EXO (Sehun x You) Love Bad Brother

ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 19

ตอนที่ ๑๙

                ตอนเย็นฉันก็มารอเซฮุนมารับเหมือนทุกวัน ฉันรู้สึกว่าช่วงหลังๆ นี้ เขาดีกับฉันมากกว่าปกตินะ แล้วก็ไม่ค่อยโรคจิตเหมือนเดิมแล้วด้วย จะมีก็บางครั้งที่เขาชอบฉวยโอกาส วันนี้แปลกมากที่ไม่มีใครมารอเป็นเพื่อนฉันเลย ซูโฮก็รีบกลับบ้านไปแล้ว ส่วนชานยอล แบคฮยอน อี้ชิง ลู่ฮาน แล้วก็คยองซูก็คงจะไปซ้อมดนตรีกันเหมือนเดิม แหม คิดจะทิ้งฉันก็ทิ้งเลย ถ้าฉันต้องการก็ไม่เห็นโผล่หัวมาซักคน แต่พอไม่ต้องการแล้วกลับมาเกาะติดฉันยังกับตุ๊กแกเกาะผนังบ้าน

                เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด

                เสียงล้อรถบดเบี้ยวกับพื้นถนนเสียงดังจนคนแถวนี้หันมามอง ไม่ชินกันอีกหรือคะ มันก็เบรกอย่างนี้ตลอด ทุกครั้งที่มารับฉันนั่นแหละ

                ‘‘ไง  ไหนล่ะหนุ่มๆ ของเธอ’’

                ‘‘พวกเขาไม่ว่างงง วันนี้นายมาโคตรช้าอ่ะ’’

                ‘‘โทษทีๆ ขึ้นรถสิ’’ เซฮุนเปิดประตูรถเชื้อเชิญให้ฉันเข้าไปนั่ง อื้มม สุภาพบุรุษมาก

                ‘‘ขอบคุณ’’

                ‘‘แวะที่ไหนก่อนมั้ย’’

                ‘‘แวะทำไม..’’

                ‘‘เปล่าๆ ถามเฉยๆ เผื่อเธออยากไปที่ไหนก่อน’’ เขาเปลี่ยนไปใช่มั้ย? ฉันก็คิดแบบนั้น ปกติไม่เห็นจะเป็นแบบนี้ ฉันควรดีใจใช่ป่ะ?

                ‘‘งั้น แวะดูหนังก็ได้’’ เซ็งๆ เครียดๆ ดูหนังหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง โน๊ะๆ

                ‘‘เฮ้ยยย จริงดิ?’’

                ‘‘เป็นอะไรของนาย’’ คือฉันสงสัย ทำไมเขาต้องทำหน้าดีใจเวอร์ขนาดนั้น

                ‘‘ก็ปกติเธอไม่เคยไปไหนกับฉันเลยไง นี่เธอขอให้พาไปเลยนะ ดีๆๆๆ’’

                ‘‘อ่อ... อื้มๆ’’

                ‘‘รู้มั้ยว่าฉันดีใจแค่ไหน...’’

                ‘‘...........’’

                ‘‘ไม่รู้ล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ’’´เซฮุนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง อารมณ์ดีมาจากไหนไม่ทราบ?

                ‘‘เซฮุน...’’

                ‘‘ครับ’’ โอ้วววว เห็นมะ แปลกป้ะๆๆ อยู่ดีๆ ก็มาพูดเพราะ

                ‘‘นายคิดว่าช่วงนี้ตัวเองทำตัวแปลกๆ ไปมั้ย’’ ฉันถามเพราะสงสัย

                ‘‘แปลกยังไง’’

                ‘‘ก็นายน่ะ ดูสุภาพมากกว่าเดิม แล้วอีกอย่างคือนายโรคจิตน้อยลงกว่าเมื่อก่อน เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยจะทำตัวเลวๆ ใส่ฉันอีกด้วย แปลกจริงๆ’’

                ‘‘อื้มม ดูเหมือนจะเป็นคำชม....’’

                ‘‘แน่นอนสิว่ามันเป็นคำชม’’

                ‘‘อยากรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงเปลี่ยนไป’’

                ‘‘............’’

                ‘‘เพราะว่าฉันมีความรัก....’’

                ‘‘...........’’ คำตอบของเขาทำฉันแทบช็อค มีความรัก? ใครกัน ใครที่ทำให้นายรัก? แทนที่ฉันจะยินดีกับเขา แต่เปล่าเลย ความรู้สึกของฉันตอนนี้กลับรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเจ็บพิลึก เจ็บที่อกข้างซ้าย แอบเสียใจที่เขามีเจ้าของหัวใจแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้ล่ะ...

                ‘‘เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบๆ ไป’’

                ‘‘อะ...เปล่าๆ ไม่ได้เป็นไร’’ ฉันเสมองไปที่วิวด้านนอกรถเพื่อไม่ให้เขาเห็นหน้าตอนนี้ ฉันไม่รู้เลยจริงๆว่ากำลังทำหน้าแบบไหนอยู่

                ‘‘เธออยากรู้มั้ยว่าคนๆนั้นคือใคร...’’

‘‘..........’’ คำถามนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกจุก

                ‘‘จะรักใครก็เรื่องของนายสิ ไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย’’

                ‘‘จริงหรอ? แล้วทำไมตอนพูดไม่หันมามองหน้าฉันละ’’ เซฮุนถามเมื่อเห็นฉันยังมองไปที่วิวด้านนอกอยู่  น้ำตามันจะไหลอยู่รอมร่อ

                ‘‘นายขับรถไปเถอะ...’’

                ‘‘อื้มม ถ้าเธอไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร’’

                เรานั่งรถมาประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง พอลงจากรถ เราก็ตรงไปที่โรงหนังทันที ฉันไม่ได้คุยกับเซฮุนตั้งแต่จบการสนทนาบนรถนั้น ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกไม่ดี ไม่มีอะไรจะพูดกับเขา มันจุกจนพูดไม่ออก

                ‘‘ดูเรื่องนี้มั้ย’’ เซฮุนถามพร้อมกับชี้ไปที่โปรแกรมหนังเรื่องหนึ่ง คลับคล้ายคลับคลาว่ามันจะเป็นหนังรักโรแมนติค

                ‘‘เอาสิ’’  ฉันตกลงเพราะไม่อยากพูดมาก บอกแล้วว่ามันจุก

                ‘‘อื้มม รอดูรอบสุดท้ายเลยได้มั้ย?’’

                ‘‘แล้วแต่นายเลย ฉันยังไงก็ได้’’

                ‘‘เธอเป็นอะไร เฮเลน’’ เซฮุนดึงฉันให้หันหน้าไปมองเขา ฉันมองขึ้นไปบนเพดานเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ร่วง... อะไรกันเฮเลน แค่เขาบอกว่าเขามีความรักถึงกับต้องร้องไห้เลยหรอ? ทำไมฉันต้องร้องไห้ล่ะ ในเมื่อในใจฉันมีแค่มินซอกคนเดียว ทำไมถึงต้องร้องไห้ให้กับเซฮุนด้วย

                ‘‘นายปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้เป็นไรซะหน่อย’’ ฉันพูดพร้อมกับพยายามบิดข้อมือที่โดนเข้าจับไว้อยู่

                ‘‘โกหก...  เธอจะร้องไห้ทำไม...’’

                ‘‘ฉันไม่ได้ร้องไหซะหน่อย ก็แค่... แสบตา แสงมันจ้าน่ะ’’ ฉันกรอกตาไปมา

                ‘‘อะ... อื้ม’’ เซฮุนไม่ถามต่อ แต่กลับเดินไปซื้อตั๋ว แล้วเดินกลับมาอีกครั้ง รอบที่ฉันจะและเซฮุนจองไว้เป็นรอบสุดท้าย















                  กว่าหนังจะฉายก็อีกประมาณสามชั่วโมงกว่าๆ เราเลยเลือกที่จะออกมาเดินเล่นก่อน เซฮุนพาฉันไปทานข้าว แล้วก็ออกมาเดินเล่นที่ส่วนสาธารณะใกล้ๆ กัน เพื่อนฆ่าเวลา ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไรกันทั้งนั้น จนฉันอึดอัด ทั้งๆที่เป็นคนเริ่มก่อนแท้ๆ แต่กลับทนไม่ได้

                ‘‘เอ่อ / เอ่อ’’ เซฮุนและฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกัน จะมาใจตรงกันทำไมตอนนี้

                ‘‘เธอพูดก่อนสิ’’

                ‘‘เซฮุน..’’

                ‘‘หื้ม?’’

                ‘‘เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาชานยอลบอกว่านายโทรไปหาเขาแล้วถามที่อยู่ซูโฮหรอ? นายทำอะไรซูโฮหรือเปล่า’’ จริงๆ คือฉันสงสัยไง อยากจะถามตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว

                ‘‘ไอ้เวรนั่นน่ะนะ?......เปล่า ก็แค่ถามเฉยๆ ไม่มีอะไร’’ หน้าตาเขาดูไม่เป็นเหมือนคำตอบเลย

                ‘‘แน่ใจหรอ’’

                ‘‘แน่นอนสิ เธอกลัวฉันจะทำร้ายมันหรอ’’

                ‘‘ใช่ เพราะซูโฮเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เขาดีกับฉันมาก.... นายอย่าไปทำอะไรเขาเลย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าระหว่างนายกับซูโฮมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่นายให้อภัยซูโฮได้มั้ย?’’

                ‘‘มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดงั้นหรอ? ถ้ามันทำร้ายเธอล่ะ เธอจะยังเห็นมันเป็นเพื่อนที่ดีอีกมั้ย แล้วเธอจะให้อภัยมันงั้นหรอ’’ ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เซฮุนกำลังพูด ซูโฮเขาจะทำร้ายฉันได้ยังไง ในเมื่อเขาดีกับฉันมาตลอด

                ‘‘ฉันให้อภัยเขาเสมอ เหมือนที่ฉันให้อภัยนาย นายก็เคยทำร้ายฉันนี่ ทำร้ายมากกว่าเขาซะอีก...’’ ฉันคิดย้อนไปถึงเรื่องนั้น... เซฮุนทำร้ายฉันด้วยการขืนใจ แต่ซูโฮไม่เคยทำ เซฮุนฉันยังให้อภัยได้ แล้วทำไมจะให้อภัยซูโฮไม่ได้ ถ้าเกิดเขาทำร้ายฉันขึ้นมาจริงๆ อย่างน้อยเขาคงไม่ทำร้ายฉันมากกว่าที่เซฮุนทำหรอก

                ‘‘อื้ม..’’

                ‘‘เออ แล้วนายมีเรื่องอะไรจะบอกฉันหรอ’’

                ‘‘เรื่อง...’’

                ‘‘เรื่องอะไรล่ะ’’

                ‘‘เธอจำที่ฉันบอกว่า ฉันมีความรักได้มั้ย’’

                ‘‘อื้ม’’´จะพูดถึงเรื่องนี้ทำไมนะ รู้หรือเปล่าว่ามันจุก

                ‘‘ถึงเธอไม่อยากรู้ แต่ฉันอยากบอกนะ...’’

                ‘‘นายจะมาบอกฉันทำไม ในเมื่อยังไงมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว’’

                ‘‘ทำไมจะไม่เกี่ยว...."
               "................."












                    "คนที่ฉันรัก..ก็คือเธอไง...’’



                   


                    คำพูดของเซฮุนทำให้ฉันแถบจะล่องลอย เมื่อกี๊เขาสารภาพรักกับฉันหรอ ฉันหูฝาดไปใช่มั้ยยยยยยยย ใครก็ได้ช่วยตบหน้าฉันที

                ‘‘.............’’

                ‘‘เฮเลน.. ฉันรักเธอ’’

                ‘‘...........’’ ฉับแทบล้มลงไปกองที่พื้น แขนขาไร้เรี่ยวแรงจนไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ ดีที่เซฮุนรับไว้ทัน ทำไมนะ ทำไมฉันถึงใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ ทั้งที่มันควรจะเต้นแรงกับมินซอกคนเดียว... หรือว่าฉันจะเผลอรักเขาเข้าแล้ว.... มินซอกกกกก ช่วยบอกฉันทีว่าตอนนี้ฉันควรจะทำยังไง

                ‘‘เธอโอเคใช่มั้ย’’ เซฮุนกระซิบถามเบาๆ

                ‘‘อื้มๆ ฉันไม่เป็นไร’’ ฉันตอบพร้อมกับพยุงตัวขึ้น แล้วรีบไปนั่งที่ม้านั่งใกล้ๆ

                ‘‘มันอาจจะดูตลกนะ แต่ว่าฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไรแต่ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าฉันรักเธอ..’’

                ‘‘............’’

                ‘‘ความรู้สึกฉันมันชัดเจนตั้งแต่ตอนที่ฉันเห็นเธออยู่กับไอ้ซูโฮ หรือกับชานยอล ฉันรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ฉันพยายามบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่ความรัก แต่ยิ่งนานไปมันก็ยิ่งชัดเจน ชัดเจนจนฉันไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกแล้ว...’’ คำสารภาพของเขาทำฉันอึ้งจนพูดไม่ออก

                ‘‘............’’

                ‘‘ฉันขอโทษกับเรื่องแย่ๆ ที่ทำไว้กับเธอ และตอนนี้ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อชดใช้มัน...’’

                ‘‘เซฮุน... นายก็รู้ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว’’

                ‘‘แฟนที่เขาไม่เคยโทรหาเธอเลยอย่างนั้นหรือ แฟนที่อยู่ไกลกันขนาดนี้ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่าอย่างนั้นหรือ แฟนที่จริงๆ แล้วไม่รู้ว่าตอนนี้ยังเป็นแฟนกันอยู่หรือเปล่า อย่างนั้นหรือ?’’ คำพูดของเซฮุนทำให้ฉันสะอึก นั่นสิ ฉันยังเป็นแฟนกับเขาอยู่หรือเปล่า?? ฉันกับมินซอกจะได้เจอกันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถึงยังไงฉันก็ยังรักเขามากอยู่ดี

                ‘‘ทำไมล่ะ ถ้าฉันเรียนจบฉันก็จะกลับไปหาเขา อีกไม่กี่เดือนฉันก็เรียนจบแล้ว’’

                ‘‘เฮเลน... เธอยังไม่ต้องตอบฉันก็ได้ แต่เธอลองคิดทบทวนก่อนได้มั้ย?’’

                ‘‘นายก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราเป็นพี่น้องกัน’’ น้ำตาเริ่มปริ่มที่ขอบตาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อคิดถึงความจริงตรงนี้ยิ่งทำให้ฉันอยากร้องไห้

                ‘‘มันไม่สำคัญเลย...’’

                ‘‘สำคัญสิ พี่น้องกันจะเป็นแฟนกันได้ยังไง’’

                ‘‘สำคัญตรงไหน พ่อแม่ก็คนละคน’’

                ‘‘ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็ไม่สมควร’’

                ‘‘มีอะไรที่ไม่สมควร ถ้าหากเรารักกัน...’’ เซฮุนดึงฉันเข้าไปสวมกอดแน่น เสียงหัวใจเขาเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนกับหัวใจตอนนี้ที่เต้นแข่งกับเขาอย่างไม่มีใครยอมใคร

                ‘‘เซฮุนน... ฮึก’’ ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร

                ‘‘ให้โอกาสฉันสักครั้งนะ...’’

                ‘‘......’’

                ‘‘ให้ฉันได้เป็นคนดูแลเธอ...’’

                ‘‘..........’’

                ‘‘ขอโอกาสให้ฉันนะเฮเลน.. ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจ’’

                ‘‘ฮึกก.....’’ ฉันพยักหน้าไปพร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเบาๆ คงต้องลองเสี่ยงกับความรักครั้งนี้แล้วสินะ ให้อภัยฉันด้วยนะมินซอก...

                เซฮุนมองหน้าหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะสารภาพรักออกไปอย่างหลงใหล เขาไม่เคยคิดว่าก่อนเลยว่าจะทำอะไรแบบนี้ออกไปได้ แต่มันก็ดีแล้วที่เขากล้า เพราะว่าเฮเลนกลับตอบรับเขา นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตเขาเลย

                ‘‘ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ ไว้ใจฉันนะ..’’ เซฮุนยิ้มกริ่มพร้อมกับกระชับอ้อมก่อนให้แน่นขึ้น ก่อนจะผละออกเพื่อที่จะได้มองใบหน้าของคนที่ตนเองรักได้ชัดเจน เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เฮเลนด้วยความเสน่ห์หา ก่อนจะประทับริมฝีปากหนาบนริมฝีปากบางอย่างทะนุถนอม ลิ้นร้อนระอุซอกซอนชอนไชเข้าไปหยอกล้อลิ้นเล็กเพื่อกวาดต้อนความหวานจากคนที่เขารัก ลิ้นเล็กก็จูบตอบอย่างชำนิชำนาญ และเขาทั้งสองก็ผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง เซฮุนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีดำกลมโตของเฮเลน เพื่อสื่อให้รู้ว่าเขารักเธอมากเพียงใด

                ฉันจะดูแลให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้เธอเสียใจ จะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใคร และจะไม่ให้ใครทำร้ายเธอ ฉันสัญญา....

 

_____________________________________________________________________________________

นับวันฟิคไรต์เเต่ละตอนยิ่งเเต่สั้นลงสั้นลงงง ฮ่าๆๆๆๆๆ

โอเซสารภาพเเล้ววววววววว งืออออ ไรต์จิเป็นลมมม ฮ่าๆๆๆๆๆ  เขิน
สารภาพเร็วไปมั้ย??  เอิ่มม อันนี้ไรต์ก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
.
.
..
ติดตามต่อไปด้วยนะเออ
รักรีดเดอร์  นักนางเอกนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆ

 

MADE IN. BWCW