ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [OS/SF] How cute you are - ChanBaek / Exo

    ลำดับตอนที่ #2 : To secretly love somebody♡ (OS: ChanBaek)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.29K
      111
      22 เม.ย. 60



    \\ Since  you’ve been around I smile a lot more than I use to. \\

     

     

              กึก!

              ตุบ

      โอ้ยยยยยยย

     

     “เห้ยยยยยน้องแบค!”  แทบจะทันทีที่ผมหันไปมองหลังจากได้ยินชื่อของใครบางคนจากปากเพื่อนของผม

    ชื่อของใครบ้างคนที่ทำให้หัวใจผมอยู่ไม่สุข

     

    เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี้ย เดินยังไงให้สะดุดล้มอะ ?”

     

    เอ่ออ คือผมมองไม่เห็นไม้ที่วางอยู่น่ะครับ ขอบคุณนะครับพี่คยองซูผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าของในกระเป๋าของคนตัวเตี้ยข้างหน้าหกออกมานอกกระเป๋าเกือบทั้งหมดเลย อยากช่วยนะแต่ตัวมันไม่ขยับเลย....ก็ตัวผมสั่นขนาดนี้จะไปช่วยเขาได้ยังไง

     

    แบค...แล้วผมก็เกลียดเสียงนี้มากพอๆ กับที่ชอบแอบมองผมสีคาราเมลที่ดูนุ่มนิ่มนั่นเวลาที่มันสะบัดไปมาตามการเคลื่อนไหวของเจ้าของ

     

    "แทอู'' มาเร็วจังเลยย"  ให้ตายเหอะทำไมต้องน่ารักขนาดนั้นวะ

     


    "ก็ถ้าไม่มาเร็วเกิดแบคโดนตะครุบไปจะทำยังไงล่ะ?" ทั้งเสียงทั้งหน้าของไอ่แทอูทำคิ้วผมกระตุกหงึกๆ เลยบ้าเอ้ยย

     


    "ตะครุบไรอะ?"  นี่ก็อีกน่ารักไม่รู้จักเวล่ำเวลาเลยว้อยยย

     


    "เปล่าๆไปกันเหอะ ขอตัวก่อนนะครับรุ่นพี่"

     


    มันต้องโดนสักทีไอ้แทอูไอ้เด็กเวร ละเจ้าเตี้ยก็ไม่ได้รู้อะไรกับเค้าเลย โดนลากขนาดนั้นยังมีมารยาทจนหันมาโค้งให้พวกผมแบบงกๆ

     


    "ไงมึงไงไอ้เปรตขาโก่งสั่นเป็นสันนิบาตแดกเลย หาหมอมั้ย"

     


    "กวนตีน กูไม่ได้เป็นไรสัส"

     


    "อ้าวหรอนึกว่าเป็นโรคขี้ป๊อดจนตัวสั่นซะอีกวั่ยยยไอ้ขี้แพ้" สาบานด้วยหัวเลยถ้ามันไม่ได้เป็นเพื่อนผมมีเตะก้านคอแน่ๆ 

     


    "กูต้องทำยังไงวะคยอง น้องเขาถึงจะรู้ว่ากูแอบชอบเขา"

     


    "เหยดดโด่ววววววกูนึกว่ามึงจะไม่พูดประโยคนี้แล้วนะ" 

     


    ผมเองก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะพูดประโยคนี้ออกไป..

     


    "กูเคยคิดว่าแค่แอบชอบก็พอแล้ว แค่นั้นมันพอแล้วสำหรับกูจริงๆ..."

     


    "แต่พอมาวันนี้กูก็รู้ว่าแค่แอบชอบมันไม่พอแล้ว ความรู้สึกกูมันเพิ่มขึ้นทุกวันๆ"

     


    "....."

     


    "กูต้องทำยังไง?" ผมต้องทำยังไงน้องเขาถึงจะรู้ตัวสักทีว่าทำให้หัวใจผมเต้นเเรงขนาดไหน..

     


    "มึงเองก็ฮอตจะตายกับแค่เด็กตาขีดๆคนเดียวมึงจะกลัวไรวะไอ้อ่อน"

     


    "....."

     


    "กูเองไม่ได้อยากชมมึงหรอกนะแต่มึงแม่งฮอตจริงๆสัสปาร์ค มึงแค่ต้องเลิกป๊อด"

     


    "..เชื่อกูแล้วทุกอย่างมันจะดี"

     

        

               แล้วผมว่ามันคงถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่ผมต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำมัน

     

     

                                                                                                           ////////////

     

                กึก

                

                ฟุบ

     

    "เอ่อ ขอโทษครับรุ่นพี่ผมไม่รู้ว่าจะมีคนอยู่ในห้องตอนนี้" แย่แล้วหัวใจผม..

     

    เต้นแรงอีกแล้ว

     


    "เดี๋ยวก่อน" ในขณะที่คนตัวเล็กข้างหน้าจะเดินออกไป ผมเองก็จะไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดลอยไปแน่ๆ 

     


    "ครับรุ่นพี่?" อ่าาผมจะทำยังไงกับตาแป๋วๆนั่นดีนะ

     


    "เรียกว่าพี่ชานยอลสักที ที่กับคยองซูนายยังเรียกชื่อมันเลย" ผมไม่รู้ว่าบรรยากาศตอนนี้เหมาะจะพูดรึป่าว เพราะที่นี้ก็เป็นแค่ห้องชมรมธรรมดาๆ ที่มีของเกะกะไปหมด

     


    "...รุ่นพี่หมายถึงจะให้ผมเรียกแบบนั้นหรอครับ" และผมก็ไม่รู้ว่าผมกล้าจ้องหน้าคนตรงหน้าไปได้ยังไงตั้งนาน

     


    โดยที่หัวใจไม่หลุดออกมากองข้างนอกซะก่อน

     


    "ใช่...แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน พี่มีอะไรจะบอกนาย"

     


    "ครับ._.?"

     


    พี่ชอบนาย ชอบ ชอบจนจะบ้าอยู่แล้วบยอน แบคฮยอน

     

     

    "นายชอบเล่นบิลเลียดทั้งๆที่หลายคนบอกว่ามันไม่เข้ากับนาย"

     


    "....."

     

    ถึงจะไม่ได้ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แต่ก็ไม่เคยโกหกตัวเองว่าไม่ได้ชอบ

     


    "นายชอบกินไส้กรอก"

     


    "....."

     


    ตลอดเวลาตั้งแต่นายก้าวมาเป็นนักศึกษาที่นี่พี่ไม่เคยละสายตาจากนายได้เลย

     


    "นายไม่ชอบแดดแรงๆ เพราะมันจะทำให้ตัวนายแดงและเหงื่อก็จะออกเยอะจนตัวเหนียว"

     


    "....."

     


    พี่เคยคิดว่าพี่อาจจะแค่ชอบเพราะความน่ารักของนาย แต่ไม่ใช่ความชอบนี้มันเพิ่มระดับขึ้นทุกวัน

     


    "นายมีเพื่อนสนิท 4 คน คือ จงอิน จงแด เซฮุน และไอ้แทอู"

     


    "...เอ่อ"

     


    จนบางทีพี่เริ่มจะเก็บความรู้สึกนี้แทบจะไม่ไหว

     


    "นายรู้ตัวว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน แต่ไม่เคยรู้ตัวว่าจะมีคนมาชอบนายเท่าไหร่"

     


    "....."

     


    และถ้าวันนี้พี่ไม่ได้พูดออกไป พี่ต้องเป็นบ้าไปตลอดชีวิตแน่ๆ

    .

    .

    .

    .


    "...พี่...พี่..พี่เลยจะขอยืมเลนส์กล้องหน่อย เอ่อพอดีพี่ลืมเลนส์ที่จะใช้วันนี้ไว้ที่หอ.."

     


    "...."

     


    "...." 

     


    ให้ตายเหอะสัสส!! พูดบ้าอะไรออกไปวะเนี่ย!! เลนส์กล้องผีเปรตอะไรวะโอ้ยยยย

     


    "...เอ่อ"

     


    "พี่ชอบผมใช่ไหม..?"

     

    ตึกตึกตึกตึก ตักตักตักตัก!


    แบคฮยอนทำแบบนี้กับผมได้ยังไง..

     


    "ใช่ไหม..ใช่ไหมครับพี่ชานยอล"

     


    "......" ทำให้ผมรู้สึกจะตายเพราะใจเต้นเร็วเกินไป

     


    "ถ้าบอกว่าใช่..พี่ชอบนาย นายจะว่ายังไง.."

     


    "ผมนึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้แล้ว;_; ผมรอพี่มาตั้งนาน!ผมปรึกษาเพื่อนทุกคน รวมทั้งพี่คยองซู.."

     

     


    "...." ไอ่เตี้ยนั่นเพื่อนเชี้ยนั่น...

     

     


    "แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับขอบคุณนะครับพี่ชานยอล ที่กล้าบอกผมสักที:)"

     

     

    ".....แบคฮยอน....."

     

     


    "ในเมื่อพี่ไม่กล้างั้นตอนนี้ผมจะเป็นคนพูดเองนะ...

     

     

    ไปกินไส้กรอกกันไหมครับพี่ชานยอล?:p"

     

     

     

    ผมคงกำลังจะได้เป็นคนบ้าจริงๆแน่ถ้าไม่ยอมหยุดยิ้มตอนนี้̈

     

     




     #howcutecb 

     


    // End // 

     

    *มาแก้คำผิดเรื่องนี้นิดหน่อยข่าา

     

    แฮ่เปงกำลังจายห้ายกันด้วยนร้าาาา เม้นบอกหน่อยจิ่ว่าเป็นยังไงบ้างง ไม่ก็ไปสกรีมกันได้ในทวิตนะฮ้าา

    ขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามาอ่าน หรือกดเฟบนะค่าาจะพัฒนาฝีมือต่อไปป







    (c)              Chess theme
       
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×