ด๊อกเตอร์หมี เป็นคนร่าเริง ขี้อาย ไม่ได้จริงจังกับสิ่งใดมาก ชีวิตเกิดในครอบครัวที่อบอุ่น แม้ไม่ร่ำรวย แต่รับรู้ได้ถึงความรักและความห่วงใยของคุณพ่อคุณแม่
การเรียนชั้นประถม เป็นเรื่องง่าย สอบได้ค่อนข้างดีมาตลอด จนด๊อกเตอร์หมีสงสัยว่า ทำไมเพื่อนบางคนสอบตก หรือ เรียนไม่เก่ง
การเรียนมัธยมต้น ด๊อกเตอร์หมี สนุกกับการอ่านหนังสือมาก อ่านทุกชนิด ยกเว้นหนังสือเรียน จนผลการเรียนย่ำแย่ รู้สึกเศร้ามากในช่วงนั้น
ตอนขึ้นมัธยมปลาย จึงมุ่งมั่นว่า ที่ผ่านมาแล้วไป วันนี้ฉันจะเริ่มต้นใหม่
มัธยมปลาย เป็นช่วงที่เรียนหนักที่สุด ช่วงหนึ่งในชีวิต
วันนี้มองย้อนกลับไป ตัวตนของเราในทุกวันนี้ ได้มาจากความพากเพียรตอนนั้น
จากนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งจนกลายเป็นแถวหน้าของโรงเรียน จนทุกคนสงสัยกันหมด
ด๊อกเตอร์หมีรู้ตัวเสมอ ว่าเราไม่ใช่สมองอัฉริยะ ที่อ่านปุ๊บรู้เรื่องปั๊บ
และเราไม่คิดว่าคนอัจฉริยะจริง จะมีมากมายแต่อย่างไร
ทุกอย่างน่าจะได้จากความพยายามทั้งสิ้น
มีเวลาสามปีที่จะเตรียมตัว ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะพอหรือไม่ แต่ตั้งใจเต็มที่
จำวันที่ตื่นเช้าตอนตีห้า เพื่อที่อ่านหนังสือให้ได้ หนึ่งชั่วโมง ช่วงเช้า ก่อนไปโรงเรียน
จำตอนเย็น ที่รีบกลับมาบ้านเร็วๆ เพื่อได้อ่านอีกวิชา รอบเย็น
จำตอนกลางคืน ที่อ่านดึกจนเที่ยงคืน แต่ไม่ลืมที่จะพักดูละคร ดูข่าว
จำวันเสาร์อาทิตย์ ที่มีตารางอ่านหนังสือ วันละ แปดชั่วโมง
จำช่วงหน้าร้อน ร้อนจัด บ้านไม่ได้ติดแอร์ ร้อนจนต้องเอาเท้าจุ่มถังน้ำ พร้อมกับท่องศัพท์ภาษาอังกฤษ
จำช่วงหน้าฝน ไม่มีร่ม แต่คิดที่เดินลุยตากฝนกลับบ้าน เพื่อให้ทันอ่านหนังสือรอบเย็น
อ่านล่วงหน้าตอนปิดเทอมก่อนเรียน จนเอาหนังสือระดับมหาวิทยาลัยมาอ่านล่วงหน้า
และการเตรียมตัวสอบ ที่เอาข้อสอบมหาวิทยาลัย มาทำย้อนหลังทุกวิชา สิบปี
เอาคะแนนมารวมกัน ดูผลว่า ถ้าเราสอบจริงในปีนั้น เราจะติดคณะอะไร
เพื่อ ประเมินระดับความสามารถตนเอง คร่าวๆ
ผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัย สร้างความตื่นเต้นและความดีใจให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก
ปัจจุบัน ด๊อกเตอร์หมี มีความภาคภูมิใจในชีวิต เพราะได้ทำงานช่วยเหลือผู้อื่น และสังคม
ด๊อกเตอร์หมี เชื่อว่า อัจฉริยะไม่มีจริง แต่ความขยันนี่ เราเลือกทำได้จริง และถ้าเราได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว ผลจะเป็นอย่างไร เราก็ไม่เสียใจ และไม่รู้สึกโทษตัวเอง ที่ไม่พยายามพอ
ความคิดเห็น
พี่หมีขยันมากอ่ะ ขนาดตอนหน้าร้อนยังเอาขาจุ่มน้ำแล้วท่องศัพท์เลย
หนูจาขยันๆๆมากๆๆๆ ไห้พอๆกับพี่หมีเลยนะ (แต่อาจจาน้อยกว่าปิ๊ดนึง)555
ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ให้อ่านค่าา
แพทยศาสตร์ จุฬาฯแน่เลย