EXO (Sehun x You) Love Bad Brother

ลำดับตอนที่ #36 : Chapter 33 NC 17+

ตอนที่ ๓๓

               Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr / Tao\

                ฉันเหลือบมองสายที่เรียกเข้าด้วยความแปลกใจ ร้อยวันพันปีเทาไม่เคยโทรหาฉันเลย แล้ววันนี้นึกบ้าอะไรเนี่ย

                ‘‘ว่าไงเทา’’

                ‘‘เฮเลนนนนน เฮเลน เธออยู่ไหน ฮึกกก’’

                ‘‘ทะ....เทา นายเป็นอะไร ค่อยๆ พูดสิ’’ ฉันตกใจเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเทา มันทำให้ฉันใจไม่ดี

                ‘‘เซฮุน....ฮึกกก เซฮุนแย่แล้ววว เฮเลน เธอรีบมา ฮึกกก’’

                ‘‘เซฮุนเป็นอะไรเทา..... นายอยู่ไหน’’ มือไม้ฉันสั่นไปหมด ด้วยความเป็นห่วง ทั้งกลัวว่าฮุนจะเป็นอะไร

                ‘‘เธอรีบมาที่คอนโดไอ้ฮุนเลยนะ ฮึกกก เร็วๆ นะเฮเลน’’      

                ‘‘ดะ...เดี๋ยวเทา....’’  ยังไม่ทันได้ถามต่อเทาก็รีบตัดสายไปทันที นั่นมันยิ่งทำให้ฉันใจหาย เซฮุนไม่สบายหรอ? เขาเป็นอะไรกันแน่

                เร็วกว่าความคิด ฉันรีบคว้าเสื้อโค้ดตัวหนาเข้ามาส่วมใส่ก่อนจะรีบตรงไปที่คอนโดเซฮุนทันทีด้วยความเป็นห่วง ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง

 







                     ‘‘เฮเลนนนนน  เซฮุนมันอยู่ข้างใน มันไม่ยอมเปิดประตูให้ฉันเลย ฮึกกก ฉันกลัวว่ามันจะเป็นอะไร’’  พอออกจากลิฟต์ฉันก็เห็นจงแด จงอิน และเทา ยืนอยู่หน้าประตูห้องของเซฮุน พอฉันเดินเข้าไปเทาก็เริ่มคร่ำครวญอย่างหนัก พร้อมกับถลาเข้าหาตัวฉันด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา นั่นมันยิ่งทำให้ฉันเริ่มเป็นห่วงคนข้างในมากขึ้น กลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร...

                ‘‘ไอ้เหี้ยยย ตั้งสติก่อน บางทีเซฮุนอาจจะนอนหลับก็ได้ มึงอะตื่นตูม’’ จงอินผลักหัวเทาอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาไปสนใจใครแล้วนอกจากคนหลังประตูบานนี้

                ปังงง ปังงงงงงงงงงงง

                ‘‘เซฮุน เปิดประตูสิ เซฮุนนนนน’’ ฉันตะโกนเรียกชื่อเขา แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ออกมาเลย ฉันควรจะทำยังไงดี

                ‘‘เซฮุนนนน ฮึกกก นายอย่าเป็นอะไรนะ เปิดประตูสิ’’

               ปังงง ปังงงงง  ปังงงงง ปังงงงงงงงงงงงงง

                เมื่อไม่มีท่าทีว่าคนข้างในจะเปิดประตูออกมาต้อนรับ ฉันก็ได้แต่ทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง จนจงอิน และจงแดต่างก็พากันมาห้ามฉันไว้

                ‘‘ฮึกกก ปล่อยนะจงแด ฉันจะเข้าไปช่วยเซฮุน’’ ฉันพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของคนผิวคล้ำและพ่อมหาตบะแตก แต่ก็ไม่ได้ผลอีกเหมือนเดิม ผู้หญิงจะสู้แรงผู้ชายได้ยังไง....

                ‘‘ตั้งสติเฮเลน....ตั้งสติ’’

                ‘‘ปล่อยยย  จงแดปล่อยยย ฉันจะเข้าไปช่วยเซฮุน  ฮึกกกกก’’ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตก

                ‘‘ใจเย็นๆ’’ จงอินปลอบ

                ‘‘ปล่อยยยยยยยยยยย โฮ๊กกกกก เซฮุนนน นายอย่าเป็นอะไรนะ’’

                ‘‘ยัยโง่ คีย์การ์ดก็มีทำไมไม่เปิดประตูเข้าไปว่ะ!!!’’

                ‘‘มะ.......’’ ฉันที่กำลังจะคร่ำครวญจำเป็นต้องหุบปากลงทันที เมื่อได้ยินเสียงตะคอกของเทา นั่นสินะ.. คีย์การ์ดก็มี ทำไมต้องมาเคาะประตูรอให้เขาเปิดด้วย เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋าจนเจอ แล้วจึงรีบมันเปิดประตูเข้าไปทันที  ฉันวิ่งถลาเข้าไปในห้องด้วยความเป็นห่วงเซฮุน....

                ในใจฉันตอนนี้เจ็บปวดไปหมด กลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป

                ในด้านชายหนุ่มจงแดและจงอินที่ยืนจ้องเทาอย่างตำหนิในความใจร้อนของเขา เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะ เหอะ

                ‘‘ไอ้เหี้ยยยย เกือบแล้วมั้ยล่ะ’’ จงอินสบถคำหยาบพร้อมกับคาดโทษเทาไปด้วย

                ‘‘โห้ววววว ก็กูทนไม่ได้นี่หว่า เห็นสวยๆ แบบนี้คิดว่าจะฉลาด ถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียเพื่อนนี่กูเสยยอดหน้าละ’’  เทาพูดพร้อมกับหักนิ้วไปมา

                ‘‘อือหือออ เก่งจังนะมึง กับผู้หญิงเนี่ยยยย  แต่กูก็ว่าโง่จริงแหละ คีย์การ์ดก็มี เสือกยังเคาะประตูอีก ฮ่าๆๆๆๆ’’ จงแดแขวะเทาเล็กน้อย แต่เขาก็กลับเห็นด้วยกับเพื่อน 

                ‘‘พอเลยพวกมึง เฮเลนก็แค่ตกใจ เลยทำอะไรไม่ถูก หึหึ’’ จงอินได้แต่ห้ามเพื่อนอีกสองคนไว้

                ความจริงแล้วก่อนหน้านี้เขาได้รับคำขอร้องจากเซฮุนให้ช่วยโทรตามเฮเลนให้มาที่นี้  เพราะอยากจะขอโทษเธอ แล้วพวกเขาทั้งสี่คนก็เลยช่วยกันวางแผนนี้ขึ้นมา โดยเซฮุนจะขังตัวเองอยู่ในห้อง แล้วให้สามคนที่เหลือมาแกล้งทำเป็นเคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง เพื่อเป็นการจัดฉากให้เฮเลนเห็น และเขาก็ให้เทาเป็นคนโทรไปหาเฮเลนพร้อมกับบีบน้ำตาไปด้วย เพื่อความสมจริงน่ะนะ

                ‘‘มึงว่าจะจบลงยังไงว่ะ...’’ เทาหันมาพูดกับจงอินด้วยสีหน้าจริงจัง

                ‘‘เตียง....’’ พูดจบ จงอินก็เดินออกไปจากตรงนั้น คำตอบของเขาสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับจงแดและเทาเป็นอย่างมาก ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินตามจงอินไปโดยที่ไม่ลืมปิดประตูห้องให้กับเพื่อนรักอีกคนที่กำลังจะคืนดีกับแฟนด้วย...

                                ‘‘เซฮุนนนนน ฮึกกก นายอยู่ไหน เซฮุน’’ ฉันเข้ามาในห้องเซฮุนด้วยความรีบร้อน ค้นหาจนทั่วห้องแต่ก้ไม่เจอเขา จนตอนนี้ฉันก็เคลื่อนตัวมาอยู่ที่หน้าห้องนอนเขาแล้ว บางทีเซฮุนอาจจะอยู่ในห้องนอนก็ได้...

                แอ๊ดดดดดดดดดดดด

                ฉันรีบเปิดประตูเข้าไปด้วยความรีบร้อน นัยน์ตากวาดมองหาร่างสูงๆ เขาแต่ จนไปสะดุดกับสิ่งมีชีวิตที่คุ้นเคยนอนสลบสไลอยู่บนเตียง ไม่เจอกันเพียงไม่กี่วัน แต่ฉันก็เห็นได้ว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาดูผอมลงไปเล็กน้อย จนมันทำให้ฉันเริ่มคิดโทษตัวเองว่ามันอาจจะเป็นเพราะฉันที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้

                ‘‘ฮึกกกกกก เซฮุนนน ทำไมนายเป็นแบบนี้’’ ฉันถลาเข้าไปกอดเซฮุนด้วยความเป็นห่วงและความคิดถึงที่มีมากมายเหลือเกิน

                ‘‘..........เซฮุน..........’’ ฉันเอามือตบหน้าเขาเบาๆ เพื่อเป็นการเรียกสติให้ตื่น แต่ที่ได้กลับมาคือความเงียบเท่านั้น เซฮุนไม่ฟื้น....

                ‘‘........................’’

                ‘‘นายอย่าเป็นอะไรไปนะ ฉันจะยังไงคนบ้า คนนิสัยไม่ดี ฮึกกกกกกก’’ ฉันเอาหน้าซุกไปที่อกของเซฮุนเบาๆ  ฉันรู้สึกกลัวเหลือเกิน

                ‘‘..........................’’

                ‘‘ทำไมนายไม่ลุกขึ้นมาตอบฉันละ ฟื้นสิ ฮึกกก’’ ฉันส่งเสียงอู้อี้ในลำพออย่างเอาแต่ใจ

                ‘‘หึ... ถ้าฉันฟื้นแล้วเธอมีอะไรแลกเปลี่ยนมั้ยล่ะ’’

                ‘‘ฮือออ นายอยากได้อะไรฉันก็ให้ได้หมดทุกอย่างแหละ แค่นายฟื้นมาก็พอ .......อะ’’ ฉันร้องเสียงหลงด้วยความแปลกใจ... เซฮุน?? เซฮุนฟื้นแล้วววว

                ‘‘สัญญานะ...’’ เซฮุนกระซิบที่ข้างหูเป็นผลให้ฉันตัวแข็งทื่อ ร่างกายชาวูบเพราะลมหายใจร้อนๆ ที่คลอเคลียอยู่บริเวณหู พอฉันตั้งสติได้ จึงค่อยผละออกจากอกเขาเบาๆ แล้วหันมามองหน้าเซฮุนด้วยสายตาจริงจัง น้ำตาที่ยังไม่แห้งไปเป็นผลให้มองเห็นเขาไม่ชัดเจนนัก

                ‘‘......เซฮุน...’’

                ‘‘เลิกร้องไห้ได้แล้ว.....’’ เซฮุนค่อยๆ เอามือเกลี่ยน้ำตาที่ไหลเป็นทางยาวออกไปจากแก้ม

                ‘‘ฮึกกกก นายไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ย ฮือออ ฉันเป็นห่วงนายจะแย่อยู่แล้ว’’ ฉันโผลเข้ากอดเซฮุนอีกครั้ง เซฮุนกอดตอบฉันแน่นจนมันทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจมากขึ้น

                ‘‘เป็นสิ.....’’  พอได้ยินเซฮุนตอบฉันก็ผละออกจาเขาอีกครั้ง ฉันมองหน้าเขาด้วยความตกใจ

                ‘‘นายเป็นอะไร... ตรงไหน’’ ฉันสำรวจร่างกายเขาด้วยความร้อนรน ก่อนที่เซฮุนจะบีบไหล่ฉันเบาๆ เพื่อเป็นการบอกให้หยุด ฉันทำตามคำสั่งเขาโดยดี

                ‘‘ฉันเป็นของเธอไง’’ เซฮุนยิ้มกริ่ม พร้อมกับเอานิ้วมาดีดหน้าผากฉันเบาๆ 

                ‘‘......คนบ้า’’  ฉันนิ่วหน้าเล็กน้อย เพราะความรู้สึกเจ็บเล็กๆ บริเวณหน้าผาก

                ‘‘ฮ่าๆๆๆ เธอเขินใช่มั้ย....’’

                ‘‘เปล่า.... ถ้าไม่เป็นอะไรก็ปล่อยได้แล้ว จะกลับบ้าน’’  ฉันเบนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเขิน ใครจะไม่เขินละ

                ‘‘ฉันคิดถึงเธอแทบแย่ จะให้ปล่อยไปง่ายๆ หรือไง’’

                ‘‘แต่ฉันไม่คิดถึงนาย...’’

                ‘‘อย่าโกหกตัวเองเลย.... หื้มม’’ เซฮุนพูดพร้อมกับกดจูบลงที่แก้มเบาๆ เป็นผลให้แก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ

                ‘‘.................’’

                ‘‘อยู่กับฉันที่นี่ อย่าไปไหนเลยนะ...’’ เซฮุนใช่มือประคองใบหน้าให้หันไปสบตากับเขา ก่อนจะอ้อนด้วยคำพูดที่ทำให้ใจเต้นรัว

                ‘‘................’’

                ‘‘ฉันต้องการเธอ...ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมานะ...’’

                ‘‘อื้ม...’’  ฉันยิ้มเล็กๆที่มุมปากให้เขา จริงๆ แล้วฉันก็ต้องการเซฮุน ไม่แพ้ที่เซฮุนต้องการฉันหรอก

                ‘‘หึหึ ดีจัง’’ ว่าจบ เซฮุนก็กดจูบหนักๆลงที่ริมฝีปากฉันอย่างรวดเร็ว แล้วจึงผละออก

                ‘‘ยังหวานเหมือนเดิม’’ เซฮุนยิ้มพอใจก่อน

                ‘‘บ้า.... ไปอาบน้ำเลยไป เน่าจะแย่อยู่แล้ว’’ ฉันเขินจนไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกให้เขาไปอาบน้ำก่อน แต่ฉันก็คิดผิดจริงๆ แหละ

                ‘‘อาบให้หน่อยสิ...’’

                ‘‘งั้นก็นอนไปเถอะ ไม่ต้องอาบแล้ว’’

                ‘‘จะอาบน้ำ....’’

                ‘‘อาบเองสิ’’

                ‘‘อยากให้เธออาบให้...’’

                ‘‘นี่ ไปอาบเองเลย’’

                ‘‘เปลี่ยนใจล่ะ’’

                ‘‘หื้ม...?’’

                ‘‘อยากเอาเธอมากกว่า.....หึหึ’’ เซฮุนตรงเข้ามาหาฉันด้วยความรวดเร็ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อจนฉันนึกกังวล

                ‘‘พูดอะไรบ้าๆ ถอยไปเลย’’ ฉันผลักเขาออกเบาๆ พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น

                ‘‘หื้มมมม ไม่ถอย ทำไมครับ...’’

                ‘‘ย๊า เซฮุน พอเลยๆๆ ไปอาบน้ำเลย’’

                ‘‘หึหึ... โอเคๆๆๆ รออยู่นี่น้ะ ห้ามไปไหนจนกว่าจะอาบน้ำเสร็จ’’

                ‘‘รู้แล้ว รีบไปสิ จะมองทำไม’’

                ‘‘ฮ่าๆๆๆ เธอเขินใช่มั้ยล่ะ’’

                ‘‘เปล่า ไปเถอะ’’ ฉันพูดเสียงห้วนๆ เพื่อไล่เขา เซฮุนยิ้มให้ฉันอีกครั้งก่อนที่ร่างสูงๆ ของเขาจะหายไปหลังประตูห้องน้ำ

                ‘‘เฮเลน......’’

                ‘‘หื้มมม?’’ เสียงคนในห้องน้ำทำให้ฉันครางเสียงสูงด้วยความแปลกใจ

                ‘‘เอาผ้าเช็ดตัวให้หน่อย...’’

                ‘‘ออกมาเอาเองสิ’’ ฉันบอกด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

                ‘‘แน่ใจว่าจะให้ออกไปเอาเอง...’’

                ‘‘โอเค เดี๋ยวฉันเอาไปให้...’’ และเป็นอีกครั้งที่ฉันครั้งไม่ทันคิด ถ้าเซฮุนออกมาเอาเองสภาพเขาคงจะ..... อร๊ายยยย ไม่เอา ไม่คิดๆๆๆๆๆๆๆ

                ‘‘เร็วสิ’’

                ‘‘รอแป๊บนึงงงง อย่าใจร้อนสิ’’ ฉันตอบรับพร้อมกับรีบหยิบเอาผ้าเช็ดตัวไปส่งให้เขาทันที เซฮุนแง้มประตูออกม้าเล็กน้อยก่อนจะรับมันไป จากนั้นไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่ปกปิดส่วนล่างเพียงอย่างเดียว..

                หยดน้ำเล็กๆ ที่เกาะประปรายอยู่ตามกล้ามเนื้อของเขาทำให้เลือดฉันสูบฉีดมาที่ใบหน้ามากขึ้น นั่นมันมากเกินไปแล้ว.... โอ๊ยยย เฮเลนจะเป็นลม ฉันเอามือตบหน้าตัวเองแรงๆ สองสามทีเพื่อเป็นการเรียกสติตัวเอง จนทำให้คนที่มองปฏิกิริยาของฉันตลอดเวลาอย่างเซฮุนหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

                ‘‘เป็นไง.... ฉันเซ็กซี่ล่ะสิ หื้มมมมม เธอกำลังจะกลืนกินฉันทางสายตาอยู่แล้วรู้มั้ย’’ เซฮุนเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกระซิบที่ข้างหู

                ‘‘เซ็กซี่บ้าบออะไรของนาย....’’ ฉันเบนหน้าไปทางอื่นด้วยความอาย คนบ้า รู้ว่าตัวเองเซ็กซี่แล้วยังจะมาถามอีกทำไม

                ‘‘หึหึ งั้นหันมามองหน้าฉันสิ’’

                ‘‘............’’ ฉันหลุบตาลงต่ำ สายตาอยู่ระดับเดียวกันกับเอวเขาพอดี

                ‘‘ย๊า บอกให้มองหน้า ไม่ใช่มองหน้าท้องครับ มองหน้า’’ เซฮุนเอามือมาประคองหน้าให้หันมาสบตากับเขา

                ‘‘...............’’

                ‘‘อยากกินฉันละสิ’’ เซฮุนยิ้มกริ่ม

                ‘‘ทะลึ่งงงงง’’ ฉันสะบัดมือเซฮุนออกเบาๆ ก่อนจะพยายามเดินออกไปจากตรงนั้น ถ้าขืนอยู่ต่อไปมีหวังฉันเป็นลมอยู่ตรงนั้นจริงๆ งือออ ภูมิคุมกันซิกแพ็คบกพร่องงงงงงงงงงงง

                ‘‘จะไปไหน...’’ เซฮุนคว้าตัวฉันไว้ ก่อนที่จะเอาคางมาเกยไว้บนไหล่ แผ่นหลังที่มีเสื้อตัวบางของฉันแนบชิดกับอกแข็งแกร่งที่ไม่มีอะไรปิดไว้

                ‘‘อะ.....เซฮุน’’

                ‘‘........ฉันรักเธอนะเฮเลน...’’ เซฮุนพลิกตัวให้ฉันหันมาเผชิญหน้า ก่อนที่จะจ้องเข้าไปในดวงตาเพื่อสื่อคำว่ารักของเขา ฉันสัมผัสมันได้จริงๆ..

                ‘‘......รัก.... ฉันรักนายนะ’’  เซฮุนยิ้มกริ่มอีกครั้ง ก่อนที่จะประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบาง  เซฮุนใช้ฟันขบเม้มที่ริมฝีปากเบาๆ เพื่อเป็นการหยอกล้อ ก่อนที่ฉันจะตอบสนองเขาด้วยการเผยอปากขึ้นเล็กน้อย ลิ้นหนาของเซฮุนค่อยๆ สอดเข้ามาหยอกล้อกันลิ้นบางอย่าชำนาญ  ก่อนที่เขาจะปลุกเร้าอารมณ์ด้วยการปัดป่ายมือไปตามแผ่นหลังฉันเบาๆ

                ‘‘อื้มมมมม.....’’ ความเสียวซ่านทำให้ฉันเผลอครางออกมาเบาๆ ก่อนที่เซฮุนจะจัดการกระชากเสื้อตัวบางของฉันออกไปให้พ้นทาง เขาพาร่างทั้งสองของเรามาที่เตียงก่อนที่จะทิ้งตัวลงช้าๆ ริมฝีปากยังคงทำหน้าของมันได้ดี ส่วนมือหนาก็ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเรือนร่างอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะค่อยๆ เคลื่อนมันไปปลดตะขอบราเซียร์สีอ่อนออกอย่างใจเย็น....

                ‘‘เอาได้มั้ย?’’  

 

CUT  
NC 17++
 ทิ้ง E-mail  หรือไปเอาใน ไบโอทวิต น้ะเออ
หรือใครที่เคยขอเเล้วก็อ่านในลิ้งค์เดิมก็ได้นะคะ 


































































____________________________________________________________________


 

ไรต์ว่า NC  ตอนนี้มันเบามากอ้ะ ใสใส ฮ่าๆๆๆๆ 
ตอนเเต่งไรต์ไม่ค่อยมีอินเนอร์เท่าไร ทำการบ้านไปด้วย เเต่งไปด้วย ฮ่าๆๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ
อ่านเเล้วกลับมาเม้นท์ให้ไรต์ด้วยนะเออ นางเอกคนดีของไรต์ จิบิ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ตอนนี้ไรต์กำลังปั่นเรื่องใหม่ เเต่ไม่เเน่ใจว่าจะเอาลงดีมั้ย
มันเกี่ยวกับอาการ Overdose คึคึ

คือจริงๆ เเล้วไรต์เเต่งสนองความโรคจิตในตัวไรต์เองงงง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เเต่ไม่รู้ว่าไรต์จะเเต่งได้โรคจิตขนาดไหน ฮ่าๆๆๆ

รักรีดเดอร์ รักนางเอกนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ 
 

MADE IN. BWCW