ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ชีวิตเด็กทุนก.พ. ในอเมริกา (ตั้ง 10 ปี แน่ะ โหย..)

    ลำดับตอนที่ #27 : ชีวิต ป.ตรี ปี 3 เทอม 2 (ควันหลง ตรุษจีน เหอๆ)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 512
      0
      19 ก.พ. 56

    สวัสดีค่ะทุกคน พี่ ๆ น้อง ๆ และเพื่อน ๆ

    เป็นไงกันบ้างคะช่วงนี้ หลังจากฉลองตรุษจีนกันไปเรียบร้อยแล้ว ได้อั่งเปา
    กันมากี่ซองคะเนี่ย สนใจEMS สักสองสามซองมาให้เราหน่อยได้ไหม ช่วงนี้
    จน กินแกลบ ฮ่าๆ จำได้ว่าบทความคราวที่แล้วนี่ก็ เขียนตอนใกล้จบปีสอง
    ตอนนี้ใกล้จบปีสามละ ขอโทษด้วยจริงๆ ชีวิตมันยุ่งวุ่นวาย มีอะไรเกิด
    ขึ้นมากมาย ทั้งเรื่องเรียนและไม่เรียนอ่ะนะ  ก็นะ ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละค่ะ
    ขึ้น ๆ ลง ๆ

    เมื่อเทอมที่ผ่านมาชีวิตขาลงมาก บร๊ะเจ้าจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ ช่างมัน มันผ่าน
    ไปแล้ว อยู่กับปัจจุบันค่ะดีที่สุด เพราะว่าตอนนี้กำลังเร่งเรียนให้จบภายในสามปีครึ่ง
    ได้ต่อโทปีหน้าเลย ถ้าทำได้อะนะคะ  เพราะว่าไม่อยากเรียนนานๆค่ะ คิดถึงบ้าน
    อยากกลับไปดูแลพ่อกับแม่ด้วย อยู่กันสองคนที่บ้านกับน้องหมา เราก็เป็นห่วง
    ตามประสาลูกเนอะ อเมริกา-ภูเก็ต ถ้ามันใกล้กันแค่ซอยถัดไปคงจะดีนะคะ 

    ไหน ๆ ก็พูดถึงตรุษจีนแล้ว ขอกล่าวต่อนิดนึง คืออยากบอกว่า อิจฉามากค่ะ
    เราอิจฉาคนไทย! ได้อยู่ฉลองกับครอบครัว ได้กินอาหารมื้อใหญ่ ๆ อร่อย ๆ ที่
    นาน ๆ ทีจะทำไหว้บรรพบุรุษ  ความจริงแล้วเนี่ย เรามีเชื้อจีนอยู่นิดนึง เรียกว่า
    ไม่มีเลยจะดีกว่า ฮ่าๆ  เพราะแม่บอกว่าอาก๊อง ของฝ่ายแม่อพยพมากจากประเทศจีน
    พอรู้ปุ๊บ เราแบบว่า "ว้าวว จริงเหรอแม่ ทำไมเพิ่งมาบอกหนูเนี่ย ไม่เห็นรู้เลย" 
    เหอๆ เห่อบรรพบุรุษซะงั้น  

    แล้วทุกปีเนี่ย ที่บ้านจะจัดฉลองตรุษจีน เพื่อไหว้บรรพบุรุษค่ะ
    ได้กินไก่ตัวโต ๆ หมูพะโล้ ขนมไหว้ต่าง ๆ มันสุดยอดมากค่ะ อารมณ์น้้น ยังจำได้ดี
    ไม่เคยลืมเลือน ที่สำคัญ "ขนมเข่ง" คือของโปรดของเราเลยนะ ผ่านมาสี่ปีแล้วที่ต้อง
    เรียนที่นี่ ไม่ได้กลับไปฉลองที่บ้าน เพราะว่ามันเป็นช่วงเปิดเทอมของอเมริกา 
    ต้องเรียนค่ะ เรียกว่า spring semester ภาคฤดุใบไม้ผลิ แหมชื่อแปลเป็นไทยดูเก๋เนอะ
    ฮ่าๆ  เพื่อน ๆ คิดดูสิคะ ว่ามันทรมานแค่ไหนที่ต้องนั่งดูเพื่อนคนไทยโพสต์รูปอาหาร
    ไทยมายั่วทุกวัน เห็นแล้วอยากจะ...  ไม่เคยคิดสงสารคนเรียกเมืองนอกเมืองนาบ้างเล้ย
    ใจร้ายใจดำทำกันได้ลงคอ  

    ด้วยความที่อยากกินขนมเข่งมาก ก็เลยเที่ยวถามชาวบ้านไปทั่ว ได้ความมาว่า
    เขาเรียกว่า "เหนียนเกา" ประมาณนั้น เดี๋ยวว่าง ๆ จะไปทำภารกิจในไชน่าทาวน์ค่ะ
    "ปฏิบัติการตามล่าหาเหนียนเกา!!!!!"  ฮ่าๆ ติ๊งต๊องมาก ก็แหม อยากกินนี่คะ จะให้ทำ
    ไงได้ล่ะ  ไม่ได้อยู่เมืองไทย ไม่ได้มีอาหารไทยดีๆ หรืออุดมสมบูรณ์ให้กิน ไม่ได้เดิน
    ออกไปหน้าปากซอยแล้วเจอพารากอน หรือมาบุญครองนะคะ  เดินออกไปตอนนี้เจอ
    อะไรรู้ไหม "หิมะ"! ค่ะ  เดินออกไปมันยิ้มหน้าบานรอรับเราเลยค่ะ มองไปทางไหนก็มี
    แต่ไอ้หิมะ ไม่รู้จะเอาให้หนาวตายไปถึงไหน 

    แต่ว่าช่วงนี้ความหนาวก็เริ่มลดลงแล้ว แต่ก็ยังไม่เกินสิบองศาในแต่ละวัน บางวันก็ลบหนึ่ง
    ทุกเช้าจะเพลียใจมากถ้าเปิดมือถือแล้วพบว่ามันติดลบ คือเทอมนี้ต้องไปเรียนตั้งแต่
    แปดโมงครึ่งน่ะค่ะ เช้ามาาาาาาก เท่าที่เคยเรียนมา ไม่รู้คิดอะไร เอ๊ะ หรือเพราะไม่ได้คิด?
    ตื่นแต่ละทีนี่แบบ ขี้เกียจมาก ไม่อยากลุกจากเตียงค่ะ เพราะอากาศช่วงเช้า ๆ จะหนาว
    กว่าปกติ เพลียยยยยยยยยย แต่นั่นแหละก็ต้องจำใจไปเรียนค่ะ จ่ายตังค์ให้ไปแล้ว ไม่ไป
    ใช้บริการก็เหมือนเสียตังค์ฟรี เดี๋ยวอาจารย์ผู้สอนจะเสียใจค่ะ ฮ่าๆๆๆ

    เทอมนี้กะว่าจะต้องดูเรื่องเรียนต่อป.โทแล้วล่ะค่ะ  แถมยังต้องเตรียมตัวสอบGRE อีกด้วย
    เบื่อมาก  ต้องมาสอบอะไรพวกนี้ โดยเฉพาะตอนที่เป็น คำถามเกี่ยวกับการใช้เหตุผล
    คือมีข้อความมาให้อ่านแล้วให้วิเคราะห์ หรือบางทีมีคำศัพท์วิลิศมาหรามาที่มนุษย์ปกติ
    จะไม่ใช้กัน มาให้เลือกเติมในช่องว่าง  ก็ต้องมาเหนื่อยท่องศัพท์อีก  ตามสถิติเขาบอกว่า
    ท่องร้อยตัว จะมีสักหนึ่งหรือสองตัวโผล่มา ก็บุญโถแล้ว  เพราะฉะนั้นควรท่องพันคำ
    เผื่อเจอสักสิบคำ แม่เจ้า! ชีวิตลูกช้างช่างน่าอนาถเหลือเกิน... ขอไว้อาลัยให้ตัวเองสามวิ..

    ป.โทจะต้องไปเรียนต่อด้านภูมิคุ้มกันค่ะ แต่บอกตรง ๆ ว่าก็ไม่ค่อยมีความรุ้ดีนักว่าควรเลือก
    มหาลัยไหน ก็ค่อนข้างลำบากใจเหมือนกัน มีลิสต์ไว้เกือบห้าสิบมหาลัย  รู้ไหมคะว่าสิ่ง
    แรกที่ทำหลังปริ้นชื่อมหาลัยเสร็จแล้วคืออะไร???  ฮ่าๆๆ ก็มหาลัยไหนที่มันอยู่ที่หนาวจัด
    เราขีดออกก่อนเพื่อนเลยค่ะ วะฮะฮ่าๆๆๆ  ไม่ได้แอ้มดิฉันหรอกนะ ต้องแสดงความเสียใจ
    ต่อมหาลัยเหล่านั้นด้วยที่จะไม่ได้รับเราเข้าไปเรียน (แต่มหาลัยน่าจะดีใจมากกว่า ==")
    แต่ติ๊กออกแล้วก็ยังเหลือเยอะอยู่ดี เดี๋ยวว่าง ๆ ต้องไปคุยกับอาจารย์เฉพาะด้านที่เขา
    แนะนำได้

    เทอมนี้หนักไหม หนักมากเหมือนเทอมที่แล้วเลย เพราะเราลงเรียนหกวิชาค่ะ กะเอาให้
    จบเร็วที่สุด เลยลงเต็มแม๊กซ์ค่ะพี่น้อง ก็คงได้ตายคาแม๊กกันล่ะค่ะ  ชีวิตจะรอดหรือไม่นั้น
    ค่อยมาติดตามกันต่อไปนะคะ เอาเป็นว่าตอนนี้ขอไปปั่นงานต่อ คือความจริงงามสุมหัวค่ะ
    แต่เซ็งเลยมาอัพเล่น ๆ เหอๆ 

    ต้องขอโทษน้อง ๆ นะคะ ถ้าถามเข้ามาแล้ว พี่ไม่ได้ตอบไป หรือแอดเอ็ม แอดสไกป์มา
    แล้วพี่ไม่ได้ตอบรับ หรือตอบช้าเป็นเต่าล้านปี ต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะ คือเดือนนึงสไกป์หนนึง
    ได้มั้ง ไม่ค่อยมีเวลงเวลา ขนาดกับแม่ยังได้คุยกันแค่สองสามอาทิตย์ต่อครั้งเอง ไม่ว่ากัน
    เนอะตัวเอง  ถ้าเค้าว่างเค้าจะมาเยี่ยมเยียนมาตอบคำถามให้นะคะ  สุดท้ายขอขอบคุณที่ยังคง
    หลงเข้ามาอ่านนะคะ หรือใครที่ยังตาม อิอิ

    ไปก่อนละนะ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ก็ตั้งใจเรียนนะคะ เป็นเด็กดีของพ่อแม่ สู้ ๆ ค่ะ



    อ้ออีกอย่าง เพื่อความสะดวกในการติดต่อ เลยสร้างเพจขึ้นมาค่ะ

    https://www.facebook.com/pages/ตามติดชีวิตเด็ก-กพ-รุ่นปี-52/151687961544910

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×