คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF] หมวยลูกเจ๊เกี้ยวขายน้ำเต้าหู้ | 3 (END)
น้อหมวยผู้ผ่านไปนานแ่ไหน็ไม่เยเปลี่ยนแปลที่เปลี่ยนอนนี้็ะเป็นหมวยำลัะเรียนบแล้ว
หื้อออีใมา
ีวิอันลำบารารำลอสี่ปี
ริๆถามว่าหมวยบไปะทำไร็ยัไม่ไ้ิแ่แน่ๆม๊าอยาะหมวยสืบทอร้านน้ำเ้าหู้มา
แล้วถ้าะให้ทำแ่แระให้เรียนทำไมเนี่ย น่าะให้หมวยอยู่ร้านทั้วันไปเ๊าะเฮียวันละสามรั้หลัอาหาร
วามสัมพันธ์อเฮียอนนี้็ไม่ยับแม้หมวยะเ๊าะทุวัน
หลัๆ็ไปนอนับเฮียบ่อยึ้นแปลใเหมือนันว่าทำไมเฮียใีั
แ่พอถามเฮีย็บอว่าหมออยานอนับเ้
ส่วนพี่ินหลัาพี่เาเรียนบ็ไม่่อยไ้เอเลย
ริๆ็แอบิถึพี่ินเหมือนันทั้ๆที่เยเห็นหน้าันทุวัน
วันรับรับปริาหมวยเนี่ย็ไปหาเฮีย่อนใรเลย็หวันิๆแหละว่าเฮียะมาถ่ายรูป้วย
แ่้อสิ้นหวัแล้วเพราะหมวยัสินใรอนานสอนานร่าสูนั้น็ไม่ปราสัที
“ยัะรออีเฮียไม่มาแล้วมั้”
เป็นลูพี่ลูน้อที่วันนี้รับหน้าที่เป็นาล้อพูึ้น
“เ้ลับ่อน็ไ้หมวยอยู่รอนเียวไ้” หมวยที่นั่อยู่พูเสียหอยๆ
“หมอโทรมาบอว่าเฮียไม่มา ะรอทำไม” ิ๋วนั่ล้าน้อายพลาลูบมือวนๆ
“พอเถอะ”
“แ่หมวยะรอ
เมื่อเ้าถึเฮียะไม่ไ้ลแ่หมวยรู้ว่ายัไเฮีย็มา” หมวยพูไปน้ำา็เลยเอลอ
“หมวยอย่าื้อเลยฝนะแล้วนะ” ท้อฟ้าที่เริ่มรึ้มิ๋วเรว่าน้อะล้มป่วย
“หมวยบอให้เ้ลับ่อนไ”
“หมวยเ้พูริๆนะ...เฮียไม่ไ้อบเรา
เ้็ไม่ไ้อยาพูแ่เ้ไม่อยาเห็นเราเป็นแบบนี้
หมวยรู้ใ่มั้ยว่าเฮียมอแแ่พี่น้อ”
“หมวยรู้” นน้อพยัหน้า้าๆ น้ำาเริ่มไหลออมา
“แล้วทำไมยัรออยู่” ิ๋วถามอย่าสสัยทั้ๆที่น้อายอนรู้ีแ่ทำไมยัรออยู่
“หมวยเิมาเพื่อรอ...ใระรู้พรุ่นี้เฮียอาะอบหมวยึ้นมา็ไ้”
หมวยปาน้ำา่อนะยิ้มออมา
“หมวยโอเ เ้ลับเถอะ”
“หมวย...เ้เป็นห่วเรานะ ถ้าฝน็้อเ้าที่ร่มนะ”
หมวยยันั่อยู่ลาแ้ที่อนนี้เริ่มมีฝนปรอยๆ
หมวยรู้ีลอเวลาหลายปีที่ัวเอามีบเฮียเมูาาวอัาร็รู้ว่าเฮียมอหมวยเป็นน้อายนนึเท่านั้น
แ่หมวยอบไปแล้วะให้เลิอบมัน่ายที่ไหน
็ใรใ้ให้เฮียอบอุ่นเบอร์นั้น อนเ็ๆ็อบมาเล่นับหมวยเอมันผิที่เฮียเมนั้นแหละอบให้วามหวั
“หมวย!!” ร่าที่เปียปอนไป้วยฝนหันไปามเสีย
“เฮีย?” หมวยแทบไม่อยาเื่อสายาัวเอ นั้นเฮียเมริรึเปล่าที่ยืนอยู่
“ทำไมาฝนแบบนี้” ร่าสูที่ถือร่มมา้วยเินรเ้ามาหาหมวยที่นั่อยู่และุ
“หมวยรอเฮีย”
“เฮียให้ิ๋วบอแล้วไว่าไม่มา” เมหล่ะเบื่อับวามื้อรั้นอหมวยริๆ
“แ่เฮีย็มา” หมวยพูพร้อมยิ้ม
“ไม่สนุหรอนะหมวย
เฮียไม่อยาพูแ่ถ้าหมวยทำแบบนี้เฮีย้อพูแล้ว
ไม่ว่าหมวยะทำอะไรเฮียไม่มีทาอบหมวยหรอนะ”
เี่ย โรเ็บ
แม้ำนี้ะมีหลายนพูับหมวยแ่วันนี้เป็นเฮียพูเอ
แม่โรใระุเลย
“หมวยฟัอยู่รึเปล่า” เมที่เห็นหมวย้าไป็เรียสิึ้น
“รับ? ออ หมวยโอเ” หมวยยิ้มอบแ่น้ำาลับไหลออมา
“หมวยลับีว่า”
“เี๋ยวเฮียไปส่” มือหนาับที่้อมือเล็หวัะพานน้อไปึ้นรถ
“เห้ย ไม่้อๆหมวยลับเอไ้” หมวยรีบัมือลับ่อนะยิ้มแล้วเินหันหลัไป
เวลานาเอๆแบบเนี่ยมัน้อเินาฝนเนี่ยแหละเท่ห์สุ
ถ้าเป็นไ้อย่าน้อย็อหมอหล่อๆัน็พอ
“เฮียว่ามันไม่แรไปหน่อยหรอ” เสียนุ่มัึ้นในอู่รถที่มีทั้เ้าออู่และลูน้อมามาย “น้อิ๋วไม่ไ้ทำอะไรผินะ”
“เฮียบอไปามร” เมไม่ไ้ลุึ้นมามอนที่ำลัว่านอยู่แ่ยั่อมรถ่อไป
“แ่ไอหมวยมันเ้าโรพยาบาลเลยนะ” ิ๋วเือบะปี๊แแล้วถ้าไม่มีหมอเ้ามาห้าม
“เฮียอาสาะไปส่แล้ว
แ่น้อเราปิเสธเอ แล้วที่นอนโรพยาบาล็แ่เป็นไ้เอ” เมยัพูเสียเรียบ
“เออี หมวยมันะไ้เลิอบเฮียสัที” ิ๋วอะอารม์เสียแทนน้อายไม่ไ้ริๆ
ไอผู้ายรหน้าเนี่ยแม่โรแย่น้อเาอบไปไ้ไ
เมับหมอมีสิ่ที่แ่าันอยู่นภายนออามอว่าหมอนั้นเย็นาและเมเป็นนที่อบอุ่นพูุยเ่แ่ถ้ารู้ัแล้วหมอนะเป็นนีมาเลยะ่าาเมที่เป็นนใำ
น้อายเ้าที่อนนี้ยันอนเป็นบนเียโรพยาบาลไม่รู้ะเป็นไบ้าแ่ิ็สสารแล้ว
วันนั้นที่หมวยาฝน
ิ๋วรู้อีที่็มีนโทรเ้ามาือหมวยนั้นแหละแ่เป็นเสียนอื่นพู
บอว่าหมวยหมสิอยู่หน้ามอทัุ้
หมอบอว่าน้อาฝนทำให้เป็นไ้และหมสิไปเลยลมิในบ้านว่าให้น้อแอมิทไป
แ่นี้มัน็สอวันแล้วไอัว้นเหุไม่เยโผล่ไปู
หมวย้อนั่ะเ้อหน้ามอประูทุวันแ่็ว่าเปล่า
“นอนพัไ้แล้วพรุ่นี้็ออาโรบาลแล้ว”
ิ๋วที่รับหน้าที่เฝ้าไ้ำลัยืนัผ้าห่ม่อนะเินไปปิไฟ
ไฟห้อปิลเ้ิ๋ว็หลับไปแล้ว เหลือหมวยที่ยัลืมาอยู่
โรแย่เลยวามรู้สึอนนี้ ถึะผ่านมาสอวันแ่พอนึไป็ยัุรออยู่เลย
แร๊
เสียประูห้อเปิออ
“หมวย” มือหนาลูบลที่หัวนน้อเบาๆ
เฮียเม!!
หมวยถึยัไม่หลับ็พอรู้ว่าใรือนที่มา
แ่ะื่นอนนี้ไม่ไ้้อรอู่อนว่าะเิอะไรึ้น แล้หลับไปไอหมวย
“เห้อ” เสียถอนหายใอนที่อยู่ในห้อัึ้น
แม้ห้อะมืแ่็ปราสีหน้าอเมไ้ี “เฮียอโทษ”
มือหนาที่อนแรลูบหัวอยู่เปลี่ยนมาับมือแทน
เ้าอี้้าๆเียนไ้ถูับอ
เมพยายามแล้ว พยายามไม่สนใแ่ให้ายยัไหมวย็ยัอยู่ในหัวลอเวลา
ทนะไม่มาเยี่ยมถึสอวันแ่็้อมาหาในที่สุ ที่วามอททนมันหมไป
หมวยเหมือนเป็นออเม ถ้าะพู็ูเห็นแ่ัวแ่พอมาสัเีๆ
เา็อามีใให้หมวยอยู่บ้า
ไม่ั้นไม่หึหมวยับรุ่นพี่นั้นและไหนะไอลูโรสีอี
“เฮีย” ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ื่นแม่เลยแล้วัน
“หมวย...เฮียทำให้ื่นรึเปล่า” เสียทุ้มใไม่น้อย่อนะปรับให้เสียลับมาปิ
“ไม่..หมวยหิวน้ำ” หมวยพูแล้วมอไปที่แ้วน้ำ้าๆเีย
“เฮียหยิบให้” ในะที่มือบาะเอื้อมไปหยิบแ้วมืออเม็เ้ามาว้าไป่อน
่อนะพยุัวให้หมวยนั่ลีๆ่อนะยื่นน้ำให้
“อบุรับ” หมวยรับมา็ะระผวเียวหม
“เฮียมาเยี่ยมหมวยหรอ?”
“เปล่า เฮียมาหาเพื่อน” เมเลือที่ะพูโหออไป
“ั้น็ไปหาเพื่อนสิะมาหาหมวยทำไม” น่าน้อยในามาหาันยัไม่ไ้เลย
ือ้อมีธุระ่อนไถึะมาเยี่ยมไ้
“ไปมาแล้ว ็เลยมาหาหมวย”
“ะมาทำไม หมวยไม่ไ้ายสัหน่อย” เ็ื้อเมินหน้ามอไปทาอื่น
“ทำไมพูแบบนั้น” นพี่็อะุไม่ไ้ที่น้อพูแบบนั้นออมา
มันไม่ีเลย
“ลับไปเลย” หมวยเอ่ยปาไล่
“หมวยโรธหรอ” เมถามึ้น
“โรธอะไร?” หมวยลับมามอหน้าเมอีรั้ รธอะไรหมวยเนี่ยนะะโรธ เหอะ
“็เรื่อเมื่อวัน่อน
แล้วหมวย็ไม่พูีีับเฮีย้วย” เมมอหน้าน้ออย่าสสัย ปิหมวยเยเป็นแบบนี้สัที่ไหน
“ไม่ไ้โรธ...หมวยเบื่อเฮียแล้ว ลับไปเถอะ”
หมวยเอามือผลัให้เมหันออไป
“หมวย!!” เมผลัหมวยให้นอนลแล้วใ้แนทั้สอ้าอบุมเอาไว้
“ฟั่อน”
“ทำไรเนี่ยยย?” หมวยใไม่น้อยที่ัวเอ
ถูบัทั้สอ้าไม่มีทาหนีเลย
“หมวยื้อ” เมพูหน้า็เ้ามาใล้ึ้นเรื่อยๆ
“เฮียหยุนะ” หมวยใ้แรทั้หมที่มีอยู่ันนพี่ให้ออไป
“หมวยโรธ็บอว่าโรธ” เมพูอย่าริั เ้าไม่อยาให้น้อมีอะไรที่าใ มันอึอั
“ถ้าบอว่าโธรเฮียะทำอะไร?”
“ไถ่โทษ” เมอบ
“ไถ่โทษ?” หมวยสสัยับำพูอนพี่ไม่น้อย ยัไถ่โทษยัไมาบับหมวยอย่าเนี่ยหรอ ลแล้ว
“็...เฮียว่าเฮียอบหมวย” เมพู่อนะหลบาหมวย
ทั้ห้ออยู่ในวามเียบอนนี้เมลับไปนั่ที่เ้าอี้ส่วนหมวย็นอนอ้าปา้าั้แ่ไ้ยิน
“หมวย” เมเรียสิอนน้อ
“เฮียว่าไรนะ” หมวยหันไปมอหน้าเมห่อนะถามอีรั้
อนนี้ถ้าหมวยยัอยู่เลย
“เฮียบอว่า เฮียิว่า..เฮียอบหมวย” เมพู้าๆ
“ถามริ๊!!” พอับใวามไ้หมว็ะโนึ้นมา
“หมวยยัไม่นอนหรอ” เสียอบุลที่สามที่อยู่ในห้อัึ้น
ิ๋วที่ลุึ้นนั่มือสอ้าำลัยี้าอยู่ “เฮียเม!!”
“เ้” หมวยหันไปมอพี่อัวเอที่มาระาัวเมลุึ้น
“ออไปเลย มาทำไม” ิ๋วพูเสียัลั่น
“ิ๋ว เฮียอุยับหมวย่อน ิ๋วออไป่อนนะ”
เมพูเสียเรียบ
“หมวย?” ิ๋วหันไปมอน้อัวเอ
หมวย็พยัหน้าว่าให้ออไป่อน
“เฮียมีอะไร็พูมา” หมวยหันลับมามอนที่บอว่ามีอะไระพู้วย
“็อย่าที่บอเฮียอบหมวย” เมพูึ้นอีรั้
“แล้ว?” หมวยออแล้วเลิิ้วเป็นเิถาม
“็เป็นแฟนันมั้ย” เมพูเสียเรีบยใบหน้าริั
“ไม่” หมวยปิเสธออไป นอย่าเฮียเม้อโนสับ้า
“อ้าว...ทำไมอะ ไม่อบเฮียแล้วหรอ?” เมทำหน้าึ้นมา นั้นไม่ใ่ำอบที่นิว่าะไ้รับเลยริๆ หมวยปิเสธนั้นหรอ
“ลับไปไ้แล้วหมวยป่วยอยู่้อพัผ่อน” หมวยเอ่ยไล่อีรั้
“หมวย” เมเรียื่อนน้อที่อนนี้ลุมโปไปแล้ว “ั้นเฮียะีบหมวยเอ”
เมพูทิ้ท้าย่อนะเินออไปาห้อ
ิ๋ว็เินลับมาเ้ามา
“เฮียุยอะไร้วยหรอ?” ิ๋วที่เินเ้ามาถามึ้น
“ไม่มีอะไรหรอ เฮียมาหาเพื่อนเลยเลยมาหาหมวย”
หมวยอบลับ่อนหลับาล
“แน่ใว่าแ่นั้น?” ิ๋วว่า้อไม่ใ่แ่นั้นแน่
เพราะุยันแล้วไล่ิ๋วไป้านอเนี่ยมันแปลๆนะ
“หมวย่วแล้ว” หมวยพูึ้น
ทำให้นเป็นพี่้อรีบไปปิไฟ
พอหมอบอว่าลับบ้านไ้หมวย็แทบะระโนเือบเียีที่ระวัหน่อย
เ้ิ๋วแล้วน้อหมวย็พาัวเอลับมาที่บ้านอย่าปลอภัย
“เป็นไนาหมวยหายแล้วหรอ” นั้นือเสียอม๊าที่ำลัทำน้ำเ้าหู้อยู่พูึ้น
“หมวยแ็แรมา”
“้ะ แม่นเ่ เ่ยัไถึไปาฝนไ้หล่ะ”
ม๊าหันมาพู่อนะลับไป
“ฝนไไม่มีร่ม้วย..เหี้ย!!”
“หมวยพูาให้มันเพราะๆหน่อยลู” แม่อหมวยว่าระบวยล่อนะหันมามอที่ลูายัวเอ
“อ้าวเม”
“สวัสีรับุป้า” เมหันมายิ้มให้แม่อหมวย่อนะหันมอที่หมวยอีรั้
“เฮียมาทำไมอะ”
“ไปเที่ยวัน” ที่หมวย้ออุทานนานั้น็เพราะว่าเมที่อนนี้แ่ัวแปลาไป
“ไม่ไป” หมวยรีบปิเสธ
“เฮียไม่ไ้วน เฮียบัับ”
เมไม่พูเปล่าแ่ยัถือวิสาสะมาับมืออหมวย้วย
“อะไรเนี่ยเฮีย” เป็นิ๋วที่พูึ้นมาแล้วึน้อัวเอลับมา
“ทำไร?”
“เฮียะีบหมวย” เมหันไปพูใส่ิ๋วรๆ
“หมวยไปแ่ัวนะเี๋ยวเอียไปเอารถมารับ”
เมไม่ไ้ฟัำอบอะไราหมวยเลย็เินออไป
“เล่ามาเลยนะหมวย” ิ๋วหันมามอหน้าน้อัวเออย่าับผิ
“ไม่รู้ อยู่ีๆเฮีย็ะีบหมยอะ”
หมวยอบไปามร เพราะน็ไม่รู้ถึสาเหุอเฮียเมเหมือนัน
ที่ที่เฮียพามาเทแร็ือ...สวนสนุ
นี้หมวยโแล้วนะไม่ใ่เ็ๆ
“เฮียพามามั้ยเนี่ย” หมวยบ่นึ้นเมื่อเหยียบเ้ามาในสวนสนุที่มีเ็ๆเ็มไปหม
“เวลานเทันเา็มาสวนสนุันทั้นั้นแหละ”
วันนี้เฮียเมแ่ัวแปลาไปาทุวัน
ใส่เสื้อยีนส์ที่แม่โรไม่เ้าับอาาศเมื่อไทยไหนะเ็ผมะหล่ออี
“ใรว่าะมาเท้วย”
นน้อถามเสียแ็
“็เห็นึ้นรถมาาน เฮียีบเราอยู่นะรู้รึเปล่า” เมโน้มัวเ้าไปใล้หมวย่อนะยยิ้มมุมปา “หมวยน่ารัไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“เฮีย!!” นี้เป็นไบโพล่าเปล่าเนี่ย
ทำไมเปลี่ยนเป็นนละนแบบนี้ “เฮียถ้าไม่อบำถามหมวยหมวยะไม่ไป้วย”
“ถามมาสิ” เมยืัวยืนปิแล้วมอหน้าอย่าริั
“ีบหมวยริิ” พูบหมวย็ยิ้มแห้
“็ริิะโหทำไม”
“แ่เฮียเป็นนปิเสธหมวย่อนนะ
หมวยนอนโรบาลไปัสามวัน ะมาีบ่ายๆแบบนี้หรอ” นี้เฮียเมเป็นบ้ารึไ
รอบนี้หมวยไม่่ายนะเว้ยยยย
“ารที่หมวยหายไป
ทำให้เฮียรู้ว่าเฮียาหมวยไม่ไ้ ฟัูเลี่ยนใ่มั้ย” นพี่ยิ้มอย่านึำในำพูัวเอ
“แ่เฮียพูริๆนะ วันนั้นเฮียไม่ไ้ั้ใะพูแบบนั้น
เฮียเป็นห่วหมวยวันนั้นหมวยื้อาฝน”
“แ่พอเฮียพูหมวย็เินาฝนอยู่ี” หมวยพูอย่าิล
“เฮียไม่รู้ว่าอบหมวยอนไหน เมื่อไหร
แ่เอาเป็นว่าอนนี้ะีบหมวยให้ไ้เลย”
“ะอ้วแล้ว” หมวยพู่อนะเินนำเ้าไปในสวนสนุ
เอาเ้าริๆนี้เป็นภาพที่หมวยไม่ิว่าะเิึ้นมา่อนเลยนะ
เิน้าเฮียเมแถมมาเทันอี
“เราอยาเล่นอะไร่อน” เมพูึ้นหลัาเินเ้ามาสัพั
“ม้าหมุน” หมวยี้ไปที่ม้าหมุนที่อยู่ไลๆ
“มันไม่น่ารัไปหรอ” เมที่หันไปเห็นม้าหมุสีมพูหวานแหวว็อะิไม่ไ้
ผู้ายัวให่แบบเ้าถ้าึ้นไปนั่ลน่าู
“ไม่ไ้ให้เฮียึ้นสัหน่อย
หมวยไปนเียวเฮีย็ถ่ายรูปแล้วัน” นัวเล็วัล้อในระเป๋าที่พมา้วยแล้วยื่นให้
“เอาล้อมา้วยหรอ” เมเพ้อหัวเราะออมาเมื่อเห็นน้อวัล้อออมา
ทำเป็นไม่ไ้เรียมัวที่ไหนไ้หมวยเรียมัวมาว่าเ้าเสียอี
“ำอะไร หมวยพลอเหอะ” นน้อรีบแ้ัวึ้นเพราะลัวะถูแว
ไม่ไ้รู้หรอว่าะมาสวนสนุแ่ิว่าพมาไว้ถ้ารู้่วเวลานี้ี
ารเล่นม้าหมุนเป็นไปไ้สวยสำหรับหมวยแ่ับนพี่เป็นเป็นาล้อ็ถูเ็แถวนั้นหลุมล้อมสัั้น
“เฮีย!” หมวยที่ลมาาม้าหมุน็รีบเ้าไป่วยนพี่ที่อนนี้โนเ็หลุม
“พี่รับถ่ายรูปให้หน่อย” น้อัวเล็นนึพูึ้น
“พี่นสวยมาถ่าย้วยันสิรับ”
น้อเาเรียผมเอแหละ
แน่นอน็มีหมวยเนี่ยแหละสวยสุแล้ว
“น้อรับ มาับใรหรอ” ผมย่อัวลไปนั่นสูเท่าับน้อ
“มาับเพื่อนเนี่ยื่อน้อยหน่า ผมื่อเี๊ยบ”
เ็น้อยแนะนำัวเอและเพื่อนที่มา้วย
“เี๊ยบ น้อยหน่า” หมวยม้อหน้าเ็ทั้สอสลับัน
“แม่พวเราอบูหนัเนอะ”
“แม่...แ๊” หลัาพูบน้อทั้สอน็ร้อไห้ึ้นมา
“หมวยทำเ็ร้อไห้หรอ” เมรีบเินเ้ามาู
“หมวยเปล่าสัหน่อยน้อร้อเอ” นน้อรีบลุึ้นปิเสธ
“โอ๋ไม่เป็นไรนะรับ” เมรีบลไปปลอบเ็ทั้สอ
“ร้อไห้ทำไมรับ บอพี่ไ้มั้ย”
“มะ...แม่..แม่หายรับ” เ็ายัวน้อยอบเสียสั่นพลาเ็น้ำาัวเอออ
“หมวย่วยเฮียอุ้มหน่อย” เมส่เ็ผู้หิให้หมวยเป็นนอุ้ม
ภาพนี้ยัับพ่อแม่ลู บ้าๆไม่ไ้
หมวยมีลูไม่ไ้เสียหน่อย
“เฮียะพาน้อไปไหน” หมวยที่เินามมาลอถามึ้น
“ไปุประาสัมพันธ์เผื่อแม่เ็อยู่ที่นั้น”
ลาสุๆเลย ว่าที่แฟนใรเนี่ย
เหุาร์ส่เ็ลับสู่อ้อมอแม่บล
ูเหมือนว่าแม่เ็ะมาเอ็เล่นสัเย็นผมับเฮีย็เลยไม่ไ้ไปเล่นเรื่อเล่นอะไรัน่อ
“เหมือน้อมเป็นพ่อเลย” เมพูึ้นะำลัเินออาสวนสนุ
“ฮะ!!??” หมวยหันมามอหน้านที่ำลัทำหน้าเ้าเล่ห์
“เป็นแฟนัน”
“ฮะ!!??” หมวยในแทบะล้มลไปีที่เมับเอาไว้ “เฮียว่าไรนะ”
“เป็นแฟนัน” เมพูย้ำอีที
“เฮียพึ่ีบหมวยวันเียวเอนะ” หมวยพูอย่าแปลใ
ะีบทั้ทีทำไมถึีบวันเียวเนี่ย
“แ่หมวยีบเฮียมาั้แ่เิแล้วนะ” เมหยุเินแล้วมอหน้าหมวย
“แ่หมวยเลิีบแล้วไ
เฮีย้อีบหมวยนานเท่าที่หมวยีบเฮียเลย” หมวยพูุบิบ
“ไม่เอาอะ ถ้าให้ีบนานนานั้นับปล้ำ่ายว่า”
“เห้ย!! หมวยสู้นนะบอให้” หมวยั้าร์ึ้นมา
“เฮียลามอะ”
“อะไร?็พูริ ะเป็นมั้ยแฟน”
“ไม่เป็นโว้ยยย” หมวยพู่อนะวิ่หนีไปที่รถ
“หมวย” เมรีบวิ่ามไป
หมวยอนเิลโรน่ารัเลย
ถ้ารู้แบบนี้ีบไปนานแล้ว
บนรถลอทา็อยู่ในวามเียบ
เมื่อทั้เมและหมวยไม่มีใรพูึ้นมา่อน
“เฮีย” หมวยที่ทนไม่เียบไม่ไหว็พูึ้นมา่อน
“หื้อ?” เมที่ำลัับรถอยู่็หันมามอ
“หมวยอึอั พูอะไรบ้าสิ” หมวยพูึ้นเพื่อทำลายวามเียบ
“ให้พูอะไร
เฮียเศร้าอยู่โนปิเสธนที่อบ็ไม่ยอมเป็นแฟน้วย” เมพูอย่าัพ้อ
“อย่าเยอะ” หมวยพูใส่น้าๆ็ะหันไปมอ้าทาแทน
“หมวยถ้าเฮียเปลี่ยนใ-”
“หมวยไม่สนหรอ” หมวยอบลับเสียเรียบ
สายา็ยัมอออไป
“หมวยเฮียอโทษ
เฮียรู้ว่าวันนั้นเฮียพูอะไรแย่ๆออไปเฮียบอแล้วไว่าไม่ไ้ั้ใ” เมพูึ้นหวัว่าหมวยะฟับ้า
“ให้โอาสเฮียบ้าสิ”
หมวยไม่ไ้พูอะไรอบยัมอหน้าออไป้านอ
แ่็รับรู้สิ่ที่เมพูลอ
“เฮียไม่เยทำอะไรผิเลยถือว่ารั้นี้เป็นรั้แรแล้วเป็นรั้สุท้ายแล้วัน
ให้โอาสเฮียเถอะนะ” เมพูึ้นอนนี้รถิทำให้เมเอามือมาับที่มือหมวย
“เฮียรู้มั้ยหมวยเสียในะ” หมวยพูอมาเสียหอยๆ
“อโทษรับ”
“หมวยะให้โอาส็ไ้” หมวยพูแล้วลับมามอหน้าเมที่อนนี้็มอนอยู่เ่นัน
“พูริใ่มั้ย”
“ริ” หมวยพูแล้วส่ยิ้มให้ “หมวยอยาเป็นแฟนพี่มาั้นานนะ
แ่แอ๊บไปเท่านั้นแหละ”
“หมวยแสบนะเรา” เมลูบหัวหมวยอย่าเอ็นู
“เฮียอะ” หมวยยู่หน้าใส่ไปทีนึ่อนะีที่ไหล่ว้า
“อหอมหน่อย” เมยื่นหน้าเ้าไปไลหมวย่อนะฟัมูลบนแ้มนุ่ม
“เฮีย!!” หมวยลูบแ้มัวเอที่พึ่ถูรัแไป “หมวยเสียหายนะ”
“เี่ยวพรุ่นี้ไปอเลย” เมพูิล่อนะยิ้มอย่าเอ็นูเ็ที่นั่ลูบแ้มัวเอปอยๆ
“หยุลูแ้มแรๆไ้แล้วมันแหมแล้ว”
“หมวยเปล่าเิลนะ”
“เฮียยัไม่ไ้พูเลย ะร้อนัวทำไม” เมเพ้อหัวเราะออมาเมื่อหมวยทำท่า
“เฮียแล้หมวย” หมวยเบะปา่อนะทำเสีย
วามสัมพันธ์ระหว่าหมวยับเมเป็นไปไ้สวย
วามสัมพันธ์ที่เิเร็วมา็ทำให้ใรๆ็สสัย ใรๆ็ิว่าหมวยเป็นนอเป็นแฟน
ไม่รู้ะเลยว่าผู้ายหน้าายอบอุ่นแ่ไหน
หมวยับเฮียเมรัันสุๆ เฮียทั้ามใเอาใเ่
แ่ิอย่าเียวเลยอบปีนหน้า่าบ้านหมวยอะ
หลัๆเ้็อบไปอยู่ับหมอทิ้หมวยอยู่ับเฮียลอเลย
ถึะผ่านไปหลายปีแล้วแ่เรา็ยัรัันี
มีน้อแมวเป็นสมาิเพิ่มอีหนึ่ื่อเ้าทาร์ไ่เป็นลูอหมวยับเฮียเมเอน่ารัมา
แ่เหมือนเฮียะรัทาร์ไ่ว่าหมวยแล้ว
“เฮีย!! ไม่สนใหมวยเลย” นน้อทำปาว่ำหลัาที่ไ้แมวมาเป็นเวลาหนึ่อาทิย์อนแรนที่บอไม่อบแมว็มารัแมวไ้
หึแมวโว้ย
“หมวยน่ารั” เมพูึ้นแ่า็ยัไม่ละออาแมวที่อุ้มอยู่
“หมวยะเอาแมวไปย่าิน เอามาเลย” หมวยแย่แมวออามืออเม
“หมวย!!”
“เฮียไม่สนใหมวยอะ” หมวยทำปายู่่อนะเอาแมวไปใส่ร
“ไปเลยทาร์ไ่มาแย่วามรัาเฮียหรอ โนเนรเทศแน่”
“หมวยทำอะไรเป็นเ็ไปไ้ อายุยี่สิบแปแล้วนะ”
เมส่ายหน้าให้ับวามี้หึอแฟนัวเอ
นาแมวยัหึเลย
“เฮียอะหมวยอล” หมวยยนิ้วโป้ใส่่อนะลุมโป
“โอ๋มานี้มา” เมอ้าแนรอรับนน้อที่ะเามาอ
“็เราเป็นนอเลี้ยเอนะ”
“็เฮียมารัแมวว่าหมวยทำไมอะ” หมวยที่อยู่ในอ้อมออเมบ่นุบิบ
“รัะายแล้วหมวย” เมฝัูบลบนหน้าผามนอย่าแผวเบา
ะผ่านไปี่ปีี่ปีหมวย็ยัน่ารัสำหรับเมเสมอ
และมันะเป็นแบบนี้ลอไป
END
_____________________
16/10/2562
ว่าะมาลให้็ือหายไปนานเลย555 น้อหมวย็บไปอีเรื่อแล้วนะะ เราอยาออบุนที่เมน์ทั้ในอนอน้อหมวยแล้ว็ฮอเฮามาเลยนะะ มันเป็นำลัใที่ีมา ะพยายามพันาัวเอให้มาึ้นนะะ เราเริ่มรู้สึว่าัวเอแ่นิยายแล้วบรรยายแปลๆ5555ไม่แน่ใว่าสัเันรึเปล่า อนา็ะปรัปรุนะะ
ความคิดเห็น