ความเหงาคือ..เงาแห่งรัก [ Alone is love ] - ความเหงาคือ..เงาแห่งรัก [ Alone is love ] นิยาย ความเหงาคือ..เงาแห่งรัก [ Alone is love ] : Dek-D.com - Writer

ความเหงาคือ..เงาแห่งรัก [ Alone is love ]

จะมีใครสักคนไหมที่จะมาเป็นเพื่อนใจของผม.. ผมอยากมีใครสักคนที่คอยบอกรักผม โทรมาหาผม เป็นที่ปรึกษาให้ผม.. จะมีคนคนนั้นไหมนะ !?

ผู้เข้าชมรวม

1,485

ผู้เข้าชมเดือนนี้

2

ผู้เข้าชมรวม


1.48K

ความคิดเห็น


27

คนติดตาม


3
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  3 ต.ค. 53 / 13:25 น.

แท็กนิยาย

SF โน่ริท TS6 Noritz



ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ความเหงาคือ.. เงาแห่งรัก

Alone  is  love

 

       ผมเป็นเพียงคนขี้เหงาคนหนึ่ง ผมอยากมีใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนคลายเหงาผมบ้าง.. ผมอยากมีคนรักอย่างคนอื่นบ้าง.. ผมไม่อยากร้องไห้อยู่คนเดียวกับความเหงาอีกแล้ว จะมีใครสักคนไหมที่เกิดมาเพื่อผม !?

 

  


     
ผมก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่ตกหลุมรักไอ่เจ้าเด็กดื้อ ก็แค่นั้นเอง.. ผมจริงใจนะแต่ไม่จริงจัง.. ผมล้อเล่นครับ จริงๆแล้ว เวลาผมรักใครผมรักจริง.. รักจนวันตาย

  

สงสัยเราจะเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ

ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    ความเหงาคือ.. เงาแห่งรัก alone is love


    [Rit]

     

         ชีวิตของผมวันๆก็ไปโรงเรียน สนุกเฮฮากับเพื่อนกลับมาบ้านก็ท่องโลกอินเตอร์เน็ต .. ไฮไฟล์ ทวิสเตอร์ เฟสบุ๊ค ผมเล่นหมด แต่มันก็ไม่ช่วยคลายความเหงาให้ผมได้เลย ชีวิตที่ผ่านมาของผมผมได้แค่แอบรักเพื่อนและการแอบรักของผมมันก็ผิดหวังทุกครั้ง.. จนผมชินกับคำว่า 'อกหัก' เวลาอยู่โรงเรียนผมก็สนุกสนานเฮฮา.. ยิ้มตลอดเวลาเพื่อปิดบังดวงตาที่เศร้าคู่นี้ ผมเคยแอบร้องไห้อยู่คนเดียว..กับความเหงา

     

    " เฮ้ย!! ริทเป็นไงว่ะทำไมเศร้าๆ " กันเพื่อนสนิทตัวดำของผมเดินเข้ามากอดคออย่างสนิทสนม

     

    " เศร้าตรงไหนว่ะ.. กูมีความสุขดี " ผมพูดพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้เพื่อน

     

     รอยยิ้ม.. ก็ไม่ใช่ว่าข้างในมันจะไม่ร้องไห้

     

    " เออๆ งั้นก็ดีและ งั้นกูไปหาที่รักกูก่อนนะโว๊ย บายยยย ~ " ไอ่กันพูดก่อนจะวิ่งไป

     

         ผมมานั่งรอแม่มารับตรงม้าหินอ่อนตัวโปรด ระหว่างที่ผมนั่งรอมีนักเรียนมากมายเดินผ่านผมไป แต่ละคนที่เดินผ่านเขาก็มีคู่กันทั้งนั้น ดูคู่นั้นสิหยอกล้อกันซะน่ารักเลย.. ผมอยากมีคนรักบ้างจัง

     

    " ปรี๊น ปรี๊น " เสียงแตรรถดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าแม่ผมมารับแล้ว ผมเอากระเป๋าใส่หลังรถ แล้วขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับ

     

    " วันนี้เรียนเป็นไงบ้างลูก ? "

     

    " ก็ดีฮะ "

     

     

     

     

     

    " พ่อหวัดดีครับ " ผมวิ่งเข้าไปในบ้านสวัสดีพ่อ แล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเเล้วเปิดคอมพิวเตอร์ทันที

     

    " เฮ้ออออออ ~ " ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ผมจ้องไปที่โทรศัพท์ของตัวเอง.. อยากให้มีคนส่งข้อความหวานๆมาให้บ้าง ส่งมากู๊ดไนท์ทุกคืน เมื่อไหร่จะมีนะ..

     

       ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วมานั่งตรงหน้าจอคอม เล่นเอ็มเอสเอ็น ก็ไม่มีคนมาทักมาคุยด้วย.. เปิดไฮไฟล์ก็ไม่มีใครมาเม้นให้.. เปิดเฟสบุ๊คก็ไม่มีใครมาทักทาย.. เหงาอีกแล้วความเหงาปกคลุมหัวใจอีกแล้ว..

     

    ' ดึงดึ้งดึ๊ง ' ใครทักมากันนะ ผมรีบเปิดดูทันที

     

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า]  :สวีดัสครับ

    Rit[หัวใจหยุดเต้น]  : หวัดดี ใครอ่ะ ?

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : นายล่ะใคร ?

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ฉันถามนายก่อน อย่ามาถามกลับได้ม๊ะ ? -*-a

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : ก็ได้ๆ ฉันชื่อโตโน่ นายล่ะชื่อไร อายุเท่าไหร่ อยู่จังหวัดไร

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ฉันชื่อ ริท อายุ16 อยู่ขอนแก่น

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : โห่วเด็กจัง.. เป็นเด็กเป็นเล็กหัดแชท

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ฉันโตเเล้วไม่ใช่เด็กๆ.. นายล่ะอายุเท่าไหร่ อยู่จังหวัดไร ?

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : อายุ 20 อยู่จังหวัด ภูเก็ต

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : โหว ไกลจัง

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : อืม ๆ ไปนอนกินนมแม่ได้ล่ะไปเด็กน้อย

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ใครเด็ก นายนั่นแหละไอแก่ ~: P

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : ไอ่เด็ก !! เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ไอ่แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แบร่ ~     

     

       ผมรีบกดปิดเอ็มเอสเอ็นทันทีใครกันนะมาถึงก็กวนกันซะแล้ว.. แต่ก็คลายความเหงาได้ดีเหมือนกันนะ ว่าแต่มันเอาเมลผมมาจากไหนเนี่ย ?

     

       หลังจากวันนั้นผมก็ออนเอ็มทิ้งไว้ทั้งวันเลย ถามว่าผมทำอย่างนั้นทำไมกัน.. ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากคุยกับใครสักคนแก้เหงามั้ง

     

    ' ดึงดึ้งดึ๊ง '

     

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : สวัสดีเด็กน้อย

     

       คนแก่นี่อีกแล้ว เข้ามากวนกันอีกแล้ว..

     

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : สวัสดีคนชรา

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : โอเคๆไม่เรียกเด็กน้อยเเล้วก็ได้ เรามาคุยกันดีๆกันดีกว่า

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : อืม คิดว่าจะคิดไม่ได้ซะเเล้ว

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : ยังไม่เลิกกวนอีกหรือไง พี่หยุดเเล้วนะ = =;;

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : โอเค ริทไม่กวนแล้วก็ได้

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : อืม.. คุยไรดีอ่ะ

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : จะไปรู้พี่หรอ ?

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : -*- เดี๋ยวก็จับจูบซะนิ จะหยุดกวนได้รึยัง

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ไอ่คนบ้า หยุดกวนเเล้วก็ได้

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : เขินอ่าดิ๊ หน้าแดงเลยนะนั่น

     

      ก็เขินอ่ะดิ ..เล่นขู่ซะอย่างนั้น แล้วทำไมหัวใจผมต้องเต้นแปลกๆด้วยเนี่ย

     

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : อย่ามามั่ว ริทไม่ได้เขินสักหน่อย

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : หรา.. !?

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ก็ใช่น่ะสิ ว่าแต่พี่ทำไรอยู่อ่ะ ?

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : กำลังคิดถึงริทอยู่มั้ง

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ขอร้องจะไปลั๊ลล๊ากับใคร จะไปม่อใครก็เชิญตามสบายแต่อย่ามาม่อกับริท ริทไม่ชอบ -*-

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : ตรงอย่างนี้ พี่ชอบว่ะ

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ชอบก็จีบดิ

     

       พี่โตโน่เงียบไปพักใหญ่นี่ผมแหย่แรงเกินไปหรอเนี่ย ?

     

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : เฮ้ยพี่ !! อย่าเงียบดิเมื่อกี้ริทล้อเล่น

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : แต่พี่เอาจริงอ่ะ

     

       อะ..เอาจริงอะไร O///O

     

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : พี่อย่ามาล้อเล่นน่า

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : พี่จริงจังนะริท

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : พี่ไม่เคยเห็นหน้าผม พี่พึ่งคุยกับผมได้ไม่กี่ครั้ง พี่มั่นใจแล้วรึไงว่าชอบผม

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : พี่ชอบริทที่นิสัย ริทจะลักษณะยังไงพี่ไม่สนเเล้ว พี่ว่าริทอ่ะใช่สำหรับพี่แล้วแหละ

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : แล้วแต่ละกัน.. ริทไปแล้วนะ บาย

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : อย่าพึ่งสิ ขอเบอร์ก่อน

     

       เฮ้ย ถ้าให้มันจะง่ายเกินไปไหมเนี่ย ? แต่ถ้าลองเปิดใจคุยหน่อยก็คงไม่เป็นอะไรมั้ง เราก็ไม่มีใครอยู่แล้วนี่ พี่เขาอาจจะเป็นเนื้อคู่เราก็ได้ -///-

     

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : เร็วไปไหม ?

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : รักไม่ต้องการเวลาหรอกนะ..

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : ก็ได้ ๆ 086-68xx680

    Tono[ผู้ชายลั๊ลล๊า] : ขอบคุณมากครับ

    Rit[หัวใจหยุดเต้น] : อื้ม ริทไปแล้ว บายยยย ~

     

        ผมกดออฟไลน์ไปทันที บางคนอาจจะคิดว่าทำไมผมง่ายจัง ให้เบอร์คนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาจะมาหลอกเราไปฆ่ารึเปล่าก็ไม่รู้.. แต่ถ้าคุณเป็นคนขี้เหงาอย่างผมคงจะเข้าใจความรู้สึกผมดี.. แต่ที่ผมให้เบอร์พี่เขาไปไม่ใช่แค่ความเหงา แต่ผมก็คิดว่าพี่เขาใช่สำหรับผมเหมือนกัน.. คุณเคยได้ยินไหมคำว่า 'เนื้อคู่'

     

        ผมลงไปกินข้าว อาบน้ำแต่งตัว และตอนนี้ผมกำลังปั่นการบ้านอยู่ ครูจะสั่งอะไรนักหนาก็ไม่รู้.. สั่งเอาโล่รึไง

     

    ' ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวั๊บ ชูวั๊บผมกดรับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมาเพราะแน่ใจว่าต้องเป็นเพื่อนที่โทรมาถามการบ้านแน่ๆ

     

    ฮัลโหล จะถามการบ้านข้อไหนล่ะจ้ะ ผมกรอกเสียงไปอย่างอารมณ์ดี แต่จริงๆข้างในของผมกำลังเศร้า..

     

    ... ปลายเสียงเงียบไป อะไรของมันเนี่ยจะถามไหมการบ้าน ?

     

    ฮัลโหล จะถามไหมการบ้านอ่ะ เฮ้! ”

     

    เอ่อ..ถามๆข้อนี่อ่ะ

     

    ข้อนี้อ่ะข้อไหนเล่า

     

    ข้อที่ถามว่า ทำอย่างไงถึงจะจีบริทติดอ่ะ

     

    “ O///O ” ใครเนี่ย !? ผมรีบดูเบอร์ที่หน้าจอทันที ไม่ใช่เพื่อนผมนี่หว่า ไม่น่าเลยเรา น่าจะดูเบอร์ให้ดีก่อน.. ตายแน่ๆหน้าแตกหมดเลย

     

    เงียบทำไมครับ

     

    เอ่อ.. ใครอ่ะ? ”

     

    ลองทายดูสิใครกันนะ ผมก็ไม่เคยให้เบอร์ใครมั่วนี่น่ารึว่าจะเป็น..

     

    พี่โตโน่หรอ!? ”

     

    ถูกต้องคร้าบ คิดว่าจะลืมกันซะแล้ว

     

    ไม่ได้ลืมหรอก ก็คิดว่าพี่จะม่อไปทั่วไม่ได้จริงจัง

     

    เสียใจนะเนี่ย.. พี่มันดูหน้าม่อขนาดนั้นเลยหรอเสียงปลายสายดูเศร้าไปทันที

     

    เอ่อ.. ริทขอโทษ ริทชอบคิดมากไปเอง พี่อย่าคิดมากเลยนะ

     

    อื้มถึงพี่โตโน่จะพูดอย่างนั้นแต่เสียงพี่เขาก็ยังไม่หายเศร้า

     

    ถ้าพี่คิดมาก จีบริทไม่ติดน๊าผมพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเพื่อให้ปลายสายหยุดคิดมาก ผมเดินไปนั่งบนเตียงสงสัยต้องคุยยาวแน่เลย

     

    ฮ่าๆ เรานี่น่ารักจริงๆเลยคำพูดของปลายสายทำให้หน้าของผมร้อนขึ้นเรื่อยๆ

     

    แล้วตกลงการบ้านข้อที่พี่ถามตอบว่าอะไรครับ? ’

     

    ไม่รู้คิดเองสิ หน้าผมยังคงร้อนขึ้นเรื่อยๆนี่เราเขินคำพูดพี่โตโน่หรอเนี่ย

     

    เขินพี่หรอ? ’ เสียงปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ

     

    ใครเขิน ไม่มีสักหน่อย ไม่มีเล๊ย

     

    เขาว่ากันว่าคนโกหกชอบขึ้นเสียงสูง

     

    ริทไม่ได้โกหกซักหน่อย ริทง่วงแล่ว แค่นี้นะ

     

    เขินจนต้องวางสายเลยหรอเสียงปลายสายยังไม่เลิกหยอกล้อ

     

    บ้า!ริทวางแล้วนะ

     

    ครับ บายนะ ฝันดี

     

    ครับ ติ๊ดผมกดวางสายไปแล้วพูดกับโทรศัพท์ตัวเองว่า ฝันดีเหมือนกันนะไอ่คนแก่บ้า

     

       ผมจัดการเม็มเบอร์ของพี่โตโน่ อยากรู้ไหมผมเม็มว่าอะไร.. ผมเม็มว่า โจรขโมยความเหงา ก็พี่เขาขโมยความเหงาผมไปหมดเลยนี่น่า ผมจัดการวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงแล้วนอนลงบนเตียง แต่ผมยังไม่ทันได้หลับใหล เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน

     

    เมสเสรจมากิงกิ๊ง เปิดอ่านเลยกิงกิ๊งใครส่งข้อความมานะ สงสัยจะต้องเป็นข้อความของซิมส์แน่ๆเลย

     

        พี่โตโน่ส่งมานี่น่า ผมรีบเปิดดูทันที

     

    ฝันหวานนะครับเด็กดี..ฝันถึงพี่ด้วยนะ :)

    เจอกันในฝันนะ..

     

    คนบ้า!!ทำเราเขินอยู่เรื่อย

     

         คืนนี้คงจะเป็นคืนที่ผมฝันดีที่สุด.. เจอกันในฝันทักกันด้วยนะครับพี่โตโน่

     

        หลังจากวันนั้นพี่เขาก็โทรมาหาผมทุกวัน ส่งข้อความมาให้ทุกวัน ผมสามารถระบายทุกๆสิ่งให้พี่เขาได้และพี่เขาก็จะให้คำปรึกษาผมทุกครั้ง พี่เขาเป็นคนกู้ความสุขที่ผมเคยมีมาให้ผม ความเหงาความเศร้าหายไปจากหัวใจผมไปหมดแล้วก็เพราะพี่โตโน่ ผมว่าผมรักพี่เขาเต็มหัวใจแล้วล่ะ

     

    ' ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวั๊บ ชูวั๊บ

     

    ฮัลโหลผมกรอกเสียงลงไป

     

    ฮัลโหลคร้าบที่รัก

     

    ใครที่รักพี่อย่ามามั่วน่า

     

    ฮะ ฮะ ริทออนเอ็มหน่อยสิ

     

    ออนทำไมครับ? ”

     

    อยากรู้ก็ออนสิ ติ๊ดพอพี่โตโน่พูดเสร็จก็วางสายไป อะไรกัน? จะเล่นอะไรอีกเนี่ย ผมรีบล็อกอินเข้าเอ็มเอสเอ็นทันที เมื่อผมล็อกอินเสร็จพี่โตโน่ก็ทักมาทันที

     

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: รีบออนเชียวนะอยากรู้ล่ะเซ่

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: จริงอ่ะ!?

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : จริงสิ แล้วตกลงให้ออนมีไรไหมครับ?

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: เอ่อ.. ริทรักพี่บ้างไหม

     

        รักสิรักมากด้วย.. -///-

     

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : พี่ถามอะไรเนี่ย

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: ริทรักพี่ไหม

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : รัก

     

         ผมตัดสินใจบอกออกไปเพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะมีโอกาสได้บอกอีกไหม อะไรมันก็ไม่แน่นอน..

     

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: จริงๆนะ พี่ดีใจที่สุดเลย^O^

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : อื้ม

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: งั้นเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม ?

     

         O///O นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขอผมเป็นแฟน ผมควรจะทำอย่างไงดี ถ้าผมตกลงไปพี่เขาจะมองผมเป็นคนใจง่ายไหม.. เอาไงดี ผมควรทำอย่างไง

     

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: เงียบทำไมครับ.. ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรนะ

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : เอ่อ เป็นครับเป็น

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: เป็นอะไรล่ะ ^^

     

         ผมรู้ว่าพี่เขารู้ว่าผมหมายถึงอะไรแล้วทำไมพี่เขาต้องแหย่ให้ผมเขินด้วยเนี่ย

     

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : เป็นแฟนพี่ไงเล่า!

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: ดีใจที่สุดเลยอ่ะ พี่สัญญานะว่าจะดูแลริทเป็นอย่างดีเลย แล้วไม่สงสัยหรอว่าทำไมพี่ถึงขอริทเป็นแฟนในเอ็มเอสเอ็น

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : สงสัยสิ ตอบมาเลย

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: ก็เพราะเอ็มเอสเอ็นทำให้เราสนิทกันพี่ก็เลยอยากจะให้พี่ขอเราเป็นแฟนในนี้ด้วย โรแมนติคไหมล่ะ ฮ่าๆ

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : เจ้าเล่ห์ที่สุด

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: ฮะ ฮะ แต่พี่ไม่ได้รู้จักนายทางเอ็มเอสเอ็นนะ

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : อ้าวแล้วพี่รู้จักผมจากไหนอ่ะ

    Tono[หัวใจเปลี่ยนไปเพราะเธอ..ไอ่เด็กดื้อ]: เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เอง บายครับที่รักของพี่ อ่ะๆ อย่ามาหาว่าพี่มั่วนะ เพราะตอนนี้นายเป็นที่รักของพี่แล้ว X))

    Rit[รอยยิ้มกลับมาเพราะเธอ] : คนบ้า! อย่าพึ่งไปสิริทยังไม่เคลียร์เลยนะ

     

         ผมพิมพ์ออกไปได้ไม่ถึง1นาทีพี่เขาก็ออฟไลน์ออกไป อะไรเนี่ย !?ผมยังไม่เคลียร์เลยนะ ชิส์! เดี๋ยวก็งอนซะหรอก

     

          คืนนี้ผมแทบจะนอนไม่หลับเพราะในหัวมีแต่คำถามวนไปวนมาว่าพี่โตโน่เขารู้จักผมได้ยังไง แล้วเอาเมลมาจากไหน รึจะเป็นในไฮไฟล์ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่เมลไว้ในนั้นสักหน่อย แล้วพี่เขารู้จักผมทางไหนเนี่ย โอ๊ย!!ปวดหัวจริง ผมพยายามที่จะไม่คิดแต่มันก็วนไปมาในหัวผมตลอดเลย

     

    เมสเสรจมากิงกิ๊ง เปิดอ่านเลยกิงกิ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมรีบคว้าโทรศัพท์มาดูทันทีเผื่อพี่โตโน่จะส่งข้อความมา พี่เค้าส่งมาจริงๆด้วย

     

    อย่าคิดมากจนนอนไม่หลับล่ะ

    เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้แล้ว..

     อย่าคิดให้เมื่อยสมองเลยนะครับ

    รักมากนะ เด็กดื้อของพี่

    ฝันหวาน..ถึงพี่นะครับ :))

                   รักที่สุดเลย

     

        ข้อความที่พี่โตโน่ส่งมาทำให้ผมอมยิ้มตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พี่โตโน่นี่รู้ใจผมจริงๆ ผมว่าคืนนี้ผมคงหลับสนิทแล้วแหละครับ

     

     

     

     

           ตอนนี้ผมกำลังพักเที่ยงครับ ผมอยากจะให้เลิกเรียนเร็วๆจัง อยากกลับไปบ้านไปออนเอ็มจะได้ไปถามคำถามที่ค้างใจกับพี่โตโน่ จริงๆผมจะโทรหาพี่เขาก็ได้นะ แต่ผมกลัวเสียฟอร์มอ่ะรอให้พี่เขาโทรมาดีกว่า

     

    ริทเป็นไรเนี่ยเห็นเหม่อตั้งแต่เช้าแล้วกันถามขึ้น

     

    กูไม่ได้เหม่อซักหน่อยผมเถียงออกไป

     

    นั่งเขี่ยข้าวไปมาเนี่ยนะ ไม่ได้เหม่อ

     

    กูแค่ไม่หิว มึงเข้าใจป่ะ? กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

     

    เออๆ ให้กูไปเป็นเพื่อนเปล่า

     

    ไม่ต้อง มึงกินข้าวไปเหอะ

     

    อืมผมลุกจากโต๊ะกินข้าวแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

     

         ระหว่างทางผมก็คิดเรื่องของพี่โตโน่ไปเรื่อยๆ แต่อยู่ดีๆก็มีมือปริศนามาปิดตาผม

     

    ทายสิใครเอ่ย ? ” เจ้าของมือปริศนานั้นพูดขึ้น เสียงนี้คุ้นๆนะ

     

    ไอ่กันหรอ กูไม่เล่นนะโว๊ย กูปวดฉี่ ผมตะโกนโวกเวกออกไป

     

    ผิดครับ ทำไมพูดไม่เพราะเลยล่ะครับ หื้ม!? ” คำพูดอย่างนี้คุ้นๆนะ เหมือนพี่โตโน่เลย.. สงสัยผมจะคิดถึงพี่เขามากไปเพราะพี่เขาอยู่ภูเก็ตจะมาหาผมได้ไง

     

    แล้วใครล่ะ บอกมาเลยนะ

     

    จำพี่ไม่ได้หรอครับ เด็กดื้อมือหนาค่อยๆคลายออก ผมหันไปมองบุคคลที่ผมเจอคือ พี่ที่ผมแอบปลื้มมานานแต่ผมไม่เคยรู้เลยว่าพี่เขาชื่ออะไร

     

    เอ่อ.. เรารู้จักกันหรอครับ ? ” ผมถามออกไปด้วยเสียงเรียบๆ แต่ในใจผมเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะแล้ว นี่ผมแอบนอกใจพี่โตโน่หรอ ไม่ได้นะ ไม่ได้

     

    พี่ขอโทษนะ

     

    ขอโทษ !? ขอโทษอะไรครับ

     

    คือ จริงๆแล้วพี่ไม่ได้อยู่ที่ภูเก็ต พี่ไม่ได้อายุยี่สิบ แต่พี่อยู่ขอนแก่น เรียนอยู่ที่นี่ แล้วพี่ก็อายุสิบแปดไม่ได้แก่อย่างที่ริทว่าไว้ด้วย พี่คือพี่โตโน่เองครับ พี่ขอโทษนะที่พี่โกหกริทมาโดยตลอด..

     

    ทำไมต้องโกหกกันด้วย..ฮึกถึงแม้ลึกๆในใจของผมจะแอบดีใจที่พี่โตโน่คือพี่ที่ผมแอบปลื้มมานาน แต่ตอนนี้ คำถามที่ว่าทำไมพี่เขาต้องโกหกผมด้วยมันปิดบังความดีใจของผมไปหมดเลย..

     

    อย่าร้องไห้สิ พี่ขอโทษ พี่มีเหตุผลนะครับมือหนาเช็ดน้ำตาผมอย่างอ่อนโยน

     

    เหตุผลอะไรล่ะ บอกริทมาสิ

     

    จริงๆแล้ว พี่แอบรักนายตั้งแต่วันที่นายซุ่มซ่ามล้มกลางโรงอาหารนั่นแหละ พี่ชอบที่นายเป็นคนโก๊ะๆ ตรงๆ แต่พี่ไม่กล้าที่จะจีบริท พี่เลยแอดเมลริทไปเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ แล้วริทรู้ไหม.. ว่ายิ่งพี่ได้คุยกับนายพี่ก็ยิ่งรักนายมากขึ้น จนเมื่อวานพี่กล้าขอริทเป็นแฟน อย่าโกรธพี่เลยนะครับ.. ยังไงวันนี้พี่ก็ทำตามสัญญาที่จะบอกแล้วไงว่าพี่รู้จักริทได้ไง.. อย่างอนกันเลยนะครับเด็กดีของพี่พี่โตโน่พูดก่อนจะส่งยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงซึ่งผมก็เป็นคนๆนึงที่หลงสเน่ห์รอยยิ้มนี้

     

    คนบ้า! รู้ไหมเมื่อวานริทนอนแทบไม่หลับเลย แต่พอได้ข้อความพี่ริทก็นอนหลับเลย ผมพูดพลางตีไหล่คนตรงหน้า

     

    ก็พี่รู้นี่ว่าเราต้องคิดมาก พี่เลยส่งข้อความไปให้รู้ไหมเด็กดื้อพี่โตโน่พูดพลางขยี้ผมของผม

     

    ใครเด็กดื้อ ริทไม่ได้ดื้อสักหน่อย พี่โตโน่ริทขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม

     

    จะขอพี่แต่งงานหรอ พี่ยังไม่พร้อมนะพี่โตโน่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

     

    บ้า!!ไม่ใช่สักหน่อย ริทขอให้พี่อย่าโกหกริทอีกได้ไหม !? ”

     

    ได้สิครับ พี่จะไม่โกหกริทอีกแล้วนะร่างสูงพูดก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

     

    พี่รักเรามากนะ เด็กดื้อ

     

    ผมก็รักพี่ครับ โจรขโมยความเหงา..

     

         

           ไม่รู้นะครับ สำหรับผมผมคิดว่าความเหงาคือเงาแห่งรัก.. เมื่อไหร่ที่เราเหงาแบบสุดๆ แสดงว่าความรักก็เข้ามาใกล้เราแบบสุดๆเหมือนกัน.. ถ้าวันนั้นผมไม่เหงา ผมไม่ยอมเปิดใจกับพี่โตโน่ ก็ไม่รู้ว่าผมจะได้รู้จักคำว่า รัก เหมือนวันนี้หรือเปล่า..

     

        ถ้าเราไม่เคยเหงา.. ไม่เคยเศร้า.. แล้วเราจะรู้หรอว่าการมีความรักมันมีความสุขอย่างไง

     

       ขอให้คุณเหงาสุดๆแล้วเจอรักที่ดีแบบสุดๆเหมือนผมนะครับ ขอให้คุณเจอคนที่ใช่ของคุณ อย่าลืมนะครับ ความเหงา..คือเงาแห่งรัก :)

     

    The End !!

     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×