คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2
ตอนที่ ๒
‘‘ทำไมไม่เข้ามาล่ะ’’ เสียงแม่ถามหลังจากที่เห็นฉันยืนบื้ออยู่หน้าบ้านมานาน ไม่ยอมเข้าไปซะที ตอนนี้ฉันก็มาถึงเกาหลีแล้ว แล้วตอนนี้ก็อยู่หน้าบ้าน ไม่สิ จะเรียกว่าคฤหาสก็ได้ อื้ม ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าคฤหาสของตระกูลโอ สามีใหม่ของแม่ จริงๆแล้วฉันก็เคยเจอคุณโอมาบ้างแล้ว แล้วก็รู้ว่าท่านกับแม่ของฉันมีความสัมพันธ์แบบไหน ฉันไม่ได้รังเกียจคุณโอเลยแม้แต่น้อย แต่ฉันเลือกที่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยก็เท่านั้น
‘‘ขออยู่ข้างนอกซักพักนะคะ’’ ฉันโค้งตัวให้แม่กับคุณโอเพื่อแสดงมารยาทที่ดี ก่อนจะเดินไปยังสวนหย่อมในบริเวณบ้าน จริงๆแล้วตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มาก ไม่ต้องเดาหรอกว่าเรื่องอะไร ในชีวิตนี้ฉันไม่มีเรื่องให้ต้องคิดมากเท่าไร นอกจากเรื่องของแม่แต่ช่วงเวลานั้นมินซอกก็จะเข้ามาปลอบฉันเสมอ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าไม่มีเขาคอยปลอบ แล้วฉันยังต้องมานั่งคิดถึงเขาอีก
‘‘ฮึกก ฉันคิดถึงนายเหลือเกิน’’ ฉันหยิบรูปที่ถ่ายคู่กับมินซอกออกมาดูพร้อมกับปล่อยโฮ อย่างไม่อายใคร จะอายไปทำไม ตรงนี้ไม่เห็นมีใครซักคน.. ความคิดถึงถาโถมเข้าใส่ฉันไม่ยั้ง ตอนนี้ฉันรู้สึกโดดเดียวมากเกินไป ไม่มีมินซอกก็เหมือนทุกอย่างบนโลกนี้แย่ไปหมด ฉันอยู่ไม่ได้เลย ถ้าไม่มีเขา แต่จะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อฉันไม่มีทางเลือก นายรอฉันนะมินซอก ฉันจะกลับไปหานาย....
ฉันควานหาโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายใบเล็กเมื่อคิดขึ้นได้ว่าควรจะโทรหาคนที่ฉันรัก แต่มันกลับไม่มี โทรศัพท์หาย?? เหอะ จีซัส ท่านจะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน... ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านอย่างอ่อนล้า ความเจ็บปวดเกาะกุมหัวใจ ฉันไม่เคยรู้สึกเจ็บขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เลิกๆ กันไปยังดีกว่าการที่รักกันมาก แต่ต้องจากกันแบบนี้ ไม่แฟร์เลยนะ...
‘‘เฮเลน หนูมาแล้วหรอ? มานั่งตรงนี้สิ’’คุณโอ ว่าที่พ่อเลี้ยงของฉันเอ่ยขึ้นด้วยหน้าตาใจดี จริงๆ แล้วคุณลุงเขาก็เป็นคนใจดีมาก ฉันสัมผัสได้
‘‘ค่ะ’’ ฉันส่งยิ้มไปให้ตามมารยาท แล้วนั่งลงตรงโซฟาใกล้ๆ จริงๆ แล้วแม่ก็อยู่ตรงนี้ด้วย
‘‘แล้วลูกชายของคุณละคะ’’ แม่ถามคุณโอเสียงเรียบ จริงๆแล้วฉันก็พอรู้ว่าคุณโอมีลูกชายเหมือนกัน ได้ยินว่าลูกชายลูกชายเขาอายุมากกว่าฉันสองปี แต่ก็ยังไม่เคยเจอ นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาคิด เพราะฉันก็ไม่ได้อยากเจอ อยากรู้จักเท่าไร ฉันไม่ชอบสุงสิงกับใครหรอก
‘‘เจ้านั่นเขาไม่ค่อยกลับบ้านหรอก ส่วนมากก็อยู่คอนโด เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร คุณก็น่าจะรู้ดี’’
‘‘ฉันขอโทษนะคะที่พลั้งปากถามไป’’
‘‘ไม่เป็นไรครับ ช่างมันเถอะ...... เฮเลน ห้องหนูอยู่ชั้นสองฝั่งซ้ายถัดไปหนึ่งห้องนะ ลุงให้คนเอาของขึ้นไปเก็บไว้ให้แล้ว’’
‘‘ขอบคุณค่ะ หนูขอตัวก่อนนะ’’
ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นไม่กล้าอยู่นานหรอก ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ พอเดินขึ้นมาฉันสองฉันก็งงเป็นไก่ตาแตก เอิ่ม ห้องฉันห้องไหน?
‘‘ ฝั่งซ้ายถัดไปหนึ่งห้อง?’’ ฉันยืนเอ๋อ ทวนคำพูดของคุณโอไปมาอย่างไม่แน่ใจ
‘‘ฝั่งซ้ายถัดไปหนึ่งห้อง??? อื้มม ห้องนี้แน่เลย’’ ฉันตัดสินใจเข้าไปในห้องๆหนึ่ง
‘‘กว้างเหมือนกันนะเนี่ย ’’ ถึงแม้ว่าภายในห้องจะมืด แต่ก็พอมีแสงสว่างลางๆ ทำให้ฉันมองเห็นภายในห้องได้ ภายในห้องประกอบด้วยเตียงคิงไซส์สีขาวสะอาดตาวางอยู่กลางห้อง ผนังภายในห้องเป็นสีดำ ของทุกชิ้นเป็นสีดำ ยกเว้นก็แต่เตียงนอนที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง ฉันว่าฉันชอบสีขาวมากกว่านะ อยู่ในห้องนี้แล้วหดหู่ชะมัด แต่ก็ไม่เป็นไร ก็ยังดีที่มีที่ให้นอนอะนะ....
อยู่เงียบๆ แบบนี้มันก็ชวนให้คิดถึงมินซอกอีกแล้ว เห้ออ ตอนนี้มินซอกจะเป็นยังไงบ้างนะ เขาจะไม่ร้องไห้ใช่มั้ย? อย่าอ่อนแอแบบฉันนะมินซอก อีกไม่นานฉันจะกลับไปหานาย ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงนอนแสนนุ่มกับจะหลับตา รู้สึกอ่อนล้าเต็มทน เหนื่อยทั้งตัว เหนื่อยทั้งหัวใจ ฉันจ่มดิ่งสู่ห่วงนิทราอย่างง่ายได้ พยายามทิ้งความเครียด ความเสียใจไปให้หมด ถึงแม้มันจะยากก็ตาม
‘‘อื้อออออ อะ....’’ ความอึดอัดทำให้ฉันส่งสียงครางออกมาเบาๆ ทั้งที่ยังปิดตาอยู่ด้วยความงัวเงีย รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยังไงไม่รู้สิ
‘‘อื้มมมมม’’ หือออ เสียงอะไร? เอคโค่หรอ? ไม่ใช่ละ นั่นมันไม่ใช่เสียงฉัน ความรู้สึกอึดอัดเริ่มก่อตัวเมื่อฉันขยับ ความรู้สึกหวิวๆ ที่ลำคอเกิดขึ้นเนื่องจากสัมผัสได้ถึงลมร้อน ที่อยู่ใกล้ๆ นี่ฉันเป็นอะไร? ฉันพยายามขยับอีกครั้งแต่กลับขยับไม่ได้ มือที่เคยเป็นอิสระกลับถูกตรึงติดกับเตียงนอนสีขาวสะอาด รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไซร้อยู่ที่คอและสิ่งที่มีน้ำหนักค่อนข้างมากบนตัว ชัดเลย! ความจริงที่กำลังเผชิญทำให้หลุดพ้นจากอาหารงัวเงีย
‘‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’’ ลืมตาโพลงพร้อมกับกรีดร้องเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าสิ่งตรงหน้าคือ ผู้ชาย ผู้ชาย ผู้ชายยยยยยยยยยยยยยยยยยย T^T
‘‘เปลี่ยนจากกรี๊ดมาเป็นครางดีกว่ามั้ย กระตุ้นอารมณ์กว่าเยอะ’’ เสียงแหบพร่าทว่าเซ็กซี่กระซิบข้างหูเบาๆ ชวนให้ขนลุก ให้โรคจิตตรงหน้าคือครายยยยยยยยยยยยยยยย
‘‘ปล่อย’’
‘‘เงียบเหอะน่า’’
‘‘นี่นายยยย ปล่อยฉันเดียวนี้’’
‘‘จะเล่นตัวทำไม มาหาฉันถึงห้องก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่หรอ หื้ม’’ ผู้ชายตรงหน้าขบกัดหูเบาๆ ตอนนี้ขนลุกไปทั้งตัว ไม่ใช่ว่าฉันมีอารมณ์ร่วมนะ แต่เพราะฉันกลัวว เข้าใจมั้ยว่ากลัวววววววววว
‘‘อะ.....อื้ออออออออออ’’ ร่างใหญ่ตรงหน้าประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากด้วยความหิวโหย เขาพยายามสอดลิ้นร้อนๆ เข้าไปในปากเพื่อหาความหวาน หึ คิดจะเล่นลิ้นกับฉันหรือไง นายคิดว่าฉันจะยอมสินะ ไม่มีทาง ฉันใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดพลิกตัวเองขึ้นมาเพื่อให้ได้อยู่ด้านบน และมันก็ง่ายกว่าที่คิด ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าฉันนอนคร่อมตัวผู้ชายอยู่ หึ แล้วนายจะทึ่งในรสจูบของฉัน ฉันใช้มือที่ประคองใบหน้าคนตรงหน้า ถึงจะมืดเท่าไรแต่ก็พอเดาออกว่าเขาดูดีไม่ใช่น้อยเลยล่ะ หลังจากนั้นก็มอบจูบอันเร้าร้อนไปให้ เป็นผู้ชายก็ไม่ใช่ว่าจะเก่งไปกว่าฉันหรอกนะ ฉันใช้ลิ้นกวาดไปทั่วโพรงปากเขาอย่างไม่รังเกียจ มือเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังถือวิสาสะ เราเปลี่ยนจากนอนเป็นกึ่งนั่งโดยมีตัวฉันอยู่ด้านบนเหมือนเดิม ฉันจะเมะให้ดู แล้วจะทึ่งในความเมะของฉัน! แล้วอย่าติดใจซะล่ะ ของดีมีครั้งเดียวซะด้วย
‘‘อื้มมมมม’’ ผู้ชายตรงหน้าครางเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน?? มั้งนะ เขาใช้สองมือร้อนๆ เริกเสื้อที่ฉันสวมอยู่ขึ้นที่ละนิด ที่ละนิด ช้าๆ แต่ได้อารมณ์...
ตุ๊บบบบบบบ พลั๊กกกกกก
เสียงของหล่นที่หน้าประตูทำให้ฉันผงะ ตากลมโตมองไปทางต้นเสียง อ๊ากกกก พระเจ้า แม่บ้าน แม่บ้านนนน แม่บ้านนนนนนนนนนนนนนนนน
‘‘ป้า ลงไปก่อน อีกชั่วโมงหนึ่งค่อยขึ้นมา’’ เสียงผู้ชายตรงหน้าตะโกนบอกแม่บ้านที่มาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาดห้อง
‘‘ค่ะๆๆๆ ป้าจะไปเดี๋ยวนี้’’ คุณป้าแม่บ้านรุกรี้รุกรนเก็บของที่ตกเกลี่ยนอยู่บนพื้น
‘‘ต่อกันเถอะ ฉันค้าง’’ เขามองหน้าก่อนจะใช้มือรวบเอว ให้เข้าไปใกล้ ไม่รู้ทำไมถึงจะตกใจ แต่ไม่รู้ทำไมฉันไม่ลงไปจากตัวหมอนี่ซักที
‘‘.......................’’
‘‘เมื่อกี๊ถึงไหนแล้ว ฉันจำไม่ได้ เริ่มใหม่เถอะ’’
‘‘ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว’’ ฉันพูดก่อนจะผละตัวออกจากผู้ชายตรงหน้า
‘‘เธอไปทั้งที่ทำให้ฉันอารมณ์ค้างแบบนี้ไม่ได้นะ’’
‘‘เรื่องของนาย’’
‘‘นี่ มาหาฉันถึงจะเล่นตัวทำไม’’
‘‘นี่มันห้องฉัน’’
‘‘หื้มมม เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ฉันอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่เกิด มันจะเป็นห้องเธอได้ยังไง’’´ฉันแทบเงิบ ที่พูดเมือกี๊คือไร? ฉันเข้าห้องผิดสินะ โอ้วววววววววววว บ้าจริง
‘‘สงสัยฉันเข้าผิดห้อง ขอตัว’’ ฉันรีบตัดบทก่อนจะเดินออกมาด้วยความอาย ไม่ใช่แค่เรื่องห้อง แต่อายในสิ่งที่ทำไปเมื่อกี๊ด้วย สาบานได้ว่าไม่มีอารมณ์ แค่อยากชนะเฉยๆ อ้ะ เชื่อฉันสิ เชื่อมั้ยย เชื่อไม่เชื่อ? ดีออก ตอบ!!!
ชายหนุ่มที่ยังอยู่บนเตียงในสภาพไม่เรียบร้อยเท่าไรนักมองตามหญิงสาวที่เพิ่งจะเดินออกไป เธอเป็นใคร?? เข้ามาในบ้านได้ยังไง? อื้ม ช่างมันเถอะ แต่ผมบอกได้คำเดียวว่า เธอเด็ดมาก เร้าร้อนชะมัด หึหึ จะว่าไปอารมณ์ก็ค้างอยู่นะ ทำไมไม่มาต่อให้มันเสร็จๆ ชายหนุ่มลุกจากเตียงตรงไปที่ห้องน้ำ เพื่อจัดการธุระ คงไม่ต้องบอกว่าเรื่องอะไรใช่มั้ย?? ถือว่าเข้าใจตรงกัน
เฮเลนเดินเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กัน ให้ตายเถอะ นี่ฉันโง่จนไม่เข้าใจคำว่าถัดไปหนึ่งห้องใช่มั้ย ทั้งที่ห้องที่เพิ่งออกมาเมื่อกี๊มันเป็นห้องแรก โอ้ววววว เพิ่งจะมาฉลาดก็ตอนนี้แหละ แต่เรื่องโง่หรือฉลาดขอเก็บไว้ก่อนแล้วกัน เมื่อกี๊มีคนป้าแม่บ้านบังเอิญเข้ามาเห็นกิจกรรม? ที่ฉันกำลังทำอยู่นี่สิ โอ้ยยย อายชะมัด จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย ป้าอย่าบอกคุณโอเลยนะๆๆ แต่ก็ทำได้แค่ภาวนาในใจแค่นั้น ตอนนี้ฉันคงไม่ลอยหน้าลอยตาลงไปบอกคุณป้าคนนั้นหรอกกกกกกก แซด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องเรียกความสนใจจากฉันเป็นอย่างมาก ฉันรีบลุกจากปลายเตียงก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ตามมารยาท
‘‘ฉันไปเข้าห้องน้ำมา แต่มันไม่เวิร์ค ช่วยต่อทีเหอะ’’ ไอ้ผู้ชายที่ฉันเจอที่ห้องเมื่อกี๊พูดด้วยใบหน้ายิ้มร่า หยาบคายชะมัด
‘‘โรคจิต’’ ฉันพูดเสียงเรียบแล้วพยายามจะปิดประตูใส่ แต่มือเขาไวกว่าที่คิด เขากันไม่ให้ฉันปิดประตูก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาภายในห้อง
‘‘เร็วสิ’’
‘‘..............’’
‘‘เร็ว ฉันจะนอนรอ’’ เขาถือวิสาสะทิ้งตัวลงนอน
‘‘...............’’
‘‘เป็นใบ้หรือครับ’’
‘‘................’’
‘‘มันทำให้ฉันมีอารมณ์มากขึ้น’’
‘‘............’’
‘‘เร็วสิ เมื่อกี๊เธอทำได้ดีมากเลยนะ เร้าร้อนสุดๆ’’ เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงแล้วเข้ามาประชิดตัวฉัน
‘‘ออกไป’’ ฉันกดเสียงต่ำ
‘‘นิดนึงน่ะ’’ เขาพูดก่อนจะจูบลงที่คอเบาๆ
‘‘ออก ไป’’ ฉันเน้นที่ละคำ
‘‘แป๊บเดียว...’’ กระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูก่อนจะผลักฉันลงบนเตียง
‘‘นี่ บอกให้ออกไป’’ ฉันกดเสียงต่ำพยายามระงับอารมณ์เดือดที่มีอยู่เต็มอก แต่ผู้ชายตรงหน้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เขากลับไซร้หน้าลงมาที่คอ เบาๆ
‘‘เซฮุน!!!!’’ เสียงนั่นเรียกสติฉันมาอีกครั้ง คนที่ถูกเรียกว่าเซฮุนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะผละออกจากตัวฉันไปนั่งลงตรงปลายเตียง ฉันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหลบหลังคุณโอทันที
‘‘พ่อจะมายุ่งทำไม ออกไปก่อนได้มั้ย’’
‘‘ไม่ แกทำอะไรอยู่ รู้ตัวหรือเปล่า’’
‘‘นั่นผู้หญิงของผม คืนเธอมา แล้วพ่อช่วยลงไปก่อน’’
‘‘แต่ผู้หญิงที่แกว่ากำลังจะเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวเรานะ’’ เซฮุนเบิกตากว้างกับข้อมูลใหม่ที่เพิ่งได้รับมา สมาชิกในครอบครัว? อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวภรรยาใหม่ของพ่อ?? เหอะ ซวยแล้ว เซฮุนเอ้ยย คือจริงๆ แล้วเซฮุนก็เคยได้เจอคุณน้าที่จะมาเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว เซฮุนไม่ได้รังเกียจแต่เขากลับรู้สึกดีที่มีคนมาคอยดูแลพ่อ และอีกอย่างที่เขารู้คือคุณน้ามีลูกสาว แต่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ในใจพลางคิดว่าอายุย่างสิบแปดคงจะเป็นเด็กไว้บ๊อบหน้าม้า ไร้เดียงสาตามแบบฉบับนักเรียนมอปลาย แต่กลับกันทั้งหมด ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอจะเป็นแบบนั้นกลับไม่ใช่ กลายเป็นว่าเธอดูโตกว่าที่คิดบ๊อบหน้าม้าก็ไม่มี มีแต่ผมลอนยาวถึงกลางหลัง ไอ้ที่คิดว่าไร้เดียงสาก็ไม่ใช่ ดูจากความเร้าร้อนก่อนหน้านี้สิ หึหึ น้องสาวงั้นหรอ?? ได้ ฉันจะสอนเธอให้รู้จักคำว่าพี่ชาย (นอกไส้) แล้วเธอจะรักพี่ชายคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น....
‘‘อ่อ เฮเลน??’’ เซฮุนเองคอเล็กน้อยถามอย่าสงสัย
‘‘ใช่ อย่าให้พ่อรู้ว่าแกคิดจะทำแบบนี้อีก’’
‘‘แหม พ่อครับ ถ้าผมรู้ว่าเป็นเฮเลน ผมก็ไม่ทำหรอก ..... ยินดีที่ได้เจอนะครับน้องสาว หึหึ’’ เซฮุนยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
‘‘ลงไปทานข้าวกันเถอะ’’ คุณโอเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง ทิ้งให้เฮเลนและเซฮุนเผชิญหน้ากันอีกครั้ง เซฮุนรีบเดินเข้าไปประชิดตัวเฮเลนทันทีที่พ่อของเขาไปพ้น
‘‘ว้าวววว มีน้องสาวเร้าร้อนแบบนี้ ดีใจชะมัด’’ เขายิ้มมุมปากก่อนจะถือวิสาสะประกบริมฝีปากอีกครั้ง แล้วเดินตามคุณโอไป
‘‘ย๊าส์ ฉันไม่ใช่น้องสาวนาย จำไว้’’ ฉันตะโกนไล่หลังคนโรคจิตไป
‘‘อยากเป็นมากกว่าน้องหรือไง’’ เซฮุนหันมาสนใจเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาเผยแววตาเจ้าเล่ เหอะ หยาบคายที่สุด ฉันตัดสินใจเดินตามเขาไป เพื่อทานข้าว ไม่อยากจะให้ใครต้องรอนาน...
หลังจากอาหารมื้อนั้นจบไป ฉันก็รีบตรงดิ่งเข้ามาในห้องทันที ไม่อยากจะอยู่เห็นหน้าคนโรคจิตสักเท่าไร ฉันไม่ได้คิดเองหรอกว่าตลอดเวลาที่นั่งทานข้าวเซฮุนมองฉันไม่วางตา แววตาแบบนั้นทำไมฉันจะดูไม่ออก กะจะฟันฉันหรือไง เหอะ ถ้ามันเป็นแบบนั้นฉันคงต้องฟันนายก่อน....
‘‘ทำไมแกทำหน้าแบบนั้น’’ อยู่ๆ แม่ก็เดินเข้ามาในห้อง
‘‘ปกติหนูก็ทำหน้าแบบนี้’’
‘‘จริงๆ เลยยัยคนนี้ อ้ะนี่’’ แม่ยื่นโน้ตแผ่นนึงมาให้ บนโน้ตมีตัวเลขขยุกขยิกเขียนด้วยหมึกสีน้ำเงิน
‘‘อะไรคะ?’’
‘‘เบอร์มินซอกไง แกควรจะโทรไปบอกแฟนแกด้วย ไม่ใช่หนีมาเฉยๆ แบบนี้’’
‘‘ขอบคุณค่ะ’’ ฉันรับมันมา ก่อนจะนั่งมองตัวเลขบนนั้น ตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง...
‘‘แม่ไปล่ะ ราตรีสวัสดิ์นะ’’ แม่เดินมาจุมพิตที่หน้าผากเบาๆ แล้วออกไป
ฉันตัดสินใจส่งเมจเสจไปหามินซอกด้วยความคิดถึง ฉันอยากให้เขารู้เหลือกินว่าฉันรู้สึกแย่ขนาดไหน จริงๆ แล้วในหัวฉันก็มีแต่เรื่องของเขา
ฉันคิดถึงนายเหลือเกิน...
ฉันกดส่งเมจเสจไปหาเขา
เฮเลน นั่นเธอใช่มั้ย? เธออยู่ที่ไหน
ทำไมจากฉันไปแบบนี้
ฉัน //
ใช่ ฉันเอง ถ้าฉันจบมอปลายฉันจะกลับไปหานาย นายรอฉันนะ....
นายห้ามร้องไห้เด็ดขาด ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่ให้อภัยนายเลย
มินซอก //
ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันสัญญา
ฉันจะรอเธอจนกว่าเธอจะกลับมานะ
รักมากนะครับ.....
ฉัน//
ขอบคุณที่เข้าใจฉันทุกเรื่องนะมินซอก
ฉันรักนายนะ รักมาก....
มินซอก //
ครับแฟน ดูแลตัวเองด้วยนะ
ฉันสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ จนกว่าเธอจะกลับมา
ไม่ต้องคิดมากเรื่องฉันนะ ใช่ชีวิตให้มีความสุข
อีกแค่ปีเดียว ฉันรอได้
ฉัน//
ฉันคงต้องพอแล้ว ไว้ฉันจะโทรหานายทีหลังนะ
ฉันกดปิดโทรศัพท์ (ของแม่) แล้ววางมันไว้ หลังจากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอน เฮ้อออ ขี้เกียจลุกไปอาบน้ำจัง ฉันบิดขี้เกียจสองสามรอบก่อนจะไปเตรียมตัวอาบน้ำ ถึงจะขี้เกียจแต่ก็ต้องอาบ ถ้าไม่อาบฉันคงนอนไม่หลับแน่ๆ ฉันถอดสิ่งที่สวมอยู่ออกทีละตัวแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาสวมแทน
ก๊อก ก๊อก ก๊อกกก
ฉันอดแปลกใจไม่ได้ที่มีเสียงเคาะประตูเวลานี้ อื้ม อาจจะเป็นคุณป้าแม่บ้านก็ได้ ฉันไม่ลังเลมากนักที่จะไปเปิดประตู
‘‘ว้าววว มารับแขกด้วยชุดแบบนี้หรอ ดีจัง’’ แต่คนตรงหน้าทำให้ฉันต้องชะงัก เซฮุนแบกหน้ายิ้มแย้มมาพร้อมกับตัวที่สวมแค่ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวเพื่อปกปิดส่วนล่าง
‘‘ฉันจะอาบน้ำ ออกไปได้แล้ว’’ ฉันจะปิดประตูหนีหน้าเขา แต่เซฮุนก็กันมันไว้
‘‘ดีเลย ฉันก็กำลังจะมาอาบน้ำ’’´เซฮุนแทรกตัวเข้ามาภายในห้องก่อนที่จะถือวิสาสะนั่งลงบนเตียง
‘‘กลับไปห้องนายซะ!!!!’’
‘ฉันอยากอาบน้ำที่ห้องนี้..... กับเธอ’’
‘‘โรคจิต’’
‘‘หึหึ’’ เซฮุนหัวเราะในลำคอพร้อมกับเดินมาลากฉันเข้าไปในห้องน้ำ นี่เขาบ้าไปแล้วใช่มั้ย
‘‘ปล่อย...’’ ฉันกดเสียงต่ำอย่างคนอารมณ์เสีย
‘‘... ผิวเธอขาวชะมัด’’
‘‘บอกเลยว่าตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ ออกไปได้แล้ว’’ ฉันบอกอย่างเบื่อหน่าย ผู้ชายคนนี้ในหัวมีแต่เรื่องทุเรศๆ เลยสินะ
‘‘เดี๋ยวก็มี...’’
‘‘นี่นายฟังที่พูดไม่รู้เรื่องใช่มั้ย บอกให้ออกไปก็ออกไปสิโว้ยยย ฉันเป็นน้องนายนะ’’
‘‘เอ๋ ก่อนหน้านี่ใครกันนะที่บอกว่าไม่ใช่น้องสาวฉัน....’’ เซฮุนยิ้มกริ่ม
‘‘ออกไป’’
‘‘นิดเดียวเท่านั้น’’ เซฮุนพูดพร้อมกับพรมจูบไปที่ลำคออย่างหิวโหย ฉันที่ขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับเขาก็เริ่มจะเบื่อหน่าย ถ้าไม่สนองคงจะไม่ยอมออกไปสินะ หึ ก็ได้
ฉันผลักเขาเบาๆ เพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ จากนั้นก็ดันแผ่นอกกว้างให้ไปชิดผนังห้องน้ำ พร้อมๆ กับพรมจูบลงไปที่แผ่นอกขาวๆแข็งแรงๆ นั่น เซฮุนดูจะพอใจไม่น้อยกับการรุกของฉัน
‘‘อื้มมม’’ เซฮุนครางออกมาเบาๆ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนจากแผ่นอกมาเป็นริมฝีปากสีชมพูระเรื่อนั่น ลิ้นร้อนของเซฮุนสอดเข้ามาในโพรงปากอย่างโหยหา มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน ฉันจิกเล็บลงบนหลังเล็กน้อยด้วยความหมั่นไส้ ในขณะเดียวกันเราก็เคลื่อนตัวออกจากห้องน้ำเพื่อไปยังห้องนอน เซฮุนพยายามจะทิ้งร่างลงบนเตียงแต่ฉันกลับยื้อเขาไว้แล้วผลักตัวเซฮุนให้ไปชิดผนังห้องที่อยู่ใกล้ๆ
‘‘บนเตียงมันจำเจชะมัด..’’ ฉันกระซิบข้างหู้เซฮุนแผ่วเบา
‘‘เธอนี่เร้าร้อนกว่าที่ฉันคิดเยอะเลย...’’ เซฮุนยิ้มกริ่มก่อนที่ฉันจะถือวิสาสะครอบครองริมฝีปากเขาอีกครั้ง ในระหว่างที่เซฮุนกำลังเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่ฉันมอบให้ฉันก็พามาที่ประตูก่อนจะตัดสินใจเปิดมันและสะบัดร่างเขาออกไปข้างนอก และปิดประตูใส่ทันที
‘‘เปลืองตัวชะมัด’’ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่
ปั้งงงง ปั้งงงงงงงงง (เสียงทุบประตูครับ คนละเลเวลกับเสียงเคาะประตูนะ)
‘‘ย๊าส์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า’’
‘‘ฉันก็สนองให้นายแล้วไงกลับไปซะ ฉันจะอาบน้ำ’’
‘‘เปิดประตูสิว่ะ’’´เสียงโวยวายของคนหลังประตูทำให้ฉันนึกสมเพช
‘‘กู๊ดไนท์นะจ้ะ’’ ฉันตัดสินใจไปอาบน้ำโดยไม่สนใจคนอีกฝั่งของประตูอีก หึหึ ให้รู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใคร คิดจะฟันฉันมันไม่ง่ายหรอกนะ
Oh Sehun’s Part
ผมเดินกลับห้องด้วยอามณ์ค้างคา ผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมเกิดอาการแบบนี้สองรอบแล้วนะ นี่ขนาดเพิ่งจะเข้ามาอยู่ในบ้านวันแรก เอาตามตรงแล้วผมก็ไม่ค่อยจะอยู่บ้านซักเท่าไร แต่บังเอิญผมต้องกลับมาเอาของที่บ้าน ผมตั้งใจจะกลับคอนโดให้เร็วที่สุดเพราะรู้มาว่าว่าที่แม่เลี้ยงจะมาวันนี้ แต่อากาศมันค่อนข้างจะร้อนผมเลยต้องอาบน้ำก่อนกลับ แต่สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจมาก คือหลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำ ผมก็พบกับร่างผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ปกติแล้วผมไม่ค่อยพาผู้หญิงมาทำอะไรที่บ้านหรอกนะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคย พอผมเห็นเธอถึงจะแปลกใจแต่ก็นะ อุตส่าห์มาอ่อยถึงที่แล้วผมจะปล่อยเธอไปได้ไง ใช่มั้ยล่ะ ผมก็จัดไปสิครับ เธอดูจะตกใจเล็กน้อยนะ ช่วงแรกก็ปฏิเสธ แต่หลังๆมาเธอกลับรุกผมซะงั้น ผมก็ตกใจพอสมควร เพราะไม่เคยมีใครรุกผมขนาดนี้ นั่นแหละที่มันทำให้ผมติดใจ... แต่แล้วอารมณ์มันก็ต้องชะงักเพราะป้าที่เป็นแม่บ้านกลับมาเห็นฉากรักของเราซะงั้น ถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้ทำอะไรมากมายก็เถอะ ผมพยายามไล่ป้าให้ออกไป แต่สิ่งที่ตามมาคือเธอคนนั้นก็ออกไปด้วย มันทำให้ผมอารมณ์เสียมาก เพราะมันค้างไง ผมจึงต้องไปหาเธออีกรอบ แล้วก็พบเธออยู่ที่ห้องข้างๆ ผมไม่ต้องคิดมากอะไรอยู่แล้ว ต้องรีบทำให้อะไรที่มันค้างให้เสร็จๆ ไป แต่มันก็ต้องชะงักอีกรอบ เพราะคราวนี้เป็นพ่อผมที่เข้ามาเห็น ผมแทบช็อคเมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือลูกสาวของว่าที่แม่เลี้ยง เราจะเป็นพี่น้องกัน แต่คุณคิดว่าผมจะยอมเป็นพี่น้องกับผู้หญิงคนนี้น่ะหรอ?? ไม่มีทางหรอกครับ ผมใช้ความอดทนจัดการกับอารมณ์นั้นก่อนจะตามพ่อลงไปข้างล่าง ตลอดเวลาที่ทานอาหารกัน ผมก็มองเธอตลอด หึหึ จำไว้ว่าตอนนี้ผมอดทนอยู่ แต่ก็ใช่ว่าอารมณ์มันจะหมดไป ทานอาหารเสร็จผมก็รับขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เธอขึ้นไปก่อนแล้ว ผมจัดการเปลื้องผ้า?? แล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวเพื่อมาหาเธอที่ห้อง อารมณ์มันยังค้างนิครับ ทำไงได้ เธอออกมาต้อนรับผมด้วยสภาพไม่ต่างกันเท่าไร จะให้ผมคิดยังไงล่ะ ผมก็คิดว่าเธออ่อยผมไง ผมไม่สนหรอกนะว่าเราจะต้องมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ถึงยังไงก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันอยู่แล้ว ผมเถียงกับเธออยู่นานสองนานจนในที่สุดเธอก็ใจอ่อน แต่เธอร้ายกว่าที่ผมคิด เราเพราะเธอทำอารมณ์ผมให้ค้างหนักไปกว่าเดิมแล้วมาเขี่ยผมทิ้งซะงั้น มันไม่มากเกินไปหรอ..? เดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน เฮเลน
ผมรีบเข้าจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อย เพราะผมไม่ได้ตั้งใจจะมาค้างที่นี่อยู่แล้ว พออาบน้ำเสร็จและได้ของที่ต้องการครบ ผมก็ตรงมาข้างล่างเผื่อจะกลับไปที่คอนโด
‘‘แกจะไปไหน’’
‘‘กลับคอนโดครับ’’ ผมตอบเสียงเรียบไปให้พ่อ
‘‘ทำไมไม่ค้างที่นี่เลยล่ะ’’
‘‘ไม่ดีกว่าครับ ขอตัว’’ ผมเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างเร่งรีบ เพราะถ้าดึกเกินมันจะไม่ปลอดภัยกับการขับรถ
‘‘แกอย่าคิดจะทำอะไรเฮเลนนะ’’ คำพูดของพ่อทำให้ผมชะงัก
‘‘ทำไมละครับ’’ ผมทำหน้ากวนประสาทใส่ผู้มีพระคุณเล็กน้อย
‘‘ยังต้องให้ฉันอธิบายหรอ เฮเลนเป็นน้องสาวของแก’’
‘‘ผมเป็นลูกชายคนเดียวครับ ไม่มีน้องสาว ผมคงให้ผู้หญิงคนนั้นมาเป็นน้องสาวไม่ได้ แต่ถ้าให้มาเป็นอย่างอื่น..... ผมโอเคนะ’’ ผมยกยิ้มที่มุมปาก ตั้งใจกวนอารมณ์ผู้เป็นพ่อให้ขุนมัว
‘‘เซฮุนนน แกนี่มัน.....’’
‘‘ผมขอตัวนะครับ’’ ไม่รอให้พ่อพูดจบผมก็รีบออกมาทันที แหม ดูจะเอ็นดูเด็กนั่นเหลือเกิน รักมากกว่าผมแล้วมั้ง... แต่มันก็ไม่ใช่เรื่อง
ผมขับรถมาตามถนนเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน ในหัวคิดแต่เรื่อง.... เซ็กซ์ แหมคุณ ผมเพิ่งผ่านวิกฤตที่ไม่สิ้นสุดมาหมาดๆ อารมณ์ผู้ชายมันไม่ได้หมดไปง่ายๆนะครับ
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr /Jongin\
‘‘เออ ว่าไง’’ ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เมื่อรู้ปลายสายเป็นใคร เขาเป็นเพื่อนสนิทผมน่ะ ชื่อจงอิน
(ไอ้เวร คิดว่าตายไปแล้ว)
‘‘ตายห่าอะไร ว่าแต่มีอะไร’’ ถึงจะสนิท มันก็คอยกัดผมมาตลอดอะนะ
(มาที่ร้านเฮียหน่อยสิว่ะ เพื่อนอยู่นี่กันหมดเลยนะโว้ย)
‘‘เออๆ จะรีบไป อีกสิบนาทีเจอกัน’’ ผมตัดสายก่อนที่จะกลับรถไปที่บาร์ขนาดใหญ่ ย่านใจกลางโซลทันที จริงๆแล้วร้านนี้มันเป็นร้านของคนที่ชื่อคริส ซึ่งพวกผมพร้อมใจกันเรียกว่าเฮีย เพราะเฮียแกมีอิทธิพลมากในหมู่วัยรุ่น แล้วอีกอย่างคือเฮียจะคอยดูแลพวกผมมาตลอด พวกผมและเฮียค่อนข้างจะสนิทกันตั้งแต่สมัยผมเรียนมอต้น พอเถอะ
‘‘มาเร็วกว่าที่คิดนะเนี่ย’’ จงอินเอ่ยแซวตั้งแต่เห็นเงาผมในร้าน บนโต๊ะมีจงอิน เทา จงแด รออยู่แล้ว
‘‘ก็ตอนที่มึงโทรไปกูอยู่แถวนี้พอดี’’ ผมตอบไปด้วยท่าทางสบายๆ
‘‘น้องๆ เอาเหมือนเดิม’’ จงอินหันไปสั่งบาเทนเนอร์ จะบอกว่าพวกผมมาบ่อยจนจำได้หมดแล้วว่าต้องสั่งอะไร อีกอย่างคือที่เคยบอกไปแล้วว่าสนิทกับเฮีย
‘‘มึงเห็นเสื้อแดงตรงนั้นปะ??’’ เทาชี้ไปที่ผู้หญิงเสื้อแดงที่นั่งอยู่ถัดไปไม่ไกล
“ทำไมวะ”
‘‘คืนนี้กูสอยกลับห้องแน่มึง หึหึ’’ เทาหัวเราะในลำคอ
จริงๆ แล้วนี้ก็เป็นงานอดิเรก? ของพวกผมนะ แต่ไม่ใช่ว่าจะไปบังคับอะไรนะครับ ผู้หญิงเต็มใจเข้ามาเองจะให้พวกผมปฏิเสธก็ไม่ดีมั้ง แต่ก็แค่ความสัมพันธ์คืนเดียวเท่านั้นแหละ เช้ามาก็จบๆ กันไป
‘‘เดี๋ยวก็เจอดีหรอกมึง เจอแฟนเขาแล้วมึงจะหนาว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’’ จงแดแซว
‘‘ผู้หญิงเขาเต็มใจว่ะ เดี๋ยวกูมา พวกมึงจะกลับก็กลับเลยนะ ไม่ต้องรอ’’
‘‘แล้วมึงไม่สนซักคนหรอ ช่วงนี้เห็นเงียบๆไปเลยนะมึง’’ จงแดหันมากัดผมเล็กน้อย
‘‘ช่วงนี้กูไม่ค่อยว่างว่ะ’’
‘‘ติดธุระอะไร แอบไปมีเมียรึเปล่าว่ะ’’ จงอินหัวเราะชอบใจกับคำสบประมาทที่ส่งมาให้ผม
‘‘ถ้าจะมีเมีย ให้อุกาบาตรชนโลกตอนนี้ยังดีกว่า’’ ผมพูดพร้อมกระดกคอกเทลสีฟ้าสดเข้าปาก
‘‘อ้าว เด็กๆ มานานหรือยัง’’
‘‘อ้าวเฮีย นั่งๆๆๆๆๆ’’ จงอินพูดพร้อมกับขยับที่ทางให้คริสที่เพิ่งจะเดินเข้ามาทัก ‘‘มาได้ซักพักแล้วครับ เฮียหาเด็ดๆ ให้เซฮุนซักคนดิ ดูเหมือนช่วงนี้มันจะเหงา’’
‘‘เด็ดๆ น่ะมี แต่สนใจแบบไหน’’ เฮียทำหน้ากวนๆ มาถามผม
‘‘ยังไงก็ได้เฮีย เร็วๆ ด้วย ฮ่าๆ ’’ ผมส่งยิ้มไปให้อย่างรู้กัน
‘‘เธอๆ มาทางนี้ที’’ คริสกวักมือเรียกผู้หญิงชุดดำมาทางนี้ บอกตามตรงเลย เซ็กซี่ชะมัด หึหึ ‘‘ดูแลเซฮุนหน่อยนะ’’
‘‘โอเคค่ะ’’ สาวเซ็กซี่รับคำเฮียกว่ามาถือวิสาสะมานั่งบนตักผม ‘‘ไปกันเลยมั้ยคะ’’ เธอส่งยิ้มยั่วมาให้
‘‘ก็ไปสิครับ’’ ผมตอบตกลงก่อนจะเดินคล้องเอวเธอไป หึหึ ฉันไม่ง้อเธอก็ได้ มีคนอยากจะทำหน้าที่นี้แทนเธอตั้งมากมาย เฮเลน....
End Oh Sehun’s Part
___________________________________________________________________
พระเอกมาเเล้ววววววววว เป็นไงบ้างเอ่ย เปิดตัวพระเอกพอได้มั้ย?
ฮ่าๆๆๆ ไรต์พยายามจะทำให้นางเอกฟินนะ เพราะไรต์เเต่งไปไรต์ก็ฟินเอง
//มันเริ่มมีคำหยาบคายเเล้วอ่ะ อย่าเพิ่งกดแบนเค้าน๊า
ให้อภัยไรต์หน่อย ไรต์พยายามเเก้เอาคำหยาบออกไปแล้ว เเต่มันอาจจะมีตกหล่นน
ไรต์ขอโทษนางเอกทุกคนน๊าา...
สุดท้ายก็ รักรีดเดอร์ รักนางเอกนะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น