เจ้าสาวโซโลมอน

เจ้าสาวโซโลมอน

        ข้ากษัตริย์ผู้ปกครองปีศาจโซโลมอนรู้ว่าตนเองนั้นตายไปแล้ว แต่จู่ ๆ ข้าถึงได้ตื่นขึ้นมาในร่างของโหลนของโหลนของโหลนของโหลน... ซึ่งข้าเองก็นับญาติไม่ถูก แต่ดีใจนักที่คนที่ข้าพบหน้าเป็นคนแรกคือนาง... หญิงสาวผู้ที่ข้ารัก

        “ถ้ายังไม่ตายก็ลุกสิ ฉันไม่อยากจะเสียเวลาไปกับแมลงสาปอย่างนายเพิ่มหรอกนะ”

        อืม...ข้าคงฝันไป เทพธิดาผู้งดงามของข้าไม่มีวันพ่นคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากแน่นอน

        “มัวนอนเอ๋ออีก โดนทุบหัวไม่ได้โดนทุบขา อย่าสำออย ง่วงจะตาห่านอยู่แล้ว ลุกขึ้นมาเร็ว ๆ เซ่!”

        มันไม่ใช่ความจริงสินะ

        พลั่วะ!

        หัวของข้าสะบัดไปตามแรงตบที่ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้เบามือเลยสักนิด อาการมึนหัวแต่เริ่มแรกตื่นหายไปแล้ว หลงเหลือเพียงความเจ็บปวดจากแรงตบ

        แต่เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้ข้ารู้ว่า...

        สิ่งที่ข้ากำลังเผชิญอยู่นั้นคือความจริง

        “เป็นไง ตื่นแล้วนิ? ลุกสิจะได้รีบกลับบ้านกัน อาทิตย์นี้ฉันได้นอนไม่ถึง 8 ชั่วโมงเลยนะเว้ย เดี๋ยวแม่ก็ทิ้งให้นอนคลุกฝุ่นอยู่นี่เลยหนิ คนยิ่งง่วงๆ!”

        ความจริงที่ทำให้ข้า...อยากจะร้องไห้!

*พูดคุยเล็กน้อย*

ขอเปิดเรื่องใหม่ค่าาา (ในไหดองเว้นไว้ในฐานที่เข้าใจ>3<)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะเฉลยที่มาพลังของเพทายและครอบครัว 

แน่นอนว่ายังคงรักษาคอนเซ็บเดิมที่ว่า

นางเอกต้องเก่ง แต่ยกระดับขึ้นมาตรงที่ 

นางเอกคนนี้จะเพิ่มความเถื่อนและความถ่อยขึนมาอย่างมโหราฬ

พร้อมกับคณะหนุ่มหล่อทั้งหลายแหล่

ส่วนอิมเมจพระเอกของเรา...ขอยืมรูปท่านไรมาเลยแล้วกัน(รักและหลงนางหนักมาก)

? themybutter