Dr.Pop Live @ Books Today นครปฐม

   หลายคนรู้ดีว่าป๊อบมีปัญหากับการตื่นเช้า ดังนั้นคืนวันที่ 12 ป๊อบจึงเข้านอนเร็วกว่าปกติ
23.00 อูยยยยดีใจโว้ย วันนี้นอนห้าทุ่ม ตื่นมาหน้าใสแน่ๆ ทีเดียว
23.15 (ขณะนอนอยู่) เอ....ยังไม่ได้เช็คเมล จะเป็นไรไหมน้า...ไม่เป็นไร ค่อยเช็คพรุ่งนี้ก็ได้
23.30 ไม่อ่ะ เช็คเมลดีกว่า
เปิดไฟ เปิดคอม เปิดเน็ต เช็คเมล ว้าวๆ มีไม่ได้อ่าน 32 ฉบับ (ประกอบด้วยจากไฮไฟฟ์, FW, "งานพาร์ทไทม์รายดี", "ประหลาดมากไม่รู้ว่าเห็นชื่อคนที่เราได้ไง" และ เมลจากน้องๆ แฟนคลับ) 
ลบไป เชคไป ตอบไป 

อ๊ะ ยังไม่ได้เตียมชุดเลย 

ว่าแล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้า คว้าแฟชั่นสไตล์ใหม่ที่ป๊อบกำลังเห่อสุดๆ ออกมา

ประกอบด้วยกางเกงเดฟ (จากโบนันซ่า) + เสื้อเชิ้ตร้าน Gulongdu สยาม (ตอนนี้ติดร้านนี้มาก) + เสื้อคลุม Cardigan (จากร้านเดียวกัน) และๆๆๆๆๆ

หูกระต่าย (ร้าน Gulongdu เช่นกัน)

หูกระต่ายเนี่ยแนวมากกกกกกก ชอบมากกกก ใส่แล้วดูใส่ซื่อบริสุทธิ์ (ขัดกับความจริง)
ลองทาบโน่นทาบนี่ เออได้ๆ เวิร์คๆ เอาชุดนี้แหละ เสร็จแล้วก็มองนาฬิกา
  
ชิบหายเที่ยงคืน...

เอาไงดี จะนอนเลยไหมนะ เที่ยงคืนแล้วนะ เขาบอกกระบวนการซ่อมแซมร่างกายเริ่มตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีสอง
ถ้านอนระหว่างนี้ตื่นหน้าจะดูดีมากๆ อืม....(เหลือบมองนาฬิกา) โอเคๆๆๆ

เล่นเอมแป๊บนึงตีหนึ่งค่อยนอน

ออนเอ็ม แชตๆ บลาๆ รู้ตัวอีกที เฮ้ย ตี 3!

คิดได้ดังนั้นก็ปิดคอม ปิดไฟ ปิดแอร์ (ปิดทำไม) เปิดแอร์ แล้วก็นอน คร่อก

   ตื่นมาเก้าโมง สดใสๆ 
   แต่หน้าแห้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แห้งเป็นขุยเลยอ่ะ!!!!
   อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทำไมทำกับป๊อบอย่างนี้!!!

   ว่าแล้วก็คว้าแผ่นมาร์กสช่วยชีวิตมาโปะ พิงกายดูดราก้อนบอลจีที ผ่านไปยี่สิบห้านาที 
ว้าว หน้าดีขึ้นและ อาบน้ำ แต่งตัว แม่ตะโกนบอก
"ป๊อบพี่ทีมงานมาแล้ว"
ได้ยินดังนั้นก็รีบบึ่งออกจากบ้าน พี่โบ๊ทกับพี่แอ้มารอหน้าปากซอย 
"สวัสดีครับพี่โบ๊ท สวัสดีครับพี่แอ้" 
"ขึ้นมาเลยป๊อบ" พี่โบ๊ทบอก ตามจริงเราควรจะออกเดินทางเลยใช่ป่ะ แต่
"ทำไมแอร์ไม่ออก?" พี่แอ้ถาม
"นั่นดิ เสียหรือเปล่า" พี่โบ๊ทตั้งสมมติฐาน - ป๊อบเอ่อๆ เอิ่มๆ ในใจ 
ไปนครปฐมชั่วโมงกว่าไม่มีแอร์อาจถึงตายได้
"ป๊อบมานั่งหน้าดีกว่าแอร์ออก" พี๋โบ๊ทชวน 
"ป่ะ งั้นพี่แอ้ไปกับป๊อบ" ป๊อบก็ชวนพี่แอ้ไปนั่งด้วย แต่พี่คงเกรงใจเลยขอนั่งหลัง เราก็เอาวะ แต่พอมาถึงหน้ารถขณะที่พี่โบ๊ทกำลังสำรวจปุ่มต่างๆ อยู่นั้น ป๊อบก็เอ่ย "พี่ก็ลองกดๆ มันหมดเนี่ยแหละ มันต้องมีซักปุ่มให้แอร์ออกข้างหลัง"
แต่ประเด็นก็คือ "พี่กดหมดแล้ว" พี่โบ๊ทบอก ป๊อบก็สอดส่องหา ต้องมีซักปุ่มซิวะที่ยังไม่ได้กด
พลันนั้นสายตาไปเห็นปุ่มข้างหลังที่หลัง บนเพดานรถพอดี ไม่รู้ว่าปุ่มไร แต่ขอกดซักหน่อย

ฟู่

แอร์ออก พี่แอ้กรี๊ดอย่างดีใจ ป๊อบก็เลยกลับไปนั่งหลัง 
หลังจากนั้นเราก็เริ่มเดินทาง แล้วพี่แอ้ก็เปิดเผยความจริงอันน่าตื่นตะลึงบางอย่าง
"พี่ป๊อบจำหนูไม่ได้หรอคะ?"
"ครับ?"
"หนูเคยอยู่ทีมพวกซัน พวกกริ๊งตอนสัมภาษณ์พี่ป๊อบที่นนทรีวิทยาไง"
คิดซักพัก "อ๋ออออออออออออออ จำได้แล้ว"
นั่นก็กลายเป็นประเด็นว่าพี่แอ้ได้กลายร่างเป็นน้องแอ้ในทันใด

   ระหว่างทางนั้นป๊อบก็หลับๆ ตื่นๆ บ้าง ตามภาษาคนขี้เซาเวลาขึ้นรถ พอเข้านครปฐมก็รู้สึกถึงควาผิดปกติบางอย่าง - หน้ามันตึงๆ... - ไม่หรอกมันคงไม่ตึง คิดไปเองมั้ง นอนต่อๆๆๆ 
นอนไม่หลับ.. มันตึงๆ จริงๆ นะเนี่ย  
"แอ้ๆ" ป๊อบถาม
"ค่ะพี่"
"ป๊อบหน้าแห้งป่าว?"
แอ้งง "คะ?"
"ป๊อบหน้าแห้งป่าว"
"เอ...." เอียงคอพิจารณา "นิดหน่อยนะคะ"
คำว่า "นิดหน่อย" เรื่องสภาพหน้าเป็นสิ่งที่ป๊อบไม่นิ่งเฉย ว่าแล้วก็คว้ากระจกส่อง - ไม่นิดละ
ทุกปัญหาย่อมมีสาเหตุ ป๊อบจึงคิดย้อนกลับไป อะไรวะ ก็มาร์กสหน้าแล้วนี่ มันก็น่าจะไม่แห้ง
...
เวรแล้วไง! มาร์กสหน้าเสร็จลืมทาครีม
โอ้ พระเจ้า โอ้ พระเจ้า มิน่าล่ะมันจึงเป็นเยี่ยงนี้!!

     ระหว่างนั้นก็คิดหาหนทางที่จะแก้ไขความบกพร่องตลอด แวะรับน้องโอ๋ที่โลตัส จากนั้นก็ไปทานข้าวขาหมู (อร่อยมากกกกกกกกก) แล้วก็ไปถึงร้านบู๊คส์ทูเดย์แวะทักทายเจ้าของร้านเล็กน้อย เพื่อดูสถานที่



(หน้าร้านมีดิสเพลย์สูงมากกกกก และมีหนังสือประดับเต็มหน้าร้าน)



(ตระกรานตาที่สุด!!!)



(นี่คือโซนนั่งฟังก่อนเริ่มงาน GAAD ขึ้นเต็มผนัง ด้านหน้า ด้านหลัง และทุกที่)





(มีตุ๊กตา GUCCI เต็มไปหมด)





( อันดับ 1 ด้วยล่ะ วิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว )

หลังจากดูลาดเลาซักพักเราก็ไปพระปฐมเจดีย์กัน 

โอ้ เป็นเจดีย์ที่ใหญ่มากกกกกกกกกกก (ใหญ่จนลืมเรื่องหน้าแห้งไปเลย)

และก็ปกติหลังจากไหว้พระ ทำบุญ ป๊อบก็มักจะเสี่ยงเซียมซี 
แกร๊กๆๆๆ - ได้เลขแปด ไปหยิบมาดู

ทำไมผลออกมาซวยอย่างนี้!

ฉีกทิ้ง หาขยะ ยัดมันลงไป แล้วก็ไม่คิดอะไร 
จากนั้นก็กลับร้าน ขึ้นไปเก็บตัวข้างบน ระหว่างนั้นสรรหาทุกหนทางเพื่อจะทำให้หน้าไม่แห้ง เลยเข้าห้องน้ำควักน้ำเย็นโป๊ะๆๆๆ 

ว้าว ดีขึ้น!!!!...เล็กน้อย...T-T

พอถึงเวลาก็ลงมาข้างล่าง ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้องๆ แฟนคลับอยู่กับเต็มเลย
มีรอบๆ อีกรวมแล้วหลายสิบ กำลังใจมาสุดๆ - จากนั้นพี่โบ๊ทก็เริ่มสัมภาษณ์ 
ทันทีที่ป๊อบนั่งปุ๊บ ก็มีเด็กสามคนหัวเราะ
ขำไรวะ ?
"น้องขำไรครับ?"
น้องหัวเราะต่อไป ไม่ตอบๆ

เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ - หรือว่าหน้าแห้ง!!!!!!

แอบเสียเซลฟ์เล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร หน้าที่นักแสดง โชว์มัสโกออน 

    กิจกรรมดำเนินต่อไปอย่างครื่นเครง ราวกับเป็นเดี่ยวของโน๊ตอุดมก็ไม่ปาน หลายคนขำจนหน้าแดง จนชักจะอยากเปลี่ยนอาชีพเป็นตลกบ้าง เริ่มจากพระรามเก้าคาเฟ่คงดี แฟนคลับที่นี่น่ารักมาก บางคนตาลีตาเหลือกมาจากที่เรียนพิเศษ บางคนมาจากที่ไกลๆ แต่ทุกคนให้ความร่วมมือกับกิจกรรมกันเป็นอย่างดีครับ มีถาม มีตอบ มีแสดงความเห็น เราก็แจกของรางวัลกันมันมือเลย



(น้องๆ มากันเต็มทุกที่นั่ง)



(ป๊อบกับแฟชั่นใหม่ส่วนตัว อิอิ เสียดายไม่เห็นเข็ดขัด)



(พี่โบ๊ทพิธีกรและทีมงานประจำการเดินสายจากนานมีบุ๊คส์)



(เมื่อพูดจบก็แจกลายเซ็นบ้าง ถ่ายรูปบ้าง)




(มีขำบ้าง ไรบ้าง)



(เซ็นอย่างขมักเขม้น)



(เซ็นต่อๆ)

ในงานนี้ป๊อบได้เจอแฟนคลับน่ารักๆ หลายคน 

   คนแรกน้องโอ๋ - น้องโอ๋นี่เป็นแฟนคลับรุ่นบุกเบิก ฮ่า ฮ่า ติดตามป๊อบมาตั้งแต่ห้าปีที่แล้วเมื่อตอนไปอุดร ตอนนี้น้องโอ๋เรียนอยู่ปีสามคณะวิศวะ เป็นคนวิจารณ์อะไรตรงไปตรงมา เป็นที่ปรึกษาเรื่องเพลงของป๊อบด้วย วันนี้น้องโอ๋ก็มาให้กำลังใจในชุดสีชมพูสดใส

   คนต่อมาน้องป๊อบ - น้องป๊อบเป็นเด็กมายไอดีครับ รู้จักกันทางเอ็มเอสเอ็นน่ะ น้องป๊อบนั่งแถวหน้าสุดเลย เอาของขวัญมาให้ด้วย เป็นขวดแก้วเก็บแคปซูลคำอวยพรหลายเม็ดมากกกกกกกกกก น้องป๊อบทำเอง น่ารักสุดๆ เป็นหนึ่งในของขวัญที่ป๊อบชอบมากๆ ทีเดียว

   

   น้องทราย - น้องทรายมีความวิริยะอุตสาหะมากกกกกกกกกกก น้องเล่นแบกไวท์โรดทุกเล่ม และเกิร์ลส์แอนด์อะดอลมาให้ป๊อบเซ็นถึงร้าน มองแล้วก็แบบว่า (เฮ้ย ตรูเขียนบ้าอะไรขนาดนี้เนี่ย...แต่ก็เก่งเนอะ 555) เป็นอีกหนึ่งคนประทับใจครับ น่ารักสุดๆ

   

(น้องทรายมากับผลงานของป๊อบตั้งใหญ่ ใหญ่มากกกกกกกกกกกกก)

   แล้วก็มีน้องๆ อีกหลายคน น้องกี้ น้องเอก ที่เหลือป๊อบอาจจะจำชื่อไม่ได้ แต่ก็มากันครบ และอยู่กันจนจบงาน วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมาก ทุกคนน่ารักให้การต้อนรับอย่างดี เป็นอีกวันที่ประสบความสำเร็จ



( ถ่ายรูปรวมกัน ใครอยู่ไม่จบก็อด 555  )
  

(พี่โบ๊ท พี่หมู ป๊อบ และน้องแอ้)



จากนั้นก่อนกลับเราก็ถ่ายรูปทีมงานเป็นครั้งสุดท้าย
และตอนนั้นเองที่ป๊อบชักจะเก็ตว่าน้องๆ แถวหน้าหัวเราะอะไร

หูกระต่ายป๊อบเบี้ยวนั่นเอง 
( กรุณากลับไปดูรูปที่ผ่านๆ มา)

กรรม ตลอดชั่วโมงกว่าที่ผ่านมา ไม่รู้เลยว่ามันเบี้ยว!
ไม่ซิ มันต้องเบี้ยวมาตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว ?
งั้นหมายความว่า -  ยามหน้าหมู่บ้าน ? ป้าหน้าปากซอย ? คนที่เดินผ่าน ? พนักงานเซเว่น ?
พนักงานร้านข้าวขาหมู ? พนักงานร้านบู๊คส์ทูเดย์ ? คนที่วัด ? พร ? แม่ชี ? น้องๆ ที่มานั่งฟัง ?
 ทุกคนเห็นว่ามันเบี้ยวใช่ไหม ?

ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กรรมสรุปไอ้สิ่งที่เราเครียดมาตลอดทาง (หน้าแห้ง) กลายเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เพราะเรามองข้ามสิ่งที่เป็นเรื่อง (หูกระต่าย) เฮ่อ ชีวิตบัตซบ

แต่ก็มีความสุข ใครจะทำไม 5555


ขอบคุณพี่ๆ ทีมงานจากนานมีบุ๊คส์ พี่โบ๊ท พี่หมู น้องแอ้ (อดีตคือพี่แอ้)
ขอบคุณพี่เจ้าของร้ายบู๊คส์ทูเดย์ พี่ผู้จัดการ และพี่ๆ พนักงานทุกคน
ขอบคุณน้องๆ แฟนคลับ ผู้ฟังทั้งหลาย 

และขอบคุณตัวป๊อบ ต้องผ่านพ้นทุกอย่างไปได้อย่างมืออาชีพ แม้ว่าหน้าแห้งก็ตาม

รักนะจุ๊บๆ ^O^