Dr.Pop @ แมรี่อิมมาคูเลตคอนแวนต์

เนื่องจากรอภาพและคลิปจากสารวิทยามานานแต่ยังไม่ได้ 
ดังนั้นจึงเอาเรื่องการทัวร์ที่ชลบุรีมาเล่าให้ฟังก่อน

วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องตื่นเช้า แต่ว่าป๊อบทำได้
YES!!
เพราะนอนเร็วมาก ตี 1 เอง ถือว่าเป็นหัวค่ำของป๊อบเลยทีเดียว อิอิ
ตื่นเช้าอย่างสดใสตอนเจ็ดโมงครึ่ง หาววววววววว สบายใจสุดๆ ไม่ลืมที่จะมาร์คหน้า
อ๊ะๆ และไม่ลืมที่จะทาครีม (เดี๋ยวจะหน้าแห้งอีก) 
พี่ต้อง จากนานมีบุ๊คส์บอกว่าจะมารับตอนแปดโมงครึ่ง 
เจ็ดโมงครึ่งป๊อบพี่ต้องโทรมา "ถึงแล้วครับ"
ฮะ ??????
คราวนี้ก็เลยตาลีตาเหลือกรีบแต่งตัวกันทีเดียว เสร็จปุ๊บก็ออกมาขึ้นรถ 
และทันทีที่ขึ้นรถป๊อบก็แหกปากว่า
"การ์ดป๊อบอ่ะคร้าบบบบบบบบ"
หาๆๆๆๆๆ อยู่ไหนว่ะ
"นี่จ๊ะป๊อบ" พี่มุกสุดสวยยื่นให้ 
ว้าว ดูซิ มันมากับกล่อง มีซองสวยงาม ดูมีค่ามั่กมาก 
อ่ะนั่นแน่ะมีกติกาเป็นใบสวยๆ ด้วย ประทับใจมากเลย ต้องขอบคุณพี่นีบอกอผู้น่ารักที่ลุยให้เต็มที่
แน่นอนเมื่อได้การ์ดมา ป๊อบก็ต้องเห่อ เห่อก็เลยเล่น
"พี่ต้อง พี่มุกมาเล่นการ์ดกัน"
ไม่รู้แหละว่าพี่ทีมงานจะยินดีหรือไม่ แต่ป๊อบจะเล่นล่ะนะ 555 
พี่ๆ ก็คงแบบว่าเอาเหอะ สงเคราะห์มัน เราก็เลยเล่นด้วยกัน 
ป๊อบก็อธิบายกติกาบลาๆ พี่ต้องเข้าใจเร็วมาก เพราะพี่ต้องเป็นโอตาคุ ฮ่า ฮ่า แบบว่าเซียนเรื่องเกมส์
ส่วนพี่มุกก็เก็ตได้ไม่ยาก ทำให้ป๊อบโล่งใจว่าโอเค หากผู้หญิงเข้าใจได้ การ์ดเกมส์นี้ก็คงเล่นกันง่าย 

เราเริ่มเล่นที่ผู้เล่นแต่ละคนมี 10 Hp 10 Sp
พี่มุก : โจมตีต้อง 1 Hp จ่าย 1 Sp
พี่ต้องซวย
ป๊อบ : โจมตีพี่ต้อง 1 Hp จ่าย 1 Sp
พี่ต้องซวยอีกรอบ
พี่มุก : โจมตีพี่ต้อง 2 Hp จ่าย 1 Sp
พี่ต้อง : สะท้อนกลับ 
พี่มุกงานเข้า : บินหนี การโจมตีพลาดไปโดนผู้เล่นคนต่อไป
อ้าวป๊อบซวย
ป๊อบ : ลงการ์ดคำสั่ง C ที่พี่มุกใช้ไม่เป็นผล 
พี่มุก : บิน
ความซวยกลับไปหาพี่ต้องอีกครั้ง
พี่ต้อง : เวร
เสียไปอีก 2 Hp

ตอนนี้พี่ต้องเริ่มเครียด การ์ดในมือเยอะมาก คาดว่าต้องคิดการณ์ใหญ่แน่ๆ ทีเดียว
พี่ต้อง : ระเบิด God Energy โจมตีผู้เล่นทุกคน คนละ 5 Hp
แว้กกกกกกก ตายแน่ๆๆๆๆๆ 
บัดนั้นเอง พี่มุกก็เปล่งรังศีเทพ
พี่มุก : ใช้การ์ด the Miracle สะท้อนกลับ God Energy (เสียงลอยๆ เทพๆ หน่อย)
พี่ตอ้ง : ฮะ ?
ป๊อบอธิบาย : ผลคือทุกคนรอด คนที่ใช้ God Energy ตาย
พี่ต้อง : กรรม
แล้วพี่ต้องก็แพ้ไป
สรุปก็คือใช้เวลานานมากกว่าจะหาผู้ชนะได้ ดังนั้นจึงเปลี่ยนกติกาใหม่เป็น 5 Hp ก็พอ
เล่นเพลินๆ ผ่านไปชั่วโมง อ้าวถึงแล้ว!

ว้าวๆๆๆๆ โรงเรียนแมรี่อิมมาคูเลตคอนแวนต์ (ต่อจากนี้จะเรียกแค่แมรี่) เป็นโรงเรียนที่สวยมากกกก
เข้าไปแล้วรู้สึกได้เลยถึงความกลิ่นของความรู้ และความหรู ทุกอย่างเป็นระเบียบไม่มีที่ติ 
มีต้นไม้ มีดอกไม้ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มีคางคกใต้ต้นไม้

ว่าแล้วก็เผ่น

โอเค เราเห็นคนเดียว เก็บอาการไม่มีใครรู้ช่างมัน 
หลังจากนั้นป๊อบกับทีมงานก็ยกขบวนกันไปที่ห้องประชุม 
และพบว่า "ห้องประชุมเล็กจัง..."

ป๊อบ : ทำไมห้องเล็กจังครับอาจารย์
อาจารย์ : ก็เตรียมไว้แค่มอปลายน่ะคะ ห้องแค่นี้คงเหมาะ
มองไปรอบกาย ว้าว มีเครื่องเล่นซีดี ต่อโน๊ตบุ๊คได้ด้วย โอเค หรูหรา - แต่ว่า...คนต้องน้อยแน่ๆ เชียว
และป๊อบเป็นโรคจิต ขั้นวิปริต หากคนน้อยป๊อบจะแสดงไม่ได้ จริงๆ บ้ามาก ในใจคิดหาทุกหนทางต่างๆ นานา และเอ่ยอย่างรวดเร็วว่า
"อาจารย์จะสามารถหาคนเพิ่มได้ไหมครับ?"
"ติดต่อมาแค่นี้อ่ะค่ะคงจะยาก"
"นะครับ นะๆๆๆ อาจารย์" ทำตาบ๊องแบ๊ว "ไหนๆ ป๊อบก็มาแล้วอ่ะ เด็กได้ฟังเยอะ"
อาจารย์คิด "โอเคค่ะ เดี๋ยวจะลองจัดให้ดู"
ว่าแล้วป๊อบก็ปลีกตัวไปกินน้ำ ผ่านไปซักพักเด็กๆ เริ่มมา - เอ๊ะ หน้าตาไม่น่าใช่มอปลาย 
สงสัยมอต้นแน่ๆ เลย ว้าวๆ แสดงว่าหาคนเพิ่มซิเนี่ย ดีใจๆๆๆๆๆๆ 
กำลังใจมาแล้วกัน กินน้ำไป ยิ้มไป หัวเราะไป

สำลัก - แอ๊ก แอ๊ก

พอถึงเวลาพี่มุกก็มาตาม เข้าไปในห้องปุ๊บ ก็มีเสียงปรบมือต้อนรับ ว้าวๆๆๆ ดีใจมาก 
น้องๆ นั่งกันเต็มห้องเลย สามร้อยคนเห็นจะได้ แววตาวิบวับปิ๊งปั๊งกันสุดๆ 
งานนี้ไม่ยากเลยครับ ทุกคนให้ความร่วมมือดีอย่างดีมาก 
เราสนุกกันในทุกฉากทุกตอน การบรรยายเต็มไปด้วเสียงหัวเราะและความสนุก







ตลอดเวลาบรรยายงงมากว่าไม่มีการยกมือถือมาถ่ายรูปอะไรกันเลย 
ได้รู้จากอาจารย์ทีหลังว่า น้องๆ ไม่ได้รับอนุญาตให้พกมือถือ

โอ้โห น่ารักมากๆ และเด็กทุกคนก็ทำตามด้วยอ่ะ สุดยอด

ตอนท้ายมีเกมส์ทดสอบจิตวิทยาว่าคุณเป็นใครใน Girls & A Doll
และปิดการบรรยายด้วย Girls & A Doll : Card Game
ป๊อบเลือกผู้เล่นห้าคนจากห้าห้อง ตัวแทนห้องไหนชนะได้รางวัลเป็นที่คั่นหนังสือไวท์โรดครบลายยกห้อง คราวนี้ก็เลยได้มัน เชียร์กันแบบว่า
"ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"โจมตีๆๆๆๆๆๆ"
"ตายยยยยยยยยยยยย"
"อ๊ากกกกกกกกกก"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด" ผู้หญิงร้อง
"วู้วววววววววว" ผู้ชายร้อง
"ว้ายยยยยยยยยยยยยย" ผู้ชายบางคนร้อง
เกมส์มันมาก โจมตี ตอบโต้ ปกป้อง หลบ หลีก กันมันสุดๆ
ผ่านไป 10 นาทีหมดเวลาในที่สุดก็ได้แชมคือ "น้องกัญญ์" นั่นเอง ซึ่งน้องกัญญ์ก็ได้ประกาศนียบัตร Girls & A Doll ไปครอบครอง 

ปรบมือ! ( แปะๆๆๆๆๆๆๆ )



ฟีดแบคการมาเยือนแม่รี่ดีมาก สังเกตได้จากปฏิกริยาโต้ตอบของน้องๆ 
และจากหนังสือ 100 เล่มที่ขายหมดในเวลาอันรวดเร็ว โว้ว!
น้องๆ ต่อแถวกันยาวเลยเชียวแหละ ป๊อบเห็นแล้วก็ชื่นใจ เซ้นไป เมาธ์ไป ถ่ายรูปไป 
ป๊อบประทับใจน้องๆ วง "อันปลั๊ก" มากๆ
เพราะป๊อบก็เคยมีวงดนตรี ป๊อบชอบคนเล่นดนตรี เพราะดนตรีเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลก
ป๊อบเลยยกประกาศนียบัตร Girls & A Doll ให้พวกเขาไปเลยอีก 1 ใบ เป็นกำลังใจให้น้องๆ ได้ตามความฝันตัวเองต่อไป สุดยอดๆๆๆๆๆ

เชื่อไหมจากวันนั้นจากวันนี้ป๊อบกับน้องๆ หลายคนยังติดต่อกันตลอดเวลา 

ป๊อบเป็นทั้งที่ปรึกษาการบ้าน การเรียน และงานต่างๆ ให้อย่างเต็มใจ 

เพราะอะไร ?

ไม่รู้ซิ ป๊อบรู้สึกมีความผูกพันธ์กับพวกเขาอย่างแปลกๆ
แปลกมากๆ... 
แปลกอย่างที่ป๊อบไม่เคยรู้สึกกับที่ไหนมาก่อน และป๊อบอธิบายไม่ได้
ไม่ได้จริง...
ป๊อบจำชื่อนักเรียนจากที่นี่ได้เยอะมาก
ไม่ใช่แค่จำชื่อได้ แต่จำหน้าตาได้ด้วย 
ทั้งที่ได้คุยกันไม่กี่ครั้ง แต่ป๊อบก็รู้สึกเหมือนใกล้ชิดกับพวกเขา

อาจจะเพราะความเด็กของพวกเขาสื่อถึงความเด็กที่อยู่ในตัวป๊อบ ?
หรือเพราะได้เห็นภาพของตัวเองจากแววตาเหล่านั้น ?
หรือเพราะได้เห็นภาพเพื่อนๆ ของป๊อบจากภาพของเด็กๆ ยามเกาะกลุ่ม ?

ป๊อบไม่รู้ อธิบายไม่ถูกจริงๆ

ป๊อบมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ เด็กวัยนี้ 
นั่นก็เพราะชีวิตที่ป๊อบมีความสุขที่สุดคือช่วงมัธยม

ช่วงชีวิตที่ไม่มีเรื่องานให้คิดมาก
ช่วงชีวิตที่ทุกอย่างดำเนินไปอย่างสนุกสนาน
ช่วงเวลาที่ได้เจอเพื่อนทุกวัน
ช่วงเวลาที่เรากับเพื่อนได้สนุกด้วยกัน

โรงเรียนนี้มอปลายมีสายชั้นละห้อง มองดูอาจเป็นจำนวนที่น้อย
แต่นั่นหมายความว่าพวกเขาต้องรักต้องสนิทกันมาก
มันเป็นสิ่งที่สวยงามว่าไหมล่ะ ?

เหตุผลมากมายที่ป๊อบอธิบายไม่ได้ทำให้ป๊อบรักน้องๆ ทุกคนที่เข้าฟังคราวนี้ 
ป๊อบจะไม่มีวันลืมภาพต่างๆ จะไม่ลืมเสียงหัวเราะ ไม่ลืมความสนุกของเรา
ถึงป๊อบจะเป็นนักพูดที่เก่งแค่ไหน แต่ป๊อบก็ไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ลุล่วง หากขาดความร่วมมือ

ขอบคุณที่ทุกคนตั้งใจฟัง
ขอบคุณทุกความรักที่มอบให้
ขอบคุณที่หลายคนมอบตำแหน่งให้ป๊อบเป็นพี่ชาย 

จากนี้ป๊อบไม่รู้ว่าจะเจอทุกคนอีกเมื่อไหร่ อาจจะไม่ได้เจอแล้วด้วยซ้ำ
แต่ป๊อบอยากบอกว่ามีป๊อบคนหนึ่งที่มองน้องจากไกลๆ คอยส่งความปรารถนาดีไปให้

ป๊อบอยากจะเห็นพวกเขาประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง
อยากเห็นพวกเขาในวันที่พวกเขาเรียนจบ
อยากเห็นวง Unplug ที่พวกเขาตั้งใจสร้างเป็นวงดนตรีที่ประสบความสำเร็จ
(ป๊อบให้สัญญาว่าจะไปอยู่แถวหน้าสุด หากน้องมีคอนเสิร์ตในกรุงเทพ ฮ่า ฮ่า)
อยากเห็นน้องๆ มอหกสามารถสอบเอนท์ทรานซ์ได้คณะที่ต้องการ 
อยากเห็นน้องๆ ทุกคนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต
และอยากให้น้องๆ ทุกคน จดจำมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่ดีแบบนี้ตลอดไป

ป๊อบอยากบอกทุกคนว่าวันนี้คุณทำให้ป๊อบมีความสุขมากๆ 
และพวกคุณเป็นพลังที่ทำให้ป๊อบรู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง 
มันมีความหมายมากกับคนอย่างป๊อบที่ต้องทำงานตลอดเวลา 
ชีวิตป๊อบเห็นโต๊ะทำงานบ่อยกว่าเจอเพื่อนเสียอีก 
แต่ทุกครั้งที่นึกถึงภาพน้องๆ มันก็ทำให้ป๊อบมีกำลังใจที่จะทำงานต่อไป

ไม่รู้ ป๊อบอธิบายไม่ได้ แต่ป๊อบรู้สึกอย่างนี้ และมันเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่

พวกคุณจะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่สวยงามของป๊อบไม่มีวันเสื่อมคลาย

ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกครั้ง

ขอบคุณ แมรี่อิมมาคูเลตคอนแวนต์ครับ ^O^






















































ปล. น้องๆ คนไหนมาดู อย่าลืมทิ้งคอมเมนต์เป็นที่ระลึกด้วยนะครับ

**************************************************************

ใครอยากให้ประสบการณ์ดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นที่โรงเรียนตัวเอง
คลิดดูรายละเอียดได้ที่ 
http://my.dek-d.com/drpop/blog/?blog_id=10005974
ฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย!!! 
(ยกเว้นต่างจังหวัดไกลๆ ต้องมีค่าเดินทางนะครับ)

แล้วเจอกันครับ ^O^