EXO (Sehun x You) Love Bad Brother

ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 10

ตอนที่ ๑๐

                เช้าวันใหม่ ฉันรีบตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปโรงเรียน ความจริงก็ไม่ค่อยอยากมาเท่าไรหรอก มันเพลีย แต่เพิ่งจะเปิดเรียนถ้าจะขาดก็ไม่ใช่เรื่อง วันนี้ก็เหมือนเมื่อวานที่คุณลุงคนขับรถมาส่ง แต่ที่แปลกกว่าเมื่อวานคือพอฉันลงจากรถ ชานยอลก็รีบปรี่เข้ามาหาทันที นี่เขามาโรงเรียนเช้าขนาดนี้เลยหรอ ทั้งๆที่เมื่อวานก็มาสายมาก

                ‘‘มารอตั้งนานแน่ะ’’ ชานยอลยิ้มร่าเข้ามาหา พร้อมกับช่วยถือกระเป๋านักเรียนให้

                ‘‘นายมารอฉันหรอ?’’

                ‘‘แน่นอนสิ กินอะไรมาหรือยัง?’’  (ขออนุญาตใช้ค่ากินเลยนะ ทานมันผู้ดีเกิน ฮ่าๆๆๆๆ)

                ‘‘ยังเลย พอดีวันนี้ฉันอยากมาเช้าๆ ก็เลยไม่ได้กิน’’

                ‘‘งั้นไปกินกับฉันนะ ป้ะๆๆ’’ ชานยอลไม่รอให้ตอบรับ แต่กลับลากฉันไปที่โรงอาหารด้วย ความเร็วระดับหนึ่ง จนมาถึงโรงอาหารที่ตอนนี้คนประปรายเพราะมันเป็นเวลาเช้าอยู่

                ‘‘เอาแซนวิชไส้ทูน่าสองชิ้นครับ’’ ชานยอลสั่ง

                ‘‘ย๊า นายไม่คิดจะถามฉันเลยหรอว่าอยากกินอะไร’’

                ‘‘อ้าว ไม่อยากกินไส้ทูน่าหรอ งั้นจะกินไส้อะไรละ เดี๋ยวที่สั่งไปฉันจะกินเอง’’

                ‘‘เอาแฮมชีทแล้วกัน’’

                ‘‘โอเคๆ ป้าครับ เอาแฮมชีทอีกหนึ่ง’’ พอได้แซนวิชชานยอลก็พาฉันมานั่งที่แล้วเขาก็เดินออกไปเพื่อไปซื้อน้ำดื่ม อื้มม บริการดีเยี่ยม

                ‘‘หวัดดี’’ อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ไม่สิ ถึงจะทักแค่คนเดียวแต่ก็ไม่ได้มาคนเดียว เพราะพวกเธอมากันสี่คน

                ‘‘คะ?’’ ฉันเลิกคิ้วสงสัย เพราะไม่เคยรู้จักกัน

                ‘‘เพิ่งย้ายมาใหม่หรือคะ’’

                ‘‘ค่ะ’’

                ‘‘ดูเหมือนจะเรียบร้อยนะ .... แต่เธอมันแรดเงียบ’’

                ‘‘ห๊ะ’’ ฉันถามด้วยความสงสัย แต่ต้องยอมรับว่าฉันค่อนข้างจะมีน้ำโหพอสมควร

                ‘‘อย่ามาทำเป็นใส่ซื่อหน่อยเลย’’

                ‘‘โอ้ยยย อะไรของพวกเธอ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ’’ หน็อยยย กล้าดียังไงมาดึงผมฉัน

                ‘‘หึหึ ยังจะมาแอ๊บใสๆ เลิกยุ่งกับเซฮุน ถ้าไม่เลิกยุ่ง อย่าหาว่าฉันไม่เตือน อ๋อ แล้วอีกอย่าง เลิกยุ่งกับชานยอลและซูโฮด้วย ไม่งั้นเธอเจ็บแน่’’ พอพร่ำเสร็จก็เดินไปทันที ไอ้ที่ชมว่าสวยเมื่อกี๊ขอถอนคำพูดนะ

                ‘‘มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ เฮเลน ทำไมผมยุ่งแบบนี้อะ’’ ชานยอลที่เพิ่งเดินมาถึงพร้อมกับวางน้ำดื้มไว้บนโต๊ะถาม

                ‘‘เปล่าๆ รีบกินเถอะ ใกล้จะขึ้นเรียนแล้ว’’ ฉันเลือกที่จะเก็บมันไว้ ฉันไม่ใช่คนขี้ฟ้องซะหน่อย

                ‘‘คราวนี้ฉันจะไม่เซ้าซี้ แต่คราวหลังมีอะไรให้บอกฉัน เข้าใจมั้ย’’ ชานยอลเอามือมาจัดทรงผมให้อย่างเบามือ

                ‘‘ก็มันไม่มีอะไรจริงๆ’’

                ‘‘อื้ม งั้นก็รีบๆกินสิ เป็นคนบอกเองนะว่าจะถึงเวลาขึ้นเรียนแล้ว’’ จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก เนื่องจากตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับแซนวิชตรงหน้า จะว่าไปผู้หญิงพวกนั้นมาหาเรื่องฉันเพราะเซฮุนด้วยอย่างนั่นหรอ ทำไมพวกเธอถึงรู้จักเซฮุนล่ะ  แต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของฉันอยู่แล้ว

                ‘‘เฮเลน  ทำไมวันนี้มาช้าล่ะ’’ ซูโฮทักทายหลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องได้ไม่นาน

                ‘‘ไปหาไรกินที่โรงอาหารมาน่ะ’’

                ‘‘อ๋อ คิดว่าจะไม่มาซะอีก ฮ่าๆๆ’’

                ‘‘แล้วนายกินอะไรมาหรือยัง’’ ฉันถามเพราะเป็นห่วงพ่อเทพบุตรสุดหล่อนะเนี่ย

                ‘‘ยังหรอก ฉันตื่นสายน่ะ ว่าจะมากินที่โรงเรียนแต่เหมือนจะไม่ทัน’’

                ‘‘งั้นนายเอานี่ไปกินสิ’’ ฉันยื่นแซนวิชทูน่าไปให้ซูโฮ เป็นอันที่ชานยอลสั่งมานั่นแหละ แต่เขากินแค่อันเดียวแล้วให้ฉันเอาเก็บไว้เผื่อหิว

                ‘‘ย๊า ฉันซื้อให้เธอนะ เอาไปให้คนอื่นได้ไง’’  ชานยอลค้านทันทีที่เห็นฉันเอาแซนวิชให้ซูโฮ

                ‘‘นายอย่าใจดำไปหน่อยเลยน่า อีกอย่างฉันก็อิ่มแล้ว ให้ซูโฮกินน่ะดีแล้ว’’

                ‘‘มันจะดีหรอเฮเลน’’

                ‘‘ง่า ก็ฉันอยากให้นาย เอาไปสิ’’ ฉันแกะแซนวิชออกจากล่องก่อนจะยื่นให้อีกครั้ง

                ‘‘แต่...’’

                ‘‘นายอยากให้ฉันป้อนหรอ? ฮ่าๆๆๆๆ’’      

                ‘‘ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย’’ ซูโฮก้มหน้าแล้วรับแซนวิชไป ถ้าตาไม่ฝาดเมื่อกี๊ฉันเห็นเขาหน้าแดงด้วยอ่ะ อย่าบอกนะว่าเขาเขิน อ๊ากกกก น่ารักอีกแล้ว พ่อเทพบุตรของฉัน

                ‘‘ให้มันน้อยๆ หน่อย ฉันจีบเธออยู่นะยัยบ้า หึงอ่ะหึง เข้าใจมั้ย’’ ชานยอลตะโกนเสียงดังเป็นผลให้เพื่อนที่อยู่ในห้องหันมามองที่เราเป็นตาเดี๋ยวสายตาที่มองมาที่ฉันไม่เป็นมิตรเลยอ่ะ

                ‘‘นะ นายจีบเฮเลนอยู่หรอ’’ ซูโฮพูดเสียงตะกุกตะกัก

                ‘‘ใช่ๆ แต่เหมือนเฮเลนไม่สนใจฉันเลยว่ะซูโฮ เล่นตัวชะมัด’’

                ‘‘เห็นฉันมั้ย? ฉันอยู่ตรงนี้นะโว้ยไอ้บ้า’’ ฉันตะโกนใส่หน้าชานยอล มานินทาต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เฮเลนจะไม่ทน

                ‘‘พอๆๆ นั่งลงได้แล้ว ครูจะเข้าแล้ว’’ ซูโฮหยุดสงครามระหว่างฉันกับชานยอลเอาไว้ได้ทัน ถามจริง นี่เขาคิดจะจีบฉันจริงๆหรอ?  จีบผู้หญิงเขาทำแบบนี้กันหรอว่ะ หึ

                ‘‘นายๆ แลกที่กับฉันทีสิ’’ ฉันหันไปบอกคยองซูที่มีโต๊ะนั่งข้างๆซูโฮ ไม่อยากนั่งใกล้ชานยอล เชอะ งอนนนน?

                ‘‘ย๊า ยัยบ้า จะแลกที่ทำไม’’

                ‘‘ฉันเบื่อนาย โอเคป่ะๆๆ มาเร็วคยองซู แลกที่กับฉันที’’ ฉันย้ายสัมภาระ? ไปนั่งข้างๆซูโฮก่อนจะยิ้มตาหยีให้กับเขา

                ‘‘เธอแลกที่ทำไมน่ะ?’’

                ‘‘ก็ฉันอยากนั่งใกล้นายไง ซูโฮ’’ ฉันให้ไปยิ้มหวานให้ซูโฮ

                ‘‘จะ..จริงหรอ’’

                ‘‘ใช่สิ’’ ยิ้มหวานๆ โปรยเสน่ห์ ฮ่าๆๆๆ

                ‘‘แล้วทำไมถึงอยากนั่งใกล้ฉันล่ะ’’

                ‘‘เพราะฉันชอบนาย...’’ ฉันยิ้มหวานให้ซูโฮอีกครั้ง

                ‘‘........ชะ...ชอบฉันจริงๆหรอ?’’ ซูโฮเป็นอะไรของเขา? อยู่ดีๆ ก็หลบตาฉันซะงั้น

                ‘‘ใช่ ใครจะไม่ชอบนายล่ะ ทั้งหล่อ ทั้งสุภาพบุรุษ ฉันล่ะชอบนายที่สุดเลย ไม่เหมือนกับคนบางคน’’ ฉันเอาหน้าไปซบไหล่ซูโฮเล็กน้อย แต่ก็ไม่วายหันไปแขวะชานยอล ความหมั่นไส้ส่วนตัวล้วนๆ

                ‘‘แบบนี้เองสินะ’’

                ‘‘อ่า... ทำไมนายต้องก้มหน้าด้วยล่ะ ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า’’

                ‘‘เปล่าๆ คุณครูมาแล้วตั้งใจเรียนเถอะ’’ ซูโฮหันมายิ้มให้แล้วมองไปยังหน้าห้อง ระหว่างนั่งเรียนฉันก็ไม่ได้ฟังอะไรมากมายหรอก คือมันเป็นวิชาที่ง่วงมากที่สุด นั่นก็คือวิชาประวัติศาสตร์เกาหลี ง่วงตั้งแต่วิชาแรก ใครกันที่จัดให้เรียนวิชานี้วิชาแรก อยากเห็นหน้าจริงๆ

Kim Junmyun’s Part

                อยู่ดีๆ เฮเลนก็บอกว่าชอบผม ผมรู้สึกดีใจแบบแปลกๆ ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจมันเต้นแรงผิดปกติ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ชอบผมจริงๆ เธอคงไม่รู้สินะว่าได้ทำให้ผมหวั่นไหวไปแล้ว แต่ผมคงต้องเก็บอาการซะหน่อย เพราะผมก็เพิ่งมารู้วันนี้ว่าชานยอลก็ชอบเฮเลนและดูเหมือนว่าเขากำลังจะจีบเธอด้วยซ้ำ  ตลอดเวลาที่นั่งเรียนข้างๆเฮเลน ผมแทบจะไม่มีสมาธิฟังสิ่งที่ครูกำลังสอน เพราะผมได้แต่แอบมองเธอ ดูเหมือนว่าเธอก็เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน ผมเห็นเฮเลนหาววอดๆ ไปหลายรอบแล้วนะ มันก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะ แม้แต่ผมที่ค่อนข้างตั้งใจเรียนแต่พอมาถึงวิชานี้ผมก็เกิดอาการเบื่อเหมือนกัน

                ‘‘หมากฝรั่งหน่อยมั้ย?’’ ผมเอาหมากฝรั่งไปให้ เพราะดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยไหวแล้ว เมื่อคืนไม่ได้พักหรือไงกัน

                ‘‘ครูจะไม่ว่าหรอ?’’

                ‘‘ถ้าไม่เห็น ก็ไม่ว่านะ แต่มันจะช่วยให้เธอไม่ง่วง’’

                ‘‘อ่า ขอบคุณนะ’’ เฮเลนยิ้มหวานๆ ให้ผมหนึ่งครั้งแล้วหยิบมันเข้าปาก เธอจะรู้หรือปล่าว่ารอยยิ้มแบบนั้นทำให้ผมแทบจะคลั่ง

                ‘‘นายไม่เอาหรอ’’

                ‘‘ไม่อ่ะ ฉันไม่ค่อยง่วงเท่าไร’’

                ‘‘อ้อ งั้นก็ขอบคุณนะ’’ เธอยิ้มให้อีกรอบ แล้วเวลานั้นเองที่หัวใจผมเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น จนน่าใจหาย กลัวว่าคนตัวเล็กข้างๆจะได้ยินมัน นี่เพิ่งจะรู้จักกันสองวัน ผมก็จะชอบเธอแล้วหรอเนี่ย? แปลกจริง ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เลย นี่เป็นคนเเรกที่ทำให้ผมหวั่นไหวเลยนะ นับจากเรื่องนั้น... ทำไงดีอ่ะ จะจีบแข่งกับชานยอลเลยมั้ย?

End Kim Junmyun’s Part

 _________________________________________________________________________________________

มาเเล้ววววว ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากกกก ฮ่าๆๆๆ
มยอนก็เจอเเรงดึงดูด ทำไงดี คึคึ
เเต่มันมีอะไรทีี่มากกว่านั้น
ฝากติดตามด้วยน๊าาาา
.
.
.
.
รักรีดเดอร์ รักนางเอกนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆ

MADE IN. BWCW