คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : มาลัยร้อยใจ
พระธิาวิภาลัยเส็เ้าเฝ้าพระมาราพร้อมบ่าวเหมือนเ่นเย
ภายในำหนัพระมเหสีบ่าวไพร่ยัทำานัเ่นทุวัน โยมีพระนาาหลและพระธิาสุมิราอยูแลอยู่
.
"เส็แม่เพะ"
เสียหวานรื่นหู มาพร้อมร่าสะโอสะอ
พระนาาหลเยพัร์ มอธิายิ้มเอ่ยว่า
"วิภาลัย มาพอี มาหัร้อยมาลัยับน้อสิลู ูสิ ฝีมือร้อยมาลัยอสุมิราสวยามยิ่นั"
พระธิาสุมิราวามาลัยพวามไว้บนพาน ่อนยมือไหว้พระนาาหลอย่าอ่อน้อย
"อบพระทัยเพะเส็แม่"
ริยาวาาอันาม ัสายาวิภาลัยนั ยิ่เห็นพระมาราทรปลาบปลื้มและื่นมเยินยอหิสาว่าเมืออย่าออนอหน้า
ธิาหน้าเ้เริ่มมีอาารหุหิระวนระวาย เห็นอะไรเป็นวาหูวาาไปเสียหม ึเิหน้าว่า
"หม่อมันไม่อบร้อยมาลัยเพะเส็แม่ ใรร้อยสวย็ให้เาร้อยไป"
"เ่นนั้น็ามแ่ใเ้าเถอะ"
พระมเหสีไม่ัใบุรสาว ผินพัร์ไปมอสุมิราที่ยันั่บรรร้อยมาลัยอยู่อย่าสบเสี่ยม
พระนามอู้วยื่นอบ โอรสอนา่าเลือสะใภ้ไ้ถูในาริๆ ธิารันานร่าเพียบพร้อมไปเสียทุอย่า
"ไหนสุมิรา พวไหนที่เ้าัเอาไปให้นาเนทร์ อแมู่หน่อยสิ"
พระธิาสาวหยิบพวมาลัยบ่ว ร้อย้วยอมะลิเือบทั้หม แม้วยุหลาบสีแ วาบนพานยื่นถวายพระนาพลาอธิบายถึสีออไม้ที่หล่อนบรรร้อยอย่าั้ใสุฝีมือ
"พวนี้เพะ ้าวพี่ทรโปรอไม้สีาวมาเป็นพิเศษเพะ"
"ร้อยมาลัยถวาย้าวพี่ ั้นหรือเพะ"
เสียย้อนถามพระมาราทันวัน ำสนทนาหล่อนไ้ยินัเน ว่าพระู่หมั้นทรโปรอไม้ เหุไนใยหล่อนไม่เยรู้มา่อน
"็ใ่นะสิ นอาะร้อยถวายพระแล้ว ็ยัร้อยให้นาเนทร์้วย เ้าไม่รู้หรือไรว่าพี่เาอบ"
พระนาาหลหันไปรัสับธิา่อนส่พวมาลัยืนเ้าอ
"หา้าวพี่ทรโปรริ หม่อมันอร้อยถวาย้าวพี่บ้านะเพะ"
พระธิาวิภาลัยอ้อนอ
พระมาราเห็นบุรสาวระือรือร้นนายินียิ่ ึหันไปสั่นาำนัล
"แม่อิ่ม อมะลิเพิ่มอีถาสิ"
"ไ้เพะพระมเหสี"
"เร็วๆหน่อยนะ แม่อิ่ม"
ไม่ี่นาที่่อมา ...
นาำนัลอิ่มถือถาอมะลิเ้ามา
พระนาาหลูมือธิารที่พระธิาสุมิรานั่อยู่รวมับบ่าว นาเอ่ยับธิาว่า
"นั่สิ แม่ะ่วยสอนเ้า"
พระธิาวิภาลัยนั่ล้าพระธิาสุมิราอย่าว่า่าย
มือเรียวามรับเ็มานาำนัล แล้วเย็บามอย่าั้ใ
พระนายิ้มไม่หุบ รู้สึื่นใเป็นหนัหนา แ่ไหนแ่ไร วิภาลัยมิเยิที่ะร้อยมาลัยหรือแม้แ่านบ้านานเรือนเยี่ยสรีาววัทั่วไป
เวลาผ่านไปไ้เพียไม่นานนั อไม้ในมืออพระธิาวิภาลัย็ยัไม่สำเร็เสร็เป็นพว ธิาสาวเริ่มมีอาารระสับระส่าย ร้อยไปึทิ้ไป
ในที่สุมาลัยพวโย้็ถูโยนลถาามมา้วยเสียบ่นอย่าหัวเสีย
"โอ้ย! น่าเบื่อ ูสิมือพัยับหมแล้ว หม่อมันไม่ร้อยแล้วเพะ เส็แม่"
"อ้าว ทำไมล่ะลู "
พระมารานึเสียาย เมื่อเห็นธิาละวามพยายามลเสียแล้ว
"นั่นสิเพะ พระธิาทรร้อยมาลัยไ้สวยออเพะ"
ุท้าวเอมอร หน้าปั้นิ้มปั้นเ๋อแวะามนิสัย ลืมไปว่านนั้นือเ้านายสาวผู้ไม่เยมีวามเมา่อบ่าว
"นี่! ุท้าวมหรือแล้มันหา!"
สายาและท่าทาเหมือนะินเลือินเนื้อ ุท้าวเอมอรอมุ้นหน้า๋อย ไม่ล้าสบสายพระเนรที่แวววาวแ็ร้าว เพีย้มหน้าเสียอ่อย
"สะ มเพะ"
" ราวหน้าราวหลัอย่าทำอย่านี้อี นี่้าเห็นว่าุท้าวูแล้ามา ไม่ั้นน่าู"
วิภาลัยุ่า้าบ่าว ่อนหันไปเอ่ยับมารา
"หม่อมันราบทูลลาเส็แม่นะเพะ นั่นานๆรู้สึเมื่อยเพะ มาลัยพวนี้พี่อละัน"
ว่าพลานาถือวิสาสะหยิบพวมาลัยในถาอพระธิาสุมิราไปหน้าาเย
"นั่นมันอน้อนะวิภาลัย"
พระมาราท้วทันใ เมื่อมอเห็นว่าธิาอพระนาระทำารที่ไม่เหมาะไม่วร ถึแม้ว่าสุมิราะเป็นแ่ผู้มาพัอาศัย แ่หิสาวผู้นี้มียศเป็นถึอ์ราธิาแห่รันานร เมือมนุษย์ที่ยิ่ให่ว่านรใๆ แม้แ่ปารารานร็ยั้อยอมสวามิภัิ์
แ่ธิาสาวนิสัยเสียไม่ฟัำทัทานใ แถมยั้อเ้าอพวมาลัย้วยสายามู่แมบัับ
"หม่อมันอเอาไปถวาย้าวพี่เอ เพะเส็แม่ หรือสุมิราเ้าหว"
"หม่อมันไม่หวเพะ" สุมิราอบแบบำยอม
"อบใมาน้อสาวที่น่ารัอพี่" ปาสีแยิ้มอย่าผู้นะถือมาลัยพวามเินออไปอย่าสบายอารม์
"วิภาลัย เฮ้อ เหุใเ้าไม่ทิ้นิสัยเิม แม่ไม่เยสอนให้เ้าเป็นนเห็นแ่ัวเยี่ยนี้เลย"
พระมาราทอถอนใ มอามร่าธิาที่เินออไปอย่าไม่ยี่หระ่อำทัท้ว
สีหน้าท่าทาหนัใอผู้มีพระุ สุมิรารู้สึเห็นใและสสารพระนายิ่นั
ถึแม้นัเสียายมาลัยพวที่นเอั้ใประิษ์สุฝีมือเพื่อถวายแ่ายที่รั แ่เพื่อวามสบสุหล่อนย่อมยินยอม
"ไม่เป็นไรเพะ เส็แม่ ใรเอาไปถวาย้าวพี่็เหมือนันเพะ"
"แม่อโทษแทนวิภาลัย้วยที่ทำเยี่ยนี้ับเ้า แม่ละอายใริๆ"
"เส็แม่อย่าทรัวลพระทัยไปเลยเพะ หม่อมันไม่ถือโทษโรธ้าวพี่หรอเพะ มาลัยพวเียวร้อยใหม่ไ้เพะ"
"เ้า่ามีน้ำใามยิ่นั สมแล้วที่เป็นราธิาออ์ุลมิรราา อ้อ เรื่อส่เ้าลับรันานร แม่ิไว้แล้ว รอนาเนทร์มีเวลา แม่ัหารือเา เ้ารอไ้หรือไม่"
"หม่อมันรอไ้เพะ"
"แม่ะรีบเร่นาเนทร์ เพราะแม่ิว่า ป่านนี้อ์ท้าวุลมิรราาและพระนาแ้วรอ ทั้สอพระอ์ะห่วหาเ้าและเป็นทุ์พระทัยยิ่นั"
"หม่อมันเอ็เป็นห่วทั้สอพระอ์เ่นันเพะ ไม่รู้ว่าป่านนี้เส็แม่ัเป็นเยี่ยไรบ้า"
ความคิดเห็น