วก็อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นตามใจชอบสิโว้ย!” ผมยกมือขึ้นถูจมูกตัวเองแรงๆ สัมผัสร้อนๆ จากฝ่ามือของอีกคนที่แตะจมูกผมเมื่อกี้เร่งอัตราการเต้นของหัวใจผมได้เป็นอย่างดี เวรเอ้ย! จะเต้นอะไรหนักหนาวะ!
“ก็เราสนใจพี่อยู่ไม่ใช่หรอครับ?” คนตัวเล็กเลิกคิ้วกวนๆ ก่อนจะหันไปหยิบเครื่องดื่มจากเฮียซึงฮุนที่วางทิ้งไว้ให้เพราะมีออเดอร์หลายคนอีกฝั่งของบาร์ก่อนจะพูดต่อ “อีกอย่าง พี่เองก็สนใจเราเหมือนกัน”
“พูดบ้าอะไรของพี่วะ!” ผมโวยวายเสียงหลง “ผมไม่ได้สนใจพี่เลยสักนิด!”
“แน่ใจหรอครับ?” คนตัวเล็กเอียงคอน้อยๆ พลางยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นดื่ม แต่แทนที่เขาจะดื่มแบบคนปกติทั่วไป เจ้าตัวกลับยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากก่อนจะปล่อยให้วิสกี้ในแก้วไหลเลอะมุมปากไล่ลงมาจนถึงคาง และลำคอ ขาว … เนียน
เฮือก…
ผมเผลอมองตามก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ วิสกี้สีสวยที่ไหลผ่านลำคอขาวระหงส์นั่นสะกดสายตาผมไว้ราวกับมีเวทมนต์ และในขณะที่ผมกำลังเคลิ้มไปกับผิวขาวๆ นั่น เสียงใสก็ดังขึ้นข้างๆ หูพร้อมกับสัมผัสของมือเล็กที่เอื้อมมือแตะคอผมพลางใช้นิ้วเรียววนลูบไปมาเบาๆ
“มองพี่แบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทนะครับ”
“ละ...แล้วพี่ทำแบบนี้ทำไมวะ!” ผมสะดุ้งก่อนจะเบี่ยงตัวหลบมือเล็กที่แตะคออยู่พลางโวยวายเสียงหลง บ้าชะมัด! เขาทำบ้าอะไรของเขาวะเนี่ย
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ พี่แค่ …ดื่มไอ้นี่เอง” ว่าพลางชูแก้ววิสกี้ที่ว่างเปล่าในมือขึ้นก่อนจะเหยียดยิ้มหวานและเอียงคอน้อยๆ “...แต่เผอิญมันดันหกหมดเลย”
หกบ้าอะไรวะครับ! จงใจชัดๆ เลย!
“พี่กำลังจะทำอะไรกันแน่” ผมถามเสียงเข้ม คนตัวเล็กหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบยิ้มๆ
“จีบเราไงครับ”
“แต่ที่พี่ทำมันไม่ได้เรียกว่าจีบโว้ย!” ผมโวยวาย จินฮวานส่งยิ้มหวานให้ผมอีกครั้งก่อนจะหยิบแก้วจินโทนิคที่ผมวางทิ้งไว้ขึ้นและเทมันลงให้ไหลผ่านลำคอลงมาจนถึงหน้าอกอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด!
“ทะ…ทำบ้าอะไรของพี่!”
“ไม่รู้สิครับ” จินฮวานตอบด้วยรอยยิ้มกวนๆ ผมเบือนหน้าหนีทันทีเพื่อเลี่ยงสายตาไม่ให้เผลอไปมองผิวขาวๆ นั่นอีก ให้ตายสิ! เขาไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้มันอันตรายแค่ไหน ผิวขาวๆ ของเขามันเด่นมากขนาดไหนรู้ตัวหรือเปล่า ไหนจะไอ้ต้นคอสวยๆ นั่นอีก แม่ง! อ่อยกันอยู่ได้ ถ้าผมตบะแตกขึ้นมาจะทำยังไงวะ!
ฟึ่บ!
ผมตัดสินใจถอดเสื้อคลุมที่ใส่อยู่ออกก่อนจะโยนมันให้อีกคนโดยไม่ได้หันไปมองเลยสักนิด
“ใส่ซะ!” ผมดุเสียงเข้ม ได้ยินเสียงหัวเราะใสๆ ของเขาก่อนที่เจ้าตัวจะพูดขึ้น “หันมาเถอะ”
“พี่ต้องใส่เสื้อก่อน!”
“โอเคครับ พี่ใส่ก็ได้” เสียงใสเอ่ยยอมแพ้ “หันมาได้แล้วครับ”
ผมค่อยๆ หันหน้าไปก่อนจะผงะเมื่อพบกับใบหน้าใสของอีกคนที่อยู่ห่างจากผมไม่ถึงคืบ!
พลั่ก!
“โอ๊ยยย!” ผมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดพลางยกมือกุมไหล่ตัวเองไว้ “ยื่นหน้ามาทำไมวะ!”
“เฮ้ย! ไอ้ห่านเป็นไงบ้าง?” ไอ้จีวอนที่เพิ่งกลับจากไปเต๊าะสาวมาวิ่งมาประคองผมพร้อมๆ กับจุนฮเวที่เดินมาพยุงผมอีกข้าง “นั่งยังไงให้ตกเก้าอี้วะ” จุนฮเวบ่นอุบ
“กูนั่งดีเว้ย! มึงถามคนนั้นดีกว่า” ผมตอบพลางปรายตามองตัวการที่นั่งหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี และถึงแม้ว่าเขาจะเอาเสื้อคลุมผมไปใส่อย่างที่ผมต้องการ แต่เจ้าก็ดันเปิดไหล่ขาวๆ นั่นไว้ราวกับจงใจ ‘ยั่ว’
ทำแบบนั้น เสื้อคลุมแม่งก็ไม่มีประโยชน์ห่าอะไรเลยครับ!
“ดูแลกันดีๆ ล่ะ พี่ต้องกลับก่อน” จินฮวานโปรยยิ้มหวานให้ไอ้จีวอนกับจุนฮเวที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม ก่อนจะหันมามองหน้าผม “แล้วเจอกันนะครับฮันบิน ส่วนเสื้อเนี่ย เดี๋ยวเอาไปคืนให้นะครับJ” ว่าพลางยกมือขึ้นจับเสื้อปิดไหล่ขาวๆ อย่างจงใจ โดยไม่วายส่งสายตาวิบวับให้ไอ้จีวอนกับจุนฮเวที่ยืนน้ำลายหกอยู่
“มึงเห็นผิวขาวๆ นั่นมั้ยจุนฮเว” จีวอนครางออกมาเบาๆ ทันทีที่จินฮวานเดินออกไป
“…เห็น” จุนฮเวเอ่ยรับ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้ากันผ่านหน้าผมและเอ่ยขึ้นมาพร้อมๆ กัน
“น่ากินชิบหาย”
โว้ย! จะอ่อยมันทุกคนเลยหรือไงวะ!
* (เครื่องดื่มที่ฮันบินดื่ม) สำหรับคนที่ไม่รู้จักจินโทนิค (Gin Tonic) คือเครื่องดื่มชนิดหนึ่งชื่อว่า จิน และ โทนิค ผสมกันนะคะ
จินคือเหล้าขาวที่ทำจากสมุนไพร ส่วนโทนิคไม่มีแอลกอฮอล์ รสชาติจะหวานๆ ดื่มแล้วสดชื่น นิยมดื่มกับมะนาวค่ะ
* (เครื่องดื่มที่พี่จินดื่ม หรือใช้อ่อยนั่นเอง 5555) สำหรับ วิสกี้ (Whisky) คือเครื่องดื่มที่ได้จากการหมักจากเมล็ดพืชค่ะ แต่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่นะคะ แน่นอนว่าถ้าดื่มเข้าไปมากๆ ล่ะก็เมาแน่นอนค่ะ 5555555555555
* (เครื่องดื่มของจีวอน) อันนี้ไม่เด่นแต่บอกไว้เป็นความรู้นะคะ เตกีล่า (Tequila) เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชนิดกลั่นค่ะ ดีกรีแรง มีหลายชนิดและรสชาติแตกต่างกัน แต่บอกเลยว่าแรงค่ะ 555555555555555
* อันยอง ทุกคนนนนนนน ><
กลับมาพบกับอินดี้กันอีกแล้ว เอาบทที่หนึ่งมาให้แล้วนะคะ
อัพให้เต็มร้อยเลย ใจดีป่ะล่ะ เพราะเราฟินกับคอมเม้นและฟีตแบ็คมาก
ก็เลยรีบปั่นเพื่อมาเสริฟให้กับทุกๆ คน
ได้เห็นพี่จินอ่อยกันแล้วนะคะ อันนี้เป็นเบาๆ ขั้นพื้นฐานเฉยๆ
นางยังมีอะไรมากกว่านี้อีกเยอะ #ทำร้ายเมนตัวเอง 55555
ตอนจินโทนิคแอนด์วิสกี้มีความรู้ด้วยนะ เรื่องเหล้า 555555555
อย่างน้อยก็หวังว่าทุกคนจะสนุก และติดตามกันต่อไปนะคะ
ยังไงก็ฝากไว้อีกครั้งนะคะ คอมเม้นคือกำลังใจที่ดี
ฟีตแบ็คทำให้อยากแต่งต่อ และสกรีมคือสิ่งที่ทำให้อัพเร็วค่ะ
P.S ชอบสกรีมแท็กในทวิตมาก แล้วก็ชอบคอมเม้นมาก ขอบคุณมาก รักรีดเดอร์มากนะคะ :3
** เรื่องนี้มี iKON ครบเก้าคน มี WINNER มาแจมครบห้าคนค่ะ <3
ติดต่อกันได้ทั้งสองเพจเลยนะคะ
IDOL FIC THAILAND
INDY_LIQUEUR
ทวิตเตอร์ IndyLiqueur
สกรีมลงแท็กที่
#จินฮวานคนขี้อ่อย
ความคิดเห็น