ชีวิตจ้อยร่อย ตื่นมาพบความจริงอันน่าตระหนก โลกทั้งใบเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
เด็กชายหายใจผันผ่านคืนวัน สูญเสียบิดามารดาบุญธรรม หากแต่มันมิได้รู้สึกเศร้าใจอย่างแท้จริง
วิชาต่อสู้.. ตัวมันโดดเด่นกว่าผู้ใด มันจะมีความเย่อหยิ่งจองหองเช่นใครเขาหรือไม่?
มันสาบานเป็นพี่น้องไปทั่ว เป็นลูกใครไปหมด ตัวตนจุดยืนจริงแท้ของมันอยู่ตรงไหน?
พบรักแล้วเป็นเช่นใด ผ่านกาลคืนวันมันจะเป็นอื่นหรือไม่?
มายาหลอกตามากมาย โป้ปดหลอกใจเหลือคณา ตัวมันจะหาความจริง.. หรือติดในความฝัน..
--------------------------------------------
พล็อตเรื่องถึงตอนจบแล้วเด้อ.. ขอบอกไว้ก่อนว่า ตอนจบพระเอกไม่ใช่แค่ฝันไปแน่นอน
ช่วงแรกๆ อาจจะเขียนผิดๆถูกๆบ้างก็ขออภัยด้วยจ้า
♦♦♦♦
อัสนีโศกา...นภาสีนิล...ภาคินเศร้าหมอง...ตรึกตรองชีวัน...พันปีมิอาจอยู่ถึง
(อันนี้คิดเอง ไม่ได้ลอกใครมา)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น