คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Colleague (OS: Chanbaek)
/ Good Colleagues Are Those Who Know That
WE Is More Powerful Than ME. /
ทุกสายตาแทบจะรวมกันอยู่ที่จุดเดียว ที่ๆ บุคคลแปลกหน้าที่ลักษณะน่าคบหามีหน้าตาสะอาดเกลี้ยงเกลา เดินมาพร้อมเส้นผมสีบลอนด์ชมพูที่ขยับตามแรงจังหวะการเดินของผู้เป็นเจ้าของ เสื้อยืดที่ธรรมดาแต่พอเห็นยี่ห้อแล้วถึงกับกุมหัวใจเพราะความแพง พร้อมด้วยเสื้อโค้ทสีน้ำตาลเข้มที่ดูก็รู้ว่าเป็นแบรนด์ดังและเพิ่งเปิดตัวคอลเลคชั่นไปหมาดๆ กางเกงยีนส์ขาดเข่าเข้ากับแฟชั่นยุคสมัยใหม่และส่งเสริมให้รองเท้าที่ราคาขยี้ใจคนมองดูเด่นสะดุดตา และทุกคนในบริเวณนี้ก็ได้แต่ตั้งคำถามว่าคนๆนี้เป็นใครกัน
"อะจงแดไปปรู๊ฟคำด้วย ส่วนย่อหน้าก็ส่งให้ซึลกิจัดการได้เลย"
"ได้เลยครับเจ๊-เอ้ย บก.งั้นเดี๋ยวผมไปดูพวกเสื้อผ้ากับเซฮุนและนานะก่อนละกันนะครับ"
"ตามใจนายเถอะ อย่าหลุดเรียกฉันแบบนั้นอีกนี่มันยังเวลางานนะ" คนมีศักดิ์เป็นหัวหน้าอดพูดถึงความสนิทสนมระหว่างพวกเขากับเวลางานไม่ได้
"คร้าบๆๆ"
งืด ด
"โอ้ะ! ดูซิใครมาแล้ววมาเร็วจังน้องรักนี่ยังไม่ถึงเวลาที่พี่นัดนายเลยนะ" และตอนนั้นเองที่ทุกสายตาจากคนในแผนกนิตยสารแฟชั่นหันไปมองยังผู้มาใหม่คนที่หัวหน้าพวกเขาเรียกว่าน้องรัก
"ผมไม่อยากให้ใครว่าเอาได้ว่าเป็นเด็กเส้นน่ะครับพี่ฮีชอล"
"ใครจะกล้าว่า บยอน แบคฮยอนจากสำนักพิมพ์ชื่อดังของแคลลิฟอเนียไม่ทราบ"
"พี่ฮีชอลก็...อย่าพูดเสียงดังสิครับ"
"55555555555แกล้งนายยังเป็นเรื่องน่าสนุกเหมือนเดิมม" คนเป็นพี่สร้างสีสันที่จะทำให้น้องน้อยรู้สึกไม่อึดอัดได้อย่างเป็นกันเอง
"โถ่พี่ครับ"
"เอาล่ะๆ ทุกคนฟังทางนี้ก่อน..ชานยอลเลิกจ้องคอมก่อน เอาล่ะฉันจะแนะนำให้พวกเธอทุกคนรู้จักกับคนที่จะมาช่วยให้WS magazine ขึ้นอันดับ1ใน3เดือนนี้ บยอนแบคฮยอนจากสำนักพิมพ์Style Fa"
"เห้ยนั่นมันความฝันสูงสุดของฉันเลยนะ!"
"บริษัทในฝันชัดๆอะ" เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทันทีที่คนเป็นหัวหน้าเอ่ยถึงสำนักพิมพ์ชื่อดังที่เป็นสถานที่แห่งความฝันของใครหลายๆคน
"เวนดี้ จีซูพวกเธอเก็บอาการหน่อยไหมอะ"
"อย่ามาว่าแต่พวกเราเลยหน้านายก็ตื่นเต้นเหอะมินซอก"
"อะแฮ่มๆ แบคฮยอนยังไม่ทันแนะนำตัวเลยพวกเธออย่าเสียมารยาทหน่า"
"ไม่เป็นไรครับหัวหน้า ผมยังถือว่าตัวเองเป็นน้องเล็กของฝ่ายในตอนนี้อยู่ ผมบยอนแบคฮยอนนะครับขอฝากเนื้อขอตัวด้วยครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ" เกิดคำถามในหัวของทุกคนที่ได้ยินได้เห็นแบคฮยอนชัดๆว่าคนเราจะน่ารักได้ขนาดนี้เชียวเหรอ
"ฝ่ายเราคนก็ไม่ได้เยอะอะไรนะแบค ตามที่นายเห็นนั่นแหละเดี๋ยวทำความรู้จักกันเลยนะ พี่จะขึ้นไปเอาเอกสารมาให้"
"ครับ"
"ผมจงแดอยู่ฝ่ายพิสูจน์อักษรครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" และเจ้าบีเกิ้ลเป็นคนแรกที่กระโดดเหยงๆออกมาหาคนน่ารักก่อนใครๆ
"เช่นกันครับคุณจงแด"
"ผมมินซอกอยู่ฝ่ายประสานงานครับ นั่นเวนดี้อยู่ฝ่ายบริการลูกค้านั่นจีซูอยู่ฝ่ายเรียบเรียงเนื้อหาครับ"
"นายไม่เห็นต้องพูดแทนพวกเราขนาดนั้นเลยนะมินซอก เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"เช่นกันนะครับทุกคน"สาวสวยประจำแผนกรีบแย้งขึ้นมาทันทีที่ถูกแนะนำตัวแทนเจ้าตัว
"ฉันซึลกินะคะอยู่ฝ่ายจัดเรียงหน้ากระดาษละที่ยืนเก็กๆอยู่นั่นเป็นน้องเล็กประจำแผนกชื่อเซฮุนอยู่ฝ่ายคอสตูมค่ะ"
"ยัยป้าบอกใครเก็กไม่ทราบ"
"นายนั่นแหละเจ้าลูกเจี๊ยบ"
"ไม่เอาหน่าทั้งคู่..สวัสดีครับผมชานยอลครับมีหน้าที่ตรวจสอบทุกอย่างครับ"
"เขาเป็นมันสมองของแผนกเราน่ะครับ เรียกง่ายๆก็ทำได้ทุกอย่างเลย"
"อ่า ทำงานหนักหน่อยนะครับคุณชานยอล ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ:)”
หวังว่าทุกคนจะยอมรับในตัวเขานะนั่นเป็นสิ่งที่แบคฮยอนอธิษฐานไว้ในใจ
//////
"ถ้านายเอามันไว้ตรงนั้นหนังสือเล่มนี้จะไม่มีใครสนใจมันเลย"
"โหยยปวดใจจังอะแบคฮยอนตั้งแต่สนิทกันมานี่ไม่เคยถนอมน้ำใจฉันเลยนะ" จงแดกลายเป็นลูกคู่ลูกต่อกับคนน่ารักประจำแผนกไปแล้วหลังจากมีความสนิทสนมกันมากขึ้นในตอนแรก
"ฉันแค่อยากให้มันออกมาดีที่สุดก็เท่านั้นไม่งั้นWSจะจ้างฉันมาทำไมเล่า"
"หึ ตอบได้ดีเจ้าพัพปี้" ก่อนที่จงแดกับเจ้าน้องใหม่สำหรับแผนกแฟชั่นจะได้ทะเลาะเพื่อสร้างสีสันให้กันและกัน จู่ๆคนหล่อของแผนกก็เดินมาแกล้งเจ้าพัพปี้ซะก่อน
"อะไรเล่า-อะ ชานยอล?"
"วันนี้พูดมากจังปกติชอบทำงานอย่างเดียวไม่แวะคุยเล่นก่อนทำงานให้เสร็จไม่ใช่เหรอ"
"โอ้ยยยอยู่ดีๆก็รู้สึกเหม็นกลิ่นไอความรักแปลกๆอะ
ได้กลิ่นไหมซึลกิ" คนอย่างจงแดมีเหรอจะไม่แซวแถมเจ้าตัวยังเป็นพยานในเหตุการณ์นี้ซะด้วย
"ลอยฟุ้งขนาดนี้ไม่ไดกลิ่นก็แย่ล่ะแหละอปป้า"
"นี่ทั้งคู่อะอย่ามาแซวแบคฮยอนนะ ทำงานกันเสร็จแล้วหรือไง?" ชานยอลรีบออกตัวช่วยเหลือบุคคลที่ตนเองเรียกว่า'พัพปี้' ทันทีที่เห็นว่าแก้มของคนตัวเล็กเริ่มกลายเป็นมะเขือเทศแล้ว
"โอ้โฮ้แฮะพี่ปาร์คครับมันจะมากเกินไปแล้วนะครับ ปกปงปกป้องนะครับนะ" คนเราน่าจะโดนด่าว่าน่าหมั่นไส้ได้กี่ครั้งในชีวิตกันจงแดอดสงสัยไม่ได้
"อะไรจงแด เอาเวลาไปคิดดีกว่าไหมว่าจะทำยังไงให้นิตยสารเล่มนี้น่าสนใจจนคนหยิบขึ้นมาอ่านอะ"
"ก้อชชปวดใจว่ะ ซึลกิช่วยอปป้าที"
"เขาว่ามาอย่างนั้นแล้วกิจะช่วยยังไง เราสองคนเอาเวลาไปคิดงานกันดีกว่าอปป้า อยู่แถวนี้ละกลิ่นไอความรักมันคละคลุ้งเกินไปเกือบหายใจไม่ออกแหนะ" หญิงสาวหนึ่งเดียวตรงนี้รีบเอ่ยรับสิ่งที่รุ่นพี่สนิทชงมาให้เข้ากันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
"อืมๆเห็นด้วยๆตามสบายนะจ้ะพ่อหนุ่มมันสมอง เตรียมรับผลงานชิ้นโบว์แดงได้เลยเจ้าพัพปี้!"
"จะรอนะเจ้าจงแด!" ทั้งคู่ที่เหมาะแก่การเป็นบีเกิ้ลหยอกล้อกันไปด้วยความผ่อนคลายเป็นกันเองจึงทำให้บรรยากาศตอนนี้ดูสว่างขึ้นเป็นเท่าตัวเลยทีเดียว
"ขี้เล่นนักเหรอเราน่ะหืมม"
"อะไรของชานยอลอะชอบทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอยู่เรื่อยเลยนะ" คนตัวเล็กรีบเอ่ยแย้งมันสมองของทีมทันทีที่การเล่นเกินจริงของชานยอลในวันนี้มันแสดงออกมากเกินไปจากปกติ
"เข้าใจอะไรผิดเหรอ?"
"ก็เข้าใจว่าเราชอบกันไงมันเริ่มไม่สนุกแล้วนะชานยอล" ในความคิดของแบคฮยอนเขาเริ่มจะไม่สนุกด้วยแล้วตามที่พูด
"คนอื่นจะคิดยังไงมันก็เป็นสิทธิ์ของเขานี่หน่า พวกเราถือเป็นคู่ที่ทำให้แผนกมีสีสันเลยนะพัพปี้"
"ชานยอล.."
"หืมมมม?"
"สนุกมากเลยเหรอ?"
"เป็นอะไรหน่ะพัพปี้จริงจังทำไมอะ"
"นายเป็นมันสมองของที่นี่จริงๆเหรอ.."
"แน่นอ-"
"ฉันว่าไม่ใช่หรอกเพราะนายตอนนี้ดูเป็นคนไม่มีสมองเลยด้วยซ้ำ" ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้ว่าอาจจะมีคนเจ็บหัวใจกับเรื่องล้อเล่นของเขาแบคฮยอนได้แต่ถามตัวเองในใจ
//////
"มีใครตอบผมได้บ้างว่าทำไมบรรยากาศมันตึงขนาดนี้"
"พี่เห็นด้วยอึดอัดเหมือนมีคนมาบีบคอเลย" เสียงบทสนทนาที่ไม่ได้คิดอะไรของทั้งจงแดและซึลกิดังขึ้นจนทำให้คนที่อยู่แถวนั้นคิดตาม
"ไหนเมื่อเช้ายังเหมือนมีโพนี่มาวิ่งเล่นบนหัวพวกเราอยู่เลยอะ"
"นั่นสะ-"
"เงียบกันหน่อยได้ไหมผมคิดงานไม่ออก"
"._." แต่แล้วแบคฮยอนก็เป็นฝ่ายทนไม่ไหวเอ่ยขัดบทสนทนานั่นทิ้งลง
"แล้วถ้าว่างกันมากทำไมไม่ไปทำงานทำการของตัวเอง"
"...."
"เพราะเป็นแบบนี้ไง นิตยาสารของพวกคุณเลยไม่มีวันจะได้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง"คำพูดจากคนดังเรียกความตึงให้ยิ่งขึ้นไปได้อีก
"นาย.."
"นี่ผ่านมา2เดือนกว่าๆแล้ว ผมยังไม่เห็นศักยภาพในตัวพวกคุณเท่าไหร่เลยนะ?"
"แบคฮยอน" เสียเอ่ยปรามของชานยอลดังขึ้นแทบจะในทันที
"หรือว่าพวกคุณจะไม่มีปัญญากันจริงๆ?"
"มันจะมากไปเเล้วนะแบคฮยอน นายไปอารมณ์เสียอะไรมาพวกเราไม่รู้หรอกนะ" จงแดที่ทนแต่ไปไม่ไหวโต้ตอบคนดังด้วยอารมณ์เช่นกัน
"..."
"แต่นายไม่มีสิทธิ์มาว่าพวกเราแบบนี้ คิดว่าตัวเองเก่งจนไม่ต้องพึ่งทีมแล้ว?"
"ใจเย็นก่อนนะอปป้า" สาวๆในแผนกรีบเอ่ยห้ามทันที
"ไม่ซึลกิอปป้าจะไม่ใจเย็น ก็จริงนายเป็นคนเก่งงั้นต่อจากนี้นายก็ทำไปคนเดียวแล้วกัน!"
"ฮยอง" เซฮุนที่ลอบมองเหตุการณ์มาก่อนหน้านี้รีบเอ่ยห้ามบ้าง
"ไหนๆนายก็โดนจ้างมาให้ทำงานนี้อยู่แล้วนี่ก็ทำงานให้มันคุ้มค่ากับเงินที่แผนกฉันต้องจ่ายหน่อยละกัน"
แต่ไม่ทันแล้วในตอนนี้เหตุการณ์มันบานปลายเกินกว่าที่ทุกคนจะทำให้ใจสงบลงได้แล้ว
//////
"จริงๆแค่ฮยองพูดคำว่าขอโทษ จงแดฮยองก็คงคืนดีด้วยแล้วแท้ๆ" คำพูดลอยๆจากโอเซฮุนได้หลุดลอยมากระทบในโสตประสาทของคนดังในแผนกได้อย่างจัง
"...."
"คนเรานี่น่าดูก็รู้ว่าอยากไปขอโทษเขาแต่ไม่กล้า"ประโยคที่สองก็ลอยมาติดๆ ให้คนดังสำนึกผิดแทบไม่ทัน
"....."
"สงสารทุกคนที่โดนเหวี่ยงจังประโยคนั้นยังติดอยู่ในหัวอยู่เลยเนี่ย" โอเซฮุนเด็กเจ้าเล่ห์ที่ยังคงพูดให้คนผิดรู้สึกผิดจนแทบจะอดทนไม่ไหวแล้ว
"เนี่ยตอนนะ-"
"พอได้แล้ว!ฮยองรู้สึกผิดแล้ว"
"....."
"ตลอดเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันทั้งเหนื่อยทั้งรู้สึกแย่จนทำให้เกลียดตัวเองเป็นบ้าเลย"
"....."
"อยากขอโทษทุกคนเลย ฮรึก"
ฟึบ
"ก็แค่เนี้ยฉันรอให้นายพูดออกมาอยู่
รอตั้งนานเจ้าพัพปี้ตัวยุ่ง" และแล้วบรรดาคนในแผนกก็เดินออกมาเมื่อได้ยินคนผิดเอ่ยคำสารภาพออกมารวมถึงจงแดที่เข้ามากอดแบคฮยอนจากข้างหลัง
"จงแดฮื่อออเราขอโทษ"
"ฮึบเดี๋ยวนี้แค่นายรู้สึกผิดทุกคนก็พร้อมจะให้อภัยนายแล้ว"
"เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะตอนนั้นเราหงุดหงิดอยู่"
"รู้แล้วๆเลิกร้องซะ"
"อื้ออมาช่วยกันทำให้WSเป็นอันดับ1กันนะ!" และทุกคนก็งงๆในอารมณ์ของคนตัวเล็กกันใหญ่ว่าทำไมเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้
"แน่นอนอยู่แล้วสู้ไปด้วยกันเจ้าพัพปี้!"
และเจ้าพัพปี้คงไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนลอบมองตัวเองอยู่ห่างๆพร้อมกับคิดแผนการณ์อะไรบางอย่างไปพร้อมๆกัน
"เก่งมากทุกคน!!ในที่สุดอันดับ1ก็เป็นของเรา"แล้วในที่สุดความพยายามก็ไม่เคยหักหลังใครWS Magazineขึ้นเป็นอันดับในระยะเวลาที่ถูกกำหนดมา
"อย่างนี้มันต้องฉลองงง"
"เฮ้!!"
"เก่งมากเจ้าพัพปี้"
"ไม่ใช่แค่ฉันสักหน่อยเพราะพวกเราทุกคนช่วยกันไงล่ะ" ต่างฝ่ายต่างพูดขอบคุณกันและกันโดยที่ไม่ต้องมีคำพูดใดๆมา
"lucky in gameแล้วlucky in loveละว่าไงง?" และได้ทีคนอย่างจงแดจะไม่ชงได้ยังไง
"ฮริ้ววววว"
"....."
"เอ่อพวกเราพูดอะไรผิดไปเปล่าวะทำไมแบคฮยอนหงอยเลยอะ
"นั่นสิฮยองแล้วทำไมชานยอลฮยองยืนนิ่งงั้นอะ"
อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมาพวกเขาไม่ค่อยได้เห็นชานยอลมาเเหย่แบคฮยอนอย่างเคย แต่จะมาในรูปแบบวางขนมวางกาแฟหรือแม้แต่ยาแก้ปวดหัวเวลาที่แบคฮยอนบ่นหน่อยๆว่ารู้สึกไม่ค่อยสบาย
แต่ก็คงเป็นโชคชะตาอีกที่ทำให้แบคฮยอนไม่เคยรู้ว่าคนที่คอยดูแลอยู่ห่างๆคือชานยอล บรรยากาศเลยยังคงตึงอยู่เหมือนมีใครเอาปลั๊กระบายอากาศออกยังไงยังงั้น
"เอ่อ เอาล่ะๆเดี๋ยวเย็นนี้ฉันเลี้ยงเองนะที่ร้านประจำหลังเลิกงานใครมีธุระอะไรให้ไปทำก็ไปก่อนได้ละตามมาเค้?"
เสียงของฮีชอลเหมือนเสียงสวรรค์ที่เรียกบรรยากาศของความสุขกลับมา แต่ก็คงจะไม่ทุกคนที่รู้สึกมีความสุขไปกับมัน
"แบคฮยอนขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปเก็บข้าวเก็บของเผื่อจะไปเลี้ยงฉลองชานยอลก็รีบเอ่ยดักแบคฮยอนไว้ก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินหปที่โต๊ะตัวเอง
"อือ ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับนายเหมือนกันชานยอล" และก็คงเป็นโชคดีของชานยอลเหมือนกันที่แบคฮยอนเห็นด้วย
"พัพปี้คือว่า-"
"หยุดสักที!"
"....?"
"เลิกเรียกฉันแบบนั้น เลิกทำให้ฉันรู้สึกพิเศษกว่าคนอื่นสักที"
"...."
"ชานยอลนายคงไม่รู้ว่าฉันคิดไปไกลแค่ไหนกับสิ่งที่นายทำ"
"...."
"ฉันมีเวลาแค่3เดือนแค่นั้นฉันไม่อยากคิดอะไรให้มันไกลแต่สุดท้าย.."
"....."
"ฉันก็ชอบนายจนได้"
สุดท้ายแบคฮยอนก็ต้องสารภาพความในใจออกมาจนได้เมื่อความเป็นจริงที่ทำให้เขาโมโหจรเผลอพาลทุกคนในแผนกตอนนั้นสาเหตุคือความขี้เล่นของชานยอลที่ทำให้หัวใจของใครบางคนเริ่มจะปวดขึ้นมาดื้อๆ
"แล้วคิดว่าตัวเองรู้สึกอยู่คนเดียวเหรอพัพปี้"
"ชานยอล.."
"ที่แกล้งก็เพราะว่าชอบ ทีนี้จะเลิกเมินกันได้แล้วใช่ไหม?"
"แต่ฉันกำลังจะไปแล้วนายก็รู้.." สิ่งที่แบคฮยอนกลัวก็คือระยะทางที่จะเกิดขึ้น
"แล้วยังไงทำอย่างกะอยู่คนละที่จะชอบกันไม่ได้ยังงั้น" ชานยอลตอบด้วยความสัตย์จริง
"บนโลกใบนี้ยังมีสิ่งที่เรียกเทคโนโลยีกับเครื่องบินอยู่นะพัพปี้:)"
100%
#howcutecb
ครบแล้วครับตอนนี้ว่างแล้วจะมาอัพบ่อยขึ้นแล้ว(?)ยืนยันคำเดิมขอบคุณคนรอขอโทษคนไปยินดีต้อนรับคนใหม่จ้า
อิ้ๆ55555555555555555555555555555 บอกให้มาคุยกับเลาบ้างเลาเหงาใจบ่ @chanbeeeeeeee ถ้าหาไม่เจอก็เพิ่มeหรือลดeไป1ตัวนะทุกคน55555555555555555555
// นังหน้าด้านหล่อนหายหัวไปนานมากเรื่องเพื่อนบ้านก็ยังไม่จบยังมีหน้ามาเปิดเรื่องใหม่อีก ไม่ต้องด่าเลานะเลาด่าตัวเองแล้ว5555555555555555555เลาผิดไปแล้วทุกคนแต่เลาไม่ว่างจีจีแต่จะพยายามว่างให้ได้มากกว่านี้ขอบคุณคนรอขอโทษคนไป ฮรึกกกก
ความคิดเห็น