อลเวงทวิกาลรักสลับขั้ว

“   รอยยิ้มพิมใจอันแสนหวาน ดั่งกลีบบุปผางามที่แย้มบาน

หากแต่เพียงไม่นาน ความงดงามนั้นก็พลันหายจากไป

เหมือนล่องลอยไปไกลแสน จนข้าไม่อาจตามไขว่คว้าได้

สีฟ้าครามบนภาพวาดงามวิไล คล้ายสีของนภาใคร่คอยฝน
เช่นเดียวกับใจข้าที่ปักปนจม ความโศกเศร้าเฝ้าคอยนาง
 

แสนไกลกันดั่งหลายหมื่นลี้..ประดุจมีคงคามาขวางกั้น

ด้านล่างของแจกัน ประดับอักษรอันบรรจงด้วยข้าเอง
แฝงความนัยไว้ด้วยเจต ถึงครั้งเหตุเราสองเคยพบกัน
หากแลแจกันครั้นคราใด โปรดจำไว้ว่าคือข้าเอง...     ”

 

_______________________________________

หายหน้าหายตาไปนานเพราะไม่มีเวลา ส่วนคราวนี้กลับมาพร้อมกับ
นิยายเรื่องใหม่(เรื่องก่อนยังไม่ถึงไหนเล๊ยเรื่องใหม่มาแล้ว!)
นิยายเรื่องนี้อันที่จริงก็ดองมานานแล้ว 
แต่เพราะไม่อย่าเปิดเรื่องหลายเรื่องพร้อมกัน
จึงไม่มีโอกาสพามาเปิดตัวสักที ^^ 
ซึ่งเรื่องนี้บอกตรงๆว่า จินตนาการล้วนๆค่ะ หาสาระได้ก็จะดีมากๆ 
เนื้อเรื่องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น 
และหากนิยายเรื่องนี้ทำให้มีส่วนคล้ายส่วยคลึงกับนิยายของนักเขียนคนอื่น
ต้องขอ อภัยด้วยค่ะ 

ปล. เราพยายามแปลจากเนื้อเพลงของ Jay Chou ซึ่งไม่ใช่บทกลอนแต่อย่างใด
แต่อาจจะมีเล่นคำบ้างเล็กน้อยเพื่อให้เข้าใจมากขึ้น
และพยายามแปลแล้วแปลอีก ซึ่งอาจมีแต่งเติมใหม่บ้างเล็กน้อยค่ะ


 

Rosalind
15 มกราคม พ.ศ. 2558

 

*Miracle TM!*