ป๊อบมีบ้านหลังหนึ่งอยู่ที่สระบุรี
มันเป็นบ้านที่สวยงาม อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ...นั่นแหละ สาเหตุที่ป๊อบไม่ค่อยชอบมัน 555+
เพราะการไปที่นั่นก็ทำให้ป๊อบห่างไกลจากห้าง และเทคโนโลลีเหลือเกิน
แต่การที่จะได้ไปสระบุรีวิทยาคมทำให้ป๊อบตืนเต้น
เพราะ
1. มันเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด
2. เป็นที่ๆ แฟนพันธุ์แท้ไวท์โรดคนหนึ่งเรียนอยู่
เนื่องจากตอนนี้ป๊อบต้องปรับตัวเรื่องการนอนให้ปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป การตื่นสิบโมงจึงไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป ป๊อบตื่นเต้นมากที่จะไปทัวร์ครั้งนี้ เราออกจากกรุงเทพตอนสิบเอ็ดโมงกว่าๆ แวะทานอาหารที่ร้านเสต็กริมทาง แล้วก็ถึงที่หมายก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง
ทันทีที่ไปถึงป๊อบก็รู้สึกประทับใจกับตัวโรงเรียน
สระบุรีวิทยาคมเป็นโรงเรียนที่ใหญ่มาก และสีตึกต่างๆ ก็โดดเด่นเจ็บมากๆ มีการจัดสรรพื้นได้อย่างสวยงาม กว้างขวาง ดูร่มรื่นน่าอยู่ ป๊อบเลยเกิดคำถามขึ้นในใจว่า "เด็กในนี้เดินไประหว่างตึกยังไง?" เพราะมันใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกจริงๆ โรงเรียนในกรุงเทพน้อยมากที่จะใหญ่ได้แบบนี้เลยตื่นเต้น
พอไปถึงปุ๊บ ก็แวะสถานที่แรกคือห้องสมุด ระหว่างทางไปห้องสมุดได้ยินเสียงแว่วๆ
"ดร.ป๊อบๆๆ" หันไปดู โอ้ มีเด็กส่งเสียงเรียกกันเยอะแยะทีเดียว แม้ตอนที่ป๊อบไปถึงจะเป็นช่วงเรียน แต่เด็กบางส่วนก็กระจายอยู่ตามจุดต่างๆ ดูจากรูปการที่หลายคนเรียกเรา ทำให้เข้าใจได้ว่าอาจารย์ต้องประชาสัมพันธ์ไว้ดีมากๆ
เมื่อเข้าไปห้องสมุด ป๊อบก็ได้พบความแตกต่างจากห้องสมุดทั่วไป
1. ห้องสมุดที่นี่ไม่ได้เน้นตกแต่งให้หรูหราซะจนเด็กเข้าไม่ถึง
2. สีของห้องสมุดหวานมาก ให้ฟิลลิ่งแบบว่าเมืองลูกกวาดดูน่อ่าน
3. มีมุมบริการคอมพิวเตอร์ด้วย
ป๊อบจะสังเกตห้องสมุดของแต่ละที่ๆ ไปเยือนทุกครั้งว่าเป็นยังไง และสระบุรีวิทยาคมได้ใจป๊อบในเรื่องความน่ารัก และความสวยงามสุดๆ มันเหมือนเป็นที่ของเด็ก ไม่ใช่ที่ๆ เข้ามาแล้วเครียด มีโซฟา มีเก้าอี้ทรงแปลกเยอะแยะ ประทับใจจริงๆ
หลังจากนั้นอาจารย์รัตนา บรรณารักษ์ก็ออกมาต้อนรับเรา คุยกันเลยรู้ว่าเด็กมอหนึ่งจะได้ขึ้นฟัง
แล้วเด็กมอหนึ่งจะตั้งใจฟังไหมเนี่ย ? ป๊อบคิด เพราะการคุมเด็กนั่นยากมากๆ
แต่ไม่เป็นไร ใครจะขึ้นฟัง ป๊อบมีหน้าที่ทำให้โชว์ดำเนินต่อไป เมื่อคุยรายละเอียดกันอาจารย์ก็พาเราไปที่หอประชุม ทันทีที่ออกมาจากห้องสมุดก็มีเด็กนักเรียนมอหนึ่งหลายคนมาขอถ่ายรูป ป๊อบได้ยินเด็กบอกว่า
"อยากไป แต่อาจารย์ไม่ให้"
ป๊อบก็เลยงง "อ้าวทำไมล่ะครับ มาเถอะๆ ป๊อบไม่ได้มาบ่อยๆ"
อาจารย์รัตนาเลยโทรหาอาจารย์คนนั้นเอง แล้วสรุปว่าเด็กๆ ขึ้นได้ เด็กๆ ก็ดีใจกันใหญ่
รูปแรกที่ถ่ายเลยครับ มีน้องผู้ชายมาเอาไวท์โรดภาค 2 เล่ม 5 ที่สั่งซื้อไว้
(เด็กเดี่ยวนี้สูงจัง หรือว่าเราเตี้ย ฮ่า ฮ่า )
น้องๆ มอ 1/7 ที่เกือบจะอดขึ้นฟังแล้ว แต่อาจารยก็ใจดีให้ขึ้นในที่สุดครับ
น้องๆ 1/7 อีกรอบ
แจกลายเซ็นเด็กๆ ก่อนเริ่มงาน
ป๊อบไปห้องประชุมพร้อมกับเด็กๆ กลุ่มนั้น เป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่เด็กๆ ได้เดินคู่กับป๊อบไปเข้าห้องประชุม เพราะว่าป๊อบปกติต้องมีที่เก็บตัวก่อนโชว์เสมอ ไม่เป็นไร โอเค เพราะเด็กๆ ก็น่ารักมากๆ ไปถึงป๊อบก็จัดแจงว่าโต๊ะอะไรอยู่ตรงไหน คอมจะตั้งตรงไหน
แล้วก็มีสิ่งหนึ่งให้ป๊อบประทับใจ
"พี่ๆ ผมช่วยไหม?"
เป็นเสียงจากเด็กมอหนึ่ง...น้องโฟม ตัวเล็กๆ สูงไม่ถึงอกป๊อบด้วยซ้ำ...
นั่นคือสิ่งที่เด็กมอหนึ่งถามป๊อบขณะที่เห็นป๊อบบอกว่าจะเอาโต๊ะไปวางไว้ไหน
ป๊อบก็เลยไม่กล้าใช้ใคร ยกเองเลย ปรากฏว่าเด็กๆ อีกสองคนก็รีบวิ่งมาช่วยป๊อบ
โอ้....พูดไม่ออกไปเลย
การแสดงน้ำใจเป็นสิ่งที่ป๊อบทำกับทุกคนตลอดเวลาถ้าป๊อบมีโอกาส แต่น้อยมากที่จะมีการแสดงน้ำใจจากคนที่เด็กกว่าป๊อบสิบกว่าปีอย่างนี้ เห็นแล้วดีใจจริงๆ
ไม่ใช่แค่นั้น ทีมงานหลังฉากของที่นี่ก็ทำให้ป๊อบประทับใจเช่นกัน
ป๊อบไม่ได้ถามชื่อพี่เขา แต่เห็นว่าพี่เขามีแขนที่ใช้การได้ข้างเดียว...แต่ แม้จะเป็นเช่นนั้นพี่เขาก็ยังสามารถทำงานได้อย่างขยันขันแข็ง ทำตามทุกอย่างที่มีคนบอก
และมีรอยยิ้มให้กับทุกคนเสมอ...
ป๊อบแอบมองพี่เขาเวลาทำงานกับเหล่าลูกน้อง แล้วบอกได้เลยว่าชอบคนๆ นี้จัง ทั้งๆ ที่มีบางอย่างไม่เหมือนคนอื่น แต่สิ่งที่เขาคือความเอาใจใส่ และความทุ่มเทที่มากกว่าคนที่ปกติบางคนด้วยซ้ำ
พี่เขาสามารที่จะปีนบันไดสูงขึ้นไปติดป้ายได้...
พี่เขาสามารถปีนบันไดลิงเพื่อขึ้นไปห้องควบคุมเสียงที่อยู่ข้างบนได้...
พี่เขาสามารถที่จะยกของเพื่อประดับตกแต่งเวทีได้...
และแม้จะมีลูกน้องมากมาย แต่พี่เขาก็ยินดีทำทุกอย่างเอง
สิ่งที่ป๊อบเห็นจากพี่เขาไม่ใช่ความไม่เหมือนใคร แต่เป็นความน่าชื่นชมที่มากมายต่างหาก และป๊อบเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปพี่เขามาอวดทุกๆ คน เพราะตอนนั้นป๊อบก็อยู่ในห้องเก็บตัวเรียบร้อยแล้ว
เอาล่ะ ตอนนี้นักเรียนมากันพร้อมหน้า
ในห้องเก็บตัวป๊อบจะได้ยินเสียงอาจารย์คนหนึ่งตลอดเวลา เป็นเสียงไพเราะ สุภาพ และเต็มไปด้วยความเมตตา จนต้องถามพี่ๆ ทีมงานหลังฉากว่าอาจารย์ชื่ออะไร ได้คำตอบว่า
อาจารย์ชญานิษฐ์
ท่านเป็นอาจารย์ที่น่ารักมากครับ ตลอดเวลาที่แอบฟังไม่มีการดุเด็ก พูดกับเด็กอย่างสุภาพตลอด ผิดกับบางโรงเรียนที่จะระดมพลเด็กทีต้องว่าแล้วว่าอีก แต่วิธีที่แสนสุภาพของอาจารย์ทำให้เด็กเชื่อฟังได้อย่างน่ารัก ไม่มีการดุ แต่ก็ทำให้การรวมพลง่ายดาย และเสร็จอย่างรวดเร็ว
ป๊อบได้ยินอาจารย์ถามว่า "ใครรู้จักด๊อกเตอร์ป๊อบบ้าง" แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะ เดาได้เลยว่าคนรู้จักน้อยแน่ๆ ซึ่งไม่แปลก เพราะว่าป๊อบเริ่มมีชื่อเสียงเมื่อแปดปีที่แล้ว แปดปีที่แล้วเด็กมอหนึ่งรุ่นนี้ยังเล่นมอญซ่อนผ้ากันอยู่เลยมั้ง 555
แต่ป๊อบตั้งปณิธานว่า "วันนี้แหละเดี๋ยวเราจะได้รู้จักกัน แล้วพวกเขาจะไม่ลืมป๊อบเลยคอยดู"
"ขอเชิญพบกับด๊อกเตอร์ป๊อบได้เลยค่ะ"
เมื่ออาจารย์พูด เพลงเปิดตัวก็ดังขึ้น และการทัวร์ของเราก็ตามมา
เป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงเต็มที่ป๊อบมีความสุขมากจริงๆ ครับ เด็กมอหนึ่งที่นี่น่ารักมากๆ
น่ารักของป๊อบไม่ใช่หน้าตาน่ารักน่าชังนะ พวกเขาตั้งใจฟังมากๆ ครับ ไม่มีการพูดแทรก ไม่มีการเสียงดัง ทุกคนฟังอย่างสนุกสนาน มีส่วนร่วมตลอดเวลา ให้ทำอะไรก็ทำด้วยกัน การถามตอบเป็นไปอย่างมีส่วนร่วม
และเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กที่นี่สวมหน้ากากอนามัยครับ
มันเป็นเทรนด์ที่น่าชื่นชมว่าไหมล่ะ ? ออกมาครั้งแรกป๊อบทึ่งกับตรงนี้จริงๆ ว่าอาจารย์เขาดูแลเด็กได้ดีนะครับ เพราะเด็กบางคนก็กลัวที่จะสวมมัน บางคนอายอะไรบ้าง แต่นี่เด็กส่วนใหญ่สวมมันครับผม
และขณะที่ป๊อบกำลังพูดอยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งด้านซ้าย
นั่นไง ป๊อบเจอแล้ว แฟนพันธุ์แท้ไวท์โรดที่ป๊อบตามหา! กำลังนั่งถ่ายกล้องวีดีโออยู่!
เห็นแล้วตื่นเต้น อิอิ หลายคนอาจงงว่าทำไมป๊อบให้ความสำคัญกับน้องคนนี้ นั่นก็เพราะ
เขาให้ความสำคัญกับป๊อบครับ... เป็นการให้ความสำคัญที่ไม้จู้จี้ ไม่ต้องตามติด แต่ทำให้ป๊อบรู้ว่าเขาจะติดตามผลงานของป๊อบตลอดไป ชื่อของเขาคือ "น้องเบสท์" เป็นหนึ่งในเด็กที่ร่วมกิจกรรมกับป๊อบตลอดครับ ไม่ว่าไวท์โรดจะมีกิจกรรมอะไร เบสท์ไม่เคยพลาด คะแนนแฟนพันธุ์แท้ครั้งที่แล้วของเบสท์ได้อันดับสองครับผม เสียดายที่ไม่ได้มาแข่ง เพราะว่าเบสท์ติดเข้าค่ายพอดี ป๊อบเลยบอกตัวเองว่ามาครั้งนี้เนี่ยเพื่อน้องเบสท์เลย จะต้องเจอให้ได้ แล้วก็ได้เจอแบบไม่คาดฝัน ฮ่า ฮ่า
ท้ายๆ ของงานเรามีการเล่น Girls & A Doll : Card Game กันด้วยครับผม
ผู้เข้าแข่งขันห้าคนจากหลายๆ ห้อง น้องเบสท์ก็เป็นหนึ่งในนั้นป๊อบเรียกเอง ฟังกติกาครั้งแรก เด็กๆ ก็งงครับ แต่พอเล่นไปเรื่อยก็ปรากฏว่าสนุกสนานกันเอง ฟีดแบคของเกมส์นี้ดีตามคาดจริงๆ ครับผม
เปิดตัวด้วยเพลง Ur Boy เพลงที่เพิ่งแต่งใหม่ ฮ่า ฮ่า ลองฟีดแบค ดูท่าดิ
นั่งคุยกันสบายๆ
ดูซะว่าโรงเรียนเขาประสบความสำเร็จรณรงค์เรื่องหน้ากากอนามัยขนาดไหน น่ารักจริงๆ
Mom นั่งขำอยู่เบื้องหลัง
ป๊อบชอบภาพนี้ ด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ไม่อาจบรรยาย ^O^
น้องๆ ร่วมกิจกรรมกัน
การ์ดเกมส์ครับ
หนูงงอ่ะพี่
พูดขอบคุณปิดท้าย
จากนั้นก็งานก็จบลงด้วยดี มีความสุขกันทั้งคนพูดและคนฟัง
อย่างที่บอกแหละครับว่าถึงป๊อบจะโชว์เก่งแค่ไหน แต่โชว์ของป๊อบก็ไม่สามารถสำเร็จได้ถ้าขาดคนฟังที่ดีครับ การมาสระบุรีวิทยาคมครั้งนี้ป๊อบประทับใจมากๆ และถ้าถามว่าอยากกลับไปอีกไหม ก็ตอบได้เต็มปากครับว่า "อยากไปแน่นอน" เพราะที่นี่ทั้งเด็ก ทั้งอาจารย์ และทีมงานน่ารักจริงๆ
แจกลายเซ็นกัน
Mom ทำหน้าที่ขายด้วย และเป็นผู้จัดการด้วย อิอิ
Pop & N' Best
Pop Best & Mom
Pop & Best
น้องแชมเปญ
ปิดท้ายด้วยภาพถ่ายหมู่ของคณะอาจารย์
ตรงกลางเสื้อชมพูคือาจารย์รัตนา (บรรณารักษ์) ซ้ายสุดคืออาจารย์ชญานิษฐ์แลครับผม
หลังจากเสร็จงานป๊อบก็ไปคุยกับอาจารย์รัตนาต่อนิดนึง
ป๊อบประทับใจการทำงานของอาจารย์รัตนามาก เพราะอาจารย์เป็นบรรณารักษ์ในอดุมคติของป๊อบครับ
ใจดี ทุ่มเท และทำเพื่อเด็ก
อาจารย์เล่าให้ฟังว่ามีงานไหนเกี่ยวกับการอ่านอาจารย์จะเชิญมาหมด ถ้าเด็กเสนอมาก็จะเชิญเลย ไม่เคยกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เพราะสิ่งที่เด็กจะได้กลับไปมันคุ้มกันครับผม อาจารย์ไม่เกี่ยงด้วยว่าจะเป็นของค่ายไหน ทุกค่ายอาจารย์เชิญไปจัดกิจกรรมหมด
นี่คือตัวอย่างของอาจารย์ที่น่าชื่นชมครับผม อาจารย์ที่ทำงานเพื่อเด็กอย่างแท้จิรง ขอปรบมือให้เลย!
ออกจากโรงเรียนป๊อบก็ไปส่งน้องเบสท์ที่บ้านป้าครับ ให้คุณแม่ขับไปส่งเลย ป๊อบบอกตรงๆ ว่าป๊อบจะไม่ให้รถไปส่งใครหากป๊อบไม่ถูกชะตาด้วย เบสท์เป็นตัวอย่างของแฟนคลับที่ไม่เรียกร้องอะไรครับ เขาติดตามงานป๊อบ บอกให้รู้ว่าติดตาม แค่นั้นจบ ไม่จำเป็นต้องแสดงออกอะไรมากมาย แต่ทุกครั้งที่มีอะไรเกี่ยวงานของป๊อบ ป๊อบจะรู้ได้ว่าขาติดตามเสมอ อันนี้คือส่งที่ป๊อบประทับใจครับ
ป๊อบเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าป๊อบรักเด็ก
ไม่ใช่แบบนางงามนะ แต่ป๊อบมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเด็กๆ เวลาได้เห็นรอยยิ้มพวกเขา และเวลาที่ได้ยินว่าเขาเอาเราเป็นแบบอย่าง มันคือความสดใส เป็นความรักที่เขามอบให้เราโดยไม่ได้หาสิ่งตอบแทน สำหรับเขา ป๊อบอาจเป็นแค่วิทยากรคนหนึ่งที่ไปให้ความรู้ ความบันเทิงแล้วจบกัน
แต่สำหรับป๊อบ เขาเป็นส่วนหนึ่งของความฝัน เป็นแรงบันดาล และเป็นสิ่งพลังที่ส่งให้ป๊อบเดินต่อไป
ป๊อบอยู่ไม่ได้หากขาดพวกเขา เพราะพวกเขาคือขุมทรัพย์แห่งจินตนาการ ป๊อบได้หลายสิ่งหลายอย่างจากการใกล้ชิดเด็กๆ แม้หลายคนจะมองว่านิสัยป๊อบเด็กเกินไป ไม่เหมาะจะเป็นผู้ใหญ่ แต่ป๊อบไม่เสียใจเลยที่ใครจะมองอย่างนั้น นั่นคือตัวตนของป๊อบ ป๊อบยึดติดกับความเป็นเด็กในตัวเองระดับหนึ่ง ซึ่งมันคือสิ่งที่ทำให้ป๊อบมีทุกวันนี้
เพราะความเป็นเด็กในตัวเราไม่เคยทำร้ายเรา
เพราะความเป็นเด็กในตัวเราไม่เคยทำร้ายใคร
เพราะความเป็นเด็กในตัวเรา ทำให้เราทำทุกอย่างได้โดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะเหตุผลหรือไม่
และเพราะความเป็นเด็กทำให้เราสร้างรอยยิ้มเสมอ
วันนี้เป็นอีกวันที่รอยยิ้มและความประทับใจจากเด็กๆ ส่งให้ป๊อบได้เดินต่อไปข้างหน้าอย่างมีความสุข
ขอขอบคุณ
คุณแม่ในฐานะผู้จัดการส่วนตัว
อาจารย์ทุกคนที่ให้การสนับสนุน
น้องๆ ที่น่ารัก ทั้งมอหนึ่ง มอสี่ และมอหก
น้องเบสท์ น้องเต้ สำหรับการติดตามตั้งแต่ไวท์โรด และตลอดมา ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน
ทีมงานหลังฉากที่ขยันขันแข็ง
และขอบคุณตัวป๊อบเองที่เชื่อในสิ่งที่ทำ จนทำทุกอย่างที่ต้องการได้สำเร็จ
ในที่สุดเราก็ได้รู้จักกันแล้วนะครับ น้องๆ สระบุรีวิทยาคม
อย่าลืมป๊อบนะ .... ^O^
**************************************************************
ใครอยากให้ประสบการณ์ดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นที่โรงเรียนตัวเอง
คลิดดูรายละเอียดได้ที่
http://my.dek-d.com/drpop/blog/?blog_id=10005974
ฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย!!!
(ยกเว้นต่างจังหวัดไกลๆ ต้องมีค่าเดินทางนะครับ)
แล้วเจอกันครับ ^O^
ความคิดเห็น
อยากให้พี่ป็อปมาอีกนะ
เพราะพี่ทำให้วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมากๆสำหรับมิ้นท์ค่า
พี่ป็อปถ้ามิ้นท์อยากจะเป็นแฟนคลับพี่ป็อปบ้างจะได้ไหมคะ
คือเกิดอาการอิจฉาพี่เบสนิดนึง555+
จะสมัครได้ที่ไหนอ่ะคะ
บอกหน่อย
จาไปบอกทางhi5ก้อได้ค่า
เพราะมิ้นท์เคยไปเม้นให้พี่ป็อปแล้ว
อยากรู้จิงๆอ่ะ
มาสาระเร็วๆนะๆๆๆๆๆ
ทั้งๆที่อยู่ม.1แท้ๆ
แต่อาจารย์กลับให้ไปเรียนชุมนุม
ข้างนอก (ผมอยู่EPน่ะครับ)
เสียดายจริงๆเลย
ยังไงช่วยมาอีกจะได้มั้ยครับเนี่ย?ๆ
ขอบคุณพี่ป๊ิอปที่ประทับใจในรร. น่ะค่ะ
สีร.ร. ส.บ.ว.
โดนใจพี่อ่ะดิ๊
วันนั้นไม่ได้ขึ้น ติดเรียนอ่ะค่ะ
^______^
เด็กม.1 ปี 53 มาอีกทีนะคะ
^^