คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สมกับเป็นคิมยูบิน
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะบ้านคุณปาร์ควอนแฮค่ะ”
หญิงสาววัยกลางคนรับสายพร้อมเอ่ยอย่างสุภาพ
[นี่ชั้นวอนแฮนะ เยอึนอยู่รึป่าว ชั้นขอคุยกับเยอึนหน่อย]
เธอหันมามองทางบันไดก็เห็นร่างสูงที่เดินลงมาพอดี
“มาแล้วค่ะ”
เธอปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก่อนจะยื่นเอาไปให้ร่างสูงว่าคุณพ่อโทรมา
[ฮัลโหล เยอึน]
“คุณพ่อมีอะไรรึป่าวคะ”
[พ่ออยากให้ลูกช่วยทำงานแทนพ่อหน่อยน่ะ ตอนนี้พ่อกำลังติดต่อร่วมธุรกิจกับทางนี้คงอาจต้องเลื่อนการกลับเกาหลีออกไป]
“……”
[แล้วฝากบอกยูบินด้วยว่าขอบใจมากที่มาช่วยดูแลบริษัทแทนพ่อ รับปากกับพ่อนะเยอึน]
“ค่ะ”
[ขอบใจมากนะลูก พ่อรักลูกมากนะ]
~ค่ะ ชั้นก็รักพ่อ~
เยอึนได้แต่พูดในใจเพราะตอนนี้น้ำตาของเธอไหลอาบเต็มแก้มไปหมด ก็ตลอดที่ตนอยู่เมริกาตนไม่เคยได้ยินคำนั้นจากผู้ที่เป็นบิดาของตนเลย
“ใครโทรมาหรอจ้ะเยอึน”
น้าสาวคนสวยกำลังเดินลงมาหาร่างสูง นั่นรีบทำให้ร่างสูงเช็ดน้ำตาของตนทันที
“เอ่อ คุณพ่อโทรมาน่ะ ขอตัวก่อนนะ”
ร่างสูงที่เดินผ่านหน้าหญิงสาวไป
“เป็นอะไรของเค้านะวันนี้”
น้าสาวพูดเบาๆหลังจากร่างสูงเดินจากไป ก็ปกติร่างสูงจะไม่ค่อยพูดจาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ใส่เธอ
[ฮัลโหล โซฮีหรอจ้ะ]
“ค่ะ หนูเอง”
[นี่ชั้นเป็นแม่ของลิมนะ ชั้นอยากให้หนูมาอยู่เป็นเพื่อนลิมในระหว่างที่ชั้นไม่อยู่น่ะจ้ะ]
“หืม”
โซฮีเบิกตากว้างนึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
[เห็นลิมบอกว่าสนิทกับเธอหนิ]
“ค่ะ”
[นี่แหละชั้นถึงไว้ใจให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวชั้น]
“ละ….แล้ว”
[ชั้นมีธุระต้องทำอีกงั้นแค่นี้นะ เอ้อ ไว้พรุ่งนี้ก็ย้ายมาอยู่บ้านชั้นได้เลย]
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด
สาวแก้มกลมไม่ทันที่จะได้พูดอะไรเธอก็ชิงวางสายไปก่อน
“อะไรของเค้านะ”
~นี่ชั้นต้องย้ายไปบ้านยัยนั่นจริงๆหรอเนี่ย~
“ขอบคุณพี่ยูบินมากนะคะที่มาส่งชั้นหน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็ต้องมาที่เดียวกันอยู่แล้วหนิ”
“อ้าวหวัดดีค่ะคุณยูบิน”
พนักงานสาวสวยเอยทักสาวผิวเข้มออกไปพร้อมรอยยิ้ม
“หวัดดีจ้ะ”
“เออนี่ เยอึนมาทำงานรึยัง”
“ค่ะ คุณเยอึนอยู่ในห้องทำงานน่ะค่ะ”
“อื้ม ขอบใจมากนะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ”
“ค่ะ”
~เอ คุณเยอึนมาแล้วงั้นหรอ ดีเลยชั้นกำลังอยากเจอคุณอยู่พอดีเลยคุณเยอึน~
ปึ๊ก เสียงประตูห้องร่างสูงเปิดออก
“นี่ไอปาร์คชั้นมีเรื่องจะคุยกับแก”
“พอดีเลยนะ ชั้นก็มีเรื่องต้องคุยกับแกเหมือนกัน”
ร่างสูงพูดพร้อมกับแสยะยิ้ม
“แกมีอะไร ถ้าเป็นเรื่องคุณลุงชั้นรู้แล้วนะ”
“อืม ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงพูด แล้วแกมีอะไร”
“ชั้นไม่รู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่นะไอปาร์ค แต่แกอย่าไปทำอะไรซอนเยนะรวมถึงซอนมีด้วย”
ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มมุมปากพร้อมกับเดินออกจากห้องไป
~หึ สมกับเป็นคิมยูบินจริงๆ~
“ว่ายังไงนะคะ จะให้หนูอยู่กับยัยนั่นหน่ะนะ”
“นี่ลิม แม่ว่าอยู่กับโซฮีปลอดภัยที่สุดแล้ว”
“ไอปลอดภัยอ่ะหนูเชื่อ แต่เค้าอยากจะอยู่กับหนูรึป่าวนี่สิ”
“อยากสิจ้ะ นี่ทำไมลูกถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”
~ก็ยัยนั่นน่ะอยากอยู่กับซอนมีมากกว่าน่ะสิคะ ชิ~
ความคิดเห็น