คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ชัยชนะของเบบี้
/ คงเดิม
- อัสนี : วสันต์ โชติกุล /
/ เรื่อยๆไปจนแก่
– ซันนี่ /
ถ้าถามว่าวันนั้นกับวันนี้มีอะไรต่างกันเขาคงตอบไม่ได้
เพราะเขาที่มองอีกคนด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจตลอดมาตั้งแต่แรกเขาเลยไม่สามารถบรรยายความรู้สึกตัวเองออกมาได้ว่ามันไปในเชิงไหน
แต่ที่แน่ๆไม่ใช่เชิงลบแน่นอน มันก็เป็นเวลามากกว่า4เดือนแล้วตั้งแต่วันมี่เขาบอกชอบอีกฝ่ายไปมันดำเนินมาด้วยความเรียบง่ายมาตลอด
เขาไม่เคยทะเลาะหรือมีเรื่องให้ต้องรู้สึกแย่เลยในตลอดระยะเวลาเท่านี้มีแต่จะได้รู้จักกันมากขึ้นมองเห็นฝ่ายตรงข้ามในมุมมองที่ไม่เคยคิด
วันนั้นกับวันนี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกชอบน้องน้อยลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นเมื่อได้รู้จัก
เบบี้ไม่ใช่คนที่จะตัดสินจากภายนอกได้จริงๆจากระยะเวลาที่เขาได้สัมผัสลักษณะที่ดูเหมือนจะเป็นคนขี้อ้อนและน่ารักเอาเข้าจริงมันคือกับดักแท้ๆเลย
เบบี้คือคนที่สามารถหลอกทุกคนให้เชื่อว่าเจ้าตัวเป็นอีกอย่างได้ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ก็บอกแล้วว่านี่มันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาในการศึกษากันแล้วเขาจะรีบไปทำไมกัน
“วันนี้ไม่ไปรอรับน้องเหรอวะไอ้นะ” คูณเจ้าเก่าทักถามชัยชนะหลังจากอาจารย์บอกเลิกคลาสแล้วเพื่อนเขาก็ดูจะไม่ได้จะรีบไปไหนเหมือนทุกๆวัน
“ไม่
วันนี้น้องจะไปไหนไม่รู้กับเพื่อน”ถึงพวกเขาจะไม่ได้คุยกันตลอดเวลาแต่ในวันๆนึงพวกเขาจะได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายทำอะไรหรือจะทำอะไรบ้างเป็นปกติ
“เอ้า ยังไงๆความสัมพันธ์มันจืดจางเหรอ
มึงยังไม่ได้คบกันนี่”
“นิสัยอยากรู้อยากเห็นนี่ได้ใครมาไม่น่าใช่ป้าพริมนะกูว่า”
“ก็คือว่าเพื่อนถามด้วยความเป็นห่วงก็โดนลากไปถึงพระมารดาเลยว่างั้น”
“ก็ไม่ไง
ไม่ได้เบื่อไม่ได้จืดจางแต่คนเราก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างเปล่าวะ”
“โอ้โฮ้
ผมนี่อยากลุกขึ้นปรบมือให้ดังไปถึงตึกแปดเลยพ่อคุณ”
“บางความสัมพันธ์ไม่รีบร้อนมันก็ดี”
“เคยฟังปะเพลง ใจเย็นวงpancake อ่ะ
ระวังน้าครับเพื่อน”
“มึงอ่ะระวังหน้าโยกขี้ยุจริงๆ”
ติ๊ง
/Baby : ตกลงวันนี้ไม่มารับจริงอ่ะ?/
/CN : ก็ไหนน้องว่าจะไปกับเพื่อนไงแล้วเค้าจะไปทำไมล่ะวะ/
/Baby : เอ้า
ไม่คิดจะตื๊อผมหน่อยเลย?/
บรรยากาศอาจจะดูแปลกๆไปสักหน่อยแต่นี่คือความจริงที่เกิดขึ้นเบบี้ที่ทุกคนอยากบีบอยากกอดอยากเลี้ยงในสายตาของคนครึ่งมหาลัยน่ะที่จริงแล้วสุดแสนจะห้าวเป้งเลย
อย่างกับนั่งดูหนังสักเรื่องก็อารมณ์แบบคิดว่าเด็กที่ชื่อเบบี้มีมิติเดียวเหรอคิดง่ายไปหน่อยมั้งชัยชนะ
/Baby : ทำไมนะไม่ตื๊อผมอ่ะคือถ้านะตื๊อแบบอยากเจออ่ะผมก็ไม่ไปกับเพื่อนปะคิดหน่อย/
/CN : เอ้าก็น้องดูอยากไปกับเพื่อนมากกว่าปะ/
/Baby : เตะบอลคือเตะตอนไหนก็ได้ปะวะ!
แต่ตั๋วกินชาบูครึ่งราคามันต้องวันนี้!!/
/CN : บอกงี้ตั้งแต่แรกก็จบ
เอาเข้าจริงที่เป็นอยู่ทุกวันก็ตอบไม่ได้ว่าเราเหมือนคนคุยกันหรือเหมือนเป็นแฟนกันแล้วมากกว่าเพราะเขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะต้องประกาศใครว่าเป็นเจ้าของใครเหมือนที่น้องก็ไม่ได้อยากทำ(?)
เขารู้แค่ว่าชอบตอนนี้ชอบแบบนี้แบบที่ไม่ได้ไปเร่งรัดในความสัมพันธ์มันเรื่อยๆแต่มันก็ชัดเจน
“งั้นไปร้านพี่ซูกับกูปะเห็นแกว่าจะคุยเรื่องวันวาเลนไทน์ด้วย”
“ไม่ล่ะมึงเข้าไปเลยเดี๋ยวกูไปรับน้อง”
“เอ้า
เฉยเลยนะค้าาเมื่อกี้ยังบอกอยู่ว่าน้องจะไปกับเพื่อน”
“ไม่สาระแนสักเรื่องไม่ได้เลยนะครับลูกคุณพริม”
“เอาเข้าไปแม่กูจามจมูกหลุดแล้วมั้ง” เขาขำออกมาเล็กน้อยกับเพื่อนสนิทเเล้วจึงแยกย้ายกันไปตามแพลนที่วางไว้
เหมือนเป็นกิจวัตรไปแล้วที่พอเขาเรียนเสร็จเขาก็จะเดินข้ามตึกไปอีกตึกเพื่อหาคนที่ดื้อที่สุดในโลก
แม้ว่าจะเรียนคณะเดียวกันแต่ก็ไม่ได้ความว่าจะได้เห็นกันบ่อยๆเบบี้ก็ชอบบ่นอยู่เรื่อยๆว่าทำไมตารางเรียนของพวกเขาถึงได้สลับกันไปๆมาๆอย่างนี้
เอาตามความจริงเบบี้เป็นเด็กหลายมิติจริงๆแหละมีทั้งน่ารักบ้าง
กวนตีนบ้างตามประสาเด็กผู้ชายซึ่งเขาว่าแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบหรือความจริงแล้วสำหรับเขาคือดีทุกแบบก็ไม่รู้
เดินมาไม่ถึง10นาทีเขาก็ถึงอาคารเรียนรวมที่คนน้องเรียนอยู่ตอนแรกเขาว่าจะไปนั่งรอในร้านกาแฟแต่เบบี้ก็ส่งข้อความมาบอกก่อนว่าเลิกแล้วให้กำลังลงมาเขาถึงได้มารออยู่ใต้ตึกก็หวั่นๆอยู่ไม่น้อยว่าต้องโดนเพื่อนน้องแซวอีกแน่ๆแต่ก็เท่านั้นที่คนพวกนั้นเเซวมันก็ความจริงทั้งนั้นแต่มันก็จะเขินๆหน่อยแค่นั้นเอง
แต่ทว่าตอนที่เขาคิดอะไรเพลินๆเขาก็ต้องเห็นภาพที่จะว่าไม่ได้อยากเห็นเลยในชีวิตนี้ก็คงจะเว่อร์ไปแต่ใครจะอยากเห็นคนที่เราชอบยิ้มตาหยีให้คนอื่นกันอ่ะชัยชนะก็มีน้ำโหเป็นนะนายบุณยภู
“อ้าวพี่นะมารับไอ้เบเหรอ” กลายเป็นเด็กโฮมที่ให้ความสำคัญกับเขาแทนที่จะเป็น’เด็กคนนั้น’เขาก็จั๊กจี้ที่ใจอีกแล้วไอ้อาการคันยิบๆที่เกิดขึ้นในใจมันกลับมาอีกแล้ว
“อืม”
แม้ว่าเสียงของโฮมจะดังจนหลายๆคนเริ่มให้ความสนใจแต่คนที่ชัยชนะตั้งใจมารับก็ยังไม่เลิกเล่นอยู่กับคนอื่นอยู่ดี
ชัยชนะก็ได้แต่คิดว่าควรเดินหันหลังแล้วสตาร์ทรถกลับคอนโดไปนอนเลยดีไหมนะ
“อ้าวนะมาแล้วเหรอๆๆไปกันๆหิวตาลายแล้วเนี่ย”
“เหรอ”
“โอ้โฮ้น้ำเสียงเย็นชาอย่างกับพระเอกนิยายอ่ะนี่อินนิยายมาปะ”
“เดี๋ยวจะโดนนะเบบี้”
“555555555ก็ว่าไป..กูไปแล้วนะเจอกันพรุ่งนี้ๆ”
“เออไปเถอะกินให้อร่อยแต่ระวังนะมึง”
“ระวังอะไรวะ” เมื่อโฮมเห็นว่าเพื่อนคนอื่นชงเข้มมาแล้วจะไม่ให้ช่วยกันตบกลับไปก็กลัวจะเก้อหน้าที่แซวเพื่อนก็ตเองยกให้พวกเขาสิ
“น้ำซุปชาบูหวานเกิน”
“ฮริ้วว”
นี่แหละคือสิ่งที่ชัยชนะต้องพบเจอในทุกๆวันเหมือนถ้าวันนี้ไม่ได้เจอก็คงจะนอนไม่หลับอะไรทำนองนี้
“กวนตีนพวกห่า”
เมื่อคนน้องกล่าวลาบรรดาเพื่อนๆเสร็จสรรพพวกเขาก็ได้ฤกษ์ไปยังสถานที่ที่เบบี้ต้องการจะไปมากที่สุดในวันนี้สักที
ตามคาดเบบี้กินเหมือนวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ร้านนี้จะเปิดกินจนชัยชนะรู้สึกว่าเขาไม่ต้องหยิบช้อนตักอาหารเข้าปากเขาก็อิ่มแล้ว
“ค่อยๆกินดิเดี๋ยวก็ติดคออ่ะ”
“เอี่ย อ่าอักอีกอ่ะอะ”
“น้องเคี้ยวก่อนค่อยพูดได้ไหมวะ”
“เออๆ”
ถ้าถามหาบทสนทนาน่ารักกุ๊กกิ๊กก่องแก้วตั่งต่างก็คือไปหาจากคู่อื่นได้เลยไม่ใช่กับพวกเขาแน่ๆก็บอกเเล้วว่ามันดีมันคือความสบายใจแบบที่ไม่ต้องพยายามอะไรกันทั้งนั้น
“แล้วเมื่อกี้พูดว่าไร”
“ถ้าพูดใหม่นะจะหน้าแดงปะ”
“อย่ามาประสาทใครเขาจะหน้าแดงกับแค่คำพูดวะน้อง”
“ก็นะไงนะเป็นบ่อยออกผมเห็นประจำอ่ะ”
“ขี้ตู่ว่ะ”
“ขี้เขินว่ะ”
แล้วเราก็หลุดหัวเราะด้วยบทสนทนาเล็กๆน้อยกันอีกครั้ง
แต่ชัยชนะกลับต้องคิดในหัวเลยว่าไม่น่าไปตื๊อเด็กมันเลยเพราะพอเขาฟังเบบี้พูดใหม่อีกรอบ..
“ผมบอกว่า ‘เนี่ย น่ารักอีกละนะ’เอง”
เขาก็หน้าแดงจนเด็กมันล้ออีกจริงๆด้วย:/
ตกลงนี่ชัยชนะเป็นฝ่ายขอจีบเด็กเบบี้จริงๆใช่ไหมอยากแฟลชแบคกลับไปดูอีกรอบยังไงชอบกล
//////
“มึงจะร้องแค่เพลงเดียวจริงเหรอวะไอ้นะ!!” เสียงของแจ๊คที่ดังแปดหลอดกว่าใครเพื่อนทำเอาคูณที่นอนฟุบโต๊ะหลับอยู่ข้างชัยชนะสดุ้งขึ้นมาจนเพื่อนๆแถวนั้นขำกันยกใหญ่
“ตะโกนหาป้ามึงเหรอไอ้แจ๊คไอ้ฟาย”
“เอ้าก็กูกลัวเพื่อนไม่ได้ยิน”
“เขาได้ยินกันทั้งเซคแล้วไอ้เวร”
ชัยชนะอดตอบกลับไปไม่ได้กลายเป็นว่าที่เขาแอบอยากขึ้นเวทีไปร้องวันงานเทศกาลเป็นอันต้องตกไปเพราะแจ๊คได้ป่าวประกาศซะลั่นห้องไปแล้วเรียบร้อย
เยี่ยมจริงๆเลยเพื่อนรัก
“เออช่างมันก่อนตกลงมึงจะร้องแค่เพลงเดียวจริงอ่ะ?”
“เออดิคนเยอะไม่ใช่เหรอวันนั้นอ่ะก็แบ่งๆกันร้องไปดิ”
“มึงจะเอาเวลาไปเทให้น้องเบบี้กูรู้ไอ้สัส”
“หุบปากมึงบ้างก็ได้นะไอ้คูณ”
“แบร่ๆ”
“อ่ะ
ละถ้ากูเดาไม่ผิดเพลงเดียวที่มึงจะร้องก็คือจะร้องให้น้องด้วยถูกไม่ถูก”
“ฉลาดดีมากหมาน้อย”
“โฮ่งๆครับ ถุ้ย” ถึงแจ๊คจะหมั่นไส้พวกมีความรักแต่ถ้ากับคู่ของเพื่อนเขาแล้วเขาก็อยากเห็นพวกนี้ลงเอยกันสักทีไม่แน่วันนั้นชัยชนะกับเบบี้อาจจะตกลงคบกันก็ได้เพราะงั้นเขาจะไม่บ่นไปมากกว่านี้ก็แล้วกัน
“จะขอคบน้องวันนั้นเหรอไม่เบาเลยนะไอ้เสือสักทีนะครับ”
“ใครบอกพวกมึง..กูไม่ได้จะขอ”
“เอ้า/อ้าว” ทั้งแจ๊คและคูณต่างตอบออกมาอัตโนมัติไอตัวพวกเขาก็อุตส่าห์คิดว่าเพื่อนจะมีแฟนอย่างเป็นทางการแล้วแต่มันก็ยังไม่คิดจะขออีก
“ทำไมอีกอ่ะอารมณ์ศิลปินอีกละเหรอ”
“ก็ไม่ยังไงแต่กูไม่อยากรีบร้อน”
“แต่นี่ก็จะ5เดือนละปะคือมึงจะคุยกันไปเรื่อยๆจนเรียนจบเลยเหรอหรือยังไงครับ”
“ไม่..”
“ถ้าไม่ก็ทำอะไรสักอย่างได้เเล้วโว้ย” แจ๊คทนไม่ไหวจริงๆรู้สึกจะฟินนะแต่มันไม่สุดอ่ะชัยชนะเข้าใจปะวะ
“กูหมายถึงไม่ยุ่งกันสักเรื่องได้ไหมคนไทย”
“แหมเอาซะพวกกูตัวซีดเลยน้า”
“ทุกอย่างมันมีเวลาของมันพวกมึงอย่าไปเค้นมันเลย”
“ไอ้แจ๊คลุกขึ้นปรบมือสิวะพ่อมึงเฉียบอีกแล้วน่ะ”
“พวกเวรกวนตีน”
ก็อย่างที่เขาบอกทุกอย่างมันมีเวลาของมันอยู่แล้วเขาแคาอยากมั่นใจว่าเขาจะอยู่ในสถานการณ์the
right time at the right moment เขาไม่ใช่คนที่จะอยากคบใครก็ได้ไว้เพื่อมีอวดใครหรือจะได้อินเทรนด์เทศกาลแต่เขาแค่อยากมีเบบี้ในชีวิตประจำวันต่อไปอีกนานๆก็แค่นั้นไม่ได้สนว่าเบบี้จะดื้อจะห้าวหรือไม่ได้เป็นในแบบที่ใครคิดแค่เป็นเบบี้ของชัยชนะคนเดียวก็พอ
Happy Valentine’s Day
21.30
-ร้านพี่ซู-
“เวทีต่อไปขอมอบให้คนฮอตแห่งร้านนี้นะครับแบบว่าขึ้นเวทีทีไรผมเห็นน้องๆผู้หญิงกรี๊ดแก้วแตกกันทุกคน”
“กรี๊ดด”
“เนี่ยๆพูดไม่ทันขาดคำๆอ่ะๆไปฟังเพลงจะพี่ชัยชนะกันดีกว่าา”
แจ๊คพูดออกไมค์อย่างอารมณ์ดีเพราะวันนี้มันครื้นเครงจริงๆก็อย่างว่าเทศกาลแห่งความรักใครๆก็อยากมานั่งฟังเพลงชิทแชทกันทั้งนั้นพวกคนโสดก็สนุกคนมีคู่ก็สนุกซึ่งเขาชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆ
“สวัสดีครับทุกคน”
“กรี๊ดดดดพี่นะคะพี่ไม่สมควรเป็นแฟนใครพี่สมควรเป็นแฟนหนู!!”
“พี่นะหนูขอเรียกที่รักได้ไหมคะ!!”
“ฮ่าๆ
ใจเย็นๆนะครับทุกคนวันนี้ผมจะเป็นที่รักให้ทุกคนเองนะ”
“กรี๊ดดดดดดพี่น้าาาาาาาาาา”
แม้ว่าชัยชนะจะยิ้มกว้างให้คนในร้านอย่างทั่วถึงแต่ในใจเขาก็แอบสั่นเล็กๆเมื่อเหลือบไปเห็น’น้อง’ทางขวามือที่พูดแบบไม่ออกเสียงแต่รูปปากชัดเจนแถมตาแข็งจนเขาเซไปหนึ่งจังหวะว่า “จริงปะจ๊ะ” มันดูเป็นประโยคที่ควรเกิดด้วยความขำขันแต่ต้องไม่ใช่ในอิริยาบถนี้ใช่ไหมนะ
“ผมไม่รู้ว่าเพลงนี้จะเก่าไปไหมถ้าเทียบกับเวลาในตอนนี้แต่ผมชอบเพลงนี้จริงๆนะครับ..งั้นใครร้องได้ก็ร้องตามเลยนะ”
“ฮู้ววๆๆ”
“กับวันเวลา กับฟ้าที่เปลี่ยน
ของบางอย่างก็เปลี่ยนไป วันเวลา
ยิ่งนานเท่าไหร่ ชีวิตก็เปลี่ยนทุกวัน
แต่วันเวลา ก็แพ้บางอย่าง
เพราะบางอย่าง ไม่เปลี่ยนผัน
ใจของเรา กับความสัมพันธ์
สิ่งนั้นจะอยู่คงทน
วันเวลาที่มันเปลี่ยนไป จะเปลี่ยนชีวิตก็บางหน
แต่วันเวลา ไม่เคยเปลี่ยนคน
ที่มีจิตใจแน่นอน”
เขาว่าเวลาที่เรามีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้นึกถึงครั้งแรกหรือวันแรกเราจะเผลอจมอยู่กับความคิดนั้นสักพักหนึ่ง
ตอนที่เขาร้องเพลงออกมาอย่างสบายๆอยู่นั้นเขาก็นึกไปถึงวันแรกที่เขาตั้งใจร้องเพลงให้ใครสักคนซึ่งคนคนนั้นต้องเป็นเบบี้ที่ทำเอาชัยชนะเสียฟอร์มไปเพราะดันเข้าใจผิดแต่วันนี้เขาตั้งใจร้องเพลงนี้ให้เบบี้เพราะมันตรงกับที่เขาอยากจะบอก
“จะมีอะไรที่ดีไปกว่า
ไปกว่าสายตาของเธอ
ที่มีแต่ความเข้าใจเสมอ
ให้กับฉัน
จะมีอะไรที่ดีกว่านี้
หากเรามีหัวใจให้กัน
นานเท่านาน
ไม่มีวันที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
ชัยชนะเห็นเด็กคนนั้นมองมาเหมือนกับวันนั้นวันที่เขาร้องเพลงแรกเพื่อแทนความรู้สึกให้กับความสัมพันธ์ของเราแต่วันนี้มันมีบางอย่างเปลี่ยนไปสายตาของเบบี้มันไม่ใช่ดูมีอะไรบางอย่างแต่เขาดูออก..มันคือสายตาที่คนรักกันใช้มอง
“ขอบคุณครับทุกคนวันนี้ผมร้องแค่เพลงเดียวไม่ว่ากันนะครับ”
“ไม่ว่าค่ะ!!
เพราะพี่นะคือเทวดาในใจหนูค่ะรักพี่นะนะคะ ฮื่ออ”
“ฮ่าๆขอบคุณ
ไปฟังเพลงกันต่อกับนักร้องคนใหม่เลยนะครับ”
ชัยชนะเมื่อกล่าวลาเวทีดนตรีสดเสร็จก็ลงมาเพื่อจะตรงไปหาเด็กเบบี้เป็นการเทเวลาให้แบบที่คูณบอกสำหรับในวันเทศกาลที่จะว่าอินไหมก็ไม่เชิงไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนแต่กลายเป็นว่าพอเขาเดินมาถึงโต๊ะคนที่เขาตั้งใจจะมาหากลับไม่อยู่
แต่เท่าที่เห็นจากสายตาเพื่อนเบบี้ก็อยู่กันครบเลยนี่
“ไอ้โฮมเบบี้หายไปไหน”
“อื้มมม หายไปไหนน้าา”
“อีกทีนะกูเพื่อนเล่นมึงเหรอ”
“โหดสัสๆอ่ะพี่นะถามถึงมันทำไมเป็นแฟนกันเหร้ออก็เปล่าา”
“กวนตีนมากตีนกูจะลอยนะ”
“ฮ่าๆ
อ่ะๆไม่แกล้งละๆนั่งก่อนๆละหันไปหน้าเวทีนะพี่นะ”
ชัยชนะก็ขอยืนยันคำเดิมว่าเขายังไม่เคยเจอใครกวนตีนเท่าโฮมน้องเทคเพื่อนสนิทแล้วจริงๆแต่ทำไงได้ไอ้เด็กนี่ดันเป็นเพื่อนรักของเด็กเบบี้นี่ชัยชนะก็ไม่มีทางเลือกแล้วนอกจากทำใจ
“สวัสดีครับทุกคน”
“น้องเบบี้ๆๆๆๆ!!แงงงตัวจริงน่ารักจังโว้ยเพิ่งเคยเห็นเลยเนี่ยๆๆ”
“น้องเบบี้!การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหาเจ๊นะคะ!!!”
“น้องเบบี้ครับที่บ้านพี่มีขนมเยอะแยะเลยวันหลังแวะมานะครับ!!!”
ชัยชนะคิ้วกระตุกกึกๆและเพิ่งได้เปิดโลกเข้าใจเบบี้แล้ววันนี้เวลาที่คนเป็นน้องบอกว่าน่าเบื่อจริงๆเวลามีคนตะโกนบอกรักเขาเวลาที่เขามาร้องเพลง
บ้าจริงๆ
“วันนี้ผมนายบุญยภูขออนุญาตมาร้องเพลงหนึ่งวันนะครับ”
“หลายๆคนก็ได้ค่าา”
“ฮ่าๆ วันนี้วันอะไรน้า”
“วันวาเลนไทน์!!!!!”
ชัยชนะจะเริ่มคิดจริงๆแล้วว่าตกลงเบบี้เป็นนักร้องอีกคนที่ร้องในร้านพี่ซูแบบที่เขาไม่เคยเจอหรือเปล่าทำไมดูชำนาญอะไรขนาดนั้น
“ใครโสดใครไม่โสดก็สนุกเหมือนกันเนอะ”
“กรี๊ดดด/วู้วๆ”
“แต่วันนี้ผมอ่ะขออนุญาตร้องเพลงจีบใครบางคนนะครับ”
“กรี๊ดดดดดน้องเบบี้”
“แบบว่าเขาเป็นฝ่ายจีบผมมานานแล้วอ่ะผมก็อยากจีบเขาบ้างแฟร์ๆทุกคนว่าไงครับ?”
“แงงงงดีมากค่าTT”
“พี่อยากเป็นคนนั้นครับน้องเบบี้!TT”
ชัยชนะเริ่มจดจ้องหน้าของบรรดาแฟนคลับหน้าเวทีอย่างจริงจังแล้วเมื่อได้ยินประโยคหวานหูนั่น
แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ไม่อาจจะซ่อนหูแดงๆของตัวเองได้หลังจากที่ฟังคนน้องพูดอะไรก็ไม่รู้ออกมาที่แม้แต่ตัวเขายังไม่เคยทำเลย
“เอ้าพี่นะหน้าแดงใหญ่ละผมยังไม่เห็นพี่แตะแอลเลยน้า”
“หุบปากหน่า” เพื่อนในโต๊ะเบบี้เองก็เริ่มแซวเขาใหญ่แล้วชัยชนะนึกในใจว่ารีบๆลงมาสักทีได้ไหมเจ้าเด็กแสบ
“เขาคนนั้นฮอตโคตรๆเลยนะครับทุกคน
แต่ผมอ่ะจะไม่ยอมแพ้ใครหรอกนะ”
“แงงน้องเบบี้TT”
“เพราะผมมีชัยชนะเป็นของตัวเองและผมก็จะไม่ปล่อยชัยชนะนี้ให้ใครด้วย”
“ใช่พี่นะไหมคะ!!!?แม่เขารักกันจริงๆด้วยแม่!!TT”
“ฟังผมร้องเพลงด้วยผมตั้งใจร้องให้นะนะถึงแม้ว่าเนื้อเพลงมันไม่ได้จะตรงมากแต่มันก็มีสิ่งที่อยากบอกอยู่โอเคปะ”
“เด็กบ้า” ชัยชนะยอมรับก็ได้ว่าเป็นคนขี้เขินก็ดูสิ่งที่เบบี้ทำสิเป็นใครไม่เขินมั่ง
ใครทนไหวเขาโอนเงินให้เลย14บาท
“คือว่าคือ เอ่อ คือว่าวันนี้มัน
มีไอเดียมานำเสนอให้กัน
คือว่าเรา อ่า
แบบว่ามาอยู่ด้วยกัน
อยู่กันไป ไปถึงไหนถึงกัน
ปีสองปี สามปี สี่ปี ห้าปี
เราจะมีกันอย่างนี้ได้ไหม
เป็นสิบปี ยี่สิบปีเรื่อยไป
ขอให้เธอรับไว้พิจารณา”
ทำนองสบายๆของเพลงบวกกับเสียงร้องเพราะๆของเบบี้ทำให้คนในร้านมีความสุขไม่ว่าจะทั้งคนมีคู่หรือไม่มีคู่รวมไปถึงคนที่พยายามแล้วที่จะไม่ยิ้มให้กับเพลงที่เด็กเบบี้เลือกมาร้องแต่ก็ไม่วายยิ้มเห็นฟันจนเพื่อนเบบี้ล้อไม่ได้
“รู้ฉันมีข้อเสียเต็มไปหมด
ไม่มีอนาคตแบบสุดสุด
ปากก็หมาระรานไม่หยุด
แต่ฉัน ฉัน ฉัน ฉัน
ฉันอยากเห็นเธอทุกวัน
เช้า สาย บ่าย ค่ำ
อยากเห็นเธอตอนแก่จัง
มันดีที่เราอยู่ด้วยกัน
มันดีอย่างกับฝัน
จะอยู่ด้วยกันไปจนแก่มั้ย”
ก็เขาบอกแล้วว่าบางความสัมพันธ์มันไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศใครหรือไปเค้นอะไรมัน
ปล่อยให้มันดำเนินไปตามทางของมันเพื่อให้มันได้โตต่อไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่ผลของมันสุกงอมแล้วเราจะได้เก็บเกี่ยวมันไปพร้อมๆกัน
“อยากเห็นเธอตอนแก่จัง
มันดีที่เราอยู่ด้วยกัน
มันดีอย่างกับฝัน
จะอยู่ด้วยกันไปจนแก่มั้ย
ถึงไหนถึงกันไปจนแก่นะ
มันดีจริงจริงนะ”
ถึงแม้วันนี้ยังไม่เรียกแฟนไม่ได้หมายความว่าจะไม่เป็นสักหน่อยแค่ชัยชนะและเบบี้รู้กันเองสองคนก็พอว่าวันนั้นกับวันนี้สิ่งที่ต่างออกไปคืออะไร..และสิ่งนั้นก็คือเสียงหัวใจที่เต้นพร้อมกัน
:-)
#howcutecb
(?)
.
.
.
.
.
HappyVD ค้าบบบทุกคนนนนวันนี้เอาน้องมาให้อ่าน55555555555เป็นครั้งแรกเลยที่เพื่อนเค้าจะบ่นไม่ได้ว่าเค้าไม่แต่งลงเสปในเทศกาล
ก๊ากๆๆ และสำหรับอีเว้นท์วันนี้คือรีดเดอร์คนไหนเป็นชาวมศวทักเค้ามาเค้าจะเลี้ยงชอคบอลในเบจำนวน2คน!!ฏ้คื้อปากดว่าไม่มีใครทัก แป่ว555555555555555555555555555555555ดีปะๆทักเค้ามานะจุ้บๆไปแระๆๆแจกันค้าบบบ
ความคิดเห็น