Dr.Pop @ TIBE 2009 Taiwan 1st Day

( รูปและคลิปการแสดงทั้งหมดอยู่ในคลิปด้านบนนี้ )

Feb 2nd,2009
10.00 pm ป๊อบยังอยู่ที่สยามเพื่อซื้อถุงมือ และเสื้อผ้าไปไต้หวัน...
11.00 pm ป๊อบยังต้องทำงานเพื่อปิดต้นฉบับ The White Road : Generation II...
12.00 pm ป๊อบยังไม่นอน

Feb 3rd,2009
01.00 am นอนและแต่ไม่หลับ...
02.00 am พยายามจะหลับแต่หลับไม่ได้...
03.00 am โอเค ไม่หลับแล้วโว้ย!!
03.30 am ปลุกแม่ แล้วก็แต่งตัวมันซะเลย
05.00 am ถึงสุวรรณภูมิในสภาพที่ยังไม่ได้นอนแม้แต่นาทีเดียว..

ใครที่รู้จักป๊อบดีจะรู้ว่าเวลาทำงานของป๊อบเริ่มจากสี่ทุ่มไปจนถึงเจ็ดโมงเช้า 
ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะให้ป๊อบหลับก่อนได้เห็นพระอาทิตย์วันใหม่ 
ผลก็คือป๊อบไปถึงสนามบินในสภาพที่สดใสมากๆ (แหงล่ะ ก็นั่นมันเวลาทำงานของป๊อบ) 
พอไปถึงก็ได้พบกับท่าน ว. วชิระ เมธี เป็นท่านแรก มากับลูกศิษย์สองคน ชื่อพี่ซัน กับ พี่เริง 
ป๊อบคิดเสมอว่าการเจอพระในตอนเช้าๆ จะนำเรื่องดีๆ มาหาเรา

แต่ความคิดนั้นก็ถูกเปลี่ยนไป

"แม่ไม่ได้เอาโทรศัพท์มา" แม่ตกใจ
"ป๊อบโทรออกไม่ได้" ป๊อบเสริม

นั่นคือสาเหตุที่เราหาพวกทีมงานไม่เจอ แม่ต้องเดินร่อนไปทั่วสนามบินเพื่อหาทีมงาน กว่าจะเจอก็เกือบหกโมงเช้า เหอะๆ คนอื่นๆ เข้าไปในห้องพักผู้โดยสารขาออกกันหมดแล้ว เหลือเราสองแม่ลูก - มาเป็นสองคนแรก แต่เข้าคนสุดท้าย เซ็ง...

เราจึงมีเวลาเดิน Duty Free น้อยมาก 
อันที่จริงป๊อบกะจะเนียนๆ ซื้อของหลายอย่างให้แม่เสียตังโดยไม่รู้ตัว ก็เลยพลาดไป

เมื่อขึ้นเครื่อง ป๊อบก็ได้พบกับทีมงานหลายคน ส่วนใหญ่ไม่รู้จัก ก็เลยไม่ได้ทักทายอะไรกันนัก ป๊อบพยายามอย่างยิ่งที่จะนอนให้หลับ เพราะรู้ว่าต้องใช้หน้าตาในการทำมาหากิน 

แต่พอจวนจะหลับ แอร์โฮสเตสก็พูดว่า

"ชาร้อนไหมคะ?"
คิดแล้วอยากจะตอบแบบพี่โน๊ตอุดม "อยากรู้ก็จิ้มมันดูซิ!!" 
แต่เพราะเป็นคนของสาธารณะเลยตอบว่า "ไม่เป็นไรครับ"
แล้วก็พยายามนอนต่อ 

พอจะหลับ ก็มีอีกระลอก

"ก๋วยเตี๋ยวไก่ หรือว่าเสต็กเนื้อดีคะ?"

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไม่ต้องนอนมันแล้ววววววววววววววววววววววววว

สรุปก็คือสามชั่วโมงบนเครื่อง หมดไปกับการกิน ถ่ายรูป กิน พยายามนอน กินอีก แล้วก็ตาสว่าง (เวร...)




ทันทีที่ลงจากเครื่องป๊อบก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก โอ้ พระเจ้า ดูนั่นซิ มีคนจีนเยอะไปหมด!
ป๊อบไม่เคยเห็นคนจีนมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย แบบว่า ทุกคนดูธรรมชาติมากๆ ดูจีนมากๆ ไม่แอ๊บแบ๊วด้วย
จีนจากเนื้อในจริงๆ ตื่นเต้นๆ อยากจะรู้ว่าเขาจะอัธยาศัยดีแบบคนไทยหรือเปล่า 
จึงทดสอบโดยการยิ้มให้พนักงานตรวจสอบหนังสือเดินทาง

แต่ถูกเขาทำหน้าปวดอึใส่...

โอเค ไม่เป็นไร เป็นคนใจดี 

ขณะที่ทีมงานหลายคนกำลังกระดี๊กระด้าเพราะจะได้ไปทัวร์สนุกๆ ป๊อบกลับถูกแยกวงออกมาเพื่อไปร่วมงานแถลงข่าว TIBE 2009 ที่เวิร์ลเทรดเซ็นเตอร์ กรุงไทเป จากสภาพที่ได้ดูพบว่าไต้หวันกับไทยไม่ต่างอะไรกันนัก บ้านเมืองดูออกแนวๆ เดียวกัน แต่เขาดูสะอาดกว่าประมาณหนึ่ง มีย่านตึกอาคารสำหรับพวกบริษัทซอล์ฟแวร์ด้วย จะดูทันสมัยตัดกับป่าเขาอย่างเด่นชัด มีชิงช้าสวรรค์ใหญ่โต มีสะพานแปลกๆ อ้อ ป๊อบสามารถมองเห็นตึกไทเป 101 ได้ตั้งแต่ระยะไกลเลยแหละ มันคืออดีตของตึกที่สูงที่สุดในโลก และเพราะป๊อบไม่ใช่กูเกิ้ล กรุณาอย่าถามว่าตอนนี้ตึกที่สูงที่สุดในโลกคืออะไร

ไม่อยากโชว์โง่ 555

เดินทางเพียงไม่นานก็มาถึงตึกจัดงาน 

โอ้ - แม่ - เจ้า

บ้านเมืองเขาสวยมากกกกกกก เป็นระเบียบด้วย โดยเฉพาะการข้ามถนน ที่นี่เขาไม่มีสะพานลอยนะครับ ทุกถนนหนทางจะมีทางม้าลายให้ข้าม เมื่อมีสัญญาณคนเขียวๆ ทุกคนก็จะข้ามกัน และเขาปฏิบัติตามกฏอย่างเคร่งครัดมากๆๆๆ ถึงจะไม่มีรถวิ่งผ่าน แต่ถ้าสัญญาณยังไม่ขึ้น เขาจะไม่ข้ามเด็ดขาด - แนวเวอร์!

หลังจากนั้นทีมงานก็พาป๊อบไปชมบูธของประเทศไทย 
โอ้โห!!!!!!!!!! ไม่ผิดหวังเลยครับ สวยงาม ยิ่งใหญ่ ตระกรานตา กว้างขวาง
ทุกอย่างถูกจัดอย่างเป็นระบบระเบียบ มีบูธโชว์นิทรรศการของ 10 นักเขียนตัวแทนจากประเทศไทย 
ทั้งคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ คุณชาติ กอบจิตติ ท่านว. วชิระ เมธี อาจารย์ยิ่งศักดิ์ และก็...

Dr.Popppppppp

อ๊ากกกกกกกกกกกกก ชอบมากๆๆๆ เลย ภาพดูเป็นธีมขาว ดำ แดง อย่างที่ชอบจริงๆ 



นอกจากนั้นก็มีหนังสือจากหลายสำนักพิมพ์มาโชว์ผลงานกัน ทั้งวรรณกรรมเยาวชน สารคดี บทกวี นิยาย การ์ตูน ภาพวาด แล้วก็งานพระราชนิพนธ์ของพระบรมวงศานุวงศ์ของไทยเรา อ้อ มีเวทีด้วยครับ วันที่ไปถึงยังจัดไม่เสร็จ แต่ก็เห็นทีวีจอแบน ลำโพง และอุปกรณ์ตกแต่งที่คาดว่าจะต้องสวยมากๆ ในวันต่อไป 

ป๊อบได้พบกับคุณสุวดีครับ ท่านเป็นเจ้าของนานมีบุ๊คส์ที่ป๊อบกำลังจะพิมพ์ Girls & A Doll แล้วก็พี่คิม ลูกสาวของท่าน สวยมากกกกกกกกกก น่ารัก เก่ง และฉลาด 555 เป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบสุดๆ เลย พี่เขาใจดีกับป๊อบมากๆ อ่ะ ป๊อบนับถือคุณสุวดีมาก เพราะท่านเป็นผู้คนที่ให้โอกาสป๊อบมาตั้งแต่เด็กๆ แบบว่าหลายครั้งที่ท่านแนะนำป๊อบกับสมเด็จพระเทพฯ ท่านน่ารักมากๆ เลยแหละครับผม

อ้อ ในงานป๊อบก็ยังได้เจอน้องหม่อนด้วยนะ เป็นรุ่นน้องที่เอแบคครับมากับคุณพ่อ
แล้วก็มีพี่แพนจากมติชน พี่แพนเป็นคนที่งานเก่งมากกกกกกกกกกก 
มีพี่ศักดิ์ชัย จากสำนักพิมพ์แจ่มใส (ทัวร์เปลี่ยนชื่อเขาเป็นพี่แจ่มใสในที่สดุ)

จากนั้นป๊อบได้มีโอกาสเที่ยวชมงานรอบๆ สภาพก็คือทุกอย่างยังไม่เข้าที่เข้าทางครับ ยังไม่สมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เท่าที่ดูก็พบว่าแต่ละบูธจะมีธีมเป็นของตัวเองมากๆ บางบูธดีกว่าบ้านเรา แต่บางบูธก็สู้บ้านเราไม่ได้ (555) 

พบบ่ายโมง ทีมงานก็เรียกป๊อบให้ไปงานแถลงข่าว แต่ป๊อบขอตัวแป๊บนึง
เพราะตอนแรกป๊อบกังวลมากว่าหน้าจะโทรมเพราะไม่ได้นอน 
(ไม่ได้นอนจริงๆ แม้แต่นาทีเดียวจนถึงห้าโมงเย็นของอีกวัน)
เข้าห้องน้ำเช็คสภาพหน้า นั่นไง หน้าแห้งจริงด้วย อ๊ากกกกกกกกกกก 
เชื่อไหมป๊อบไม่เคยกลัวอะไรบนโลกนี้ นอกจากคางคก และปัญหาเรื่องหน้าของตัวเอง 
จึงรีบล้างหน้า ทาครีมใหม่อีกรอบ โอเค เวิร์คแล้ว สู้ตาย ยี่สิบนาทีต่อมาก็กลับไปห้องแถลงข่าว

โอ้โหหหห สื่อมวลชนเยอะมากกกกกกกกกกกกก

เยอะจริงๆ ครับ เยอะกว่างานหนังสือของบ้านเราอีกนะ แบบว่าเต็มไปหมดเลยแหละ
มีนักเขียนจากเยอระมัน จากฝรั่งเศส มาร่วมงานด้วย 
ตอนแรกเขาจะให้ป๊อบนั่งหน้าๆ แต่ไม่เอาอ่ะครับป๊อบขอลดลงมาซักสามตัว แบบว่ากล้าๆ กลัวๆ

เพราะนี่คือครั้งแรกที่ป๊อบได้ไปต่างประเทศเพื่อทำงานนะ มันตื่นเต้นๆ



จากนั้นก็เป็นการแถลงข่าว เริ่มด้วย Mr.Lin ซึ่งเป็นผู้ทรงอิทธิพลของสื่อไต้หวันสุดๆ 
แล้วก็มีคุณริสรวล อร่ามเจริญ นายกสมาคม PUBAT แห่งประเทศไทย กล่าวต่อ
มีการแนะนำนักเขียนจากประเทศของเรา พอถึงคิวป๊อบ โอ้โห ตัวสั่นเลย ตื่นเต้นๆ มากๆ
ตลอดการแถลงข่าวเขาจะมีหูฟังให้ด้วยนะครับ เอาไว้ฟังล่ามแปลจีนเป็นอังกฤษ
เพราะคนที่นี่ส่วนใหญ่ไม่พูดภาษาอังกฤษเลยยยยยยยย แม้แต่เด็กรุ่นใหม่ๆ บางคนก็ไม่พูด
เพราะเขาถือว่าเขาก็มีภาษาเป็นของเขาเอง ป๊อบก็ฟังเขาแปลตลอด แต่ดันถอดเพราะเจ็บหู

เลยไม่รู้ว่าเขาเรียกให้ขึ้นไปแสดง

เวร!!

แบบว่าลุกขึ้นมาเอ๋อๆ เลยครับ แบบว่า เฮ้ย ถึงแล้วหรอ!? 

ก็เลยรีบลุกไป โอ้ โห เห็นคนเท่านั้น ตื่นเต้นจะตายให้ได้ ป๊อบก็บอกไปเลยว่า "It's My first time for me to perform on international publicity" แล้วก็เสริมว่า "I'm so nervous" ฝรั่งก็ฮา
จากนั้นพอรวบรวมสติได้ก็เกริ่นแนะนำเพลงนิดๆ หน่อย แล้วก็ร้อง
ป๊อบรู้สึกเซ็งเล็กน้อยที่ดนตรีไม่ดังพอ ไมค์ก็ไม่ดังเท่าไหร่ ป๊อบจึงต้องตะโกนอยู่บ้าง เพราะไม่ได้ยินเสียงตัวเอง

แต่เชื่อไหม ความตื่นเต้นหายไปหมดเลย เมื่อได้ร้องคำแรก แบบว่าวิญญาณศิลปินเข้าแทรก ผ่านฉลุย
คลิปที่เอามาให้ดูกันข้างบนจะไปเป็นคลิปตัดต่อนะครับ 
เพราะว่ายูทูปใจร้ายไม่ให้ลงคลิปยาวเกินสิบนาที
แต่ก็มีแค่นั้นแหละครับ เพราะคุณแม่ไม่ได้อัดต่อเนื่องอ่ะนะ 

หลังจบการแสดงทุกคนก็ปรบมือ แปะ แปะ แล้วป๊อบก็ได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อต่างประเทศแบบเดี่ยวๆ เยอะมากกกก ทั้งจากจีน ไต้หวัน ฮ่องกง เขามากับเพียบเลยนะ แบบว่าเขาให้ความสำคัญกับงานๆ นี้มาก ป๊อบจำไมได้อ่ะว่ามีอะไรบ้าง แต่มีนิตยสาร หนังสือพิมพ์ วิทยุ ทีวี แล้วก็เอ่อ....เว็บไซด์ธรรมะ...

( ให้เวลาเงียบครู่หนึ่ง )

ป๊อบชื่นชมกับการทำงานของที่นี่มากครับ ทุกคนให้ความสำคัญกับงานหนังสือเป็นอย่างดี 
เพราะอะไรรู้เปล่า ?
เพราะคนที่นี่รักการอ่านมากๆๆๆๆๆ เบสต์เซลเลอร์ของเขาคือระดับแสนนะครับ ไม่ใช่หมื่นแบบบ้านเรา
คนเข้างาน TIBE 2009 แต่ละปีจะมีมากเป็นแสนคน 

ประเด็นก็คือทุกคนเสียตังเข้างานนะ!

ไม่ใชว่ามาเดินเล่นชิลๆ นัดพบ บลา บลา ต้องแบบว่าใจรักจริงๆ เท่านั้น

ปรบมือ!! 

พอจบการสัมภาษณ์ป๊อบก็ไปที่บูธอีกครั้ง และได้สัมภาษณ์อีก (เย้ๆ)
เท่าที่สังเกตนักข่าวส่วนใหญ่จะอายุไม่แก่กว่าป๊อบมากนะครับ วัยรุ่นเยอะแยะเชียวแหละ
มีนักข่าวคนหนึ่งบอกว่าป๊อบ "สวย"....
เอ่อ ป๊อบเลยต้องแก้ให้ใหม่ว่าสำหรับผู้ชายต้องใช้ "หล่อ"
มีคนหนึ่งชอบชุดที่ป๊อบใส่ 555 เขาถามด้วยว่ากางเกงของป๊อบเรียกว่าอะไร
ป๊อบตอบว่า "เดฟ" เพราะเท่าที่คนไต้หวันไม่แต่งเดฟนะครับ อาจจะแปลกตาอย่บ้าง
ไปๆ มาๆ การสัมภาษณ์จากงานหนังสือ ก็กลายเป็นเรื่องแฟชั่น และเรื่องเพลงไปโดยปริยาย
เพราะข้อมูลของป๊อบคือนักเขียนรุ่นใหม่ที่มีชื่อเสียงและกำลังผลิตงานเพลง

ย้ำว่ากำลังผลิตงานเพลง

แต่สื่อที่โน่นได้ตีความว่าป๊อบเป็น 
"นักเขียนรุ่นใหม่และนักร้องที่มีชื่อเสียง" ไปเรียบร้อย...( อืม ก็ดี 555)

หลังจากสัมภาษณ์เสร็จป๊อบกับแม่ก็ลากสังขารไปยัง Holidays Hotel โดยอาศัยแท็กซี่
โอ้ พระเจ้า แท็กซี่ที่นี่แพงมากกกกกกกกกกกกกกกก
เริ่มที่ 70 บาท
ขึ้นสองนาที 5 บาทครับ
ป๊อบเดินทางจากงานไปโรงแรมเสียไป 220 บาท ทั้งที่ระยะทางน้อยกว่าบ้านไปสยามอีกอ่ะ
แล้วหลังเที่ยงคืนคุณต้องจ่ายเพิ่ม 50 บาทด้วยนะ เพราะเขาไม่สนับสนุนให้คนเริงร่าเท่าไหร่
สังเกตได้ว่าผับ บาร์ มีน้อยมากครับ คนที่นี่เขามีระเบียบกันจริงๆ





พอถึงโรงแรม อาบน้ำ แต่งตัว ก็นอนเป็นตาย

แต่ได้แค่ 4 ชั่วโมง กำ...

ตื่นมาอีกครั้งก็คือเห็นแม่น้อยอยู่ ป๊อบก็เลยไปทานอาหารที่แม่ซื้อมา
เป็นสาหร่ายอะไรก็ไม่รู้ แต่อร่อย
เป็นลูกชิ้นอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็อร่อย
มีเลย์รสอะไรก็ไม่รู้ (ห่วยมากกกกก)
เป็นข้าว (อันนี้รู้) อร่อยดี
นั่นคือมื้อเย็นของป๊อบ...เศร้าเนอะ ขณะที่ทีมงานคนอื่นๆ ไปทานกุ้งลอปสเตอร์ ทานอาหารทะเล
ตอนนั้นป๊อบทำงานเลยไม่ได้ไป อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก จะร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



พอตื่นก็ลงไปเยี่ยมล๊อบบี้ข้างล่างซักหน่อย ไป 7-11 ด้วย ของเขาดีมากนะ มีเครื่องถ่ายเอกสาร
มีเอทีเอ็มในตัว มีของใช้ที่แบบว่าบ้านเราไม่มีขายอ่ะ จากนั้นก็กลับมาในโรงแรม อยากจะเล่นเน็ตขึ้นมาซะงั้น
พนักงานที่นี่ก็โครตจะใจดี อยากได้อะไรหาให้ทุกอย่าง ประทับใจสุดๆ แต่ก็ไม่ได้เล่น เพราะว่าต้องทำงาน เหอะๆ




กลับขึ้นห้องตอนตีหนึ่ง ทำงานต่อ หลับไปตีสอง แล้วก็จบวันแรกของการทัวร์ไต้หวัน

นับเป็นวันที่สนุก และตื่นเต้นมากๆ ครับ เพราะที่คือครั้งแรกที่ปีอบได้ไปต่างประเทศไกลๆ
และไปในฐานะของนักเขียนด้วยนะ 

วันต่อไป จะเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการครับผม คนจะเยอะมากกกกกกกกกก
นักข่าวจะเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
และป๊อบจะได้ไปช๊อปปิ้งในตลาดกลางคืนด้วย สนุกสุดๆ

ไว้เจอกันครับ ^o^


...To Be Continue... 


ปล. The White Road Generation II กับ III 
จะเปิดจองวันที่ 14 FEB 2009 นะครับผม
ติดตามรายละเอียดได้ที่หน้าแรกไอดีของป๊อบครับ 

http://my.dek-d.com/drpop

เอาปกหน้า กับ ปกหลังของ III มาให้ดูกันครับ



 

สามารถอ่านตัวอย่าง The White Road Generation II ได้แล้วที่
http://my.dek-d.com/drpop 



ขอบคุณครับ ^o^