คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Bittersweet รักนี้โดนใจใช่เธอ : จุดเริ่มต้น 100%
หลัาวันนั้น
ฮยอแนายโทรไปลเรื่อที่ะรับัอไม้ยั อมินที่มาถึรีบถามทันที
ยัเลยอนนี้ลู้า็เ้ามาเรื่อย เอ๊ะว่าแ่ใรนะ ฮยอแถามแบะอบำถามไป้วย
อ้อ นี่ ยูฮยอนแฟนันเอ อมินอบอย่าเินอาย
สวัสีรับผมยูฮยอน แฟนอมินรับ ยูฮยอนแนะนำนเอเพราะเาูาสายาอฮยอแแล้วนั้นเ้าใไ้เลยว่าแน่นอน
สวัสีฮะ ผมฮยอแฮะ ฮยอแเอ็แนะนำบ้า
รับ อมินเาเล่าให้ผมฟัว่าฮยอแน่ารัอย่านั้นีอย่านี้ ผมเนี่ยเลยอยาเห็นัวริวันนี้เลยอมาเอะหน่อย
ฮะ....อบุฮะที่มผมไม่ไ้ีอย่านั้นหรอฮะ ฮยอแอบอย่าเินอายเพราะไม่มีใรเยมามอย่านี้มา่อน
เอ่อ....ว่าแ่อไม้พวนี้ฮยอแเป็นนัเอเหรอรับสวยมาเลยนะรับเนี่ย
เอ่อ...ฮะ ผมัเอแหล่ะฮะมันไม่สวยหรอฮะ ฮยอแอบ
ไม่นะผมว่ามันสวยมาเลยใ่ไหมมินนี่ ยูฮยอนหันไปถามนรั
ใ่ มันสวยมาเลยนะฮยอนายำลัมีวามรัป่าวเนี่ยทำไม่อนี้ที่ัมันถึมีแ่อไม้ที่แปลว่าวามรัล่ะห่ะ บอันมานะ อมินถาม
เอ่อ...มันไม่ใ่นะมินพอีลู้าเาอยาไ้่ออไม้ที่แสออถึวามรันะ ฮยอแเอ่ยปั
ริอ่ะป่าวนายอย่ามาโหันนะ อมินพูู่
ริสิ ันะไปโหนายไ้ยัไนาย็รู้วันๆันอยู่แ่ร้านไม่เยไปไหนถ้าไปัน็ไปับนายนั้นแหละ ฮยอแบอวามริ?หรือเปล่า
็ไ้ันเื่อนาย็ไ้ อมินบอแ่ในใเาิว่ายัไฮยอแ้อมีวามรัเพราะ่ออไม้ที่ร่าบาันั้นมันสวยแบบแปลๆ
อืม...ฮยอแวันนี้ร้านนายปิี่โมอ่ะันว่าะมาวนนายไปิน้าว้วยันนะเี๋ยวยูเป็นเ้ามือเอ
โห้...มินไม่ถามวามเห็นผมเลยเหรอ ยูฮยอนร้อบอ
หรือยูะไม่ไปมินไม่ว่านะถ้ายูไม่ไปมินะไ้ไปับฮยอสอน อมมินอ่ยเสียแ็
รับ...ไป็ไ้ ยูฮยอนอบเสียอ่อย
เอ่อ...มินันว่านายไปับยูสอนเถอะ ฮยอแเอ่ยเพราะเห็นสีหน้ายูแล้วน่าสสารมา
อ้าว...แล้วนายล่ะ อมินเอ่ยย่าน้อยใเพราะอุสาห์มาวนฮยอโยเพาะ
เอาน่านายินับันทุวันวันนีุ้ยูฮยอนเาอุสาห์ว่าไม่ใ่เหรอ ฮยอแบอวามริไป
อือ...เอาั้น็ไ้แล้วนายล่ะ อมินถามเพราะเารู้ีว่าฮยอแไม่่อยอบิน้าวนเียว
ไม่เป็นไร...เี่ยวันลับไปินที่บ้าน็ไ้นายไปินับุยูฮยอนเถอะ ฮยอแเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเพื่อไม่ให้เพื่อนเป็นห่ว
เอ่อ...ฮยอแรับไม่้อเรียผมว่าุหรอเรียยูเยๆ็ไ้มันูห่าเหินยัไไม่รู้ ยูฮยอนเอ่ย
เอ่อ...ฮะไ้ยู ฮยอแเอ่ยไปพร้อมรอยยิ้ม
ถ้าั้นันไป่อนนะฮยอเียวพรุ่นี้ะแวะมาหา อมินเอ่ยลา
ไป่อนนะรับฮยอแ ยูฮยอน็เอ่ยลาเ่นัน
อืม...เอันพรุ่นี้นะ บาย ฮยอแเอ่ยลา
หลัาที่ทั้สอนออไปแล้วฮยอแ็เรียมัอไม้่อ
เวลาผ่านไปนเย็น
อ่ะ ห้าโมแล้วเหรอเนี่ยเ็บอีว่าเรียมลับบ้านีว่า
หลัาที่ฮยอแเ็บอเสร็นั้น็มีเสียนพูึ้นว่า
ร้านนี้มีนอยู่ไหม เสียทุ้มเอ่ย
มีฮะ รอแปบนึนะฮะ ฮยอแส่เสียออไปเพื่อบ่บอว่าในร้านมีนอยู่
สัพัฮยอแ็เินมาเปิแ่เมื่อเห็นนที่มาเรียเท่านั้นแหละฮยอแถึลับใ
เอ่อ...ุที่เอันในห้านี่ฮะ มีอะไรเหรอฮะ ฮยอแถามอย่าใเมื่อเอับทเฮอีรั้(อนนั้นไ่ยัไม่ไ้ถามื่อเฮ)
ันมารับำอบาเธอ ทเฮเอ่ย
เอ่อ...ั้นเ้ามานัุ่ย่อน็ไ้ฮะ ฮยอแเอ่ยวน
หลัาเ้ามาในร้านแล้วทเฮ็มอรอบร้านเาบอไ้เลยว่าร่าบามีฝีมือในารัอยามาูไ้า่ออไม้ที่ั้าไว้
เอ่อ...น้ำฮะ ฮยอแส่น้ำให้ทเฮ
อบใ ว่าไเรื่อัอไม้นะ ทเฮถามอีรั้
เอ่อ...านมันให่มาไหมฮะ
แน่าะประมา 500-600 นไ้ ทเฮบอำนวนแไป
เอ่อ...านไม่ให่มาเลยนะฮะผมเรว่าผมะทำไ้ไม่ีและลัวทำานุล่ม เพราะร้านผมเป็นเพียร้านเล็ ๆ เอ ไม่ไ้ให่โ น่วย็ไม่มี ผมเลยลัวว่าะไม่ทันานนะฮะ ฮยอแเอ่ยปิเสธแ่ในใ็นึเสียายเหมือนันแ่เนื่อ้วยรู้สภาพร้านอนีว่าเป็นอย่าไร
เรื่อนั้นไม่้อห่วันเรียมนไว้ให้เธอแล้วส่วนเรื่ออไม้นั้นไม่้อห่วเธออยาไ้อไม้อะไรบอเลาันไ้เลย ทเฮเอ่ยเหมือนเป็นารบัับทาอ้อมเพราะเาิว่ายัไฮยอแ้อพูแนวนี้
เอ่อ...ผมยัไม่ไ้ลเลยนะฮะว่าะรับานนี้ไหม ฮยอแเอ่ยึ้นเมื่อเห็นว่าทเฮทำท่าะทำแบบที่พูริๆ
าเหลืออะไร็บอเลาันไ้ันะให้ีวอนรับานนี้ ทเฮไม่อบำถามอฮยอแแ่บอให้เลาัารแทน
เอ่อ...ในเมื่อุเลือร้านผม...ผม็ลฮะส่วนเรื่ออผมะบออีที ฮยอแเอ่ยัสินใในเมื่อทเฮมัมือะนานี้
เอ่อ....วันนี้นายมีนัรึเปล่า ทเฮเอ่ย
เอ่อ...วันนี้เหรอฮะ...ไม่มีนะฮะปมะว่าะปิร้านแล้ว็ลับบ้านนะฮะุทเฮมีอะไรรึเปล่าฮะ ฮยอแถามเพื่อทเฮสสัยอะไร
ป่าวหรอ...ือันอยาะวนนายไปิน้าว้วยันนะ...ในานะนทำานร่วมัน ทเฮเอ่ยเสียเรียบแ่แฝวามเินนิๆ
เอ่อ... ฮยอแถึับว่าทเฮะมาวนทำไมในเมื่อแ่ทำานแปบเียวไม่ใ่เหรอ
ันอยาลเรื่อสัาานนี้นะ...นายพอะว่าไหม ทเฮเอ่ยเปลี่ยนเรื่อ
ถ้าไม่เินสอทุ่ม็ไ้รับ ฮยอแรับ
ทำไม้อไม่เินสอทุ่มล่ะ ทเฮถามอย่าสสัยเพราะยัไหลัาิน้าวเา็ะะไปส่ร่าบารหน้าอยู่แล้ว
พอีเียวไม่รถเ้าบ้านนะฮะ....ฮยอแบออเพราะถ้าเินสอทุ่มไปเาะเ้าบ้านยัไ
ไม่้อห่วันไปนายเอ็ไ้...หลัานี้ันะไปส่นายและไปรับนายทุวันเลยล่ะันและนาย็ห้ามปิเสธ้วยันไม่อบ ทเฮเอ่ยัสินทุอย่า
เอ่อ...มันะีหรอฮะ ฮยอแเอ่ยเรอเรใ
ไม่เป็นไร...เราทำานร่วมันนี่หนา ทเฮเอ่ย
แ่ในใอทเฮอนนี้มันไม่ไ้ิับร่าบาแ่นร่วมานเท่านั้นล่ะมั้แ่ไม่แน่ในอนาอาะเป็นนเีย้าเลยรึเปล่า?
ถ้าั้น็ไ้ฮะ...ฮยอแเอ่ยเมื่อเห็นวามริใอทเฮ
ั้นเราไปันเถอะถ้า้าว่านี้รถะิ...ทเฮเอ่ยเร่
ฮะ...เียวผมปิร้าน่อนนะฮะ ฮยอแเอ่ยบอ
หลัาที่ปิร้านเรียบร้อยทั้สอ็นั่อยู่ภายในรถ
ฮยอแ...ทเฮเอ่ยึ้นมาะั้น
ฮะ...มีอะไระถามผมรึเปล่า ฮยอแเอ่ยถามลับไป
นายอยู่นเียวเหรอ...ทเฮเอ่ยถาม
ฮะ...ผมอยู่นเียวมาั้แ่5วบแล้ว มีอะไรเหรอฮะ ฮยอแเอ่ยบอวามริมันทำให้เานึถึเหุาร์เลวร้ายที่ทำให้เานั้นเสียนที่เารัทั้สอนไปอย่าไม่มีวันลับ
วันนั้นที่เาและพ่อแม่ไปเยี่ยมหลุมศพุยายและวันนั้นฝนหนัมาและทา้าหน้า่อน้าันมันทำให้ับรถยามาึ้นในะที่พ่อเาำลัหันมาุยับเาอยู่ีมีรถที่ไหนพุ่มานพวเาอย่าแรนรถเานั้นพลิล้าทาผ่านไปเือบสอั่วโม็มีรถพยาบาลเ้ามา่วยเหลือเารับรู้แ่นั้นและสิับวูบไปเามารู้ัวอีที็สายๆอีวันพร้อมับ่าวร้ายที่ว่าพ่อแม่อเาไ้าไปอย่าไม่มีวันลับหลัาานศพอพ่อแม่ทำให้เานั้นเลือที่ะปิรับวามรู้สึ่า ๆ นทำให้เาลายเป็นนเียบมีเพื่อนเพียไม่ี่นเท่านั้นที่เ้ามาหาเา้วยใริือ มินนี่ อุี้ พี่ฮีอล พี่อีทึและแฟนอพี่ทั้สอ นอนั้นเาเลือที่ะปิั้นอนนี้มีอีนที่เาำลัเริ่มที่ะเปิใให้ือนรหน้า
ฮยอแ.....ฮยอแ นายเป็นอะไรเห็นเม่อั้แ่เมื่อี้แล้วนะ ทเฮถาม้วยเสียที่เป็นห่ว
ไม่มีอะไรฮะ....ฮยอแอบออไปพร้อมับรอยยิ้มที่บ่บอว่าอบุที่ห่วัน
อือ...ถึแล้วล่ะ ทเฮว่า
ว้าว...ร้านน่ารัมาเลย ฮยอแเอ่ยเสียใส
นายอบร้านแบบนี้เหรอ ทเฮถามเมื่อเห็นอีนยิ้มว้า
ฮะ...ผมว่าร้านเาน่ารัแ่สวยี...ร้าน็ูอบอุ่น...น่านั่มา...ถ้ามาับนรันะีมาเลย...สสัย้อเอาไปบอมินนี่ให้พายูฮยอนมานั่ีว่า ฮยอแเอ่ยามที่ิ
มาับนรัเหรอ ทเฮิในใ
เอ๊ะ...เมื่อี้นายบอว่ายูฮยอนเหรอ...นายรู้ันื่อยูฮยอน้วยเหรอไ ทเฮถามออไป
ฮะ...ยูฮยอนเาเป็นแฟนอเพื่อนผมเอ....มีอะไรรึเปล่าฮะ ฮยอแถามอย่าสสัย
ปล่าว...็ยูฮยอนนะเพื่อนสนิทันเอ...ทเฮเอ่ยเสียเรียบ
อืม..โลลมัเลยนะฮะ...ยูฮยอนเป็นเพื่อนุทเฮแล้วมินนี่็เป็นเพื่อนผมแล้วสอนนั้นยัเป็นแฟนันอี ฮยอแเอ่ยไปยิ้มไป
เอ่อ...่อไปไม่้อเรียันว่าุแล้วนะมันูห่าเหินัเลยเรียทเฮอย่าเียวพอแล้ว ทเฮว่า
เอาั้นเหรอฮะ...ุเป็นเ้านายผมไม่ใ่เหรอ...ฮยอแเอ่ยเพราะทเฮมา้าเาทำานไม่เรียุ้วยมันะีเหรอในะที่ฮยอแิ
ไม่เป็นไรับนายันไม่ถือหรอ...เพราะเราเพื่อนัน(แ่อนาอาะเป็นแฟนัน็ไ้:ทเฮิ)
ั้นเราสั่อาหารันีว่า ทเฮเอ่ยเปลี่ยนเรื่อ
นายอยาินอะไรสั่เลยมื้อนี้ันเลี้ยเอ ทเฮว่า
ั้นผมเอาสปาเี้รีมเห็หอมที่หนึ่...แล้วทเฮเอาอะไรฮะ ฮยอแสั่โยไม่ลืมที่ะหันไปถามทเฮ
ันเอาเหมือนนายล่ะัน
ั้นเอาสปาเี้รีมเห็หอมสอนะฮะ ฮยอแสั่เสร็
เอ่อ...ทเฮฮะทำไมทเฮถึเลือร้านผมล่ะฮะในเมื่อร้านอไม้ัๆมีั้เยอะร้านส่วนร้านอผมมันแ่ร้านเล็ๆเอนะฮะ ฮยอแถามเรื่อที่สสัยมานาน
..........................ทเฮเลือที่ะไม่อบ
สปาเี้รีมเห็หอมที่สั่มาแล้วรับ รับอะไรเพิ่มไหมรับ บริรหนุ่มถาม
เอาไวน์ที่ีที่สุมาล่ะัน ทเฮเอ่ย
หลัาที่บริรหนุ่มาไปวามเียบเริ่มปลุม
ไวน์ที่สั่ไ้แล้วรับ หลัาที่บริรเทไวน์ให้เสร็็้มหัวแล้วเินาไป
ทเฮหันมาทาฮยอแที่นั่ทานอาหารอย่าเียบั้แ่ถามแล้วเาไม่อบอะไร็ไม่ไ้ยินเสียาร่าบารหน้าอีเลย
เห้อ...ทเฮถอนหายในี่เาทำให้นรหน้าเป็นแบบนี้รึเนี่ย
แ่ในทาลับันฮยอแลับิว่าเาเป็น้นเหุทำให้ทเฮไม่สบายใร่าบานิ่ิมาึ้น
ผ่านไปสัพั
ทานเสร็แล้วเหรอ...ินน้อยั...ทเฮเอ่ยแ่ร่าบาลับไม่อบอะไรเาสัำ
ฮยอแลัวว่าเสียอัวเอะทำให้ทเฮรำาเลยเลือที่ะเียบแ่มีเพียารพยัหน้าเท่านั้น
ั้น...เรา็ลับันเถอะ ทเฮเอ่ยเสร็
หลัานั้นเวลา 3 ทุ่ม ทเฮ็ับรถมาถึหน้าบ้านร่าบา
หลันี้เหรอ ทเฮถามหวัว่าร่าบาะุยับเาสัำ
........ ฮยอแเลือที่ะเียบแ่มีเพียารพยัหน้านั้นเป็นารบ่บอว่าใ่
พอรถอร่าบา็ลารถโย้มหัวอบุทเฮที่พาไปทานอาหารและมาส่
ฮยอนายไปไหนมาเนี่ยรู้ไหมันเป็นห่วนะ อมินเอ่ยทันทีเมื่อเพื่อนนมาับใร
ไอ้เฮมึมาทำอะไรที่นี่ ยูฮยอนที่เินามนรัมาเอ่ยทั
็เห็นว่ามาทำไรยัะมาถามอี....พรุ่นี้เ้าบริษัท้วย มีเรื่อะุย ทเฮเอ่ยไม่อบยูฮยอนเลยสั่ให้ยูฮยอนเ้าบริษัทแทนเพราะเาไม่อยาอบอะไรอนนี้
ฮยอแพรุ่นี้เียวันมารับนะ ทเฮเอ่ยเสร็็ับรถออไป
ฮยอนายไปับุทเฮไ้ไ อมินเริ่มถาม
แ่็มีเพียวามเียบอบลับมา
เห้อ...เ้าบ้านเถอะเียวไม่สบาย...เี่ยวพรุ่นี้สายๆันะเ้าไปหาที่ร้านนะ อมินเอ่ย
ยูฮยอนที่มอามสสัยเป็นอย่ามาว่าทำไมนน่ารัถึเียบไ้นานั้นไว้่อยถามมินนี่ีว่า ยูฮยอนเ็บวามสสัยไว้ในใ
หลัาเพื่อนลับบ้านไปแล้วนั้น ภายในบ้านหลัเล็
ฮยอแนั่อรอบรูปที่มีรูปพ่อับแม่นึ้นมาแล้วเอ่ย พ่อฮะ...แม่ฮะ...ฮยอทำอะไร็ูไปผิหมเลยเหรอฮะ...
ฮยอไม่เหมาะับโลใบนี้หรอฮะ...พ่อแม่อย่าว่าฮยอนะฮะ...ถ้าฮยอะไปอยู่้วย ...ฮึ...
ใบมีัทเอร์แหลมมอยู่รหน้ามันไม่ทำให้ฮยอแลัวเลยร่าบาเริ่มบรรมันลไปบน้อมือาวน้ำาที่ไหลลมามันทำให้ทุอย่าพล่าเรือนไม่นานเลือ็เริ่มไหลออมาา้อมือาวเสียหวานเอ่ยึ้นว่า พ่อฮะ...แม่ฮะ...ฮยอะไปหาแล้วนะ ่อนที่สิะับวูบไปมีเสียหนึ่
ฮยอแนายอย่าหลับนะ
..........................................................................................................................................................
ความคิดเห็น