คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Chapter 28
ตอนที่ ๒๘
Kim Minseok’s Part
เจอกันซักทีนะครับ หลายคนเรียกร้องหาผม แน่นอนว่าผมต้องกลับมา.....
ก่อนจะพูดเรื่องปัจจุบันผมขอย้อนเวลาไปซักนิดนึงนะ คุณจำได้มั้ย? ที่ผมทะเลาะกับเฮเลน เรื่องนั้นทำให้ผมแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับ ผมน่ะ เอาแต่กักขังตัวเองอยู่ในห้อง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด อย่าหาว่าผมอ่อนแอเลยครับ
ผู้ชายร้องไห้ไม่ได้หรือ..?
คุณพ่อกับคุณแม่ท่านก็พลอยทุกข์ร้อนใจไปด้วย เมื่อผมเห็นว่าการเป็นแบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ผมจึงตัดสินใจที่จะเข้มแข็งอีกครั้ง ผมพยายามที่จะมองหาความรักครั้งใหม่ เพื่อจะลืมเฮเลนให้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ทำไม่ได้เลย ภาพความทรงจำทุกอย่างมันคอยย้ำเตือนว่าเรารักกันมากแค่ไหน จนวันหนึ่ง เฮเลนติดต่อกลับมาหาผม ความจริงเธอติดต่อมาวันละหลายครั้ง เป็นร้อยๆ มิสคอลแต่ผมกลับไม่รับ เพราะยังทำใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ผมกลับนึกบ้าขึ้นมา เพราะดันไปรับสายเธอ
เฮเลนพยายามอธิบายเรื่องทุกอย่าง ดูเธอร้อนรนและที่สำคัญ เธอร้องไห้.. ผมรู้สึกแย่ครับ รู้สึกแย่ที่ทำให้เธอร้องไห้ ใจจริงผมอยากจะบินไปเกาหลีตอนนั้นเลย แต่มันทำไม่ได้ ผมต้องฝืนใจ ผมต้องห้ามใจ ผมขอถามนะ ถ้าอยู่ๆ มีผู้ชายคนอื่นมารับสายแฟนคุณแล้วบอกว่าแฟนของคุณเป็นภรรยาของเขา แล้วยังมาพูดเรื่องลามกแบบนั้น คุณจะคิดยังไง? ถึงแม้เฮเลนจะอธิบายแล้ว แต่ผมก็ยังเชื่อไม่สนิทใจอยู่ดี ถึงแม้ระยะทางจะไม่เป็นอุปสรรคสำหรับความรักของผมกับเฮเลน แต่ในเมื่ออยู่ไกลกันขนาดนั้น ผมกลัว กลัวว่าเธอจะหวั่นไหวกับคนอื่น ผมเลยตอบเธอไปว่าขอเวลาทบทวนความสัมพันธ์ทั้งๆที่ในใจผมก็รู้อยู่เต็มอกว่าคำตอบมันเป็นแบบไหน
ถึงจะยังไงผมก็รักเธอมาก....
ผ่านมาหลายเดือนความรู้สึกผมก็ยังเหมือนเดิม ผมรู้สึกคิดถึง ห่วงหา และรักเฮเลนมากขึ้น จนผมรู้ว่าผมไม่สามารถขาดเธอได้จริงๆ ดังนั้นผมจึงทำได้แค่รอ รอเวลา... รอให้ผมเรียนจบมอปลาย แล้วผมจะไปหาเธอเอง
หลังจากนั้นไม่นานเวลาที่ผมรอคอยก็ได้สิ้นสุดลง ผมแพ็คกระเป๋าทันทีหลังจากที่จัดการกับทุกอย่างเรียบร้อย ไม่ใช่แค่ว่าผมจะไปหาเฮเลนอย่างเดียว แต่ผมตั้งใจจะกลับไปอยู่ที่เกาหลีเลย แบบถาวร แล้วผมก็ติดต่อไปหาคุณน้า แม่ของเฮเลน ท่านให้ที่อยู่ผมมา และผมก็ได้ขอร้องท่านว่าอย่าบอกเฮเลน เพราะผมอยากเซอร์ไพรส์เธอ เธอต้องดีใจแน่ๆ แค่คิดผมก็มีความสุขแล้วล่ะครับ
เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่ผมก้าวเท้าลงจากเครื่องก็รีบตรงดิ่งมาที่บ้านคุณน้าทันที หึหึ ก็คนมันคิดถึงนี่ครับ จะให้ผมทำไงได้ แต่แทนที่พอไปถึงจะได้เจอเฮเลนเลยผมกลับผิดหวัง เพราะเธอไม่อยู่บ้าน คุณน้าเลยจัดการโทรไปหาเธอบอกให้รีบกลับ เพียงไม่นานร่างบางแสนคุ้นตาก็ปรากฏต่อหน้าผม ตอนเจอหน้าผมครั้งแรก เธอร้องไห้ด้วยล่ะ เธอกลับใส่ร้ายผมว่าผมจะทิ้งเธอซะงั้น
เธอไม่รู้หรอเฮเลน ถ้าฉันทำแบบนั้น ก็เหมือนฉันฆ่าตัวตายทางอ้อม....
หลังจากนั้นผมก็ได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าเขาคือใคร แต่ครั้งแรกที่เราพบกันเขาก็เอาน้ำมาสาดใส่ผมกับเฮเลนที่นอนหลับอยู่ เป็นคุณ คุณจะโกรธมั้ยครับ? แน่นอนว่าผมต้องโกรธ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าจุดประสงค์เขาคืออะไรกันแน่ แต่สุดท้าย ผมกลับได้ยินมันอีกแล้ว เขาบอกว่าเฮเลนกับเขาเป็นสามีภรรยากัน แบบที่ผมเคยได้ยินตอนที่คุยกับเฮเลนครั้งนั้น มันทำให้ผมควันออกหูเลยล่ะ จะเป็นไปได้ไง ในเมื่อผมกับเฮเลนเรารักกัน....
ตอนนี้ผม คุณน้า เฮเลน และผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกของคฤหาสหลังใหญ่นี้ เนื่องจากก่อนหน้านี้ที่ห้องเฮเลน ผมและผู้ชายคนนั้นมีปัญหากัน คุณน้ามาเห็นเข้าเราก็เลยต้องลงมาคุยกันอยู่ด้านล่าง ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเฮเลนเป็นอะไร หน้าตาเธอดูเหมือนมีอะไรต้องคิดอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นเฮเลนไม่สบายใจ ผมก็ไม่สบายใจไปด้วย การมาของผมครั้งนี้มันทำให้เธอหนักใจหรือเปล่า....?
ผมอยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนะว่าบางทีเฮเลนอาจจะแค่โกรธเรื่องที่ผมไม่ติดต่อกลับมาหาเธอเลยตลอดระยะเวลาหลายเดือน แต่ผมก็อดคิดไม่ได้เลยว่าเธออาจจะรักผมน้อยลง หรือบางทีอาจจะไม่ได้รักผมแล้ว พอคิดแบบนี้ผมก็แอบเจ็บเหมือนกันนะครับ จะให้ยอมรับความจริงเลยมันก็คงยาก เอาเป็นว่าผมจะมองข้ามมัน มันอาจจะเป็นเพราะผมคิดไปเองก็ได้
‘‘จะบอกแม่ได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น’’ เสียงคุณน้าเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์ ให้หันมาสนใจท่าน
-//- ผู้ชายคนนั้น
( . . ) เฮเลน
>//< ผม
‘‘เซฮุน?...’’
‘‘เอ่อ...คือ....ไม่มีอะไรครับคุณน้า’’
‘‘มินซอก??’’
‘‘......เปล่าครับ’’ คือผมไม่รู้จะตอบท่านยังไง จะให้บอกว่าแลกหมัดกันแย่งเฮเลนอย่างนั้นหรือ? ผมไม่พูดแบบนั้นหรอก มันทำให้เฮเลนดูเสียหาย
‘‘เฮเลน...?’’
‘‘เปล่าค่ะ’’
‘‘แกปิดบังอะไรแม่’’ คุณน้าหันไปคาดคั้นจากเฮเลน เพราะหาคำตอบจากผมและเซฮุน (ได้ยินคุณน้าเรียก) ไม่ได้
‘‘.....ไม่มีค่ะ’’ เฮเลนหันไปมองหน้าเซฮุนเล็กน้อยก่อนที่เธอจะตอบคำถามแม่ สายตาเธอเต็มไปด้วยความสับสน ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมกลับรู้สึกไม่ชอบใจเลย มันให้ความรู้สึกเหมือนเธอแคร์เซฮุนมาก
‘‘ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร’’ คุณน้าตัดสินใจที่จะไม่เซ้าซี้ เพราะรู้ว่าถ้าเฮเลนไม่อยากบอกยังไงเฮเลนก็ไม่มีวันบอก อาจจะเป็นเพราะปัญหาระหว่างท่านกับเฮเลนเมื่อหลายปีก่อน จริงๆ แล้วผมรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ เพราะผมเป็นแฟนเธอไงครับ
‘‘งั้นก็รีบทำแผลให้แฟนซะสิ..’’
‘‘คะ?’’
‘‘มินซอกไง แกจะปล่อยให้แฟนแกหน้าช้ำแบบนี้หรอ’’
‘‘อะ....ค่ะ’’ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะ ผมเห็นเฮเลนทำหน้าตกใจ? สับสน? และเธอก็ดูตื่นตระหนก อาการแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่
เฮเลนเดินมาจูงมือผมขึ้นไปบนห้องพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือ ผมเดินตามเฮเลนไปอย่างว่าง่าย และผมก็ได้ได้เห็นสายตาที่เซฮุนมองมาที่เฮเลนด้วย สายตาแบบนี้ ผมดูออกนะ.....
‘‘โอ๊ยยยยยยย’’ ผมร้องเสียงหลงเมื่อเฮเลนลงน้ำหนักมือมากเกินไป เห็นสวยๆ แบบนี้มือหนักใช่เล่น
‘‘อ่า ขอโทษๆ’’
‘‘มือเบาๆ หน่อยสิ.... ฉันเจ็บนะ’’
‘‘นายเจ็บตรงไหน??’’ เฮเลนลุกลี้ลุกลน
‘‘ตรงนี้.......’’ ผมบอกคนตัวเล็กเสียงเรียบพร้อมกับชี้ไปที่ก้อนเนื้อที่เต้นอยู่ในอกข้างซ้าย
‘‘..........อะ....นายโดนชกตรงนั้นด้วยหรอ ขอดูหน่อยสิ..’’ เฮเลนพยายามเริกเสื้อผมขึ้นเพื่อดู ทำไมนะ ทำไมเฮเลนต้องดูร้อนรนแปลกๆ ผมเห็นเหงือเม็ดเล็กๆ ผุดเต็มใบหน้าเธอด้วย
‘‘เฮเลน....’’
‘‘ไม่เห็นมีรอยฟกช้ำอะไรเลย...’’
‘‘ฟังฉันกะ.....’’
‘‘เจ็บตรงไหนอีก บอกฉะ.....’’
‘‘ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ’’ ผมตัดสินใจที่จะไม่พูดต่อ ดูเหมือนเฮเลนจะไม่อยากให้ผมพูดอะไรสักเท่าไร แน่นอน ผมรู้ว่าเธอมีเรื่องปิดบังผมอยู่ แต่เมื่อเธอยังไม่พร้อมที่จะบอก ผมก็ไม่อยากเซ้าซี้ บางทีถ้าเรื่องที่เธอปิดบังมันจะทำให้ผมไม่สบายใจ ผมคิดว่าเธอก็ควรจะปิดต่อไป เพราะตอนนี้ผมยังไม่พร้อมรับรู้เรื่องที่ทำให้ผมเจ็บปวด ผมคิดว่าผมรู้นะ แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็น ผมแค่สงสัยก็เท่านั้น แล้วปกติเซ้นต์ผมก็ไม่เคยผิดพลาด....
End Kim Minseok’s Part
หลังจากที่มินซอกหายเข้าไปในห้องน้ำฉันก็รีบลงมาข้างล่างทันที ฉันกลัวเหลือเกิน กลัวมินซอกจะรู้เรื่องระหว่างฉันกับเซฮุน ถึงฉันจะเลิกกับเซฮุนแล้วก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันค่อนข้างสับสน สับสนทั้งเรื่องก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่เลิกกันแล้วแต่ทำไมเซฮุนถึงพูดออกไปแบบนั้น เขาไม่รู้เลยหรืองว่ามในทำให้ฉันเจ็บมากขนาดไหน ไม่ใช่ว่าฉันจะทำใจได้เร็วขนาดนั้นหรอกนะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นหรอก และอีกอย่างคือฉันเป็นห่วงความรู้สึกของมินซอก ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่บอกเขาเรื่องนี้หรอกนะ ฉันไม่ได้อยากจะโกหกมินซอก เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะเล่าอะไรให้เขาฟัง
‘‘มาคุยกันก่อนสิ’’ เจ้าของร่างสูงที่นั่งทอดกายบนโซฟาตัวเดิมกับที่ฉันเห็นก่อนจะขึ้นไปบนห้องมองมาที่ฉันพร้อมกับทักทาย
‘‘ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว....ทุกอย่างมันจบแล้วนี่’’ ฉันพยายามทำหน้าให้นิ่งที่สุด ทั้งที่ในใจตอนนี้มันอยากจะก่นด่าคนตรงหน้าเพราะความโกรธแล้วยังต้องมากลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลลงมาอีก เพราะจริงๆ แล้วฉันก็เสียใจ เสียใจที่เขาหักหลังฉัน เสียใจที่เขาไปมีคนอื่น... ทั้งหมดเป็นเพราะฉันรักเขาไง ฉันถึงเสียใจแบบนี้ แต่ฉันก็กำลังพยายามตัดใจเช่นกัน
‘‘แต่ฉันมี’’ เซฮุนตรงเข้ามาหาด้วยความเร็ว เขาใช้มือบีบที่ข้อมือฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกเหมือนกระดูกมันกำลังจะแหลกละเอียดอยู่แล้ว
‘‘แต่ฉันไม่มี โอ้ยยย ปล่อยนะ มันเจ็บ’’
‘‘ไปคุยกันก่อน’’ ยังไม่ทันได้คัดค้านอะไรเซฮุนก็ลากฉันมาที่ส่วนหล่อมหลังบ้าน
‘‘นี่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ บอกให้ปล่อยไง’’ ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของคนร่างสูงที่ตอนนี้ฉันก็เดาอารมณ์เขาไม่ออกเช่นกัน
‘‘เธอน่าจะหุบปากได้แล้ว.....มันน่ารำคาญ’’
‘‘นายต้องการอะไรกันแน่ เซฮุน’’ ฉันสะบัดมือเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
‘‘สิ่งที่ฉันต้องการ ก็คือเธอ...’’ น้ำเสียงเซฮุนดูอ่อนโยนลง แต่แววตาเขาเต็มไปด้วยความหนักแน่น
‘‘ระหว่างเรามันจบไปแล้ว’’
‘‘จบงั้นหรอ.....หึ’’ เซฮุนแค่นหัวเราะก่อนที่จะเสตามองไปทางอื่น
‘‘...............ใช่ มันจบแล้ว เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว’’
‘‘ทำไมจะเกี่ยวล่ะ? ยังไงฉันก็เป็นผัวเธอ’’ เซฮุนใช้มือข้างนึงรวบเอวฉันให้ไปชิดกับตัวเขา ทำให้แทบไม่มีช่องว่างระหว่างเราเลย
‘‘เหอะ....แต่นายไม่ใช่ของฉันคนเดียว และที่สำคัญเราเลิกกันไปแล้ว นายยังต้องการอะไรอีก’’
‘‘...เธอ ฉันต้องการเธอ เข้าใจมั้ยว่าฉันต้องการเธอ’’ เซฮุนผละออก แล้วเขย่าตัวฉันแรงๆ สายตาเขาตอนนี้น่ากลัวมาก
‘‘เซฮุน ปล่อย มันเจ็บบบ นี่...’’
‘‘..............’’ เซฮุนจ้องหน้าฉันนิ่ง
‘‘ฮึก.....ปล่อยยย คนนิสัยไม่ดี’’ และในที่สุดน้ำตาฉันก็ไหลจนได้ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ แค่นี้ฉันยังเสียใจไม่พอหรือไง ต้องการให้ฉันเจ็บปวดมากกว่านี้หรอ
‘‘เธอร้องไห้......’’
‘‘ฮึก...ฉันเกลียดนาย ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดนายยยย’’
‘‘.............’’
‘‘ทำไมต้องกลับมาทำให้ฉันเจ็บกว่าเดิมอีก แค่นี้ฉันยังเจ็บไม่พอหรือไง นายสนุกมากใช่มั้ยที่ปั่นหัวฉันเล่นแบบนี้ ฮึกกก ไปสิ ไปหาผู้หญิงของนาย อย่ามายุ่งกับฉัน...’’
‘‘............’’ เซฮุนไม่ตอบอะไร นั่นมันทำให้ฉันยิ่งมั่นใจว่าเขาไม่เคยรักฉันเลย บางทีเขาน่าจะมีคำอธิบายดีๆให้ฉันบ้างก็ได้ แต่นี่กลับไม่มี เขากลับเลือกที่จะเงียบ มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าที่ผ่านมาเขาก็คงเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นเหมือนผู้หญิงคนอื่น ฉันเลือกที่จะหันหลังให้เขา แล้วเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเซฮุนสวมกอดจากทางด้านหลัง
‘‘ฮึก..ปล่อย.....’’
‘‘...................’’ ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดที่บริเวณต้นคอทำให้ฉันยิ่งรู้สึกแย่ เขาจะทำแบบนี้ทำไม...
‘‘เซฮุน... ปล่อยยย ฮึกกก’’
‘‘ผู้หญิงของฉันก็คือเธอคนเดียวเท่านั้น....’’ เสียงแหบพร่าของคนร่างสูงดังขึ้นข้างหูเบาๆ นั่นมันยิ่งที่ให้น้ำตายิ่งไหลเพิ่มมากขึ้น ถึงขนาดนี้แล้วนายยังกล้าปั่นหัวฉันเล่นอีกหรอเซฮุน...
‘‘ฮึก....ปล่อย’’
‘‘แค่เธอเท่านั้น เฮเลน.....’’
‘‘นายสนุกมากหรอที่เล่นกับความรู้สึกฉันน่ะ นายคิดว่าฉันเจ็บไม่เป็นหรือไง’’
‘‘ฉันไม่เคยเห็นความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องสนุก....’’
‘‘พูดให้มันได้อะไรขึ้นมา... ในเมื่อเราเลิกกันไปแล้ว’’
‘‘หึ....คำก็เลิกสองคำก็เลิก คงอยากเลิกมากละสิ ฉันเกือบลืมไปว่าแฟนเธอมันดั้นด้นมาหาที่เกาหลีเลยนี่ ทำไม จะกลับไปหามันหรือไง จะทิ้งผัวไปหาผู้ชายคนอื่นหรอ ห๊ะ’’ จากน้ำเสียงที่อ่อนโยนเปลี่ยนเป็นแข็งกร่าน เซฮุนตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ เขาเปลี่ยนจากการโอบกอดจากทางด้านหลังมาเผชิญหน้ากับฉันพร้อมกับบีบข้อมือแรงๆ อีกครั้ง
‘‘หยาบคายยย’’
‘‘หรือว่าไม่จริง ลองดูสิ ถ้ามันรู้ว่าฉันได้เธอแล้ว มันจะยังรักเธออยู่มั้ย หึ’’
เพี๊ยะ!!!
‘‘ ในหัวนายคงมีแต่เรื่องชั่วๆ สินะ เหอะ’’ ฉับฝากรอยฝามือไว้บนหน้าเซฮุนด้วยความแรงพอที่จะทำให้ใบหน้าหล่อๆ หันไปตามแรงที่มากระทบได้ เซฮุนเอามือปาดที่ริมฝีปากเล็กน้อย เขาเหยียดยิ้มมาให้ก่อนที่จะกระชากตัวฉันเข้าไป
‘‘มือหนักเหมือนกันนี่....หื้มม อยากลองดีหรือไง’’
‘‘ตีนก็หนัก จะลองมั้ย’’ ฉันเหลืออดกับผู้ชายคนนี้จริงๆ
‘‘ปากเก่งเหลือเกินนนน เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย....’’
‘‘เซฮุน ปะ... อื้อออออ’’ถ้อยคำที่ฉันต้องการจะพูดออกมาถูกกลืนหายไปพร้อมๆ กับริมฝีปากร้อนที่ทาบทับบนริมฝีปากฉันอย่างหนักหน่วง ไร้ความอ่อนโยน ไม่มีความหวานละมุน มีแต่ความโกรธ และเอาแต่ใจของผู้ชายคนนี้ ฉันพยายามต่อต้านรสสัมผัสนี้เต็มที่ ทั้งๆที่เรี่ยวแรงตอนนี้แทบจะไม่เหลือ
‘‘อื้อออ....’’ ฉันครางเบาๆ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าหายใจไม่ออก เซฮุนยอมละริมฝีปากออก แต่เพียงไม่กี่วิเขาก็กลับมาครอบครองมันอีกครั้ง จากรสสัมผัสที่แสนเอาแต่ใจค่อยๆ กลายมาเป็นอ่อนโยนจนตอนนี้ฉันทรงตัวแทบไม่อยู่ แต่เซฮุนก็รั้งร่างฉันไว้ทัน รสสัมผัสครั้งนี้มันทำให้ฉันสติหลุดแล้วยังเคลิ้มตามเขาไปได้ง่ายๆ และหลังจากนั้นเพียงไม่นานเซฮุนก็ผละออก เขาสบตาฉันเนิ่นนาน ทั้งๆ ที่อยากหลบตาแต่ฉันกลับทำมันไม่ได้ จึงทำได้แค่จ้องตาเขาตอบ
‘‘หึ.....ไม่ว่ายังไงเธอก็ยังต้องการฉันอยู่ดี.’’
‘‘นะ.....นาย’’
‘‘จะปฏิเสธหรอ? ปฏิเสธทั้งๆ ที่ร่างกายเธอยังตอบรับสัมผัสจากฉันขนาดนี้หรือไง? หึ’’ คำพูดของเซฮุนทำให้ฉันพูดไม่ออก มันทั้งจุกทั้งเจ็บ เขาทำแบบนี้เพื่ออะไร
‘‘คนเลวววว ฮึกก..’’ ฉันพูดไม่ออก ในหัวไม่สามารถประมวลอะไรออกมาได้ เขาพูดแบบนี้หมายความยังไง....
‘‘เลว....แต่เธอก็ต้องการ’’ เซฮุนเอามือจิ้มหน้าผากเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งฉันให้อยู่กับความสับสนพร้อมทั้งคำถามมากมายในหัวที่ยังหาคำตอบไม่ได้ เขาพูดเหมือนกับเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นชิ้นนึงเท่านั้น ตอนนี้ฉันเจ็บมาก มากจนยืนไม่ไหวจนต้องหาที่ค้ำจุนร่างกายไว้
ฮึกกกกก นายมันใจร้ายเกินไปแล้ว... โอ เซฮุน
ร่างหนาที่แอบฟังอยู่ไม่ไกลทิ้งตัวลงนั่งพิงกับเก้าอี้ช้าๆ สายตาเหม่อมองไปยังท้องฟ้าเบื้องบนเพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา
สิ่งที่เขาคิดมันคงเป็นเรื่องจริงสินะ....
_________________________________________________________________________________
ฮัลโหลววววววววววววว
วันนี้ไรต์มาลงให้ก่อน เพราะไรต์อาจจะหายไปซัก 3-4 วัน หรืออาจจะหนึ่งสัปดาห์ตามสถานการณ์?? ฮ่าๆๆๆๆๆ
สัปดาห์นี้ไรต์สอบเก็บคะเนนหลายวิชาาาาาา มันจึงจำเป็นที่ไรต์จะต้องหายหน้าหายตาไป แต่สัญญาว่าจะไม่นาน คึคึ
อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนน๊าาาาา
รักรีดเดอร์ รักนางเอกนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น