เท็ต

ผมนะหรอ อยู่ตัวคนเดียวตลอด ตั้งแต่ครอบครัวผมเกิดอุบัติเหตุ ไม่เคยแม้แต่ที่จะคิดอยากจะพึ่งพาใครอยู่ในโลกส่วนตัว ทำงานไปวันๆ แล้ววันหนึ่ง เพื่อจะช่วยชีวิตเด็กสาวคนหนึ่งจากรถบรรทุกที่กำลังเบรกแตก

วินาทีนั้นร่างกายผมก็ขยับไปเอง  ''เอี๊ยดดดดด โครม''

'อา ในที่สุดก็จบลงซักทีชีวิตที่น่าเบื่อแบบนี้ 'หลังจากนั้นเปลือกตาของผมก็หนักอึ้งแล้วหลับใหลไปในภวังค์

.............

ภายในสถานที่ กว้างสุดลูกหูลูกตา มองไปทางไหนก็มีแต่สีขาว ท้องฟ้าสีคราม

'เจ้า         เจ้าหน่ะ มนุษย์ เหตุใด เจ้าถึงได้ช่วยคนแปลกหน้าล่ะ'

ผมตื่นขึ้นจากภวังค์ เปลือกตาทั้งสองข้างของผมค่อยๆลืมขึ้น แสงสว่างอ่อนๆ ทำให้ผมต้องค่อยๆปรับม่านตาให้เข้ากับแสง

‘อา...ที่นี่ ที่ไหนกัน ผมอยู่ที่ไหนหรอ แล้วคุณเป็นใคร’ หลังจากที่ผมลืมตาขึ้นมาผมก็พยายามมองไปรอบๆ ที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเลย ว่างเปล่า มีเพียง สีขาว กับ ท้องฟ้าสีคราม

‘เหตุใดเจ้าถึงช่วยผู้อื่นล่ะ’ หลังจากที่ผมมองไปรอบๆ ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาเป็นเสียงของ ผู้หญิง และ ผู้ชาย คล้ายกับประสานเสียงกัน ดังขึ้นมาในหัวผม

“ผมแค่ไม่อยากเห็นใคร......... “ ผมเว้นช่วงก่อนเอ่ยคำพูดออกมากพักหนึ่ง

“......ศูนย์เสียอีกแล้วเท่านั้นเอง “

หลังจากที่ผมตอบกลับไป ก็มี แสง สว่างจ้า ขึ้นมาข้างหน้าผม เป็นลูกแก้ว สีแดง มีออร่าสีแดงแผ่ออกมา กับ ลูกแก้วสี ม่วงออร่าสีม่วงแผ่ออกมา

‘เรา คือ ผู้สร้าง และ ผู้ทำลาย ผู้คนเรียกเราว่า พระเจ้า ‘ เสียงประสาน ชาย หญิง ดังขึ้นอีกครั้ง

ผมยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนเอ่ยปากถามออกไป

“ แล้ว ท่าน ต้องการอะไรจากผมงั้นเหรอ”

เสียงประสาน ชาย หญิง ดังขึ้น กล่าว

‘  มนุษย์ ด้านหน้าของเจ้ามีลูกแก้ว อยู่สองลูก หากเจ้าเลือกลูกสีแดงเจ้าสามารถบันดาลได้ทุกอย่าง หากเจ้าเลือกลูกสีม่วง เจ้าสามารถ ทำลายได้ทุกสิ่งและกวาดล้างทุกอย่าง’       

หลังจากที่พูดจบนั้นโลกทั้งใบก็กลายเป็นสีดำ ท้องฟ้าที่สว่างก็พลัดมืดลงดวงจันทร์มาแทนที่ท้องฟ้าโปรงใสเห็นเมฆ ปรากฏเจ้าของน้ำเสียงขึ้นเป็นร่างเด็กหน้าตาสะสวยคล้ายเด็กหญิง เรือนผมสีทองสั้นปะบ่า ร่างขาวราวหิมะ ดวงตาสีเงิน ยากที่จะบอกได้ว่าเป็นเด็กหญิงหรือเด็กชาย

สวัสดีจ่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ลองทำอะไรแบบนี้  ติชมได้นะ

อาจจะหาสาระไม่ค่อยได้ อาจจะเรื่อยเปื่อยไปบ้าง ต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วย